We hebben het over je gehad

by Stéphanie Hoogenberk

Liefde kan ingewikkeld zijn, maar vriendschap is nog een stuk lastiger.
Wat doe je als je al tweeëntwintig jaar bevriend bent maar steeds een vervelend gevoel aan een afspraak overhoudt? Wie van je vrienden verdraag je twee weken op reis? Waar vind je nieuwe vrienden als je oude vrienden kinderen krijgen? Kun je je zomaar bij een bestaande vriendinnengroep aansluiten?
In We hebben het over je gehad schrijft Stéphanie Hoogenberk over haar ervaring met vriendschappen. Ze doet dat even geestig als genadeloos, over haar vriendinnen, maar vooral ook over zichzelf.
Lezers van Volkskrant Magazine, LINDA., Hard gras en Quote kennen haar pen al. Nu is de rest van Nederland aan de beurt.

Stéphanie Hoogenberk (1985) is schrijver en journalist. We hebben het over je gehad is haar literaire debuut.

Over Stéphanie Hoogenberk:

‘Stephanie Hoogenberk spaart zichzelf niet in dit ijzersterke debuut. De personages worden met zo’n haarscherpe pen getekend, dat je net zo’n hekel aan ze krijgt als de schrijfster zelf. Ronduit meeslepend zijn de zelfportretten.’
Herman Koch

‘Stéphanie beschrijft het leven precies zoals het is, met alle geestige en pijnlijke dingen die mensen doen en zeggen. Dit zijn geen verhalen, het zijn belevenissen. Je wil tegen het boek schreeuwen, je wil je verbergen. Het is echt, en echt gigantisch grappig.’
Cindy Hoetmer

‘In toenemende mate de grappigste schrijver van Nederland.’
Henk Spaan

Genres: Nonfiction, Audiobook, Book Club, Contemporary, Roman, 21st Century

224 pages, Paperback

Published January 1, 2023

Reviews

[Lieke Polak · Rating 3 out of 5]

Heel grappig maar bij het laatste hoofdstuk dacht ik wel meid meid meid zo zwaar is het leven niet als je drie weken op vakantie bent naar Italië en iemand per ongeluk roerei op hetzelfde bordje doet als je chocoladecroissant

[Claire · Rating 3 out of 5]

Niet slecht geschreven maar er miste iets voor mij. Ik dacht bij elk hoofdstuk “waarom lees ik dit?” maar het antwoord kwam niet echt. Ik snap dat het werkt als columns maar ben er niet van overtuigd als literair debuut.

Ik las daarnet een andere Goodreads review die zei: “kan me niet voorstellen dat al haar lezers leuke types zijn, ook al denken ze zelf van wel” en dat vind ik een erg treffende omschrijving van dit boek.

[Marijn Sikken]

‘Meteen haat’, in het laatste hoofdstuk, is zo goed getimed (en voel ik als mens zo enorm na) dat ik hoop op vele nominaties en prijzen voor Hoogenberk. En een vervolg natuurlijk.

[Julia · Rating 2 out of 5]

Grappig boek dat vlot leest (had hem in 2 dagen uit), maar ik had er meer van verwacht. Diepe inzichten over vriendschappen misten en voor mij overheerste de gedachte ‘ligt het ook niet een beetje aan jezelf…?’

De beschreven situaties zijn af en toe grappig maar ook ronduit negatief en slaan soms de plank mis. Hoe gevaarlijk is koud afdouchen en het sturen van ikjes naar het NRC? Iedereen die vraagt hoe het gaat met haar boek is bij voorbaat ‘nep geïnteresseerd’ en een stelletje van 20 op een berg in Italië is gelijk een kutstel.

Als ik vriendinnen met haar was zou ik tegen haar zeggen dat ze ff rustig moet doen. Maar goed, wie ben ik? Nadat een vriend haar de licht psychologische vraag stelde ‘waarom doe je dat dan?’ zegde ze ook gelijk de vriendschap op (p. 212).

Conclusie: oké boek, maar wat meer zelfreflectie en diepgang hadden het boek naar 3 sterren kunnen tillen.

[Linda Hadders · Rating 1 out of 5]

Ik heb mij veelal geïrriteerd aan de negativiteit. Vond haar erg verwend in zo ongeveer alles wat ze omschreef. Weinig spanning, geen verrassingen. Begreep er eigenlijk maar weinig van. Zou t boek niet aanraden. Zonde van de tijd, eigenlijk.

