What do you think?
Rate this book
La révolution transhumaniste
Comprendre et prendre conscience de la nature exacte des révolutions économiques, scientifiques et médicales en cours, mais aussi des bouleversements éthiques, spirituels et métaphysiques dont ces nouvelles technologies sont porteuses : voici le but de cet ouvrage." Ne croyez surtout pas qu'il s'agisse de science-fiction : 18 avril 2015, une équipe de généticiens chinois entreprenait d'"améliorer' le génome de quatre-vingt-trois embryons humains.Jusqu'où ira-t-on dans cette voie ? Sera-t-il possible un jour (bientôt ? déjà ?) d'"augmenter' à volonté tel ou tel trait de caractère de ses enfants, d'éradiquer dans l'embryon les maladies génétiques, voire d'enrayer la vieillesse et la mort en façonnant une nouvelle espèce d'humains "augmentés' ? Nous n'en sommes pas (tout à fait) là, mais de nombreux centres de recherche "transhumanistes' y travaillent partout dans le monde, avec des financements colossaux en provenance de géants du Web tel Google. Les progrès des technosciences sont d'une rapidité inimaginable, ils échappent encore à toute régulation. En parallèle, cette "infrastructure du monde' qu'est le Web a permis l'apparition d'une économie dite "collaborative', celle que symbolisent des applications comme Uber, Airbnb ou BlaBlaCar. Selon l'idéologue Jeremy Rifkin, elles annoncent la fin du capitalisme au profit d'un monde de gratuité et de souci de l'autre. N'est-ce pas, tout à l'inverse, vers un hyperlibéralisme, vénal et dérégulateur, que nous nous dirigeons ? Certaines perspectives ouvertes par les innovations technoscientifiques sont enthousiasmantes, d'autres effrayantes. Ce livre cherche d'abord à les faire comprendre, et à réhabiliter l'idéal philosophique de la régulation, une notion désormais vitale, tant du côté de la médecine que de l'économie. "Luc FERRY
216 pages, Kindle Edition
First published April 7, 2016
28 people are currently reading
199 people want to read
About the author
Luc Ferry
266 books260 followersLuc Ferry (born January 1, 1951) is a French philosopher and a notable proponent of Secular Humanism. He is a former member of the Saint-Simon Foundation think-tank.
He received an Agrégation de philosophie (1975), a Doctorat d’Etat en science politique (1981), and an Agrégation de science politique (1982). As a Professor of political science and political philosophy, Luc Ferry taught at the Institut d'études politiques de Lyon (1982–1988) — during which time he also taught and directed graduate research at the Pantheon-Sorbonne University —, at Caen University (1989–96). He was a professor at Paris Diderot University (since 1996) but did not teach there.
From 2002 and until 2004 he served as the Minister of Education on the cabinet led by the conservative Prime Minister Jean-Pierre Raffarin. During his tenure, he was the minister in charge of the implementation of the French law on secularity and conspicuous religious symbols in schools. He received the award of Docteur honoris causa from the Université de Sherbrooke (Canada). He is the 2013 Telesio Galilei Academy of science Laureate for Philosophy. He was enthroned to Chevalier De La Dive Bouteille De Gaillac on the 20 march 2012 together with Max Karoubi and Francesco Fucilla.
Source: Wikipedia
He received an Agrégation de philosophie (1975), a Doctorat d’Etat en science politique (1981), and an Agrégation de science politique (1982). As a Professor of political science and political philosophy, Luc Ferry taught at the Institut d'études politiques de Lyon (1982–1988) — during which time he also taught and directed graduate research at the Pantheon-Sorbonne University —, at Caen University (1989–96). He was a professor at Paris Diderot University (since 1996) but did not teach there.
From 2002 and until 2004 he served as the Minister of Education on the cabinet led by the conservative Prime Minister Jean-Pierre Raffarin. During his tenure, he was the minister in charge of the implementation of the French law on secularity and conspicuous religious symbols in schools. He received the award of Docteur honoris causa from the Université de Sherbrooke (Canada). He is the 2013 Telesio Galilei Academy of science Laureate for Philosophy. He was enthroned to Chevalier De La Dive Bouteille De Gaillac on the 20 march 2012 together with Max Karoubi and Francesco Fucilla.
Source: Wikipedia
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 20 of 20 reviews
March 16, 2024
Humanity Plus Derneği:
"Geleneksel ve modern hümanizm ayrıca ırkmerkezci, cinsiyetçi, sömürgeci, emperyalist Batı'nın icadıdır. Batılı beyaz erkek figürüne ayrıcalık tanır.
İşte bu yüzden transhümanizm, geleneksel hümanizmin sadece "olumlu" mirasını yani rasyonalizm, eleştirel ruh, eşitlikçilik, özgürlük ve insan haklarını muhafaza etmek ister. Geri kalan her şeyi "posthümanist bir hümanizm" namına reddeder."
Muhalif görüş:
"Tarihte ilk defa insan biyolojisi ve insan genomu bizzat insan etkinliği yoluyla biçimlendirilebilir hale geldi. Fakat insan organizması, zahmetli ve karmaşık bir evrimin ürünü olan, hassas bir şekilde dengelenmiş ve düzenlenmiş bir bütündür. Dolayısıyla 'iyiden daha iyi olmak gibi bir amaçla doğanın bilgeliğini, yani evrimin Usta Başmühendisinin şaheserini kurcalayıp değiştirmek tamamen akıl dışıdır. Mevcut durum elbette mükemmel değil, ama hiç değilse tatmin edici. Bu yüzden, bir tür iyileştirme amacıyla bu tür riskler almak hatadır. Biyomedikal bir yükselmeyi hedefleyenler aslında kusursuzluğu arzuluyorlar. Tam egemenlik peşindeler."
***
"Antik Yunan'da tıbbın hedefi sağlıktı, bu da biyolojik bedenin uyumu anlamına geliyordu, yargıcın hedefiyse toplumsal bünye içindeki uyumdu. Arzu edilen, bozulan düzenin yeniden tesis edilmesiydi; ister biyolojik olsun ister toplumsal, patojenler veya suçlular nedeniyle ortaya çıkan hastalıktan sonra uyumun yeniden tesis edilmesi amaçlanıyordu. Keskin bir biçimde birbirinden ayrılmış, bir ucu normale diğeri patolojik olana tekabül eden iki sınır arasında gidip geliniyordu. Transhümanist hareketin savunucuları içinse bu değerler dizisi artık köhnemiştir; özellikle "NBEB" kısaltmasıyla anılan "nanoteknolojiler", "biyoteknolojiler", enformatik (büyük veri, nesnelerin interneti) ve bilişsel bilimler (yapay zekâ ve robotik) sayesinde aşılmış veya aşılabilir hale gelmiştir. Radikal, bir o kadar da ultra süratli bu yenilikler, tıbbı ve ekonomiyi muhtemelen önümüzdeki kırk yıl içerisinde geçmiş dört bin yılda yaşanan gelişmelerden çok daha fazla değişime uğratacak. Bunlara yeni insan-makine melezleme tekniklerini, çeşitli alanlarda ama en çok da tıpta kullanılan, yine hızla yaygınlaşan 3D baskı makinelerinin icadını da ekleyebiliriz."
***
"Aydınlanmanın büyük temsilcileri için bilimlerde ve sanatlardaki (sanayideki) ilerlemenin ereği ilk olarak ve her şeyden öte insanlığı Ortaçağ "karanlığının" zincirlerinden kurtarmak (bütün Avrupa dillerine hızla yerleşen aydınlanma metaforunun kaynağı budur) olduğu gibi acımasız doğanın üzerimizde kurduğu tiranlıktan da bağımsızlaşmaktı. Başka bir deyişle, dünyaya bilimsel olarak hâkim olma projesi kendinde bir amaç değildi, fakat nihayet herkesin ulaşabileceği, demokratikleşmiş bir özgürlüğün ve mutluluğun aracıydı."
