ธี่หยด แว่วเสียงครวญคลั่ง

ธี่หยด #1

by กฤตานนท์

ไม่เคยมีที่ไหนเอากระทู้ดังจากพันทิพมาทำเป็นนิยายแบบนี้มาก่อน และเชื่อได้ว่าเป็นเรื่องจริงที่ผู้เขียนได้รับการถ่ายทอดจากคนที่ได้พบประสบการณ์นี้โดยตรง ท่ามกลางความหนาวและลมพัดหวีดหวิว แว่วเสียงครวญ “ธี่หยด...ธี่หยด...” โหยหวนชวนเขย่าขวัญ ลือกันว่าภัยร้ายกำลังจะคืบคลานเข้ามายังหมู่บ้านเล็กๆ ห่างไกลความเจริญแห่งนี้ แต่ใครเล่าจะรู้ว่ามันได้เริ่มขึ้นแล้ว...และมันไม่ใช่แค่ภัยร้ายธรรมดา ลางร้ายทั้งหลายบ่งชี้ว่า “สิ่งลี้ลับ” นั้นกำลังคุกคามครอบครัวหนึ่ง และประสบการณ์หลอนประสาทนี้คงไม่มีทางเลือนหายไปจากความทรงจำพวกเขาแน่นอน หยาด และครอบครัวอาศัยอยู่แถบชนบท บ้านของเธอทำไร่ทำสวน แต่ฐานะของพ่อเธอถือว่าดีกว่าชาวบ้านละแวกนั้นอยู่โข ช่วงหน้าหนาวน้องสาวของเธอคนหนึ่งที่ชื่อ แย้ม เกิดป่วย ประจวบเหมาะกับที่ช่วงนี้มีข่าวลือเกี่ยวกับภัยร้ายต่างๆ เกี่ยวกับสิ่งลี้ลับทั้งหลาย นั่นจึงเป็นจุดเริ่มต้นของหายนะ หยาดได้รู้ได้เห็นเหตุการณ์ต่างๆ ที่คล้ายกับเป็นลางบอกเหตุบางอย่าง แต่เพราะยังเด็กเลยไม่ได้คิดอะไรมาก จนกระทั่งแย้มล้มป่วยหนักกว่าเดิม เธอจึงเริ่มปะติดปะต่อเหตุการณ์ต่างๆ ที่ได้พบเจอมา ทั้งเพื่อนร่วมชั้นที่เสียชีวิตอย่างผิดธรรมชาติ ทั้งการได้เจอหญิงสาวแปลกหน้าตรงศาลร้างระหว่างทางเดินกลับบ้าน ทั้งการได้ยินเสียงแปลกๆ ในตอนกลางคืน และการได้เจอกับ ยายช่วย หญิงชราผู้โดดเดี่ยวที่อาศัยอยู่คนเดียวท่ามกลางป่าเขา นอกจากนี้อาการของแย้มยังดูแปลกๆ บางครั้งดูเหมือนไม่ใช่แย้มผู้อ่อนโยนคนเดิม จนกระทั่งอาการของแย้มดูท่าจะไม่ไหว จ่ามหันต์ และลุงพุฒิ ผู้ได้ชื่อว่ามีวิชาอาคมก็เข้ามาช่วย แต่สายเกินไปเสียแล้ว ในเมื่อเจ้าสิ่งลี้ลับที่อาจจะเป็น “ปอบ” ตบะแก่กล้านี้ ได้กัดกินภายในตัวแย้มและครอบงำเธอเสียสิ้น แม้พี่ชายของหยาดทั้งสามคนจะช่วยกันตัดกอไผ่หลังบ้าน อันเป็นที่ซุกซ่อน “ของ” ของปอบตนนั้น และจัดการเผาให้เหี้ยนแล้วก็ตาม

Genres: Horror

441 pages, Paperback

Published January 1, 2023

Reviews

[Makmild · Rating 2 out of 5]

