Thương Tiến Tửu - Tập 1

将进酒 Qiang Jin Jiu #1

by Tang Jiu Qing, Đường Tửu Khanh, Hy Mã (Translator)

"Vận mệnh đã muốn ta suốt kiếp chôn chân tại chốn này, nhưng số mệnh ấy nào phải con đường ta lựa chọn. Cát vàng chôn vùi huynh đệ ta, ta không muốn tiếp tục thần phục số mệnh hư vô nữa. Thánh chỉ không cứu được sĩ tốt của ta, triều đình không nuôi nổi chiến mã của ta, ta không muốn liều mạng vì những thứ đó nữa. Ta muốn băng qua núi xanh kia, ta muốn đánh một trận, vì chính mình."

Genres: Historical, Yaoi, Politics, Romance, Fiction, War, Drama

456 pages, Paperback

First published June 1, 2022

Reviews

[ppsk ᙏ̤̫]

รอตั้งแต่ยังไม่ประกาศlc แล้วก็ไม่ผิดหวังจริง ๆ 🥺 เรื่องนี้อาจจะไม่ใช่นิยายรักจ๋า มันคือนิยายการเมืองที่มีเลิฟไลน์แทรกเท่านั้นเอง 5555 ชอบวิธีบรรยายของผู้เขียนมาก ๆ เป็นงานเขียนที่มีเสน่ห์เต็มไปหมด โดยเฉพาะเคมีหลันโจวคือ tension สูงปรี๊ดสุด ๆ ตัวละครทุกตัวมีมิติ ไม่มีใครคนนึงเป็นตัวร้ายแบบ nonsense หรือคนดียึดหลักคุณธรรมทุกอย่าง (แม้แต่ตัวหลักเราเองก็ตาม) ทุกคนมีเหตุผล และตัวละครเยอะมาก ๆ ต้องตั้งสติเวลาอ่าน (แต่อ่าน ๆ ไปก็จำได้ว่าใครเป็นใครนะ)

[Jinnie · Rating 5 out of 5]

เรื่องนี้ดังตั้งแต่ยังไม่ประกาศ LC กับ TOP50 ของจิ้นเจียง เห็นเป็นเรื่องเป็นราวกับหน้าปกมาตลอด จนมาวันนี้หยิบมาอ่านเองเพราะเล่ม 6 เล่มจบใกล้ออกแล้ว ถึงเข้าใจว่าหน้าปกไม่เข้ากับธีมเรื่องเลยจริง ไม่ได้พูดตามกระแส 5555 ทำมา soft ขี้เล่นเกิน ทั้งที่เนื้อเรื่องเน้นการเมือง ความแค้น ฆ่าชิงบังลังก์ ดราม่าหนัก สายดราม่าการเมืองเข้มข้นมาเห็นปกคงต้องผ่านไปแบบน่าเสียดาย

โอเค อันนี้ข้างบนงับพอเป็นพิธี เข้าเรื่อง >>

เชิญร่ำสุรา ชื่อเรื่องเมามายมาก สงสัยว่าเกี่ยวกับอะไร เพราะเบื้องต้นรู้แค่ว่าตัวละครเยอะจนต้องมีแผนผัง เราคิดว่ามันจะสักแค่ไหนกันเชียวจนหน้า 190++ เริ่มมึน แต่ไม่ขนาดว่าถ้าจำไม่ได้แล้วจะอรรถรสเสียนะ เพราะอ่านไปก็รู้เองว่าใครมันฝักไหนฝ่าย คนที่ถูกพูดชื่อถึงบ่อยๆ ก็สำคัญ จำเข้าหัวเองนั่นแหละ ทีนี้ สุรา ตัวละคร (eg. จี้กง, เช่ออัน) จะพูดถึงการชอบดริ้งตลอด แต่ชอบดริ้งจนเอามาเป็นชื่อเรื่องได้เลยเหรอ ไม่มั้ง คิดว่าคำตอบคงอยู่ในเล่มถัดๆ ไป

ตอนนี้เดาว่า สุรามีนามว่าหลันโจวมากกว่า เช่ออันที่พยายามปราบพยศให้ตัวเอง ตอนนี้ธาตุไฟเข้าแทรกเรียบร้อยแล้ว แต่เส้นทางสายนี้ไม่ง่ายขนาดนั้น เพลง รักไม่ได้ ของบุรินทร์ขึ้น ปึ๊ง

ส่วนตัวชอบการอ่านเล่มแรกของเชิญร่ำสุรามาก มากๆ คิดว่าเป็น TOP 2022 ของตัวเองได้เลย

การเล่า ช่วงแรกของการอ่านเราคิดแวบกับตัวเองในหัวว่านักเขียน ถังจิ่วชิง เขียนบรรยายดีมากหรือว่าผู้แปลแปลดีกันแน่ (แต่คงดีทั้งคู่แหละ ไม่งั้นจะติดอันดับได้ไง) บางทีการอ่านฉากสะเทือนอารมณ์ ความลำบากทุลักทุเล ถ้าพยายามให้มันเศร้ามันจะไม่เศร้าใช่มั้ย เพราะตัวละครเศร้า แล้ว ไงต่อ? แต่เราคิดว่าผู้เขียนเชิญร่ำสุราสามารถพาเราไปรู้สึกหย่อน แล้วดึงมาตึง ปัดไปโศก ขยับมาเคลือบแคลงใจได้สมู้ท เรียกว่า flow สุดๆ อีกอย่างคือ เราชอบหนังสือที่ไม่ยึกยัก เรื่องนี้ไม่ต้องกลัว (ยัง)ไม่มี ทุกอย่างดูตึงเครียดแต่กลับอ่านสะดวก อ่านแปปเดียวครึ่งเล่ม นอนแล้วต้องรีบลุกมาอ่าน สำหรับคนหมดไฟอ่านมาสักพักเหมือนเจอยาดีของแท้

น้ำหนักการเล่า ชอบที่บรรยากาศเชิญร่ำสุราคล้ายกับพั่วอวิ๋น คือ ผู้เขียน take it serious กับพล็อตตัวเอง แล้วมันแสดงออกผ่านการเขียน เขาคุมการเล่าดี ม า ก ถ้าเปรียบว่ากำลังย่างเนื้อ เนื้อชิ้นนี้จะเข้าปากแล้วละลาย แบบพอดิบพอดี ทั้งๆ ที่พล็อตมันแตกกระจาย เส้นสายวงศาคณญาติมิตรศัตรูเมือง เต็มไปด้วยลับลมคมใน แต่วิธีเล่านิ่งมาก อันไหนต้องเก็บไว้ก่อน อันไหนถึงเวลาปล่อย smooth like butteeer

ตัวละคร อีกอย่างที่ทำให้นึกถึงพั่วอวิ๋นคือเห็นภาพเจียงถิงกับเหยียนเสีย แต่เรื่องนี้หนักกว่าเพราะเปิดด้วยหลุมยุบฉาสือ

เขาเหมือนถูกด้ายเส้นหนึ่งแขวนห้อยอยู่กลางอากาศสูงเป็นหมื่นจั้ง แม้ประมาทแค่เพียงเล็กน้อยและคลายมือ ก็จะร่วงตกลงร่างกายแหลกลาญ

จะไม่สปอยพั่วอวิ๋น หลันโจวถูกเขียนมาให้แบกรับความแค้นเพราะใช้แซ่เดียวกับบิดาสุนัข ผู้เขียนจะไม่เล่าว่าหลันโจวแค้นยังไงบ้าง แต่จะทำให้ดูว่าความแค้นของหลันโจวทำอะไรได้บ้าง ไม่รู้สิ เช่ออันบอกว่าดูไม่ออกว่าหลันโจวพูดจริงหรือเท็จหรือคิดอะไร เราก็ไม่รู้เหมือนกัน 55555

ส่วน เช่ออัน อืม เป็นคนที่ถูกกำหนดมาให้เสียใจในการกระทำของตัวเองภายหลังหรือเปล่า ทั้งถีบทั้งไล่ไปตายแถมเอาแต่ย้ำด้วยนะว่าสมควรตาย พ่อหนุ่มเอ้ย พูดไปสองไพเบี้ยนิ่งเสียตำลึงทอง ตัวเองแพ้ให้แผนคนงามแล้วอะ ความจริงแพ้แต่แรกพบเลยเปล่าเนี่ย (เราชอบเช่ออันนะ แต่ขอเก็บไว้พูดเล่มอื่นบ้าง)

มันเด็ดตรงน้ำจิ้มมมมเนื้อย่างงงง เพราะสองคนนี้นอกจากเป็นเพศเดียวกันแล้ว (this is นิยายเกย์) เรื่องแซ่ยังสำคัญมาก อดีต ปัจจุบัน อนาคต ความสำคัญของสองคนนี้มาบรรจบกันยาก อยากรู้ว่าจะลงเอยยังไง เขียนเก่ง แนว enemies to lovers เนอะ ใครไม่ชอบ ผ้มชอบบบบที่สุด

เซียนเซิงสอนวิชาความรู้ข้า ข้าจักสังหารศัตรูให้เซียนเซิง

(สองคนนี้จีบกัน ดุ ดั น มากนะ ทำเหมือนไม่คิดแต่มือถึงปากถึง ไวเว่อออ แปปเดียวข้าวสารกลายเป็นข้าวสุก)

