What do you think?
Rate this book
将进酒 Qiang Jin Jiu #3
Thương Tiến Tửu - Tập 3
“Vận mệnh đã muốn ta suốt kiếp chôn chân tại chốn này, nhưng số mệnh ấy nào phải con đường ta lựa chọn. Cát vàng chôn vùi huynh đệ ta, ta không muốn tiếp tục thần phục số mệnh hư vô nữa. Thánh chỉ không cứu được sĩ tốt của ta, triều đình không nuôi nổi chiến mã của ta, ta không muốn liều mạng vì những thứ đó nữa. Ta muốn băng qua núi xanh kia, ta muốn đánh một trận, vì chính mình.”
456 pages, Paperback
Published November 27, 2022
11 people are currently reading
78 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 17 of 17 reviews
Read
May 22, 20252nd read - 2025
‘พิรุณเดือนเจ็ด’ unexpected past relationship between supporting characters (เคยอ่านแล้วแหละแต่ลืม55555) ให้รีวิวก็ยังพิมพ์เหมือนตอนอ่านครั้งแรกเลยค่ะ แต่เขียนไม่ออกละเพราะถึงจะลืม ๆ มันก็ยังมีทรง ๆ ว่าอะไรยังไง นี่สิเน้อ book I wish I can read for the first time again
1st read - 2022
ไม่รู้จะเรียกรีวิวได้มั้ย คือชอบเรื่องนี้มาก ๆ เลยคิดว่าถ้าให้รีวิวอาจจะอวยเพราะความไบแอสด้วย เลยเรียกว่าบันทึกหลังอ่านจบดีกว่า tvt
ถึงเล่มสามแล้ว ก็ยังคงต้องนั่งเปิดแผนผังตัวละครกับแผนที่ไปอ่านไปอยู่ดี แต่ไม่ได้ทำให้เสียอรรถสร พอเริ่ม ๆ อ่านไปก็วนเข้ามาในหัวเองละว่าคนนี้คือใคร ทำอะไรมา
ชอบ dynamic ของเช่อโจวมาก ๆ มีเสน่ห์แบบไม่รู้จะพูดยังไง ชอบความมีมิติของตัวละคร คือต่อให้อยู่ในสถานการณ์การเมืองตึงเครียด มันก็มีความดึงดูดออกมาอะ ละนักเขียนบรรยายได้แบบ ไม่ใช่ความรักไม่ลืมหูลืมตา เป็นความรักที่มาพร้อมความทะเยอทะยานของทั้งคู่
***มีสปอย***
((ฉากตอนหลันโจวบอกเช่ออันให้กลับบ้านคือ รู้สึกอิมแพ็คมาก ๆ T-T จะบอกว่าขมก็ไม่ใช่ หวานก็ยิ่งไม่ใช่ แต่อ่านละแบบ โห คำพูดที่ใช้ก็ดีมาก เงินสินสอดสองล้านไม่พอสำหรับลูกหมาป่าของหลีเป่ย เช่ออันของข้า / ไปฟังเพลงยกจอกสุราก็ยิ่งอิน ตอนแรกนึกว่าคนที่พูด ‘ยินยอมเป็นโล่ไร้เทียมทาน’คือเช่ออัน จริง ๆ คือหลันโจว 🥹 ยิ่งท่อน ‘ทองพันชั่งยากจะซื้อรอยยิ้มจากหลันโจว เพียงพอหรือไม่ถ้าจะขอใช้ชีวิตร่วมกับท่านแทน’ คือแบบ โอ้ย อ่านซีนนี้ยิ่งอินมาก ๆ ㅜㅡㅡㅜ หลันโจวเข้าใจเช่ออันที่สุด เช่ออันรู้จักหลันโจวดีที่สุด อ่านเล่มนี้จบจะยิ่งอินกับความสัมพันธ์สองคนนี้จริง ๆ))
**จบสปอย**
ชอบที่ตัวเอกไม่ใช่คนดีไปหมด ไม่ซู ไม่บังเอิญโชคดี เล่มนี้ดึงวลี ‘มนุษย์ห้ำหั่นกันเอง’ ออกมาได้ชัดมาก ๆ และต่อให้จะเป็นคนเหลี่ยมจัด หรือฉลาดแค่ไหน ชีวิตก็ไม่สามารถให้เราเป็นไปตามแพลนได้ตลอด บางครั้งก็รู้ว่าทางที่เลือกมันจะออกมาเป็นยังไง แต่ก็ยังทำ เพราะความเป็นมนุษย์ในใจ (เหมือนตอนที่เช่ออันตัดสินใจเข้าเฝ้าครั้งสุดท้าย ตอนแรกอ่านก็ไม่เข้าใจว่า มันอันตรายตรงไหน พออ่านต่อซักพักถึงรู้)
Background story ของ side characters ที่ใส่เข้ามาก็ดี (ตอน141 อ่านจบยังอึ้ง55555) คู่รองสองคู่เริ่มแง้ม ๆ มานิดนึงแล้ววว วิธีการรบ รู้เลยว่าt97 ทำการบ้านหนักมาก ตลบเหลี่ยมกันไปหมด ถ้าคิดว่าสองเล่มที่ผ่านมาเข้มแล้ว เล่มนี้คือเข้มแบบ ต้องนั่งนึกตาม เป็นช่วงบ้านเมืองเปลี่ยนสมัย จบภาคต้นนิยาย เข้าภาคปลาย มีการย้ายถิ่นฐาน บ้านเมืองไม่สงบ ใครชอบแนวการเมืองชิงเล่ห์เหลี่ยม ใช้สมองและสองมือของคนล้วน ๆ ไม่มีชะตาฟ้า ไม่มีพลังเหนือธรรมชาติ ไม่มีสวรรค์นรก มีแค่คนและคน ก็ไม่อยากให้พลาดเลยจริง ๆ คับบบ
ป.ล. เล่มนี้แสดงให้เห็นถึงปิตาธิปไตยในการเมืองแบบเห็นชัด ๆ อยากให้ลองอ่านเอง
‘พิรุณเดือนเจ็ด’ unexpected past relationship between supporting characters (เคยอ่านแล้วแหละแต่ลืม55555) ให้รีวิวก็ยังพิมพ์เหมือนตอนอ่านครั้งแรกเลยค่ะ แต่เขียนไม่ออกละเพราะถึงจะลืม ๆ มันก็ยังมีทรง ๆ ว่าอะไรยังไง นี่สิเน้อ book I wish I can read for the first time again
1st read - 2022
ไม่รู้จะเรียกรีวิวได้มั้ย คือชอบเรื่องนี้มาก ๆ เลยคิดว่าถ้าให้รีวิวอาจจะอวยเพราะความไบแอสด้วย เลยเรียกว่าบันทึกหลังอ่านจบดีกว่า tvt
ถึงเล่มสามแล้ว ก็ยังคงต้องนั่งเปิดแผนผังตัวละครกับแผนที่ไปอ่านไปอยู่ดี แต่ไม่ได้ทำให้เสียอรรถสร พอเริ่ม ๆ อ่านไปก็วนเข้ามาในหัวเองละว่าคนนี้คือใคร ทำอะไรมา
ชอบ dynamic ของเช่อโจวมาก ๆ มีเสน่ห์แบบไม่รู้จะพูดยังไง ชอบความมีมิติของตัวละคร คือต่อให้อยู่ในสถานการณ์การเมืองตึงเครียด มันก็มีความดึงดูดออกมาอะ ละนักเขียนบรรยายได้แบบ ไม่ใช่ความรักไม่ลืมหูลืมตา เป็นความรักที่มาพร้อมความทะเยอทะยานของทั้งคู่
