Naakt en volkomen hulpeloos ligt Charlotte van den Broecke na een val op de koude vloer van haar badkamer. De dagen en nachten die volgen zijn een verschrikking, en ze is ervan overtuigd dat dit haar dood betekent. Dan hoort ze beneden een geluid. Charlotte overleeft, maar na maanden van herstel raakt ze geobsedeerd door het idee dat ze wraak moet nemen op haar redders. Ze bedenkt een even simpel als doeltreffend plan. Wanneer bij de politie aangifte wordt gedaan van vermissing, neemt inspecteur Vegter de zaak aanvankelijk niet serieus.
In het begin lijkt het alsof drie verhalen door elkaar lopen. Charlotte is gevallen in de badkuip, heeft haar heup gebroken en naar het lijkt ook een schedelbreuk. Terwijl ze daar eenzaam en alleen ligt, wacht haar verlamde vader in een andere kamer op verzorging. Charlotte, dezelfde nadat ze na een half jaar revalidatie terug thuis is. Het feit dat ze terug thuis is geeft aan dat ze op een of andere manier uit de uitzichtloze situatie van de val in de badkamer gered is. Dat op zich is al een raadsel. Er wordt constant gewisseld tussen de Charlotte van de van en de Charlotte na de val. We komen ook heel wat van haar als kind te weten. Zo is haar moeder bijvoorbeeld weg, heeft haar en haar vader achtergelaten om fotoreportages te maken. Dan is er nog de politie die te maken heeft met geweld tegen homo's, altijd in dezelfde buurt wat doet vermoeden dat het om dezelfde daders gaat. Zoals het een goede thriller beaamt, lopen de drie verhalen in elkaar over, versterken elkaar en is de oplossing aan elkaar gelinkt. Verfrissende thriller met heel gedetailleerde beschrijvingen.
Lieneke Dijkzeul schreef al een hele reeks kinderboeken. In 2006 schreef zij haar eerste psychologische thriller, de start van een reeks met inspecteur Paul Vegter. Onlangs verscheen haar nieuwste boek met de titel Als padden schreeuwen.
Het zal een ieder wellicht eens overkomen zijn, je komt (bijna) ten val op een gladde vloer. In het geval van Charlotte van den Broecke in haar badkamer. Charlotte haar val is dusdanig ernstig dat ze denkt dat ze het niet overleeft. Ze krijgt na lange tijd toch hulp uit onverwachtse hoek, maar in tegenstelling dat ze dankbaarheid toont, heeft ze al een wraakplan klaar in haar hoofd.
Beginnende in dit nieuwe boek van Lieneke Dijkzeul, weet je na een paar bladzijden al dat we hier niet met zomaar een auteur te maken hebben. De jarenlange ervaring spat van de bladzijden af. Dit door haar mooie, duidelijke taalgebruik, pakkende zinnen en oog voor detail.
De karakters in Als padden schreeuwen worden tot in het diepst van hun ziel uitgediept en je krijgt voor een ieder waardering. Of het nou de goede of de slechte kant van de mens betreft, Dijkzeul weet het allemaal zo mooi te beschrijven dat je met elk karakter een band opbouwt, hoe goed of slecht ze ook zijn.
Dijkzeul haar nieuwste is zoveel meer dan een thriller, het is een verhaal van gemis, nostalgie en de hedendaagse maatschappij. Een maatschappij waarin we tegenwoordig overal een verklaring achter zoeken en angst ons wordt aangepraat.
Met Als padden schreeuwen heeft Dijkzeul weer een prachtig boek, misschien wel haar beste boek tot op heden afgeleverd. Ook inspecteur Vegter is nog lang niet aan het eind van zijn Latijn en wat mij betreft kan deze inspecteur nog jaren mee. Een boek dat mij warme gevoelens gaf, kippenvel en hartkloppingen van spanning, herkenning en alles om je heen vergeten en je wanen in de wereld van inspecteur Paul Vegter.
Een boek dat ik iedereen ten zeerste aan kan raden, of het nu het eerste boek is dat je van haar leest of de hele serie al verslonden hebt, Als padden schreeuwen is een unieke, niet standaard thriller.