[Sibrich van Baalen · Rating 4 out of 5]

Iemand 'geruststellend lelijk' noemen vind ik gewoon heel erg grappig. Ook moest ik gieren toen ze zich behoorlijk kut voelde tijdens haar ontgroening en zei: 'Ik dacht aan mensen die het slechter hadden, maar kon niemand bedenken.' Die slippers van M. vond ik aan de andere kant een beetje flauw. Vraag me af hoeveel mensen nu stilstaan bij hun al dan niet voorbije vriendschappen. Kan me niet voorstellen dat al haar lezers leuke types zijn, ook al denken ze zelf van wel. Vond het ook chill dat er geen politieke standpunten in voor kwamen, dat er cool werd gedaan met intertekstualiteit of dat het verhaal op het eind nog lekker rond werd gemaakt. Gewoon een paar leuke verhalen. Ik verheug me op het volgende boek van ons Steefje, verhalen of een roman, maakt me niet uit.

[Kirsten Gorter · Rating 2 out of 5]

Weinig diepgang, de losse verhalen gingen nét wat te lang door. Het was net niet grappig genoeg, net niet leerzaam genoeg. Tja, wat was het eigenlijk wel. Een prima boekje voor op het balkon op de zondagochtend. Niets meer, en niets minder.

[Sasha · Rating 2 out of 5]

Naar aanleiding van een gesprek met een vriendin pas ik mijn review aan. Dit is een perfect voorbeeld van doen alsof je zelfreflectie hebt, maar eigenlijk heb je dat helemaal niet. Het leek alsof ze sommige ex-vrienden terug wilde pakken. Ik vond het een beetje gemeen en achterbaks. Ik dacht ook: meid, ga gewoon in therapie om dit te verwerken. En had daarna dan een boek geschreven waarbij je eigen tekortkomingen ook benoemd. Verder wel gelachen. Stéphanie haar pen compenseert enigszins voor haar gebrek aan zelfreflectie.

[Hester]

Dit boek opgepakt en in één keer uitgelezen. Het is heel knap dat de schrijfster de vriendschappen van de hoofdpersoon met een vileine scherpte analyseert, tegelijk zelfspot toont, en toch mededogen heeft met de algemene sukkeligheid van de mensheid. Ik heb er erg om gelachen. Ook doordat ze de kunst beheerst om personages in een paar woorden neer te zetten. 'Gijsbert had negen boeken bij zich voor die week. Acht daarvan gingen over de Holocaust en een was van Eckhart Tolle over het leven in het hier en nu.'

[Denise · Rating 4 out of 5]

Erg grappig en herkenbaar! Vooral de eerste twee hoofdstukken vond ik erg leuk. Erg knap hoe personages worden omschreven en hoe je precies weet wat voor karakter een personage heeft door de dialogen alleen.

[Marike]

Heerlijk boek dat je in een adem uitleest…

[Fleur van Duren · Rating 2 out of 5]

Het boek leest lekker weg! Je leest eigenlijk gewoon zes columns, wat op zich prima is maar het boek mist hierdoor wel samenhang. Daarnaast snap ik niet waarom het laatste hoofdstuk is toegevoegd, het gaat helemaal niet over vriendschap? Ook lijkt alles in dit boek iedereen zijn schuld behalve die van de auteur zelf. MAAR ik heb wel gelachen en vind het boek soepel geschreven dus toch 2 sterren!

[Paula · Rating 4 out of 5]

Heerlijk ironisch boek - een soort Marcel van Roosmalen meets Cindy Hoetmer. Hardop gelachen om het hoofdstuk over Jeroen en Susan en de reizen met Gijsbert. Ik wil meer!

[Jochen · Rating 3 out of 5]

3.5* Prima tussendoortje (ideaal voor een bus- en bootreis naar Londen), maar niet meer dan dat. Blij dat ik zelf maar twee vrienden heb, want als ik lees hoe een vriendschap soms kan verlopen...

[Evy Heugen · Rating 4 out of 5]

Voor een "book full of essays" kwam ik er belachelijk snel doorheen. Allemaal te danken aan de soms pijnlijke of hilarisch geschetste situaties, met herkenbare personages, "onwijs geestige..." anekdotes en eerlijke zelfreflectie.
Je zou inderdaad kunnen zeggen dat een uitgebreide beschouwing van het begrip 'vriendschap' ontbrak, maar volgens mij moet dat ook precies hetgene zijn waar de lezer een eigen invulling aan moet kunnen geven. 
Toch maar weer eens een solo reisje plannen en die ene vriendschap echt dood durven laten bloeden.... inspirerend!