***มีสปอย***
((ฉากตอนหลันโจวบอกเช่ออันให้กลับบ้านคือ รู้สึกอิมแพ็คมาก ๆ T-T จะบอกว่าขมก็ไม่ใช่ หวานก็ยิ่งไม่ใช่ แต่อ่านละแบบ โห คำพูดที่ใช้ก็ดีมาก เงินสินสอดสองล้านไม่พอสำหรับลูกหมาป่าของหลีเป่ย เช่ออันของข้า / ไปฟังเพลงยกจอกสุราก็ยิ่งอิน ตอนแรกนึกว่าคนที่พูด ‘ยินยอมเป็นโล่ไร้เทียมทาน’คือเช่ออัน จริง ๆ คือหลันโจว 🥹 ยิ่งท่อน ‘ทองพันชั่งยากจะซื้อรอยยิ้มจากหลันโจว เพียงพอหรือไม่ถ้าจะขอใช้ชีวิตร่วมกับท่านแทน’ คือแบบ โอ้ย อ่านซีนนี้ยิ่งอินมาก ๆ ㅜㅡㅡㅜ หลันโจวเข้าใจเช่ออันที่สุด เช่ออันรู้จักหลันโจวดีที่สุด อ่านเล่มนี้จบจะยิ่งอินกับความสัมพันธ์สองคนนี้จริง ๆ))
**จบสปอย**
ชอบที่ตัวเอกไม่ใช่คนดีไปหมด ไม่ซู ไม่บังเอิญโชคดี เล่มนี้ดึงวลี ‘มนุษย์ห้ำหั่นกันเอง’ ออกมาได้ชัดมาก ๆ และต่อให้จะเป็นคนเหลี่ยมจัด หรือฉลาดแค่ไหน ชีวิตก็ไม่สามารถให้เราเป็นไปตามแพลนได้ตลอด บางครั้งก็รู้ว่าทางที่เลือกมันจะออกมาเป็นยังไง แต่ก็ยังทำ เพราะความเป็นมนุษย์ในใจ (เหมือนตอนที่เช่ออันตัดสินใจเข้าเฝ้าครั้งสุดท้าย ตอนแรกอ่านก็ไม่เข้าใจว่า มันอันตรายตรงไหน พออ่านต่อซักพักถึงรู้)
Background story ของ side characters ที่ใส่เข้ามาก็ดี (ตอน141 อ่านจบยังอึ้ง55555) คู่รองสองคู่เริ่มแง้ม ๆ มานิดนึงแล้ววว วิธีการรบ รู้เลยว่าt97 ทำการบ้านหนักมาก ตลบเหลี่ยมกันไปหมด ถ้าคิดว่าสองเล่มที่ผ่านมาเข้มแล้ว เล่มนี้คือเข้มแบบ ต้องนั่งนึกตาม เป็นช่วงบ้านเมืองเปลี่ยนสมัย จบภาคต้นนิยาย เข้าภาคปลาย มีการย้ายถิ่นฐาน บ้านเมืองไม่สงบ ใครชอบแนวการเมืองชิงเล่ห์เหลี่ยม ใช้สมองและสองมือของคนล้วน ๆ ไม่มีชะตาฟ้า ไม่มีพลังเหนือธรรมชาติ ไม่มีสวรรค์นรก มีแค่คนและคน ก็ไม่อยากให้พลาดเลยจริง ๆ คับบบ
ป.ล. เล่มนี้แสดงให้เห็นถึงปิตาธิปไตยในการเมืองแบบเห็นชัด ๆ อยากให้ลองอ่านเอง
November 12, 2023
สนุกมากกกกกกก เช่ออันคลั่งรักเมียแบบสุด
September 12, 2025
เล่มสามเริ่มสนุกข้มเข้นขึ้นเรื่อยๆ
หมาป่ากลับคืนสู่บ้านเกิดแล้ว 🐺
ฉากรบพระเอกเท่มากกกก
หมาป่ากลับคืนสู่บ้านเกิดแล้ว 🐺
ฉากรบพระเอกเท่มากกกก
December 13, 2022
อ่านมาถึงเล่ม 3 แล้วทำให้ยิ่งเข้าใจมากขึ้นว่าทำไมคำชื่นชมเรื่องนี้ถึงได้มีมากมายตั้งแต่ยังไม่LC และทำไมกระแสบ่นสนพ.ในเรื่องภาพปก, boxset และแผนที่ถึงได้เยอะมากเช่นกัน
ต้นเล่มจะดำเนินเรื่องเร็วมาก เป็นการพลิกชะตาของพระนาย #เซียวฉือเหย่หรือเช่ออัน และ #เสิ่นเจ๋อชวนหรือหลันชวน หลังจากมีสภาพไม่ต่างจากการเป็นเชลยทางการเมืองในเมืองหลวงชวี่ตูของอาณาจักรต้าโจวมานาน 6ปี เมื่อฝ่ายพระเอกไปดูใจอดีตเพื่อนสนิทฮ่องเต้ทั้งๆที่รู้ว่าจะถูกใส่ความว่าลอบปลงพระชนม์ ฝ่ายนายเอกในฐานะหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพรที่เดิมที่จะแค่ช่วยให้สามีหนีออกจากเมืองก็เจอดราม่าฉากใหญ่เมื่ออาจารย์ราชครูที่ถูกจับเป็นตัวประกันฆ่าตัวตายต่อหน้าต่อตาหลังจากสั่งเสียและร่ำลาลูกศิษย์คนสุดท้ายในชีวิต ตรงจุดนี้เราเริ่มเอะใจแล้วว่านายเอกจะได้เป็นจักรพรรดิองค์ต่อไป? พอไปถึงท้ายเล่มที่ "หยกดิบหยวนจั๋ว" หรือ #เหยาหยวนอี้ ปราชญ์แห่งยุคทายาทคนเดียวของสกุลเหยาที่รุ่นปู่แหวกแนวความคิดของแปดสกุลชั้นสูงด้วยการให้ความเท่าเทียมกับสามัญชนและก่อตั้งสถานศึกษา ในเล่มก่อนคุณชายเหยาโผล่มาแว๊บเดียวให้พอรู้ว่าน่าจะจับคู่กับ #เฉียวเทียนหยา อดีตคุณชายที่รอดชีวิตเพราะราชครูและกลายมาเป็นหัวหน้าองครักษ์ของนายเอก เล่มนี้คุณชายเหยามีสภาพจิตใจไม่ต่างจากนายเอกตรงที่ราชเลขาธิการผู้มาจากสามัญชนซึ่งเป็นอดีตคู่แข่งกับราชครูก็ฆ่าตัวตายเพื่อขัดขวางสกุลหานที่ใส่ร้ายพระนายและหาทายาทมาแอบอ้างสวมรอยว่าเป็นรัชทายาทสกุลหลี่ แต่น้องเหยาเค้าน่าสงสารกว่านายเอกตรงที่ถูกตัวร้ายบิ๊กบอสสกุลเซวียผู้เป็นเบื้องหลังการตายของอดีตฮ่องเต้, ราชครูและราชเลขาธิการและมีทายาทสกุลหลี่ตัวจริงอยู่ในมือทำร้ายด้วยยาพิษและขาพิการสองข้าง พล็อตใหญ่มากของนายเอกถูกน้องเหยาว่าที่กุนซือนี่ล่ะเปิดเผยในท้ายเล่ม ส่วนพล็อตรองของนายเอกต้นเล่มจะเป็นการหาหนทางพาทีมองครักษ์ของตัวเองและทีมของสามีที่พ่วงทหารรักษาพระองค์มาด้วย 2 หมื่นนายไปขอเสบียงจากเมือง "ฉือโจว" ซึ่งอยู่ระหว่างชวี่ตูและหลีเป่ย ช่วงนี้ยิ่งเห็นชัดว่านายเอกที่ดูอ่อนน้อมบอบบางเป็นคนเลือดเย็นและสวยสังหารสุดๆเมื่อข้อตกลงทางการเมืองต้องแลกด้วยการปราบชุมโจรที่มีอำนาจยิ่งกว่าเจ้าเมือง กลยุทธ์การบุกปราบโจรที่ฉลาดไม่แพ้พระนายตกเป็นของทีมพระเอก หลังจากนั้นพระนายเค้าต้องแยกกันไปเติบโต พระเอกพาทีมกลับหลีเป่ยแล้วก็เจอการต่อต้านจากคนในกองทัพของพี่ชาย แถมพ่อยังแกล้งให้รับวานพลาธิการดูแลเรื่องเสบียงและคลังอาวุธ ดูทรงแล้วพ่อพระเอกน่าจะเห็นแววและอยากฝึกลูกชายให้เป็นจ่าฝูงหมาป่าคนต่อไป ช่วงที่พระเอกลอบโจมตัศัตรูก็สนุกมาก ต้องยอมรับเลยว่านักเขียนทำการบ้านมาดีมากๆ จบศึกฝั่งพระเอกแล้วก็มาที่การบุกเบิกเส้นทางการค้าทางใต้ของนายเอกที่ต้องไปแย่งชิงกับหัวหน้าโจรของเมือง "ฉาโจว" ที่มีสกุลใหญ่หนุนหลังจนกลายเป็นพ่อค้าคนกลางหน้าเลือดที่ร่ำรวยยิ่งกว่าเจ้าเมือง
