Знаменитая шведская корова Мама Му оседлала велосипед! А потом отправилась в город и записалась в библиотеку. Ну и, конечно, ее закадычный друг Ворон решил не отставать. Однажды утром он превратился в Тигриного ворона и нагнал страху на всю округу.
Jujja Wieslander is a Swedish author of children's books, best known for the Mamma Mu series. She and her late husband, Tomas Wieslander, also wrote numerous children's songs.
Die Mama Muh -Bücher sind mir aus meiner Kindheit gar nicht bekannt, schade. Aber dafür darf ich sie jetzt entdecken, und da ich Kinderbücher immer noch sehr mag, freue ich mich darüber! :) In diesem Band möchte Mama Muh Fahrradfahren lernen und tauchen. Ihre beste Freundin, die Krähe, hilft ihr dabei, auch wenn sie eigentlich gar nicht damit einverstanden ist. Kühe fahren doch nicht Fahrrad! Mir gefällt Mama Muh, da sie sich keine Grenzen setzen lässt. Sie möchte etwas tun und probiert es einfach. Sie hat Spaß an vielen Sachen und in der Krähe immer eine gute Freundin, auch wenn die beiden nicht immer einer Meinung sind. Es hat richtig Spaß gemacht, dieses Buch zu lesen, was zudem auch schön bebildert ist. Ein tolles Buch zum Lesen und Vorlesen!
This was probably my favorite book when I was growing up. It was the first book I read before bed-time (I can't have been very old) and for a long time it was the only thing I read. I loved it! My parents still tease me though, whenever I mention it, because I kind of want to read it again ;) I just can't find it! I mean.. I have it somewhere, but I can't find it.. I guess I could wait, and then just read it to my children one day, but it was a really nice and sweet book.
Äge paar: suurte tissidega kohmakas, aga väga novaatorliku meelelaadiga lehm, kes tahab õppida näiteks rattaga sõitma ja laste liumäel liuglema, ning tema sõber Lehv-lehv-lehv Vares, kes on konservatiisem ja põeb asjade pärast, aga kui keegi ei näe, siis sõidab heameelega Lehma rattaga kaasa ja kõlistab kella. Lapsed oskavad seda karakterihuumorit hinnata, ettelugeja samuti.
Mama Mu to wesoła, zwariowana krowa, zachwycona życiem dookoła a zwłaszcza tym, co robią dzieci. Chce tak jak one - jeździć na rowerze, nurkować, a nawet chodzić na basen. Niestety wizyta w mieście nie jest dla niej zbyt miła, bo miasto to nie pastwisko - domy wyglądają nie tak, jak trzeba, a z ulicznych kwiaciarni i ogródków nic nie można zjeść. Mama Mu lepiej czuje się na łonie przyrody - podczas ciemnej zimowej nocy zachwyca się gwiazdami, na rybach upaja się ciszą i gładką taflą wody. Podpatruje dzieci gospodarza - są dla niej ciągłą inspiracją, by sięgać po rzeczy pozornie niedostępne dla krowy. Nie zraża się niepowodzeniami, bo ma bardzo pogodne usposobienie. Pan Wrona jest zupełnie inny - często narzeka, panikuje, jest skupiony tylko na sobie. Mama Mu ma piękną cechę charakteru - akceptuje to w swoim przyjacielu i w każdej sytuacji, gdy zauważa, że jest przygnębiony, potrafi temu zaradzić. Dzieje się tak, gdy dzieci oznajmiają, że szary nie jest wcale żadnym kolorem (a przecież to wroni kolor), gdy Krowa otrzymuje odznakę pływacką (zbiera wtedy wszystkie krowy do kibicowania Panu Wronie przy lataniu). Zachęca Pana Wronę do robienia niezwykłych rzeczy pomimo tego, że jest wiecznym malkontentem (jak dzieje się to przy tańczeniu w baletkach). Ale potrafi też ściągnąć go na ziemie, gdy zbyt mocno przesadza i coś psuje, jak dzieje się to w święto Łucji. Opowiadania obejmują okres od samego początku lata do 13 grudnia, szwedzkiego święta światła, który krowy oczywiście świętują po swojemu.
Vīslanderu grāmatu sērija par Mūmammu noteikti ir iedrindojama to darbu kategorijā, kurus apzīmē kā lasāmvielu ikvienam no 0 līdz 99 gadiem. Piekritīšu. Šo grāmatu var lasīt pirmsskolēni kā vienkāršu asprātīgu vēstījumu par dzīvi lauku sētā, kuras centrālais personāžs ir bezgala labsirdīga un mazliet neparasta govs. Taču tā ir arī grāmata, kas iepriecinās ikdienas dzīvē skrienošos pieaugušos, kuriem patīk ironija un ekscentriskums. Intrigai pavisam mazs fragments no "Mūmamma un Vārna", protams, par lasīšanu. - Govs bibliotēkā! - iesaucās Vārna. - Man spārni vēzējas paši no sevis. - Bet, paklau, - Mūmamma teica, - šodien bibliotēkā ienāca zemnieks ar soliņu, ko viņš bija uztaisījis, - ar caurumu astei. Vai tas nav laipni? - Viņš taču nav īsti gudrs!? Laikam jau ir tādi zemnieki, kam nav vairāk prāta kā viņu govīm! - Viņš uzskata, ka tad, kad esmu bijusi bibliotēkā, es dodu daudz vairāk piena, - Mūmamma stāstīja. - Tieši tāpēc. (49. lpp.)