What do you think?
Rate this book
Μη με λησμόνει
Στο Παρίσι, μια γυναίκα με μυστηριώδες παρελθόν γράφει την τελευταία λέξη σε ένα γράμμα με άγνωστο παραλήπτη...
Στην άκρη των ματιών της έχει περισσέψει ένα δάκρυ για τον μοναδικό άνθρωπο που βρέθηκε να την αγαπήσει. Έναν άνθρωπο που τον "σκότωσαν" γιατί ο έρωτάς τους θεωρήθηκε έγκλημα.
Την ίδια ώρα, η Πέρσα στροβιλίζεται στη σκηνή με κλειστά τα μάτια. Το θυελλώδες χειροκρότημα του κόσμου την τραβάει από την έκσταση και την κάνει να τα ανοίξει. Ένας άγνωστος άντρας στην πρώτη σειρά την κοιτάζει μαγεμένος. Το βλέμμα του κλειδώνει στο δικό της. Ο νεαρός φωτογράφος Κωνσταντίνος αισθάνεται ότι αντικρίζει μια αρχαία θεά. Και η Πέρσα νιώθει ότι μόλις συνάντησε το πεπρωμένο που έψαχνε χρόνια.
Ένας φωτεινός δρόμος ανοίγει. Μια συγκλονιστική αληθινή ιστορία αρχίζει να ξετυλίγεται περνώντας από τα Γιάννενα, το Γαλαξίδι και την Πάτμο. Ένα μικρό μπλε λουλούδι σε ένα γράμμα κρύβει το μεγάλο μυστικό.
Πόσο μπορεί κανείς το παρελθόν να λησμονήσει...
Στην άκρη των ματιών της έχει περισσέψει ένα δάκρυ για τον μοναδικό άνθρωπο που βρέθηκε να την αγαπήσει. Έναν άνθρωπο που τον "σκότωσαν" γιατί ο έρωτάς τους θεωρήθηκε έγκλημα.
Την ίδια ώρα, η Πέρσα στροβιλίζεται στη σκηνή με κλειστά τα μάτια. Το θυελλώδες χειροκρότημα του κόσμου την τραβάει από την έκσταση και την κάνει να τα ανοίξει. Ένας άγνωστος άντρας στην πρώτη σειρά την κοιτάζει μαγεμένος. Το βλέμμα του κλειδώνει στο δικό της. Ο νεαρός φωτογράφος Κωνσταντίνος αισθάνεται ότι αντικρίζει μια αρχαία θεά. Και η Πέρσα νιώθει ότι μόλις συνάντησε το πεπρωμένο που έψαχνε χρόνια.
Ένας φωτεινός δρόμος ανοίγει. Μια συγκλονιστική αληθινή ιστορία αρχίζει να ξετυλίγεται περνώντας από τα Γιάννενα, το Γαλαξίδι και την Πάτμο. Ένα μικρό μπλε λουλούδι σε ένα γράμμα κρύβει το μεγάλο μυστικό.
Πόσο μπορεί κανείς το παρελθόν να λησμονήσει...
480 pages, Paperback
First published January 1, 2015
About the author
Κώστας Κρομμύδας
13 books332 followersYou can find Kostas Krommydas novels translated in English here: http://author.to/KostasKrommydas
When Kostas Krommydas decided to write his first novel, he took the publishing
world of his native Greece by storm. A few years later, he is an award-winning author
of five bestselling novels, acclaimed actor, teacher and passionate storyteller. His
novels have been among the top 10 at the prestigious Public Book Awards (Greece)
and his novel “Ouranoessa” has won first place (2017). He has also received the
coveted WISH writer’s award in 2013. When not working on his next novel at the
family beach house in Athens, you will find him acting on the acclaimed ITV
series, The Durrels and on various theatre, film, and TV productions. Kostas also
enjoys teaching public speaking, interacting with his numerous fans, and writing
guest articles for popular Greek newspapers, magazines, and websites..
Βιογραφικό.
Ο Κώστας Κρομμύδας είναι απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός στο θέατρο, στην τηλεόραση και στο σινεμά. Ξεκίνησε να γράφει το 2011 και από τότε έχουν εκδοθεί 11 βιβλία του. Το βιβλίο του «Ουρανόεσσα» βραβεύτηκε το 2017 ως το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς στην κατηγορία «Ηρωίδα έμπνευση». Το Ιούνιο του 2022 το βιβλίο του «Ακάκιε» βραβεύτηκε ως το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς. Όλα τα μυθιστορήματά του βρίσκονταν στην τελική δεκάδα του διαγωνισμού βιβλίου των Public. Παραδίδει μαθήματα συγγραφής (Master Class) και «δημόσιου λόγου-public speech». Αρθρογραφεί σε sites, εφημερίδες και περιοδικά. Έξι βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και κυκλοφορούν μέσω της πλατφόρμας του Amazon.
https://instabio.cc/KostasKrommydas
email. onioncostas@gmail.com
www.kostaskrommydas.gr
FACEBOOK https://www.facebook.com/Krommydascos...
TWITTER
https://twitter.com/KostasKrommydas?l...
INSTAGRAM
https://www.instagram.com/krommydasko...
When Kostas Krommydas decided to write his first novel, he took the publishing
world of his native Greece by storm. A few years later, he is an award-winning author
of five bestselling novels, acclaimed actor, teacher and passionate storyteller. His
novels have been among the top 10 at the prestigious Public Book Awards (Greece)
and his novel “Ouranoessa” has won first place (2017). He has also received the
coveted WISH writer’s award in 2013. When not working on his next novel at the
family beach house in Athens, you will find him acting on the acclaimed ITV
series, The Durrels and on various theatre, film, and TV productions. Kostas also
enjoys teaching public speaking, interacting with his numerous fans, and writing
guest articles for popular Greek newspapers, magazines, and websites..
Βιογραφικό.
Ο Κώστας Κρομμύδας είναι απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός στο θέατρο, στην τηλεόραση και στο σινεμά. Ξεκίνησε να γράφει το 2011 και από τότε έχουν εκδοθεί 11 βιβλία του. Το βιβλίο του «Ουρανόεσσα» βραβεύτηκε το 2017 ως το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς στην κατηγορία «Ηρωίδα έμπνευση». Το Ιούνιο του 2022 το βιβλίο του «Ακάκιε» βραβεύτηκε ως το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς. Όλα τα μυθιστορήματά του βρίσκονταν στην τελική δεκάδα του διαγωνισμού βιβλίου των Public. Παραδίδει μαθήματα συγγραφής (Master Class) και «δημόσιου λόγου-public speech». Αρθρογραφεί σε sites, εφημερίδες και περιοδικά. Έξι βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και κυκλοφορούν μέσω της πλατφόρμας του Amazon.
https://instabio.cc/KostasKrommydas
email. onioncostas@gmail.com
www.kostaskrommydas.gr
FACEBOOK https://www.facebook.com/Krommydascos...
https://twitter.com/KostasKrommydas?l...
https://www.instagram.com/krommydasko...
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 77 reviews
September 13, 2016
Τελικά αυτό το τριπάκι με τους συγγραφείς κι αναγνώστες φιλαράκια στα sm, ενώ στην αρχή το βρήκα σούπερ σαν προοπτική, στην πορεία διαπίστωσα ότι κάνει κακό και στις δυο πλευρές. Δεν είναι και λίγο να αγαπάς τα βιβλία και να μπορείς να είσαι σε επαφή με τους αγαπημένους σου συγγραφείς. Πόσο μάλλον να μπορείς και να συναντηθείς μαζί τους! Με φαντάζομαι να συναντώ μερικούς από τους πολύ αγαπημένους μου (οι περισσότεροι έχουν πεθάνει εδώ και χρόνια βέβαια, αλλά λέμε τώρα) και να πίνουμε καφεδάκι σα φίλοι καλοί, να τα λέμε στο φατσοβιβλίο και να γελάμε χα χα και χου χου, αλλά ...ξέχασα. Σιγά μην ασχολιόταν κανείς τους με το φατσοβιβλίο.
Δεν ξέρω τι έχετε στο νου σας περί συγγραφέων, αλλά στο δικό μου μυαλό έχω εικόνες από αμέτρητα μουτζουρωμένα και πεταμένα χαρτιά (στον κόσμο μου ακόμα οι συγγραφείς γράφουν με το χέρι, άντε σε γραφομηχανή), ξενύχτια, καφέδες, ποτά, καβγάδες με αόρατους ήρωες, τοίχους με σχέδια, σημειώσεις, φωτογραφίες, απομόνωση και άλλα τέτοια κινηματογραφικά.
Αλλά βλέπω στα ελληνικά sm συγγραφείς που 24/7 τους βρίσκεις Online, να φωτογραφίζονται στα σπίτια τους, στα εξοχικά τους, με τα σκυλιά τους, το γυαλί τους, στα ταξίδια τους, με την αμαξάρα τους, ποζάροντας επαγγελματικά και κάνοντας παιχνίδι με τον κόσμο. Πού τον βρίσκουν τόσο χρόνο? Το βιβλίο δεν έχει χρήμα, πάει και τελείωσε, πάρτε το χαμπάρι. Όλοι όσοι γράφουν βιβλία πρέπει να κάνουν something else for a living κι άμα βάλεις τη δουλειά, την οικογένεια, το νοικοκυριό και όλα τα σχετικά, θα έπρεπε οι μέρες να έχουν 46 ώρες για να τα προλάβει κάποιος όλα κι όχι 24. Ή μήπως όλοι τους είναι τακτοποιημένοι οικονομικά κι έχουν άλλους να κάνουν τις δουλειές τους σπιτιού και να μεγαλώνουν τα παιδιά τους? Ελάτε, πείτε μου το μυστικό. Πώς τα καταφέρνετε και γράφετε ένα βιβλίο 500-600 σελίδων το χρόνο και κάνετε και όλα τα παραπάνω?
Θα αναφερθώ πάλι στον St. King - και δεν είναι θέμα προσωπικής αδυναμίας, απλά τυχαίνει να είναι ένας συγγραφέας που (παρ)ακολουθώ εδώ και 20 χρόνια περίπου (και πάλι δεν έχω διαβάσει ούτε τα μισά από όσα έχει γράψει) κι έτσι έχω μια αξιοπρεπή πληροφόρηση και μια σαφή εικόνα για να μπορώ να τον αναφέρω ως παράδειγμα.
Ο Στ. Κινγκ λοιπόν, ο οποίος είναι (εκδοτικό φαινόμενο) συγγραφέας που ζει από τα βιβλία του, ακολουθεί έναν «απλό» συλλογισμό-κανόνα. Γράφει ένα βιβλίο και το πετάει στην άκρη. Το εξαφανίζει και το ξεχνάει. Βάζει μόνο μια υποσημείωση στο ημερολόγιό του- να το ξεθάψει μετά από 18 μήνες. Στο διάστημα αυτό έχει ήδη γράψει το επόμενο βιβλίο. Κι όταν φτάσει η μέρα στο ημερολόγιο, το ξεθάβει και το ξαναδιαβάζει. Και το έχει ξεχάσει πια... Αφού ήδη έχει «μπει» στον κόσμο του επόμενου βιβλίου του. Έτσι έχει αποστασιοποιηθεί αρκετά, ώστε να μπορεί να δει τα «κενά» στην ιστορία και να το διορθώσει. Δίνει άλλους 3-6 μήνες γι αυτή τη δουλειά κι όταν το βιβλίο είναι έτοιμο να εκδοθεί, έχει ήδη ξεκινήσει με το επόμενο.
Ο κανόνας των τριών, λοιπόν. Ένα υπό έκδοση, ένα στο συρτάρι, ένα στη γραφομηχανή. Αλλά ο Κινγκ είναι ο Κινγκ, και πόσοι Κινγκ υπάρχουν σ αυτόν τον κόσμο? Και δε θα τον δει κανείς να παίζει έτσι στο φατσοβιβλίο. Επικοινωνεί με τους αναγνώστες του με ένα μοναδικό τρόπο: με τα βιβλία του και μόνο. Κι έχει διδάξει πολλά, πολλά, πολλά σε όλους όσους αγαπούν το γράψιμο, χωρίς να παίζει στο φατσοβιβλίο το παιχνίδι τσάι, παρεούλα και συμπάθεια. Παίζει με τα βιβλία του και τις εισαγωγές ή επιλόγους που γράφει σ αυτά, απευθυνόμενος στους αναγνώστες. Τα Social Media τα χρησιμοποιεί αλλιώς.
Πάμε στα δικά μας τώρα. Το κακό με το κολλητηλίκι συγγραφέων κι αναγνωστών στο Ελλαδιστάν είναι ότι οι συγγραφείς ξιπάζονται, σηκώνουν πολύ ψηλά τον αμανέ και ρίχνουν πολύ τον πήχη. Τελεία. Όλοι μέσα μας κρύβουμε λίγο από τα 15 δευτερόλεπτα δημοσιότητας του Γουόρχολ και δεν κοιτάμε το τι κάνουμε και πώς και με ποιον, αρκεί να βγούμε μια φωτογραφία με κάποιον που αύριο θα βγει στη Μενεγάκη.
Οι συγγραφείς γουστάρουν αυτό το καινούργιο thingy με τις φωτογραφίες, τις συνεντεύξεις, τις παρουσιάσεις, τις μουσικές, φώτα, κάμερες, θαυμαστές, αυτόγραφα και πάει λέγοντας, γεμίζουν τα πνευμόνια τους αυτοϊκανοποίηση και αυτοεπιβεβαίωση (και καλά κάνετε, μαζί σας), αλλά σταματούν εκεί. Θεωρούν ότι ναι, έφτασα πια στην κορυφή, αφού έβγαλα βιβλίο, πουλάει, βγάζω λεφτούλια, βγαίνω στην τηλεόραση, ο κόσμος με γουστάρει, τι άλλο να ζητήσω?
Έτσι κανείς τους, κανείς τους όμως δε γράφει ένα καλύτερο, επόμενο βιβλίο. Κανείς. Κανείς τους δε νιώθει πια την ανάγκη να εξελιχθεί, να βελτιωθεί, να γίνει καλύτερος. Κανείς πια δεν νιώθει ότι πρέπει να είναι πραγματικά καλός σ’ αυτό που κάνει, για να γράψει ένα καλό βιβλίο, για να το εκδώσει και πάει λέγοντας.
Να σας θυμίσω τι γινόταν τα χρόνια προ- διαδικτύου και υπολογιστών? Το τι κράμπες κι αγκυλώσεις πάθαιναν τα χέρια από το γράψιμο, το τι μουντζούρα, κλάμα και διόρθωμα, κόντρα διόρθωμα, το τι αντίγραφο του αντιγράφου, ω αντίγραφο και τι ποδαρόδρομο με τα χειρόγραφα παραμάσχαλα έκαναν κάποιοι, παρακαλώντας έστω έναν, έναν! Να διαβάσει το βιβλίο τους? Το τι ταξίδι, τι διάβασμα έπρεπε να ρίξουν για να αντλήσουν πληροφορίες, ώστε να ξέρουν γι αυτό που θα γράψουν? Το τι αγώνα έδιναν οι συγγραφείς πριν γίνουν συγγραφείς, για να γίνουν συγγραφείς? Τη δικαίωση του να δει κάποιος το βιβλίο του με εξώφυλλο και μοσχομυριστό χαρτί?