"Aydınlanma zamanıyla bu kökten kopuşu iyi anlamak için bir an durup şunu düşünmek yeterli olur: Şirketler için, kendilerini diğerleriyle durmaksızın karşılaştırma, üretkenliği artırma, inovasyon yapma, bilgi geliştirme ve özellikle bunları sanayiye, ekonomiye, kısaca tüketime uygulama zorunluluğu yaşamsal bir buyruk haline geldi. Modern ekonomi Darwin'in doğal seçilimi gibi iş görüyor: Küreselleşmiş rekabet mantığı içinde, ayak uydurmayan ve neredeyse her gün inovasyon yapmayan bir şirket yok olup gitmeye mahkûmdur. Ekonomik atılıma perçinlenmiş ve büyük oranda onun tarafından finanse edilen tekniğin durmak bilmeyen muazzam gelişimi işte buradan kaynaklanır. Yine aynı nedenle insanların dünya üzerindeki gücünün artışı otomatik, kontrol edilemeyen ve hatta kör bir süreç haline geldi; zira sadece bilinç sahibi bireylerin iradelerini değil tek tek ele alındıklarında ulus-devletlerin de iradelerini her yandan aşan bir süreç söz konusu. Artık sadece rekabetin zorunlu ve mekanik sonuçlarıyla karşı karşıyayız. Tekniğe dayalı dünyada, yani aslında dünyanın bütününde -zira teknik artık sınırsız, gezegene yayılmış bir fenomen-, doğaya ve topluma artık daha özgür ve mutlu olmak için hâkim olmak değil fakat hâkim olmak için hâkim olmak, tahakküm etmek içın tahakküm etmek söz konusu. Ne için mi? Tam olarak hiçbir şey için veya daha ziyade eğer "aşılmak" ve elenmek istemiyorsak başka türlüsünü yapmak imkânsız olduğu için.
Bu nedenle, Aydınlanma'dan miras kalan medenileşme idealinin tersine, teknikçi küreselleşme, gerçekten de hem dünyanın mevcut halinde kontrol edilemez durumdadır hem de her türden amaçtan yoksun bir şekilde ereksizleşmiştir. Kısacası ne nereye gittiğimizi ne de oraya neden gittiğimizi biliyoruz. Dahası, Fransa'da paylaşım ekonomisinin veya transhümanizmin şu veya bu yönünü, germ hücrelerinin genetiğiyle oynamayı ve Uber tipinde filanca uygulamayı yasaklayabilecek olsak bile, bu uygulamaların başka bir yerde, yurt dışında, hemen kapımızın dibinde, bize göre daha az engel çıkaran ülkelerde var olmasını kimse engelleyemeyecektir."
"İnsanların akıllarında çabucak yer tutan bu klişe çöküş iddialarının tersine, doğrusu şu ki, az veya çok gerçek olan tüm kusurlarına rağmen, şimdiye dek bizim yaşlı demokrasilerimiz kadar yumuşak, zengin, koruyucu, vatandaşlarına özen gösteren, onların haklarına, refahlarına, eğitimlerine ve kültürlerine saygılı bir toplum olmamıştır. Israr ediyorum, hiçbir yerde ve hiçbir çağda, ötekine karşı ihtimam bizdeki boyutlara ulaşmamıştır: Çocuklara, delilere, sakatlara, yaşlılara gösterilen ihtimamı düşünüyorum; kadın-erkek eşitliğini ve hatta kamusal eğitimi düşünüyorum. Hodri meydan, çıksın biri de aksini ispatlasın; ister tarihten ister mevcut haritadan bana bir tane ülke göstersin ki sadece kendi vatandaşlarına değil yabancılara da (kuraldışı olanlar dahil) bu kadar özen göstermiş olsun. Bizim çocuklarımızın daha doğumlarından itibaren faydasını gördükleri refah devletinin olanaklarından daha fazlasını sunan bir tane devlet göstersinler."
"Batı medeniyetinin yenilgisini, demokrasilerimizin intiharını, eğitim seviyesinin baş döndürücü düşüşünü, yurtseverliğin ölümünü, cemaatçiliğin yükselişini, toplumsal alanın atomlarına ayrılmasını, Batı'nın yakın zamanda İslam'a boyun eğeceğini, kültürel alanın sahipsizliğini, ahlaki ve coğrafi sınırlarla birlikte ulusal kimliğin kaybını, Amerikanvari çıkarcılık sonucu Avrupa'nın yıkımını; sonuç olarak, yaşlı kıtanın ve onun tam bağrında Fransa'nın çöküşünü bildiren o kadar çok kitap var ki artık sayamıyoruz. Bu teşhislerin tamamen yanlış olduğunu söyleyecek değiliz -şimdiki zamana getirilen eleştirilerin her zaman bir doğruluk payı vardır-; ama kötümserlik artık rahat bir yatak haline gelmiş görünüyor, aklımızın üzerinde tembellik ettiği konforlu bir koltuk gibi. Alman Romantiklerinin 'Schadenfreude' kelimesiyle popülerleştirdikleri şu umutsuzluktan sevinç duyma halı, kötü haberleri sevinçle tekrarlayarak sevmemeyi sever hale gelmek epey yaygınlaşmış durumda."
"Politikacılar ve entelektüeller, kamuoyunun dikkatini geçmişten başka yerlere yönlendirmeye artık hazır olmalıdırlar. Hırçın restorasyoncu heveslerden, "dünyanın çivisi çıktı" havalarındaki medyatik feryatlardan artık vazgeçmek, ve nihayet gerçeklikle, şimdiyle ve çocuklarımızın nostalji veya anma törenleri modasıyla göğüs geremeyecekleri gelecekle ilgilenmek gerekir."
"Evrensel üst bir ilkeye dayayan politik düzenleme yapılmalıdır: Sınırlar koymak, tamam, ama savlamaya/kanıtlanmaya dayanan bir neden vermeden asla yasaklamamak."
"Geleneksel ve modern hümanizm ayrıca ırkmerkezci, cinsiyetçi, sömürgeci, emperyalist Batı'nın icadıdır. Batılı beyaz erkek figürüne ayrıcalık tanır.
İşte bu yüzden transhümanizm, geleneksel hümanizmin sadece "olumlu" mirasını yani rasyonalizm, eleştirel ruh, eşitlikçilik, özgürlük ve insan haklarını muhafaza etmek ister. Geri kalan her şeyi "posthümanist bir hümanizm" namına reddeder."
Muhalif görüş:
"Tarihte ilk defa insan biyolojisi ve insan genomu bizzat insan etkinliği yoluyla biçimlendirilebilir hale geldi. Fakat insan organizması, zahmetli ve karmaşık bir evrimin ürünü olan, hassas bir şekilde dengelenmiş ve düzenlenmiş bir bütündür. Dolayısıyla 'iyiden daha iyi olmak gibi bir amaçla doğanın bilgeliğini, yani evrimin Usta Başmühendisinin şaheserini kurcalayıp değiştirmek tamamen akıl dışıdır. Mevcut durum elbette mükemmel değil, ama hiç değilse tatmin edici. Bu yüzden, bir tür iyileştirme amacıyla bu tür riskler almak hatadır. Biyomedikal bir yükselmeyi hedefleyenler aslında kusursuzluğu arzuluyorlar. Tam egemenlik peşindeler."