อื่นๆ ผู้เขียนใช้ตัวละครเป็นเบี้ยเลย ชื่ออลังการมากแต่ละคน ภูมิหลังยิ่งอลังกว่า แต่เมื่อถึงเวลาทุกคนก็ตาย มันเหมือนเขียนง่ายนะ แต่ไม่จริง เราคิดว่าเขาเป็นคนมีเรื่องอยากเล่าเยอะแต่ไม่อยากเสียเวลา เขียนออกมาแต่ก็ใจกล้าฆ่าทิ้งทันทีเพื่อให้เรื่องเดินอย่างกระฉับกระเฉง จนติดจนต้องอ่านข้ามวันข้ามคืน จริงๆ จะมองเป็นข้อเสียก็ได้นะ บางทีเนื้อเรื่องเดินไว ตัวละครทำอะไรลงล็อกพอดีก็จะทำให้ทะแม่งๆ แต่ส่วนตัวคิดว่าไม่เป็นไร ดีกว่ายื้อไปยื้อมาเรื่องเดียวกว่าจะจัดการได้สามเล่ม อันนี้ครึ่งเล่มก็เผด็จศึกไม่แฮปปี้เอนดิ้งไปทุกข์ใจเรื่องอื่นต่อ 5555 เราเลยมองเป็นเสน่ห์มากกว่า จะว่าไปก็เหมือนรัชศกนะแต่กระชับกว่า

บทพูด เท่มาก ไม่รู้จะชมยังไง เหมือนอ่านยากแต่ความจริงง่ายกว่าที่คิด ทั้งที่เป็นการเมืองและต้องพล่ามที่มาที่ไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่น่าฟังน่าอ่าน อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

การเมือง เป็นเรื่องใกล้ตัว ขณะที่อ่านรู้สึกเข้าใจเนื้อหาง่ายมากเพราะ แค่กๆ มันก็เป็นปัญหาคลาสสิคนะ แต่ได้รับรู้เรื่องประเภทนี้กี่ครั้งๆ ก็อินเสมอ เขียนแล้วไม่ปลอมดีเหมือนถอดบทเรียนมา 5555555555

จะว่าต้าโจวยากจน แต่เงินสินบนกลับมีจำนวนมหาศาล กระนั้นพวกที่ทำงานจริงชีวิตกลับต้องแขวนอยู่บนอันตราย ความเป็นอยู่อัตคัตขัดสน เดินทางมาชวี่ตูครั้งนี้ มิสู้อย่ามาเลยดีกว่า เห็นแล้วช่างน่าสลดใจยิ่งนัก

พอแค่นี้ก่อนดีกว่า ยังมีอีก 5 เล่มรออยู่ กิ้ด

[Chanyaku · Rating 5 out of 5]

รีวิว อ่านรอบสอง
อิ่มเอม ละเลียดดีเทลจนซึมซับโมเม้นความรักความชังของหลันโจวและเช่ออันได้มากกว่าอ่านรอบแรก รักเรื่องนี้จัง อ่านรอบสองก็ยังสนุกมากๆ เหมือนเดิม😆😳😍❤️





รีวิวรวม 1-3 เล่ม

อืมม ขอตั้งสติก่อน รู้สึกเรื่องนี้รีวิวยากจัง ความรู้สึกหลายอย่างมันผสมปนเปอยู่ในใจ

❤️มีสปอยล์❤️

ก่อนอื่นเลย คือเห็นคนหวีดเรื่องนี้มาเป็นปีๆ แล้วตั้งแต่สนพ ไทยยังไม่ได้ lc มา ทำให้เราค่อนข้างคาดหวังกับเรื่องนี้ไว้สูงมากๆ (ชอบไทป์พระเอกนายเอกแนวนี้เป็นทุนเดิม+เนื้อเรื่องดูเข้มข้น) นี่ก็อดใจรอจนออกมาถึงเล่มที่ 3 ถึงเริ่มเปิดอ่าน

ตอนเปิดเรื่องคือรู้สึกว่าเฮ้ย! นักเขียนเปิดเรื่องได้น่าสนใจมาก เหตุการณ์ตอนเปิดเรื่องที่นายเอกประสบพบเจอมันค่อนข้างอิมแพ็ค ทำให้เราอินไปกับชีวิตหลันโจวมากๆ ชีวิตนายเอกโคตรบัดซบ โคตรน่าสงสาร ตระกูลก็ล่มสลาย เหลือเขารอดชีวิตแค่คนเดียว โดนคนเกลียดทั้งแผ่นดิน ถูกตราหน้าว่าเป็นคนขายชาติ ต้องแบกรับกรรมว่าทำให้คนตายสามหมื่นกว่าศพทั้งๆ ที่มันไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลย นักเขียนบรรยายดีมาก ทำให้เรารู้สึกถึงความเคียดแค้น ความอยุติธรรมที่หลันโจวต้องเจอ แล้วหลันโจวก็เป็นนายเอกแบบที่เราต้องการ คือไม่โวยวายตัดพ้อโชคชะตา แต่จะทำทุกวิถีทางเพื่อเอาคืนทุกคนที่ทำกับเขาไว้ (แล้วฮีก็เอาคืนได้เจ็บแสบ เหี้ยมโหดแบบตาต่อตาฟันต่อฟัน) หลันโจวเป็นนายเอกที่ลงมือโหดเหี้ยมมากๆ คนหนึ่ง จนถึงขั้นจิตไม่ค่อยปกติอ่ะเราว่า แต่หลันโจวจะร้ายตอบเฉพาะคนที่เคยทำร้ายเขากับครอบครัวเท่านั้น ถ้าไม่มีใครมาแหย่ฮีก็จะอยู่เฉยๆ ไม่ไปราวี มีคนเคยเตือนพระเอกว่าหลันโจวเป็นคนประเภทเจ้าคิดเจ้าแค้นมาก อย่าไปตอแยคนประเภทนี้ แต่ถามว่าไอ้ต้าวหมาป่าหลีเป่ยแคร์มั้ย ก็ไม่ คือตามตอแยเขาทั้งเรื่องอ่ะ55555555555

สำหรับพระเอก เซียวฉือเหย่(นามรองเช่ออัน) คุณชายรองตระกูลเซียว ไอ้เจ้าหมาป่าน้อยจากหลีเป่ยที่ต้องเข้ามาอยู่ในเมืองหลวงด้วยความไม่เต็มใจ (อารมณ์เหมือนพระเอกเป็นตัวประกัน ด้วยความที่ฮ่องเต้กลัวหลีเป่ยก่อกบฎเพราะมีทหารในมือเยอะ) พระเอกมีแววเป็นแม่ทัพที่มีพรสวรคค์มาก เขาอยากสร้างชื่อในสนามรบ อยากควบม้าสังหารศัตรู แต่ต้องฝันพังทลายเพราะต้องเข้ามาอยู่ที่เมืองหลวง พระเอกเกลียดตระกูลนายเอกมากเพราะคิดว่าการที่เขาต้องมาเป็นตัวประกันในเมืองหลวงเป็นเพราะตระกูลนายเอกสร้างเรื่องที่จงปั๋ว ด้วยความวัยรุ่นเลือดร้อน เจอหน้านายเอกครั้งแรกก็ป้าบเข้าให้ ถีบนายเอกกระเด็น กระอักเลือดกันเลยทีเดียว😂(นายเอกโดนทรมานในคุกมานาน อาการร่อแร่อยู่แล้ว พอเจอลูกถีบของพระเอกก็เกือบเอาชีวิตไม่รอด)

ตอนแรกๆ เราเกลียดพระเอกมากอ่ะ แบบแก-บัง-อาจ-ถีบ-ลูก-ช้านนนนนนนน!!!😡😡😡😡😡😡😡

อย่ามาอ้อนวอนขอความรักหลันโจวทีหลังนะ! เตรียมโบ้เลยไอ้คุณชาย!!! เราสงสารนายเอกมาก ให้คะแนนพระเอกติดลบรัวๆ ไม่ประทับใจเลยอ่ะ พระเอกดูเป็นคุณชายเย่อหยิ่ง เอาแต่ใจแบบร้ายกาจ แล้วก็ลงมือโหดมากด้วย แต่!!! ยิ่งตอนแรกไม่ชอบเท่าไหร่ พอนานๆ ไปเรากลับยิ่งรักพระเอก เช่ออันกับหลันโจวนี่เป็นความสัมพันธ์แบบ enemies to lovers ต่างคนต่างรู้ว่าไม่ควร แต่ทุกครั้งที่เข้าใกล้กันคือมีแรงดึงดูดแบบประหลาด พระเอกนี่ตกหลุมก่อนใครเลย5555555 นายเอกก็ยั่วเก่งงงง (จริงๆ หลันโจวก็ไม่ได้ยั่วไรมาก แค่ปรายตามอง พูดๆ แซวๆ ทีเล่นทีจริงอิหมาป่าก็จินตนการไปถึงโน่นนนนน)

พอทั้งสองมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งทางกายกันแล้ว ก็ยังพยายามหักห้ามใจกันอยู่ พยายามหลอกตัวเองว่า มันก็แค่ sex มันก็แค่ความใคร่น่าาาา บ้าหรอ ใครถลำลึก ใครตกหลุมรักเขา ข้าน่ะรึ ไม่มี๊!!! โดยเฉพาะนายเอกคือใจแข็งมากกกก เย็นชาสุด แต่เข้าใจแหละว่าตั้งกำแพงเพราะไม่อยากเจ็บปวด ไม่อยากมีจุดอ่อนให้คนอื่นทำร้ายได้ง่ายๆ แต่สุดท้ายก็โดนไอ้ลูกหมาป่าทำลายกำแพงจนได้ พระเอกแบบกำแพงมีไว้พุ่งชนอ่ะ 555555

ตอนที่เช่ออันรู้ตัวว่ารักหลันโจวเข้าแล้ว โอ๊ยยยยยยย ไอ้ต้าวหมาป่าหลีเป่ย ไมโครเวฟบอย แหมๆๆๆๆๆ ทั้งรักทั้งทะนุถนอมจนอีกนิดจะยกหลันโจวไว้บนหิ้งแล้วอ่ะ พระเอกประคบประหงมนายเอกยิ่งกว่าลูก เพราะนายเอกร่างกายอ่อนแอ มีโรคเรื้อรัง พระเอกโทษตัวเองตลอดเวลาว่าต้องเป็นเพราะลูกถีบของเขาในตอนนั้นแน่ๆ คือเขาเจ็บปวดมาก เป็นแผลใจฝังลึกของพระเอกเลย เค้าไม่ได้บรรยายมากแต่เรารับรู้เลยว่าพระเอกเจ็บปวดมากจริงๆ แล้วก็พยายามทำทุกทางเพื่อรักษานายเอก เพื่อยืดชีวิตนายเอก ถ้ามอบอายุขัยให้กันได้พระเอกก็คงให้ของตัวเองแบบไม่ลังเลอ่ะ