การพิชิตเส้นทางการค้าแห่งแรกของฉือโจวภายใต้การนำของนายเอกก็สนุกและซับซ้อนต้องค่อยๆละเลียดอ่าน ตรงจุดนี้ยังทิ้งปริศนาว่าคุณชายเหยียนที่เกี่ยวข้องกับหัวหน้าโจรทั้งสองเมืองเป็นใคร รู้แค่ว่าเป็นหนุ่มหน้าสวยใส่ต่างหูมุกขาวเหมือนนายเอก เช่นเดียวกับตัวละครเด็กหมีพลังช้างที่แสนซื่อที่พระนายเก็บมาเลี้ยงไม่ปล่อยกลับชุมโจรก็น่าจะมีบทบาทสำคัญต่อไป นักเขียนวางผังตัวละครเก่งมาก แต่ละคนมีความสำคัญและนิสัยที่แตกต่าง บางคนเฉลยแล้วบางคนยังต้องรอต่อไป การเลือกใช้งานลูกน้องของพระนายก็คล้ายคลึงกัน เป็นคู่ที่มีทั้งพระเดชและพระคุณในการปกครอง
ในส่วนของความรักของพระนายก็ลึกซึ้งและหวานกันสุดๆ พระเอกขยันบอกรัก นายเอกขยันยั่วยวน คู่นี้ทำกันได้ทุกสถานที่ ยิ่งรุนแรงบนเตียงยิ่งทะนุถนอมใส่ใจในชีวิตประจำวัน NCไม่โฉ่งฉ่างแต่ทำให้จินตนาการไปได้ไกล ถึงเค้าจะรักกันดุแต่ความน่ารักของทั้งคู่กลับเหนือชั้นกว่า นายเอกไม่ได้พระเอกนอนกอดจะนอนไม่หลับ สามีไม่อยู่จะเอาแต่ทำงานไม่ยอมกินข้าว ฝ่ายสามีที่ไม่ทันได้หยิบต่างหูหยกที่สั่งทำไว้เป็นกุรุส ซ้ำยังไม่มีเงินต้องมาเจียต่างหูมุกและทำพัดไม้ไผ่แทนพัดงาช้างให้เมีย ฉากที่เราคิดว่าน่ารักที่สุดของเช่ออันคือเวลาเจอว่าที่พ่อตาซึ่งเป็นอาจารย์อาของตัวเองที่ถึงกับเหงื่อตกเพราะเคยถีบลูกชายเค้าจนเกือบเสียชีวิต อะไรคือคุกเข่าฝากฝังให้อาจารย์อาช่วยดูแลนายเอกแล้วถ้านายเอกดื้อให้มาตีตัวเองแทน นายเอกที่เห็นว่าสวยสังหารกับคนอื่นก็ขี้อ้อนสุดๆเวลาต้องง้อสามี เป็นนิยายที่ดีทั้งแง่ความรัก ความกตัญญู ชนชั้นวรรณะ แผนการศึก การเมืองและการปกครอง
งานแปลไม่มีปัญหา แต่ภาพปกไม่ตรงคาแรกเตอร์นายเอกในเล่มนี้ที่เปลี่ยนมาใส่ชุดขาวเพื่อไว้ทุกข์ ใส่ต่างหูมุกและมักจะถือพัด ที่สำคัญคือสนพ.ไทยไม่มีแผนที่ให้เหมือนของเวียดนาม คนที่อยากอ่านให้เข้าใจง่ายขึ้นเลยต้องหาภาพจากทวิตเตอร์ที่มีคนทำและแปลไว้
ต้นเล่มจะดำเนินเรื่องเร็วมาก เป็นการพลิกชะตาของพระนาย #เซียวฉือเหย่หรือเช่ออัน และ #เสิ่นเจ๋อชวนหรือหลันชวน หลังจากมีสภาพไม่ต่างจากการเป็นเชลยทางการเมืองในเมืองหลวงชวี่ตูของอาณาจักรต้าโจวมานาน 6ปี เมื่อฝ่ายพระเอกไปดูใจอดีตเพื่อนสนิทฮ่องเต้ทั้งๆที่รู้ว่าจะถูกใส่ความว่าลอบปลงพระชนม์ ฝ่ายนายเอกในฐานะหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพรที่เดิมที่จะแค่ช่วยให้สามีหนีออกจากเมืองก็เจอดราม่าฉากใหญ่เมื่ออาจารย์ราชครูที่ถูกจับเป็นตัวประกันฆ่าตัวตายต่อหน้าต่อตาหลังจากสั่งเสียและร่ำลาลูกศิษย์คนสุดท้ายในชีวิต ตรงจุดนี้เราเริ่มเอะใจแล้วว่านายเอกจะได้เป็นจักรพรรดิองค์ต่อไป? พอไปถึงท้ายเล่มที่ "หยกดิบหยวนจั๋ว" หรือ #เหยาหยวนอี้ ปราชญ์แห่งยุคทายาทคนเดียวของสกุลเหยาที่รุ่นปู่แหวกแนวความคิดของแปดสกุลชั้นสูงด้วยการให้ความเท่าเทียมกับสามัญชนและก่อตั้งสถานศึกษา ในเล่มก่อนคุณชายเหยาโผล่มาแว๊บเดียวให้พอรู้ว่าน่าจะจับคู่กับ #เฉียวเทียนหยา อดีตคุณชายที่รอดชีวิตเพราะราชครูและกลายมาเป็นหัวหน้าองครักษ์ของนายเอก เล่มนี้คุณชายเหยามีสภาพจิตใจไม่ต่างจากนายเอกตรงที่ราชเลขาธิการผู้มาจากสามัญชนซึ่งเป็นอดีตคู่แข่งกับราชครูก็ฆ่าตัวตายเพื่อขัดขวางสกุลหานที่ใส่ร้ายพระนายและหาทายาทมาแอบอ้างสวมรอยว่าเป็นรัชทายาทสกุลหลี่ แต่น้องเหยาเค้าน่าสงสารกว่านายเอกตรงที่ถูกตัวร้ายบิ๊กบอสสกุลเซวียผู้เป็นเบื้องหลังการตายของอดีตฮ่องเต้, ราชครูและราชเลขาธิการและมีทายาทสกุลหลี่ตัวจริงอยู่ในมือทำร้ายด้วยยาพิษและขาพิการสองข้าง พล็อตใหญ่มากของนายเอกถูกน้องเหยาว่าที่กุนซือนี่ล่ะเปิดเผยในท้ายเล่ม ส่วนพล็อตรองของนายเอกต้นเล่มจะเป็นการหาหนทางพาทีมองครักษ์ของตัวเองและทีมของสามีที่พ่วงทหารรักษาพระองค์มาด้วย 2 หมื่นนายไปขอเสบียงจากเมือง "ฉือโจว" ซึ่งอยู่ระหว่างชวี่ตูและหลีเป่ย ช่วงนี้ยิ่งเห็นชัดว่านายเอกที่ดูอ่อนน้อมบอบบางเป็นคนเลือดเย็นและสวยสังหารสุดๆเมื่อข้อตกลงทางการเมืองต้องแลกด้วยการปราบชุมโจรที่มีอำนาจยิ่งกว่าเจ้าเมือง กลยุทธ์การบุกปราบโจรที่ฉลาดไม่แพ้พระนายตกเป็นของทีมพระเอก หลังจากนั้นพระนายเค้าต้องแยกกันไปเติบโต พระเอกพาทีมกลับหลีเป่ยแล้วก็เจอการต่อต้านจากคนในกองทัพของพี่ชาย แถมพ่อยังแกล้งให้รับวานพลาธิการดูแลเรื่องเสบียงและคลังอาวุธ ดูทรงแล้วพ่อพระเอกน่าจะเห็นแววและอยากฝึกลูกชายให้เป็นจ่าฝูงหมาป่าคนต่อไป ช่วงที่พระเอกลอบโจมตัศัตรูก็สนุกมาก ต้องยอมรับเลยว่านักเขียนทำการบ้านมาดีมากๆ จบศึกฝั่งพระเอกแล้วก็มาที่การบุกเบิกเส้นทางการค้าทางใต้ของนายเอกที่ต้องไปแย่งชิงกับหัวหน้าโจรของเมือง "ฉาโจว" ที่มีสกุลใหญ่หนุนหลังจนกลายเป็นพ่อค้าคนกลางหน้าเลือดที่ร่ำรวยยิ่งกว่าเจ้าเมือง
การพิชิตเส้นทางการค้าแห่งแรกของฉือโจวภายใต้การนำของนายเอกก็สนุกและซับซ้อนต้องค่อยๆละเลียดอ่าน ตรงจุดนี้ยังทิ้งปริศนาว่าคุณชายเหยียนที่เกี่ยวข้องกับหัวหน้าโจรทั้งสองเมืองเป็นใคร รู้แค่ว่าเป็นหนุ่มหน้าสวยใส่ต่างหูมุกขาวเหมือนนายเอก เช่นเดียวกับตัวละครเด็กหมีพลังช้างที่แสนซื่อที่พระนายเก็บมาเลี้ยงไม่ปล่อยกลับชุมโจรก็น่าจะมีบทบาทสำคัญต่อไป นักเขียนวางผังตัวละครเก่งมาก แต่ละคนมีความสำคัญและนิสัยที่แตกต่าง บางคนเฉลยแล้วบางคนยังต้องรอต่อไป การเลือกใช้งานลูกน้องของพระนายก็คล้ายคลึงกัน เป็นคู่ที่มีทั้งพระเดชและพระคุณในการปกครอง