***
"Antik Yunan'da tıbbın hedefi sağlıktı, bu da biyolojik bedenin uyumu anlamına geliyordu, yargıcın hedefiyse toplumsal bünye içindeki uyumdu. Arzu edilen, bozulan düzenin yeniden tesis edilmesiydi; ister biyolojik olsun ister toplumsal, patojenler veya suçlular nedeniyle ortaya çıkan hastalıktan sonra uyumun yeniden tesis edilmesi amaçlanıyordu. Keskin bir biçimde birbirinden ayrılmış, bir ucu normale diğeri patolojik olana tekabül eden iki sınır arasında gidip geliniyordu. Transhümanist hareketin savunucuları içinse bu değerler dizisi artık köhnemiştir; özellikle "NBEB" kısaltmasıyla anılan "nanoteknolojiler", "biyoteknolojiler", enformatik (büyük veri, nesnelerin interneti) ve bilişsel bilimler (yapay zekâ ve robotik) sayesinde aşılmış veya aşılabilir hale gelmiştir. Radikal, bir o kadar da ultra süratli bu yenilikler, tıbbı ve ekonomiyi muhtemelen önümüzdeki kırk yıl içerisinde geçmiş dört bin yılda yaşanan gelişmelerden çok daha fazla değişime uğratacak. Bunlara yeni insan-makine melezleme tekniklerini, çeşitli alanlarda ama en çok da tıpta kullanılan, yine hızla yaygınlaşan 3D baskı makinelerinin icadını da ekleyebiliriz."
***
"Aydınlanmanın büyük temsilcileri için bilimlerde ve sanatlardaki (sanayideki) ilerlemenin ereği ilk olarak ve her şeyden öte insanlığı Ortaçağ "karanlığının" zincirlerinden kurtarmak (bütün Avrupa dillerine hızla yerleşen aydınlanma metaforunun kaynağı budur) olduğu gibi acımasız doğanın üzerimizde kurduğu tiranlıktan da bağımsızlaşmaktı. Başka bir deyişle, dünyaya bilimsel olarak hâkim olma projesi kendinde bir amaç değildi, fakat nihayet herkesin ulaşabileceği, demokratikleşmiş bir özgürlüğün ve mutluluğun aracıydı."
"Aydınlanma zamanıyla bu kökten kopuşu iyi anlamak için bir an durup şunu düşünmek yeterli olur: Şirketler için, kendilerini diğerleriyle durmaksızın karşılaştırma, üretkenliği artırma, inovasyon yapma, bilgi geliştirme ve özellikle bunları sanayiye, ekonomiye, kısaca tüketime uygulama zorunluluğu yaşamsal bir buyruk haline geldi. Modern ekonomi Darwin'in doğal seçilimi gibi iş görüyor: Küreselleşmiş rekabet mantığı içinde, ayak uydurmayan ve neredeyse her gün inovasyon yapmayan bir şirket yok olup gitmeye mahkûmdur. Ekonomik atılıma perçinlenmiş ve büyük oranda onun tarafından finanse edilen tekniğin durmak bilmeyen muazzam gelişimi işte buradan kaynaklanır. Yine aynı nedenle insanların dünya üzerindeki gücünün artışı otomatik, kontrol edilemeyen ve hatta kör bir süreç haline geldi; zira sadece bilinç sahibi bireylerin iradelerini değil tek tek ele alındıklarında ulus-devletlerin de iradelerini her yandan aşan bir süreç söz konusu. Artık sadece rekabetin zorunlu ve mekanik sonuçlarıyla karşı karşıyayız. Tekniğe dayalı dünyada, yani aslında dünyanın bütününde -zira teknik artık sınırsız, gezegene yayılmış bir fenomen-, doğaya ve topluma artık daha özgür ve mutlu olmak için hâkim olmak değil fakat hâkim olmak için hâkim olmak, tahakküm etmek içın tahakküm etmek söz konusu. Ne için mi? Tam olarak hiçbir şey için veya daha ziyade eğer "aşılmak" ve elenmek istemiyorsak başka türlüsünü yapmak imkânsız olduğu için.
Bu nedenle, Aydınlanma'dan miras kalan medenileşme idealinin tersine, teknikçi küreselleşme, gerçekten de hem dünyanın mevcut halinde kontrol edilemez durumdadır hem de her türden amaçtan yoksun bir şekilde ereksizleşmiştir. Kısacası ne nereye gittiğimizi ne de oraya neden gittiğimizi biliyoruz. Dahası, Fransa'da paylaşım ekonomisinin veya transhümanizmin şu veya bu yönünü, germ hücrelerinin genetiğiyle oynamayı ve Uber tipinde filanca uygulamayı yasaklayabilecek olsak bile, bu uygulamaların başka bir yerde, yurt dışında, hemen kapımızın dibinde, bize göre daha az engel çıkaran ülkelerde var olmasını kimse engelleyemeyecektir."
"İnsanların akıllarında çabucak yer tutan bu klişe çöküş iddialarının tersine, doğrusu şu ki, az veya çok gerçek olan tüm kusurlarına rağmen, şimdiye dek bizim yaşlı demokrasilerimiz kadar yumuşak, zengin, koruyucu, vatandaşlarına özen gösteren, onların haklarına, refahlarına, eğitimlerine ve kültürlerine saygılı bir toplum olmamıştır. Israr ediyorum, hiçbir yerde ve hiçbir çağda, ötekine karşı ihtimam bizdeki boyutlara ulaşmamıştır: Çocuklara, delilere, sakatlara, yaşlılara gösterilen ihtimamı düşünüyorum; kadın-erkek eşitliğini ve hatta kamusal eğitimi düşünüyorum. Hodri meydan, çıksın biri de aksini ispatlasın; ister tarihten ister mevcut haritadan bana bir tane ülke göstersin ki sadece kendi vatandaşlarına değil yabancılara da (kuraldışı olanlar dahil) bu kadar özen göstermiş olsun. Bizim çocuklarımızın daha doğumlarından itibaren faydasını gördükleri refah devletinin olanaklarından daha fazlasını sunan bir tane devlet göstersinler."
"Batı medeniyetinin yenilgisini, demokrasilerimizin intiharını, eğitim seviyesinin baş döndürücü düşüşünü, yurtseverliğin ölümünü, cemaatçiliğin yükselişini, toplumsal alanın atomlarına ayrılmasını, Batı'nın yakın zamanda İslam'a boyun eğeceğini, kültürel alanın sahipsizliğini, ahlaki ve coğrafi sınırlarla birlikte ulusal kimliğin kaybını, Amerikanvari çıkarcılık sonucu Avrupa'nın yıkımını; sonuç olarak, yaşlı kıtanın ve onun tam bağrında Fransa'nın çöküşünü bildiren o kadar çok kitap var ki artık sayamıyoruz. Bu teşhislerin tamamen yanlış olduğunu söyleyecek değiliz -şimdiki zamana getirilen eleştirilerin her zaman bir doğruluk payı vardır-; ama kötümserlik artık rahat bir yatak haline gelmiş görünüyor, aklımızın üzerinde tembellik ettiği konforlu bir koltuk gibi. Alman Romantiklerinin 'Schadenfreude' kelimesiyle popülerleştirdikleri şu umutsuzluktan sevinç duyma halı, kötü haberleri sevinçle tekrarlayarak sevmemeyi sever hale gelmek epey yaygınlaşmış durumda."
