Jaap, topmodel Fotogenieke biggetjes, een kindvriendelijke slang, twaalf Siamese kittens voor een fotoshoot, vijf Duitse doggen en een ezel voor een opera, geen opdracht is te gek. Niet balletdanseres Sabine, maar haar katten worden gecast voor een rol. Ze vindt het zo leuk dat ze een castingbureau voor dieren begint, Catvertise. Vanaf dat moment staan haar dieren in de schijnwerpers. Ze spelen de sterren van de hemel naast bekende acteurs, stelen de show in grote voorstellingen en poseren als volleerde modellen. Het meest trots is Sabine op haar eigen kater Jaap, die meer dan zestien jaar in het vak zat. Vooral vanwege zijn glansrollen bij De Nederlandse Opera en Toneelgroep Amsterdam. 'Op het podium heb je geen take twee: het mag niet misgaan. Maar Jaap was het grootste podiumdier van allemaal.' Jaap was mijn grote rode kater, een heel bijzonder dier. Een boerderijkat uit Herwijnen in Gelderland. Net als al mijn andere katten nam ik ook Jaap overal mee naar toe. Hij was gewend om in de auto te zitten, op een boot of in de tram. Dat deed ik expres. Een schuchtere kat die niet veel gewend is, zal zich niet thuis voelen op het toneel of voor de camera. Jaap was alles behalve schuchter. Die vond het leuk zodra het doek opging of de camera draaide. Dan stond hij trots rechtop en keek in de camera. Jaap was de eerste kat die ik inzette voor theaterwerkzaamheden, omdat hij zich onderscheidde door zijn onverstoorbare gedrag, trots en schoonheid. Jaap was een kater met een volmaakte fysieke symmetrie. Als iemand het toneel op kon, was hij het.
Een boek over katten en andere dieren die in reclames, films en theaterstukken spelen. Het leek mij een leuk boek. Hoe verder ik echter kwam, hoe meer ik mij aan de schrijfster begon te ergeren. Ze komt echt als een betweter over. Zij weet het altijd beter dan anderen als het om dieren gaat. Natuurlijk heeft zij er wel veel ervaring mee en hebben sommige regisseurs en producenten waarmee ze te maken krijgt er inderdaad niet veel kaas van gegeten. Maar daarom hoeft ze niet altijd zo belerend te doen. Zo schrijft ze op 91 procent van het verhaal letterlijk ‘Dat was bij mij niet gebeurd’ als ze het heeft over een situatie waarbij er een acteur van een paard is gevallen. Ik vind dat wel erg arrogant om te zeggen, want ook bij haar lopen zaken niet altijd zoals gepland. Want dieren doen nu eenmaal niet altijd wat ze moeten doen. Ook doet ze voorkomen of zij de dieren altijd goed in de hand heeft, terwijl uit de verhalen blijkt dat de meeste dieren alleen maar doen wat ze moeten doen, omdat ze met eten worden beloond. Natuurlijk heeft ze door de jaren heen veel ervaring opgedaan met het werken met dieren en natuurlijk zijn er ook niet zoveel mensen die dat werk doen. Maar dat is nog geen reden om neerbuigend te doen over mensen met minder ervaring. Het is jammer dat een eindredacteur haar daar niet op gewezen heeft, want daardoor werd mijn leesplezier toch negatief beïnvloed. Terwijl het wel leuk is om te lezen hoe het werkt: een dier in een reclame, film of theaterstuk.
Leuke verhalen waarin je veel verschillende dieren leert kennen en wat voor verschillende karakters ze kunnen hebben. Had wel graag wat meer uitleg gehad over de totstandkoming van Catvertise, je viel er nu vooral middenin en dat vond ik in het begin wel een beetje verwarrend.