Και τώρα έχουμε ένα τεράστιο όπλο στα χέρια μας, το πληκτρολόγιό μας και τον κειμενογράφο μας, τον αυτόματο διορθωτή μας, και τη μηχανή αναζήτησης δίπλα για κάθε πληροφορία, το φακελάκι για το ψηφιακό γραμματάκι - το διάβασες? Πώς σου φάνηκε? Ναι, θέλει εκεί κι εκεί προσοχή- ένα απίστευτα δυνατό εργαλείο, ένα εργαλείο που σε κάνει viral σε 24 ώρες, ένα εργαλείο που δίνει εντελώς άλλη διάσταση και δύναμη στη διάδοση από «στόμα με στόμα»... κι εμείς παίζουμε με τη χούφτα μας στο φουμπου.
Στην άλλη πλευρά τώρα, οι αναγνώστες. Έχω ένα διαδικτυακό φιλαράκι που αρέσκεται στο να διαβάζει και να γράφει μετά την άποψή του γι αυτό που διάβασε. Και λέω άποψη και μάλιστα προσωπική, και όχι κριτική. Η βιβλιοκριτική είναι άαααααααλλο κεφάλαιο και δε θα το συζητήσουμε τώρα. Η κριτική πέθανε όταν πέθανε και η λογοτεχνία. Period. Όλοι μας γράφουμε την προσωπική μας άποψη. Αυτοί που νομίζουν ότι γράφουν κριτικές, να το κοιτάξουν, είναι θέμα.
Το φιλαράκι λοιπόν αυτό, χρησιμοποιεί ψευδώνυμο και κανείς (?) δεν ξέρει ποιος κρύβεται πίσω από αυτό. Ο λόγος? Όπως λέει και ο ίδιος, για να μην επηρεάσουν την άποψή του οι γνωριμίες με τους συγγραφείς. Αυτό τα λέει όλα, έτσι δεν είναι?
Δηλαδή μπορεί να διαβάσουμε ένα κακό βιβλίο, αλλά εκεί, να στρίψουμε το μυαλό μας ντε και καλά πως ήταν καλό, γιατί αύριο μπορεί να πιούμε καφέ με το συγγραφέα και ντροπή, πώς είναι δυνατόν να μη μας άρεσε το βιβλίο του? Μπορεί να γελάτε ορισμένοι, αλλά το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Υποβαθμίζουμε οι ίδιοι την κρίση μας. Ρίχνουμε μόνοι μας τον πήχη κι επιβεβαιώνουμε κακά βιβλία. Εμείς μένουμε ικανοποιημένοι με τα κακά βιβλία, οι συγγραφείς μένουν ευχαριστημένοι με τα κακά βιβλία που γράφουν, οι εκδοτικοί συνεχίζουν να πουλάνε κακά βιβλία (που είναι και ακριβά- viven los piratas!) και όλα είναι ένας φαύλος κύκλος που το μόνο του αποτέλεσμα είναι τα κακά βιβλία. Τέλος.
Το ξανασκεφτήκατε?
Πάμε τώρα παρακάτω. (Το σημερινό θα τραβήξει πολύ, καλά το καταλάβατε).
Όταν ένας συγγραφέας μου ζητά προσωπικά να διαβάσω το βιβλίο του και να γράψω μετά την άποψή μου γι αυτό, πρέπει τότε οπωσδήποτε να το διαβάσω, είτε μου αρέσει είτε όχι. Και να δικαιολογήσω την άποψή μου. Στο προσωπικό μου μπλογκ, γράφω για ό,τι θέλω, όταν θέλω, όπως θέλω κι αν πέσω σε κακό βιβλίο, ή θα το προσπεράσω και θα κλάψω τα λεφτά που έδωσα, ή θα το επιστρέψω από κει που το δανείστηκα, αλλά δε θα ασχοληθώ με αυτό. Πιθανότατα δε θα το τελειώσω καν. Μου σπαταλά το λιγοστό και υπερπολύτιμο χρόνο μου.
Εκτός αν τα θέλει ο κώλος του, αν είναι ένα βιβλίο «φαινόμενο», βιβλίο που ξεσήκωσε τα πλήθη των αναγνωστών, βιβλίο που δίχασε τους αναγνώστες, βιβλίο που προκάλεσε γενικά και προκάλεσε και την περιέργειά μου... έτσι θα το διαβάσω για να δω κι εγώ προς τι όλος ο ντόρος. Δε διαβάζω βιβλία για να τα θάψω μετά, έχω πιο σοβαρά πράγματα να κάνω. Είπα ήδη ότι ο χρόνος μου είναι λίγος και πολύτιμος (βλέπε δυο νήπια με μόνιμο ανάδρομο κι ανάποδο Ερμή). Αυτό που έχω ανάγκη είναι καλά βιβλία.
Στο βιβλίο τώρα.
Κατ’ αρχάς δε μιλάμε για λογοτεχνία, έτσι? Τα περισσότερα βιβλία ανήκουν κάπου και τις περισσότερες φορές ανήκουν σε λάθος κατηγορία κι αυτό κυρίως εξυπηρετεί μόνο στη θέση που θα πάρουν στα ράφια και τίποτα άλλο. Αλλά το συγκεκριμένο δεν είναι λογοτεχνία. Δε χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Όποιος θεωρεί αυτή την τοποθέτηση λάθος, ας αφήσει αυτή την ανάρτηση κι ας διαβάσει τίποτα άλλο. Λοιπόοοον, στο ζουμί. Το βιβλίο πάσχει. Πολύ. Από γραφή. Ενώ έχει τη βάση μιας καλής κι ενδιαφέρουσας ιστορίας, η «ασθενής» γραφή το χαλάει.
Αν διαβάσετε λίγο από κανόνες στιχουργικής, θα καταλάβετε πολλά και πολύ όμορφα πράγματα- και βασικότατα. Δε φτάνει μόνο η καλή έμπνευση και η καλή ιδέα - εδώ η καλ�� ιστορία- αλλά και η τεχνική. Η έλλειψη ή η κακή τεχνική μπορεί να καταστρέψει ένα στίχο - ένα ποίημα- εδώ ένα βιβλίο. Η «ποιητική αδεία» είναι ένα δήθεν δικαίωμα που χρησιμοποιούν οι αδέξιοι ποιητές (��ι εδώ οι αδέξιοι συγγραφείς) για να παρακάμπτουν κανόνες. Οι μεγάλοι και καλοί δημιουργοί δεν έχουν ποτέ την ανάγκη να καταφύγουν στην ποιητική αδεία.
Θα σας πω δυο λόγια κι ας μη φαίνεται επί του θέματος - κι όμως είναι. Βασικά τεχνικά λάθη στη στιχουργική και κατ’ επέκταση στη γραφή γενικά, είναι η χασμωδία, το κακέμφατο και η επανάληψη (που μάλιστα θεωρείται χειρότερο σφάλμα από τα τρία). Όλα τους προκαλούν το ίδιο πρόβλημα: Σταματούν τη ροή του λόγου, το ρυθμό. Το βασικό σε ένα βιβλίο είναι να το αρχίσεις και να το τελειώσεις, χωρίς πισωγυρίσματα, χωρίς ξαναδιαβάσματα, χωρίς σκαλώματα - άσχετα με την ιστορία που είναι κατά κύριο λόγο θέμα προσωπικού γούστου.
Εδώ λοιπόν έχουμε και τα τρία λάθη. Με μια φίλη που το συζήτησα μου είπε πως η γραφή του συγγραφέα είναι «σεναριακή» κι εκείνης της αρέσει. Εμένα πάλι καθόλου. «Σεναριακή» είναι και η γραφή στο «13 μέρες για να βρεις το δολοφόνο» κι αγανάκτησα. Το σενάριο είναι άλλο πράγμα κι εξυπηρετεί άλλους σκοπούς. Άλλο είναι επίσης η γρήγορη, κοφτή γραφή, άλλο η σεναριακή. Πολλοί το μπερδεύουν.
Το πρόβλημά μου με αυτό το βιβλίο ήταν η κακή γραφή του, το φτωχό λεξιλόγιό του και η έλλειψη ζωντάνιας των χαρακτήρων. Διάβασα πρόσφατα ένα βιβλίο με 5 βασικούς χαρακτήρες, τους οποίους θυμάμαι με τα ονόματά τους, και μπορώ να σας μιλήσω για τον καθέναν ξεχωριστά και να σας πω τι είδους άνθρωποι (έστω φτιαχτοί) είναι. Γιατί είναι ολοζώντανοι χαρακτήρες, ο καθένας με την προσωπικότητά του, την εμφάνισή του, τις ιδέες του, τις απόψεις του, ακόμα και το δικό του τρόπο ομιλίας.
Εδώ συνεχώς πισωγύριζα για να ξαναδιαβάσω παραγράφους, γιατί είχα συνεχώς την εντύπωση πως διαβάζω την ίδια πρόταση, ακριβώς λόγω των παραπάνω λαθών. Επαναλαμβανόμενες λέξεις, ή λέξεις τοποθετημένες λάθος πχ οι θεατές χειροκρότησαν θερμά το θέαμα - όλα αυτά τα «θε» με έκαναν να αναρωτιέμαι συνέχεια αν ξαναδιάβασα την ίδια σειρά... κι όταν διαβάζω δε θέλω να αναρωτιέμαι, ούτε να σκέφτομαι.
Αν ήμουν εκδοτικός, δε θα το έβγαζα στην αγορά το Μη Με Λησμόνει. Όχι έτσι. Αν ήμουν ο συγγραφέας, θα το ξανάγραφα και θα το δούλευα πολύ. Πολύ όμως. Αν το βιβλίο απευθύνεται στην τυπική μερίδα αναγνωστών που διαβάζουν μαγειρεύοντας ή σκουπίζοντας ή μιλώντας στο τηλέφωνο βλέποντας ταυτόχρονα Μενεγάκη, οκ, πάσο. Αν το βιβλίο απευθύνεται σε μένα που έχω περισσότερες απαιτήσεις (και μην μπλέξετε τις απαιτήσεις με τη βαριά κουλτούρα, καμία σχέση), με έχασε από την 4η σελίδα.
Συνεπώς, το καλό βιβλίο θέλει πολύ δουλειά, πολύ χρόνο, πολύ διάβασμα, πολύ εξάσκηση, και μια ιστορία με αρχή- μέση- τέλος ακόμα κι αν είναι καλή, δεν επαρκεί για να δημιουργήσει ένα καλό βιβλίο.
Το συγκεκριμένο δεν το ευχαριστήθηκα καθόλου. Έχω διαβάσει όλα τα άρθρα του συγγραφέα, τουλάχιστον όσα έχω βρει στο διαδίκτυο) και τα βρίσκω ε-ξαι-ρε-τι-κά. Καμία σχέση η μία γραφή με την άλλη. Ακούγεται περίεργο, αλλά δεν το συναντάμε πρώτη φορά. Ίσως να είναι το μικρότερο μέγεθος του άρθρου, ίσως η "ελευθερία" κινήσεων, δεν ξέρω τι είναι. Αλλά δεν έχει και τόσο σημασία τελικά. Σαν αναγνώστρια, ΑΠΑΙΤΩ από τον κύριο Κρομμυδα ένα πολύ καλό επόμενο βιβλίο. Αν το αποφασίσει, μπορεί και να το γράψει.
Με τις υγείες σας.
Δεν ξέρω τι έχετε στο νου σας περί συγγραφέων, αλλά στο δικό μου μυαλό έχω εικόνες από αμέτρητα μουτζουρωμένα και πεταμένα χαρτιά (στον κόσμο μου ακόμα οι συγγραφείς γράφουν με το χέρι, άντε σε γραφομηχανή), ξενύχτια, καφέδες, ποτά, καβγάδες με αόρατους ήρωες, τοίχους με σχέδια, σημειώσεις, φωτογραφίες, απομόνωση και άλλα τέτοια κινηματογραφικά.
Αλλά βλέπω στα ελληνικά sm συγγραφείς που 24/7 τους βρίσκεις Online, να φωτογραφίζονται στα σπίτια τους, στα εξοχικά τους, με τα σκυλιά τους, το γυαλί τους, στα ταξίδια τους, με την αμαξάρα τους, ποζάροντας επαγγελματικά και κάνοντας παιχνίδι με τον κόσμο. Πού τον βρίσκουν τόσο χρόνο? Το βιβλίο δεν έχει χρήμα, πάει και τελείωσε, πάρτε το χαμπάρι. Όλοι όσοι γράφουν βιβλία πρέπει να κάνουν something else for a living κι άμα βάλεις τη δουλειά, την οικογένεια, το νοικοκυριό και όλα τα σχετικά, θα έπρεπε οι μέρες να έχουν 46 ώρες για να τα προλάβει κάποιος όλα κι όχι 24. Ή μήπως όλοι τους είναι τακτοποιημένοι οικονομικά κι έχουν άλλους να κάνουν τις δουλειές τους σπιτιού και να μεγαλώνουν τα παιδιά τους? Ελάτε, πείτε μου το μυστικό. Πώς τα καταφέρνετε και γράφετε ένα βιβλίο 500-600 σελίδων το χρόνο και κάνετε και όλα τα παραπάνω?
Θα αναφερθώ πάλι στον St. King - και δεν είναι θέμα προσωπικής αδυναμίας, απλά τυχαίνει να είναι ένας συγγραφέας που (παρ)ακολουθώ εδώ και 20 χρόνια περίπου (και πάλι δεν έχω διαβάσει ούτε τα μισά από όσα έχει γράψει) κι έτσι έχω μια αξιοπρεπή πληροφόρηση και μια σαφή εικόνα για να μπορώ να τον αναφέρω ως παράδειγμα.
Ο Στ. Κινγκ λοιπόν, ο οποίος είναι (εκδοτικό φαινόμενο) συγγραφέας που ζει από τα βιβλία του, ακολουθεί έναν «απλό» συλλογισμό-κανόνα. Γράφει ένα βιβλίο και το πετάει στην άκρη. Το εξαφανίζει και το ξεχνάει. Βάζει μόνο μια υποσημείωση στο ημερολόγιό του- να το ξεθάψει μετά από 18 μήνες. Στο διάστημα αυτό έχει ήδη γράψει το επόμενο βιβλίο. Κι όταν φτάσει η μέρα στο ημερολόγιο, το ξεθάβει και το ξαναδιαβάζει. Και το έχει ξεχάσει πια... Αφού ήδη έχει «μπει» στον κόσμο του επόμενου βιβλίου του. Έτσι έχει αποστασιοποιηθεί αρκετά, ώστε να μπορεί να δει τα «κενά» στην ιστορία και να το διορθώσει. Δίνει άλλους 3-6 μήνες γι αυτή τη δουλειά κι όταν το βιβλίο είναι έτοιμο να εκδοθεί, έχει ήδη ξεκινήσει με το επόμενο.
Ο κανόνας των τριών, λοιπόν. Ένα υπό έκδοση, ένα στο συρτάρι, ένα στη γραφομηχανή. Αλλά ο Κινγκ είναι ο Κινγκ, και πόσοι Κινγκ υπάρχουν σ αυτόν τον κόσμο? Και δε θα τον δει κανείς να παίζει έτσι στο φατσοβιβλίο. Επικοινωνεί με τους αναγνώστες του με ένα μοναδικό τρόπο: με τα βιβλία του και μόνο. Κι έχει διδάξει πολλά, πολλά, πολλά σε όλους όσους αγαπούν το γράψιμο, χωρίς να παίζει στο φατσοβιβλίο το παιχνίδι τσάι, παρεούλα και συμπάθεια. Παίζει με τα βιβλία του και τις εισαγωγές ή επιλόγους που γράφει σ αυτά, απευθυνόμενος στους αναγνώστες. Τα Social Media τα χρησιμοποιεί αλλιώς.