แล้วก็ไม่ใช่แค่พระเอกที่คลั่งรัก นายเอกก็พอกัน ไม่แน่อาจจะยิ่งกว่าพระเอก ด้วยความที่หลันโจวมีชีวิตอยู่เพื่อแก้แค้นเท่านั้น เช่ออันคือตัวแปรที่เขาไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นมาก่อน หลันโจวพยายามหักห้ามใจตัวเองถึงที่สุดแล้ว แต่ก็ยังเผลอเปิดใจให้อีกฝ่ายอยู่ดี หลันโจวมีคนที่เขารักแค่ไม่กี่คนในชีวิตนี้ เช่ออันคือคนที่เขาหวงแหนมากๆ ยิ่งกว่าชีวิตตัวเอง ด้วยความเป็นคนปากหนัก หลันโจวไม่เคยพูดคำว่ารัก แต่ทุกการกระทำบ่งบอกเลยว่าเช่ออันคือสมบัติล้ำค่าที่เขาหวงแหนที่สุดในชีวิต

เราประทับใจคำพูดของหลันโจวฉากนึงมาก น่าจะใกล้เคียงกับคำว่ารักที่สุดแล้ว ตอนหลันโจวบอกให้เช่ออันกลับหลีเป่ย ส่วนเขาจะอยู่ที่จงปั๋ว ฟื้นฟูที่แห่งนี้ขึ้นมาใหม่ 'ข้าจะเป็นโล่ที่แข็งแกร่งที่สุดให้แก่เจ้า' (รู้กแม่สวยและแมนมาก!!!)

อ่านไปแล้วจะรู้สึกเลยว่าสองคนนี้เกิดมาเพื่อกันและกันจริงๆ ศีลเสมอกัน แถมยังมีปณิธานเดียวกันอีก แล้วต่างคนต่างโคตรเก่งทั้งบุ๋นทั้งบู๊ พอมาแพคคู่กันแล้วกลายเป็นคู่หูไร้เทียมทาน แผ่นดินสะท้านสะเทือนกันเลยทีเดียว555555

ความรักความผูกพันพระนายนี่เพิ่มขึ้นตามวันเวลาในเรื่องเลย พอมาถึงเล่ม 3 นี่อยู่ในขั้นที่อยู่กินกันยังกะสามีภรรยาแล้วอ่ะ แต่งตัวหวีผมให้กัน จัดสำรับอาหารให้กัน ดูแลกันยามเจ็บป่วย รู้ใจกันชนิดที่มองตาก็เข้าใจ รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรต้องการอะไรแบบแทบไม่ต้องอธิบาย เหมือนที่เช่ออันบอกว่า บนโลกนี้หลันโจวคือผู้ที่เข้าใจเขามากที่สุด และเขาก็คือผู้ที่เข้าใจหลันโจวที่สุดเช่นกัน แล้วคือชอบความชัดเจนของพระเอกอ่ะ ใครถามก็บอกเมียข้า ว่าที่นายหญิงแห่งจวนข้า ไม่มีปกปิดกระมิดกระเมี้ยน ข้าคือหมาป่าแห่งหลีเป่ย จะแต่งเมียเป็นบุรุษแล้วมันหนักหัวใคร คือรักแบบตะโกนนนนนน แล้วขี้หึงมากทั้งคู่ ศีลเสมอกันแบบสุด55555

พูดถึงแต่โมเมนต์พระนาย แต่จะบอกว่าเนื้อเรื่องเน้นหนักไปทางการเมือง เข้มข้นจนปวดฟัน แบบเข้มเกิ๊นนนนน ดีเทลละเอียดยิบจนอีกนิดเราก็น่าจะเข้าไปนั่งเป็นขุนนางบริหารบ้านเมืองได้เลย😂 อ่านแล้วก็รู้สึกว่าเรียลดี แต่อีกแง่นึงก็คือทำให้เราแอบเหนื่อย เพราะมันเข้มข้นมากกกกกก ต้องใช้สมองเยอะ ตัวละครก็เปิดมายั้วเยี้ย แค่ขุนนางบุ๋นบู๊ในราชสำนักก็สิบยี่สิบคนละอ่ะ แล้วนักเขียนเค้าเล่าแบบดีเทลเยอะ จะมีฉากทุ่มเถียง หักเหลี่ยมกันไปมาของเหล่าขุนนางในท้องพระโรงค่อนข้างเยอะ แค่จำชื่อตัวละครก็เจ็บหัวแล้ว ยังต้องพยายามคิดตามไปด้วยว่าใครอยู่ฝ่ายไหน ต้องการอะไร มีจุดประสงค์อะไรแอบแฝง บางช่วงคือเหมือนสมองช็อตไปเลย😂😂😂 แต่พอเริ่มจำรายละเอียดแล้วก็พวกตัวละคร ค่อยๆ อ่านไปคิดตามไป(สำหรับคนโง่แบบเรานะ55555) เริ่มจับทางได้แล้วก็คือสนุกโคตร นักเขียนเก่งอ่ะ เข้มข้นไปซะทุกด้าน ทั้งพาร์ทการเมือง พาร์ทบู๊ พาร์ทความรัก เราว่าเค้าเกลี่ยได้ค่อนข้างดีเลย

ยังมีอะไรที่อยากเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกหลายอย่าง แต่เหมือนว่าจะเยอะไปล��� แล้วคงบรรยายความรู้สึกออกมาไม่หมด สำหรับ 'เชิญร่ำสุรา' นี่มันไม่ใช่ความชอบ แต่เรารักเรื่องนี้อ่ะ คือมีหลายจุดที่ไม่ชอบ แต่ก็เอาเรื่องนี้ออกจากหัวไม่ได้ อ่านจบแล้วก็คิดวนๆ ยังตกตะกอนอะไรบางอย่างอยู่ในใจ

ที่สำคัญคือค้างมาก!!!!! เล่ม 4 เมื่อไหร่จะมา😭😭😭😭😭😭😭

[Aom Ruka · Rating 5 out of 5]

ตัวละครเยอะแยะจนจำชื่อไม่ได้ แต่ว่าฝืนๆทนอ่านไปซักพัก กลับสนุกมากๆเฉยเลย เรื่องราวดราม่าขั้นสุด เรื่องการเมืองเข้มข้น ใส่ร้ายป้ายสี แข่งขันกัน ผลัดเปลี่ยนแผ่นดิน สนุกมากๆ อยากอ่านเล่มสองต่อแล้ว

[Alice · Rating 5 out of 5]

จบแล้ว! บอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง ที่แน่ๆ คือใจหาย เพราะตามอ่านมายาวมาก และเป็นหนึ่งในนิยายที่ดีมากเรื่องหนึ่งจริงๆ

เราอ่านเรื่องนี้ช้ากว่าชาวบ้านชาวช่องมาก ดองมานาน รอมู้ดพร้อมก่อนค่อยอ่าน ปกติไม่ใช่สายนิยายการเมืองด้วย เลยไม่ค่อยจะหยิบ จนกระทั่งอ่านอีกเรื่องของนักเขียน เลยแบบ อ่ะ ไหนลองสิ สรุปเมา สนุก วางไม่ลง

ขอชมนักเขียนก่อน ถังจิ่วชิงเก่งมาก เป็นนักเล่าเรื่องที่เก่ง เรื่องนี้เป็นงานชิ้นที่สองของเขาที่เราอ่าน แล้วก็ชอบมากๆ

เรื่องนี้เป็นนิยายการเมืองที่โคตรการเมือง คือการเมืองแบบชิงไหวชิงพริบ ตัวละครหลักมีเหตุผลให้ต้องทำ ทุกสิ่งเกี่ยวโยงกับการเมือง ขุนนางทั้งหลาย สายบุ๋นต่างๆ ราชครูฉี เซวี่ยซิวจั๋ว ไห่เหลียงอี๋ หรือแม้แต่เหยาเวินอวี้ที่ไม่ได้เป็นขุนนาง ต่างต่อสู้เพื่ออุดมการณ์และสิ่งที่ตัวเองเชื่อ วางหมากกันสนุกสนาน แต่คนอ่านคือเครียด จำชื่อตัวละครไม่ได้ ใครทำอะไรที่ไหนนะ ขออีกที ชื่อเยอะมาก แถมตายกันเยอะมาก กะพริบตาที อ้าว ตาย 5555555

ต่อที่ตัวละคร

ตัวละครหลักทั้งเช่ออันและหลันโจวเป็นมนุษย์มาก มีความเป็นตัวของตัวเองทั้งคู่ หลันโจวน่ารัก เจ้าเล่ห์ และเก่ง ครึ่งชีวิตแรกน่าสงสารมาก ครึ่งชีวิตหลังทำงานไม่หยุด แต่สุดท้ายก็แก้แค้นตามที่ราชครูฝากฝังไว้ได้ เช่ออันเองก็สมฐานะลูกหมาป่าที่โดนเคี่ยวกรำจนเก่งกล้า ล่าได้ทุกอย่าง

ทั้งคู่เหมือนเกิดมาเพื่อเติมเต็มกันและกัน เห็นด้านที่แตกสลายของกันและกันและช่วยกันปลอบโยน คือเขารักกันมากตั้งแต่ยังไม่พูดคำว่ารัก

ส่วนที่เราชอบจริงๆ คือบรรดาตัวละครสมทบ ทุกตัวจะมีคาร์ของตัวเอง มีบทพูด มีภาษา มีสิ่งที่ตัวเองทำและต้องการ แม้แต่วีรบุรุษอิ่นชาง หรือต้าสยงที่เหมือนจะบทน้อย แต่ก็มีความสำคัญกับเนื้อเรื่องมาก

