Se sei come Angel, è facile passare per una ragazza aggressiva. Ma chiunque lo sarebbe, vivendo in un quartiere talmente pericoloso che perfino le pizzerie non si arrischiano a consegnare, con una mamma esuberante che lavora come spogliarellista e nessuno dei tuoi stupidi compagni di scuola che ti voglia essere amico.
Kayleigh però è diversa: lei è la più intelligente della classe, è sempre pronta ad aiutarla nelle verifiche, ma soprattutto è bellissima, e quando le sorride, Angel sente sciogliersi quella corazza che si è costruita attorno.
Un romanzo divertente, doloroso, onesto e commovente.
Via Hebban kreeg ik Drama Queen. Een boek dat tussen jeugd en young adult inhangt, maar ook voor volwassenen een heel mooie leeservaring kan opleveren.
De kaft van het boek sprak mij direct aan. De blauw-, rood- en paarstinten met een meisje in de sfeer van het werk van Banksy zorgen voor een aantrekkelijke cover. Zo'n boek zou ik in de winkel direct oppakken. De flaptekst spreekt over Angel, een meisje dat opgroeit in een ruige wijk waarin ze zich hard opstelt om te kunnen overleven. Ze houdt mensen op afstand door haar grote mond. Maar dan komt er een nieuw meisje op school: Kayleigh, en dit meisje maakt iets los in Angel.
Als je alleen de flaptekst leest, dan zou je kunnen denken dat het boek vooral draait om de relatie tussen Angel en Kayleigh, maar dit boek bevat zoveel meer. Het vertelt het verhaal van een meisje dat het moeilijk heeft op school, thuis regelmatig alleen is omdat haar moeder stripper is, in een buurt woont waar het gevaarlijk is op straat, een opa heeft die aan de drank is, haar en zonder vader opgroeit. Derk Visser laat je meeleven met Angel en haar familie. Laat je lachen om en genieten van de geweldige moeder- dochter relatie, laat je warm worden van haar contact met opa en met Kayleighn, laat je gruwelen van de ervaringen waar een kind, opgroeiend in een achterbuurt, tegenaan loopt en laat ook nog zien dat niet alle meisjes verliefd worden op een jongen.
Derk Visser schrijft op een eenvoudige manier, in korte duidelijk zinnen, over zware onderwerpen. Toch wordt het boek nergens zwaar door de humor en de warmte die door het hele boek terug te vinden is.
"Mama kreeg bij de kleuters met de hakken over de sloot haar veterdiploma. En verder haalde ze haar a,b en c voor zwemmen. Meer diploma's heeft ze niet. In het examenjaar van het vmbo had ze mij in haar buik en dus iets anders aan haar hoofd. En met de diploma's die ze heeft doet ze niks. De veters van haar sneakers stopt ze weg en voor de rest draagt ze pumps met stilettohakken en leren laarzen tot over de knie. Mama kan officieel een minuut watertrappelen. Maar wat heb je daaraan als je alleen maar topless door de branding rent."
Een heel mooi verhaal, dat nu eens geschreven is vanuit een minder hoogopgeleide tiener. Een verhaal dat ,nadat ik een aantal quotes voorlas, snel door mijn dochter van dertien is ingepikt. Ik gaf het boek 4,5 sterren.
Heerlijk personage: Angel. Beetje ongeleid projectiel, bijdehand, ad rem, maar bovenal zoekende puber. Hou je maar eens staande in een wereld waarin het je niet komt aanwaaien. Ze slaagt met vlag en wimpel. Ondanks de mooie winterse metaforen (het voelt haast on-Nederlands met zoveel sneeuw) is de stijl wat vlak en het laatste deel voelt wat gehaast aan. Maar het “overleven” van Angel houdt het verhaal prima overeind.
Eindelijk weer eens een goed geschreven verhaal over een lesbische tienerliefde - die zijn er nauwelijks. Het speelt zich af in een achterbuurt, kenmerkend voor het werk van Visser. We bespreken het boek in de 20ste aflevering van De Grote Vriendelijke Podcast. Luister nu via Spotify, iTunes, TuneIn, je podcast-app of http://www.degrotevriendelijkepodcast...
