Cosmetics, Fashions, and the Exploitation of Women

by Joseph Hansen, Mary-Alice Waters, Evelyn Reed

How big business plays on women's second-class status and social insecurities to market cosmetics and rake in profits. The introduction by Waters explains how the entry of millions of women into the workforce during and after World War II irreversibly changed U.S. society and laid the basis for a renewed rise of struggles for women's emancipation. Also available Farsi

Genres: Feminism, Nonfiction, Womens, Gender

172 pages, Paperback

First published January 1, 1986

Reviews

[Amirsaman · Rating 2 out of 5]

عنوان کتاب گویاترین توصیف است. هرچند تمام نویسندگان، حرف‌های مارکسیستی کسل‌کننده‌ای را قاطی هر بحثی می‌کردند و خصوصا در نیمه‌ی دوم کتاب اساسا بحث منحرف شد و انسجام کتاب را بهم ریخت.
*
ماری آلیس واترز که از رهبران حزب سوسیالیت‌ کارگری از دهه‌ی شصت است، در مقدمه‌ی کتاب می‌گوید سرمایه‌داران همیشه به دنبال کارگرانی از رده‌ی ستم‌دیده‌ی اجتماعی هستند؛ از جمله زنان. این‌گونه رقابت بین کارگران را افزایش می‌دهند تا دستمزدها را پایین نگه دارند. آن‌ها با استفاده از «رازوری زنانه»، به زنانی که خارج از خانه کار می‌کنند حس گناه می‌دهند که فرزندانشان بزهکاران آینده خواهند شد، تا در نتیجه زنان از هر شغل و با هر درآمدی استقبال کنند، هدف این است که زنان تسلیم شوند و اینگونه شرایط خطرناک کاری را به آن‌ها تحمیل می‌کنند.
می‌گوید امپریالیسم شکاف نژادی را هم این‌طور زیاد کرده که القا می‌کند زنان مسئول میزان بالای بیکاری مردان سیاه‌پوست هستند، چون این شغل‌ها را «باید» مردان داشته باشند!

در فصل بعد باستلو (هنسن) در مجله‌اش در ۱۹۵۳ می‌نویسد تاجرانِ لوازمِ آرایش از حس ناایمنی زنان بهره می‌برند تا به آن‌ها محصول بفروشند. می‌گوید اصلا معیار زیبایی از سوی طبقه‌ی فرمانروا تعیین می‌گردد. صنعت سلیقه‌سازی مدام نیاز جدید می‌آفریند.
در پاسخ او کسی می‌گوید زنان در زندگی خود زیبایی می‌خواهند تا از فشار کار توان‌فرسای خود کم کنند.
باستلو باز در جواب می‌گوید آرایش در دنیای کنونی نقابی شده برای پوشش روانرنجوری آدم‌ها.
بحث بالا می‌گیرد که قبلاها پای زنان چینی را کوچک نگه می‌داشتند یا بینی و لب را سوراخ می‌کردند تحت عنوان زیبایی. الان هم سینه‌بندهای جدید می‌شوند زیبایی. عده‌ای می‌گویند اصلا این‌ها زیبایی نیست و زیبایی در شخصیت زن و کار و تلاش او است. که فراموش شده که زن بیرون از تخت‌خواب هم توانایی دارد.
کسی عکس‌العمل نشان می‌دهد که ما باید با استانداردهای فعلی زندگی کنیم نه ایده‌آل جامعه‌ی آرمانی فرداها. او می‌گوید تلاش زنان برای زیبایی با لوازم آرایشی، «بخشی از مبارزه‌ی زنان برای رهایی خود از وضعیت «موجود خانگی رنجبر» و به دست آوردن فردیت خود است.»
خانم کارگری می‌نویسد که او همه‌ی این‌ها را می‌داند ولی می‌خواهد آداب و رسوم اجتماعی را رعایت کند و برایش مهم است که شوهر و همکارانش از بودن با او «خرسند» باشند.
خانم دیگری می‌گوید آرایش نمونه‌ی کاملی از تبعیض علیه زنان کارگر است. می‌گوید کارفرما، زنان کارگر هالیوودمآب را ترجیح می‌دهد، صرف نظر از توانایی کاری. مردانِ با ته ریش و جینِ پاره کارگردان خوبی اند ولی در مورد زنان، جوراب پاره نشانه‌ی بی‌دقتی زن در همه‌چیز است و بی‌آرایشی حاکی از روان‌رنجوری زن و آرایش زیاد نشانه‌ی جلف و پررو بودن اوست. او ادامه می‌دهد که اگر زنی خانه را ترک کند به مرد حق می‌دهند که زن را با ترکه بزند ولی اگر مردی خانه را ترک کند، زن را مقصر می‌دانند که «مدل موی خود را هر چند گاه یک‌بار تغییر نداده و هر روز صبح به لبش ماتیک نمالیده است!»

