دکتر سید حسن حسینی (زاده ١ فروردین ۱۳۳۵ تهران – درگذشته ۹ فروردین ۱۳۸۳) شاعر، مترجم، نویسنده و پژوهشگر معاصر ایرانی بود.
از سال ۱۳۵۲ نوشتن و سرودن را در مطبوعاتِ قبل از انقلاب علی الخصوص مجلهٔ فردوسی آغاز کرد. در سال ۱۳۵۸، حوزهٔ اندیشه و هنر اسلامی را که به همراه استاد محمد رضا حکیمی، آقایان رخ صفت، تهرانی و آیت ا... امامی کاشانی، راهاندازی کرد که مسئولیت بخش ادبیات و شعر را به همراه قیصر امین پور بر عهده داشت. در دورهٔ آموزشی سربازی بود که جنگ شروع شد. بعد از اتمام دورهیآموزشی، با اینکه رَسته بهداری داشت، مسئولیت رادیو ارتش را به عهده گرفت تا چند سال بعد از آزادی خرمشهر، در رادیو ارتش ماند اما وقتی دید جنگ تمام شدنی نیست، به حوزههنری باز برگشت. در سال ۱۳۶۶ در اثر اختلافاتی که با مدیر وقت حوزههنری (حجه الاسلام محمدعلی زم) داشت، دسته جمعی استعفا کرده و به تدریس در دانشگاه الزهرا و دانشگاه آزاد روی آورد. او از سال ۱۳۷۸ در واحد ویرایش رادیو تا زمان مرگش حضور داشت. سال ۱۳۷۹ مجموعهیکامل غزلیات بیدل دهلوی را که نزدیک به سه هزار غزل را در بر میگیرد خواند. حوزه فعالیتهای دکتر حسینی شامل شعر، تحقیق، ترجمه و تألیف میباشد. او سالهای آخر عمرش را به سبکشناسی قرآن و زبانشناسی حافظ مشغول بود و در ۹ فروردین ۱۳۸۳ بر اثر سکته قلبی، درگذشت. در چهارمین همایش چهرههای ماندگار در سال ۱۳۸۳، از دکتر حسینی تقدیر شد
کتاب حاضر، گزینهایست از پنج دفتر شعر مرحوم (دکتر سید حسن حسینی) یکی از شاعران نسل انقلاب که به همراه مرحوم دکتر (قیصر امینپور) مسئولیت بخش شعر حوزهی هنری را بر عهده داشت؛ تا سال 1366 که به صورت دسته جمعی از این سمت و سازمان استعفا دادند و هر یک به راه خویش رفتند پیش از این دربارهی کتاب (مجموعه کامل اشعار قیصر امینپور) عرض کرده بودم که شعر مرحوم (امینپور) بیش از همفکران خود در دل مردم جای باز کرد و شاید یکی از علتهایش از بند و تنگنای واژههایی همچون "تعهد" و آرمانگرایی" و ... رهاییدن بوده است
معروفترین شعری که از مرحوم (حسینی) شاید به گوش مردم خورده باشد (مثنوی عاشقی)ست که با این ابیات شروع میشوند بیا عاشقی رارعایت کنیم ز یاران عاشق حکایت کنیم
از آنها که خونین سفر کردهاند سفر بر مدار خطر کردهاند