"Politikacılar ve entelektüeller, kamuoyunun dikkatini geçmişten başka yerlere yönlendirmeye artık hazır olmalıdırlar. Hırçın restorasyoncu heveslerden, "dünyanın çivisi çıktı" havalarındaki medyatik feryatlardan artık vazgeçmek, ve nihayet gerçeklikle, şimdiyle ve çocuklarımızın nostalji veya anma törenleri modasıyla göğüs geremeyecekleri gelecekle ilgilenmek gerekir."
"Evrensel üst bir ilkeye dayayan politik düzenleme yapılmalıdır: Sınırlar koymak, tamam, ama savlamaya/kanıtlanmaya dayanan bir neden vermeden asla yasaklamamak."
Read
August 13, 2021Лекият за четене и достъпен като цяло стил на Люк Фери превръща тази книга в доста добро любителско начало за желаещите да научат нещичко за трансхуманизма. Без да липсва научна дълбочина, но и без да се набляга на нея, са представени основните аргументи за и против, като самият Фери дава своето (умерено) мнение елегантно и след изчерпване на идеите на двата лагера.
Под линия (и вътре в текста) се намират доста ценни препратки - към основните защитници и противници на трансхуманизма - които ще послужат на любознателния читател да се гмурне и по-надълбоко.
Под линия (и вътре в текста) се намират доста ценни препратки - към основните защитници и противници на трансхуманизма - които ще послужат на любознателния читател да се гмурне и по-надълбоко.
September 26, 2019
Luc Ferry n'est pas un personnage politique que j'apprécie. J'ai donc commencé à lire La Révolution Transhumaniste avec certaines réserves, mais j'ai décidé de lui laisser une chance tant je trouve le sujet du transhumanisme fascinant, et souhaite explorer ce sujet de fond en comble.
En commençant le livre, j'en ai eu un avis plutôt positif en premier lieu. J'ai trouvé qu'il était présentait intelligemment les différents courants du transhumanisme, du posthumanisme, tout en montrant les critiques les plus fréquentes auxquels chacun de ces courants étaient confrontés. L'avantage des premiers chapitres est qu'on ne tombe pas dans une présentation tranchée d'un argumentaire de tel ou tel école de pensée, mais plutôt qu'on comprend les enjeux de chaque situation, les limites et les dangers de progrès dont certains ont pourtant pour but initial un caractère altruiste.
J'ai cependant trouvé que cette volonté de nuance, cette tentative de ne pas suivre un schéma de pensée manichéen en parlant d'un sujet si complexe, s'estompait de plus en plus...En effet, plus Ferry expose la thèse des "antitranshumanistes" (ou disons plutôt, ceux qui ne souhaitent laisser aux transhumanistes que la possibilité thérapeutique, et, dans certains cas, parfois méliorative, des progrès, le terme "antitranshumaniste" donnant l'impression d'un refus catégorique des dernières avancées scientifiques), plus il l'a compare a des reflexions religieuses. Il a tendance à réduire leur argumentaire en le basant sur la sacralisation de la nature, et sur l'impact économique du transhumanisme (chômage, travail des séniors et retraites, etc).
Je reproche beaucoup au livre un manque de recherches sociologiques. Je pense d'ailleurs qu'une partie des reproches qu'on peut faire au transhumanisme peut trouver son fondement dans la sociologie, et non uniquement d'un point de vue politique et économique.
Aussi, tout le point sur "l'eugénisme positif" est trop peu développé, et je le trouve dangereux. D'abord, parce qu'il insinu que certaines formes d'eugénisme peuvent être acceptable. Ensuite, parce qu'il réfute peu les arguments des transhumanistes qui croient en un eugénisme positif. Le postulat de cet eugénisme réside dans l'idée que le transhumaniste est un pas vers l'égalité, car il permettrait aux personnes faisant parties de catégories discriminées, de modifier médicalement, dans l'oeuf ou une fois adulte, les caractéristiques pour lesquelles elles sont discriminées. Cela insinu donc que les discriminations et les inégalités perçues dans la société sont biologiques, et non culturelles. Bien que certaines inégalités soient biologiques (si on parle par exemple des inégalités entre les femmes et les hommes, les femmes ont des menstruations, peuvent tomber enceinte, ce qui est une part d'inégalités qui se ressent très fortement notamment dans une société capitaliste car l'organisation du travail dans un système comme le notre choisi de ne pas s'y adapter), une énorme partie des inégalités sont liées au culturel et à divers condtionnements.
Le livre fait aussi une critique des economies dites "collaborative" en démontrant qu'il s'agit en fait d'une hyperliberalisation. Je suis bien d'accord avec cette analyse, croyez moi, mais j'ai du mal à l'avaler quand elle sort de la plume d'un homme qui n'a jamais remis en question le capitalisme et dont l'expérience politique démontre qu'il s'en est toujours bien arrangé.
Mon avis sur la question est celui-ci:
-Nous avons absolument besoin, en plus des critiques des scientifiques, des economistes, des philosophes, et des politiques, sur le transhumanisme, un point de vue de la part de sociologues, de féministes, d'antiracistes, d'historien.ne.s...Le transhumanisme n'est pas qu'une question complexe reléguée au rang des sciences, cela concerne tout le monde.
-Je pense que l'idéologie transhumaniste cherche des réponses à des questions philosophiques que nous nous sommes toujours posé; qu'est-ce que l'humain? que lest son but? la recherche de l'immortalité est il un but humain? doit on chercher à évinscer toute forme de vieillissement? Quelle société sommes nous en train de fonder? La mort doit elle nécessairement faire partie de la vie?
D'ailleurs Luc Ferry parle d'humanisme, et mentionne plusieurs fois Condorcet, en faisant concorder ses propos et la thèse de transhumanistes, montrant qu'ils sont en fait en recherche du même but, qu'ils sont des voix communes. Je trouve ça presque fallacieux. Je ne pense pas qu'on puisse détourner les propos d'un homme du 18eme Siècle pour lui prêter des opinions sur une idéologie des plus récentes, alors même que les technologies et progrès qu'ils l'ont rendus possibles sont apparus et ont connu de grandes amélioration à une vitesse incroyable.
-Je ne crois pas que le transhumanisme puisse avoir un quelconque effet positif sur une société tant qu'elle reste capitaliste. En effet, il serait selon moi un facteur pour aggraver les inégalités, plus que pour les réparer.
-Je pense que l'ensemble des progrès et technologies novatrices doivent fondamentalement et uniquement aller dans le sens du therapeutique, dans certains cas, de l'amélioration, selon les critères de la santé uniquement.
Dans tous les cas, malgrè la note que je lui donne, je ne regrette pas de l'avoir lu. Il reste un ouvrage philosophique intéressant, faisant naître beaucoup de questions sur le propre de l'humanité, et nous pousse à chercher des réponses, même au delà de ce que le livre propose.
En commençant le livre, j'en ai eu un avis plutôt positif en premier lieu. J'ai trouvé qu'il était présentait intelligemment les différents courants du transhumanisme, du posthumanisme, tout en montrant les critiques les plus fréquentes auxquels chacun de ces courants étaient confrontés. L'avantage des premiers chapitres est qu'on ne tombe pas dans une présentation tranchée d'un argumentaire de tel ou tel école de pensée, mais plutôt qu'on comprend les enjeux de chaque situation, les limites et les dangers de progrès dont certains ont pourtant pour but initial un caractère altruiste.
