Spirituality of Shiʿi Islam: Beliefs and Practices

by Mohammad Ali Amir-Moezzi, نورالدین الله‌دینی

Shi'ism is the second most numerous branch of Islam in the modern world, with between 130 and 190 million adherents across the globe. Shi'i Islam is becoming an increasingly significant and resurgent force in contemporary politics, especially in the Middle East. This makes a good and informed treatment of its fundamental spiritual beliefs and practices both necessary and timely. Mohammad Ali Amir-Moezzi is one of the most distinguished scholars of Shi'i history and theology currently at work, and in this volume he offers precisely such a wide-ranging and engaging survey of the core texts of Shi'i Islam. Examining in turn the origins and later developments of Shi'i spirituality, the author reveals the profoundly esoteric nature of the beliefs which accrued to the figures of the Imams, and which became associated with the latters' interaction between material and spiritual worlds. These beliefs were often designated as being ghulat, or "extreme," by other Muslims, and as a result of such criticisms from within the tradition they have remained little known and much misunderstood. Furthermore, Western scholarship has tended to follow the lead of the earlier Islamic critics, viewing these concepts as deviant and marginal. The author shows, by contrast, how central an imaginative and creative spirituality was to the development of Shi'i Islam, as well as to classical Islamic civilization, as a whole. In this comprehensive treatment, the esoteric nature of Shi'i spirituality is an essential factor in understanding Shi'ism.

Genres: Islam

608 pages, Hardcover

First published June 30, 2008

About the author

Mohammad Ali Amir-Moezzi is an Islamologist at the École Pratique des Hautes Études. He is one of the leading academics within the study of early Twelver Shiʿism.

Reviews

[Mohammad Mahdi Fallah · Rating 4 out of 5]

از منظر شیعه اثنی عشری قرن 14می ایرانی، قطعاً کتاب رگه‌های غالی‌گرایانۀ شدید دارد. ولی از منظر یک ایرانی قرن 20می اروپایی، کتاب به‌حق پدیدارشناسی تفکر شیعی است. آنچه این کتاب را حائز اهمیت می‌کند ارجاعات دست‌اول آن به متون کلاسیک شیعه است تا نشان دهد که ریشه‌های عرفانی و اسطوره‌ای شیعی چگونه در آن نفوذ کرده و چگونه به بخش قابل توجهی از اندیشۀ شیعیان بدل شده است؛ اموری که هرچند شاید امروز برای ما بخشی از زیست شیعی ما به‌حساب نیایند ولی در ناخودآگاه ما حضور پررنگی دارند. مثلاً تأکید نویسنده روی دراویش هرچند برای زیست شیعی امروز ما پررنگ نیست ولی روشن می‌کند که چگونه بخشی از هویت تاریخی شیعی در آن سنت به حیات خود ادامه می‌دهد و انقطاع اجتماعی عملاً آن را بدل به دیگری تفکر ما کرده است.
دقت امیرمعزی درباب مقولات و موضوعات جزئی (مثل تعبیر «دین علی»، «قضیۀ شهربانو»، «مسأله رؤیت امام غایت» و ...) در ترسیم‌شدن تصویر کلی از شیعه عمیقاً کمک‌رسان است. هرچند که نوع مواجۀ نویسنده با شیعه مسلماً تحت تاثیر قرائت‌های جدید فرانسوی متأثر از کربن است، ولی در نهایت از دقت روش‌شناختی برخوردار است و در نوع خود منسجم می‌نمایاند.