ในส่วนของความรักของพระนายก็ลึกซึ้งและหวานกันสุดๆ พระเอกขยันบอกรัก นายเอกขยันยั่วยวน คู่นี้ทำกันได้ทุกสถานที่ ยิ่งรุนแรงบนเตียงยิ่งทะนุถนอมใส่ใจในชีวิตประจำวัน NCไม่โฉ่งฉ่างแต่ทำให้จินตนาการไปได้ไกล ถึงเค้าจะรักกันดุแต่ความน่ารักของทั้งคู่กลับเหนือชั้นกว่า นายเอกไม่ได้พระเอกนอนกอดจะนอนไม่หลับ สามีไม่อยู่จะเอาแต่ทำงานไม่ยอมกินข้าว ฝ่ายสามีที่ไม่ทันได้หยิบต่างหูหยกที่สั่งทำไว้เป็นกุรุส ซ้ำยังไม่มีเงินต้องมาเจียต่างหูมุกและทำพัดไม้ไผ่แทนพัดงาช้างให้เมีย ฉากที่เราคิดว่าน่ารักที่สุดของเช่ออันคือเวลาเจอว่าที่พ่อตาซึ่งเป็นอาจารย์อาของตัวเองที่ถึงกับเหงื่อตกเพราะเคยถีบลูกชายเค้าจนเกือบเสียชีวิต อะไรคือคุกเข่าฝากฝังให้อาจารย์อาช่วยดูแลนายเอกแล้วถ้านายเอกดื้อให้มาตีตัวเองแทน นายเอกที่เห็นว่าสวยสังหารกับคนอื่นก็ขี้อ้อนสุดๆเวลาต้องง้อสามี เป็นนิยายที่ดีทั้งแง่ความรัก ความกตัญญู ชนชั้นวรรณะ แผนการศึก การเมืองและการปกครอง
งานแปลไม่มีปัญหา แต่ภาพปกไม่ตรงคาแรกเตอร์นายเอกในเล่มนี้ที่เปลี่ยนมาใส่ชุดขาวเพื่อไว้ทุกข์ ใส่ต่างหูมุกและมักจะถือพัด ที่สำคัญคือสนพ.ไทยไม่มีแผนที่ให้เหมือนของเวียดนาม คนที่อยากอ่านให้เข้าใจง่ายขึ้นเลยต้องหาภาพจากทวิตเตอร์ที่มีคนทำและแปลไว้
August 8, 2022
ถ้าตัดความวายออกไปเรื่องนี้เป็นนิยายดราม่า ชิงบัลลังก์ที่ขึ้นหิ้งสำหรับเราเลย ตัวละครจัดเต็มมีตัวใหม่ๆ มาทุกเล่มแต่ละตัวโอ้ ไม่ได้มาเล่นๆนะคะขนาดเป็นโจรยังจัดมาซะแกต้องฉลาดขนาดนี้เลยเหรอ ชอบความเทาๆ ของตัวละคร ร้ายก็ร้ายแบบล้ำลึกฉลาดสุด ต้องลุ้นว่าคนไหนจะตายคนไหนจะเจ็บอยู่ทุกบท (ส่วนนี้เหมือน GOT มาก 555 กลัวตัวละครที่ชอบจะตาย) ส่วนความรัก ความเลิฟซีนนักเขียนทำออกมาได้ดีไม่ต้องบรรยายเยอะแต่ทำให้บทรักเป็นรักที่ให้ความรู้สึกว่ารัก เค้ารักกันจนชั้นอิจฉา 555
March 6, 2024
Thẩm Lan Chu đã xưng huynh-ta, còn Tiêu Sách An thì là em-ta. Chỉ với việc thay đổi xưng hô như thế này cũng khiến những lúc riêng tư của hai người trở nên cực kỳ đặc biệt. Họ cùng nhau bàn kế sách, đạp đổ những gian thần trong triều, những kẻ ngáng đường họ, ngáng đường Lý Kiến Hằng. Nhưng cho đến cùng, Tiêu Trì Dã cũng không bảo vệ được Lý Kiến Hằng. Sóng gió nổ ra khi Tiêu Trì Dã bị truyền vào trong cung một ngày nọ, nhìn Lý Kiến Hằng nằm trên long sàn mà chẳng phân biệt được đâu là máu đâu là người nữa. Lý Kiến Hằng vốn không muốn làm vua, chẳng qua chỉ vì hắn mang họ Lý, chẳng qua chỉ vì trong Lý gia chẳng còn ai khi Tiên đế, là anh ruột của hắn, băng hà. Theo mình, giây phút Lý Kiến Hằng thực sự thể hiện quyền lực của một vị vua, bằng chính dòng máu Lý gia chảy trong huyết quản là khi hắn buộc tội Tiêu Trì Dã, bắt y cởi lệnh bài, tạm thời đóng cửa hối lỗi. Còn lại, cuộc đời Lý Kiến Hằng từ lúc Tiêu Trì Dã đưa hắn lên ngai vàng, vốn chẳng phải là của hắn nữa.
Lý Kiến Hằng là một nhân vật tội nghiệp, lúc Lý Kiến Hằng băng hà còn biết bao nhiêu điều muốn nói với Tiêu Trì Dã, người anh em duy nhất còn lại của hắn, người mà hắn đã từng ăn chơi lêu lổng cùng, như thể họ chẳng phải con cháu thế gia, còn hắn chẳng mang dòng máu Lý gia.
Phần I kết thúc bằng cái chết của Tề Thái phó Tề Huệ Liên ở cổng thành Khuất Đô, bằng việc Tiêu Trì Dã mang Thẩm Trạch Xuyên cùng trốn chạy.
"Sách An, về nhà đi."
"Lan Chu, đi đi, chớ quay đầu lại, tiên sinh gánh thay con cả bốn vạn oan hồn, con đừng sợ, con đừng sợ…"
"Ta muốn băng qua núi xanh kia."
"Ta muốn đánh một trận, vì chính mình." Lời của Lục Quảng Bạch nói ở trấn Biên, khi bao quanh hắn và tàn quân của hắn là địch, là máu hắn nhỏ xuống đầu ngón tay, thấm trên cát vàng.
Những đoạn này mình đọc lại là nổi da gà vì quá hay, quá nhiều cảm xúc. Chỉ bằng mấy lời đó mà tác giả diễn tả được khung cảnh đầu rơi máu chảy ở cửa thành Khuất Đô, ở trận Biên, diễn tả được sự điên cuồng của Thẩm Trạch Xuyên khi chém ngang giết dọc, sát ý bao lấy y.
Sang phần II là cuộc trốn chạy của Tiêu Trì Dã, Thẩm Trạch Xuyên và hai ngàn Cấm quân theo bọn họ. Có thể nói Tiêu Trì Dã và Thẩm Trạch Xuyên không hề muốn giấu diếm mối quan hệ giữa hai người, ngay cả Cấm quân cũng tự nhận Thẩm Trạch Xuyên là phu nhân của Tiêu nhị luôn rồi. Cái đoạn này ấm lòng quá luôn.
