Rivka Leeuw heeft een opmerkelijke moeder, een grote liefde over wie ze niet zal spreken en een droombaan. Samen met de onberekenbare presentator Joël Backer maakt ze vanuit een hotelkamer op de eenentwintigste verdieping het succesvolle radioprogramma Bodemdrift. Week in, week uit balanceert de ambitieuze Rivka op het randje van mislukking en euforie. Wanneer er tijdens de duizendste uitzending een cabaretier uit het raam springt en te pletter valt, ligt alles wat ze heeft op straat. Een verhaal over controle en het gebrek daaraan in een tijd waarin de werkelijkheid wordt bepaald door anonieme omstanders. Wat is de waarheid als anderen ermee weglopen? Alleen en duizend mensen is een genadeloos portret van deze tijd.
Malou Holshuijsen (1987) is schrijver, columnist en presentator. Haar werk wordt gekenmerkt door haar scherpe gevoel voor humor en rauwe kwetsbaarheid.
Ze is een maker met een flinke dosis zelfspot en de drang om mensen met elkaar te verbinden. Ze schrijft boeken, columns en scenario’s. Malou staat eerlijk en toegankelijk op het podium met lezingen over haar roman en columns. Maar ook over persoonlijke onderwerpen als traumaverwerking, het genot en gevaar van (zwarte) humor, (bewuste) kinderloos/het uitblijven van een kinderwens, Indische (zwijg) cultuur en de geschiedenis van Nederlands-Indië.
Haar debuutroman Zachtop lachen werd genomineerd voor de Hebban debuutprijs 2022. Zachtop lachen zal worden verfilmd door Millstreet Films. Haar tweede roman Alleen en duizend mensen verschijnt in april/mei 2023 bij uitgeverij AmboAnthos. Daarnaast werkt ze aan een non-fictie boek bij Uitgeverij Podium.
In haar column voor evajinek.nl schrijft ze maatschappelijk en met humor, over schoonheid van het leven met alle smerige randjes die daarbij horen. Ze heeft een passie voor ongemak, omarmt mislukkingen en vecht tegen ongelijkheid.
Ze is de presentator van de succesvolle podcast Tussen Dertig en Doodgaan (samen met Tatjana Almuli) over maatschappelijke vraagstukken en persoonlijke verhalen en thema’s als veranderende vriendschappen, social media, de struggles van een freelancer, liefde, seks in combinatie met inspirerende ontboezemingen en literaire aanbevelingen. Met een flinke dosis geestigheid sleuren ze de luisteraar mee in de alledaagsheid van het leven en de complexheid van gelukkig zijn.
Daarnaast is presenteert ze de podcast Dit komt nooit meer goed (samen met Roos Schlikker). Hierin gaan ze op zoek gaat naar de non-succesverhalen van op het eerste gezicht succesvolle Nederlanders. Met gasten als Jesse Klaver, Paul de Leeuw, Ronald Giphart, Olaf Koens en Jeroen Woe.
Haar journalistieke observaties verschijnen o.a. in De Volkskrant, Moesson Magazine, &C, LINDA.(meiden), Cosmopolitan en Het Parool.
Na zachtop lachen (een van mijn favoriete boeken van vorig jaar) had ik hoge verwachtingen van het tweede boek van Malou Holshuijsen. Dit is soms niet handig, aangezien je dan grotere kans hebt om teleurgesteld te raken.
Maar ik kan oprecht zeggen dat mijn torenhoge verwachtingen waargemaakt zijn. Net als haar vorige boek heb ik deze in een ruk uitgelezen. Soms lachend, soms met tranen in mijn ogen en een brok in de keel maar vooral heel vaak ontroerd. Met weinig woorden (of opsmuk) weet Malou pijnpunten gruwelijk goed aan het licht te brengen.
De laatste bladzijde sloeg in als een bom. Ik ben nog even sprakeloos. Wie weet komt er later een betere review nog, maar voor nu wilde ik dit toch al delen.
Ik kijk nu al uit naar haar eventuele volgende boek(en)
Dit was niet helemaal mijn boek. Hoewel ik het best intrigerend vond en graag verder wilde lezen, kon ik me totaal niet vinden in de hoofdpersoon en heb ik me flink zitten ergeren.
