Bekleyecek Vaktim Kalmadı Artık

by Jean-Louis Fournier, Hazel Bilgen (Translator)

Fournier’den ebedi yalnızlığa mahkûm olmuş ruhlar için edebi katkılar...

“80 yıl sonra artık bekleyecek sabrım kalmadı. Daha yola çıkmadan varmak istiyorum. Her şeyin hemen olmasını istiyorum ama hiçbir şey olmuyor. Sürekli bekleme halindeyim; bir mektubu, çalmayan bir telefonu, geç kalan birini bekliyorum hep; hiç huzurum kalmadı.”

Bekleyecek Vaktim Kalmadı Artık, zaman, sabır(sızlık), aciliyet ve beklemek üstüne bir elkitabı. Kaleminden kara mizahı ve hüznü eksik etmen Fournier hayat(ıy)la dalga geçmeye, kendine iğneden çok çuvaldızı batırmaya devam ediyor.

Çağdaş Fransız edebiyatının en verimli isimlerinden biri olan Jean-Louis Fournier Türk okurunun da son dönemdeki gözde yazarlarından biri...

Genres: Turkish, Fiction, French Literature

104 pages, Paperback

Published October 7, 2022

About the author

Auteur prolifique, Jean-Louis Fournier a toujours su mêler humour, culture et sincérité. Entre un frère polytechnicien et une soeur éducatrice spécialisée, il choisit la voie de l'humour et devient le fidèle complice de Pierre Desproges. Il réalise ainsi les épisodes de 'La Minute nécessaire de Monsieur Cyclopède', ainsi que les captations de ses spectacles au théâtre Grévin en 1984 et au théâtre Fontaine en 1986. Mais c'est en tant qu'auteur facétieux et touchant que le public le découvre véritablement. Avec ses essais humoristiques, Jean-Louis Fournier rencontre un succès immédiat. Dans 'Arithmétique appliquée et impertinente' (1993), il apprend au lecteur à calculer le poids du cerveau d'un imbécile ou la quantité de caviar que peut acheter un smicard ! Dans un même registre, sa 'Grammaire française et impertinente' conjugue culture et absurde. Jean-Louis Fournier consacre également deux ouvrages à son enfance. En 1999, il aborde l'alcoolisme de son père dans 'Il a jamais tué personne, mon papa' et obtient le prix Femina 2008 pour 'Où on va papa ?', une évocation émouvante du handicap de ses fils.

Reviews

[Eylül Görmüş · Rating 1 out of 5]

Ben Jean-Louis Fournier'nin bir kitabını okuyup çok sevince kesin diğerlerini de severim diyip hepsini aldım, iyi halt ettim, almış bulunduğum için hepsini okuyorum şimdi ama okuduğum her yeni kitabıyla beraber biraz daha soğuyorum kendisinden. Burada artık düpedüz öfkelendiğimi fark ettim, çünkü yani bu kitabın basılması için harcanan kağıda yazık.

Özetle şöyle: yayıncısına kitap sözü vermiş, yayıncı da duyurmuş kitabı, fakat Fournier yazamamış, yetiştirememiş, hal böyle olunca da oturmuş bir şeyler karalamış. (Bunu kitabın başında kendisi de söylüyor.) Birkaç örnek veriyorum:

"Haklı olduğunu, karşıdakinin de hatalı olduğunu düşünmeden, köprüleri yıkmadan beklemek lazım."
"Hayat bir hız yarışına dönüşüyor. En hızlı giden kazanıyor."
"Eskiden hayatı yüksek ateşte pişirerek yaşardım, şimdi ise kısık ateşte ısıtarak yaşıyorum."
"Zamanı kullanmak lazım... Zamanı tutmak lazım... Zamanı ölçmek lazım... Zamanın boynuna sarılmak lazım..."

Nasıl? Ertuğrul Özkök'ün Pazar yazıları gibi di mi? Hatta onların içinde bundan daha iyi olanları vardı bence. Bu kadar yüzeysel, bu kadar içi boş, bu kadar hiçbir şey söylemeyen bir kitabı insan yayıncısına teslim etmeye utanır, yayıncı da yayıncı olsa bunu basmaz zaten. 99 sayfalık bu kitap muhtemelen 12 word sayfası filan ediyor, zira bir sürü sayfasında yukarıda aktardığıma benzer bazı cümleler tek başlarına yer alıyorlar.