Phần này những đoạn mình thích là những giây phút hai người họ ở bên nhau. Cùng ăn chung một cái bánh bao, Tiêu Trì Dã lặng đi nhìn Thẩm Trạch Xuyên ngày một gầy yếu, Tiêu Trì Dã nói với Thẩm Trạch Xuyên hai trăm vạn không đủ là sính lễ để cưới hắn, hay Tiêu Trì Dã gột rửa cả hai thanh đao của họ dưới suối. Hay việc Tiêu Trì Dã nhận Thẩm Trạch Xuyên là vợ, cách Thẩm Trạch Xuyên chỉ gọi Tiêu Sách An là Sách An, dù ngay cả khi y trao đổi với người ngoài. Trong mối quan hệ của hai người, chẳng ai thua ai, nhưng Tiêu Trì Dã luôn lo lắng yêu thương và dịu dàng với Thẩm Trạch Xuyên, làm những chuyện ngớ ngẩn cùng y. Còn Thẩm Trạch Xuyên vốn chẳng phải là người nhiều lời, cũng chẳng thể hiện sự yếu đuối ra với ai, nhưng y có lẽ đã hiểu và mặc định rằng Tiêu nhị sẽ cho y mọi thứ, sẽ chiều y đến vô cùng. Cái cách y nói với Tiêu Trì Dã khi say, rằng hắn cao quá, y không với tới để ôm hôn, thật là khiến người đọc rung động.
Truyện hay quá, ban đầu mình định là cuối tháng mới mua tiếp quyển 4, mặc dù mình đọc xong quyển 3 là mới đầu tháng thôi, nhưng rốt cuộc mình không thể nào ngừng đọc được. Quyển 1 mình mất mười mấy ngày mới đọc xong, nhưng khi bắt được mạch truyện rồi thì mình đọc một ngày chắc hơn trăm trang, nên chỉ cần 3 ngày là xong một quyển rùiiii
Lý Kiến Hằng là một nhân vật tội nghiệp, lúc Lý Kiến Hằng băng hà còn biết bao nhiêu điều muốn nói với Tiêu Trì Dã, người anh em duy nhất còn lại của hắn, người mà hắn đã từng ăn chơi lêu lổng cùng, như thể họ chẳng phải con cháu thế gia, còn hắn chẳng mang dòng máu Lý gia.
Phần I kết thúc bằng cái chết của Tề Thái phó Tề Huệ Liên ở cổng thành Khuất Đô, bằng việc Tiêu Trì Dã mang Thẩm Trạch Xuyên cùng trốn chạy.
"Sách An, về nhà đi."
"Lan Chu, đi đi, chớ quay đầu lại, tiên sinh gánh thay con cả bốn vạn oan hồn, con đừng sợ, con đừng sợ…"
"Ta muốn băng qua núi xanh kia."
"Ta muốn đánh một trận, vì chính mình." Lời của Lục Quảng Bạch nói ở trấn Biên, khi bao quanh hắn và tàn quân của hắn là địch, là máu hắn nhỏ xuống đầu ngón tay, thấm trên cát vàng.
Những đoạn này mình đọc lại là nổi da gà vì quá hay, quá nhiều cảm xúc. Chỉ bằng mấy lời đó mà tác giả diễn tả được khung cảnh đầu rơi máu chảy ở cửa thành Khuất Đô, ở trận Biên, diễn tả được sự điên cuồng của Thẩm Trạch Xuyên khi chém ngang giết dọc, sát ý bao lấy y.
Sang phần II là cuộc trốn chạy của Tiêu Trì Dã, Thẩm Trạch Xuyên và hai ngàn Cấm quân theo bọn họ. Có thể nói Tiêu Trì Dã và Thẩm Trạch Xuyên không hề muốn giấu diếm mối quan hệ giữa hai người, ngay cả Cấm quân cũng tự nhận Thẩm Trạch Xuyên là phu nhân của Tiêu nhị luôn rồi. Cái đoạn này ấm lòng quá luôn.
Phần này những đoạn mình thích là những giây phút hai người họ ở bên nhau. Cùng ăn chung một cái bánh bao, Tiêu Trì Dã lặng đi nhìn Thẩm Trạch Xuyên ngày một gầy yếu, Tiêu Trì Dã nói với Thẩm Trạch Xuyên hai trăm vạn không đủ là sính lễ để cưới hắn, hay Tiêu Trì Dã gột rửa cả hai thanh đao của họ dưới suối. Hay việc Tiêu Trì Dã nhận Thẩm Trạch Xuyên là vợ, cách Thẩm Trạch Xuyên chỉ gọi Tiêu Sách An là Sách An, dù ngay cả khi y trao đổi với người ngoài. Trong mối quan hệ của hai người, chẳng ai thua ai, nhưng Tiêu Trì Dã luôn lo lắng yêu thương và dịu dàng với Thẩm Trạch Xuyên, làm những chuyện ngớ ngẩn cùng y. Còn Thẩm Trạch Xuyên vốn chẳng phải là người nhiều lời, cũng chẳng thể hiện sự yếu đuối ra với ai, nhưng y có lẽ đã hiểu và mặc định rằng Tiêu nhị sẽ cho y mọi thứ, sẽ chiều y đến vô cùng. Cái cách y nói với Tiêu Trì Dã khi say, rằng hắn cao quá, y không với tới để ôm hôn, thật là khiến người đọc rung động.
Truyện hay quá, ban đầu mình định là cuối tháng mới mua tiếp quyển 4, mặc dù mình đọc xong quyển 3 là mới đầu tháng thôi, nhưng rốt cuộc mình không thể nào ngừng đọc được. Quyển 1 mình mất mười mấy ngày mới đọc xong, nhưng khi bắt được mạch truyện rồi thì mình đọc một ngày chắc hơn trăm trang, nên chỉ cần 3 ngày là xong một quyển rùiiii
August 23, 2025
รีวิวรวม 6 เล่มแบบไม่สปอยล์นะคะ
นิยายวายสายโรม้านซ์การเมืองที่เริ่มจากความเป็นศัตรูเหม็นหน้ากันของคู่พระนาย กลายเป็นรักกันดูดดื่มแบบขาดกันไม่ได้ เปิดเรื่องด้วยโศกนาฏกรรมของการพลีชีพของเหล่าทหารกว่าสองหมื่นนายพร้อมความผิดของบิดานายเอกที่ตกมาถึงเขาเพราะเขาเป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวของตระกูลจากเหตุโศกนาฏกรรมนั้น