ไบแอสของเราคือเหยาเวินอวี้ คือชอบคาแรกเตอร์บัณฑิตขี่ลาเอาลูกแมวใส่แขนเสื้อ น่ารัก แต่นักเขียนใจร้ายอ่ะ ;-;

ส่วนสุดท้ายที่ชอบคือความซับซ้อนของทุกอย่าง ทั้งในแง่ของตัวละคร พล็อต sub-plot ทุกอย่างมีความละเอียดและ complex เป็นนิยายที่ต้องมีสติตอนอ่านมาก บางอย่างนักเขียนเหมือนพูดผ่านๆ แต่เป็นสิ่งสำคัญตอนท้ายก็มี

สรุปคือชอบ ชอบมาก 5555555 และดีใจที่ได้อ่าน ถึงจะอ่านช้ากว่าคนอื่นเป็นปีๆ ก็ยังชอบ และน่าจะมีหยิบมาอ่านซ้ำแน่นอน

[Memimama · Rating 5 out of 5]

อ่านแรกๆ จะยากหน่อยเพราะตัวละครเยอะ โดยเฉพาะเล่ม 1 จะปู background ค่อนข้างหนักพอสมควร (ตามสไตล์นิยายจีนโบราณ มีทั้งชื่อเต็ม ชื่อเล่น ฉายา เรียกตามยศตามตำแหน่งตามความเคารพอีก) ผ่านครึ่งเล่มแรกไปได้จะพบว่า สนุกมากค่ะ การเมืองจ๋ามากๆ แนะนำว่าเล่มนี้เก็บรายละเอียดดีๆ จะทำให้อ่านเล่มต่อๆ ไปสนุกมากขึ้นค่ะ

[Giyongchy · Rating 5 out of 5]

สนุกๆๆ ดราม่ามาเต็ม การเมืองเข้มข้น บทปะทะของพระนายคือดี มีคำผิดนิดหน่อยนะคะ และตัวละครเยอะมาก แต่อ่านไม่ยากค่ะ

[Elyssia · Rating 4 out of 5]

สนุกสมคำร่ำลือ การเมืองเข้มข้น ไม่ได้อ่านยากขนาดนั้น
ความสัมพันธ์ของตัวเอกไม่เหมือนที่คิดไว้ มันส์กว่าที่คิดซะอีก 5555
แอบรู้สปอยล์มาเล็กน้อย ทิ้งท้ายเรื่องคู่รอง(?)ได้ตื่นเต้นมาก

[Satem · Rating 5 out of 5]

ขออนุญาตเขียนรีวิวแบบสปอยไม่หมกเม็ดเพราะเป็นเรื่องที่ดีเทลแน่นที่สุดตั้งแต่อ่านมา อ่านไปละก็หลงๆ ลืมๆ ไปบ้างเพราะใช้เวลาอ่านค่อนข้างนานและคิดว่าเป็นเรื่องที่ต้องคิดหนักหากจะหยิบขึ้นมาอ่านอีกรอบ

เสิ่นเจ๋อชวน ลูกชายของอ๋องเสิ่นเว่ย ถูกส่งมาที่เมืองหลวงชวี่ตูเพื่อสอบปากคำข้อหาบิดาเป็นกบฏทรยศชาติ ปล่อยให้ข้าศึกอย่างชาวเปียนซาตีจงปั๋วจนแตกพ่าย ที่เมืองหลวง เสิ่นเจ๋อชวนในวัย 15 ถูกทรมานเจียนตายและได้ถูกเซียวฉือเหย่ คุณชายรองแห่งหลีเป่ย ถีบจนช้ำใน หลังรอดชีวิตจากการสอบปากคำ เสิ่นเจ๋อชวนก็ได้ถูกส่งเข้าไปในวัดเจาจุ้ยและพบกับอาจารย์ของอดีตรัชทายาท เสิ่นเจ๋อชวนได้ถูกอาจารย์ฉีฮุ่ยเหลียนบ่มเพาะรอวันออกมาทวงความยุติทรรม (แก้แค้น?) อยู่ในวัดเจาจุ้ย ส่วนพระเอกอย่างเซียวฉือเหย่ก็ถูกจับเป็น “ตัวประกัน” อยู่ในชวี่ตู 5 ปีผ่านไปพวกเขาได้มาพบกันอีกครั้งท่ามกลางเกมการเมืองในชวี่ตู เนื้อเรื่องการเมืองที่เจ้มจ้นที่สุดเท่าที่ฉันเคยอ่านมา แค่ 3 หน้าแรกก็ยากมากแล้ว

ก่อนจะสปอย/ทวนเนื้อเรื่อง ต้องบอกก่อนเลยว่าใครที่อ่านแนวเครียด ดีเทลหนักๆ ไม่ค่อยได้ ให้ไปลองอ่านตัวอย่างก่อนนะ เพราะเรื่องนี้มันซับซ้อนมากจริงๆ ตัวละครเยอะมากๆ และมีความสัมพันธ์เชื่อมโยงกันยั้วเยี้ยไปหมด ที่โหดกว่านั้นคือมีนามรองกับตำแหน่งอีก! ส่วนตัวไหนที่ดูไม่ค่อยมีบทบาทถ้าในเรื่องไม่ได้บอกว่าตาย เขาก็จะกลับมามีบทบาทอีก!!! เราอ่านตัวละครละก็ลืมๆ ชื่อกับตำแหน่งไปพอควรเลยไม่สามารถบอกได้ 100% มาเก้ทเนื้อเรื่อทั้งหมด ยิ่งช่วงแรกๆ เปิดมาย่อหน้าแรกก็ข้มเข้นจนตามไม่ทันละ ช่วงแรกๆ งงงวยและไม่เข้าใจเหตุและผลของตัวละครมากเท่าที่ควร

เป็นเรื่องที่เนื้อเรื่องการเมืองหนักหน่วงที่สุดตั้งแต่เราอ่านมาเลย เราให้เรื่องนี้เป็นสามก๊กของเราอ้ะ อ่านละรู้สึกฉลาดด้านการพูดการวางตัวมากขึ้น ตัวละครและเนื้อเรื่องมีชั้นเชิงอ่านแล้วสนุก (ไม่ได้อ่านจอยๆ นะ) มีช่วงที่เราเหนื่อยต้องขอไปอ่านอย่างอื่นบ้าง แต่สุดท้ายก็เข็น?เรื่องนี้จนจบ ตอนจบคนอ่านก็เหนื่อยพอๆ กับตัวละคร 555 แต่ที่ให้เรื่องนี้ 5 ดาวเพราะสกิลการวางเนื้อเรื่องของนักเขียนและเลเวลในการทำการบ้านเลยนะ ขอพูดอีกรอบว่าไม่มีเรื่องไหนที่มีดีเทลในทุกคำพูดและการกระทำไปเท่าเรื่องนี้และ

ส่วนโรแมนส์เรื่องนี้เริ่มเร็ว ดำเนินดีไม่มีน่าเบื่อ สมเหตุผล ทั้งยังเป็นแนว From Enemies to Lovers ที่ไม่ค่อยได้เห็นอีกด้วย พระนายคู่นี้แซ่บมาก

สปอยเริ่มได้! (ทวนเนื้อเรื่องแบบย่อๆ เท่าที่จำได้)

1. 5 ปีผ่านไป เสิ่นเจ๋อชวนกับเซียวฉือเหย่ได้กลับมาเจอกันอีกครั้งในฐานะขุนนาง (เสิ่นเจ๋อชวน=องครักษ์เสื้อแพร เซียวฉือเหย่=ผู้บ���นชาการทหาร ตำแหน่งทั้งสองดูเหมือนไม่มีความหมายในสายตาของขุนนาง) ซึ่งตอนนี้ยังเป็นกระษัตริย์องค์เดิมครองราชย์อยู่แต่ไม่ค่อยมีอำนาจและร่างกายอ่อนแอ เซียวฉือเหย่แสร้งใช้ชีวิตแบบคุณชายเสเพล

2. ขุนนางฝ่าย “สามัญชน” นำโดยไห่เหลียงอี๋ เปิดโปงการคอรับชั่นของขุนนางฝ่าย “8 ตระกูลสูงศักดิ์” ที่มีไทเฮาเป็นแกนนำ ฮ่องเต้สิ้นพระชน เซียวฉือเหย่เปิดเกมใหญ่พ���้อมฉีกหน้ากากคุณชายเสเพลออก ช่วยอ๋องน้องชายฮ่องเต้ (ที่เป็นเพื่อนกินเหล้าตัวเอง) ขึ้นครองราชย์

3. เปลี่ยนรัชสมัย ฮ่องเต้คนใหม่เป็นคนไม่เก่งแต่นับถือไห่เหลียงอี๋เป็นราชครู ขุนนางฝ่ายสามัญชนเริ่มลืมตาอ้าปากได้และมีความคิดที่จะกำจัดเนื้อร้ายเจ้าคอรับชั่นอย่าง 8 ตระกูลสูงศักดิ์ทิ้ง ฮ่องเต้โดนรอบฆ่าแต่เสิ่นเจ๋อชวนมาช่วยไว้ เสิ่นเจ๋อชวนได้เลื่อนขึ้นไปรองหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพร เสิ่นเจ๋อชวนได้รับสั่งให้มาตรวจสอบคิดรอบฆ่าฮ่องเต้ที่ดูเชื่อมโยงกับเซียวฉือเหย่ (เริ่มปิ๊งปั๊งกันละ) หลังจากจบคดีนี้เสิ่นเซียวก็ร่วมมือกันอย่างลับๆ เป็นแนวพระนาย From Enemies to Lovers

4. เกิดคดีเสบียงที่ชายแดนสงครามหลีเป่ยและเปียนจวิ้นบูด ทุกคนสันนิษฐานว่าเป็นการลอบสลับเสบียง แม่ทัพ/รัฐทายาทหลีเป่ย/พี่ชายเซียวฉือเหย่ เชียวจี้หมิงบาดเจ็บสาหัส แม่ทัพเปียนจวิ้น ลู่ก่วงไป๋ทนไม่ไหวหนีทัพ สร้างกระแส/ความบาดหมางระหว่างชวี่ตูและหลีเป่ย หลีเป่ยอ๋องทนไม่ไหวออกมาดูแลทัพเอง