อ่านแล้วหงุดหงิดการบรรยาย มันเป็นอะไรกับ “ชายชาติทหาร” มากมั้ย ไม่เป็น “ชายชาติทหาร” แล้วเข้มแข็งไม่ได้อ่อ แล้วทำไมผู้หญิงในเรื่องไม่อ่อนแอ ขี้โรค ขี้กลัว ก็ต้องเป็นคนน่ารำคาญอย่างซ้อซิ่ว หืม เอาจริงๆ คือเรื่องอะสนุก โครงเรื่องก็ดี ทำเป็นซีรีย์หนังอะไหว แต่ยืดมากแบบมากกกกกกกกกกกกกกก ใส่อะไรมาก็ไม่รู้เต็มไปหมด ลูกจำเป็นต้องมีหกคนมั้ย? พ่อจำเป็นต้องจีน? พ่อจีนเป็นใหญ่ในบ้านแต่เรียกพี่ชายว่าพี่ เรียกพี่สาวว่าเจ้ บทบรรยายเรียกพี่ชายคนโต (ตัวละครหลัก) ว่าตั่วเฮีย เป็นอะไรก๊อนนนนนนนนนน
.
คือรายละเอียดน่าหงุดหงิดมากๆ มันเล่าให้กระชับ สั้นได้อะ แต่ไม่รู้จะเล่ายาวๆ แบบไม่มีพ้อยต์ไปทำไม เหมือนอยากเล่าให้ยาวเฉยๆ การแวะข้างทางที่พยายามจะส่งเสริมตัวละครหลักคือไม่ได้ช่วยอะไรนอกจากบั่นทอนความน่ากลัวที่ควรจะโชว์ในเรื่อง เข้าใจว่าอยากจะย้ำเหลือเกินว่ายักษ์เป็นคนขี้โมโห แข็งแกร่ง เอาเรื่อง หยาด (พี่สาวคนโต) เป็นคนเซนส์แรงแต่ไม่มีใครฟัง แต่ไม่ต้องย้ำทุกบทก็ได้จ้า เข้าใจแล้วจ้า ด้วยความที่อ่านงานอุเก็ตสึ(ขอแนะนำ : ภาพวาดปริศนา) คือเขาจะมีการบรรยายแบบรวบรัดฉบับบล็อกอินเทอร์เน็ต ซึ่งเรื่องนี้ถ้าเล่ากระชับแบบนั้นได้ก็แจ่มไปเลย ให้ไปแล้วสี่ดาวแต่นี่เล่าแบบพยายามจะให้เป็นวรรณกรรมแต่แกเป็นเรื่องผีอินเทอร์เน็ตอ่า ไม่ต้องก็ได้ (จีบมือ) คือตัวละครเยอะแต่ไม่มีความซับซ้อนอะไร บทน้องๆคนรองๆ คือจืดสนิทจนต้องบรรยายทุกรอบว่าถ้าพี่ชายคนรองผู้ร่าเริงมาอยู่ด้วยก็คงสนุกกว่านี้ ขอบคุณนะที่ย้ำเพราะลืมจริงว่าคนไหนนิสัยยังไง ไม่ต้องถามว่ามีการพัฒนาตัวละครมั้ย ทุกคนนิสัยเหมือนเดิมจ้า ตั้งแต่จนจบเรื่อง คือก็เข้าใจว่าเป็นนิยายผี จะมาโฟกัสอะไรกับการพัฒนาตัวละคร แต่เพราะพี่เล่นเขียนยาวขนาดนี้ จะให้โฟกัสอะไรอะ เล่าแค่เรื่องความน่ากลัวแม่งแค่ครึ่งเล่มก็พอมั้ง
.
สรุปคือ ก็สนุกแหละ น่ากลัวนิดหน่อย แต่มันยืดจนน่ารำคาญ เห็นว่ามีเป็นหนังแล้ว ตัวละครชายหัวร้อนยังไงก็ต้องเต๋าสมชายแต่แก่ไปแล้วก็ต้องมาเป็นหนุ่มๆ ในเรื่อง 4 kings สักคน ไม่ก็เอม ไม่ได้นึกหน้าณเดชเลยจริง คิดว่าพอเป็นหนังมันคงตัดความยืดออกไปแหละ ทำตัวผีได้น่ากลัวอยู่

[Muchi Muchima · Rating 3 out of 5]

เยิ่น
เวิ่น เว้อ

[CH6 · Rating 5 out of 5]

ไม่บ่อยเลยที่เราจะเจอหนังสือไทยที่ทำให้ ขนลุก ได้ขนาดนี้
ขนลุกไม่ใช่แค่เพราะความน่ากลัวแบบผี ๆ
แต่ขนลุกเพราะบรรยากาศมัน “ จริง ”
หลอนแบบมีชั้นเชิง และบีบหัวใจโดยไม่ต้องใช้คำพูดเยอะ

ตอนอ่านคือเหมือนโดนจับไปนั่งอยู่ในบ้านนั้นด้วยจริงๆ
ทุกเสียง ทุกเงา ทุกความเงียบ มันชัดในหัว
ภาษาของผู้เขียนคือดีมาก เรียบ แต่ลึก
บรรยายไม่เยอะ แต่กลับเห็นภาพครบ
เป็นหนึ่งในไม่กี่เล่มที่ต้องวางหนังสือลงแล้วหันไปมองประตูบ้านตัวเอง