Kimse kusura bakmasın ama kendimi düpedüz dolandırılmış hissediyorum. Kitabın ısmarlama olduğu çok belli, okura saygısızlık bence bunu yazıp teslim etmek. Üstelik de sen Fournier'sin, elinden bu kadarı geliyor olsa hadi neyse, ne yapalım diyeceğim. Kendisinin nasıl yazabileceğini biliyoruz, zahmet etmemiş resmen. İçinden zorlasam belki üç tane cümle bulup çıkarırım koca kitabın, o da belki.

Ay çok sinirliyim ya. Yazmayıver olmuyorsa, bir şey olmaz.

[merixien · Rating 3 out of 5]

Diğer yazıları kadar keyif almadım bu sefer. Sanki sadece beklerken değil yazarken de sıkılmış gibi geldi.

[A. Raca · Rating 5 out of 5]

"Saçma Sapan Konuşanlara Karşı da Sabır Göstermek Şart mıdır?"

Hayır.

[Yaprak · Rating 4 out of 5]

Fournier bir anda çok popüler olduğu için açıkçası soğumuş, eserlerini bekletme kararı almıştım. Yapikredi Yayinlari'nı gezerken yeni çevrilen bir kitabı olduğunu görünce almadan edemedim. Hem kısacık bir geçiş kitabına ihtiyacım vardı. (Sizin de böyle kitaplarınız var, biliyorum :)) Tıpkı diğer eserlerinde olduğu gibi bu eser de hem hüzünlü hem de esprili bir dile sahip. 84 yaşındaki yazar ölümü bekleyişi ile yer yer dalga geçiyor yer yer ise zamanın hızla geçişine dair, sabırsızlığa dair düşüncelerini aktarıyor. Keyifli, kısacık ama yer yer de hüzünlü bir kitap.

[Sahiden35 · Rating 4 out of 5]

Kısacık anlatıda anlam derinliği var. Humor nedir, nasıl yapılır, okunmalı.
Hayatı sekseninde ince bir alayla nasıl anlatır insan? Ölümle yergi hatta yeri gelince mizah nasıl yapılır? Hızlı yaşamak zorunda olanlara adeta kırmızı ışık yakmış yazar. Anlayana... Sevdim.
"Sürekli koşturuyorlar, mutluluğun peşinden koşuyorlar. Mutluluk koşarak yakalanmaz halbuki, yürürken yakalanır.
Yavaş yavaş yürürken, kendinle iyi geçinerek, kendinle iyi anlaşarak."

[İlkim · Rating 3 out of 5]

2.5/5

[Argos · Rating 2 out of 5]

Bu kitabın yazarı “Nereye Gidiyoruz Baba” kitabının yazarı olduğuna üzüldüm. Son derece sıradan ve sığ yazılar. Daha önceki başarılarına güvenerek yazdığını düşünüyorum, neyseki çok kısa bir kitap.

[Mayk Can Şişman · Rating 5 out of 5]

‘Bekleyecek Vaktim Kalmadı Artık’ çok sevdiğim Fransız yazar Jean-Louis Fournier’den sabır ve bekleme üzerine müthiş bir anlatı. En iyisi olması için bekleyenin aldığı hazzı cımbızlaması şahane. Keza saçmalayanlara sabır göstermenin ahmaklık olduğunu hatırlatması da yine oldukça keyfimi yerine getirdi. Fournier’in anlatılarını gerçekten çok seviyorum. ‘Bekleyecek Vaktim Kalmadı Artık’ birçok Fournier kitabı gibi pek doyurucu değil, tıpkı suşi gibi leziz ve belki de fazlasıyla tadımlık. Daha uzun yazabilse ve doyurucu olsa metinleri bu kadar güçlü olur muydu, olmazdı tabii. Gücü sadeliğinde.

[ceyda · Rating 5 out of 5]

Hatırlıyorum da uzun zaman önceydi, sevdiğim bir dizeyi araştırıyordum:
“Ey zaman geçme artık…”
Devamını merak ediyordum
Tali yollardan geçmem gerekmişti.
Şiirin devamını bulmak için şiir antolojilerini taradım ve başka şiirler keşfettim.
Meğer Lamartine’in şiiriymiş.
“Ey mutluluk zamanları, akıp gitmeyin siz de erteleyin azıcık.”
Bugünde bilgisayarım sayesinde bu dizelerin kaynağını anında öğrenebilirim.
Düz yolların aksine, tali yolları tercih ediyorum.Yol uzuyor ama böylesi daha güzel.Yollarda çiçekler buluyor insan…

[Emre]