Wat een boek. En wat een einde. Echt prachtig. Het is zo knap hoe Malou Holshuijsen de psychische kwellingen van haar personages haarscherp neerzet terwijl die personages tegelijkertijd continu droge grappen maken. Heel erg fijn.
Wow, wat een prachtig boek. Zo knap geschreven! Een boek over struggles op mentaal vlak, die weliswaar niet zichtbaar zijn voor de buitenwereld, maar die je vanbinnen opeten. Een boek over alleen voelen, alleen zijn. Een boek over verdriet en schuldgevoel. “Ik vraag me af of er een erger gevoel is dan schuldgevoel. Onoplosbare zelfhaat boven op ondeelbaar verdriet.” En dat allemaal omwonden met humor, wat het verhaal lichter maakt. Dat neemt niet weg dat ik de laatste pagina’s met een brok in m’n keel heb gelezen. Nogmaals: wow.
Het probleem met de meeste boeken van tegenwoordig is dat ze me niet raken, dat ik niks van ze leer en dat ze m'n fantasie niet prikkelen. Schrijvers als Alderton en Holshuijsen lezen lekker weg, maar laten me onberoerd. Het zijn de vrouwen van boven de 30 die denken grappig te zijn, maar steeds net de plank misslaan. Als je twee keer in een boek een referentie maakt aan 'biogardeproducten' dan weet je het wel. Ik heb ook een broertje dood aan dat semi-autobiografische gedoe: schrijvers maken te weinig mee om echt autobiografisch te zijn en vullen het dan maar op met het kleine beetje fantasie dat hen nog rest. Herkennen mensen dit of zijn het de zwangerschapshormonen? Drink genoeg water met dit weer hè lieve mensen. Kus van mij.
Ik vond ‘Zachtop lachen’ zo ontzettend goed dat ik bang was met veel te hoge verwachtingen aan dit boek te beginnen. Gelukkig bleek dat helemaal niet het geval en schreef Malou Holshuijsen opnieuw een origineel verhaal dat ook weer zó weet te raken. In haar herkenbare, spottende stijl waar je vaak om moet gniffelen weet ze de pijnlijkheden van het leven (zoals eenzaamheid en verlies) subtiel op papier te zetten.
Malou Holshuijsen is zonder twijfel een van mijn lievelingsauteurs van dit moment. Een nieuw hartenboek dat ik aan veel mensen zal aanraden om te lezen.♥️✨
'Troost kun je niet nemen. Je kunt het alleen krijgen. Het komt nooit wanneer je ernaar vraagt. Soms is het zomaar daar en lig je in zijn armen.'
Bovenal een menselijk boek, met voelbare menselijke gedachte en Rivka die ook maar een manier zoekt om om te gaan met de wereld om haar heen, to the point geschreven en precies wat je soms van een personage wilt, impulsiviteit, een 'klaaglijn' en verwijt, schuld, verdriet en het allemaal niet kwijt kunnen.
Het begin van het boek gaf troost om te lezen, omdat ik me herkende in de rouw en boosheid/woede over een absurde situatie. Daarna stelde het een beetje teleur. Ik vond de dialogen niet goed en het was soms wel heel erg 2023 (juice channel, non binair, mensen gecanceld etc). Kon het ondanks dit toch niet wegleggen en het einde was echt spannend, alhoewel ook een tikkeltje voorspelbaar. Let’s say 3,5 ⭐️
Dit boek was raar. Tijdens het lezen merkte ik dat ik steeds een beetje kritisch was, steeds bekroop me de gedachte ‘Zachtop lachen was toch beter’. Maar toch las ik door - in één ruk bijna. Ik raakte verslingerd. Gaandeweg voelde ik alles wat Rivka voelde en op de laatste pagina voelde het toch alsof iemand op mijn hart was gaan staan. Malou, ik weet niet hoe je dit hebt gedaan, maar je boek heeft me toch weer ontzettend geraakt. Onverwachts. Dus toch die 5 sterren.