สิ่งที่ชอบที่สุดคือการจัดวางจังหวะ
มันไม่รีบ แต่ก็ค่อย ๆ ไล่ระดับความหลอนขึ้นทีละนิด
จากแค่รู้สึกขนลุกกลายเป็นกดดัน จากกดดันกลายเป็นใจสั่น
แล้วพอถึงจุดที่เฉลยบางอย่างออกมา…
เรากลับรู้สึก “ เศร้า ” มากกว่า
ซึ่งนั่นแหละคือเสน่ห์ของมัน
และคำว่า “ ธี่หยด ” มันไม่ใช่แค่เสียง แต่คืออารมณ์ทั้งหมดของเรื่อง

★★★★★ / 5

มันไม่ใช่นิยายผีธรรมดา แต่มันคือ
“ เรื่องเล่าของคน ” ที่หลงเหลือบางอย่างไว้ให้เรารับช่วงต่อ
อ่านจบแล้วคือยังรู้สึกเหมือนมีบางอย่างติดอยู่แบบนั่งนิ่งไปสักพักทำอะไรไม่ถูก

[Afternoon · Rating 3 out of 5]

เสียงลือเสียงเล่าอ้างว่าเป็นเรื่องผีที่หลอนสุดๆแห่งพันทิป แถมกำลังจะเป็นภาพยนตร์เข้าโรง ก็เลยอยากลองอ่านก่อนไปชม ก่อนเปิดอ่าน มีเครื่องหมายคำถามตัวใหญ่ๆว่า “ธี่หยด” คืออะไร พออ่านจบเครื่องหมายคำถามนั้นก็ยังอยู่ที่เดิม แค่เล็กลงนิดหน่อย! ไม่รู้ว่าที่ถ่ายทอดผ่านเว็บพันทิป สำนวนการเล่าอาจจะกระชับกว่า เรียลกว่าไม๊ไม่รู้ ส่วนตัวก็แอบคิดว่าเพราะเป็นหนังสือ การบรรยาย สำนวนต่างๆ เลยอาจจะละเอียดกว่า มันเลยมีความอ้อยอิ่ง เล่าย้อนความถึงเหตุที่ผ่านมาบ่อยๆ ที่สำคัญอ่านแล้วอึดอัดมาก… มีความรำคาญในทุกตัวละคร ทุกตัวจริงๆ พ่อก็ตึงเกิน แม่ก็ขวัญอ่อน พี่คนโตก็ใจร้อนเว่อร์ น้องชายสองคน คนนึงก็ปากเปราะพร่ำเพรื่อ อีกคนก็บื้อ นางเอกก็อมพะนำ จริงๆมีความอึกๆอักๆทุกคน พออ่านเลยรู้สึกหงุดหงิดมาก แต่ถามว่าน่ากลัวไม๊ อ่านแล้วน่ากลัวนะตื่นเต้นดี แต่จบแบบทุกอย่างก็เป็นปริศนาต่อไป ไม่มีการคลายปมเฉลยใดๆ ให้ผู้อ่านสงสัยในความลึกลับนั้นต่อไป

[Giyongchy · Rating 3 out of 5]

หลังจากตกหลุมไปฟัง​ The​ ghost ต่อด้วยกะทู้พันทิพย์​ แล้วก็จิ้มอีบุ้คนิยายเลยจ้า​ 199 ในเมบไม่หลับไม่นอน เล่มนี้จะเป็นการขยายต่อเพิ่มเติมสีสันจากเรื่องจริง​ที่เค้าเล่ามา เราชอบนะ​ เป็นเรื่องที่เกิดตั้งแต่​ 50​ปีก่อน​ 2515 ตอนอ่านในกะทู้ลุงยักษ์นี่โครตพระเอกภาพเป้​ อารักษ์​ หรือเต๋า​ สมชายสมัยหนุ่มๆ​ ลอยมา แต่ได้ข่าวว่าเค้าจะทำหนังลุงยักษ์​ = คูกิมิยะ​ อื้อหือ​ เวลาอ่านเลยจินตนาการภาพในหัวเป็นณเดชตลอดเวลา​ นิยายสนุกนะคะแต่หักคะแนนตรงที่คำตกหล่น สะกดผิด​ กับการใช้ภาษาของตัวละครบางครั้งทางการ​ บางครั้งไม่เป็นทางการเวลาอ่านมันจะติดๆ​ นิดนึง​ บางฉากคิดว่าถ้าเป็นในหนังต้องน่าดูแน่ๆ

ปล.อ่านจบตอนตี​ 1 กว่าจะหลับได้ตี​ 2 กว่าๆ​ เนื้อเรื่องก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นแต่หลอนตัวเอง​ ธี่หยด​ ธี่หยด​ อยู่นั่น​ 555

[Runz Sama · Rating 4 out of 5]