Een paar weken geleden, vlak voor ik naar de sportschool wilde, begon ik aan het leesfragment van dit boek dat op Hebban stond. Ik had moeite om te stoppen. Al in die eerste pagina's werd het karakter van Angel en de omstandigheden waarin zijn leeft ongelooflijk sterk neergezet, waardoor er bij mij al meteen een soort band ontstond en ik graag wilde weten wat ze mij nog meer te vertellen had. Gelukkig kreeg ik van Hebban de kans om ook de rest van het verhaal te lezen.
Dat sterke karakter en de ietwat verslavende, maar vooral makkelijk weglezende, schrijfstijl houdt Visser het hele boek lang goed vast. Wat mij betreft had er wel iets meer onderscheid mogen zitten in de manier van praten van een kind en een tiener. Angel klonk bij vlagen toch iets hetzelfde voor mijn gevoel, waardoor ze niet helemaal de kans kreeg om echt aan te voelen als een tiener, net zo oud als haar moeder was toen ze beviel van Angel.
De relatie tussen Angel en haar moeder was overigens op een hele mooie manier weergegeven. Angel is verre van de perfecte dochter en haar moeder is verre van de perfecte moeder, maar samen komen ze een heel eind. Er wordt gelachen, er wordt gescholden, maar er wordt vooral veel gepraat. Ze zitten niet altijd op één lijn, maar ze praten er in elk geval wel over.
De relatie tussen Angel en Kayleigh kwam wat mij betreft dat weer iets minder lekker uit de verf. We krijgen maar flarden en flitsen mee van hun relatie, waardoor ik voor mijn gevoel een basis, een stukje onderbouwing mis.
Dat laatste geldt voor mij een beetje voor het hele verhaal. In relatief korte fragmenten krijgen we een beeld van Angel en de mensen om haar heen, maar het verhaal lijkt ergens ook een beetje richting en een doel te missen. Het laat geen diepe indruk achter, het raakt me niet in de kern van mijn ziel en ik had ook niet het gevoel dat er heel veel ontwikkeling of verandering in het boek zat.
Een boek dat in het huidige diverse en overvolle boekenlandschap, wat mij betreft, niet echt opvalt, maar gewoon opgaat in de massa.
Een relatief kort vlotlezend verhaal, maar met veel thema's. Het is wel de realiteit dat er kinderen zijn die onder deze omstandigheden (moeten) opgroeien.
Ik ben benieuwd hoe jeugdigen dit boek ervaren en wat zij herkennen uit dit verhaal. Mooi dat zij op deze manier zien/begrijpen dat ieders situatie anders kan zijn. Een aan te raden boek en zeker goed om de thema's uit dit boek te bespreken met jeugdigen/jongeren.
Angel heeft het niet makkelijk, desondanks is dit boek minder dramatisch dan de titel doet vermoeden. Angel is bovenal een tiener die op zoek is naar zichzelf en zich zorgen maakt om haar moeder en haar opa. Ze bedoeld het goed, maar door haar impulsiviteit komt ze regelmatig in de problemen op school. Tegelijkertijd laat zij zich ook niet onder druk zetten door haar leeftijdsgenoten, bijvoorbeeld wanneer die haar proberen over te halen haar ADHD medicatie te verkopen. Dit verhaal speelt zich voornamelijk af bij Angel thuis en op straat. Dat vond ik jammer, omdat het meeste van haar gedrag op school dus verteld wordt en niet getoond. Het laatste deel van het boek, waar zij 15 jaar is, had van mij wat langer mogen duren. De schrijfstijl vond ik prettig, maar ergens heb ik na het lezen toch het gevoel belangrijke momenten uit Angel's leven gemist te hebben.
‘Ze zucht. ‘Zie je. Dat bedoel ik. Ik sta overal alleen voor. Mijn hele leven al. En ja, dan heb ik jou er ook nog bij.’