5. ฮ่องเต้หนีออกไปเที่ยวย่านเริงรมย์แต่หอที่พักอยู่เกิดถล่ม ฮ่องเต้เกือบตาย ทุกคนคิดว่าเป็นการลอบฆ่า เสิ่นเจ๋อชวนเริ่มเอ้ะใจได้แล้วว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้คือเซวียซิวจั๋ว

6. ฮ่องเต้โดนนางสนมคนสนิทสังหาร เซียวฉือเหย่โดนป้ายความผิด เสิ่นเจ๋อชวนโดนหางเลข เสิ่นเซียวหนีออกจากชวี่ตูพร้อมทหารและองครักษ์เสื้อแพรจำนวนหนึ่งไปที่จงปั๋ว ฉีฮุ่ยเหลียนถูกสั่งหารที่ชวี่ตูสร้างความแค้นึกซึ้งให้กับเสิ่นเจ๋อชวน เสิ่นเจ๋อชวนคาดเดาว่าทั้งหมดเป็นแผนของเซวียซิวจั๋วที่ต้องการสังหารฮ่องเต้ที่ไม่ได้เรื่องทิ้งและหาฮ่องเต้คนใหม่มาแทนที่

7. ราชสำนักโกลาหลเพราะฮ่องเต้ไม่มีทายาท ขุนนางฝ่าย 8 ตระกูลสูงศักดิ์สบโอกาศให้ไทเฮาออกมาบริหารบ้านเมืองระหว่างหาฮ่องเต้คนใหม่ เสิ่นเซียวร่วมมือกันกำจัดโจรใหญ่ 1 รายในจงปั๋วและยึดฉือโจวมาครอง ชวี่ตูการเมืองเละเทะไม่มีเวลามาสนใจคู่เสิ่นเซียวมาก ราชครูไห่เหลียงอี๋ยื่นฎีกาตายเพื่อหยุดยั้งไม่ให้ฝ่าย 8 ตระกูลสูงศักดิ์ ตั้งฮ่องเต้มามั่วๆ การตายของไห่เหลียงอี๋ก่อคลื่นทางการเมืองขนาดใหญ่

8. เสิ่นเป็นหัวหน้าฉือโจวและวางแผนยึดฉาโจวต่อ หลังจากนั้นเหยาเวินอี้ ลูกศิษย์ไห่เหลียงอี๋ได้มาพบเสิ่นเพื่อขอเป็นนักวางกลยุทธ์ในสภาพ เหยาเวินอี้ถูกเซวียซิวจั๋ววางแผนลอบฆ่าเพราะไม่ยอมร่วมมือกับเซวียซิวจั๋ว หากปล่อยไว้ไปทำงานให้คนอื่นจะอันตราย โชคดีรอดมาได้เลยมาขอร่วมมือกับเสิ่นเจ๋อชวน เหยาเวินอี้เดาแผนของเสิ่นเจ๋อชวนถูกว่าเสิ่นวางแผนจะครองจงปั๋วและตัดเส้นทางเสบียงไปชวี่ตูแล้วหลังจากนั้นจะตีชวี่ตูและตั้งตนเป็นฮ่องเต้ ส่วนเซียวกลับหลีเป่ย หลังจากตีค่ายหนึ่งมาจากชาวเปียนซาได้ หลีเป่ยอ๋องก็ให้ทำหน้าที่เป็นเด็กส่งสเบียง ไปๆ มาๆ ระหว่างชายแดนกับจงปั๋ว ด้านชวี่ตู เซวียซิวจั๋วได้พลักดันให้แต่งตั้งหญิงสาวคนหนึ่งที่มาจากหอคณิกา (ตัวเองเก็บจากหอมาเลี้ยงดู) เป็นฮ่องเต้ ศึกการเมืองขุนนางฝ่ายสามัญชนและขุนนาง 8 ตระกูลสูงศักดิ์ เริ่มอีกครั้ง

9. ตักฉับเร็วๆ เสิ่นครองจงปั๋วทั้งหมดสำเร็จ มีเงินมีเสบียง หลีเป่ยอ๋องถูกสังหารโดย “แมงป่อง” กลุ่มทหารของเปียนซาที่เกิดมาฆ่าหลีเป่ยโดยเฉพาะ แถมยังมีส่วนหนึ่งแผงตัวเป็นสปายไปทั่วต้าโจว หลีเป่ยการเป็นมังกรไร้หัว เปลี่ยนจากบุกมารับอย่างเต็มรูปแบบ ด้านชวี่ตู เซวียซิวจั๋วเดินเกมตรวจสอบการคอรับชั่นพื้นที่นาของ 8 ตระกูลสูงศักดิ์อีกครั้ง ไทเฮาสิ้นอำนาจ ฮ่องเต้คนใหม่ครองเมืองสำเร็จ

10. เซียวฉือเหย่นำทัพค่อยๆ เด็ดหัวเปียนซา กลายมาเป็นแม่ทัพเลื่องชื่อของหลีเป่ย ลู่ก่วงไป๋กลับมาอีกครั้งพร้อมไอเดียอาวุธปราบกองกำลังแมงป่อง สองคนร่วมมือกันค่อยๆ ชนะศึกเรื่อยมา เสิ่นเจ๋อชวนตั้งตัวเป็นอ๋องของจงปั๋ว

11. จงปั๋วถูกเปียนซาบุก เสิ่นเกือบตายแต่เซียวมาช่วยไว้ได้ทัน เซียวบั่นคอแม่ทัพเปียนซาลูกชายหัวหน้าเผ่าและตีทัพตนแตก เสิ่นวางแผนนำทัพไปชวีตู ส่วนเซียวนำทัพไปกาดล้างเปียนซา

12. เสิ่นประชิดชวี่ตูส่งเหยาออกไปเจรจา การเจรจาไม่สำเร็จ เสิ่นจึงนำทัพยึดชวี่ตูได้สำเร็จและหาแมงป่องที่เป็นสปายจนเจอ เหยาร่างกายอ่อนแอมากแล้วเมื่อทำตามเป้าหมายตัวเองเสร็จก็ตาย เซียวก็สังหารหัวหน้าเปียนซาได้และกลับมาหาเสิ่น เสิ่นขึ้นครองราชย์ จบ

(เหนื่อย)

ที่เขียนย่อมานี่ลดรายละเอียด เหตุการณ์ และตัวละครไปเยอะมากกกกกกก ขอสรุปอีกนิดว่าครึ่งแรกขอวเรื่องนี้เล่าผ่านมุมมองพระเจ้าของเสิ่นและเซียว แล้วหลังจากนั้นค่อยมีมุมมองที่สามจากชวี่ตูเข้ามา เข้มข้นทั้งเรื่องแทบไม่มีพัก สลับการเมืองมาารศึกเรื่อยๆ ส่วนตัวเราไม่ชอบอ่านเดี่ยวกับสงครามวางแผนกองทัพ แต่เรื่องนี้อ่านได้ไม่ติดไรมาก

Part 2 รีวิวตัวละครอยู่เล่มสอง ตัวอักษรเกิน… 55555

[Rada Chalapipat · Rating 3 out of 5]

ทั้งที่ปกไม่ดึงดูดใตแต่ก็ต้องอ่านเพราะเรื่องนี้เป็นนิยายที่เราได้ยินว่ากระแสดีสุดๆตั้งแต่ยังไม่ประกาศLC เปิดเรื่องได้ตื่นตาตื่นใจด้วยฉากสงครามสมัย 5 ปีก่อนที่ #เสิ่นเจ๋อชวนหรือเสิ่นหลันโจว ลูกชายคนที่8 ที่เกิดจากอนุนางรำของเสิ่นเว่ยที่เป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวจากหลุมพรางที่ทำให้ทหารจงปั๋วตายร่วมสามหมื่นนาย สรุปว่าพ่อนายเอกได้ขื่อว่าเป็นอ๋องขายชาติและหนีเอาตัวรอดทำให้ทหารและผู้คนล้มตายมากมาย นายเอกที่พ่อไม่ใยดีไม่ได้โตในจวน แต่เป็นลูกบุญธรรมของ"จี้กัง" อดีตองครักษ์เสื้อแพรและเป็นผู้สืบทอดเพลงมวยสกุลจี้รอดตายมาได้เพราะพี่บุญธรรมช่วยเอาตัวบังไว้จนกลายเป็นฝันร้ายหลอกหลอนไปจนโต นายเอกถูกทารุณสารพัดให้ยอมรับผิดเคยเกือบถูกลอบสังหาร เคยถูก #เซียวฉื่อเหย่หรือคุณชายรองเช่ออัน ถีบอกจนกระอักเลือดเพราะแค้นใจแทนเหล่าทหารและโมโหที่ตัวเองมีสภาพเป็นเชลยทางการเมืองในวังหลวงเพราะฮ่องเต้สกุลหลี่และไทเฮาสกุลฮวาต้องการควบคุมพ่อและพี่ชายของพระเอกที่เป็นขุนพลหลีเป่ยที่ยกพลมาปราบศึกครั้งนี้และเป็นหนึ่งในสี่ขุนพลชายแดนทางเหนือที่ขึ้นชื่อเรื่องกองพลทหารม้าเหล็ก