'ธี่หยด แว่วเสียงครวญคลั่ง'


|
ปกติไม่ค่อยซื้อหนังสือแนวนี้มาอ่านเท่าไร โดยเฉพาะของไทย เพราะคิดว่ามีให้อ่าน ให้ฟังจนเบื่อ จนชินแล้ว แต่เล่มนี้ เห็นเค้าแนะนำกันมาเยอะจริงๆ วันนี้เลยซื้อมา..

|เรื่องนี้ เดิมเป็นเรื่องเล่าที่ว่ากันว่ามีเค้าโครงเรื่องจริงมาจากแม่ของเจ้ากระทู้ พันทิปประมาณปี-2ปีก่อนมั้ง เห็นว่าดังพอดู.. อ่านจริงก็ไม่ผิดหวังเลย มันหลอนและน่ากลัวมาก (ตอนอ่านก็อยู่หอคนเดียวด้วย 😂) ข่มใจเปลี่ยนไปหยิบหนังสือใสๆมาอ่านคั่นกับเรื่องราวที่ชวนสะพรึ่งในเรื่อง แต่สุดท้ายก็หยิบเรื่องนี้มาอ่านต่อจนจบอ���ู่ดี เพราะถึงจะหลอน แต่ยอมรับว่ามันลุ้นและสนุกมาก.. ยิ่งเนื้อหาในเรื่อง เป็นเรื่องครอบครัวแล้วยิ่งอิน..

|ปล.ปกนี้ก็หลอนไปอีก อ่านจบต้องคว่ำหน้าปกลงนะ....

[Kamons · Rating 4 out of 5]

เราเข้าใจว่าเป็นหนังสือที่เขียนขยายต่อยอดมาจากกระทู้ในพันทิป เราไม่เคยอ่านกระทู้นั้นแต่หลายๆ เสียงก็บอกว่าเป็นกระทู้ที่น่ากลัว
คิดว่าตอนเขียนในกระทู้น่าจะน่ากลัวกว่านี้(มั้ง) แต่พอมาทำเป็นรูปเล่มก็คงต้องมีการขยายเรื่องราวออกไปรวมแล้วตั้ง 352 หน้า ความน่าสะพรึงของเรื่องถูกบทบรรยายที่ค่อนข้างยาวกลบไปเสียเยอะซึ่งเราค่อนข้างเสียดาย ถ้าเรื่องถูกเล่าให้กระชับกว่านี้มันต้องน่ากลัวกว่านี้แน่
จริงๆ อยากให้ประมาณ 3 ดาวครึ่ง หักตรงที่เรื่องดำเนินไปช้าเหลือเกิน แต่โดยรวมคือสนุก
ความน่ากลัวให้ 3 ดาว ช่วงแรกๆ เสียวสันหลังดี แต่ช่วงหลังอืดอาดเหลือเกิน
ตอนจบ เกือบจะชอบแต่มันดูจบเหมือนหนังใหญ่ไปนิดนึง

[Jiraphat · Rating 4 out of 5]

เป็นกระทู้ผีที่ชอบที่สุดในพันทิป เลยจัดหนังสือมา
เริ่มเรื่องเล่าบรรยากาศได้น่ากลัว ชวนติดตาม แต่หลังๆ ก่อนจบ จะมีช่วงที่อืดนิดหน่อย และรู้สึกว่าอารมณ์มันกระโดดไป โดยเฉพาะตรรกะของตัวละครที่อยู่ในสถานการณ์บางครั้งมันดูแปลกๆ
หักอีกจุดตรงที่ สำนวนภาษาแบบเก่า ผสมกับแบบใหม่ในบางครั้ง รู้สึกขัดหูไปนิดนึง น่าจะเลือกซักอย่างไปเลย
แต่รวมๆให้ 4 ดาว ไม่หักมากกว่านี้ เพราะชอบแนวคิดของเรื่องที่พูดถึงความเข้มแข็งของคนในครอบครัวเป็นแกนหลัก ส่วนเรื่องลี้ลับเรียกว่าเป็นตัวดำเนินเรื่องเสียมากกว่า

[ไม้ไต่คู้ · Rating 2 out of 5]

ตอนที่หยิบเล่มนี้ขึ้นมา ก็ตั้งความหวังไว้ประมาณหนึ่ง เพราะได้ยินเสียงเล่าลือมาว่านี่คือเรื่องสยองขวัญที่น่ากลัวและได้รับความนิยมอย่างมากใน PANTIP แต่หลังจากอ่านจบก็รู้สึกผิดหวัง

โดยส่วนตัวแล้ว ผมเลือกจะอ่านหนังสือเล่มนี้ในฐานะของนิยายเรื่องหนึ่ง ไม่ได้แคร์ว่ามันจะจริงหรือแต่งมากน้อยแค่ไหน (เพราะส่วนตัวไม่เชื่อเรื่องลึกลับแบบนี้เท่าไหร่)