Πάμε στα δικά μας τώρα. Το κακό με το κολλητηλίκι συγγραφέων κι αναγνωστών στο Ελλαδιστάν είναι ότι οι συγγραφείς ξιπάζονται, σηκώνουν πολύ ψηλά τον αμανέ και ρίχνουν πολύ τον πήχη. Τελεία. Όλοι μέσα μας κρύβουμε λίγο από τα 15 δευτερόλεπτα δημοσιότητας του Γουόρχολ και δεν κοιτάμε το τι κάνουμε και πώς και με ποιον, αρκεί να βγούμε μια φωτογραφία με κάποιον που αύριο θα βγει στη Μενεγάκη.
Οι συγγραφείς γουστάρουν αυτό το καινούργιο thingy με τις φωτογραφίες, τις συνεντεύξεις, τις παρουσιάσεις, τις μουσικές, φώτα, κάμερες, θαυμαστές, αυτόγραφα και πάει λέγοντας, γεμίζουν τα πνευμόνια τους αυτοϊκανοποίηση και αυτοεπιβεβαίωση (και καλά κάνετε, μαζί σας), αλλά σταματούν εκεί. Θεωρούν ότι ναι, έφτασα πια στην κορυφή, αφού έβγαλα βιβλίο, πουλάει, βγάζω λεφτούλια, βγαίνω στην τηλεόραση, ο κόσμος με γουστάρει, τι άλλο να ζητήσω?
Έτσι κανείς τους, κανείς τους όμως δε γράφει ένα καλύτερο, επόμενο βιβλίο. Κανείς. Κανείς τους δε νιώθει πια την ανάγκη να εξελιχθεί, να βελτιωθεί, να γίνει καλύτερος. Κανείς πια δεν νιώθει ότι πρέπει να είναι πραγματικά καλός σ’ αυτό που κάνει, για να γράψει ένα καλό βιβλίο, για να το εκδώσει και πάει λέγοντας.
Να σας θυμίσω τι γινόταν τα χρόνια προ- διαδικτύου και υπολογιστών? Το τι κράμπες κι αγκυλώσεις πάθαιναν τα χέρια από το γράψιμο, το τι μουντζούρα, κλάμα και διόρθωμα, κόντρα διόρθωμα, το τι αντίγραφο του αντιγράφου, ω αντίγραφο και τι ποδαρόδρομο με τα χειρόγραφα παραμάσχαλα έκαναν κάποιοι, παρακαλώντας έστω έναν, έναν! Να διαβάσει το βιβλίο τους? Το τι ταξίδι, τι διάβασμα έπρεπε να ρίξουν για να αντλήσουν πληροφορίες, ώστε να ξέρουν γι αυτό που θα γράψουν? Το τι αγώνα έδιναν οι συγγραφείς πριν γίνουν συγγραφείς, για να γίνουν συγγραφείς? Τη δικαίωση του να δει κάποιος το βιβλίο του με εξώφυλλο και μοσχομυριστό χαρτί?
Και τώρα έχουμε ένα τεράστιο όπλο στα χέρια μας, το πληκτρολόγιό μας και τον κειμενογράφο μας, τον αυτόματο διορθωτή μας, και τη μηχανή αναζήτησης δίπλα για κάθε πληροφορία, το φακελάκι για το ψηφιακό γραμματάκι - το διάβασες? Πώς σου φάνηκε? Ναι, θέλει εκεί κι εκεί προσοχή- ένα απίστευτα δυνατό εργαλείο, ένα εργαλείο που σε κάνει viral σε 24 ώρες, ένα εργαλείο που δίνει εντελώς άλλη διάσταση και δύναμη στη διάδοση από «στόμα με στόμα»... κι εμείς παίζουμε με τη χούφτα μας στο φουμπου.
Στην άλλη πλευρά τώρα, οι αναγνώστες. Έχω ένα διαδικτυακό φιλαράκι που αρέσκεται στο να διαβάζει και να γράφει μετά την άποψή του γι αυτό που διάβασε. Και λέω άποψη και μάλιστα προσωπική, και όχι κριτική. Η βιβλιοκριτική είναι άαααααααλλο κεφάλαιο και δε θα το συζητήσουμε τώρα. Η κριτική πέθανε όταν πέθανε και η λογοτεχνία. Period. Όλοι μας γράφουμε την προσωπική μας άποψη. Αυτοί που νομίζουν ότι γράφουν κριτικές, να το κοιτάξουν, είναι θέμα.
Το φιλαράκι λοιπόν αυτό, χρησιμοποιεί ψευδώνυμο και κανείς (?) δεν ξέρει ποιος κρύβεται πίσω από αυτό. Ο λόγος? Όπως λέει και ο ίδιος, για να μην επηρεάσουν την άποψή του οι γνωριμίες με τους συγγραφείς. Αυτό τα λέει όλα, έτσι δεν είναι?
Δηλαδή μπορεί να διαβάσουμε ένα κακό βιβλίο, αλλά εκεί, να στρίψουμε το μυαλό μας ντε και καλά πως ήταν καλό, γιατί αύριο μπορεί να πιούμε καφέ με το συγγραφέα και ντροπή, πώς είναι δυνατόν να μη μας άρεσε το βιβλίο του? Μπορεί να γελάτε ορισμένοι, αλλά το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Υποβαθμίζουμε οι ίδιοι την κρίση μας. Ρίχνουμε μόνοι μας τον πήχη κι επιβεβαιώνουμε κακά βιβλία. Εμείς μένουμε ικανοποιημένοι με τα κακά βιβλία, οι συγγραφείς μένουν ευχαριστημένοι με τα κακά βιβλία που γράφουν, οι εκδοτικοί συνεχίζουν να πουλάνε κακά βιβλία (που είναι και ακριβά- viven los piratas!) και όλα είναι ένας φαύλος κύκλος που το μόνο του αποτέλεσμα είναι τα κακά βιβλία. Τέλος.
Το ξανασκεφτήκατε?
Πάμε τώρα παρακάτω. (Το σημερινό θα τραβήξει πολύ, καλά το καταλάβατε).
Όταν ένας συγγραφέας μου ζητά προσωπικά να διαβάσω το βιβλίο του και να γράψω μετά την άποψή μου γι αυτό, πρέπει τότε οπωσδήποτε να το διαβάσω, είτε μου αρέσει είτε όχι. Και να δικαιολογήσω την άποψή μου. Στο προσωπικό μου μπλογκ, γράφω για ό,τι θέλω, όταν θέλω, όπως θέλω κι αν πέσω σε κακό βιβλίο, ή θα το προσπεράσω και θα κλάψω τα λεφτά που έδωσα, ή θα το επιστρέψω από κει που το δανείστηκα, αλλά δε θα ασχοληθώ με αυτό. Πιθανότατα δε θα το τελειώσω καν. Μου σπαταλά το λιγοστό και υπερπολύτιμο χρόνο μου.
Εκτός αν τα θέλει ο κώλος του, αν είναι ένα βιβλίο «φαινόμενο», βιβλίο που ξεσήκωσε τα πλήθη των αναγνωστών, βιβλίο που δίχασε τους αναγνώστες, βιβλίο που προκάλεσε γενικά και προκάλεσε και την περιέργειά μου... έτσι θα το διαβάσω για να δω κι εγώ προς τι όλος ο ντόρος. Δε διαβάζω βιβλία για να τα θάψω μετά, έχω πιο σοβαρά πράγματα να κάνω. Είπα ήδη ότι ο χρόνος μου είναι λίγος και πολύτιμος (βλέπε δυο νήπια με μόνιμο ανάδρομο κι ανάποδο Ερμή). Αυτό που έχω ανάγκη είναι καλά βιβλία.
Στο βιβλίο τώρα.
Κατ’ αρχάς δε μιλάμε για λογοτεχνία, έτσι? Τα περισσότερα βιβλία ανήκουν κάπου και τις περισσότερες φορές ανήκουν σε λάθος κατηγορία κι αυτό κυρίως εξυπηρετεί μόνο στη θέση που θα πάρουν στα ράφια και τίποτα άλλο. Αλλά το συγκεκριμένο δεν είναι λογοτεχνία. Δε χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Όποιος θεωρεί αυτή την τοποθέτηση λάθος, ας αφήσει αυτή την ανάρτηση κι ας διαβάσει τίποτα άλλο. Λοιπόοοον, στο ζουμί. Το βιβλίο πάσχει. Πολύ. Από γραφή. Ενώ έχει τη βάση μιας καλής κι ενδιαφέρουσας ιστορίας, η «ασθενής» γραφή το χαλάει.
Αν διαβάσετε λίγο από κανόνες στιχουργικής, θα καταλάβετε πολλά και πολύ όμορφα πράγματα- και βασικότατα. Δε φτάνει μόνο η καλή έμπνευση και η καλή ιδέα - εδώ η καλ�� ιστορία- αλλά και η τεχνική. Η έλλειψη ή η κακή τεχνική μπορεί να καταστρέψει ένα στίχο - ένα ποίημα- εδώ ένα βιβλίο. Η «ποιητική αδεία» είναι ένα δήθεν δικαίωμα που χρησιμοποιούν οι αδέξιοι ποιητές (��ι εδώ οι αδέξιοι συγγραφείς) για να παρακάμπτουν κανόνες. Οι μεγάλοι και καλοί δημιουργοί δεν έχουν ποτέ την ανάγκη να καταφύγουν στην ποιητική αδεία.
Θα σας πω δυο λόγια κι ας μη φαίνεται επί του θέματος - κι όμως είναι. Βασικά τεχνικά λάθη στη στιχουργική και κατ’ επέκταση στη γραφή γενικά, είναι η χασμωδία, το κακέμφατο και η επανάληψη (που μάλιστα θεωρείται χειρότερο σφάλμα από τα τρία). Όλα τους προκαλούν το ίδιο πρόβλημα: Σταματούν τη ροή του λόγου, το ρυθμό. Το βασικό σε ένα βιβλίο είναι να το αρχίσεις και να το τελειώσεις, χωρίς πισωγυρίσματα, χωρίς ξαναδιαβάσματα, χωρίς σκαλώματα - άσχετα με την ιστορία που είναι κατά κύριο λόγο θέμα προσωπικού γούστου.
Εδώ λοιπόν έχουμε και τα τρία λάθη. Με μια φίλη που το συζήτησα μου είπε πως η γραφή του συγγραφέα είναι «σεναριακή» κι εκείνης της αρέσει. Εμένα πάλι καθόλου. «Σεναριακή» είναι και η γραφή στο «13 μέρες για να βρεις το δολοφόνο» κι αγανάκτησα. Το σενάριο είναι άλλο πράγμα κι εξυπηρετεί άλλους σκοπούς. Άλλο είναι επίσης η γρήγορη, κοφτή γραφή, άλλο η σεναριακή. Πολλοί το μπερδεύουν.
Το πρόβλημά μου με αυτό το βιβλίο ήταν η κακή γραφή του, το φτωχό λεξιλόγιό του και η έλλειψη ζωντάνιας των χαρακτήρων. Διάβασα πρόσφατα ένα βιβλίο με 5 βασικούς χαρακτήρες, τους οποίους θυμάμαι με τα ονόματά τους, και μπορώ να σας μιλήσω για τον καθέναν ξεχωριστά και να σας πω τι είδους άνθρωποι (έστω φτιαχτοί) είναι. Γιατί είναι ολοζώντανοι χαρακτήρες, ο καθένας με την προσωπικότητά του, την εμφάνισή του, τις ιδέες του, τις απόψεις του, ακόμα και το δικό του τρόπο ομιλίας.
Εδώ συνεχώς πισωγύριζα για να ξαναδιαβάσω παραγράφους, γιατί είχα συνεχώς την εντύπωση πως διαβάζω την ίδια πρόταση, ακριβώς λόγω των παραπάνω λαθών. Επαναλαμβανόμενες λέξεις, ή λέξεις τοποθετημένες λάθος πχ οι θεατές χειροκρότησαν θερμά το θέαμα - όλα αυτά τα «θε» με έκαναν να αναρωτιέμαι συνέχεια αν ξαναδιάβασα την ίδια σειρά... κι όταν διαβάζω δε θέλω να αναρωτιέμαι, ούτε να σκέφτομαι.
Αν ήμουν εκδοτικός, δε θα το έβγαζα στην αγορά το Μη Με Λησμόνει. Όχι έτσι. Αν ήμουν ο συγγραφέας, θα το ξανάγραφα και θα το δούλευα πολύ. Πολύ όμως. Αν το βιβλίο απευθύνεται στην τυπική μερίδα αναγνωστών που διαβάζουν μαγειρεύοντας ή σκουπίζοντας ή μιλώντας στο τηλέφωνο βλέποντας ταυτόχρονα Μενεγάκη, οκ, πάσο. Αν το βιβλίο απευθύνεται σε μένα που έχω περισσότερες απαιτήσεις (και μην μπλέξετε τις απαιτήσεις με τη βαριά κουλτούρα, καμία σχέση), με έχασε από την 4η σελίδα.
Συνεπώς, το καλό βιβλίο θέλει πολύ δουλειά, πολύ χρόνο, πολύ διάβασμα, πολύ εξάσκηση, και μια ιστορία με αρχή- μέση- τέλος ακόμα κι αν είναι καλή, δεν επαρκεί για να δημιουργήσει ένα καλό βιβλίο.
Το συγκεκριμένο δεν το ευχαριστήθηκα καθόλου. Έχω διαβάσει όλα τα άρθρα του συγγραφέα, τουλάχιστον όσα έχω βρει στο διαδίκτυο) και τα βρίσκω ε-ξαι-ρε-τι-κά. Καμία σχέση η μία γραφή με την άλλη. Ακούγεται περίεργο, αλλά δεν το συναντάμε πρώτη φορά. Ίσως να είναι το μικρότερο μέγεθος του άρθρου, ίσως η "ελευθερία" κινήσεων, δεν ξέρω τι είναι. Αλλά δεν έχει και τόσο σημασία τελικά. Σαν αναγνώστρια, ΑΠΑΙΤΩ από τον κύριο Κρομμυδα ένα πολύ καλό επόμενο βιβλίο. Αν το αποφασίσει, μπορεί και να το γράψει.
Με τις υγείες σας.
March 7, 2016
OMG!!! Ξεκινώ μ’αυτό το χαρακτηρισμό γιατί αυτός μου ήρθε αυθόρμητα όταν με αρώτηξε φίλη – αναγνώστρια πως μου φάνηκε… OMG!!!
Η ιδέα ενδιαφέρουσα… καλή… ίσως και πολύ καλή… αλλά μόνο ως ιδέα… γιατί μετά δεν….