Son mektubu yazmadan önce beklemek lazım. Haklı olduğunu, karşındakininse hatalı olduğunu düşünmeden, köprüleri yıkmadan beklemek lazım. Sf:50

Her hafta sonu yollar tıklım tıklım, başka bir yerde olmanın daha iyi olacağını düşünenlerle dolu. O başka yere çabucak varmak için hız yapıyorlar. Sürekli koşturuyorlar, mutluluğun peşinden koşuyorlar. Mutluluk koşarak yakalanmaz halbuki, yürürken yakalanır. Yavaş yavaş yürürken, kendinle iyi geçinerek, kendinle iyi anlaşarak. Unutmak, kendini kaybetmek, kendinden kaçmak, kendini kurtarmak için hızlanmak yerine uygun adım yürürken. Sf:56

Eskiden hayatı yüksek ateşte pişirerek yaşardım. Şimdiyse kısık ateşte ısıtarak yaşıyorum. Sf:74

Ulaşım süresi kısalıyor. Zaman kazandığımızı sanıyoruz. On beş dakika kazandım diyorum. Kazanılan zaman neye yarar? Sf:76

[Şafak Akyazıcı · Rating 3 out of 5]

Bangır bangır “Sabırsızım.” diyen 80 yaşında huysuz ama sevimli bir ihtiyarın ‘beklemek’ üzerine yazacağı kitap(çık) tam da böyle bir şey olabilirdi. Yerden göğe kadar hak veriyorum sana Jean-Louis Fournier. Seksen yaşında değilim ama o yazdığın ve beklemek istemediğin her şeyde seninle hemfikirim. Fazla empatik bir okuma gerçekleştirdim. Ne umduysam da onu buldum kitaptan. Edebiyatı böyle küçük bir oyuna ya da hoşluğa indirgeyen, hayatı eğlenceli ve güzel kılan kısa bir okuma. Kanımca Fournier’de yazarken bir anlam yüklememiş yazdıklarına. Bize bir görüş kazandıracak metinlerden değil yani.
Bu kitap için verdiğimiz paranın karşılığı da bu kadar olabilirdi :)
Bunu da ben değil, Jean-Louis Fournier 30. sayfada kendi söylüyor ve ben yine ona hak veriyorum.

[Aylin · Rating 5 out of 5]

Bu yazar beni neden ve nasıl böyle gülümsetiyor ve içimi ısıtıyor anlamıyorum. Çok samimi…

Fournier’in tüm kitaplarını arda ardına okuyup tüketmek istemiyorum. Tatmin olmadığım bir okumanın ardından bir Fournier okumak ilaç gibi geliyor. Bana bir anda kahkaha attırıyor.

Kitap hakkında anlatılacak bir şey bulamıyorum. Bekleme, sabırsızlık gibi kavramlar ile ilgili deneyimlerini gelişigüzel (belki de değildir🤔)sıralıyor gibi. Fournier okumak yazarla sohbet etmek gibi. Ben, söylediklerine kendimce karşılıklarımı veriyorum mesela🙈

Bu anlatıyı seven kadar sevmeyen de olacaktır diye düşünüyorum ve sevenler tarafına +1 kendimi yazdırıyorum…

[Aliya Jafar · Rating 3 out of 5]

“Sürekli koşuyorlar, mutluluğunun peşinden koşuyorlar. Mutluluk koşarak yakalanmaz halbuki, yürürken yakalanır.
Yavaş yavaş yürürken, kendinle iyi geçinerek, kendinle iyi anlaşarak.
Unutmak, kendini kaybetmek, kendinden kaçmak, kendini kurtarmak için hızlanmak yerine uygun adım yürürken.”

[Carduelis · Rating 1 out of 5]

Fournierin iki kitabını okudum, bekleyecek vaktim kalmadı artık ve tek yalnız ben değilim. İkiside anlatı, yaşı ilerlemiş hoş sohbet bir tanıdığınız sizinle kesik kesik parçalarla sohbet ediyor havasında yazılmış, peki ben bunu kitap olarak okumak istermiyim, benim cevabım hayır. Kitap anlatı olarak geçiyor ama bu anlatı yayınevinden yayınevine karışıyor biraz bende, daha önce Tezer Özlüden okuduğum anlatı olarak geçen yaşamın ucuna yolculuğu sevmiştim, Fournierin tarzı samimi fakat içten bir tarzda yazılmış olması maalesef bende okunur olması için yeterli değil.