Echt een heel mooi boek. Ik wil het stiekem gelijk nog een keer lezen. De personages zijn echt, ingewikkeld en ook al zou het niet moeten, kan je jezelf in ze verplaatsen. Knap hoe Malou schrijft op een manier dat je er doorheen vliegt, maar toch de diepgang en de emotionele laag elke keer weer vindt.
Ik zie veel reviews over dat het einde spectaculair gevonden werd, en ook al vond ik het wel mooi, heeft het me niet zodanig geraakt. Ik vond de rest van het boek mooier.
Zachtop lachen was prachtig, en dit ook weer. Ik weet niet goed hoe ik moet beschrijven hoe mooi ik de stijl van Holshuijsen vind. Zulk mooi Nederlands, maar niet overdreven. Het is niet geforceerd, ze schrijft zonder te veel tierlantijnen, maar zoveel zinnen zijn zo ontzettend raak. En natuurlijk, het plot en de personages zijn ook mooi en ontroerend, maar die schrijfstijl, die zorgt ervoor dat alles keihard binnenkomt.
In een ruk uitgelezen en aan het einde weer huilen, net als het vorige boek van Malou Holshuijsen en dat terwijl ik echt geen janker ben. Scherpe observaties, herkenbare hedendaagse situaties, prachtige zinnen en gort droge humor als overlevingsstrategie. Ik kijk nu al uit naar het volgende boek van Malou.
Na het lezen van het eerste hoofdstuk van Alleen en Duizend Mensen moest ik naar adem happen. De gebeurtenissen troffen me onverwacht, als een vuistslag. Na het laatste hoofdstuk was ik ook even van de kaart. Ik legde het boek weg en liet mijn emoties bedaren. Een boek dat dat voor elkaar krijgt, is het lezen waard.
Alleen en duizend mensen van Malou Holshuijsen schuurt tegen de opvattingen over eenzaamheid.
Het verhaal in het boek Alleen en duizend mensen (2023) van schrijfster Malou Holshuijsen (1987) speelt zich deels af in een bekende omgeving van de schrijfster, namelijk de radio. Gedurende vele jaren heeft Holshuijsen verscheidene programma's gepresenteerd op Radio 1 en Radio 2, waaronder het programma genaamd De overnachting. De hoofdpersoon in Alleen en duizend mensen, Rivka, verricht onderzoek voor een nachtprogramma dat live wordt uitgezonden vanuit een hotel. Samen met haar collega Joel bespreekt zij boeiende onderwerpen met diverse gasten, waarbij tot op heden alles vlekkeloos is verlopen. Echter, op een noodlottige avond doet zich iets voor met één van de gasten. Later blijkt dat Rivka deze persoon beter kent dan aanvankelijk door de lezer wordt opgemerkt.
Na de noodlottige avond volgt een verslag van de verschillende vormen van eenzaamheid die Rivka gedurende haar hele leven heeft ervaren. Ondanks de schijnbare ordelijkheid van haar leven, wordt zij niet omringd door mensen die haar een gevoel van liefde schenken. Haar ouders zijn gescheiden toen zij nog jong was en leiden nu volledig verschillende levens. Zij zijn zich niet bewust van de problemen waarmee Rivka worstelt en verdwijnen snel wanneer zij hierover wil praten. Ook haar vrienden en collega's lijken meelevend te zijn, maar doen dit op zo'n oppervlakkige manier dat Rivka desondanks eenzaam is. Stapsgewijs krijgt u als lezer meer inzicht in de oorsprong van Rivka's eenzaamheid en hoe Holshuijsen tot de titel van haar roman is gekomen.
‘Ik kende dat gevoel niet en had geen idee hoe ik me moest laten meeslepen. Waarschijnlijk kon je het niet forceren. Er is veel schoonheid aan me voorbijgegaan omdat ik snel afdwaal. Al deed ik het niet expres, soms voelde het alsof ik mezelf tekortdeed door niet goed op te letten.’