در فصل بعد، خانم مک‌گوآن می‌گوید آرایش، زیبایی طبیعی زنان را شکوفا نمی‌سازد، بلکه به کمک زنان بالای سی سال می‌آید. می‌گوید آرایش برای نگهداشتن جوانی است که امری پسندیده است، و ممکن، بنگرید به ستاره‌های بالای چهل سالِ سینما. می‌گوید درست نیست که «زنان را تنها فریب‌خوردگان تبلیغات‌چی‌های سرمایه‌داری» بدانیم، چون در همه‌ی تاریخ آرایش وجود داشته.

خانم ایولین رید (که چند کتابش به فارسی هم ترجمه شده) می‌گوید متناقض است اگر بگوییم زنان زیر بار «فشار اجتماعی» آرایش می‌کنند و آن‌ها «گزینش آزاد» دارند برای استفاده؛ «دنیا خواهان آن است، ما این حق را داریم که آن خواسته را برآوریم.»
می‌گوید نیازِ زنانِ بورژوا به زیبایی را از نیاز زنانِ کارگر جدا سازیم.
خانم رید می‌گوید افسانه است که از اول تاریخ آرایش به معنای مد روز بودن وجود داشته. مردم یک سری نشانه و زلم و زیمبو به خودشان وصل می‌کردند تا صرفا گروه خویشاندی‌شان مشخص شود. در دربار پادشاهان و خصوصا بعد از انقلاب فرانسه لباس‌ها و آرایش‌ها نشانه‌ی تمایز طبقاتی شد.
بعد می‌گوید این‌که زنان از همان ابتدای تاریخ با هم رقابت می‌کردند تا مردان را بدست آورند حقیقت ندارد. در دنیای جاندارن رقابت ماده‌ها با هم وجود ندارد و تنها رقابت برای نرها است. زنان به شکل طبیعی‌شان ارزش داشتند (هرچند برای داد و ستد).
می‌نویسد دنیای سرمایه‌داری، «زیبایی طبیعی زنان را به چیزی نمی‌گیرند» و برای جبران «زشتی‌ِ» زن به او لوازم آرایش می‌دهد.
از سیندرلا مثال می‌آورد. «آرایش کنید تا بتوانید مرد پولداری را تور کنید و یک شبه طبقه‌ی زندگی خود را عوض کنید.» او این را مصداق فروش زن‌ها به عنوان کالا (و نه فروش کالا به زن‌ها) می‌داند.
ایولین رید می‌گوید استانداردهایی برای قد و وزن و کمر و سینه‌ی زن وضع می‌کنند با استفاده از هالیوود و مسابقه‌های زیبایی، در نتیجه زنانی که این‌طور نیستند دچار عقده‌ی خودکم‌بینی می‌شوند. و تازه، تکلیف نژادهای غیرآمریکایی قدکوتاه و سیاه‌پوست و غیره چه می‌شود؟
سودجویان برای هر مهمانی و مناسبتی لباس خاصی طراحی می‌کنند و این برای ثروتمندان سرگرمی است و برای بینوایان مصیبت‌بار.

جین مورگان می‌گوید آرایش اصلا یک نیاز اقتصادی است و در آزمون استخدامی نشانه‌ی بنیه‌ی بدنی است و چهره‌ی خسته را جوان می‌سازد.
می‌گوید شاید این‌که آرایش «مکر زنانه» برای شوهریابی باشد خفت‌بار باشد، اما سیستم سرمایه‌داری، زنان را به این واکنش وادار کرده.
بعد می‌گوید این‌که باید به زیبایی‌های اخلاقی زنان توجه کرد، برای مرد و زن عادی جوابگو نیست.
معتقد است باید تغذیه را بهبود داد و دستمزد را بالا برد تا سلامتی حاصل شود و نیاز به لوازم آرایش کم شود.
او می‌گوید آرایش نشانه‌ی بربریّت زمانه است چون ضروری و اجباری شده و سایر جنبه‌های زن را کمرنگ می‌کند.