Het zal je maar gezegd worden als 15-jarige door je moeder. Angel heeft een niet zo engelig leven als haar naam doet voorkomen. Er is veel, heel veel is het eerste wat je als lezer overvalt bij het lezen van dit boek met opvallend mooi omslag. Een omslag die de doelgroep 12/13+ zonder meer zal aanspreken.
In het eerste deel wordt kennisgemaakt met Angel als zij in groep 8 zit. Ze woont met haar verslaafde tienermoeder die in een striptent werkt. Ze moet haar eigen weg zien te vinden. Angel heeft een opa die alcoholverslaafd is en ze zorgt op haar manier voor hem. Door alle omstandigheden is ze veel alleen en vraagt ze aandacht in de klas. Ze wordt als erg druk ervaren, zit apart totdat het nieuwe meisje Kayleigh naast haar komt zitten. Ze zoeken elkaar op, Kayleigh weet een snaar te raken, maar ook bij haar thuis is er nauwelijks iets gewoon. Haar moeder is overleden en staat op de schoorsteen, haar vader handelt in illegaal vuurwerk en komt daardoor in aanraking met justitie. Voor hen samen is het een andere wintermaand dan andere jaren. En dan is Kayleigh ineens verdwenen. Angel ziet vleugels in de woning. In het tweede deel komen ze elkaar ook in december weer tegen. Angel is dan 13 jaar, woont nog steeds in een probleemwijk, zit inmiddels op de middelbare school met alle problemen die voor haar en haar leeftijd erbij horen en opa is terminaal. In het derde en laatste deel merk je dat Angel meer rust heeft, ze is dan 15 en loopt stage in het ziekenhuis waar zij is geboren, waar opa is overleden, daar waar iedereen uit de wijk herinneringen heeft. In dit ziekenhuis is ook een in ieders ogen onhandelbaar jongetje, maar Angel weet contact te leggen, gaat hem zelfs voorlezen. Ook nu komen Angel en Kayleigh elkaar weer tegen. Angel woont nog bij haar moeder die inmiddels afgedankt is om te dansen en Angel vindt het erg fijn dat ze daardoor geen ‘werkkleren’ meer hoeft te dragen. Er ontstaan ontroerende gesprekken tussen moeder en dochter. Kayleigh woont in een kraakpand en bezorgt pizza’s in de wijk waar weinig mensen dit werk uitvoeren. Beide meisjes durven meer open te zijn naar elkaar toe. Een warme liefde tussen hen bloeit op.
Een verhaal dat zich vlot laat lezen, waarin ontzettend veel gebeurt in een paar jaar tijd of beter de paar maanden die zijn beschreven. Als volwassene vind je dit te veel. Zeer veel thema’s in een relatief dun boek. Helaas weet je (de auteur werkt in de jeugdhulpverlening) dat er kinderen in leefomstandigheden zoals Angel en Kayleigh bestaan. Het is een schrijnende situatie als je zo moet opgroeien, bijv. nauwelijks een voedzame maaltijd in huis, zonder de basisbehoeften veiligheid en warmte die ieder kind verdient.
De vraag hoe lezers uit de doelgroep dit boek ervaren komt automatisch boven. Kunnen ze zich in dit alles herkennen? Jongeren uit grote steden misschien eerder? Als deze lezer terugkijkt naar vroeger, vergeleken met een boek van toen, was er een wereld met veel onbekende woorden en gebeurtenissen opengegaan. Deze lezer had het toen zonder meer wel gelezen.
Het is goed dat er door een boek meer bekendheid kan worden verworven over dramatische leefomstandigheden, over andere relaties dan jou bekend zijn. Al is er maar een fractie uit dit verhaal dat jouzelf of een ander kan helpen, dan is het vele in dit boek goed geweest. Begrip, rechtvaardigheid, ziekte, verslaving, doorzettingsvermogen, je plek vinden en vooral ook liefde. Een aan te raden boek voor de geoefende lezer en voor VO onderbouw samen lezen en bespreken!
Een setting die (mede door alle Engelse namen) een internationaal tintje lijkt te willen meegeven aan het boek, maar door de oliebollen en andere typisch Nederlandse tradities zich toch overduidelijk niet in Amerika afspeelt.