นายเอกเริ่มต้นชีวิตแบบรันทดมาก ชีวิตผ่านไปแต่ละวันแบบต้องลุ้นกันสุดตัว ในขณะที่พระเอกก็มีชีวิตน่าสงสาร ถูกส่งเข้ามาเป็นตัวประกันเพื่อให้บิดาและพี่ชายไม่กล้าทรยศราชสำนักในขณะที่ในใจคือตะโกนโหยหาอิสระในดินแดนบ้านเกิด แต่นั่นก็เลยเป็นจุดกำเนิดที่ทำให้คู่พระนายเข้าอกเข้าใจและเติมเต็มกันและกันได้พอดี
พล็อตเต็มไปด้วยกลยุทธ์และรายละเอียดมากมายที่ค่อย ๆ ปล่อยปมออกมาเป็นจุด ๆ ให้คนอ่านปะติดปะต่อเอา ทั้งเรื่องการหาปมปัญหา การวางแผนแก้แค้น การปกป้องบ้านเมือง และการปะทะกันของขั้วการเมือง มันเลยใช้สมองค่อนข้างมากและอ่านได้ค่อนข้างช้า แต่เนื้อหาเต็มไปด้วยภาษาสละสลวยและความฉลาดคมคายของตัวละครมากมาย โทนในการเล่าครบรสเพราะจัดมาทั้งความเป็นโรม้านซ์ (เคมีคู่พระนายคือดีมาก และยังมีคู่รองในเรื่องอีก 2 คู่ที่ชงเข้มไม่แพ้กัน) ฉากรัก ความซาบซึ้งกินใจ การลุ้นเอาใจช่วย รวมไปถึงจุดสะเทือนอารมณ์ แต่ตัวละครที่เราชอบมาก ๆ ในเรื่อง (สองตัว) กลับไม่ใช่คู่พระนาย แต่เป็นพี่ชายพระเอกและที่ปรึกษากลยุทธ์ของนายเอก (ซึ่งคนหลังนี้เราไม่สปอยล์นะคะ อยากให้อ่านและลุ้นกันเอง)
ใครเป็นสายชอบอ่านแนววางแผนกลยุทธ์ ต่อสู้กันแบบใช้ทั้งสมองและกำลัง อยากให้ได้ลองอ่านเรื่องนี้ดูค่ะ ส่วนตัวเราเองถ้าจะติดก็จะมีแค่เรื่องที่ความเหนื่อยสมองนิดนึงในการอ่านที่ดึงให้ความเร็วในการอ่านช้าลงจนถึงบางจังหวะที่ต้องหยุดไปทำอย่างอื่นบ้าง (และปมบางอย่างในเรื่องก็ยอมรับว่าอ่านจนจบแล้วก็ยังค้างคาใจ) กับเรื่องความรักของคู่หลักคู่รองที่จะต้องตอบโจทย์ความเป็นงานวายไปซะทุกคู่ เราที่ไม่ได้เน้นอ่านงานวายเลยรู้สึกแปลก ๆ นิดหน่อยค่ะ
นิยายวายสายโรม้านซ์การเมืองที่เริ่มจากความเป็นศัตรูเหม็นหน้ากันของคู่พระนาย กลายเป็นรักกันดูดดื่มแบบขาดกันไม่ได้ เปิดเรื่องด้วยโศกนาฏกรรมของการพลีชีพของเหล่าทหารกว่าสองหมื่นนายพร้อมความผิดของบิดานายเอกที่ตกมาถึงเขาเพราะเขาเป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวของตระกูลจากเหตุโศกนาฏกรรมนั้น
นายเอกเริ่มต้นชีวิตแบบรันทดมาก ชีวิตผ่านไปแต่ละวันแบบต้องลุ้นกันสุดตัว ในขณะที่พระเอกก็มีชีวิตน่าสงสาร ถูกส่งเข้ามาเป็นตัวประกันเพื่อให้บิดาและพี่ชายไม่กล้าทรยศราชสำนักในขณะที่ในใจคือตะโกนโหยหาอิสระในดินแดนบ้านเกิด แต่นั่นก็เลยเป็นจุดกำเนิดที่ทำให้คู่พระนายเข้าอกเข้าใจและเติมเต็มกันและกันได้พอดี
พล็อตเต็มไปด้วยกลยุทธ์และรายละเอียดมากมายที่ค่อย ๆ ปล่อยปมออกมาเป็นจุด ๆ ให้คนอ่านปะติดปะต่อเอา ทั้งเรื่องการหาปมปัญหา การวางแผนแก้แค้น การปกป้องบ้านเมือง และการปะทะกันของขั้วการเมือง มันเลยใช้สมองค่อนข้างมากและอ่านได้ค่อนข้างช้า แต่เนื้อหาเต็มไปด้วยภาษาสละสลวยและความฉลาดคมคายของตัวละครมากมาย โทนในการเล่าครบรสเพราะจัดมาทั้งความเป็นโรม้านซ์ (เคมีคู่พระนายคือดีมาก และยังมีคู่รองในเรื่องอีก 2 คู่ที่ชงเข้มไม่แพ้กัน) ฉากรัก ความซาบซึ้งกินใจ การลุ้นเอาใจช่วย รวมไปถึงจุดสะเทือนอารมณ์ แต่ตัวละครที่เราชอบมาก ๆ ในเรื่อง (สองตัว) กลับไม่ใช่คู่พระนาย แต่เป็นพี่ชายพระเอกและที่ปรึกษากลยุทธ์ของนายเอก (ซึ่งคนหลังนี้เราไม่สปอยล์นะคะ อยากให้อ่านและลุ้นกันเอง)
ใครเป็นสายชอบอ่านแนววางแผนกลยุทธ์ ต่อสู้กันแบบใช้ทั้งสมองและกำลัง อยากให้ได้ลองอ่านเรื่องนี้ดูค่ะ ส่วนตัวเราเองถ้าจะติดก็จะมีแค่เรื่องที่ความเหนื่อยสมองนิดนึงในการอ่านที่ดึงให้ความเร็วในการอ่านช้าลงจนถึงบางจังหวะที่ต้องหยุดไปทำอย่างอื่นบ้าง (และปมบางอย่างในเรื่องก็ยอมรับว่าอ่านจนจบแล้วก็ยังค้างคาใจ) กับเรื่องความรักของคู่หลักคู่รองที่จะต้องตอบโจทย์ความเป็นงานวายไปซะทุกคู่ เราที่ไม่ได้เน้นอ่านงานวายเลยรู้สึกแปลก ๆ นิดหน่อยค่ะ
December 12, 2022
ชอบเล่มนี้มาก ศึกสงครามเข้มข้น ความรักผลิบาน
ตัวละครเยอะขึ้นเรื่อยๆ เราไม่ค่อยอะไรเท่าไหร่ เขาปูมาอยู่แล้วว่าจงปั๋วหกโจว มีนู่นมีนี่มีนั่นอีก มากมาย ถ้าตัวละครน้อยก็อาจจะแปลกไปเลย ชอบที่มันทำให้เห็นว่าการที่อาณาจักร (? แผ่นดินจีน? ต้อ���เรียกรวมๆ ว่าอะไร 555) นึงจะขับเคลื่อนได้ มันเต็มไปด้วยฟันเฟือนมากมาย ตัวละคนเล็กแต่ล้วนมีชีวิตจิตใจ
ตอนอ่านเนี่ยต้องคิดตามเยอะใช่มั้ย เราก็ต้องเดาเนื้อเรื่องล่วงหน้า มันจะผิดหรือถูกก็รู้สึกสนุกมาก ข้อดีของเชิญร่ำสุราสำหรับเราเลย พวกฉากคู่รักยวนยางก็เขินจีงงงงง อ่านแล้ว โอโหหหหหห นักเขียนจีนเก่งเรื่องนี้จริงนะในบรรดางานเอเชีย ประเทศที่เสกตัวเอ��ให้รักกัน ชาติจีนทำให้รู้สึกถึงคำว่ารักถึงกระดูกผูกวิญญาณหลายเล่มมาก ชอบ
เล่มนี้ฉากสะเทือนใจเยอะ เขาไม่ค่อยขยี้ เล่าแบบเข้มแข็งแทน ก็โอเค เราไม่ฟูมฟายแต่เสียใจมากอยู่ดี ไทม์ไลน์เชิญร่ำสุราค่อนข้างนาน 5-6 ปี การบรรยายความสัมพันธ์ของตัวละครถ้าไม่ใช่ระหว่างตัวเอกจะไม่เน้นเท่า แต่ไม่รู้ทำไมนะ เรากลับเชื่อและชอบมาก งง เช่น ครอบครัวเซียว พูดถึงไม่มากแต่ความสัมพันธ์แนบแน่น เพราะถ้าเอาไปเทียบกับตระกูลอื่น (จองหองสุดๆ) ตระกูลนี้ดีจนคนไม่เชื่อว่าจะดีขนาดนั้นอะ ตลกตรงนี้มาก เขาก็เข้าใจเขียนนะ หรือพ่อลูกหลันโจวกับอาจารย์จี้กัง อาจารย์รักลูกมาก