۲/۵

[Eärendilen · Rating 4 out of 5]

جوزف و اولینِ ماه من،
خیلی وقت است که مرا از تضادهایی که بین فمنیست بودن و آموخته‌های کودکی و نوجوانی‌ام داشته‌ام رهانیدین. با ذهنی آشفته اما آزاد، به دنبال جواب‌ خواهم بود؛ و آرام و قرار نخواهم داشت تا وقتی که بدانم، این بند‌هایی که من و خواهران و برادرانم را اسیر معیارهای ساختگی، ارزش‌های تهی و نظام بی‌روح سرمایه‌داری کرده چه‌طور گسسته خواهد شد.
در حال حاضر، با آگاهی‌ نسبی‌ای که دارم، یکی از آرزوهایم دیدن روزیست که آدمیان با پذیرش هر gender و orientation ای که دارند، بدون تبعیض، بدون چارچوب‌ها و قراردادهای متعصبانه، بدون کلیشه‌های کذایی و برچسب‌های بی‌مورد،
فردی که هستند یا می‌خواهند باشند را در ظاهر خود بازتاب کنند.
----------------
نقد اصلی کتاب بر نظام سرمایه‌داری و ماشین تبلیغات و مد و مصرف‌گرایی و اختلاف طبقاتی است.

جامعه آماری مقالات گردآوری شده در این کتاب اکثرا مردم ایالات متحده آمریکا است.

کتاب در فصل‌های آخر گسستگی مطلب دارد، که باعث کنجکاوی بیشتر من شد و ملالی نبود.

متن کتاب به صورت مقاله و بازخوردهای به مقاله و نقد به بازخوردها بود و این سیکل ادامه داشت.

پیشنهادش می‌کنم، و پذیرای پیشنهادات شما برای کتب مشابه هستم.

[Austin Wright · Rating 4 out of 5]

Great eye into 1950's Feminism and Socialism. A debate on whether or not Cosmetics oppress women.

[Marc Lichtman · Rating 5 out of 5]

Even More Relevant Today!

At the center of this book is a debate that took place in the Socialist Workers Party in 1954, yet the discussion is as relevant or even more so today. The issues involved were (1) Marx’s explanation of the fetishism of commodities (in Capital, vol. I--see the Penguin edition for the best translation and introduction), and (2) the Marxist view of anthropology (see ‘Origin of the Family, Private Property, and the State’--preferably the Pathfinder edition).

Women have been oppressed since the very beginnings of class society, and for most of that time treated as the property of first their fathers, and then their husbands. In this country women’s rights to control their own bodies has always been challenged (since Roe v. Wade was never based on women’s rights, but on medical criteria). Even in this country, changes to the laws are fairly recent, and across the world one can see there are more than just remnants of this.

Capitalists use the insecurities of women to sell enormous amounts of cosmetics and clothing. Not to mention plastic surgery, all kinds of “beauty treatments,” etc. This doesn’t diminish, it grows. While Mary-Alice Waters updated all this in her introduction, today there is even more to add. Social workers, therapists, doctors, and influential college professors are preying on young women’s insecurities to convince them that if they have problems, it’s because they should have been born men! Up until recently gender dysphoria was almost totally a male phenomenon.

(See Waters’ introduction to the new book ‘Labor Nature, and the Evolution of Humanity’ and also ‘Irreparable Damage’ by Abigail Shrier, and no, it doesn’t make the slightest difference that her book was published by a conservative firm. This accompanies the demise of women’s studies, replaced by gender studies, and almost no college classes where the origin of women’s oppression is discussed.

What passes for feminism today is mostly, like #MeToo, a glorification of victimhood, not a struggle against oppression. For further reading, see ‘Feminism and the Marxist Movement’ by Waters, and ‘Women in Cuba: The Making of a Revolution Within the Revolution’ by three leaders of the Federation of Cuban Women (FMC) with an introduction by Waters, 'Women and the Family,' a Trotsky collection, and 'The Emancipation of Women,' a collection of Lenin.