[Esther · Rating 2 out of 5]

Ik snap/voel de humor niet, dus daardoor valt dit boek nogal in het water. Het hoofdstuk over de reizen met Gijsbert vond ik een pijnlijk dieptepunt. Ik dacht steeds: geef die jongen hulp want het gaat niet oké, en zag het grappige niet echt. Ik vond de meeste personages ook heel moeilijk voor me te zien. Zo beschouwde ik Gijsbert aan de ene kant als een zelfstandige, intelligente docent, en aan de andere kant als iemand met een al dan niet gediagnosticeerde aandoening die helemaal verloren leek te lopen, en dat wilde in mijn hoofd maar niet matchen. Ook over de 'hoofdpersoon' zelf zat ik nogal in een spagaat. Ik snap dat iemand zowel arrogant als onzeker kan zijn en zelfspot kan hebben, maar het werkte voor mij gewoon allemaal niet.

Literair vond ik het trouwens ook niet, en de anekdotes waren eigenlijk net te alledaags. Van sommige alinea's begreep ik heus wel hoe het bedoeld was, maar het was voor mij niet genoeg om me te laten lachen. Het bleef allemaal vrij awkward en ook gewoon niet boeiend genoeg. Het eerste hoofdstuk vond ik misschien nog wel het beste, maar dat kwam vooral omdat die ouders van Susan wel heel vreemde figuren waren.

Daarnaast had ik er denk ik ook iets anders van verwacht; meer bespiegelend op relaties of wat vriendschappen wel/niet kunnen betekenen, maar dat was het helemaal niet.
Voor mij jammer.
Als deze humor of schrijfstijl je wel ligt, lijkt het me een prettig vakantieboek.

[Weera Koopman · Rating 3 out of 5]

Erg grappig boek en vlot geschreven. Maar ik miste wat zelf reflectie in conflicten die ze met anderen had. Is natuurlijk ‘relatable’ bedoeld maar in veel situaties dacht ik: this is a you problem haha. En wat leren deze verhalen ons precies over vriendschap? Deze vraag werd niet echt beantwoord. Ik denk dat het de lezer leert dat het belangrijk is om eerder dingen bespreekbaar te maken voordat resentment zich gaat opbouwen (waar dit boek het resultaat van is)

[Noraly Ilahi · Rating 1 out of 5]

Las als de geheime blog van een gemeen onzeker pubermeisje van 13. Ik kan ongelofelijk genieten van een anti-held maar dit was gewoon slecht geschreven.

[Elisa · Rating 2 out of 5]

Beetje alsof een vriendin 5 uur lang aan t roddelen is.

[Julie Mestdagh · Rating 1 out of 5]

Dit eenvoudig te lezen boek in een dag uitgelezen, deels omdat de inhoud zo simpel is dat het weinig inspanning van de lezer vergt, deels omdat ik bleef uitkijken naar datgene wat de meerderheid van de lezers ertoe aanzet dit boek vijf sterren te geven en humoristisch te noemen. Datgene is dus nooit gekomen. Wat belooft een boek te zijn over vriendschappen is niet meer dan een eindeloos oppervlakkig geratel, waarbij niet kan worden ontkend dat de auteur een deel van de omschreven situaties geheel aan zichzelf te danken heeft. Het hele boek ademt een bijzonder negatieve sfeer uit, een soort van neerkijken op alles en iedereen waardoor de auteur, die na hoofdstuk 1 nog op mijn sympathie kon rekenen, op het einde van het boek nog weinig interesse van mijn kant moet verwachten. Het laatste hoofdstuk handelt niet eens over vriendschappen, maar is een lange klaagzang over hoe moeilijk het was het boek te schrijven. My god, schreef het dan niet, je had er jezelf én de lezers een hoop miserie mee bespaard. Humor ? Als dat boek humoristisch is, dan is het humor van een heel laag niveau. Plat.

[Elize Kuiper · Rating 5 out of 5]

Een tussendoorboek, perfect voor lange treinreizen. Mooi hoe herkenbaar situaties zijn en hoe treffend karakters worden beschreven en tot de verbeelding spreken.

[Yara Adorablebooks.nl · Rating 3 out of 5]

Meermaals hardop gelachen. Maar stoorde me ook aan hoe verwend de auteur soms over kwam.