ครึ่งเล่มแรกอ่านแล้วจะงงๆเนือยๆสักนิดเพราะยังไม่เปิดเผยข้อมูลอะไรสักเท่าไหร่ นายเอกถูกไทเฮาช่วยไว้และขังอยู่ในวัดร้างจนได้พบกับอดีตราชครูที่กลายมาเป็นอาจารย์ทางบุ๋นและได้เจอพ่อบุญธรรมที่เสียโฉมไฟคลอกหน้า เล่มนี้ยังไม่เฉลยว่าทำไมนายเอกฝึกเพลงมวยแล้วกลายมาเป็นหนุ่มร่างบางที่งามล่มเมืองจนพระเอกต้องหาเรื่องลวนลามพิสูจน์ความสามารถอยู่บ่อยๆ ครึ่งเล่มหลังสนุกขึ้นเรื่อยๆ ดราม่าการเมืองขยายความลึกซึ้งขึ้นว่าเกี่ยวข้องกับ 8 สกุลใหญ่ในวังและ 4 ขุนพลชายแดนที่ต่อเนื่องมาตั้งแต่ราชวงศ์ก่อน พระเอกที่เปรียบเหมือนหมาป่าเสเพลขี้เมาเป็นหัวหน้าทหารรักษาพระองค์คบหาท่านอ๋องเจ้าสำราญเป็นเพื่อนซี๊และได้สร้างความดีความชอบด้วยการช่วยชีวิตเพื่อนอ๋องที่กลายมาเป็นฮ่องเต้องค์ใหม่ ฝ่ายนายเอกออกจากวัดมาสังกัดเลี้ยงช้างให้องครักษ์เสื้อแพรได้เพราะไทเฮา แต่ไปๆมาๆนายเอกช่วยชีวิตพระเอกต่อด้วยการล้มล้างขั้วการเมืองเก่าฝ่ายไทเฮา ระหว่างนั้นพระนายมีช่วงที่ตัวติดกันตลอดเพราะพี่เช่ออันอยากจับตาน้องหลันโจว จับไปจับมา จับน้องทำเมียซะงั้น คู่นี้แซ่บมากในเชิงไหวพริบสติปัญญา ต��อปากต่อคำจริงบ้างลวงบ้างต้องคิดให้ทันกันเอาเอง ฉาก NC เล่มนี้ใช้ภาษาลีลาสวยงามให้รู้ว่าพระเอกที่อัดอั้นมานานหลงเมียอย่างมาก ตรงข้ามกับนายเอกที่ยังทำตัวไร้หัวใจเพราะยังไม้รู้ใจตัวเอง

ตัวละครสมทบมีเยอะมาก เราค่อนข้างชอบคำสอนของราชครูและความเป็นห่วงลูกศิษย์ที่รักเหมือนลูกชายของจี้กัง แอบขำความใสซื่อขององครักษ์ต้นห้องที่คอยลุ้นว่าเมื่อไหร่พระเอกจะจับนายเอกกินสำเร็จ ส่วนยอดขุนพลชายหญิงที่ผลุบๆโผล่ๆมาช่วยพระเอกบางครั้งน่าจะมีบทบาทมากขึ้นในเล่มต่อๆไป

[Wanyiwa · Rating 4 out of 5]

รีวิวรวม 6 เล่มแบบไม่สปอยล์นะคะ

นิยายวายสายโรม้านซ์การเมืองที่เริ่มจากความเป็นศัตรูเหม็นหน้ากันของคู่พระนาย กลายเป็นรักกันดูดดื่มแบบขาดกันไม่ได้ เปิดเรื่องด้วยโศกนาฏกรรมของการพลีชีพของเหล่าทหารกว่าสองหมื่นนายพร้อมความผิดของบิดานายเอกที่ตกมาถึงเขาเพราะเขาเป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวของตระกูลจากเหตุโศกนาฏกรรมนั้น

นายเอกเริ่มต้นชีวิตแบบรันทดมาก ชีวิตผ่านไปแต่ละวันแบบต้องลุ้นกันสุดตัว ในขณะที่พระเอกก็มีชีวิตน่าสงสาร ถูกส่งเข้ามาเป็นตัวประกันเพื่อให้บิดาและพี่ชายไม่กล้าทรยศราชสำนักในขณะที่ในใจคือตะโกนโหยหาอิสระในดินแดนบ้านเกิด แต่นั่นก็เลยเป็นจุดกำเนิดที่ทำให้คู่พระนายเข้าอกเข้าใจและเติมเต็มกันและกันได้พอดี

พล็อตเต็มไปด้วยกลยุทธ์และรายละเอียดมากมายที่ค่อย ๆ ปล่อยปมออกมาเป็นจุด ๆ ให้คนอ่านปะติดปะต่อเอา ทั้งเรื่องการหาปมปัญหา การวางแผนแก้แค้น การปกป้องบ้านเมือง และการปะทะกันของขั้วการเมือง มันเลยใช้สมองค่อนข้างมากและอ่านได้ค่อนข้างช้า แต่เนื้อหาเต็มไปด้วยภาษาสละสลวยและความฉลาดคมคายของตัวละครมากมาย โทนในการเล่าครบรสเพราะจัดมาทั้งความเป็นโรม้านซ์ (เคมีคู่พระนายคือดีมาก และยังมีคู่รองในเรื่องอีก 2 คู่ที่ชงเข้มไม่แพ้กัน) ฉากรัก ความซาบซึ้งกินใจ การลุ้นเอาใจช่วย รวมไปถึงจุดสะเทือนอารมณ์ แต่ตัวละครที่เราชอบมาก ๆ ในเรื่อง (สองตัว) กลับไม่ใช่คู่พระนาย แต่เป็นพี่ชายพระเอกและที่ปรึกษากลยุทธ์ของนายเอก (ซึ่งคนหลังนี้เราไม่สปอยล์นะคะ อยากให้อ่านและลุ้นกันเอง)

ใครเป็นสายชอบอ่านแนววางแผนกลยุทธ์ ต่อสู้กันแบบใช้ทั้งสมองและกำลัง อยากให้ได้ลองอ่านเรื่องนี้ดูค่ะ ส่วนตัวเราเองถ้าจะติดก็จะมีแค่เรื่องที่ความเหนื่อยสมองนิดนึงในการอ่านที่ดึงให้ความเร็วในการอ่านช้าลงจนถึงบางจังหวะที่ต้องหยุดไปทำอย่างอื่นบ้าง (และปมบางอย่างในเรื่องก็ยอมรับว่าอ่านจนจบแล้วก็ยังค้างคาใจ) กับเรื่องความรักของคู่หลักคู่รองที่จะต้องตอบโจทย์ความเป็นงานวายไปซะทุกคู่ เราที่ไม่ได้เน้นอ่านงานวายเลยรู้สึกแปลก ๆ นิดหน่อยค่ะ

[Gumppymoo · Rating 5 out of 5]

ปกติไม่ชอบอ่านแนวการเมืองจ๋า ๆเพราะรู้ว่าอ่านยากแน่ ๆ
แต่พออ่านผ่านช่วงเปิดเรื่องไปได้ก็เคาะให้เลยค่ะ 5 ดาว TOT
แค่เล่ม 1 ยังเดือด ยังเหลี่ยมขนาดนี้ สิ่งที่ดึงดูดให้เนื้อเรื่องสนุกน่าติดตามได้แบบสุด ๆ
ทั้ง ๆ ที่การเมืองที่เข้มปั๊ดอ่านไปกุมหัวไปขนาดนี้(แต่เนื้อเรื่องสนุกแบบสุด ๆๆๆ) คือคาแรคเตอร์พระ - นาย ค่ะ
เซียวฉือเยว่(เช่ออัน) หมาป่าน้อยจากหลีเป่ยต้องมาติดแหง็กอยู่ในเมืองหลวง จะกลับบ้านก็กลับไม่ได้ เอ้อระเหยลอยชาย กินเหล้า ทำตัวเสเพลไปวัน ๆ แต่พ่อหนุ่มคนนี้เก็บซ่อนประกายแหลมคมเอาไว้ ช่างสังเกตุ ความรู้สึกไว ฉลาดทันคน ความสามารถในการปรับตัวดีมาก กับ นายเอก เสิ่นเจ๋อชวน(หลันโจว) ลูกชายเสิ่นเว่ยคนขายชาติที่โดนคุมตัวเข้ามาในเมืองหลวง จะอยู่หรือจะตายชีวิตต้องถูกคนอื่นลิขิต สุดท้ายเพราะมีคนต้องการใช้งานก็เลยถูกจับยัดไปขังในวัดที่มีบุคคลสำคัญอยู่ในนั้น เด็กน้อยถูกบังคับให้ต้องเติบโตภายในชั่วข้ามคืน ช่วงแรก พระ - นาย ไม่ถูกกันค่ะ ตบตีกันอยู่ข้างวัดจนเลือดตกยางออกไม่มีใครยอมใคร สุดท้ายเวลาผ่านไป 5 ปี พ่อหนุ่มหมาป่ากับหลันโจวโตขึ้น แต่ละคนมีพัฒนาการและอุดมการณ์แรงกล้า ต้องมาเจอหน้ากันบ่อย ๆ เพราะตำแหน่งหน้าที่ ตัวติดกันเป็นตังเม เล่นหยั่งเชิงกันไปกันมา เหลี่ยมมากทุกการกระทำและบทสนทนา สุดท้ายก็เกิดลึกซึ้งกันขึ้นมาเพราะตาพระเอกเขาเอาแต่ใจค่ะ เขาไม่ยอม ส่วนนายเอกเราก็หยั่งเชิงเขาเหมือนกัน ลึกซึ้งแบบปล่อยอารมณ์เกรี้ยวกราด เราชอบพาร์ทนี้มากเลยค่ะ แบบแบบ precious มาก ๆ ในแง่ความรู้สึกของคนสองคนที่ต้องเผชิญหน้าสถานการณ์อันตราย จะหันไปพึ่งใครก็ไม่ได้ ฟีลแบบลงเรือลำเดียวกัน มีแค่เจ้าที่รับรู้ความรู้สึกของข้า พอเปิดเปลือยอารมณ์ใส่กันก็เหมือนหาที่พึ่งของกันและกันเจอค่ะ เราร้องไห้หนักมาก QAQ ไดนามิกตัวละครดีแบบอยากกราบอ.ถัง นี่แค่เล่มแรกก็ masterpiece ขนาดนี้แล้ว
สำหรับคนที่คิดว่าอ่านยาก ลองเปิดใจดูค่ะ มันดีงามมากจริง ๆ