ด้วยความที่เขาเก่งกันมากจนดูซูบ่อยๆ แต่เนื้อเรื่องก็ฟาดเคราะห์ส่งกลับมาบาลานซ์แทน โอเคเลย ส่วนตัวชอบเล่มนี้มากเลย
ตัวละครเยอะขึ้นเรื่อยๆ เราไม่ค่อยอะไรเท่าไหร่ เขาปูมาอยู่แล้วว่าจงปั๋วหกโจว มีนู่นมีนี่มีนั่นอีก มากมาย ถ้าตัวละครน้อยก็อาจจะแปลกไปเลย ชอบที่มันทำให้เห็นว่าการที่อาณาจักร (? แผ่นดินจีน? ต้อ���เรียกรวมๆ ว่าอะไร 555) นึงจะขับเคลื่อนได้ มันเต็มไปด้วยฟันเฟือนมากมาย ตัวละคนเล็กแต่ล้วนมีชีวิตจิตใจ
ตอนอ่านเนี่ยต้องคิดตามเยอะใช่มั้ย เราก็ต้องเดาเนื้อเรื่องล่วงหน้า มันจะผิดหรือถูกก็รู้สึกสนุกมาก ข้อดีของเชิญร่ำสุราสำหรับเราเลย พวกฉากคู่รักยวนยางก็เขินจีงงงงง อ่านแล้ว โอโหหหหหห นักเขียนจีนเก่งเรื่องนี้จริงนะในบรรดางานเอเชีย ประเทศที่เสกตัวเอ��ให้รักกัน ชาติจีนทำให้รู้สึกถึงคำว่ารักถึงกระดูกผูกวิญญาณหลายเล่มมาก ชอบ
เล่มนี้ฉากสะเทือนใจเยอะ เขาไม่ค่อยขยี้ เล่าแบบเข้มแข็งแทน ก็โอเค เราไม่ฟูมฟายแต่เสียใจมากอยู่ดี ไทม์ไลน์เชิญร่ำสุราค่อนข้างนาน 5-6 ปี การบรรยายความสัมพันธ์ของตัวละครถ้าไม่ใช่ระหว่างตัวเอกจะไม่เน้นเท่า แต่ไม่รู้ทำไมนะ เรากลับเชื่อและชอบมาก งง เช่น ครอบครัวเซียว พูดถึงไม่มากแต่ความสัมพันธ์แนบแน่น เพราะถ้าเอาไปเทียบกับตระกูลอื่น (จองหองสุดๆ) ตระกูลนี้ดีจนคนไม่เชื่อว่าจะดีขนาดนั้นอะ ตลกตรงนี้มาก เขาก็เข้าใจเขียนนะ หรือพ่อลูกหลันโจวกับอาจารย์จี้กัง อาจารย์รักลูกมาก
ด้วยความที่เขาเก่งกันมากจนดูซูบ่อยๆ แต่เนื้อเรื่องก็ฟาดเคราะห์ส่งกลับมาบาลานซ์แทน โอเคเลย ส่วนตัวชอบเล่มนี้มากเลย
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 31, 2024
so far เล่มสามเป็นเล่มที่เราชอบที่สุดตั้งแต่อ่านมา
กลยุทธ์ การวางแผน ไม่ว่าจะสงคราม การค้า การปกครอง สามารถผูกโยงไว้ด้วยกันได้อย่างกลมกล่อม ตรงนี้ ทำให้เราได้โฟกัสถึงความสัมพันธ์และมิติของตัวละครอื่นๆ ได้อย่างจริงจัง ซึ่งผู้เขียนก็เก่งมากที่ทำให้เราสามารถอินไปกับตัวละครทุกตัวได้ ไม่ว่าจะเป็นผู้ร้าย หรือตัวละครที่เหมือนจะไม่สลักสำคัญ
ความรักของเช่ออันกับหลันโจวเรียกได้ว่าอยู่ตัว แต่ภายนอกกลับร้อนระอุยิ่งกว่าตอนอยู่ชวี่ตู ในเล่มนี้ประทับใจตัวละครเยอะมาก แต่ถ้าให้พูดถึงความอิมแพค ก็ไม่น่าจะพ้นหลี่เจี้ยนเหิงกับเซียนเซิงที่เหมือนเป็นแรงผลักดันของทั้งสองคน
พออดทนทำความเข้าใจกับแผนที่และตัวละครแล้วก็พบว่าอ่านสนุกขึ้นมาก แถมกลายเป็นสกิลในการจำชื่อคนและภูมิศาสตร์ดีขึ้นอีก แม้จะลืมบ้างก็ตาม (ฮา)
เล่มนี้สนุกมากสำหรับเราที่ไม่ค่อยโฟกัสเลิฟไลน์เท่าไหร่ แต่ก็อดหมั่นไส้เช่ออันที่เวลาอยู่ดับหลันโจวที่ไรก็กลายเป็นม๋าน้อยง้องแง้งขี้งอน ต่างกับตอนไปประจำที่ค่ายลิบลับ แต่เอาเถอะ ควรจะชินได้แล้ว เพราะเล่มต่อไปคงจะมีอีกมาก5555
กลยุทธ์ การวางแผน ไม่ว่าจะสงคราม การค้า การปกครอง สามารถผูกโยงไว้ด้วยกันได้อย่างกลมกล่อม ตรงนี้ ทำให้เราได้โฟกัสถึงความสัมพันธ์และมิติของตัวละครอื่นๆ ได้อย่างจริงจัง ซึ่งผู้เขียนก็เก่งมากที่ทำให้เราสามารถอินไปกับตัวละครทุกตัวได้ ไม่ว่าจะเป็นผู้ร้าย หรือตัวละครที่เหมือนจะไม่สลักสำคัญ
ความรักของเช่ออันกับหลันโจวเรียกได้ว่าอยู่ตัว แต่ภายนอกกลับร้อนระอุยิ่งกว่าตอนอยู่ชวี่ตู ในเล่มนี้ประทับใจตัวละครเยอะมาก แต่ถ้าให้พูดถึงความอิมแพค ก็ไม่น่าจะพ้นหลี่เจี้ยนเหิงกับเซียนเซิงที่เหมือนเป็นแรงผลักดันของทั้งสองคน
พออดทนทำความเข้าใจกับแผนที่และตัวละครแล้วก็พบว่าอ่านสนุกขึ้นมาก แถมกลายเป็นสกิลในการจำชื่อคนและภูมิศาสตร์ดีขึ้นอีก แม้จะลืมบ้างก็ตาม (ฮา)
เล่มนี้สนุกมากสำหรับเราที่ไม่ค่อยโฟกัสเลิฟไลน์เท่าไหร่ แต่ก็อดหมั่นไส้เช่ออันที่เวลาอยู่ดับหลันโจวที่ไรก็กลายเป็นม๋าน้อยง้องแง้งขี้งอน ต่างกับตอนไปประจำที่ค่ายลิบลับ แต่เอาเถอะ ควรจะชินได้แล้ว เพราะเล่มต่อไปคงจะมีอีกมาก5555
April 28, 2024
อุบายล้ำลึก มุ่งหวังการใหญ่
หากเปรียบเล่มที่แล้วว่าทุกคนเหมือนอยู่บนกระดานหมากที่มีหมอกปกคลุม เล่มนี้หมอกเหล่านั้นก็เบาบางลงแล้ว ผู้เดินหมากแต่ละคนเริ่มเผยโฉม ความจริงแล้วคู่ต่อสู้ของหลันโจวไม่นับว่าเป็นคนชั่วช้าอะไร เพียงแต่วิธีการของเขาล่วงเกินคนมากเกินไป และทำร้ายผู้อื่นมากเกินไป น่าเสียดายที่คนอุดมการณ์ใกล้กันกลับต้องเป็นศัตรูกัน
ขอคาระวะคุณนักเขียนอีกครั้ง คิดเนื้อเรื่องออกมาได้ดีมาก เล่มที่แล้วมีจุดหักมุม เล่มนี้ก็หักมุมอีกแล้ว นักอ่านอย่างเราได้แต่ปาดเหงื่อไปกับสิ่งที่ตัวละครต้องเผชิญ
หากเปรียบเล่มที่แล้วว่าทุกคนเหมือนอยู่บนกระดานหมากที่มีหมอกปกคลุม เล่มนี้หมอกเหล่านั้นก็เบาบางลงแล้ว ผู้เดินหมากแต่ละคนเริ่มเผยโฉม ความจริงแล้วคู่ต่อสู้ของหลันโจวไม่นับว่าเป็นคนชั่วช้าอะไร เพียงแต่วิธีการของเขาล่วงเกินคนมากเกินไป และทำร้ายผู้อื่นมากเกินไป น่าเสียดายที่คนอุดมการณ์ใกล้กันกลับต้องเป็นศัตรูกัน