J'ai cependant trouvé que cette volonté de nuance, cette tentative de ne pas suivre un schéma de pensée manichéen en parlant d'un sujet si complexe, s'estompait de plus en plus...En effet, plus Ferry expose la thèse des "antitranshumanistes" (ou disons plutôt, ceux qui ne souhaitent laisser aux transhumanistes que la possibilité thérapeutique, et, dans certains cas, parfois méliorative, des progrès, le terme "antitranshumaniste" donnant l'impression d'un refus catégorique des dernières avancées scientifiques), plus il l'a compare a des reflexions religieuses. Il a tendance à réduire leur argumentaire en le basant sur la sacralisation de la nature, et sur l'impact économique du transhumanisme (chômage, travail des séniors et retraites, etc).
Je reproche beaucoup au livre un manque de recherches sociologiques. Je pense d'ailleurs qu'une partie des reproches qu'on peut faire au transhumanisme peut trouver son fondement dans la sociologie, et non uniquement d'un point de vue politique et économique.
Aussi, tout le point sur "l'eugénisme positif" est trop peu développé, et je le trouve dangereux. D'abord, parce qu'il insinu que certaines formes d'eugénisme peuvent être acceptable. Ensuite, parce qu'il réfute peu les arguments des transhumanistes qui croient en un eugénisme positif. Le postulat de cet eugénisme réside dans l'idée que le transhumaniste est un pas vers l'égalité, car il permettrait aux personnes faisant parties de catégories discriminées, de modifier médicalement, dans l'oeuf ou une fois adulte, les caractéristiques pour lesquelles elles sont discriminées. Cela insinu donc que les discriminations et les inégalités perçues dans la société sont biologiques, et non culturelles. Bien que certaines inégalités soient biologiques (si on parle par exemple des inégalités entre les femmes et les hommes, les femmes ont des menstruations, peuvent tomber enceinte, ce qui est une part d'inégalités qui se ressent très fortement notamment dans une société capitaliste car l'organisation du travail dans un système comme le notre choisi de ne pas s'y adapter), une énorme partie des inégalités sont liées au culturel et à divers condtionnements.
Le livre fait aussi une critique des economies dites "collaborative" en démontrant qu'il s'agit en fait d'une hyperliberalisation. Je suis bien d'accord avec cette analyse, croyez moi, mais j'ai du mal à l'avaler quand elle sort de la plume d'un homme qui n'a jamais remis en question le capitalisme et dont l'expérience politique démontre qu'il s'en est toujours bien arrangé.
Mon avis sur la question est celui-ci:
-Nous avons absolument besoin, en plus des critiques des scientifiques, des economistes, des philosophes, et des politiques, sur le transhumanisme, un point de vue de la part de sociologues, de féministes, d'antiracistes, d'historien.ne.s...Le transhumanisme n'est pas qu'une question complexe reléguée au rang des sciences, cela concerne tout le monde.
-Je pense que l'idéologie transhumaniste cherche des réponses à des questions philosophiques que nous nous sommes toujours posé; qu'est-ce que l'humain? que lest son but? la recherche de l'immortalité est il un but humain? doit on chercher à évinscer toute forme de vieillissement? Quelle société sommes nous en train de fonder? La mort doit elle nécessairement faire partie de la vie?
D'ailleurs Luc Ferry parle d'humanisme, et mentionne plusieurs fois Condorcet, en faisant concorder ses propos et la thèse de transhumanistes, montrant qu'ils sont en fait en recherche du même but, qu'ils sont des voix communes. Je trouve ça presque fallacieux. Je ne pense pas qu'on puisse détourner les propos d'un homme du 18eme Siècle pour lui prêter des opinions sur une idéologie des plus récentes, alors même que les technologies et progrès qu'ils l'ont rendus possibles sont apparus et ont connu de grandes amélioration à une vitesse incroyable.
-Je ne crois pas que le transhumanisme puisse avoir un quelconque effet positif sur une société tant qu'elle reste capitaliste. En effet, il serait selon moi un facteur pour aggraver les inégalités, plus que pour les réparer.
-Je pense que l'ensemble des progrès et technologies novatrices doivent fondamentalement et uniquement aller dans le sens du therapeutique, dans certains cas, de l'amélioration, selon les critères de la santé uniquement.
Dans tous les cas, malgrè la note que je lui donne, je ne regrette pas de l'avoir lu. Il reste un ouvrage philosophique intéressant, faisant naître beaucoup de questions sur le propre de l'humanité, et nous pousse à chercher des réponses, même au delà de ce que le livre propose.
July 28, 2020
В "Трансхуманитарната революция" Люк Фери прави общ преглед на основните дебати, свързани с идеите на т. нар "трансхуманизъм" - "проект за подобряването на съвременното човечество във всяко отнош��ние - физическо, интелектуално, емоционално и морално, благодарение на науката и по-специално на биотехнологиите".
Главна характеристика на този проект е преминаването от медицинската парадигма на лекуването към тази на "подобряването". С други думи, идеята, че използвайки модерните технологии, ще можем да създадем някой Марвел герой, или ако не стигаме до такива крайности, то поне да избираме цвета на очите на детето си, да имаме чипове с памет, вградени в главата си, или какви ли не щуротии, с които да създадем хибрида човек/машина. Същински Black Mirror, но обосноваван от водещи в сферите си учени и интелектуалци чрез на пръв поглед "логични" аргументи, в които обаче се крие идеологията на трансхуманизма, която Фери успява да извади на показ.
Дебатите в сферата на новите технологии или това, което разбираме под съкращението НБИК - нанотехнологиите, биотехнологиите, информатиката (големите данни, интернет на вещите), когнитивистиката (изкусвен интелект), обикновено поляризират настроенията, оформяйки двата лагера на "биоконсерватори" и "биопрогресисти". Докато първите критикуват на етическа, морална и религиозна основа определени употреби на научни достижения, то в аргументите на вторите личат идеите на научния прогресизъм и модерния технологичен "солуционизъм". И двете страни на моменти звучат еднакво наивно - както прокламиращите спасение, така и тези, които виждат в подобренията на човека чрез технологии нарушаване на изконната човешката природа (Ф. Фукуяма) или отнемане на добродетелите на смирението, невинността и солидарността (М. Сандел). Позицията на Фери в това отношение изглежда единствената разумна - той отправя призив към диалог и регулация.
Втората част на книгата е опит да се съпоставят идеологически идеите на вярващите в подобрението на човека чрез технологиите, с тези на автори като Дж. Рифкин, твърдящи, че "колаборативната икономика" (основана на връзки без посредници) ще доведе до края на капитализма.
Люк Фери в голяма степен успява в начинанието си да представи слепия прогресистки наратив за промените, които ще дойдат с употребата на новите технологии. Най-вероятно някой информатик, физик или билог, би могъл да оцени по-добре от мен дали всички факти са правилно интерпретирани. Това, което аз оценявам е умението на автора да запознае общия читател с тези течения на достъпен език и да ги постави във философски контекст.
Главна характеристика на този проект е преминаването от медицинската парадигма на лекуването към тази на "подобряването". С други думи, идеята, че използвайки модерните технологии, ще можем да създадем някой Марвел герой, или ако не стигаме до такива крайности, то поне да избираме цвета на очите на детето си, да имаме чипове с памет, вградени в главата си, или какви ли не щуротии, с които да създадем хибрида човек/машина. Същински Black Mirror, но обосноваван от водещи в сферите си учени и интелектуалци чрез на пръв поглед "логични" аргументи, в които обаче се крие идеологията на трансхуманизма, която Фери успява да извади на показ.