Ολίγα λόγια δια την υπόθεσιν: Το μακρινό 1978 εις τα Ιωάννινα, υπάρχει ένα πορνείον (μπουρδέλο για όσους δεν το κατάλαβαν) εις το οποίο δουλεύουν γυναίκες χωρίς τη θέλησή τους αλλά με τη θέληση των ρεμαλιών – αρχόντων της περιοχής. Μία από αυτές είναι η όμορφη αρμένισσα Μελέκ που θα θελήσει να το σκάσει με τη βοήθεια του αγαπημένου της. Ακόμα και οι πόρνες έχουν δικαίωμα στον αγνό έρωτα! Όμως οι νταβατζήδες δεν την αφήνουν, την μαντρώνουν, μένει η Μελέκ έγγυος (φιλεύσπλαχνη γαρ, θέλει να κρατήσει το παιδί), όμως οι κακοί νταβατζήδες θέλουν κι από κει φράγκα. Έτσι μόλις το γεννάει, της το αρπάζουν και το πουλάνε σε άτεκνο ζευγάρι. Η Μελέκ για να εκδικηθεί βάζει φωτιά και μπούρμπερη στο πορνείο και καίγονται όλοι οι υπόλοιποι εκτός από αυτούς που έπρεπε να καούν στην πυρά της Κόλασης. Κι ερχόμαστε στο σήμερα, όπου η Μελέκ λίγο πριν αποδημήσει εις Κύριον, επιθυμεί να γνωρίσει το άγνωστο τέκνο της, να του κληρονομήσει και μία ουκ ευκαταφρόνητη περιουσία κι έτσι να πάει στον Παράδεισο δίχως το βάρος των αμαρτιών της. Και μπλέκονται οι σημερινοί ήρωες κι από κει και πέρα, διαβάστε και κάτι μόνοι σας…
Πώς γίνεται μια ωραία ιδέα να καταστρέφεται έτσι;;; Πώς;;; Γραφή απλή πολύ απλή, πολλές επαναλήψεις και πολλές περιγραφές άνευ λόγου και ουσίας. Το βιβλίο κάλλιστα θα μπορούσε να είναι 100 σελίδες λιγότερο κι έτσι θα γλίτωναν τη ζωή τους και μερικά δεντράκια… Και κάτι κραυγαλέα λάθη (οέο! Επιτέλους επιμελητές που είστε;;;)… Το 1978 το ηλεκτρικό είχε ανακαλυφθεί σχεδόν έναν αιώνα πίσω κι ένα μπουρδέλο περιωπής (ακόμα και στα Γιάννενα) πιστέψτε με είχε ηλεκτρικό κι όχι λάμπες πετρελαίου και ξυλόσομπες… αν ήταν τόσο φτηνιάρικο, θα πήγαιναν και φτωχομπινέδες άρα no much money…
Βαθμουλάκος: 5/10 (είμαι και φιλεύσπλαχνο το άτιμο…)
Η ιδέα ενδιαφέρουσα… καλή… ίσως και πολύ καλή… αλλά μόνο ως ιδέα… γιατί μετά δεν….
Ολίγα λόγια δια την υπόθεσιν: Το μακρινό 1978 εις τα Ιωάννινα, υπάρχει ένα πορνείον (μπουρδέλο για όσους δεν το κατάλαβαν) εις το οποίο δουλεύουν γυναίκες χωρίς τη θέλησή τους αλλά με τη θέληση των ρεμαλιών – αρχόντων της περιοχής. Μία από αυτές είναι η όμορφη αρμένισσα Μελέκ που θα θελήσει να το σκάσει με τη βοήθεια του αγαπημένου της. Ακόμα και οι πόρνες έχουν δικαίωμα στον αγνό έρωτα! Όμως οι νταβατζήδες δεν την αφήνουν, την μαντρώνουν, μένει η Μελέκ έγγυος (φιλεύσπλαχνη γαρ, θέλει να κρατήσει το παιδί), όμως οι κακοί νταβατζήδες θέλουν κι από κει φράγκα. Έτσι μόλις το γεννάει, της το αρπάζουν και το πουλάνε σε άτεκνο ζευγάρι. Η Μελέκ για να εκδικηθεί βάζει φωτιά και μπούρμπερη στο πορνείο και καίγονται όλοι οι υπόλοιποι εκτός από αυτούς που έπρεπε να καούν στην πυρά της Κόλασης. Κι ερχόμαστε στο σήμερα, όπου η Μελέκ λίγο πριν αποδημήσει εις Κύριον, επιθυμεί να γνωρίσει το άγνωστο τέκνο της, να του κληρονομήσει και μία ουκ ευκαταφρόνητη περιουσία κι έτσι να πάει στον Παράδεισο δίχως το βάρος των αμαρτιών της. Και μπλέκονται οι σημερινοί ήρωες κι από κει και πέρα, διαβάστε και κάτι μόνοι σας…
Πώς γίνεται μια ωραία ιδέα να καταστρέφεται έτσι;;; Πώς;;; Γραφή απλή πολύ απλή, πολλές επαναλήψεις και πολλές περιγραφές άνευ λόγου και ουσίας. Το βιβλίο κάλλιστα θα μπορούσε να είναι 100 σελίδες λιγότερο κι έτσι θα γλίτωναν τη ζωή τους και μερικά δεντράκια… Και κάτι κραυγαλέα λάθη (οέο! Επιτέλους επιμελητές που είστε;;;)… Το 1978 το ηλεκτρικό είχε ανακαλυφθεί σχεδόν έναν αιώνα πίσω κι ένα μπουρδέλο περιωπής (ακόμα και στα Γιάννενα) πιστέψτε με είχε ηλεκτρικό κι όχι λάμπες πετρελαίου και ξυλόσομπες… αν ήταν τόσο φτηνιάρικο, θα πήγαιναν και φτωχομπινέδες άρα no much money…
Βαθμουλάκος: 5/10 (είμαι και φιλεύσπλαχνο το άτιμο…)
June 18, 2018
3 διαφορετικές ιστορίες, που εκτυλίσσονται εναλλάξ, μας αφηγείται συγχρόνως ο συγγραφέας. Μου άρεσε και το απόλαυσα σαφώς πολύ περισσότερο από την Ογκρέσα.
3,5 αστέρια
3,5 αστέρια
October 12, 2015
Αν ήταν το πρώτο του μπορεί να έβαζα και 4.Όλες οι συμπτώσεις μαζεμένες στα 3 δικά του βιβλία που διάβασα!Δε ξέρω τελικά κατά το πόσο βασίζονται σε αληθινά γεγονότα!Ειναι ένα βιβλίο που διαβάζεται άνετα χωρίς να κουράζει.
August 20, 2015
Ο Κώστας Κρομμύδας είναι ένα από τα πρόσωπα εκείνα που την τελευταία διετία έχει ακουστεί όσο λίγα. Θες οι πολλές παρουσιάσεις των βιβλίων του -που μοιάζουν να μην έχουν τελειωμό-, η συνεχής παρουσία του σε διάφορα δρώμενα -που βοηθούν να διατηρηθεί εξαιρετικά ενεργό το προφίλ του-, έχουμε, που λέει ο λόγος, βαρεθεί να τον βλέπουμε ή, τουλάχιστον, έτσι νιώθω εγώ. Φέτος, λοιπόν, ο κύριος Κρομμύδας επέστρεψε με ένα νέο βιβλίο, το "Μη με λησμόνει". Δεν ξέρω αν το έχετε διαβάσει και ποια είναι η γνώμη σας γι' αυτό αλλά προσωπικά με άφησε ανικανοποίητη, όπως ανικανοποίητη με άφησε και η δική του "Ογκρέσα", αν και σίγουρα όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό.
Η Μελέκ, μια γυναίκα που έζησε μια ζωή δύσκολες και γεμάτη πίκρες, με λίγες χαρές, μετρημένες στα δάχτυλα, που κι αυτές τις της έκλεψαν βίαια και χωρίς έλεος. Ένα γράμμα και μια τελευταία επιθυμία, με τη λύτρωση μιας αγάπης χαμένης αλλά όχι ξεχασμένης, στα δάκρυα εκείνα λίγο πριν κλείσει τα μάτια της για πάντα. Η Πέρσα που βλέπει τη ζωή της να γκρεμίζεται μπροστά στα μάτια της και που καλείται να πληρώσει τις λανθασμένες επιλογές της. Ο Κωνσταντίνος που ανακαλύπτει μια αλήθεια που αλλάζει τη ζωή του όπως τη γνώριζε μέχρι σήμερα. Οι δρόμοι των δύο τελευταίων θα συναντηθούν μοιραία, και ένα μόνο βλέμμα θα είναι αρκετό για να οδηγήσει στην αρχή μιας θυελλώδους σχέσης που θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της και που θα φέρει στο φως καλά κρυμμένα μυστικά που θα αλλάξουν τους ίδιους και τον κόσμο τους.
Λοιπόν... προσπαθώ να καταλάβω ποιο πραγματικά είναι το πρόβλημά μου με το βιβλίο αυτό και όσο το σκέφτομαι, καταλήγω όλο και περισσότερο στο συμπέρασμα πως δεν πρόκειται μόνο για ένα πράγμα. Το κυριότερο όλων -επειδή από κάπου πρέπει να ξεκινήσω- είναι πως δεν θεωρώ πως προσφέρει κάτι περισσότερο ή κάτι το διαφορετικό από τα δύο προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα. Αισθάνομαι πως έχει υιοθετήσει ένα πολύ συγκεκριμένο μοτίβο και ουσιαστικά μας ξανασερβίρει την ίδια ακριβώς συνταγή, με ελάχιστες παραλλαγές που δεν είναι όμως αρκετές για να μας κεντρίσουν το ενδιαφέρον, να διατηρήσουν την αγωνία μας σε υψηλά επίπεδα και πολύ περισσότερο, να μας οδηγήσουν σε ένα φινάλε που θα μας ξαφνιάσει και θα μας εκπλήξει. Αντίθετα, πολλές φορές, θα σκεφτούμε πως "αυτό κάπου το έχω ξαναδιαβάσει".
Οφείλω να ομολογήσω πως ψυχογραφικά οι χαρακτήρες της ιστορίας είναι αρκετά καλά δουλεμένοι, τους αισθανόμαστε οικείους, αλλά η προσωπική τους ιστορία δεν είναι αρκετή για να τονίσει το προφίλ τους και να το αξιοποιήσει με τρόπους που θα κάνουν τις περιπέτειές τους να μας μείνουν αξέχαστες. Επιπλέον, οι τόσες πολλές και μοιραίες συμπτώσεις κατά τη διάρκεια της ζωής τους, ειδικά από ένα σημείο και μετά, είναι τόσο υπερβολικές και τόσο τραβηγμένες, που δύσκολα υποστηρίζουν την -ενοχλητική για μένα- λεζάντα στο εξώφυλλο του βιβλίου, "Βασισμένο σε αληθινή ιστορία". Δεν ξέρω πόσο παράξενη μπορεί να έχει υπάρξει η ζωή του συγγραφέα ή των οικείων του, ούτε αμφισβητώ το γεγονός πως η ζωή είναι που γράφει τα πιο παράξενα σενάρια, αλλά τρία στα τρία, τα βιβλία του, συγκεντρώνουν όλες τις συμπτώσεις του κόσμου, κάτι που στα δικά μου μάτια μειώνει την αληθοφάνειά τους.
Το "Μη με λησμόνει" είναι ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο, ένα σχετικά ευχάριστο ανάγνωσμα που η ιστορία του τρέχει αρκετά γρήγορα, που όμως δεν έχει το νεύρο εκείνο που χρειάζεται για να σε συγκλονίσει και πολύ περισσότερο, να σου μείνει αξέχαστο, παρά που ο τίτλος του σε προκαλεί να κάνεις το αντίθετο. Καλώς ή κακώς, είναι ένα βιβλίο που όταν το κλείσεις, ελάχιστα θα έχεις νιώσει γι' αυτό και που μόλις περάσει πολύ λίγος καιρός, ελάχιστα θα το θυμάσαι, επειδή δεν έχει τη δυναμική ή την πρωτοτυπία που θα απαιτούσε το τρίτο έργο του συγγραφέα, έτσι ώστε να κάνει ο ίδιος την υπέρβασή του αλλά και να αποδείξει πως μπορεί να μας προσφέρει κάτι διαφορετικό απ' ότι στο πρόσφατο παρελθόν.
Η Μελέκ, μια γυναίκα που έζησε μια ζωή δύσκολες και γεμάτη πίκρες, με λίγες χαρές, μετρημένες στα δάχτυλα, που κι αυτές τις της έκλεψαν βίαια και χωρίς έλεος. Ένα γράμμα και μια τελευταία επιθυμία, με τη λύτρωση μιας αγάπης χαμένης αλλά όχι ξεχασμένης, στα δάκρυα εκείνα λίγο πριν κλείσει τα μάτια της για πάντα. Η Πέρσα που βλέπει τη ζωή της να γκρεμίζεται μπροστά στα μάτια της και που καλείται να πληρώσει τις λανθασμένες επιλογές της. Ο Κωνσταντίνος που ανακαλύπτει μια αλήθεια που αλλάζει τη ζωή του όπως τη γνώριζε μέχρι σήμερα. Οι δρόμοι των δύο τελευταίων θα συναντηθούν μοιραία, και ένα μόνο βλέμμα θα είναι αρκετό για να οδηγήσει στην αρχή μιας θυελλώδους σχέσης που θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της και που θα φέρει στο φως καλά κρυμμένα μυστικά που θα αλλάξουν τους ίδιους και τον κόσμο τους.
Λοιπόν... προσπαθώ να καταλάβω ποιο πραγματικά είναι το πρόβλημά μου με το βιβλίο αυτό και όσο το σκέφτομαι, καταλήγω όλο και περισσότερο στο συμπέρασμα πως δεν πρόκειται μόνο για ένα πράγμα. Το κυριότερο όλων -επειδή από κάπου πρέπει να ξεκινήσω- είναι πως δεν θεωρώ πως προσφέρει κάτι περισσότερο ή κάτι το διαφορετικό από τα δύο προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα. Αισθάνομαι πως έχει υιοθετήσει ένα πολύ συγκεκριμένο μοτίβο και ουσιαστικά μας ξανασερβίρει την ίδια ακριβώς συνταγή, με ελάχιστες παραλλαγές που δεν είναι όμως αρκετές για να μας κεντρίσουν το ενδιαφέρον, να διατηρήσουν την αγωνία μας σε υψηλά επίπεδα και πολύ περισσότερο, να μας οδηγήσουν σε ένα φινάλε που θα μας ξαφνιάσει και θα μας εκπλήξει. Αντίθετα, πολλές φορές, θα σκεφτούμε πως "αυτό κάπου το έχω ξαναδιαβάσει".
Οφείλω να ομολογήσω πως ψυχογραφικά οι χαρακτήρες της ιστορίας είναι αρκετά καλά δουλεμένοι, τους αισθανόμαστε οικείους, αλλά η προσωπική τους ιστορία δεν είναι αρκετή για να τονίσει το προφίλ τους και να το αξιοποιήσει με τρόπους που θα κάνουν τις περιπέτειές τους να μας μείνουν αξέχαστες. Επιπλέον, οι τόσες πολλές και μοιραίες συμπτώσεις κατά τη διάρκεια της ζωής τους, ειδικά από ένα σημείο και μετά, είναι τόσο υπερβολικές και τόσο τραβηγμένες, που δύσκολα υποστηρίζουν την -ενοχλητική για μένα- λεζάντα στο εξώφυλλο του βιβλίου, "Βασισμένο σε αληθινή ιστορία". Δεν ξέρω πόσο παράξενη μπορεί να έχει υπάρξει η ζωή του συγγραφέα ή των οικείων του, ούτε αμφισβητώ το γεγονός πως η ζωή είναι που γράφει τα πιο παράξενα σενάρια, αλλά τρία στα τρία, τα βιβλία του, συγκεντρώνουν όλες τις συμπτώσεις του κόσμου, κάτι που στα δικά μου μάτια μειώνει την αληθοφάνειά τους.
Το "Μη με λησμόνει" είναι ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο, ένα σχετικά ευχάριστο ανάγνωσμα που η ιστορία του τρέχει αρκετά γρήγορα, που όμως δεν έχει το νεύρο εκείνο που χρειάζεται για να σε συγκλονίσει και πολύ περισσότερο, να σου μείνει αξέχαστο, παρά που ο τίτλος του σε προκαλεί να κάνεις το αντίθετο. Καλώς ή κακώς, είναι ένα βιβλίο που όταν το κλείσεις, ελάχιστα θα έχεις νιώσει γι' αυτό και που μόλις περάσει πολύ λίγος καιρός, ελάχιστα θα το θυμάσαι, επειδή δεν έχει τη δυναμική ή την πρωτοτυπία που θα απαιτούσε το τρίτο έργο του συγγραφέα, έτσι ώστε να κάνει ο ίδιος την υπέρβασή του αλλά και να αποδείξει πως μπορεί να μας προσφέρει κάτι διαφορετικό απ' ότι στο πρόσφατο παρελθόν.
