Powrót posła to najbardziej znany utwór z bogatego dorobku literackiego Niemcewicza. Jest pierwszą polską komedią polityczną, a powstał w wyniku wydarzeń rozgrywających się podczas obrad Sejmu Wielkiego. Posłem na ten sejm jest Walery, który właśnie w trakcie zawieszenia obrad wraca do domu rodzinnego. Stara się on o rękę córki Starosty Gadulskiego, Teresy. Na przeszkodzie ich związkowi stają jednak zaloty drugiego amanta kawalera modnego Szarmanckiego. Nie perypetie miłosne głównych bohaterów są jednak istotą sztuki. Postaci dramatu Niemcewicz uczynił bowiem nośnikami różnych postaw: z jednej strony patriotycznych, obywatelskich, a z drugiej zupełnie wyzbytych troski o ojczyznę. I te właśnie zostały zupełnie skompromitowane.
3.5 Yo, to jest śmieszne, krótkie, przyjemne i sensownie poprowadzone. To rozwiązanie trochę wątku miłosnego napisane na kolanie, ale satyra udana - mało subtelna, ale trafna. Nie rozumiem, czemu ma tak niskie oceny.
Taki sobie ten dramat. Nie najgorszy, nie najlepszy, w warstwie fabularnej nazwałbym go ubogą "Zemstą". Doceniam zawarty w tekście kontekst polityczny ukazujący ówczesne nastroje obecne w narodzie, różne spojrzenia, różne wizje państwa polskiego itp.
To be honest it doesn't make much sense. The characters have couple advantages that does not make too much sense either. Especially the Parents. But it was not the worst 2.5/5
7,5/10 "Powrót posła" powstał w bardzo konkretnych okolicznościach, silnie związanych z reformami Sejmu Wielkiego, powstał na gorąco i pisany był w pośpiechu, by jak najszybciej wywrzeć pożądany efekt. I w żadnym momencie w dziele Niemcewicza nie czuć tej gorączkowości, udało mu się stworzyć trafną i zgrabną satyrę polityczno-obyczajową.
Przekaz Niemcewicza jest prosty, ale był bardzo potrzebny w ówczesnej Polsce. Należało pokazać, że jedyną dobrą drogą jest pójście z duchem czasu i dokończenie reform. Z pozoru wytworzone postacie mają wyłącznie służyć przekazowi, gdyż są zbiorami cech wyłącznie pozytywnych lub negatywnych, ale mimo wszystko czuć, że są to prawdziwe osoby, a nie tylko figury dydaktyczne. Udało się też wywołać pewien efekt komiczny, a rymotwórstwo było satysfakcjonujące. Klasyczna komedia i zapis minionej epoki.
Książka bardzo przystępna. Wątek romantyczny całkiem pospolity, ale nie ma się czemu dziwić. Osobiście nie przepadam za historią, dlatego cały akt I ciągnął mi się nieubłaganie. Do gustu jednak przypadła mi stworzona przez Niemcewicza postać Walerego dlatego daję 3.25 gwiazdki, a nie 3 - niestety ta lektura nie zasłużyła na więcej 😕.