[Fabi · Rating 3 out of 5]

خیلی خوب شروع شد و ادامه پیدا کرد، نظرات مخالف و موافق مطرح شد، ولی در بخش های پایانی بگو مگو هایی بر اثر موضوعی دیگر بین اولین رید و مارجوری مک گوان در میگیره بر سر مقاله ای که خانم رید نوشته در کتابی دیگر(آزادی زنان)، به هر حال میتونست بهتر باشه، ولی در همین حد هم موضوعات گ مطالب تأمل برانگیزی مطرح شد

[Rodman · Rating 2 out of 5]

the core idea is interesting but the way it's presented wrapped in page after page of communist blabber makes it painfully difficult to read.

[Ellie Grace · Rating 1 out of 5]

boring. didnt finish. needs a modern revamp! like its an interesting subject and there's def a commentary to be made that everything in this book from the 80s still applies to 2022 and a lot of the issues they faced back then and have not ended but like. i don't care i am so bored i wish it had more recent examples but ik that's my fault for expecting modernity from a book written a million years ago

[Holly · Rating 2 out of 5]

Read in August 2021: https://hollograms.blogspot.com/2021/...

[Vicky · Rating 4 out of 5]

What's wrong with AOC's idea of glamour and politics? Well, this book answered that question for me. My idea of women's emancipation and boosting women's education and confidence does not start with makeup even if I wear it everyday. A recent trip to the drugstore reminded me of the billion dollar cosmetics industry's need to keep women insecure to keep their profits going. A third of the store is dedicated to cosmetics!
Hansen's humorous piece that starts off the book was at first off-putting for me because it does seem out of date. The debate that ensues is excellent and it becomes clearer to the contemporary reader what Hansen was making fun of with the articles by Evelyn Reed.
The key is to expose the cosmetics and fashion industries for what they really are: capitalist businesses that have nothing to do with beauty, preying on and furthering the exploitation of women. What bag of goods are really being promoted by these industries? What class interests do they serve?

In the meantime, working women need better health, jobs, day care, education, housing, etc. What to do but to join the fight.
The last article by Evelyn Reed is phenomenal for its rebuttal and marxist interpretation of Hansen's critics.

[Jennifer · Rating 2 out of 5]

Not what I expected. From the title I thought it would deal more specifically with fashion, cosmetics, and branding: how businesses create and market an inferiority complex to then feed upon, by showing what perfection is thought to be and what a woman can and should buy (lips, boobs, make-up, creams) to attain this. A few of the letters did deal with these topics, but most stray off the subject and tend to discuss marriage..

[هانیه معینیان · Rating 4 out of 5]

کتاب خیلی خوبی بود و خواندنش را به همه توصیه میکنم. البته اگر بعضی راهکارها و عقاید مارکسیستی کتاب رو کنار بگذاریم.
ولی تحلیل جامعه سرمایه‌داری خیلی خوب بود.
البته از صفحه ۱۶۰ به بعد موضوع کلا از آرایش عوض میشود و به سمت مسائل دیگر می‌رود. به همین خاطر می‌شود از صفحه ۱۶۰ به بعد را اصلا نخواند! هیچی اتفاق هم نمی‌افتد..

[Shariati · Rating 2 out of 5]

نميتوان مدعي مطالعه آثار فمينيستي بود و نوشته هاي ايولين ريد را نخواند ولي تتها بخشي از اين كتاب از ريد است. كتاب دعواي ايدئولوژي سوسياليست ها با هم در هفته نامه رزمنده است.
از دو مقاله آخر بگذريم باقي مقالات خواندني و مربوط به عنوان كتاب است.
اما مقاله محبوب من "بُت واره آرايشي" است.

[Katie · Rating 3 out of 5]

Thought this was very interesting. Not technically stuff that is entirely new to me, but still makes you realises how often you ignore that sort of thing, and that you really shouldn't.

[Paiiz · Rating 3 out of 5]

خوب بود.فقط خیلی شعار سوسیالیسم جهان رو نجات میده داشت

[Francesca · Rating 5 out of 5]

fantastic short bit of feminist analysis

https://www.tumblr.com/francesbeau/71...

[Macalester Linguistics]

NL 9.0