Sürekli koşturuyorlar, mutluluğun peşinden koşuyorlar. Mutluluk koşarak yakalanmaz halbuki, yürürken yakalanır.
Yavaş yavaş yürürken, kendinle iyi geçinerek, kendinle iyi anlaşarak.
Unutmak, kendini kaybetmek, kendinden kaçmak, kendini kurtarmak için hızlanmak yerine uygun adım yürürken.syf56

Her nedense ibrelere odaklanıp bütün gücümle düşünürdüm, sürekli olarak daha çabuk, daha çabuk diye tekrarlarsam hızlanacaklarına inanmıştım.
Elli yıl sonra başardım.
Şimdiyse ibrelerin fazla hızlandıklarını düşünüyorum: Birazcık yavaşlasınlar diye neler vermem ki.
Eskiden büyümek için sabırsızlanırdım. Bütün hayatım önümde uzandığından, her şeyin hemen olmasını isterdim. Şimdiyse pek öyle acelem yok doğrusu, sanki bekleyebilirmişim de.
Eskiden bardağımı hemen bitirirdim. Sonunda bir sürprizle karşılaşacağımı sanırdım. Hiçbir şey bulamadım.
Eskiden hayatı yüksek ateşte pişirerek yaşardım. Şimdiyse kısık ateşte ısıtarak yaşıyorum.syf74

Kendimi çok eski bir kovboy filminde hayal ediyorum.

Tren bekliyormuşum.

Tren gecikmiş.

Hayatımda ilk ve son kez bu gecikmeye tahammül ediyorum. Gülümsüyorum, tıpkı Tatar Çölü'ndeki ana karakter Drogo gibi.

Nihayet sabrım var.

Demiryoluna bağlıyım.syf98

[Begum Selin Arslanbas · Rating 4 out of 5]

Yazarın kitabı yazarken içinde bulunduğu depresif ruh hali çok belirgin. Dilinin sadeliği ve okunabilirliğiyle dikkat çeken bir kitap. Beni üzdü çünkü zaten huzursuz hissediyordum bu konuda ve bu kitap bu duygularımı daha da derinleştirdi.

Tribe soktu beni ya...

Bazı cümlelerde, yaşamın anlamını sorguladığımız ve gelecekte kendimizin de böyle olabileceğini düşündüren bir atmosfer var. İçindeki karamsarlık ve ölüm teması, insanı düşünmeye sevk ediyor.

Okuyun!!

[Sümeyra · Rating 4 out of 5]

-Sevmeye ne kadar vakit ayırırsak o kadar uzun süre severiz.
-Yeryüzü Godot’yu beklediğim kocaman bir bekleme salonudur.
Ben beklemekten hoşlanmam.
-Birini bekliyorsam ve geç kaldıysa, ölmüş demektir.

***Fournier’in son kitabı. Aceleyle ve sabırsızca belki de zorla kaleme alınıp bir çırpıda yazılmış gibi.
*Mum ışığının büyüsünü resmeden bir ressam, Georges de la Tour
René Magritte’nin simgesel eserleri; Aşıklar, Sonsuz Tanışma, İnsanın Oğlu resimlerinin yanında hiç anlayamayacağım bir resmi daha, Hançerlenmiş Zaman
Bir film, Safety Last
Bir kitap, Tatar Çölü
Adını asla duymadığım herkesin müziğine aşina olduğu bir klasik, Offenbach, Orpheus in the Underworld.
Ve pek bir sevdiğim, zekice bir deyiş, ağız ishali…
Teşekkürler Fournier…
Kül rengi bir deniz kenarında
Kendimi durdurmak için yürüdüğüm
Bir günün sonunda
İyi geldin.
Ama ben durmadım.
Bekleyecek vaktim yok artık.

[belisa · Rating 3 out of 5]

diğerleri kadar derin olmasa da aynı tadı aldım, seviyorum bu adamı...

[Aysel İbrahimova · Rating 2 out of 5]

Bir səbəblə yazılıb amma yazıla bilməyib.

[yaren sinem · Rating 4 out of 5]

Portekiz’in ilk kitabı. Çok sevdim bunu da. Güzel şeyler söylüyor cidden. Anlatısının basitliği beni çok hayran bırakıyor. Kronolojik mi okumalıydım? Hata mı ettim? Ne düşünüyorsunuz çok değerli üç okuma arkadaşım? Bazen iş olarak “kitap okumak” yapsam mutlu olur muydum diye düşünüyorum. İş olarak bir şey yapmak zorunda olmak işi çok saçma. Ahh kapitalizm vah kapitalizm yani. Portekiz’de insanlar baya mutlu gözüküyorlar. Ben de onlara katılmak istiyorum. Ama 2 gün sonra 6 şubat. Onlara hiç katılamayacağım gibi de hissediyorum. İki elimle kulaklarımı kapamak istiyorum. Bu asla bir kitap eleştirisi değil. Bunları defterime yazmalıydım. Olsun.