September 25, 2019
Τελειώνοντας το "Μη με λησμόνει" πριν μερικές μέρες, είχα μία ιδέα! Να αφήσω το γράμμα που υπάρχει στο τέλος του βιβλίου για την ημέρα που θα έγραφα λίγα λόγια για αυτό. Το μόνο που κατάφερα από την συγκίνηση είναι να μην μπορώ να γράψω ούτε μία λέξη!
Μια μέρα λοιπόν αφού διάβασα και το γράμμα, έχω να πω με σιγουριά πως είναι άλλη μια ιστορία του έρχεται να μας αφήσει εμβρόντητους με την πλοκή, την γραφή και τις λέξεις.
Γιατί μιλάμε απλά για ένα υφαντό από συγκυρίες και γεγονότα, από αγάπη, μίσος, αντιξοότητες, έρωτες, από πονεμένες ψυχές, από ανθρώπους τέρατα αλλά και από αγγέλους που ζουν στη γη. Το υφαντό αυτό ταξιδεύει από τα Γιάννενα, στην Πάτμο, στο Γαλαξίδι, στην Τζιά, στην Αθήνα και καταλήγει στο Παρίσι και πάλι πίσω και όσο ταξιδεύει γίνεται από κουβάρι που έχει περιπλέξει τις ζωές των ηρώων, σε πέπλο αέρινο, ώσπου να σκορπίσει και να βάλει στην θέση του κάθε πλάσμα που παρέσυρε στο διάβα του.
Η πένα του όπως πάντα μεθυστική, τρέχει αβίαστα στις σελίδες γεμίζοντάς τες με εικόνες που κάποια στιγμή γίνονται πραγματικότητα και οι ήρωες πλέον στέκονται δίπλα σου και γίνεσαι ένα μαζί τους. Άλλους τους έχεις λατρέψει, άλλους τους έχεις μισήσει αλλά σίγουρα νιώθεις πλέον και ο ίδιος κομμάτι του βιβλίου...
Μοναδική αίσθηση!!!
Μια μέρα λοιπόν αφού διάβασα και το γράμμα, έχω να πω με σιγουριά πως είναι άλλη μια ιστορία του έρχεται να μας αφήσει εμβρόντητους με την πλοκή, την γραφή και τις λέξεις.
Γιατί μιλάμε απλά για ένα υφαντό από συγκυρίες και γεγονότα, από αγάπη, μίσος, αντιξοότητες, έρωτες, από πονεμένες ψυχές, από ανθρώπους τέρατα αλλά και από αγγέλους που ζουν στη γη. Το υφαντό αυτό ταξιδεύει από τα Γιάννενα, στην Πάτμο, στο Γαλαξίδι, στην Τζιά, στην Αθήνα και καταλήγει στο Παρίσι και πάλι πίσω και όσο ταξιδεύει γίνεται από κουβάρι που έχει περιπλέξει τις ζωές των ηρώων, σε πέπλο αέρινο, ώσπου να σκορπίσει και να βάλει στην θέση του κάθε πλάσμα που παρέσυρε στο διάβα του.
Η πένα του όπως πάντα μεθυστική, τρέχει αβίαστα στις σελίδες γεμίζοντάς τες με εικόνες που κάποια στιγμή γίνονται πραγματικότητα και οι ήρωες πλέον στέκονται δίπλα σου και γίνεσαι ένα μαζί τους. Άλλους τους έχεις λατρέψει, άλλους τους έχεις μισήσει αλλά σίγουρα νιώθεις πλέον και ο ίδιος κομμάτι του βιβλίου...
Μοναδική αίσθηση!!!
March 25, 2016
ένα από τα πιο βαρετά,ανούσια και φλύαρα βιβλία που είχα την ατυχία να διαβάσω,τόοοοσο προβλέψιμο...εν ολίγοις,ένα ακόμη τουβλάκι στο σωρό της γλυκανάλατης λογοτεχνίας....δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναδιαβάσω τίποτα δικό του,το πρώτο και τελευταίο...
August 11, 2015
Το μη με λησμόνει ειναι το πρώτο μυθιστορημα του συγγραφέα Κώστα Κρομμυδα που διάβασα και μπορώ να πώ ότι μου άρεσε πολύ!Η γραφή απλή αλλα ωραία σε συνδυασμό με μια ιστορία που απο τις πρώτες σελίδες συγκινεί τον αναγνώστη και τον παρακινει να διαβάσει την συνέχεια με κομμενη την ανάσα, θέλοντας να μάθει προφανώς την συνέχεια.Μ'ενα κουβάρι θα παρομοίαζα την ζωή των ηρώων το οποίο ενωνει το παρελθόν και το παρών με εξελίξεις που πολλές φορές σκέφτηκα οτι καποιος κινει τα νηματα ωστε να έρθει στο τέλος η λύτρωση που με αγωνία προσδοκεί ο αναγνώστης.Συγχαρητήρια στον συγγραφέα δημιουργησε ενα μυθιστόρημα γεμάτο μυστήριο, αγωνία, συγκίνηση που δεν το λησμονείς γιατι ο αναγνώστης νιώθει πολλά και εντονα συναισθήματα!!
October 11, 2015
Δυστυχώς περίμενα κάτι περισσότερο μετά την ογκρέσα. Η ιστορία κατά τη γνώμη μου άφηνε πολλά κενά δεν είχε να δώσει τίποτα.Δεν μου προκάλεσε κανένα ενδιαφέρον απλά μόνο ότι διαβαζόταν πάρα πολύ εύκολα.Επίσης βρίσκω υπερβολικό και τα τρία βιβλία του να είναι βασισμένα σε αληθινές ιστορίες.
May 21, 2015
Στα Γιάννενα τη δεκαετία του 1970 ένα μωρό γεννιέται σε ένα πορνείο, ένα ζευγάρι που περιμένει απ’ έξω το κρατά στα χέρια του και εξαφανίζεται μαζί του ενώ ένας άντρας τους παρακολουθεί στενά. Λίγο καιρό μετά μια μυστηριώδης φωτιά καίει το σπίτι και αφαιρεί τη ζωή τριών ανθρώπων. Χρόνια μετά οι επιζήσαντες πρωταγωνιστές εκείνου του δράματος αρχίζουν να συναντούν το παρελθόν! Αυτή είναι η αρχή του νέου συναρπαστικού μυθιστορήματος του Κώστα Κρoμμύδα που δε θα το αφήνετε από τα χέρια σας.
Με στακάτη, κινηματογραφική αφήγηση, διαρκείς εναλλαγές εικόνων και ανατροπές στην πλοκή το Μη με λησμόνει κυλάει ορμητικά σα νερό και παρασέρνει την ανάγνωση σε ρυθμούς πρωτόγνωρους. Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου, γιατί τα ερωτηματικά ξεπροβάλλουν το ένα πίσω από το άλλο και η αγωνία για το ποιος από τους πρωταγωνιστές είναι το μωρό που πουλήθηκε εκείνο το βράδυ κορυφώνεται σε κάθε σελίδα! Ο συγγραφέας χειρίζεται έξυπνα την πλοκή, ρίχνει φως όπου και για όσο θέλει και εστιάζει σε άλλα σημεία την πιο κρίσιμη στιγμή! Ομολογώ ότι κι εγώ παρασύρθηκα και πίστεψα λάθος πρόσωπο ότι είναι το μωρό εκείνης της νύχτας.
Παράλληλα με αυτήν την ιστορία, ο συγγραφέας, έχοντας διαλέξει πολύ καλούς χαρακτήρες και αληθινές προσωπικότητες βρίσκει χώρο να εκφράσει τα συναισθήματά του για τη θεία δίκη, να δελεάσει τους πρωταγωνιστές του να δεχτούν τις συνέπειες των πράξεών τους και πάνω από όλα να δείξει πως από το παρελθόν δεν ξεφεύγει κανείς, όσο μακριά κι αν πάει. Ένας σκληρός, κομπιναδόρος αστυνομικός και ένα αδίστακτο σημαίνον πρόσωπο των Ιωαννίνων είναι οι βασικοί μάρτυρες εκείνων των γεγονότων. Ο έμπειρος φωτογράφος και η δεξιοτέχνις χορεύτρια θα γνωριστούν και θα ερωτευτούν και θα στροβιλιστούν σε έναν κύκλο πάθους και ψεμάτων. Η γυναίκα που γέννησε εκείνο το παιδί είναι τελικά ζωντανή και μάλιστα στο Παρίσι και ψάχνει το παιδί της. Ένας άντρας βρίσκει τη γαλήνη από το παρελθόν στον χώρο και στη βιβλιοθήκη της μονής της Πάτμου. Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Τι ρόλο έπαιξαν κάποτε και τι καλούνται να κάνουν τώρα; Πώς συνδέονται μεταξύ τους; Για ποια είναι το γαλάζιο μη με λησμόνει; Θα καταφέρει η αχλύ του μύθου αυτού του λουλουδιού να νικήσει το μίσος και να αγκαλιάσει την αδόλευτη αγάπη που γεννιέται ανάμεσα σε δυο νέους ανθρώπους;
Καλογραμμένο, γρήγορο, ανατρεπτικό, με μια διαφορετική από τα συνηθισμένα ιστορία, η οποία είναι αληθινή κι αυτό κάνει την πλοκή και τη λύση του μύθου ακόμη πιο τραγικά! Χαμογέλασα διακριτικά όταν ο συγγραφέας μεταξύ άλλων ανέφερε για μια βιβλιοπαρουσίαση στο αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο της Κέας, το οποίο περιέγραψε τόσο παραστατικά! Τα Γιάννενα με τον μυστηριώδη φόνο της Κυρα-Φροσύνης, το Παρίσι με την αίγλη του, η Πάτμος με τη γαλήνη της και το Γαλαξίδι με την ιστορία του είναι τα σκηνικά στα οποία διαδραματίζεται η νέα ιστορία του Κώστα Κρομμύδα. Μη λησμονήσετε αυτό το βιβλίο!
Με στακάτη, κινηματογραφική αφήγηση, διαρκείς εναλλαγές εικόνων και ανατροπές στην πλοκή το Μη με λησμόνει κυλάει ορμητικά σα νερό και παρασέρνει την ανάγνωση σε ρυθμούς πρωτόγνωρους. Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου, γιατί τα ερωτηματικά ξεπροβάλλουν το ένα πίσω από το άλλο και η αγωνία για το ποιος από τους πρωταγωνιστές είναι το μωρό που πουλήθηκε εκείνο το βράδυ κορυφώνεται σε κάθε σελίδα! Ο συγγραφέας χειρίζεται έξυπνα την πλοκή, ρίχνει φως όπου και για όσο θέλει και εστιάζει σε άλλα σημεία την πιο κρίσιμη στιγμή! Ομολογώ ότι κι εγώ παρασύρθηκα και πίστεψα λάθος πρόσωπο ότι είναι το μωρό εκείνης της νύχτας.
Παράλληλα με αυτήν την ιστορία, ο συγγραφέας, έχοντας διαλέξει πολύ καλούς χαρακτήρες και αληθινές προσωπικότητες βρίσκει χώρο να εκφράσει τα συναισθήματά του για τη θεία δίκη, να δελεάσει τους πρωταγωνιστές του να δεχτούν τις συνέπειες των πράξεών τους και πάνω από όλα να δείξει πως από το παρελθόν δεν ξεφεύγει κανείς, όσο μακριά κι αν πάει. Ένας σκληρός, κομπιναδόρος αστυνομικός και ένα αδίστακτο σημαίνον πρόσωπο των Ιωαννίνων είναι οι βασικοί μάρτυρες εκείνων των γεγονότων. Ο έμπειρος φωτογράφος και η δεξιοτέχνις χορεύτρια θα γνωριστούν και θα ερωτευτούν και θα στροβιλιστούν σε έναν κύκλο πάθους και ψεμάτων. Η γυναίκα που γέννησε εκείνο το παιδί είναι τελικά ζωντανή και μάλιστα στο Παρίσι και ψάχνει το παιδί της. Ένας άντρας βρίσκει τη γαλήνη από το παρελθόν στον χώρο και στη βιβλιοθήκη της μονής της Πάτμου. Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Τι ρόλο έπαιξαν κάποτε και τι καλούνται να κάνουν τώρα; Πώς συνδέονται μεταξύ τους; Για ποια είναι το γαλάζιο μη με λησμόνει; Θα καταφέρει η αχλύ του μύθου αυτού του λουλουδιού να νικήσει το μίσος και να αγκαλιάσει την αδόλευτη αγάπη που γεννιέται ανάμεσα σε δυο νέους ανθρώπους;
Καλογραμμένο, γρήγορο, ανατρεπτικό, με μια διαφορετική από τα συνηθισμένα ιστορία, η οποία είναι αληθινή κι αυτό κάνει την πλοκή και τη λύση του μύθου ακόμη πιο τραγικά! Χαμογέλασα διακριτικά όταν ο συγγραφέας μεταξύ άλλων ανέφερε για μια βιβλιοπαρουσίαση στο αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο της Κέας, το οποίο περιέγραψε τόσο παραστατικά! Τα Γιάννενα με τον μυστηριώδη φόνο της Κυρα-Φροσύνης, το Παρίσι με την αίγλη του, η Πάτμος με τη γαλήνη της και το Γαλαξίδι με την ιστορία του είναι τα σκηνικά στα οποία διαδραματίζεται η νέα ιστορία του Κώστα Κρομμύδα. Μη λησμονήσετε αυτό το βιβλίο!
March 18, 2022
Ανέκαθεν ήθελα να διαβάσω ένα βιβλίο του συγγραφέα καθώς είχα ακούσει αλλά και διαβάσει τόσο καλά σχόλια, αλλά πάντα κάτι γινόταν και κατέληγα στην αγορά κάποιου άλλου. Μέχρι που το συγκεκριμένο μου το πήρε δώρο ένας πολύ καλός μου φίλος.
Στο δια ταύτα λοιπόν, πρόκειται για ένα βιβλίο όπως παρουσιάζει τρεις ξεχωριστές, κατά τα φαινόμενα, ιστορίες πού όμως μπλέκονται τόσο όμορφα και τόσο αρμονικά μεταξύ τους όσο κυλάει η ροή. Οι χαρακτήρες του, άνθρωποι απλοί, καθημερινοί με τα κοινά προβλήματα που όλοι λίγο πολύ έχουμε, οι οποίοι θα μπορούσαν να είναι φίλοι σου. Τα κεφάλαια του μικρά και αρκετά ευκολοδιάβαστα με αποτέλεσμα να μην μπορείς εύκολα να το αφήσεις από τα χέρια σου.
Στο δια ταύτα λοιπόν, πρόκειται για ένα βιβλίο όπως παρουσιάζει τρεις ξεχωριστές, κατά τα φαινόμενα, ιστορίες πού όμως μπλέκονται τόσο όμορφα και τόσο αρμονικά μεταξύ τους όσο κυλάει η ροή. Οι χαρακτήρες του, άνθρωποι απλοί, καθημερινοί με τα κοινά προβλήματα που όλοι λίγο πολύ έχουμε, οι οποίοι θα μπορούσαν να είναι φίλοι σου. Τα κεφάλαια του μικρά και αρκετά ευκολοδιάβαστα με αποτέλεσμα να μην μπορείς εύκολα να το αφήσεις από τα χέρια σου.