การมีเค้าโครงจากเรื่องจริงเลยไม่ได้มีผลอะไรกับผมนัก ตรงกันข้าม ผมกลับมองว่าการ "Base on เรื่องจริง" มันเป็นตัวฉุดรั้งความเป็นนิยาย ที่น่าจะเปล่งประกายได้มากกว่านี้เอาไว้

การอยู่กึ่งกลางระหว่างเรื่องจริงกับเรื่องแต่ง ส่งผลให้เรื่องมีข้อจำกัดจนไม่สามารถไปได้สุดทาง และการที่ถูกกำกับจากความเป็นเรื่องจริง ทำให้มันไม่สามารถที่จะ "เวอร์" หรือ "แหวก" จากขนบเรื่องแนวนี้ได้มากนัก ผลที่ออกมาเลยเป็นความ Cliche และความเชยที่พบได้ทั่วไปในเรื่องเล่าแนวนี้ เช่น

ครอบครับสุขสันต์ > เจอเรื่องลึกลับ > โดนด่าว่างมงาย > โดนผีหลอกซ้ำ > เริ่มเชื่อ แต่ยังปากแข็ง > โดนหลอกอีก > หาคนช่วย > โดนหลอกหนักกว่าเดิม > พยายามต่อสู้ > จบ


และสิ่งที่ไม่ชอบมากที่สุดในเรื่องนี้ คือการที่ตัวละครพี่ชายพยายามกันน้องสาวออกจากเรื่องอยู่ตลอดเวลา ทำให้เรื่องมันเดินวนอยู่ในวงจร

เจอเรื่องลึกลับ > โดนด่าว่างมงาย > โดนผีหลอกซ้ำ > เริ่มเชื่อ แต่ปากแข็ง

วนแบบนี้อยู่นานมากจนรู้สึกว่าช่วงหนึ่งเรื่องมันย่ำอยู่กับที่ และไม่ไปไหนซักที แม้ว่าการกระทำของพี่ชายจะสมเหตุสมผลตามท้องเรื่อง เพราะพี่ไม่อยากให้น้องเจอเรื่องอันตราย แต่ในบริบทของความเป็นนิยายมันไม่สามารถทำแบบนั้นได้นาน เพราะสุดท้ายแล้วการกระทำของตัวละครต้องมีการพัฒนาไปพร้อมๆ กับเหตุการณ์ในเรื่อง การเดินย่ำการกระทำเดิมๆ เหตุการณ์เดิมๆ นานเกินไป มันทำให้คนอ่านรู้สึกเบื่อ

[Le Gongdong Blur · Rating 3 out of 5]

เหนื่อยมากจ้า กว่าจะจบ 🥹

คือชอบตั้งแต่สมัยตอนอ่านใน Pantip
ตามฟังใน The Ghost Radio
จนต้องหาหนังสือมาอ่าน

เนื้อเรื่องเกิดที่ ตจว สมัยประมาณ 50 ปีก่อน
หลายอย่างเลยยังพอเข้าใจได้
ความไทยจีนงงๆ คาแร็กเตอร์คนสมัยนั้นส่วนใหญ่
ผู้ชายก็จะผู้ชายโว้ยยย ต้องแมนๆ ดิวะ
ผู้หญิงก็ต้องแม่ศรีเรือน นุ่มนิ่มสิคะ อืมๆ โอเค

แต่ด้วยความที่เป็นเรื่องที่ขยายจาก Pantip
พอมาเป็นหนังสือ เนื้อเรื่องเลยยืดมากกกกก
มากแบบ อ่านกี่ทีก็ท้อ ฉันเหนื่อยเหลือเกินนน 🥲

แล้วมันจะมีตัวละครที่ ไม่เชื่อๆๆๆ ผีไม่มีจริง
อ่ะ อีกคนก็กั๊กเก่งงงง ไปรู้อะไรมาก็ เอ๊ะ
จะเล่าดีมั้ยนะ อ่ะ ไม่เล่าดีกว่า กลัวนั่นกลัวนี่
อีกคนก็ลูกจ๋าา ปกป้องลูก ใครห้ามทำไรลูกชั้น
วนไปวนมาอยู่แบบนี้ คือพอมาเป็นนิยาย
มันทำให้เนื้อเรื่องไม่เดินไปไหนซะที 🥹

สรุปเชียร์ให้อ่านใน Pantip สนุกสุด
ไม่ยืดเยื้อ ไม่เวิ่นเว้อดี
ถ้าใครเวลาน้อย รึอยากรู้ว่าธี่หยด เสียงเป็นยังไง
ก็ฟัง The Ghost Radio แต่ดีเทลก็จะลดลง
(คือหนังสือก็สนุกแหละ แต่มันยืดแบบสุดๆๆ)
แต่ถึงจะบ่นเล่มนี้เยอะ
เราก็อยากดูหนังเรื่องนี้อยู่ดี
ป.ล. ยักษ์ก็ยังเป็น MVP เหมือนเดิม 555 😂😂