Holshuijsen slaagt er op vaardige wijze in om de psychologische problemen en kwellingen van haar personages scherp weer te geven. Tevens toont zij op treffende wijze hoe deze personages trachten te ontsnappen aan hun problemen, bijvoorbeeld door humor aan te wenden als een masker voor het duistere. De dynamiek tussen de hoofdpersoon, diens ouders en de minnaar wordt geloofwaardig beschreven en toont aan dat eenzaamheid niet alleen voortkomt uit het gevoel van niet gezien worden, maar ook geworteld is in gebeurtenissen uit het verleden.
Een opvallende eigenschap van het taalgebruik van Holshuijsen is haar vermogen om prachtige beschrijvingen te creëren. Zij toont oog voor detail en weet levendige beelden op te roepen in de geest van de lezer. Desondanks lijkt Holshuijsen soms moeite te hebben met consistentie in haar taalgebruik, wat jammer is gezien haar sterke punten op dit gebied. Het komt voor dat naast deze schitterende passages er ook wel eens oppervlakkigheid volgt. Dit kan uiteraard worden toegeschreven aan het feit dat de schrijfster verschillende aspecten van eenzaamheid belicht en dat het personage soms eenvoudiger taalgebruik hanteert om de rauwheid en ruwheid van haar eenzaamheid weer te geven. Deze passages ontnemen echter wel iets van de glans die wordt geboden door de mooie beschrijvingen.
Voor degenen die geïnteresseerd zijn in emotionele, op realiteit gebaseerde verhalen, verdient Alleen en duizend mensen van Malou Holshuijsen een aanbeveling. In deze roman worden op treffende wijze de schrijnende aspecten van eenzaamheid belicht en wordt het innerlijke leven van hoofdpersonage Rivka op mooie en geloofwaardige wijze beschreven.
Een verwarrend relaas over een emotionele gebeurtenis. Aan de hand van twee tijdlijnen die zo weinig verschil van elkaar maken dat het lijkt alsof alles op hetzelfde moment gebeurt. Verder kon ik mijzelf niet verbinden met Rivka en de onverklaarbare vreemde keuzes die ze maakt. De sekscenes brachten bij mij niet alleen walging voor Rivka teweeg, maar ook voor de mens in het algemeen. Holshuijsen heeft een enorm talent om zo’n mooi onderwerp te ontkrachten.
Dit boek beschrijft op een mooie en herkenbare manier verschillende actuele thema's. Het raakt aan diverse lagen van eenzaamheid. Het verkent hoe het mogelijk is dat je je soms eenzaam voelt, zelfs wanneer je omringd bent door mensen en een 'succesvolle' carrière hebt. De hoofdpersoon voelt zich niet gehoord, wat haar soms te ver drijft. Al met al is het een heel mooi boek dat je blijft boeien.
Bijzonder boek, ik werd er ingezogen en kon het niet meer loslaten. De personages veranderden in m’n hoofd van de ene BN-er in de andere en werden uiteindelijk toch een eigen persoonlijkheid.
Hoewel ik een behoorlijke allergie heb voor boeken over “(liefdes-)relaties” overviel deze me wel: keuze van een leesclub, maar ook inhoud. Wat die inhoud betreft verwijs ik gemakshalve naar de flaptekst.
Gedurende de eerste tientallen pagina’s behield ik zo mijn vooroordelen - leek dit niet veel op een stereotype Nederlandse B-film, hoewel …. alleen al door dat eerste hoofdstuk ging ik strak rechtop zitten. Eigenlijk bleef dat zo, pageturner, fris!, sprankelend, origineel qua inhoud (zeer!), stijl en compositie, fotografische weergave van figuranten, overweldigend qua begin en qua einde!
Over existentiële eenzaamheid. Zeker geen bouquetreeks. In één ruk uitgelezen.
Prima boek, lekker geschreven. Alleen heb je wel het idee dat er meer in zit. De hoofdpersoon is nogal eendimensionaal alleen. Waar zijn de vrienden om haar op te vangen?
Ook de relatie tot de cabaretier had nog verder kunnen uitgewerkt vermoed je. Het hangt nu tussen een naïef verliefd meisje en een stalker in.
Desalniettemin 4 sterren want t leest als een trein. En leuk om als journalist eens een goede roman te lezen waarin n journalist de hoofdrol speelt.