August 31, 2020
Ακόμα ένα βιβλίο του συγγραφέα που λάτρεψα, αν και όχι όσο το 'Μια νύχτα ακόμη' που έχει χαραχθεί βαθιά μέσα στην καρδιά μου. Άλλη μια ιστορία έφτασε στο τέλος της και κλείνει όμορφα τον φετινό μου Αύγουστο. Λεπτομέρειες για την άποψή μου θα σας έχω λίγο αργότερα όταν θα περάσει λίγη ώρα από τώρα που μόλις διάβασα την τελευταία λέξη του. Όμως το σίγουρο είναι πως το συνιστώ ανεπιφύλακτα όπως και ο,τι άλλο του ίδιου έχω διαβάσει.
June 23, 2015
Ένα ντόμινο εξελίξεων σηματοδοτεί η απόφαση της Μελεκ, έστω και τις τελευταίες μέρες της ζωής της, να δώσει φως στο άγνωστο παρελθόν της! Να ψάξει εκείνα τα κομμάτια του πάζλ που λείπουν για να ολοκληρωθεί ο πίνακας της ζωής της! Για να βρεί την λύτρωση και να αποκαταστήσει την θλιβερή και θαμμένη για χρόνια δικιά της ιστορία! Σιγά σιγά και μεθοδικά, μας φανερώνεται μια αλήθεια συγκλονιστική! Μια αλήθεια που έχει δέσει στ��ν τροχό της, τις ζωές και τις τύχες ανθρώπων που βρέθηκαν έρμαια των πράξεων μιας αδίσταχτης σπείρας! Η Μελεκ είναι μια γυναίκα που πόνεσε πολύ, έζησε μια ζωή σκληρή και δύσκολη, με λίγες στιγμές ευτυχίας! Η γυναίκα αυτή δεν ξέχασε ποτέ, δεν λησμόνησε ποτέ! Κρατάει τον μοναδικό θησαυρό της ζωής της, τις αναμνήσεις της και ένα μικρό μπλε λουλούδι, που ήρθε η ώρα να καταλήξουν στα χέρια εκείνης ή εκείνου που κάποτε ήρθε στην ζωή της να της δώσει ελπίδα! Μια ελπίδα που όμως χάθηκε ακριβώς την ίδια στιγμή κλέβοντας από μέσα της κάθε χαρά και προσδοκία! Ένα γράμμα με περιεχόμενο μια ανείπωτη και απίστευτη ιστορία και ένα μικρό μπλε λουλούδι ξεκινάει το ταξίδι του, για να βρεί τον παραλήπτη του! Ένας αγώνας δρόμου, μια μάχη με τον χρόνο θα δοθεί ώστε η Μελεκ να συναντήσει όσα το πεπρωμένο της στέρησε πριν εκείνη κλείσει τα μάτια της οριστικά!
Ο Κωνσταντίνος βλέπει την ζωή του να ανατρέπεται μαθαίνοντας μια αλήθεια που αλλάζει τα δεδομένα της ως τώρα ζωής του! Η άσχημη σχέση με τον πατέρα του και η αυταρχική πίεση που του ασκεί τον κάνει να ασφυκτιά! Η Πέρσα έρχεται αντιμέτωπη με την οικονομική καταστροφή και με την πραγματικότητα των λάθος επιλογών της! Νιώθει την γή να φεύγει κάτω από τα πόδια της! Όταν τα βλέμματα τους θα συναντηθούν θα νιώσουν την ίδια έλξη και την ίδια αδιόρατη ανάγκη να μοιραστούν τα κομμάτια της ζωής τους! Να ανοίξουν την ψυχή τους και να καταθέσουν ο ένας στον άλλον την καρδιά του! Και καθώς το κουβάρι της ζωής τους ξετυλίγεται, καθώς ο χείμαρρος των εξελίξεων τους πλησιάζει, ενώ η χιονοστιβάδα των αποκαλύψεων τους κυκλώνει εκείνοι προσπαθούν κρατώντας ένας το χέρι του άλλου να μείνουν στην επιφάνεια! Αιχμάλωτοι της ίδια μοίρας θα παλέψουν μαζί για να αποδεχτούν τα όσα εκείνη τους όρισε!
Ο Μιχαήλ έχοντας αποκοπεί για χρόνια από την πραγματική ζωή, ζει ταπεινά στο Μοναστήρι της Αποκαλύψεως στην Πάτμο. Η επίσκεψη μιας γυναίκας και η επιθυμία της να δωρίσει στο μοναστήρι ένα κειμήλιο μεγάλης αξίας, φέρνει τα πάνω κάτω στην ζωή του! Οι αναμνήσεις τον κατακλύζουν ξανά, η αδικία τον πνίγει! Αλλά η αλήθεια είναι εκεί και τον περιμένει! Τον προσκαλεί να αποτίσει φόρο τιμής στο παρελθόν του! Να μάθει πως δεν λησμόνησε και δεν λησμονήθηκε! Η αγάπη που έδωσε και πήρε κρατήθηκε αναλλοίωτη στον χρόνο!
Γρήγορο, ανατρεπτικό και με μια διακύμανση συναισθημάτων που κορυφώνεται σταδιακά! Συναισθήματα που αναδύονται στην επιφάνεια λίγο λίγο για να ξεπηδήσουν με έναν ξέφρενο ρυθμό στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου! Μια ιστορία που καθηλώνει καθώς ξετυλίγεται! Καθώς τα κομμάτια της μπαίνουν ένα ένα στην σειρά για να φανερώσουν την αλήθεια! Νιώθεις έντονα τις ψυχολογικές μεταπτώσεις να σε κατακλύζουν από τους ήρωες που δεινοπαθούν χωρίς να φταίνε, από τον πόνο που έχει μείνει μέσα τους και ψάχνει την χαραμάδα για να ξεχειλίσει να βρεί την δικαίωση να βρεί την κάθαρση!!! Οι ήρωες του βιβλίου, απλοί συνηθισμένοι καθόλου πολυσύνθετοι που όμως κρύβουν μέσα τους μια δύναμη, μια αντοχή που δυναμώνει και σε γεμίζει με ελπίδα και αισιοδοξία!!!!
Ο Κωνσταντίνος βλέπει την ζωή του να ανατρέπεται μαθαίνοντας μια αλήθεια που αλλάζει τα δεδομένα της ως τώρα ζωής του! Η άσχημη σχέση με τον πατέρα του και η αυταρχική πίεση που του ασκεί τον κάνει να ασφυκτιά! Η Πέρσα έρχεται αντιμέτωπη με την οικονομική καταστροφή και με την πραγματικότητα των λάθος επιλογών της! Νιώθει την γή να φεύγει κάτω από τα πόδια της! Όταν τα βλέμματα τους θα συναντηθούν θα νιώσουν την ίδια έλξη και την ίδια αδιόρατη ανάγκη να μοιραστούν τα κομμάτια της ζωής τους! Να ανοίξουν την ψυχή τους και να καταθέσουν ο ένας στον άλλον την καρδιά του! Και καθώς το κουβάρι της ζωής τους ξετυλίγεται, καθώς ο χείμαρρος των εξελίξεων τους πλησιάζει, ενώ η χιονοστιβάδα των αποκαλύψεων τους κυκλώνει εκείνοι προσπαθούν κρατώντας ένας το χέρι του άλλου να μείνουν στην επιφάνεια! Αιχμάλωτοι της ίδια μοίρας θα παλέψουν μαζί για να αποδεχτούν τα όσα εκείνη τους όρισε!
Ο Μιχαήλ έχοντας αποκοπεί για χρόνια από την πραγματική ζωή, ζει ταπεινά στο Μοναστήρι της Αποκαλύψεως στην Πάτμο. Η επίσκεψη μιας γυναίκας και η επιθυμία της να δωρίσει στο μοναστήρι ένα κειμήλιο μεγάλης αξίας, φέρνει τα πάνω κάτω στην ζωή του! Οι αναμνήσεις τον κατακλύζουν ξανά, η αδικία τον πνίγει! Αλλά η αλήθεια είναι εκεί και τον περιμένει! Τον προσκαλεί να αποτίσει φόρο τιμής στο παρελθόν του! Να μάθει πως δεν λησμόνησε και δεν λησμονήθηκε! Η αγάπη που έδωσε και πήρε κρατήθηκε αναλλοίωτη στον χρόνο!
Γρήγορο, ανατρεπτικό και με μια διακύμανση συναισθημάτων που κορυφώνεται σταδιακά! Συναισθήματα που αναδύονται στην επιφάνεια λίγο λίγο για να ξεπηδήσουν με έναν ξέφρενο ρυθμό στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου! Μια ιστορία που καθηλώνει καθώς ξετυλίγεται! Καθώς τα κομμάτια της μπαίνουν ένα ένα στην σειρά για να φανερώσουν την αλήθεια! Νιώθεις έντονα τις ψυχολογικές μεταπτώσεις να σε κατακλύζουν από τους ήρωες που δεινοπαθούν χωρίς να φταίνε, από τον πόνο που έχει μείνει μέσα τους και ψάχνει την χαραμάδα για να ξεχειλίσει να βρεί την δικαίωση να βρεί την κάθαρση!!! Οι ήρωες του βιβλίου, απλοί συνηθισμένοι καθόλου πολυσύνθετοι που όμως κρύβουν μέσα τους μια δύναμη, μια αντοχή που δυναμώνει και σε γεμίζει με ελπίδα και αισιοδοξία!!!!
December 10, 2016
Δε χρειάζονται πολλά λόγια για τη γλώσσα και το ύφος γραφής του Κώστα Κρομμύδα... Όλα είναι γνώριμα, οικεία και αγαπημένα από το κοινό. Και σ' αυτό το βιβλίο, ο συγγραφέας βάζει τα δυνατά του σε μια πλοκή που σε συνεπαίρνει. Και έτσι το "Μη με λησμόνει" γίνεται απλά αξέχαστο!
Εντούτοις, αυτήν την φορά θα σταθώ στη μικρότητα που πιθανώς διακρίνει κάποια άτομα. Αναφέρομαι στα σχόλια που κατέγραψαν η Katerina Charisi και το Skorofido Skorofido, που μόνο απορία προκαλούν για το πικρόχολο στυλ.
Κι αυτό γιατί, κατ' εμέ, αν κάτι δεν σ' αρέσει, δεν υπάρχει λόγος να γραφτεί ολόκληρο κατεβατό, μόνο και μόνο για να μειώσεις και να θίξεις πρόσωπα και καταστάσεις. Θεωρώ λοιπόν ότι στις κριτικές βιβλίων πρέπει να επικεντρώνεται κανείς στο βιβλίο και μόνο, και όχι να κάνει κήρυγμα. Εάν κάτι δεν σ' αρέσει, υπάρχει και η εναλλακτική της απαξίωσης... Τόσο απλά...
Όλα τα παραπάνω γράφονται με πλήρη σεβασμό προς κάθε άποψη...
Εντούτοις, αυτήν την φορά θα σταθώ στη μικρότητα που πιθανώς διακρίνει κάποια άτομα. Αναφέρομαι στα σχόλια που κατέγραψαν η Katerina Charisi και το Skorofido Skorofido, που μόνο απορία προκαλούν για το πικρόχολο στυλ.
Κι αυτό γιατί, κατ' εμέ, αν κάτι δεν σ' αρέσει, δεν υπάρχει λόγος να γραφτεί ολόκληρο κατεβατό, μόνο και μόνο για να μειώσεις και να θίξεις πρόσωπα και καταστάσεις. Θεωρώ λοιπόν ότι στις κριτικές βιβλίων πρέπει να επικεντρώνεται κανείς στο βιβλίο και μόνο, και όχι να κάνει κήρυγμα. Εάν κάτι δεν σ' αρέσει, υπάρχει και η εναλλακτική της απαξίωσης... Τόσο απλά...
Όλα τα παραπάνω γράφονται με πλήρη σεβασμό προς κάθε άποψη...
March 10, 2016
Δεν ξέρω αν φταίει το ότι ταυτίστηκα με την Πέρσα αλλά αυτό το βιβλίο με συγκλόνισε. απλά μοναδικό, με πλοκή και εικόνες κινηματογραφικές που σε παρασύρουν... μπήκε στο τοπ 10 των καλύτερων βιβλίων που έχω διαβάσει!
November 22, 2019
Ένα βιβλίο που με έκανε να κλαίω σε αρκετά σημεία και ένιωθα ότι ήμουν μαζί με τους ήρωες.
April 18, 2017
BookLoverGR
Δυο εραστές που τους χώρισαν με βίαιο τρόπο, ένα παιδί που δεν γνωρίζει πως είναι υιοθετημένο, ένας επαγγελματίας φωτογράφος, ένα γράμμα μαζί με ένα λουλούδι και ένας ιδιωτικός ερευνητής, ο οποίος καλείτε για να βάλει τα πράγματα στην θέση τους και να αποκαλυφθεί η αλήθεια μετά από πολλά χρόνια, είναι τα κύρια στοιχεία της ιστορίας μας. Ο Κώστας Κρομμύδας ξεμπλέκει περίτεχνα το κουβάρι και μέχρι και την τελευταία σελίδα μας αποκαλύπτει μυστικά, διατηρώντας το ενδιαφέρον αμείωτο! Επιπλέον, στην ιστορία θίγονται θέματα όπως η εκμετάλλευση της λευκής σαρκός, τα κοινωνικά ταμπού, η οικονομική κρίση, ο θρησκευτικός φανατισμός.
Τολμώ να πω πως η ιστορία «Μη με λησμόνει» θα μπορούσε να γίνει μια υπέροχη ταινία στην μεγάλη οθόνη όπου θα μας συγκινούσε και σίγουρα θα μας ταξίδευε! Μέχρι τότε, αφήστε να σας ταξιδέψουν οι λέξεις του βιβλίου! Από τα βιβλία που πρέπει να υπάρχουν σε μια βιβλιοθήκη.
Δυο εραστές που τους χώρισαν με βίαιο τρόπο, ένα παιδί που δεν γνωρίζει πως είναι υιοθετημένο, ένας επαγγελματίας φωτογράφος, ένα γράμμα μαζί με ένα λουλούδι και ένας ιδιωτικός ερευνητής, ο οποίος καλείτε για να βάλει τα πράγματα στην θέση τους και να αποκαλυφθεί η αλήθεια μετά από πολλά χρόνια, είναι τα κύρια στοιχεία της ιστορίας μας. Ο Κώστας Κρομμύδας ξεμπλέκει περίτεχνα το κουβάρι και μέχρι και την τελευταία σελίδα μας αποκαλύπτει μυστικά, διατηρώντας το ενδιαφέρον αμείωτο! Επιπλέον, στην ιστορία θίγονται θέματα όπως η εκμετάλλευση της λευκής σαρκός, τα κοινωνικά ταμπού, η οικονομική κρίση, ο θρησκευτικός φανατισμός.
Τολμώ να πω πως η ιστορία «Μη με λησμόνει» θα μπορούσε να γίνει μια υπέροχη ταινία στην μεγάλη οθόνη όπου θα μας συγκινούσε και σίγουρα θα μας ταξίδευε! Μέχρι τότε, αφήστε να σας ταξιδέψουν οι λέξεις του βιβλίου! Από τα βιβλία που πρέπει να υπάρχουν σε μια βιβλιοθήκη.