[Iggyizzy2000 · Rating 3 out of 5]

ปัญหาจากการเล่าเรื่องแบบนี้จะมีรายละเอียดที่ค่อนข้าง 'แน่น' เกินไป
ทำให้จังหวะ 'บดขยี้' ในช่วงระทึกขวัญถูกบั่นทอน
พูดง่ายเรื่องต้องปูอินโทรใหม่ทุกตอนย่อย
ทำให้หาจังหวะเร้าใจ
ช่วงไคล์แมกไม่ได้ หรือ ไม่จุใจเพียงพอ

บางอย่างลงรายละเอียดมากเกินไปจนเรื่องขาดความเป็นunity
มีการนอกประเด็นในข่วงที่ไม่จำเป็น
เช่น ผู้แต่งมักใส่เรื่องการทำกับข้าวแบบลงรายละเอียดพรีเซนต์ความเป็นแม่บ้าน
ในช่วงต้นนั้นโอเค แต่ช่วงหลักที่ตัวละครเจอภาวะวิฤติ
ผู้แต่งยังเลือการเล่าแบบเดิมๆ
คือ การพรีเซนต์อาหาร ในช่วงเวลาแบบนั้นซึ่งถือว่าไม่จำเป็น
อันควรจะไปเน้นการบดภาวะกดดันมากกว่า

[syps.iaa · Rating 4 out of 5]

เราชอบภาษาและสำนวนการเขียนของคุณกฤตานนท์นะ รู้สึกว่ามันอ่านง่าย เข้าใจง่าย ไม่น่าเบื่อ แต่ละบทจบแบบน่าติดตามต่อ (ถึงแม้จะรู้สึกว่ามันยืดไปบ้าง แต่ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเรา) ตอนแรกคิดว่าไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นหรอก แต่เอาเข้าจริงพออ่านตอนกลางคืนก่อนนอนก็มีเปิดโคมไฟดวงเล็กนอนอยู่บ้างแหละ แหะ

เรามีอารมณ์ร่วมไปกับหนังสือเล่มนี้ ในฉากที่ทำให้รู้สึกขนลุกก็ขนลุกจริงๆ ��สียใจ เศร้าใจ ตลก หรือตื้นตันใจตามเนื้อเรื่องได้ ในเรื่องผู้เขียนบรรยายถึงชีวิตความเป็นอยู่ในสมัยก่อนค่อนข้างละเอียดทำให้เราเห็นภาพ หรือนึกภาพตามได้ง่าย ตอนแรกคิดว่าอ่านเล่มนี้จบก็คือจบ แต่คิดว่าอาจจะต้องไปตามเก็บธี่หยดเล่มจบ และสมิงเขาขวางมาอ่านต่อละ

เรื่องนี้ขอยก MVP ให้ลุงพุฒิเลย ผู้หลักผู้ใหญ่ที่แสนจะอารมณ์เย็นเป็นที่พึ่งได้ แล้วก็ชอบเฮียยักษ์ด้วย เฮียแกอารมณ์ร้อนสุดๆ แต่รู้สึกว่าเฮียยักษ์ก็ยังเป็นพี่ใหญ่ เป็นที่พึ่งให้น้องๆ และคนในครอบครัวได้ หลักๆที่อยากตามต่อเพราะว่าอยากเห็นเฮียยักษ์ไปตบผีนี่แหละ โฮร

[ด.ญ. ฉ่านี · Rating 4 out of 5]

ค่อนข้างเป็นหนังสือแบบ Slow burn ที่ค่อย ๆ สร้างสิ่งแวดล้อมที่ไม่ชอบมาพากลให้คืบคลานเข้ามาใกล้ครอบครัวที่เป็นตัวละครหลักของเรามากขึ้นเรื่อย ๆ

ชอบการเขียนอธิบายธรรมชาติ บรรยากาศ การพูดคุยของคนที่อยู่ไกลจากตัวเมือง อ่านแล้วรู้เลยว่ามาจากที่คนเคยสัมผัสบรรยากาศนั้นจริง ๆ

เรื่องความน่ากลัวคือหลอนพอให้เปิดไฟนอนอยู่ เต็ม 10 ให้ 6 ยกความดีความชอบให้การเขียนบรรยายเป็นส่วนใหญ่ คือมันอ่านนึกภาพตามแล้วขนลุก แต่บอกตรง ๆ ยังไม่เท่าไหร่ อาจจะเพราะคาดหวังเยอะจากเสียงเลื่องลือของฉบับภาพยนตร์ที่กำลังฮิต (ยังไม่ได้ดู)