Дебатите в сферата на новите технологии или това, което разбираме под съкращението НБИК - нанотехнологиите, биотехнологиите, информатиката (големите данни, интернет на вещите), когнитивистиката (изкусвен интелект), обикновено поляризират настроенията, оформяйки двата лагера на "биоконсерватори" и "биопрогресисти". Докато първите критикуват на етическа, морална и религиозна основа определени употреби на научни достижения, то в аргументите на вторите личат идеите на научния прогресизъм и модерния технологичен "солуционизъм". И двете страни на моменти звучат еднакво наивно - както прокламиращите спасение, така и тези, които виждат в подобренията на човека чрез технологии нарушаване на изконната човешката природа (Ф. Фукуяма) или отнемане на добродетелите на смирението, невинността и солидарността (М. Сандел). Позицията на Фери в това отношение изглежда единствената разумна - той отправя призив към диалог и регулация.
Втората част на книгата е опит да се съпоставят идеологически идеите на вярващите в подобрението на човека чрез технологиите, с тези на автори като Дж. Рифкин, твърдящи, че "колаборативната икономика" (основана на връзки без посредници) ще доведе до края на капитализма.
Люк Фери в голяма степен успява в начинанието си да представи слепия прогресистки наратив за промените, които ще дойдат с употребата на новите технологии. Най-вероятно някой информатик, физик или билог, би могъл да оцени по-добре от мен дали всички факти са правилно интерпретирани. Това, което аз оценявам е умението на автора да запознае общия читател с тези течения на достъпен език и да ги постави във философски контекст.
July 27, 2017
Un livre intéressant mais traitant plus de philosophie et d'éthique que du fond - je suis resté un tout petit peu sur ma faim par rapport à l'aspect plus technique & scientifique sous-jacent au transhumanisme. Je le saurai pour la prochaine fois : Luc Ferry est avant tout un philosophe.
Cela dit ça reste un ouvrage très intéressant à lire et les questions éthiques sont tout à fait pertinentes, j'ai hésité entre 3 et 4 étoiles.
Cela dit ça reste un ouvrage très intéressant à lire et les questions éthiques sont tout à fait pertinentes, j'ai hésité entre 3 et 4 étoiles.
June 16, 2017
Човечеството е първата стъпка, но не и последната дума…: http://knigolandia.info/book-review/t...
“Трансхуманитарната ревоюция” на Люк Фери е интелектуален манифест на новото време, анализ на френски мислител, който се движи в крак със света и отива една стъпка напред. Специално тази книга е и негодувание, че американските мислители изпреварват европейските – и отчасти недоволство, че в Германия техните трудове се превеждат и издават преди това да се случи във Франция. Ние нито имаме мислители по тия теми, нито публика, която би ги чела (вижте само научните събития като “Рацио” как минават почти незабелязано за медиите, вторачени в жълтини), но пък е добре, че имаме възможност да прочетем европейската гледна точка по важни теми като трансхуманитаризма и юберизацията, макар че смесването им в една книга ми е малко миш-маш, който Фери не успява особено убедително да защити.
Colibri Books
http://knigolandia.info/book-review/t...
“Трансхуманитарната ревоюция” на Люк Фери е интелектуален манифест на новото време, анализ на френски мислител, който се движи в крак със света и отива една стъпка напред. Специално тази книга е и негодувание, че американските мислители изпреварват европейските – и отчасти недоволство, че в Германия техните трудове се превеждат и издават преди това да се случи във Франция. Ние нито имаме мислители по тия теми, нито публика, която би ги чела (вижте само научните събития като “Рацио” как минават почти незабелязано за медиите, вторачени в жълтини), но пък е добре, че имаме възможност да прочетем европейската гледна точка по важни теми като трансхуманитаризма и юберизацията, макар че смесването им в една книга ми е малко миш-маш, който Фери не успява особено убедително да защити.
Colibri Books
http://knigolandia.info/book-review/t...
November 23, 2023
Transhümanist Devrim’de Luc Ferry iç içe geçip birbirini tamamlayan ve yakın geleceğe damgasını vuracak dört temel teknolojinin insanlığın önüne çıkaracağı olanakları ve riskleri masaya yatırıyor: nanoteknolojiler, biyoteknolojiler, enformatik (büyük veri ve nesnelerin interneti) ve bilişsel bilim (yapay zekâ)
Kitap 2 ana bölümde ele alınabilir. İlki insan vücudu ve genleri üzerinde yapılacak değişikliklerin ahlaki veya etik açıdan değerlendirildiği bölüm. Tedaviye dönük onarıcı tıbbın çok ötesine geçen bir durum ayrıntılarıyla ele alınmış. İkinci bölümde ise paylaşım ekonomisi anlatımı, bunun yanı sıra toplumun teknoloji ile varacağı ultraliberal anlayışa getirilen eleştirel bir yaklaşım öne çıkıyor. #transhümanistdevrim #lucferry
Kitap 2 ana bölümde ele alınabilir. İlki insan vücudu ve genleri üzerinde yapılacak değişikliklerin ahlaki veya etik açıdan değerlendirildiği bölüm. Tedaviye dönük onarıcı tıbbın çok ötesine geçen bir durum ayrıntılarıyla ele alınmış. İkinci bölümde ise paylaşım ekonomisi anlatımı, bunun yanı sıra toplumun teknoloji ile varacağı ultraliberal anlayışa getirilen eleştirel bir yaklaşım öne çıkıyor. #transhümanistdevrim #lucferry
February 11, 2018
Livre très intéressant. Plus philosophique que scientifique. Le titre est un peu trompeur car la moitié du livre s'intéresse à la nouvelle économie collaborative et donc pas du tout au transhumanisme.
August 1, 2024
Bir bilim tutkunu, iflah olmaz bir bilim kurgu hatta cyberpunk aşığı olarak kendimi bir transhümanist de kabul edebilirim sanırım. 20. yüzyıl itibari ile insanoğlunun bilimde aştığı eşikler, ilerlediği hız ve dünyanın gittiği yön itibari ile insanlığın bir sonraki evrim basamağının kendi ile aşılacağına inananlardanım.
Transhümanist Devrim de Luc Ferry bu düşüncelerimle paralel olarak insanlığın biyolojik ve fizyolojik geleceğine dair harika önermeler ve argümanları buluşturmuş. Bunları sunarken karşıt görüşlere de yer vermiş, kitabı geniş bir perspektife kavuşturmuş. Üç bölüme ayırdığı kitabının iki bölümünü oluşturan bu ilk yarısını keyifle okudum.
Ancak 3. bölüm ile beraber Ferry paylaşım ekonomisine dalmış. Uber, Blablacar, Airbnb gibi paylaşımı temel alan uygulamalardan bol bol örnekler verip irdelemiş. Ekonominin ve yaşamımızın gittiği yönde paylaşımcı sistemler önemli yer kazanmış olsa da ben bir türlü Transhümanizm ile bağlantıyı oturtamadım. Ferry bazı noktalardan birbirine bağlamaya çalışmış ama bana göre birbirinden apayrı iki konu.
Sanki paylaşım ekonomisi de çok anlatmak istediği bir konuymuş ama onu satamaz gibi hissedince iki kitabı birleştirip yazayım diye düşünmüş gibi geldi bana :) Bilemiyorum, bu kitap yerine 80 sayfalık 2 ayrı kitap olsa daha mantıklı sanki.
Bir de yazıldığı tarih 2016 olduğu için bu teknoloji unicorn ları ve paylaşım ekonomisi adına bizim son 8 yılda Ferry nin anlatmak istediklerinden çok daha fazlasını yaşayarak öğrendiğimiz gibi bir gerçek de var. Uber krizi ile beraber kurucusu Travis Kalanick in ne mal olduğunu öğrenmemiz en büyük örneği olarak verebiliriz :) .
Transhümanizm kısımlarından aşırı keyif alsam da kitabın ikinci yarısı ile beraber var olan kopukluk ile bir puan kırdım. Yine de konuların ilgilileri için boş bir hafta sonunu derin düşüncelerle doldurabilecek bir kitap olduğundan gönül rahatlığı ile öneririm.