[เจ้าหมีขาว · Rating 3 out of 5]

2 เดือน อ่านจบเล่ม 1 แล้ว ᕦʕ •`ᴥ•´ʔᕤ กระดึบๆ วันละนิด วันละ 2 ตอน เมื่อก่อนรู้ว่าภาษาอ่านเข้าใจยาก แต่ตอนนี้ความรู้สึกนั้นมันหายไป อ่านไปสัก 2-3 ตอนก็ชินกับภาษา แต่ก็ยังงงๆ กับตลค. อยู่มาก ตอนแรกตั้งใจจำตลค. จนครึ่งเล่มหลังเยอะขึ้นๆ เริ่มงง ปล่อยจอย จำไม่ได้ก็ไม่จำแล้ว

เนื้อเรื่องยังอ่านได้เรื่อยๆ การเมือง ชิงอำนาจ บลาๆ ยังอ่านต่อได้ ไปต่อๆ ชอบที่สุดคงเป็นไดนามิคตัวละคร กับประโยคที่ว่า "เซียวฉือเหย่แข็งอีกแล้ว" ครึ่งเล่มหลังพี่ก็บ่อยจริง! 5555 ตลกอ่ะ ตอนแรกความสัมผัสแบบจ้องจะถีบหลังกันลูกเดียว อย่ามีใครเผลอนะมรุงงง โดนแน่! หลังๆ คลุกคลีกันบนเตียงฉ่ำๆ เกลียดกันแบบใดห์น้อ

ชอบนะความสัมพันธ์แบบเหลี่ยมใส่กัน ตลค. ดูมีความเป็นคน สุก เส้า เงา เง่น ก็เป็นของคู่กัน หมาป่าจิ้งจอก เราฝึกม้าป่าได้ เหยี่ยวเราก็ฝึกมาแล้ว หลันโจวเหรอ หึ! น่าปราบพยศนัก! อยากอ่านต่อเพราะดูเป็นความสัมพันธ์ที่นัวๆ หนูชอบ 5555 แต่ก็กระดึบๆ ไปทีละนิดเดี๋ยวสักวันก็จบ 😂

[Baby Pink · Rating 5 out of 5]

ชอบความฟาดฝีปากของทั้งคู่มากเลย เย้ายวน ยั่วยุกันเก่งเหลือเกิน ฉลาดทันกันทั้งคู่
เป็นแนวการเมืองชิงอำนาจกันที่อ่านไม่ยาก ชวนให้ลุ้นตลอดเลย

ส่วนตัวชอบครอบครัวและลูกน้องฝั่งพระเอกมากค่ะ
รู้สึกว่าแต่ละคนดูมีคาแร็คเตอร์ที่อ่านแล้วเรายิ้มเลย
ครอบครัวคืออบอุ่นแบบแมนๆคุยกัน ลูกน้องคือรู้ใจไม่ต้องพูดเยอะ แต่จะมีเด็กน้อยคนนึงน่าสงสารมาก น้องคือโบ๊ะบ๊ะตลอดเลย555

เป็นเรื่องที่กาไว้แล้วค่ะ ว่าจะซื้อเก็บแล้วรอออกมาสัก3เล่มค่อยอ่านเพราะกลัวค้าง แต่ไม่ไหว ตอนทดลองอ่านคือติดไปแล้วจริงๆ ติดตั้งแต่ฉากที่พระเอกเมาแล้วเรียกให้นายเอกออกมาร้องเพลงให้ฟัง กับประโยคเด็ดของนายเอกที่ว่า
“เจ้าละเว้นข้า แล้วข้าต้องละเว้นเจ้ารึ” เนี่ย! เสน่ห์ของเรื่องนี้ จะเป็นแนวนี้เลย สรุปคืออ่านต่อไม่รอแล้วนะ แล้วก็อ่านวนรอเล่มต่อไปอยู่อย่างนั้นค่ะ

[Chanda · Rating 5 out of 5]

นิยายจีนเล่มแรกที่อ่าน ขอบอกว่าน็อคเพราะชื่อตัวละครและฉากมากถึงมากที่สุด แต่ด้วยความที่อยากรู้เรื่องว่าทำไมคนชอบเยอะจังถึงฮึบศึกษาตัวละครและอ่านทำความเข้าใจอีกรอบ พอรู้เรื่องแล้ว โอ้โห สนุกอย่าบอกใคร

เรื่องราวของหลันโจวที่ต้องมาถูกสังคมประนามแทนพ่อที่ถูกกล่าวหาว่าขายแผ่นดิน กับเช่ออัน คุณชายรองแห่งหลีเป่ยที่ถูกขังไว้โดยกรงที่มองไม่เห็น

จากรอบแรกที่อ่านพอจับใจความได้ เราภาวนาให้อ่านรอบสองแล้วชอบหรือสนใจการเมืองมากกว่า เพราะไดนามิกศัตรูสู่คนที่หลงใหลในกันและกันดุเดือดพอๆ กับเกมการเมืองในเรื่อง เจอกันครั้งแรกก็ประเคนถีบให้แบบถึงลูกถึงคน พร้อมกับนิสัยชอบปราบพยศ และแสร้งทำเป็นเสเพลของคุณชายรองขับให้ภาพลักษณ์คนอ่อนแอปวดเปียกของหลันโจวชัดขึ้น ถึงจะดูต่างขั้วอย่างภูเขาไฟกับลำธาร ทว่าภูเขาไฟก็ยังมีวันดับและสร้างสิ่งมีชีวิตที่อุดมสมบูรณ์ ส่วนลำธารก็ยังมีวันที่กระแสน้ำไหลเชี่ยวยากจะคาดเดา

หากความสัมพันธ์ของทั้งสองไม่มีความปรารถนาเป็นตัวเชื่อมคาดว่าสถานะของสองคนนี้คงจะขนานกันไม่มีวันจบตามฉบับขิงก็ราข่าก็แรง อีกคนโหยหา แต่อีกคนก็เก่งที่จะยั่วยวนและกดความรู้สึกตัวเองไว้เหลือเกิน พาร์ทความสัมพันธ์คือ 100/10 ชอบมาก พระเอกฉลาด นายเอกฉลาด กินกันไม่ลง

ชอบที่ท่ามกลางความโกลาหลวุ่นวายตัวละครหลักก็ยังมีพวกพ้องที่อบอุ่นมาก แถมแซมความตลกให้เป็นระยะๆ

พาร์ทการเมืองเข้มข้น ชิงไหวชิงพริบ แผนซ้อนแผน ไว้ใจใครไม่ได้ แต่ก็อยากรู้ว่าแต่ละฝ่ายจะงัดกลเม็ดอะไรขึ้นมา แต่เท่าที่อ่านมาการแก้เกมของหลันโจวดูจะเลือดเย็นที่สุดแล้ว ณ ตอนนี้

แปลดีมาก ส่วนผู้เขียนก็เก่ง เป็นนิยายที่อ่านซ้ำแล้วไม่เบื่อ enemies to lovers ที่มีชั้นเชิง เต็มไปด้วย tension และการลับฝีปาก *chef kiss* อ่า โลกใบนี่ช่างน่าอยู่นัก

[Murainik_ · Rating 4 out of 5]

อ่านถึงประมาณกลางๆเรื่องกะว่าจะให้3.5ดาว ช่วงแรกแอบเนือย ยังจับแก่นเรื่องไม่ได้ แถมยังต้องจำตัวละคร[including ชื่อรอง+ชื่อตำแหน่ง+ฉายา ฯลฯ] ที่โผล่มาทีเกือบโหลอีก แทบจะไม่รู้เลยว่าคนในเรื่องพูดอะไรกันบ้าง รู้สึกโหง้เว่อ แต่พอถึงช่วงหลังดันสนุกขึ้นแฮะ มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในรั้ววังให้ได้ลุ้นๆ เป้าหมายของตัวละครก็เป็นรูปเป็นร่างพอให้เราคิดต่อได้แล้ว แถมเช่อโจวคือไม่คิดเลยว่าคสพของพวกนางจะมาเวย์นี้ enemies to lovers ในอุดมคติของเราคืออีกแบบนึง แต่อันนี้คือมีความกึ่งหยั่งเชิงกึ่งหยอดกัน เลิฟซีนคือแซ่บไฟลุกมาก [+ดีใจที่มันเป็นแบบคอนเซ้นด้วย พอบอกว่านิยายจีนมี'เลิฟซีน'ทีไรนี่สั่นกลัวตลอด ส่วนใหญ่จะเป็นdub-con non-con ไม่รู้ทำม้าย] ตอนแรกชั่งใจว่าจะเทดีหรือเปล่า สรุปคือเรื่องนี้ได้ไปต่อจ้า

[B. Sutthida · Rating 5 out of 5]

'เสิ่นหลันโจว' เพราะแส่เสิ่นจึงต้องแบกรับโทษขายชาติสมคบคิดศัตรูแทนบิดา ส่วน 'เซียวเช่ออัน' ภายนอกสูงศักดิ์มีอำนาจ แต่ความจริงกลับเป็นหมาป่าในกรงขัง เขาทั้งสองใช้ชีวิตท่ามกลางกระแสการเมืองและอำนาจที่ลึกจนมองไม่เห็นก้น เป็นทั้งศัตรูและมิตร เท็จๆ จริงๆ จนคนอ่านอย่างเราก็สับสน

เพิ่งจบเล่มหนึ่ง ไม่รู้ว่าอนาคตพวกเขาจะกลายเป็นพันธมิตรกันอย่างไร แต่ตอนนี้บอกได้เลยว่าเช่ออันหลงคนงามเข้าให้แล้ว แถมยังไม่ยอมรับอีกต่างหาก พยายามกดข่มความหลงใหลที่มีให้คนงาม แถมยังคิดว่าตนเองติดนิสัยแบบนี้มาจากหลี่เจี้ยนเหิงอีกต่างหาก 55555

[S. Araya · Rating 5 out of 5]