[melike · Rating 3 out of 5]

valla benimde bekleyecek sabrım vaktim hiçbi şeyim kalmadı eleman aynı ben

[İlhanCa · Rating 3 out of 5]

Yani harbiden bi oturuşta biten bir kitap oldu..
Alıntı tarzında..
Yazarımız bekleme/acelecilik üzerine eleştirel bir kitap kaleme almış..
Beni çok sarmadı ama ara ara Charles Bukovski yi anımsatmadı da değil..

[sorenause]

Faurnier'i ara ara ziyaret ettim ve sohbet ettik, hissiyatı böyleydi.

[Kitabiderun · Rating 3 out of 5]

Fazla sabırsız ve zorlama bir anlatı olmuş.

[selin · Rating 3 out of 5]

çok komik biri

[Emilie · Rating 5 out of 5]

Tout mimi, un peu tristou mais très beau <3

[Seçil Kemerkaya Sihlén · Rating 2 out of 5]

Hevesle tüm kitaplarını okumaya and içtiğim Fournier’in bu kitabı, kitapta kendisinin de birkaç kez ifade ettiği gibi yayınevi siparişi üzerine yazılmış zorlama bi kitap! Anne ve babası ile ilgili yazdığı kitaplardan alıntılar var, yani tekrara düşmüş ve zoraki yazılmış bi kitaptı :( üzgünüm .. ilk bu kitabı okusaydım Fournier hayranı olamazdım sanırım.

[deniz · Rating 3 out of 5]

Fournier ;söylemeye korktuğum şeyleri söylediği için okumaya başladığım zamanla da aramızda bir bağ oluştuğuna inandığım biri oldu.Dolandırmadan içinden geldiği gibi söylüyor pek çok şeyi/aslında bana göre her şeyi.)
Kitabı sıkılarak,kısmen de zoraki yazdığını da her duygusunu belli ettiği gibi belli ediyor.Acaba okur sevmez mi,yazmak istemediğim anlaşılır mı endişesi taşımadan yazmış bu kitabını da.Artık anlatacağı şeyleri anlatmış da geriye pek bir şey kalmamış gibiydi.Ama yine de son demesine rağmen yine yazsa yine okurum.Kitap bitince içimde burukluk hissettim son kez görüştüğünden haberi olmayan iki insandan biri son kez olduğunu hisseder ya öyle bir şey.
Yalnızlıktan korkup dile getiremediğim her şeyi dile getirdiğin için teşekkür ederim.

[aslı · Rating 3 out of 5]

2,5
Beklemenin, sabrın ve zamanın günlük hayattaki tezahürlerinden yola çıkarak alınan notlar dizisi gibi hissettirdi kitap bana. Konu beklemek olunca yazarın Tatar Çölü’ne ve Godot’u Beklerken’e göz kırpması hoşuma gitti ve FOMO’nun kurbanı olunan şu günlerde yavaşlamanın değeri üzerine yeniden düşündürttü beni.

“İş bitirici işi bitirir, pervasızdır, karşısına çıkacak hiçbir şeyden kuşku duymaz, ezer geçer, ruhu yoktur onun.

Hayat bir hız yarışına dönüşüyor. En hızlı giden kazanıyor.
Beklemeyi öğrenmek gerekiyor.
Düşünmek için yavaşlamak gerekiyor.”

[Ali · Rating 4 out of 5]

Kitap hızlıca okunup aslında akılda çok kalmayacak bir denemeler/anlatılar dizini. Yer yer beni düşündüren yer yer de güldüren bir kitap oldu. Belki bu kitabı değildir ama yazarla tanışılması gerekir düşünüyorum çünkü iyi şeyler yazmış ya da yazabileceğini vaat eden türde bir eser. Bu kitap da iyi vakit geçirttirdi diyelim. Tatilde ya da bir kafede bir arkadaşınızı beklerken bile okunabilecek bir kitap. Öneririm.

[can · Rating 4 out of 5]

sabirsizliga dair sabirsizca ifadelerden olusan, ara ara beni dalip gitmeye itse de genel olarak yaslanmaya ve aslolanin oldugumuzun otesine ya gerisine gitme endisesi duymaksizin yolu deneyimlemek oldugunu anlatan guzel bir anlatiydi.