Dat onduidelijke hinken zet zich voort in de karakter- en verhaalontwikkeling, die allebei niet echt van de grond komen. Het zijn losse scenes, met een summiere rode draad in de vorm van personages die af en toe terugkomen, maar er zit geen verhaal in waar je in meegezogen wordt, en de hoofdpersoon groeit hooguit aan de buitenkant.
Gemiste kans, want wel lekker geschreven en uitmuntend voorgelezen door Leonoor Koster, plus een belangrijk onderwerp waar te weinig over te vinden is.
Een goed verhaal, het leest lekker vlot ook. Hier en daar had het wat verder uitgewerkt kunnen worden denk ik. Er worden een paar grote sprongen ingenomen en het is vrij voorspelbaar, maar het is een heerlijk boek voor tussendoor.
I got this from my parents because it was 💅gay💅 but like i remember at the time i did really like it. A bit disappointed that it's written by a man tho.
Drama Queen di Derk Visser, young adult pubblicato da Camelozampa.
Questo è uno di quei libri che sta a metà strada tra il libro per ragazzi e lo young adult, infatti l’età di lettura consigliata dalla ce è dai 14 anni.
Per me è stato piacevole immergermi in questa storia, mi è piaciuto seguire Angel nei suoi colpi di testa, ho apprezzato il suo modo di fare anticonformista e il rapporto che ha con la madre spogliarellista e il burbero nonno.
La copertina scelta per la versione italiana è molto scanzonata e ha attirato da subito la mia curiosità, ma è stata la trama a convincermi a leggerlo perché in poche righe fa capire che Angel affronterà un importante percorso di crescita e che grazie alla vicinanza della madre e all’amicizia con Kayleigh capirà molto di se stessa. Quello che non mi aspettavo era di vivere questo rapporto a singhiozzi, però è una scelta funzionale alla narrazione.
Angel cresce in un quartiere molto difficile, non ha amici, e ha un disturbo che molti coetanei e professori non capiscono, l’iperattività per lei non è un problema, è vero che fatica a concentrarsi e a stare seduta composta sulla sedia, ma meglio così che sedata dalle pillole che dovrebbe prendere ogni giorno.
Angel ha un carattere particolare e una lingua che fatica a tenere a freno, proprio per questo si trova in situazioni complicate da cui non è semplice uscire indenni. Qualcosa cambia quando una nuova ragazza arriva nella loro classe e il solo banco libero è quello accanto a Angel. Kayleigh è l’unica che non si fa distrarre da Angel, anzi è Angel a beneficiare di questa vicinanza, tra loro inizia una bella amicizia che sarebbe destinata a durare nel tempo se dopo poco di Kayleigh non si perdessero le tracce.
Per Angel è un duro colpo, sentiva qualcosa per lei e dover tornare ad avere a che fare coi bulletti del quartiere e le oche delle sue compagne, che pensano solo ai ragazzi, non è una prospettiva che la esalta.
Ma è la dura realtà, Angel ha perso l’unica persona per cui abbia mai provato qualcosa e non sa se la rincontrerà mai, la sua vita va avanti e resta sempre la stessa con l’aggravante che uno dei ragazzi difficili del quartiere inizia a vederla sotto una nuova luce, cosa che a Angel non fa affatto piacere ve lo posso assicurare. Interessante come l’autore riesca ad affrontare argomenti pesanti e complessi con leggerezza, sarà grazie alla caratterizzazione che ha dato a Angel, sarà per il suo umorismo che emerge a ogni pagina, fatto sta che non ho avvertito il peso di certe situazioni anche se ne inserisce diverse.
Come vi dicevo qualche riga sopra il rapporto con Kayleigh verrà vissuto a singhiozzi, perché anche se tutto sembra perduto la ragazza non è davvero sparita nel nulla e avrà modo di tornare nella vita di Angel e di metterla ancora una volta a soqquadro. È bello vedere l’evoluzione di questa amicizia, trovare due ragazze che crescono insieme e scoprono tante cose che non avrebbero immaginato di poter vivere. Un viaggio all’in terno dei sentimenti e dell’accettazione di se stessi condito da tanto calore umano e da personaggi così particolari da entrare subito nel cuore del lettore.