Transhümanist Devrim de Luc Ferry bu düşüncelerimle paralel olarak insanlığın biyolojik ve fizyolojik geleceğine dair harika önermeler ve argümanları buluşturmuş. Bunları sunarken karşıt görüşlere de yer vermiş, kitabı geniş bir perspektife kavuşturmuş. Üç bölüme ayırdığı kitabının iki bölümünü oluşturan bu ilk yarısını keyifle okudum.
Ancak 3. bölüm ile beraber Ferry paylaşım ekonomisine dalmış. Uber, Blablacar, Airbnb gibi paylaşımı temel alan uygulamalardan bol bol örnekler verip irdelemiş. Ekonominin ve yaşamımızın gittiği yönde paylaşımcı sistemler önemli yer kazanmış olsa da ben bir türlü Transhümanizm ile bağlantıyı oturtamadım. Ferry bazı noktalardan birbirine bağlamaya çalışmış ama bana göre birbirinden apayrı iki konu.
Sanki paylaşım ekonomisi de çok anlatmak istediği bir konuymuş ama onu satamaz gibi hissedince iki kitabı birleştirip yazayım diye düşünmüş gibi geldi bana :) Bilemiyorum, bu kitap yerine 80 sayfalık 2 ayrı kitap olsa daha mantıklı sanki.
Bir de yazıldığı tarih 2016 olduğu için bu teknoloji unicorn ları ve paylaşım ekonomisi adına bizim son 8 yılda Ferry nin anlatmak istediklerinden çok daha fazlasını yaşayarak öğrendiğimiz gibi bir gerçek de var. Uber krizi ile beraber kurucusu Travis Kalanick in ne mal olduğunu öğrenmemiz en büyük örneği olarak verebiliriz :) .
Transhümanizm kısımlarından aşırı keyif alsam da kitabın ikinci yarısı ile beraber var olan kopukluk ile bir puan kırdım. Yine de konuların ilgilileri için boş bir hafta sonunu derin düşüncelerle doldurabilecek bir kitap olduğundan gönül rahatlığı ile öneririm.
September 3, 2018
This book is in 2 parts. First part talked about the physical changes on Human body (organs, genes), extending our life span to immortality could actually facing different kinds of problems. Morally about changing the genes of our kids, and repair or changes parts of our body to live longer, how do we still define being a human? How can we still call life when life is without death? Democracy, human right, think about when we are no longer 100 % humans, only small part of privileged people got to live for really long with forever young and healthy body, inequality is there, democracy as we know it won't actually exist.
Second part talked about future society, which is actually happening now such as shared economy, Airbnb, free product like Facebook, gooogle. The real free costs the most, because we hand in our data, privacy voluntarily to the data companies. We are the products, and all this model of economy is shaping our future capitalism.
If you have never read any futurist book, this could be a nice approach, but if you have, of course, you won't find it that surprising!
Second part talked about future society, which is actually happening now such as shared economy, Airbnb, free product like Facebook, gooogle. The real free costs the most, because we hand in our data, privacy voluntarily to the data companies. We are the products, and all this model of economy is shaping our future capitalism.
If you have never read any futurist book, this could be a nice approach, but if you have, of course, you won't find it that surprising!
July 25, 2022
Книгата на Люк Фери се оказа доста тежка за четене и повдигаща повече въпроси и страхове, отколкото отговори и решения за по-светло бъдеще на човечеството.
Трансхуманизмът е движение чиято цел е да способства за безграничното подобрение на физическите и интелектуалните способности на човека чрез генетични, химически, механични и информативни средства. В крайната си форма той е физическо сливане между човека и бъдещите компютърни мрежи и всичко това ще стане много по-бързо отколкото сме си мислили доскоро. Анализирани са гледните точки на Франсис Фукуяма и Майкъл Сандел, който се противопоставят на трансхуманитарното движение.
Анализирани са и евгениката и т.н. магазини за деца, както и преминаването от терапевтичния идеал (медицината) към идеала за увеличение/подобрение или към "смъртта на смъртта". Основният извод до който стигнах е, че този процес не може да бъде спрян, но за да може основно да помага и да не се превърне в унищожителен за човека трябва да има РЕГУЛАЦИЯ.
А основния въпрос, който си задава читателя е: хуманизъм ли е трансхуманизма?
Трансхуманизмът е движение чиято цел е да способства за безграничното подобрение на физическите и интелектуалните способности на човека чрез генетични, химически, механични и информативни средства. В крайната си форма той е физическо сливане между човека и бъдещите компютърни мрежи и всичко това ще стане много по-бързо отколкото сме си мислили доскоро. Анализирани са гледните точки на Франсис Фукуяма и Майкъл Сандел, който се противопоставят на трансхуманитарното движение.
Анализирани са и евгениката и т.н. магазини за деца, както и преминаването от терапевтичния идеал (медицината) към идеала за увеличение/подобрение или към "смъртта на смъртта". Основният извод до който стигнах е, че този процес не може да бъде спрян, но за да може основно да помага и да не се превърне в унищожителен за човека трябва да има РЕГУЛАЦИЯ.
А основния въпрос, който си задава читателя е: хуманизъм ли е трансхуманизма?
November 27, 2021
Des réflexions éclairantes mais la structure est assez brouillonne et répétitive.
Dès le titre, je trouvais étrange de mélanger deux sujets apparement si différents que l’ubérisation du monde et le transhumanisme et, même si j’en comprends à peu près la raison, l’argumentation ne m’a pas vraiment convaincue du lien entre les deux sujets.
Quant à la position un peu molle de l’auteur en faveur d’une régulation dont il ne précise ni les modalités ni le contenu exact, elle m’a parue un peu légère. Cela m’a évoqué la mesure d’une troisième partie de dissertation s’employant à ménager le pour et le contre sans trop se mouiller et, donc, sans être trop précis sur les faits et les solutions.
Dans l’ensemble, j’aurais apprécié plus d’approfondissement et de précision quant au contenu car le transhumanisme comme l’ubérisation sont deux vastes sujets qu’il me semble un peu chimérique de vouloir traiter ensemble dans un livre somme toute aussi court
Dès le titre, je trouvais étrange de mélanger deux sujets apparement si différents que l’ubérisation du monde et le transhumanisme et, même si j’en comprends à peu près la raison, l’argumentation ne m’a pas vraiment convaincue du lien entre les deux sujets.
Quant à la position un peu molle de l’auteur en faveur d’une régulation dont il ne précise ni les modalités ni le contenu exact, elle m’a parue un peu légère. Cela m’a évoqué la mesure d’une troisième partie de dissertation s’employant à ménager le pour et le contre sans trop se mouiller et, donc, sans être trop précis sur les faits et les solutions.
Dans l’ensemble, j’aurais apprécié plus d’approfondissement et de précision quant au contenu car le transhumanisme comme l’ubérisation sont deux vastes sujets qu’il me semble un peu chimérique de vouloir traiter ensemble dans un livre somme toute aussi court
August 1, 2019
Un livre que j'ai lu sur plusieurs mois, qui donne énormément d'informations et me fait me poser des questions. C'est un sujet vaste que je découvre et qui je pense mérite d'être approfondis par la lecture de plusieurs auteurs pour une vision globale.
Bonne lecture à tous
Bonne lecture à tous
October 19, 2020
A partir de los avances de la tecnología, Ferry medita en lo que sucede, pero sobretodo en lo que acontecerá pronto. Todo ello sirve no para asustar a los lectores, sino para ponerlos en guardia. Un libro que sienta las bases para una reflexión del futuro inmediato.