Wat heb ik in vredesnaam gelezen. Dit boek was een van de vele boeken die nog tussen de e-book 'erfenis' op mijn e-reader stond. Had dus totdat ik 'm toevoegde op Goodreads (bijna halverwege het boek) ook geen idee dat het onderdeel was van een serie.
In het begin was het redelijk verwarrend lezen, maar al snel bekroop het gevoel me dat er iets niet klopte. Onbetrouwbare personages zijn wel altijd fascinerend.
Voor dit boek is een sterke maag een pré. Flink gruwelijke gebeurtenissen en mankementen worden zeer treffend omschreven. Ik kon alles alleen net iets te goed voor me zien en me soms net iets te goed inleven in de personages, waardoor het een buitengewoon onaangename leeservaring was. Ik moest en zou het uit lezen om er vanaf te zijn (en toch ook te weten hoe het af zou lopen).
Het concept was leuk, maar Lieneke Dijkzeul deed wat mij betreft iets te veel haar best om het interessant te maken. Veel moeilijke woorden, veel tijdsprongen, en dat terwijl de boel best voorspelbaar is als je de achterkant van het boek leest en een beetje nadenkt, waardoor die tijdsprongen niet per se nodig zijn om het spannend te maken. Wel veel punten voor dat ene in het schuurtje (even spoilers voorkomen, maar de lezers weten wat ik bedoel).
Meh. Ik had niet door dat dit deel 5 was uit een serie. Toen ik hier achter kwam, vielen er wel wat dingen op hun plaats (gebruik van achternamen en geschiedenis van collega's etc.). Leuk boek voor tussendoor, maar niet eentje voor op de 'die wil ik nog een keertje lezen'-plank. Het begin vond ik - met flashbacks en meerdere verhaallijnen - vrij lastig inkomen. Als dingen eenmaal samen komen, leest het wel heel makkelijk weg.
Dit was hem niet voor mij. Verhaallijnen lopen door elkaar heen, ik kon soms niet volgen bij wie we nu waren. Ook omdat voornamen en achternamen random door elkaar heen worden gebruikt. Veel open eindjes. Toch uitgelezen en daarom twee sterren.
Het boek was prima maar moeilijk om in te komen het begon erg langdradig en snapte eerst de links tussen de verschillende hoofdstukken totaal niet na ongeveer 100 pagina’s begon het spannender te worden maar voor alsnog niet het beste boek ooit
Vond de eerdere boeken in deze reeks beter. De schrijfstijl en het taalgebruik waren wederom erg prettig, maar het verhaal wat chaotisch en in het begin moeilijk te volgen.
Na een valse start ben ik na hoofdstuk 3 herbegonnen met lezen, en eens de verhaallijn en de personages allemaal op hun plaats waren heb ik dit werk in één ruk uitgelezen. Wat mij betreft, is dit een heel sterke thriller... ook veel meer dan "slechts een thriller"... een boek dat blijft nazinderen.
De eerste vijf delen van deze serie las ik lang geleden, bij het lezen van dit zesde deel moest ik weer even nadenken, wie die Vegter, zijn vriendin/collega Renee en sidekick Talsma ook weer waren. Of dat al niet ingewikkeld genoeg was, leken de eerste hoofdstukken over diverse verschillende personages te gaan, met ieder een eigen verhaallijn. Ik sprong van het ene verkeerde been op het andere. Totdat, toch al vrij snel, alles op zijn plaats viel. Het verhaal gaat vooral over Charlotte, dochter van rijke ouders, die nog steeds in haar ouderlijk huis woont. Naar het schijnt samen met haar vader, die boven in bed ligt en die zij trouw verzorgt. Het huis (en Charlotte zelf) zijn hevig in verval. Huisschilders komen om het ergste wat bij te werken. Eerder waren deze zelfde schilders ook al in het huis bezig geweest, nu zou de buitenboel geverfd worden. Het loopt anders. De schilders raken vermist, Vegter en co. moeten op onderzoek uit. Aanvankelijk lopen ze niet zo hard, maar dan wordt duidelijk, dat er wat vreemds aan de hand is.