November 13, 2021
Ότι χειρότερο έχω διαβάσει φέτος. Κριμα που δεν το σταμάτησα από τις πρώτες του σελίδες αλλά επηρεάστηκα από τις καλές του κριτικές. Δυστυχώς όμως εξαπατήθηκα 😜
Η ιστορία είχε καλές προοπτικές να αποδειχθεί ενδιαφέρουσα αλλά τελικα το μπαλόνι των προσδοκιών μου ξεφούσκωσε κάπου στα μισά. Οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι επιφανειακοί και με δυσκολία μπορεί να συνδεθεί ο αναγνώστης μαζί τους. Οι περιγραφές μένουν ασύνδετες και πρόχειρα τοποθετημένες μέσα στο κείμενο. Υπάρχουν ακόμα και χαρακτήρες που παρα το γεγονός οτι ο συγγραφέας τους αναφέρει εκτενώς μέσα στο κείμενο υπονοώντας την εμπλοκή τους στην πλοκή, τελικα αυτοί ουδεμία προφανή σχέση έχουν. Άλλους δε που με το ζόρι τους αναφέρει…κάπου στο τέλος τους αφιερώνει ολόκληρο κεφάλαιο. Για τον αναγνώστη όμως παραμένουν αδιάφοροι.
Αν ήμουν εκδότης θα απαιτούσα να ξαναγραφτεί. Αλλά φαντάζομαι οτι το όνομα του συγγραφέα μπορεί να δίνει άλλοθι σε κακογραμμένα βιβλία. Για το όνομα του συγγραφέα έβαλα λοιπόν και γω δυο αστέρια 😜😜
Η ιστορία είχε καλές προοπτικές να αποδειχθεί ενδιαφέρουσα αλλά τελικα το μπαλόνι των προσδοκιών μου ξεφούσκωσε κάπου στα μισά. Οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι επιφανειακοί και με δυσκολία μπορεί να συνδεθεί ο αναγνώστης μαζί τους. Οι περιγραφές μένουν ασύνδετες και πρόχειρα τοποθετημένες μέσα στο κείμενο. Υπάρχουν ακόμα και χαρακτήρες που παρα το γεγονός οτι ο συγγραφέας τους αναφέρει εκτενώς μέσα στο κείμενο υπονοώντας την εμπλοκή τους στην πλοκή, τελικα αυτοί ουδεμία προφανή σχέση έχουν. Άλλους δε που με το ζόρι τους αναφέρει…κάπου στο τέλος τους αφιερώνει ολόκληρο κεφάλαιο. Για τον αναγνώστη όμως παραμένουν αδιάφοροι.
Αν ήμουν εκδότης θα απαιτούσα να ξαναγραφτεί. Αλλά φαντάζομαι οτι το όνομα του συγγραφέα μπορεί να δίνει άλλοθι σε κακογραμμένα βιβλία. Για το όνομα του συγγραφέα έβαλα λοιπόν και γω δυο αστέρια 😜😜
February 1, 2020
Ένα βιβλίο που χάρηκα να διαβάζω! Κάθε βιβλίο του κυρίου Κρομμύδα είναι μια τέλεια εμπειρία για μένα! Αγαπημένος μου ηθοποιός αλλά και συγγραφέας!
March 10, 2016
Είναι απίστευτο τι συναισθήματα μπορεί να σου γεννήσει ένα μυθιστόρημα όταν το διαβάζεις. Είναι μοναδική η αίσθηση να γίνεσαι μέρος της ιστορίας ρουφώντας κάθε λέξη που εμφανίζεται μπροστά σου και να αγωνιάς για το τι θα διαβάσεις στην επόμενη παράγραφο. Το μυθιστόρημα "Μη με λησμόνει" του Κώστα Κρομμύδα, είναι ένα τέτοιο λογοτεχνικό έργο. Δεν είναι μία απλή ιστορία αγάπης που συμπληρώνεται με κάποια άλλα γεγονότα. Είναι μία δραματική εξιστόρηση που συνδέει περίτεχνα δύο εποχές και δύο ανθρώπους που η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να σχετίζονται με καταστάσεις που κανείς δεν θα ήθελε να βιώσει.
Ο αναγνώστης αρχικά έρχεται αντιμέτωπος με μία δραματική περιγραφή μίας γέννας σε ένα πορνείο στα Γιάννενα στις αρχές του '79, η οποία διακόπτεται αφήνοντας ν�� πλανάται ένα ερωτηματικό αφού στα αμέσως επόμενα κεφάλαιο ο συγγραφέας επιστρέφει στο παρόν και περιγράφει τις ζωές των ηρώων της ιστορίας μέσα στην καθημερινότητά τους. Η καθημερινότητα αυτή είναι πολύ διαφορετική για το καθένα και φαίνεται στον αναγνώστη πως δεν υπάρχει κάτι που να συνδέει όλα αυτά τα πρόσωπα. Γρήγορα όμως η πρώτη σύνδεση μεταξύ των δύο βασικών ηρώων γίνεται και σιγά - σιγά τα πρώτα κομμάτια του παζλ αρχίζουν να ενώνονται. Το "παζλ" αυτό όμως αποδεικνύεται πως έχει πολλά κομμάτια. Ο συγγραφέας μας ταξιδεύει σε πολλές περιοχές δίνοντας στοιχεία και για τα άλλα πρόσωπα της ιστορίας, η οποία πια διαδραματίζεται μεταξύ Παρισιού, Πάτμου, Γαλαξιδίου, Ιωαννίνων, Αθήνας και Δελφών... Δεν περιορίζεται δε στην περιγραφή των γεγονότων ��λλά μας μεταφέρει και εικόνες αυτών των τοποθεσιών που ζωντανεύουν στο μυαλό του αναγνώστη, ειδικά αν είχε την τύχη να έχει επισκεφθεί αυτά τα μέρη.
Από κάποιο σημείο και μετά η ιστορία επιταχύνεται. Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές και ο αναγνώστης αφού έχει πέσει στην παγίδα του συγγραφέα να θεωρεί πως έχει καταλάβει τι έχει συμβεί, διαπιστώνει πως τελικά τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Ένα εκπληκτικό κατόρθωμα του Κώστα Κρομμύδα είναι πως καταφέρνει την απορία που δημιουργεί η εξέλιξη της ιστορίας στον αναγνώστη, να την περιγράφει ο ίδιος μέσα από τους ήρωες του. Έτσι την ώρα που ο αναγνώστης απορεί για το τι έχει συμβεί, την ίδια στιγμή διαβάζει την ίδια απορία από τα στόματα των προσώπων της ιστορίας.
Όταν πια όλα έχουν τοποθετηθεί σε μία σειρά και ο αναγνώστης έχει συνειδητοποιήσει τι ακριβώς είχε διαδραματιστεί στο παρελθόν οπότε απλά περιμένει να διαβάσει το "happy end" έρχεται ένα αναπάντεχο γεγονός να τον ταράξει και να του δημιουργήσει άγχος για την εξέλιξη της ιστορίας. Δεν σας κρύβω πως προσωπικά πήγα απνευστί στο επόμενο κεφάλαιο για να διαπιστώσω πως η εξέλιξη δεν ήταν τραγική... Αφού συνειδητοποίησα πως τελικά όλα πήγαν καλά επέστρεψα πίσω για να διαβάσω τις παραγράφους που παρέκαμψα...
Συμπερασματικά θεωρώ πως το τελευταίο βιβλίο του Κώστα Κρομμύδα αποτελεί ένα μυθιστόρημα που δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Τελειώνοντάς το νιώθει κανείς χαρμολύπη. Χαίρεται για την εξέλιξη του παρόντος χρόνου, αλλά δεν μπορεί να μη νιώσει λύπη για όλα αυτά που συνέβησαν στο παρελθόν. Αλλά έτσι δεν είναι στη πραγματικότητα και η ζωή; Πόσο μάλλον όταν το συγκεκριμένο μυθιστόρημα είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία...
Ο αναγνώστης αρχικά έρχεται αντιμέτωπος με μία δραματική περιγραφή μίας γέννας σε ένα πορνείο στα Γιάννενα στις αρχές του '79, η οποία διακόπτεται αφήνοντας ν�� πλανάται ένα ερωτηματικό αφού στα αμέσως επόμενα κεφάλαιο ο συγγραφέας επιστρέφει στο παρόν και περιγράφει τις ζωές των ηρώων της ιστορίας μέσα στην καθημερινότητά τους. Η καθημερινότητα αυτή είναι πολύ διαφορετική για το καθένα και φαίνεται στον αναγνώστη πως δεν υπάρχει κάτι που να συνδέει όλα αυτά τα πρόσωπα. Γρήγορα όμως η πρώτη σύνδεση μεταξύ των δύο βασικών ηρώων γίνεται και σιγά - σιγά τα πρώτα κομμάτια του παζλ αρχίζουν να ενώνονται. Το "παζλ" αυτό όμως αποδεικνύεται πως έχει πολλά κομμάτια. Ο συγγραφέας μας ταξιδεύει σε πολλές περιοχές δίνοντας στοιχεία και για τα άλλα πρόσωπα της ιστορίας, η οποία πια διαδραματίζεται μεταξύ Παρισιού, Πάτμου, Γαλαξιδίου, Ιωαννίνων, Αθήνας και Δελφών... Δεν περιορίζεται δε στην περιγραφή των γεγονότων ��λλά μας μεταφέρει και εικόνες αυτών των τοποθεσιών που ζωντανεύουν στο μυαλό του αναγνώστη, ειδικά αν είχε την τύχη να έχει επισκεφθεί αυτά τα μέρη.
Από κάποιο σημείο και μετά η ιστορία επιταχύνεται. Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές και ο αναγνώστης αφού έχει πέσει στην παγίδα του συγγραφέα να θεωρεί πως έχει καταλάβει τι έχει συμβεί, διαπιστώνει πως τελικά τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Ένα εκπληκτικό κατόρθωμα του Κώστα Κρομμύδα είναι πως καταφέρνει την απορία που δημιουργεί η εξέλιξη της ιστορίας στον αναγνώστη, να την περιγράφει ο ίδιος μέσα από τους ήρωες του. Έτσι την ώρα που ο αναγνώστης απορεί για το τι έχει συμβεί, την ίδια στιγμή διαβάζει την ίδια απορία από τα στόματα των προσώπων της ιστορίας.
Όταν πια όλα έχουν τοποθετηθεί σε μία σειρά και ο αναγνώστης έχει συνειδητοποιήσει τι ακριβώς είχε διαδραματιστεί στο παρελθόν οπότε απλά περιμένει να διαβάσει το "happy end" έρχεται ένα αναπάντεχο γεγονός να τον ταράξει και να του δημιουργήσει άγχος για την εξέλιξη της ιστορίας. Δεν σας κρύβω πως προσωπικά πήγα απνευστί στο επόμενο κεφάλαιο για να διαπιστώσω πως η εξέλιξη δεν ήταν τραγική... Αφού συνειδητοποίησα πως τελικά όλα πήγαν καλά επέστρεψα πίσω για να διαβάσω τις παραγράφους που παρέκαμψα...
Συμπερασματικά θεωρώ πως το τελευταίο βιβλίο του Κώστα Κρομμύδα αποτελεί ένα μυθιστόρημα που δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Τελειώνοντάς το νιώθει κανείς χαρμολύπη. Χαίρεται για την εξέλιξη του παρόντος χρόνου, αλλά δεν μπορεί να μη νιώσει λύπη για όλα αυτά που συνέβησαν στο παρελθόν. Αλλά έτσι δεν είναι στη πραγματικότητα και η ζωή; Πόσο μάλλον όταν το συγκεκριμένο μυθιστόρημα είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία...
November 11, 2015
Tο Μη Με Λησμόνει, ήταν η πρώτη αναγνωστική μου επαφή με τα βιβλία του Κώστα Κρομμύδα.
Ανάμεσα σε υπόλοιπα που είχα διαλέξει ως συντροφιά στις καλοκαιρινές μου διακοπές, ήταν το μοναδικό που κατάφερε ξεκάθαρα να ξεχωρίσει, και να συνεχίσει να πολιορκεί το μυαλό μου ακόμα και τώρα, πολλούς μήνες μετά.
Από τον Τίτλο του ακόμα, κέρδισε την προσοχή μου ως μια φράση που αποτυπώνει έντονο συναίσθημα και βούτηξα από το γαλάζιο του εξώφυλλού του μέσα στις θάλασσες των ιστοριών του.
Εντυπωσιάστηκα από την εξαιρετική ικανότητα του συγγραφέα να συνθέτει ένα παζλ χαρακτήρων και συναισθημάτων, που ενώ στην αρχή φαντάζει δύσκολο το ταίριασμα ανάμεσα στα τόσα και τόσο πολυμορφικά κομμάτια του, στο τέλος κλειδώνουν σχεδόν καρμικά μεταξύ τους δημιουργώντας μια εικόνα απόλυτης ολοκλήρωσης.
Η δυναμική γραφή του συγγραφέα, αποδίδει στο μέγιστο την ψυχική υπόσταση των ηρώων του, καθιστώντας σε μέτοχο σε όσα νιώθουν, σε όσα σκέφτονται, σε όσα αναζητούν και αποζητούν, στον πόνο και στη χαρά τους, στα απωθημένα και στα αναπάντητα γιατί τους, στα όνειρά τους, και στα λογαριάσματα της μοίρας τους..
Αυτή τη μαγική διαπεραστική γραφή, συνάντησα και στην Ογκρέσα του και στη Ζωή που Έλειπε. Με την καθηλωτική ικανότητα του Κώστα Κρομμύδα να εισβάλλει σε κάθε πτυχή του μυαλού και της καρδιάς σου, υφαίνονται Ιστορίες που ξεχειλίζουν από αλήθεια, έρωτα, ένταση και ψυχή, και έχουν τη δύναμη να σε συνεπαίρνουν και να σε μεταφέρουν στον δικό τους κόσμου, και να σε κατακτούν με σιγουριά σε κάθε τους λέξη.
Προσωπικά θεωρώ, πως ανάμεσα σε ένα πλήθος συγγραφέων που ανακυκλωτικά περιστρέφεται σε ίδιες και επίπεδες ιστορίες, Ο Κώστας κρομμύδας ξεχωρίζει κατά πολύ, με το να καταφέρνει να εισχωρεί στις βαθύτερες, μη συμβιβα��μένες με το «απλά καλό» επιθυμίες που έχουμε ως αναγνώστες, προσφέροντάς μας το "τέλειο" μέσα από αλησμόνητα αναγνωστικά ταξίδια.
Ανάμεσα σε υπόλοιπα που είχα διαλέξει ως συντροφιά στις καλοκαιρινές μου διακοπές, ήταν το μοναδικό που κατάφερε ξεκάθαρα να ξεχωρίσει, και να συνεχίσει να πολιορκεί το μυαλό μου ακόμα και τώρα, πολλούς μήνες μετά.
Από τον Τίτλο του ακόμα, κέρδισε την προσοχή μου ως μια φράση που αποτυπώνει έντονο συναίσθημα και βούτηξα από το γαλάζιο του εξώφυλλού του μέσα στις θάλασσες των ιστοριών του.
Εντυπωσιάστηκα από την εξαιρετική ικανότητα του συγγραφέα να συνθέτει ένα παζλ χαρακτήρων και συναισθημάτων, που ενώ στην αρχή φαντάζει δύσκολο το ταίριασμα ανάμεσα στα τόσα και τόσο πολυμορφικά κομμάτια του, στο τέλος κλειδώνουν σχεδόν καρμικά μεταξύ τους δημιουργώντας μια εικόνα απόλυτης ολοκλήρωσης.
Η δυναμική γραφή του συγγραφέα, αποδίδει στο μέγιστο την ψυχική υπόσταση των ηρώων του, καθιστώντας σε μέτοχο σε όσα νιώθουν, σε όσα σκέφτονται, σε όσα αναζητούν και αποζητούν, στον πόνο και στη χαρά τους, στα απωθημένα και στα αναπάντητα γιατί τους, στα όνειρά τους, και στα λογαριάσματα της μοίρας τους..