May 5, 2018
Excellent livre sur le transhumanisme je le recommence a tout le monde!
March 25, 2023
Tên tiếng Việt là "Cách mạng siêu nhân hóa" nha mn =))))))) đọc hơi nhức nhức cái đầu, cơ mà muốn biết thêm về khái niệm transhumanism thì đọc cuốn này cũng được
September 3, 2023
Konu olağanüstü ilgi çekici. Ancak kitapta sürekli bir patinaj hali var.
June 13, 2024
The author divides the book into 2 parts. In the first part, he defines transhumanism and talks about the technological developments in the near future that will allow human beings to be truly upgraded or not only upgraded but also transformed into a completely different species. Then he evaluates the philosophical debates that this might lead to through the theses of two opposing sides, which he calls bioconservatives and bioprogressives.
The second part of the book is a philosophical analysis of the problems created by the sharing economy and big companies such as Amazon, Google, Facebook and new platforms such as Airbnb, Uber, Blablacar in the age we are living in now, and the potential unemployment that these individualizing applications that eliminate intermediaries may cause in the near future.
I think the topics are really interesting and both enjoyable and essential to think about. However, the author presents these arguments very scattered throughout the book. Although he connects these two different chapters at the end of the book, I think they are two very unrelated topics. The argument of the need to set rules on how these two ideas should be discussed can be applied to both topics, but because of the independence of the topics, it makes it feel like reading two different essays.
In short this is a book I would recommend for a philosophical approach to these issues that we will probably talk about more in the near future
******************************************************************
Yazar kitabı 2 bölüme ayırıyor. İlk bölümde transhümanizmin tanımını yapıp yakın gelecekteki teknolojik gelişmelerle insanın gerçek manada yükseltilmesi ya da yükseltilmesiyle yetinilmeyip bambaşka bir türe dönüşebilmesinden bahsediyor. Ardından bunun doğurabileceği felsefi tartışmaları biyomuhafazakar ve biyoilerici dediği 2 karşıt tarafın tezleri üzerinden değerlendiriyor.
Kitabın ikinci kısmı ise paylaşım ekonomisi ile Amazon, Google Facebook gibi büyük firmalar ve Airbnb, Uber, Blablacar gibi yeni platformlar üzerinden şuan yaşadığımız çağda yarattığı sorunlara ve aracıları aradan çıkartan ve bireyselleştirici bu uygulamaların yakın gelecekte doğurabileceği potansiyel istihdamsızlık gibi konuların yine felsefik analizini yapıyor.
Konuların gerçekten ilginç ve üstüne düşünülmesi hem zevkli hem de elzem olduğunu düşünmekteyim. Fakat yazar argümanları kitap içinde çok dağınık veriyor. Kitabın sonunda bu iki farklı bölümü birbirine bağlamasına rağmen çok alakasız iki konu olduğunu düşünüyorum. Bu iki fikrin de nasıl tartışılması gerektiğine verdiği kural koymak gerekliliği argümanı her iki konuya da uygulanabilir fakat konuların bağımsızlığından dolayı sanki iki farklı essay okumuş hissi verdiriyor.
Son olarak her ne kadar yazar eleştirisi olmasa da iş bankası yayınları 21. yüzyıl kitaplığı serisinden bu kitabı okudum. Kitapta notlar bölümü kitabın en sonuna konulmuş. e kitap okurken direkt sayfa atlamasıyla bu faydalı olabilir fakat sayfa sonuna dipnot koymak varken her notu okumak için kitap sonuna ekler bölümüne gitmek okuma hızını çok düşürüyor.
Yakın gelecekte muhtemel daha çok konuşacağımız bu konulara felsefi bir yaklaşım yapmak için tavsiye edebileceğim bir kitap.
The second part of the book is a philosophical analysis of the problems created by the sharing economy and big companies such as Amazon, Google, Facebook and new platforms such as Airbnb, Uber, Blablacar in the age we are living in now, and the potential unemployment that these individualizing applications that eliminate intermediaries may cause in the near future.
I think the topics are really interesting and both enjoyable and essential to think about. However, the author presents these arguments very scattered throughout the book. Although he connects these two different chapters at the end of the book, I think they are two very unrelated topics. The argument of the need to set rules on how these two ideas should be discussed can be applied to both topics, but because of the independence of the topics, it makes it feel like reading two different essays.
In short this is a book I would recommend for a philosophical approach to these issues that we will probably talk about more in the near future
******************************************************************
Yazar kitabı 2 bölüme ayırıyor. İlk bölümde transhümanizmin tanımını yapıp yakın gelecekteki teknolojik gelişmelerle insanın gerçek manada yükseltilmesi ya da yükseltilmesiyle yetinilmeyip bambaşka bir türe dönüşebilmesinden bahsediyor. Ardından bunun doğurabileceği felsefi tartışmaları biyomuhafazakar ve biyoilerici dediği 2 karşıt tarafın tezleri üzerinden değerlendiriyor.
Kitabın ikinci kısmı ise paylaşım ekonomisi ile Amazon, Google Facebook gibi büyük firmalar ve Airbnb, Uber, Blablacar gibi yeni platformlar üzerinden şuan yaşadığımız çağda yarattığı sorunlara ve aracıları aradan çıkartan ve bireyselleştirici bu uygulamaların yakın gelecekte doğurabileceği potansiyel istihdamsızlık gibi konuların yine felsefik analizini yapıyor.
Konuların gerçekten ilginç ve üstüne düşünülmesi hem zevkli hem de elzem olduğunu düşünmekteyim. Fakat yazar argümanları kitap içinde çok dağınık veriyor. Kitabın sonunda bu iki farklı bölümü birbirine bağlamasına rağmen çok alakasız iki konu olduğunu düşünüyorum. Bu iki fikrin de nasıl tartışılması gerektiğine verdiği kural koymak gerekliliği argümanı her iki konuya da uygulanabilir fakat konuların bağımsızlığından dolayı sanki iki farklı essay okumuş hissi verdiriyor.
Son olarak her ne kadar yazar eleştirisi olmasa da iş bankası yayınları 21. yüzyıl kitaplığı serisinden bu kitabı okudum. Kitapta notlar bölümü kitabın en sonuna konulmuş. e kitap okurken direkt sayfa atlamasıyla bu faydalı olabilir fakat sayfa sonuna dipnot koymak varken her notu okumak için kitap sonuna ekler bölümüne gitmek okuma hızını çok düşürüyor.
Yakın gelecekte muhtemel daha çok konuşacağımız bu konulara felsefi bir yaklaşım yapmak için tavsiye edebileceğim bir kitap.
February 22, 2021
Quizás un poco adelantado pero no fuera de lugar las preocupaciones filosóficas y morales sobre el transhumanismo y sus ideales. ¿Cuáles problemas acarrearia conseguir el ideal de vencer la vejez y la muerte en una sociedad dónde el acceso no igualitario; dónde la clase política no puede llegar al entendimiento técnico sobre los avances de la tecnología; o dónde la muerte cumple una función importante en el comportamiento humano? Luc Ferry profundiza en estos temas, además de criticar en los capítulos finales las economías colaborativas y cómo estas son en realidad un paso hacia un mundo hipercapitalista liberal.
June 19, 2018
Muchas ideas inconexas y pocos argumentos claros. El pensamiento del autor es bastante rancio en ciertos temas. He sacado un par de ideas sobre las que reflexionar, pero nada más. Mañana lo devuelvo a la biblioteca.
Displaying 1 - 20 of 20 reviews