โดยรวมชอบนะ แต่ก็นั่นแหละ เรื่องเดิม ๆ ที่คนอ่านอย่างเราจะกัดกับนิยายผี ๆ ตลอดไปคือบทสนทนาและการกระทำของตัวละครที่ชอบทำอะไร NGO ๆ ทุกครั้งที่อยู่ในสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวาน คืออยากปาหนังสือทิ้ง

แต่ก็อย่างที่บอก เขียนได้ลื่นไหล และธรรมชาติแวดล้อมก็รื่นรมย์จนอยากกลับไปเที่ยวบ้านที่ดอย

[TuRuKa · Rating 5 out of 5]

ว้าวแบบ ว้าวววว!! สนุกจนต้องขอรีวิว

คือเรื่องนี้มันเคยเป็นกะทู้ในพันทิปมาก่อน ซึ่งเราไม่ได้อ่านเวอร์ชั่นนั้น แต่เห็นว่ายอดคอมเม้นท์กับยอดแชร์สูงมากจริงๆ นี่มาอ่านตอนเป็นหนังสือก็มีการปรับสำนวนให้ดูเป็นนิยายมากขึ้น ในกะทู้เหมือนแค่การเล่าสู่กันฟังมากกว่า เค้าบอกว่าเป็นเรื่องจริงที่แม่เค้าเคยเล่าให้ฟัง ใครจะเชื่อก็เชื่อ ไม่เชื่อก็ขอให้สนุกในแบบนิยายเรื่องหนึ่งก็แล้วกัน

เซทติ้งของเรื่องเป็นยุค 2515 ซึ่งเค้าบรรยายให้เห็นภาพได้ดีมากๆ ไม่ใช้ภาษาโบราณมากเลยอ่านไม่ยาก ทั้งๆที่เป็นเรื่องผีที่เบสิคมากๆเลย แต่กลับเขียนเรื่องได้สนุกและน่าติดตามมาก นี่คืออ่านแบบรวดเดียวจบเลย ไม่ได้อ่านหนังสือผีไทยที่สนุกจนว้าวขนาดนี้มาซักพักแล้ว

สายผีอยากให้ลองกับ ธี่หยด แว่วเสียงครวญคลั่ง ~ 💀

[Ping · Rating 4 out of 5]

ส่วนตัวได้มีโอกาสดูเวอร์ชันภาพยนตร์ก่อนแล้วมาอ่าน ไม่รู้สึกว่าเสียอรรถรสในการอ่านมากนัก ถึงอย่างไรอ่านในเวอร์ชันนิยายก็สามารถซื้อใจเราได้มากกว่าอยู่แล้ว เพียงแต่จะมีข้อเสียตรงที่เวลาอ่านนิยายจะนึกถึงหน้านักแสดงนั้นๆ แต่ก็ไม่ทำให้ความสนุกน้อยลง ความน่าติดตามนอกจากจะเป็นการตามติดอาการของแย้ม (ที่เราถูกพาให้เข้าใจว่าปอบเข้าสิงจริงหรือไม่) ยังได้ลุ้นเรื่องราวของคนอื่นๆ ในครอบครัวด้วย เช่น ยักษ์ หยาด พ่อและแม่ แม้กระทั่งเรื่องราวลี้ลับของนาถ ยายช่วย ว่ามีที่มาที่ไปอย่างไร ภาษาที่ใช้สละสลวยอ่านแล้วลื่นไหล ไม่ทำให้เสียอรรถรสของยุคสมัยของเรื่องราว หากคนที่ลังเลว่าจะสนุกมากหรือน้อยกว่าเวอร์ชันภาพยนตร์หรือไม่ แนะนำให้อ่านเลยค่ะ มันดีมากจริงๆ

[MondayFebruary · Rating 3 out of 5]

ถ้า position ตัวเองเป็นเรื่องเล่าจากเรื่องจริงโดนขนาดนี้ก็น่าเห็นใจค่ะ แต่ถ้า position เป็นนิยายถือว่าจืดชืดพอสมควร

อันนี้ไม่แน่ใจว่านักเขียนมีจุดประสงค์แบบไหน ดูยั้งมือในการใส่ element ผีอยู่ รอวันแล้ววันเล่าก็ไม่สุดซักที เราอ่านกลางคืนตลอดนะคะ แต่ก็ยังรู้สึกไม่ติดภาพ ยังนอนสบายตามปกติเลยค่ะ