Αυτή τη μαγική διαπεραστική γραφή, συνάντησα και στην Ογκρέσα του και στη Ζωή που Έλειπε. Με την καθηλωτική ικανότητα του Κώστα Κρομμύδα να εισβάλλει σε κάθε πτυχή του μυαλού και της καρδιάς σου, υφαίνονται Ιστορίες που ξεχειλίζουν από αλήθεια, έρωτα, ένταση και ψυχή, και έχουν τη δύναμη να σε συνεπαίρνουν και να σε μεταφέρουν στον δικό τους κόσμου, και να σε κατακτούν με σιγουριά σε κάθε τους λέξη.
Προσωπικά θεωρώ, πως ανάμεσα σε ένα πλήθος συγγραφέων που ανακυκλωτικά περιστρέφεται σε ίδιες και επίπεδες ιστορίες, Ο Κώστας κρομμύδας ξεχωρίζει κατά πολύ, με το να καταφέρνει να εισχωρεί στις βαθύτερες, μη συμβιβα��μένες με το «απλά καλό» επιθυμίες που έχουμε ως αναγνώστες, προσφέροντάς μας το "τέλειο" μέσα από αλησμόνητα αναγνωστικά ταξίδια.
July 17, 2019
Another spell-binding romance by Kostas Krommydas
What I love about Kostas Krommydas is that every new book of his that is released comes with a guarantee - an invisible, yet tangible seal of quality that makes me fully confident to buy, knowing I am holding in my hands my next enthralling, favourite read before I even go past the cover. This was even more so the case with Lake of Memories, seeing that it rendered me riveted from the first page. Once again, the author has created a world of intricate human relationships, where invisible threads bind everyone together, causing them to push and pull in a soulful dance that renders the reader mesmerized. The ending is delivered masterfully, tugging at the heart with a treasure of emotions and filling the mind with deep thoughts that are bound to be revisited again and again long after finishing the book. Highly recommended, this is now one of my favourite books by this author.
What I love about Kostas Krommydas is that every new book of his that is released comes with a guarantee - an invisible, yet tangible seal of quality that makes me fully confident to buy, knowing I am holding in my hands my next enthralling, favourite read before I even go past the cover. This was even more so the case with Lake of Memories, seeing that it rendered me riveted from the first page. Once again, the author has created a world of intricate human relationships, where invisible threads bind everyone together, causing them to push and pull in a soulful dance that renders the reader mesmerized. The ending is delivered masterfully, tugging at the heart with a treasure of emotions and filling the mind with deep thoughts that are bound to be revisited again and again long after finishing the book. Highly recommended, this is now one of my favourite books by this author.
December 31, 2019
Η πένα του συγκεκριμένου συγγραφέα είναι από τις αγαπημένες μου και αυτό φαίνεται και από τις βαθμολογίες που έχω βάλει στα προηγούμενα βιβλία του, ωστόσο το συγκεκριμένο για μένα ήταν μεγάλη απογοήτευση. Η ιστορία θα μπορούσε εναλλακτικά να έχει τον τίτλο η μεγάλη σύμπτωση, καθώς όλη η δομή είναι ένα γαϊτανάκι συμπτώσεων. Η πλοκή ξεκινάει από τα Γιάννενα όπου μία πόρνη φέρνει στον κόσμο έναν μωρό ενός μεγάλου έρωτα το οποίο και της το αρπάζουν με την βία. Από εκεί και έπειτα το βιβλίο παίρνει την κάτω βόλτα και ξεκινάει ένα συνονθύλευμα παρεξηγήσεων και συμπτώσεων, για μένα όλη η ιστορία χάνει το νόημα της. Τα πρόσωπα "χάνονται" και δεν γνωρίζεις τους χαρακτήρες ώστε να μπορείς να δεθείς μαζί τους. Ακόμα το πρώτο μισό του βιβλίου είναι αρκετά βαρετό με στοιχεία τα οποία δεν προσφέρουν κάτι στην πλοκή του. Πραγματικά στο τέλος του βιβλίου είχα συγχυστεί τόσο πολύ από όλα τα τυχαία περιστατικά που σου αποκαλύπτουν τα μυστικά του παρελθόντος, που δεν μπορούσα να συμμετέχω σαν αναγνώστης στο δράμα. Αν θέλετε να διαβάσετε ένα βιβλίο από τον συγκεκριμένο συγγραφέα θα πρότεινα το "η ζωή που έλειπε" το συγκεκριμένο δεν αξίζει.
January 24, 2018
Για την ακρίβεια 3,5. Το βιβλίο έχει τα πάντα, υπόθεση, εικόνες, χαρακτήρες, μυστήριο, ανατροπή αλλά κάτι δεν... Επειδή δεν θεωρώ ότι είναι σωστό να κρίνω το έργο κανενός, η βαθμολογία που βάζω είναι πάντα με βάση το πώς αισθάνομαι εγώ διαβάζοντας και τίποτα παραπάνω. Μέχρι τα μισά λοιπόν το διάβαζα διαγώνια και με χασμουρητό. Μετά, δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Θα το συνιστούσα στους λάτρεις του είδους που όπως καταλαβαίνω σιγά σιγά δεν ανήκω, καθώς είναι ένα βιβλίο που δεν του λείπει τίποτα. Αλλά από την άλλη ίσως αυτό να με ενόχλησε, ότι προσπαθεί πάρα πολύ. Θα διαβάσω και Φως μέσα στη Θύελλα και θα επανέλθω.
November 25, 2018
Διχως να εχω διαβασει καποιο βιβλιο του παρακολουθούσα καιρό τον Κώστα Κρομμυδα καθώς και την εξέλιξη του στο χώρο της συγγραφής. Προσφατα είχα μια επικοινωνία μαζί του και αυτό μου έδωσε το έναυσμα να διαβάσω ένα από τα βιβλία του. Επέλεξα αυτό και ομολογώ πως μέσα σε 3 μέρες το είχα τελειώσει. Ο τρόπος που μπλέκει τα πράγματα και ο τρόπος που έχει βαζει τους χαρακτήρες να βιώνουν τις καταστάσεις που περνάνε είναι πολύ όμορφος. Ήταν ένα βιβλίο που μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο με κράτησε εκεί. Με ειχε καθηλώσει.. Δεν ήθελα να το αφησω από τα χέρια μου.
July 18, 2019
"Μια θάλασσα που ταξιδεύει μνήμες πάνω σε κύματα που πνίγονται από δάκρυ." Αυτή η φράση χαρακτηρίζει για εμένα το εν λόγω μυθιστόρημα.
Αναμφίβολα, δεν μπορείς να το λησμονήσεις αυτό το βιβλίο. Σου βγάζει πλούτο συναισθημάτων, συγκ��νηση εις βάθος με τον τρόπο που, ο συγγραφέας, προσεγγίζει την κοινωνική του ιστορία και τους ήρωές του από την αρχή ως το τέλος.
Η γραφή, καθώς, και ο τρόπος αφήγησης, θεωρώ πως είναι σημεία αναφοράς και αναγνωριστικά για όλα τα βιβλία του.
Αναμφίβολα, δεν μπορείς να το λησμονήσεις αυτό το βιβλίο. Σου βγάζει πλούτο συναισθημάτων, συγκ��νηση εις βάθος με τον τρόπο που, ο συγγραφέας, προσεγγίζει την κοινωνική του ιστορία και τους ήρωές του από την αρχή ως το τέλος.
Η γραφή, καθώς, και ο τρόπος αφήγησης, θεωρώ πως είναι σημεία αναφοράς και αναγνωριστικά για όλα τα βιβλία του.
November 17, 2021
Τέχνες, ενδοοικογενειακή βία και η ήρεμη αύρα της Πάτμου. Πόσο αντιφατικά στοιχεία και πόσο συνδέονται!! «Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης»… «Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο». Ένα βιβλίο που εξελίσσεται (σπονδυλωτά) σε διαφορετικές εποχές και διαφορετικές πόλεις.
Μια ιστορία με ανατροπές, ζωές ανακατεμένες, γεμάτες πόνο και συγκίνηση.
Κάθε που κλείνει ένας κύκλος, ανοίγει ένας καινούργιος… and life goes on.
Μια ιστορία με ανατροπές, ζωές ανακατεμένες, γεμάτες πόνο και συγκίνηση.
Κάθε που κλείνει ένας κύκλος, ανοίγει ένας καινούργιος… and life goes on.
August 29, 2020
Διαφορετικές πόλεις, διαφορετικές ζωές που η μοιρα φέρνει κοντά για να αποκαταστήσει μια ισορροπία. Το κουβάρι της αληθινης αυτής ιστορίας ξετυλιγει η δύναμη του έρωτα και της αγάπης.
Διαβάζεται ξεκούραστα, δημιουργεί όμορφες εικόνες και συναισθήματα. ⭐
Διαβάζεται ξεκούραστα, δημιουργεί όμορφες εικόνες και συναισθήματα. ⭐
January 30, 2020
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ βιβλίο, ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΌ βιβλίο, ΑΛΗΘΙΝΟ βιβλίο..
Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα που δένει περίτεχνα ιστορίες τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, οδηγώντας σε σοκαριστικές αποκαλύψεις και συγκινιτικές ταυτόχρονα. Μια συγκλονιστική ιστορία που σε καθηλώνει και θέλεις να μάθεις την συνέχεια.. Το απόλαυσα από την πρώτη του σελίδα μέχρι την τελευταία του..
Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα που δένει περίτεχνα ιστορίες τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, οδηγώντας σε σοκαριστικές αποκαλύψεις και συγκινιτικές ταυτόχρονα. Μια συγκλονιστική ιστορία που σε καθηλώνει και θέλεις να μάθεις την συνέχεια.. Το απόλαυσα από την πρώτη του σελίδα μέχρι την τελευταία του..
August 12, 2019
https://dominicamat.blogspot.com/2018...
Τί καλύτερο από το να περνάς το μεσημέρι της Κυριακής διαβάζοντας ένα εξαιρετικό βιβλίο;Μετά την πολυαγαπημένη μου πλέον ''Ογκρέσα'' σειρά είχε το βιβλίο ''Μη με λησμονεί'' από τον συγγραφέα κύριο Κώστα Κρομμύδα.Δεν θα αναλωθώ με το να σας γράψω πόσο τέλεια είναι η γραφή του αφού αυτό είναι κάτι που είναι γνωστό καί προτιμώ να μην γίνω κουραστική έως καί γραφική.Λίγα λόγια τώρα για το βιβλίο.Τελείως άγνωστοι εκ πρώτης όψεως άνθρωποι μπλέκονται στο γα'ι'τανάκι της μοίρας καί θα έρθουν αντιμέτωποι με τα λάθη καί τα μυστικά του παρελθόντος που τους ''κρατούν'' ακόμη δεμένους.Μία ιστορία που ξεκινάει από πολύ παλιά καί τα αποτελέσματά της επηρεάζουν ακόμη τους πρωταγωνιστές τους.Η εκμετάλλευση αθώων γυναικείων ψυχών,απάτες,αρπαγές αθώων μωρών καί η διαφθορά σημαντικών προσώπων είναι μόνο η αρχή.Τα χρόνια περνούν καί οι αδικημένοι ζητούν δικαίωση.Μία δικαίωση που ευτυχώς θα έρθει έστω καί αργά.Το ερώτημα που μας γεννιέται είναι το μέχρι που μπορεί να φτάσει η αλαζονεία ενός ανθρώπου.Πώς γίνεται να εκμεταλλεύονται με τέτοιον τρόπο αθώους ανθρώπους;Μέσα όμως σε όλη αυτήν την βρωμιά βλέπουμε παρ'όλα αυτά να γεννιέται ένας μεγάλος έρωτας που θα κρατήσει για πάντα καί θα δώσει μία ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον ακόμη κι αν είναι καταδικασμένος.Επιστρέφοντας στο παρόν σχεδόν όλα ανατρέπονται.΄Ο,τι γνωρίζουν οι ήρωες αλλάζουν εντελώς καί όχι-προσωπική μου άποψη-για κακό αλλά για καλό.Για μένα επίσης δεν είναι τυχαία η επιλογή των τόπων που διαδραματίζονται τα γεγονότα.Ειδικά η επιλογή της Πάτμου,το νησί της Αποκάλυψης,ταιριάζει απόλυτα συνειρμικά με τις αποκαλύψεις που θα ακολουθήσουν.Ένα ακόμα στοιχείο που μου αρέσει στα βιβλία του κυρίου Κρομμύδα είναι οι τόσο λιτοί αλλά ουσιαστικοί τους τίτλοι μαζί με τα άκρως ταιριαστά τους εξώφυλλα που αντικατοπτρίζουν απόλυτα την ιστορία των βιβλίων.Τώρα θα γίνω γραφική :P !!!Αξίζει να το αναζητήσετε καί να το διαβάσετε!!!
Τί καλύτερο από το να περνάς το μεσημέρι της Κυριακής διαβάζοντας ένα εξαιρετικό βιβλίο;Μετά την πολυαγαπημένη μου πλέον ''Ογκρέσα'' σειρά είχε το βιβλίο ''Μη με λησμονεί'' από τον συγγραφέα κύριο Κώστα Κρομμύδα.Δεν θα αναλωθώ με το να σας γράψω πόσο τέλεια είναι η γραφή του αφού αυτό είναι κάτι που είναι γνωστό καί προτιμώ να μην γίνω κουραστική έως καί γραφική.Λίγα λόγια τώρα για το βιβλίο.Τελείως άγνωστοι εκ πρώτης όψεως άνθρωποι μπλέκονται στο γα'ι'τανάκι της μοίρας καί θα έρθουν αντιμέτωποι με τα λάθη καί τα μυστικά του παρελθόντος που τους ''κρατούν'' ακόμη δεμένους.Μία ιστορία που ξεκινάει από πολύ παλιά καί τα αποτελέσματά της επηρεάζουν ακόμη τους πρωταγωνιστές τους.Η εκμετάλλευση αθώων γυναικείων ψυχών,απάτες,αρπαγές αθώων μωρών καί η διαφθορά σημαντικών προσώπων είναι μόνο η αρχή.Τα χρόνια περνούν καί οι αδικημένοι ζητούν δικαίωση.Μία δικαίωση που ευτυχώς θα έρθει έστω καί αργά.Το ερώτημα που μας γεννιέται είναι το μέχρι που μπορεί να φτάσει η αλαζονεία ενός ανθρώπου.Πώς γίνεται να εκμεταλλεύονται με τέτοιον τρόπο αθώους ανθρώπους;Μέσα όμως σε όλη αυτήν την βρωμιά βλέπουμε παρ'όλα αυτά να γεννιέται ένας μεγάλος έρωτας που θα κρατήσει για πάντα καί θα δώσει μία ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον ακόμη κι αν είναι καταδικασμένος.Επιστρέφοντας στο παρόν σχεδόν όλα ανατρέπονται.΄Ο,τι γνωρίζουν οι ήρωες αλλάζουν εντελώς καί όχι-προσωπική μου άποψη-για κακό αλλά για καλό.Για μένα επίσης δεν είναι τυχαία η επιλογή των τόπων που διαδραματίζονται τα γεγονότα.Ειδικά η επιλογή της Πάτμου,το νησί της Αποκάλυψης,ταιριάζει απόλυτα συνειρμικά με τις αποκαλύψεις που θα ακολουθήσουν.Ένα ακόμα στοιχείο που μου αρέσει στα βιβλία του κυρίου Κρομμύδα είναι οι τόσο λιτοί αλλά ουσιαστικοί τους τίτλοι μαζί με τα άκρως ταιριαστά τους εξώφυλλα που αντικατοπτρίζουν απόλυτα την ιστορία των βιβλίων.Τώρα θα γίνω γραφική :P !!!Αξίζει να το αναζητήσετε καί να το διαβάσετε!!!
Displaying 1 - 30 of 77 reviews