Sono felice di aver letto Drama Queen di Derk Visser un libro di cui purtroppo non ho sentito parlare, ma che consiglio vivamente a chi ama le storie che parlano di ragazzi, a chi in un libro cerca un mix di profondità e leggerezza e a chi non si ferma mai davanti alle apparenze.
het is al eventjes geleden dat ik deze boek heb gelezen, maar ik vond het een heel tof boek. ik heb dit boek gelezen voor een boek bespreking, en dit was de eerste boek die ik echt tof vond om te lezen. het was interessant en ontroerend, maar sommige hoofdstukken waren echt irrelevant en een beetje saai. ik vind lezen echt niet tof, maar dit boek heeft mijn mening eigenlijk wel veranderd. ik vond het deel van kayleigh die verdween wel een beetje teleurstellend. ik dacht dat het iets dramatisch en groot ging zijn, maar het enigste wat gebeurde is dat ze naar een school ging. maar tja nogsteeds een tof boek
This entire review has been hidden because of spoilers.
Inizialmente questo libro mi è piaciuto, poi ho partecipato a un incontro dove facevano le critiche riguardo questa storia. Mi sono accorta che questo libro ha delle grandi imprecisioni o che ha delle parti che non c'entrano niente con il tema principale "essere lesbica". Lo consiglio solo per chi vuole iniziare a conoscere l'argomento...
Boeiend verhaal over Angel. Ze heeft het nogal moeilijk met haar moeder, haar opa, de school, de buurt en.... met Kayleigh. Het verhaal leest heel erg vlot door het taalgebruik en de korte zinnen en de korte hoofdstukken. Het boek zelf is ook niet bepaald dik. Ik vond dat ook meteen een nadeel; het verhaal voelt niet af. Ik miste nog een heel stuk van het verhaal.
Veel jongeren zullen zich herkennen in Drama Queen. Achterstandswijk, eenoudergezin, ADHD en gevoelens voor een ander meisje maken haar leven ingewikkeld. Met humor geschreven, leest lekker weg.
In Drama Queen leren we Angel kennen, een meisje dat in een achterbuurt woont, samen met haar alleenstaande moeder, die stripteasedanseres is. Angel heeft het niet gemakkelijk, noch op school, noch daarbuiten. Een opgroeiende tiener met veel vragen, die haar plaats in de wereld zoekt. Daardoor is ze op momenten een echte ‘drama queen’, zoals bij die leeftijd hoort (al slaat de titel ook op haar moeder, die door haar jonge leeftijd ook soms een drama queen is, omdat ze niet goed weet hoe ze het moederschap moet dragen).
Er zijn drie delen in het boek, Angel op 12-, 13- en 15-jarige leeftijd. Hierdoor zie je Angel een mooie ontwikkeling doormaken.
Ik vond het vooral een heel ‘lief’ boek, ondanks de zware thema’s (tienerzwangerschappen, alcoholisme, pesten, ...) die erin aangesneden worden. Want er spreekt veel liefde uit, van Angel naar en van haar moeder en haar opa, en tegenover Kayleigh, het meisje dat een tijdje bij haar in de klas zit en dan plots weer verdwijnt. Al deze relaties worden heel respectvol en geloofwaardig weergegeven.
De schrijfstijl is erg vlot, met voldoende vleugjes humor om het toch enigszins luchtig te houden. De hoofdstukken zijn vrij kort, wat goed bij het boek en de leefwereld van Angel past.
Aan het lezen: Drama queen van @derk.visser. Schitterend, schitterend. Zo wil ik ook kunnen schrijven. Wat een prachtig portret van Angel en haar vriendin Kayleigh. Je voelt dat er liefde in de lucht hangt. Omdat ze zo om elkaar heen draaien, maar ook door dubbelzinnige zinnen als “Hij (de zanger) probeert mij met zijn ogen de kast in te lokken. (...) ik vind hem een engerd.” Angel valt niet op jongens, maar op meisjes. Het is volstrekt normaal en zo wordt het ook beschreven. De liefde spat van de bladzijden.