จริงๆ ชอบภาษากับการบรรยายบรรยากาศชนบทนะคะ แต่เห็นด้วยกับคอมเม้นอื่นว่ายืดเหลือเกิน ส่วนบทสนทนาดูเป็นภาษาเขียนมากๆ ค่ะ ไม่ค่อยธรรมชาติ บางบทเหมือนพี่น้องเขียนจดหมายราชการคุยกัน คิดหนักเลยค่ะว่าต้องอ่านเล่ม 2 มั้ย ซื้อมาแล้วซะด้วย

[PGW · Rating 2 out of 5]

จริงๆนักเขียนมีสกิลการเล่าเรื่องสยองขวัญได้ดีนะ รู้สึกบรรยากาศน่ากลัวและสร้าง tension ในเรื่องได้ดี แต่ที่ไม่โอเคมากๆเลยคือตัวละคร ไม่มีสักตัวที่น่าพอใจ ขี้โวยวาย ไม่ฟังกัน เก็บงำความลับในยามที่ควรเปิดเผยอย่างไม่สมจริง ชอบตัดสินใจทำเรื่องโง่ๆเหมือนตัวละครในหนังสยองขวัญที่สุดจะ cliche อ่านแล้วมองบนมาก ปวดประสาท ช่วงครี่งแรกยังสนุก แต่ครึ่งหลังเหมือนวนอยู่ในอ่างปลา

[Innerpeace · Rating 3 out of 5]

เข้าใจว่าเป็นเรื่องเล่ากระทู้ฮิตในพันทิพ
แต่พอมาทำเป็นหนังสือแล้วน่าจะมาเติม
ข้อเขียนการบรรยายให้เหมือนนิยายมากขึ้น
แต่น่าจะเป็นจุดด้อยมากกว่าดีนะคะ
มันทำให้หนืดเอือยชอบกล
ส่วนความสนุกน่ากลัวว่ากันจริงๆ ถ้าเทียบกับ
นิยายสยองขวัญในตลาด เราว่าเรื่องนี้แค่ระดับ
กลางๆ ค่ะ

[Sahathust Num · Rating 4 out of 5]

เคยอ่านในกระทู้พันทิพ แต่ในเล่มนี้บอกเล่าผ่านบุคคลที่สามหรือหยาดพี่สาว ของแย้มและยี่ เล่มนี้ถือว่าเป็นเล่มที่สามารถอ่านต่อจาก สมิงเขาขวางได้เลยและจะปูเนื้อเรื่องไปสู่เล่มที่สาม หรือ ธี่หยดสิ้นเสียงครวญคลั่งนั้นเอง

[Janejira Plailaharn · Rating 4 out of 5]

บางครั้งก็รู้สึกโกรธตัวละครบางตัว ทำไมต้องทำตัววุ่นวาย แต่ก็แอบหลงรักพี่ยักษ์ล่ะนะ ตามมาจากเรื่องสมิงเขาขวาง

[Jessada Karnjana · Rating 3 out of 5]

พล็อตโอเค แต่ยาวเกินจำเป็นไปสักหน่อย บทพูดหรือบทบรรยายบางครั้งรู้สึกเกร็ง ๆ ไม่เข้า��ับบริบท งานพิสูจน์อักษรยังปรับปรุงได้อีก

[Lind. W · Rating 3 out of 5]

ช่วงพาทต้นๆค่อนข้างน่าเบื่อไปหน่อย รู้สึกว่าลงรายละเอียดบาวอย่างเยอะเกินไป แต่บรรยายความหลอนแค่น้อยนิด

[Pao Line · Rating 5 out of 5]

อยากอ่านจัง

[Fhay S · Rating 4 out of 5]

สนุกกว่าที่คิด อ่านแต่นิยายนะ แบบหนังไม่ได่ดูเลย
ชอบยักษ์มากกกกกก

[Wasin Waeosri · Rating 4 out of 5]

สนุกมาก โคตรมันส์เหมือนดูหนัง Evil Dead + หนังผีสมัยใหม่ที่มีประเด็นครอบครัว ฉากหลอนไม่ได้หลอนมากแต่ลุ้นละทึกดี หนังสือแฝงประเด็นปุญหาครอบครัวที่ทุกคนไม่พูดกันได้ดี

[Nattawan Teeraneaw · Rating 4 out of 5]

หลอนอยู่นะ อ่านตอนกลางคืนได้แป๊บเดียวต้องรีบปิด

[Panjiw Chiw · Rating 3 out of 5]

เล่าเรื่องสนุกดี อ่านตอนกลางคืนค่อนข้างหลอน ตอนจบคือหักมุม(เพราะเรื่องก่อนหน้านี้คิดว่ามันไม่น่าเป็นแบบนี้)

[Chat Dechpak · Rating 1 out of 5]

อธิบายมากจน หลุด กำลังลังหลอนๆ วกไปอธิบายอะไรไม่รู้ หายกลัวจน อยากปิดหนังสือ