ขอคาระวะคุณนักเขียนอีกครั้ง คิดเนื้อเรื่องออกมาได้ดีมาก เล่มที่แล้วมีจุดหักมุม เล่มนี้ก็หักมุมอีกแล้ว นักอ่านอย่างเราได้แต่ปาดเหงื่อไปกับสิ่งที่ตัวละครต้องเผชิญ
July 11, 2023
แค่ 10 หน้าแรกของเล่ม3 ก็ปั่นหัวกันไม่หยุดแล้ว อีเว้นท์ซ้อนเข้ามาจนแทบไม่มีเวลาหายใจ ไม่อยากจะคิดถึงเล่มต่อๆไปเลย ตัวละครสำคัญมีบทบาทกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้รู้แล้วว่าต้องจำชื่อใครบ้าง ทีแรกคิดว่ายังอ่านยากอยู่แต่พอเข้าช่วงกลางถึงปลายเล่มถึงค่อยอ่านได้เรื่อยๆ หน่อย ถือว่ายังมีเวลาพักหายใจจากจังหวะการเล่าบ้าง ช่วงนี้จะเริ่มเปลี่ยนไปเป็นการลงมือทำบ้างแล้วหลังจากที่วางกลยุทธ์ทางกระดาษกันมานาน สนุกมากๆ
June 8, 2023
ชื่นชมในด้านเกลี่ยบทตัวละครสุด ๆ
พัฒนาการตัวละครของแต่ละคน
เพราะเนื้อเรื่องมันตื่นเต้นมันกดดันมาก
พาร์ทที่พระ - นายเขารักกันคือหวานเจี๊ยบ tvt
ยาใจสุด ๆ ที่สำคัญเนื้อเรื่องสนุกมาก ๆๆๆๆ ต่อเนื่องมาตั้งแต่เล่ม 1
อ่านแบบพักไม่ได้เลย
พัฒนาการตัวละครของแต่ละคน
เพราะเนื้อเรื่องมันตื่นเต้นมันกดดันมาก
พาร์ทที่พระ - นายเขารักกันคือหวานเจี๊ยบ tvt
ยาใจสุด ๆ ที่สำคัญเนื้อเรื่องสนุกมาก ๆๆๆๆ ต่อเนื่องมาตั้งแต่เล่ม 1
อ่านแบบพักไม่ได้เลย
May 22, 2024
เช่ออันคือนิยามของผู้ชายธงเขียวคลั่งรักคนสวยขาของเค้าแบบถูกต้องที่สุด หลันโจวก็คนงามที่ตามใจลูกหมาป่าของตัวเองเสมอ ความรักของพวกเค้าคือสิ่งที่อ่านแล้วอิ่มเอมใจสุดๆ แต่เรื่องการแช่งอำนาจและการเมืองเล่มนี้ไม่แผ่วจากสองเล่มก่อนหน้าเลย สนุกมากๆๆๆๆ
August 4, 2022
เล่ม3 สนุกมากกกกกกกกกกกกกกก การเมืองเข้มข้น สลับกับ เช่อโจวที่หวานเจี๊ยบทั้งเล่ม ชอบเรื่องนี้ตรงที่ตัวละครหลัก ไม่ได้มีแค่ความเก่ง เท่ ฉลาด แต่มีมุมที่ลังเล ที่พลาด เหมือนกัน
October 21, 2024
ทุกอย่างระเบิดบึ้ม ที่เล่มนี้ ขนลุกมาก อาจารย์ถังโคตรเก่ง
June 9, 2025
อย่าไปกลัววกับปมหนักๆ สร้างเมือง ชิงบัลลังก์ คือถ้าได้อ่านจะรู้เลยว่าโคตรมันส์ มันสนุกกมากก ศึกในเมือง นอกด่าน หมากกระดานในราชสำนักการยักยอก คือแกไปอ่านนะ มันสนุกมาก
June 20, 2025
สมคำร่ำลือ อ่านจบแบบอิ่มเอม ไม่รู้สึกมีอะไรติดข้างในใจ นักเขียนกล้าหาญมากที่จะวางพล็อตใหญ่โตขนาดนี้ แต่สุดท้ายแล้วไม่ตกหล่นอะไรเลย ระหว่างทางก็ลงรายละเอียดได้ดี เนื้อหาการเมืองหนักหน่วงขนาดนี้ แต่ไม่มีช่วงไหนที่อ่านแล้วน่าเบื่อเลย ตัวละครเยอะมาก แต่ไม่มีคนไหนจมหาย มีบทบาทแทบจะทุกคน อยากเห็นแผนการวางพล็อตเลย นับถือมากค่ะ
เนื้อเรื่องหนักหน่วงอ่านแล้วสมองบวมแบบที่หลายคนพูดก็คือไม่เกินจริงเลยค่ะ ถึงจะหนักแต่ก็ชอบการเดินเรื่องมาก แผนการต่างๆ วางไว้ดีมาก มีผิดพลาดบ้าง ทำให้ได้เห็นการคิดแก้ไขของตัวละคร ไม่ได้ดัชนีทองคำเอาชนะทุกสิ่งขนาดนั้น
เส้นรักก็อื้อหืออ้าหาดีค่ะ ความสัมพันธ์แบบผู้ใหญ่สองคนคบกันมีอะไรกันแบบยินยอมนี่มันดีจริงๆ บุญตาบุญหูบุญหัวคนอ่านอย่างเรามาก อ่านแล้วมันสบายใจ พระเอกตัวเอกเหมือนเป็นความสบายใจให้กันและกันท่ามกลางสงครามหัวจะปวดเหล่านั้น อ่านแล้วมันแสนจะแฮปปี้ แต่คู่ที่อันแฮปปี้ก็มีเหมือนกัน เราเสียน้ำตาให้หนักมากจริงๆ แบบแทบจะอยากอ้อนวอนคุณถังจิ่วชิงว่าช่วยเขียนชาติใหม่ให้สองคนนี้ได้ไหม อยากให้เขาสมหวังอะ คู่ที่เคมีเข้มข้นอีกคู่นั่นก็น่ารักมากจริงๆ
การแปล ผู้แปลพยายามมาก น่าจะคุยกับทีมบก.หลายตลบว่าจะทับศัพท์หรือไม่ทับดีอะไรแบบนี้ แต่สุดท้ายออกมาแบบนี้ก็ไม่แย่ ถ้าทับศัพท์ก็จะถือว่าได้อ่านคำที่เราคุ้นเคย แต่ถ้าแปลออกมาเลยก็โอเค ถือเป็นความรู้ใหม่เติมสมอง แต่รวมๆ แล้วเราไม่มีปัญหากับการอ่านค่ะ อ่านได้สบายอยู่ท่ามกลางเนื้อหาที่หนักหน่วงอยู่แล้ว แค่ไม่ต้องอ่านวนไปมา อ่านจบประโยคแล้วรู้เรื่องไม่ต้องวนไปอ่านใหม่ก็โอเคมากๆ แล้วค่ะ
เนื้อเรื่องหนักหน่วงอ่านแล้วสมองบวมแบบที่หลายคนพูดก็คือไม่เกินจริงเลยค่ะ ถึงจะหนักแต่ก็ชอบการเดินเรื่องมาก แผนการต่างๆ วางไว้ดีมาก มีผิดพลาดบ้าง ทำให้ได้เห็นการคิดแก้ไขของตัวละคร ไม่ได้ดัชนีทองคำเอาชนะทุกสิ่งขนาดนั้น
เส้นรักก็อื้อหืออ้าหาดีค่ะ ความสัมพันธ์แบบผู้ใหญ่สองคนคบกันมีอะไรกันแบบยินยอมนี่มันดีจริงๆ บุญตาบุญหูบุญหัวคนอ่านอย่างเรามาก อ่านแล้วมันสบายใจ พระเอกตัวเอกเหมือนเป็นความสบายใจให้กันและกันท่ามกลางสงครามหัวจะปวดเหล่านั้น อ่านแล้วมันแสนจะแฮปปี้ แต่คู่ที่อันแฮปปี้ก็มีเหมือนกัน เราเสียน้ำตาให้หนักมากจริงๆ แบบแทบจะอยากอ้อนวอนคุณถังจิ่วชิงว่าช่วยเขียนชาติใหม่ให้สองคนนี้ได้ไหม อยากให้เขาสมหวังอะ คู่ที่เคมีเข้มข้นอีกคู่นั่นก็น่ารักมากจริงๆ
การแปล ผู้แปลพยายามมาก น่าจะคุยกับทีมบก.หลายตลบว่าจะทับศัพท์หรือไม่ทับดีอะไรแบบนี้ แต่สุดท้ายออกมาแบบนี้ก็ไม่แย่ ถ้าทับศัพท์ก็จะถือว่าได้อ่านคำที่เราคุ้นเคย แต่ถ้าแปลออกมาเลยก็โอเค ถือเป็นความรู้ใหม่เติมสมอง แต่รวมๆ แล้วเราไม่มีปัญหากับการอ่านค่ะ อ่านได้สบายอยู่ท่ามกลางเนื้อหาที่หนักหน่วงอยู่แล้ว แค่ไม่ต้องอ่านวนไปมา อ่านจบประโยคแล้วรู้เรื่องไม่ต้องวนไปอ่านใหม่ก็โอเคมากๆ แล้วค่ะ
Displaying 1 - 17 of 17 reviews