[Luna · Rating 4 out of 5]

Heel leuk! Wou dat het twee keer zo dik was :(

[Linda Duits · Rating 1 out of 5]

Wat een stomvervelend boek met een stomvervelende hoofdpersoon. Arrogante Stef klaagt over al haar vrienden, niemand voldoet. Ze heeft niet door dat zijzelf de gemene deler is tussen al die mensen die ze niet mag, ze maakt zichzelf slachtoffer waar ik dader vermoed. Het lukte me niet hier een diepere betekenis over vriendschap uit te halen. Alsof de schrijfster helemaal niet heeft nagedacht over haar onderwerp.

[Lysanne · Rating 2 out of 5]

Eerste keer een luisterboek. Vond het vooral veel gezeik. Niet mijn ding

[Heleen · Rating 4 out of 5]

In 1 dag uitgelezen. Vermakelijk, makkelijk en herkenbaar.

[Tijler Dommerhold · Rating 3 out of 5]

Dit boek heb ik geluisterd. Het is een toegankelijk boek over strubbelingen in vriendschappen waar de auteur zonder blad voor de mond haar perspectief over je heen gooit. Haar droge en directe manier van schrijven maakt het verhaal grappig, ik heb meermaals hard gelachen, maar na een paar hoofdstukken wordt het verhaal wat onrealistisch en negatief gekleurd. Toch leuk om te luisteren!

[Kirsten · Rating 1 out of 5]

Wat een vreselijk negatief boek. De schrijfster neemt heel erg de slachtoffer rol in, alles ligt aan ieder ander en enige zelfreflectie ontbreekt volkomen. Ik vroeg me bij elk hoofdstuk af nu precies haar punt was, want dat wordt totaal niet duidelijk. Soms dacht ik ‘en nu komt de clue’ maar dan begon het volgende hoofdstuk opeens. Het ging van de hak op de tak, de enige rode draad in het boek is het geklaag over anderen. Ik vond de omschrijving: dagboek van een 15 jarige puber erg treffend. Ook de omschrijving ‘verwende prinses’ die de kortstondige vriendinnen aan de hoofdpersoon gaven, vond ik niet tot de verbeelding spreken.

[Charlie Plane · Rating 3 out of 5]

Ik ging heel snel door dit boek heen, de verschillende verhalen waren ontzettend eerlijk, grappig en gedetailleerd. Toch kon ik mijn ergernis niet onderdrukken. Sommige passages waren naar mijn mening wat negatief of zeurderig. Met name wanneer het de vakanties betrof dacht ik regelmatig: Ach meid zo erg is het allemaal toch niet.

[Arne-Jan · Rating 3 out of 5]

Mijn kennismaking met Stéphanie Hoogenberk stamt van een jaar of drie geleden, maar misschien is het zelfs al langer. Het is in ieder geval geweest toen ik de eerste aflevering van de Shitshow beluisterde (bekeek als ik het in de lijn van Janneke en Stéphanie opschrijf). Ik heb geen idee meer hoe ik hierbij kwam, waarschijnlijk werd de podcast getipt in een andere podcast oid, maar hoe dan ook was ik – bij podcasts normaliter spuit 11 - er mooi vroeg bij. Grappig was dat ik de Shitshow tipte aan T na aflevering 3 of zo en bleek dat zij er ook al vanaf het begin naar luisterde (keek). Sindsdien heb ik geen aflevering gemist. De magie tussen de twee dames werkt heel goed. Ook al ben ik het lang niet met alles eens, het is wel heerlijk om Hoogenberk zich druk te horen maken over van alles en nog wat. Ze heeft een heel groot verteltalent, zodanig dat ik zelfs de afleveringen met uitweidingen over B&B Vol Liefde gewoon luister, terwijl dat programma me verder totaal niet interesseert.

Het grote verteltalent van Hoogenberk vormt ook de basis voor haar boek. De verhalen zijn nu nog persoonlijker dan in de podcast en gaan grotendeels over hoe kwetsend en afschuwelijk mensen tegen en over elkaar kunnen doen. Hierbij stelt ze zich heel kwetsbaar op, heel dapper! Grappig genoeg ben ik het in het boek vrijwel volledig met haar eens, daar waar ik daar in de podcast nog wel eens vind dat ze kan doordraven of muggenziften. Hoewel ik niet zo van bundels met losstaande kortere verhalen houd, geef ik Hoogenberk toch drie sterren. Omdat het gewoon heel lekker wegkeek. Op naar aflevering 100 van de Shitshow ook!