เป็นนิยายที่ชอบที่สุดในช่วงนี้เลยค่ะ เนื้อเรื่องส่วนใหญ่เกี่ยวกับการเมืองภายในแผ่นดินใหญ่ที่กำลังประสบปัญหาทั้งนอกใน ทั้งขุนนางคดโกง ทั้งสงครามกับชนเผ่า ซึ่งเหตุการณ์ทั้งหมดที่ดูเหมือนบังเอิญและไม่เกี่ยวข้องกันกลับมีความพัวพันอย่างน่าประหลาด เหมือนกับมีใครบางคนชักใยเอาไว้เป็นเวลานาน ตัวเอกของเราก็ต้องมาเป็นผู้ที่คลายความลับตามหาความจริงจากรอยเท้าจาง ๆ ที่เหลือไว้ค่ะ ตัวเอกก็มีเสน่ห์มากชวนให้เราเอาใจช่วย อีกอย่างส่วนตัวชอบความสัมพันธ์ของตัวเอกสองคน เป็นความ tension ที่น่าค้นหา เกลียดแต่ก็อาลัยอาวรณ์

[Jayjay · Rating 3 out of 5]

2.5/5 อ่านตามกระแสมากๆ คือส่วนตัวอาจไม่ถนัดแนวการเมืองจ๋าๆแบบนี้ คือไม่มีอะไรแฟนซีเลย เราอาจจะชอบแนวมีพลังวิเศษ? เนื้อเรืองอารมณ์อ่านหนังสือประวัติศาสตร์ที่มีตัวละครเยอะมาก จนปวดหัว เราท้อแท้ไป 3 รอบ แต่ก็เข็นจนอ่านจบ เพราะอยากอ่านฉาก nc แต่เอาจริง ไม่คุ้มกับที่รอคอยเลย เรื่องนี้ขอผ่าน อาจจะไม่ใช่ทางจริงๆ

[Januars · Rating 5 out of 5]

เล่มแรกเนื้อหาค่อนข้างแน่นนิดนึง แต่บอกเลยว่าสู้เค้าเราทำได้ค่ะ อ่านทำความเข้าใจไปทีละนิดตามที่คุณถังจิ่วชิงค่อยๆปูเรื่องให้เรา รับรองว่าอ่านพ้นเล่มแรกไปได้ชีวิตในการอ่านเรื่องนี้จะเพลินขึ้นมากและอ่านแบบวางไม่ลง

[arie summermorning · Rating 5 out of 5]

ตำนานถีบอกและ...และพัฒนามาเป็นฉากขี่ม้า เธอรู้คือเธอรู้ ได้โปรดเรียกอาเหย่ ตำนานคนคลั่งรัก ฮืออแกกกมันสนุกมากกกไม่ว่ายังไง สักครั้งแกควรได้อ่าน คนเขียนเก่งมากก แกจะได้รู้สึกถึงหลุมลึกที่หลันโจวตกลงไป และแบบทำไมมันหลอกหลอน เป็นนิยายชิงบัลลังก์ที่หวานและเผ็ดมาก

[van.derwall · Rating 4 out of 5]

ฉากเชือดลาทั้งเป็น เชือดไปกินไป
ลาลวกมีความหมายว่า ถ้าเป็นคนหากตกอยู่ในกำมือของผู้อื่น ต้องเชื่อฟังเจ้านายสั่งอะไรก็ต้องทำ แม้นเจ้านายหมายเนื้อเขาก็ต้องขูดเนื้อตนให้เจ้านาย

[Gingie · Rating 5 out of 5]

*Qiang Jin Jiu is three novels' but GR lumps them all together as one, adding this to my READ for GR book goal - I have not read this translation as it is not published officially in English*

[sarfanee · Rating 3 out of 5]

we love the badass sassy protagonist

[nltnnnn · Rating 3 out of 5]

เป็นนิยายที่ใช้สมองในการอ่าน แต่บังเอิญไม่มีสมอง คงไม่เหมาะสำหรับนักอ่านสมาธิสั้นแบบชั้น แต่ทุกครั้งที่เขาเจอกันมันฟินจริงๆ จิกกัดหยุมหัวกันเข้าไปเถอะ (รู้สึก nc ไม่ได้บรรยายละเอียดขนาดนั้น)

[Jamine ʚɞ · Rating 5 out of 5]

อ่านตั้งแต่ปีที่แล้ว คือชอบมากขึ้นหิ้ง ของจริง ไม่ผิดหวังเลย แต่เมาตัวละครก็มีอยู่จริงเช่นกัน

[Mai Thảo Nguyễn · Rating 5 out of 5]

Với mình TTT ban đầu là một bộ khó đọc. TTT bắt đầu với ký ức đau thương của Thẩm Trạch Xuyên ở hố trời Trà Thạch, nơi mà ca ca Kỷ Mộ của y đã phơi thây, hy sinh đón những mũi tên vào lưng để bảo vệ cho y. Sau đó là tình tiết Thẩm Trạch Xuyên bị tra tấn, ép cung khai rằng Thẩm Vệ, phụ thân của y, đã phản bội đất nước. Nhưng Thẩm Trạch Xuyên may mắn giữ được nửa cái mạng, và từ đó về sau là con đường mà y đi, quyết chí trả thù.
Mạch truyện bắt đầu dễ đọc hơn và mình bắt nhịp đựợc ở tầm 2/3 quyển. Thẩm Trạch Xuyên và cả Tiêu Trì Dã đều khiến mình ấn tượng và thích vì việc họ Thẩm chấp nhận Tiêu nhị nhẹ nhàng và hiển nhiên, đến nỗi việc cách đó năm năm họ đã từng thù hận nhau ra mặt, được Thẩm Trạch Xuyên (có lẽ) xem nhẹ tựa lông hồng. Rằng việc y chấp nhận Tiêu Trì Dã đến bên y, sủng y, yêu thương y và bảo vệ y là việc y phải làm, và y cũng thích điều đó.
Nhờ việc hai nhân vật chính chấp nhận nhau trong cuộc đời họ, nên các chi tiết lịch sử, đấu đá quan trường, cung đình, chiến trường… dần cũng dễ tiếp nhận hơn.
Mình thích cách tác giả xây dựng nhân vật, ban đầu Thẩm Trạch Xuyên chỉ là con của tội thần, ngơ ngẩn mà sống, ăn bổng lộc qua ngày, nhưng khi y đến với Tiêu Trì Dã vào cái đêm họ bồi Lý Kiến Hằng trở thành Thái tử, cùng nhau nấp dưới hố bùn, khiến nhân vật này tự trở nên nổi bật hẳn. Dù y chẳng thay đổi nhiều về tính cách, vẫn cẩn trọng như thế, nhẹ nhàng như thế.
Còn Tiêu Trì Dã, ban đầu mình chẳng mấy ấn tượng với cái mặt nạ hắn xây dựng cho bản thân, là một người ăn chơi phóng đãng, nhưng sau này khi hắn nhận ra ngọn lửa âm ỉ trong lòng mỗi khi hắn ở cạnh Thẩm Trạch Xuyên, và cách hắn tự mặc định rằng bản thân không thể thoát khỏi người này, rằng hắn muốn Thẩm Trạch Xuyên, hay là Lan Chu đối với hắn, khiến nhân vật này trở nên đứng đắn, đường hoàng và có trọng lượng hơn rất nhiều.

[jayyaj__ · Rating 5 out of 5]

อ่านไม่ยากเท่าที่คิดไว้ แต่เปิดมาอาจจะงงๆ หน่อย (สรุปอ่านไม่ยากแน่นะ)
เล่มหนึ่งก็เหมือนทุกเรื่องที่ค่อยๆ ปูเรื่อง
ค่อยๆ เทสุราลงจอกอย่างปราณีต ให้เราได้ดมกลิ่น ละเลียดความแรงของสุราผ่านการจิบชิม
ตัวละครเยอะจำชื่อสับสน แต่ก็จำได้ว่าใครอยู่ฝ่ายไหนๆ
ที่เราว่าต้องจำมากกว่าคือแผนที่ สำคัญมาก ช่วยให้อ่านได้เข้าใจเพิ่มมากขึ้น

จังหวะเกี้ยวของพระนายก็ดี! คนฉลาดเกี้ยวกันไม่มีใครยอมใคร
ศัตรูคู่แค้นของเธอคนนี้จะกัดเธอจมเขี้ยว งั่มม5555555555

ขอชื่นชมนักเขียนที่สามารถเล่าเรื่องได้อย่างฉลาด วางพลอตดีมาก เก่งมากกกกกกก
ช่วงไหนชิงไหวชิงพริบคือชอบมากอ่าซ้ำแล้วซ้ำอีก ทำไม่เก่งแบบนี้
คิดไม่ถึงลยจริงๆ ฟาดนิ่ม เชือดได้เชือด

ปมแน่นการก่อกบฏ ชิงบัลลังก์ และอำนาจ
บทเกลี่ยได้สมูท หยิบยกตัวละครมาใช้ได้ดี
ผู้แปลก็แปลได้ดีอ่านลื่นไหลทำให้มึนเมากับการร่ำสุราไหแรกได้เป็นอย่างดี
ใครลังเลก็ไม่ต้องคิดเยอะค่ะ ปล่อยใจจอยๆ แล้วหยิบมาอ่านเลย

[Pruke · Rating 5 out of 5]

สนุกดี แต่อ่านไปต้องเขียนรายชื่อตัวละครไป มีการเมืองค่อนข้างเยอะ
โมเม้นพระนางมีนิดหน่อย แต่อ่านเรื่องการเมืองก็สนุกแล้ว

[Boboisreading · Rating 5 out of 5]

ชอบคาแรคเตอร์พระนายแบบนี้อ่ะ แง ความฉลาดและเก่งอ่ะ แนว enermy to lover มากก การเมืองก็คือแซ่บ เจ้มจ้น แบบว่ามันๆเน้นๆถึงเครื่อง ส่วนฉากพระนายคือจุใจมาก เต็มอิ่มจ้า