سیروس شَمیسا (زادهٔ ۲۹ فروردین ۱۳۲۷ در رشت) استاد ادبیّات فارسی و نویسندهٔ پرکار ایرانی است که تاکنون بیش از ۴۰ اثر خلق کرده است. وی تحصیلات عالی خود را در دانشگاه شیراز آغاز کرد و چند سالی پزشکی خواند، ولی پس از چندی تغییر رشته داد و در همانجا مدرک کارشناسی خود را در ادبیّات فارسی گرفت. پس از آن وارد دورۀ دکتری ادبیات فارسی دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۵۷ از رساله خود به راهنمایی دکتر خانلری دفاع کرد. او در سال هشتاد یکی از چهرههای ماندگار ایران لقب گرفت. کتابهای او در بسیاری از دانشگاههای ایران تدریس می شود.
من کتاب رو کامل نخوندم چون فقط بخشهایی از فصل «استعاره» و «مجاز» رو احتیاج داشتم. از این جهت که مثالهاش بهاندازه ست و سعی شده بسیاری از جزئیات رو پوشش بده مناسبه. البته همچنان ایراد کلّیِ کتابهای مشابه رو اینم داره که چون نظریهای پشتِ مطلب نیست، همینجوری تکهتکه و کلاژگونه هرچیزی رو از هرجایی جمع کرده و به فکر ارتباط بین بخشهای مختلف مطلب نیست. این ایراد البته شامل کتابهای دیگه در این زمینه و بهنوعی شامل بخش مهمی از دانش قدمای ما در زبان و ادبیات میشه. البته چون این کتاب هم در پی جمعآوریه شاید نشه بهش خرده گرفت.