Scriptwriting for the Screen is an accessible guide to writing for film and television. It details the first principles of screenwriting and advises on the best way to identify and formulate a story and develop ideas in order to build a vivid, animated and entertaining script. The book introduces the reader to the essential skills of writing effective drama. Using examples of scripts from a range of films and television programmes such as, American Beauty, The English Patient, The Fisher King, My Left Foot, Shallow Grave, Casablanca, Coronation Street and Our Friends in the North, Scriptwriting for the Screen * Advice on how to visualise action and translate this into energetic writing * How to dramatise writing, use metaphor and deepen meaning * Tips on how to determine the appropriate level of characterisation for different types of drama * Practical exercises and examples which help develop technique and style * A guide to further reading.
به نظرم کتاب از پس رسالتی که برای خودش تعریف کرده بر میاد. تقریبا بعد از چن مورد کتاب مرتبط با فیلمنامه نویسی میخونی، متوجه یه سری مسائل و نکات و تذکرات مشابه میشی. این کتاب شاید بیشتر همسو با داستان مک کی باشه تا چگونه فیلمنامه بنویسیم سید فیلد، اما از لحاظ رویکردی این کتاب هم دقیقا مثل کتاب سید فیلد رویکردش عملگراست و روبه جلو. طبیعتا خوانش این دو کتاب وقتی سودمندتر می افته که یا به صورت گروهی خوانش شه و تمرین ها به طور منظم انجام شه-بخصوص درباره این کتاب- یا یه عزم جدی لازمه که تمرین ها رو هم با خوانش کتاب پیش ببره. در غیر اینصورت این حرفها هرچقدر هم خوب ، برای کسی که میخواد فیلمنامه نویس بشه نه نون میشه و نه آب. نکته ای که این دو کتاب و احتمالا کتابهای مشابه توش مشترکن چنتا تذکر ساده ولی فراموش شده و یه سری نکات قابل توجه تو مسیره، که به نظر من مهمترین اونها هم اینه که اگه میخواید فیلمنامه نویس بشید باید شروع کنید به نوشتن، خسته نشید، نا امید نشید، به خودتون امید بدید تو این فرآیند و در ضمن از ایراداتی که بقیه راجع به متنتون میگیرن برای بهتر شدن کارتون استفاده کنید. ترجمه محمد گذرآبادی هم که عالیه واقعا. خود ترجمش فقط 5 تا ستاره داره
توضيح واضحاتش كمتر از ساير كتب مشابه است و به بررسي مصداقي فيلمنامه هاي به زعم نويسنده موفق، بيشتر بها داده مي شود. نه فقط درام هاي سينمايي كه درام هاي تلويزيوني و راديويي نيز مور تاكيد قرار مي گيرند. حرف تازه اي براي گفتن ندارد اما نگاه تحليلي را تقويت مي كند.