Ik heb dit boek vrijwel achter elkaar uitgelezen. De ietwat vreemde titel maakte me al nieuwsgierig en eigenlijk vind ik alles wat mevr. Dijkzeul tot nu heeft geschreven prettig leesbaar. Het boek is opgebouwd uit vrij korte hoofdstukken. Het verhaal wisselt nogal eens van perspectief (heden en verleden van Charlotte) en dat is soms wat lastig. Zelf vind ik het prettig als er dan een vermelding boven een stuk staat dat schakelt makkelijker, aan de andere kant draagt het wel bij aan het verhaal. Charlotte is een eenzame, verwarde getroebleerde vrouw en doordat het verhaal over haar wat hakketakkiger is, is dat voor de lezer soms ook verwarrend. Het verhaal binnen het verhaal over Vegter en collega's is weer heel leuk om te lezen en ik hoop dan ook dat er nog meer boeken komen waarin zij voorkomen. Kortom een leuk boek, niks meer en niks minder.
Het is al even geleden dat ik de andere delen heb gelezen, maar ik heb het idee dat dit boek qua opbouw iets afwijkt van de andere delen. Het verhaal begint eigenlijk vrij plotseling. In het begin snapte ik ook nog niet alles. Maar beetje bij beetje wordt duidelijk hoe alles in elkaar steekt. Hoewel ik al vrij snel wat vermoedens had omtrent sommige zaken, moet je toch tot het einde wachten om er achter te komen of die vermoedens waar zijn. Daarom blijft de spanning erin. Het verhaal wordt vanuit wisselend perspectief verteld. Ook zijn er terugblikken op het verleden. Het boek leest vlot en ik had het dan ook zo uit. Het boek is absoluut een aanrader, maar ik 'm pas lezen als je de andere delen ook gelezen hebt omdat je dan meer weet over de rechercheurs.
Knap geconstrueerd verhaal dat geen moment verveeld behalve de vaak wat langdradige sfeeromschrijvingen. Ook bij deze 6e uit de serie Paul Vegter maakt de auteur helaas weer gebruik van reeds veel vaker in deze serie toegepaste beelden die daarmee hinderlijk cliché zijn geworden: Vegter is altijd vermoeid en eet slecht terwijl Talstra voortdurend shag rookt voor het open raam... Dat weten we nu wel. De titel is - evenals bij de voorgaande uitgaven - erg ver gezocht. Ik kijk uit naar een boek van Lieneke Dijkzeul waar wat meer vaart in zit en als het kan nog meer spanning.
Een ouderwets lekker nieuw deel in de Vegter-serie van Lieneke Dijkzeul. Aan te raden voor iedereen die van de meer intelligente en verfijnde literaire thrillers houdt. (Al vind ik t meer een politieroman.)
Een prima boek om me tijdens een slapeloze nacht met een ziek mannetje gezelschap te houden. De wanhoop van Charlotte vind ik mooi subtiel beschreven en ook de gesprekken tussen de twee broers maakten indruk.
Al lang geen Nederlandse boeken meer gelezen, maar kreeg deze van m'n moeder. Heerlijk boek! In paar dagen achter elkaar uitgelezen. Verhaal zat goed en stevig in elkaar. Tijd om meer Nederlandse boeken te lezen denk ik!
Vegter sigue con Reneé mientras su compañero Talsma intenta superar la muerte de su mujer. La trama va acerca de la desaparición de dos pintores en circunstancias sospechosas y las palizas a homosexuales que se hn repetido últimamente.
Een erg bijzonder boek. Pas ergens in het midden van het boek ga je doorkrijgen dat de verhaallijnen niet alleen door elkaar heen lopen, maar toch ook echt wel iets met elkaar te maken hebben. Verfrissend en verrassend, leest prima weg.
Nergens wordt het in dit boek spannend, daarvoor ligt het verhaal te open voor je, maar het is zeker niet saai te noemen. Lieneke Dijkzeul is gewoon een goede schrijfster, die je altijd weet te boeien
Gelezen uit de app Vakantiebieb 2015 met in juni spannende boeken. Tijdens het lezen wordt de hoofdpersoon steeds vreemder. Aardig boek, leest lekker makkelijk, dus je vliegt er doorheen.