What do you think?
Rate this book
Geliebte Tochter
Katarina Elg is young and free. She adores falling in love, but lasting closeness frightens her and she cannot accept being tied down. Independence is more precious than anything else. Then she becomes pregnant and decides, surprisingly perhaps, to keep the baby. Her mother, Elisabeth, is supportive, but her lover reacts violently, believing that the pregnancy is no accident. Is violence inherited, Katarina wonders, and if so, can it be inherited among victims as well as perpetrators? These thoughts lead her to approach her mother, and the two women open up to each other as the past is confronted and explored.
Paperback
First published January 1, 2001
16 people are currently reading
244 people want to read
About the author
Marianne Fredriksson
47 books218 followersMarianne Fredriksson was a Swedish author who worked and lived in Roslagen and Stockholm. Before becoming a novelist, she was a journalist on various Swedish newspapers and magazines, including Svenska Dagbladet.
Fredriksson published fifteen novels, most of which have been translated into English, German, Dutch and other languages. Most of her earlier books are based on biblical stories. A central theme in her writings is friendship because, as she maintained, "friendship will be more important than love" in the future.
Fredriksson published fifteen novels, most of which have been translated into English, German, Dutch and other languages. Most of her earlier books are based on biblical stories. A central theme in her writings is friendship because, as she maintained, "friendship will be more important than love" in the future.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 42 reviews
May 28, 2025
Tja, ik weet het niet met dit boek. Het begon heel mooi met prachtige bespiegelingen over een moeizame moeder-dochter relatie, maar het mondde uit in een overvloed aan zwaarmoedige thema's en onnavolgbare gebeurtenissen. Het gaat over mishandeling, geweld, verkrachting, echtscheiding, alleenstaande moeders, in de steek gelaten kinderen, adoptie, seksualiteit, helderziendheid, vroegtijdig overlijden, ziekte, godsdienst, discriminatie etc.etc. Kortom, het is wel heel veel van het goede in één boek. Op het moment dat Elisabeth en Katerina naar hun nieuwe huis verhuizen zijn hun buren (Ingrid en Victor Emmanuel) binnen 5 minuten hun allerbeste vrienden, gaat Katerina met Victor Emmanuel, een dikke, oudere man, naar bed, is hij bij de bevalling en gedraagt hij zich als de vader van het kind dat ook meteen naar hem vernoemd wordt (Laila Elisabeth Victoria). De echte vader (Jack O'Hara) wordt met zijn familie uitgenodigd voor het doopfeest. Jack wordt afgeschilderd als het prototype van een slechte man (had eerste vrouw ook al geslagen, kijkt niet om naar zijn kinderen), maar kan er ook weer niets aan doen vanwege zijn eigen slechte jeugd. Katerina verbreekt de banden met hem en neemt gelukkig de juiste beslissing waar het Victor Emmanuel betreft, althans zo lijkt het.
De schrijfstijl staat me niet aan. Er worden zoveel onderwerpen aangesneden waar dan vervolgens weer heel snel overheen gefietst wordt. Het geluid dat Katerina tijdens de bevalling voortbrengt wordt tot twee maal toe vergeleken met het geluid dat varkens voortbrengen als ze geslacht worden en als Katerina borstvoeding geeft wordt ze vergeleken met een koe. Erg platvloers allemaal. De vertaling rammelt ook hier en daar (op p. 158 is sprake van 'een plak brood'; op p. 199 staat: Ten langen leste verscheen er een dokter die op mijn rug klopte en mij overal drukte ; op p. 262 is sprake van een 'bankman', waar volgens mij een bankier wordt bedoeld.
Ondanks veelbelovend begin, een teleurstellend boek.
p. 171: Geen kennis in de wereld kan jouw eenzaamheid genezen of jou bevrijden van je grootste angst.
p. 203: Zij is een in zichzelf gekeerde vrouw en haar lach klinkt alsof ze die op een cursus heeft geleerd.
p. 283: "Ik huiver, want jij hebt het koud" (titel van bekend Zweeds gedicht)
De schrijfstijl staat me niet aan. Er worden zoveel onderwerpen aangesneden waar dan vervolgens weer heel snel overheen gefietst wordt. Het geluid dat Katerina tijdens de bevalling voortbrengt wordt tot twee maal toe vergeleken met het geluid dat varkens voortbrengen als ze geslacht worden en als Katerina borstvoeding geeft wordt ze vergeleken met een koe. Erg platvloers allemaal. De vertaling rammelt ook hier en daar (op p. 158 is sprake van 'een plak brood'; op p. 199 staat: Ten langen leste verscheen er een dokter die op mijn rug klopte en mij overal drukte ; op p. 262 is sprake van een 'bankman', waar volgens mij een bankier wordt bedoeld.
Ondanks veelbelovend begin, een teleurstellend boek.
p. 171: Geen kennis in de wereld kan jouw eenzaamheid genezen of jou bevrijden van je grootste angst.
p. 203: Zij is een in zichzelf gekeerde vrouw en haar lach klinkt alsof ze die op een cursus heeft geleerd.
p. 283: "Ik huiver, want jij hebt het koud" (titel van bekend Zweeds gedicht)
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 20, 2021
~Es lo que yo pensé al principio. Pero no es eso. Es la edad, que lenta pero implacablemente se nos va colando dentro sin que nos demos cuenta.
Desde las primeras 20 páginas yo sabia que iba a pasar por un viaje de emociones a flor de piel, y sin duda alguna me tarde demasiado en terminarlo porque quizás en el fondo no quería darle un final a ese libro como a muchas de mis decisiones.
En realidad no es un libro muy extenso pero te encuentras con capítulos que desbordan tu alma, tocando temas como la dependencia emocional, el machismo y el maltrato hacía la mujer. Katarina que es nuestra protagonista carece de amor propio y solo va por la vida desgastandose en besos sin ganas, hasta que la vida la cruza con Jack, un hombre manipulador, y bastante inmaduro, con capacidad casi invisible de poder amarse siquiera a si mismo igual que ella, y es ahí donde te explican como te lastimas con la falta de tu cariño propio, y todas las consecuencias que trae a través de los años vivir en una ambiente masoquista y conformista.
Personajes livianos y desarrollados en la normalidad que se estipula, te brindan la información necesaria para avanzar con la lectura de manera coherente. Sin embargo a mi parecer Olaf (el hermano de Katarina) y Janet (La abogada de Jack) fueron personajes irrelevantes en la historia, poco consisos y de relleno, por eso me atreví a bajarle una estrella, La historia hubiera estado maravillosa sin ellos, pero aún sabiendo eso, fue una lectura profunda que me llevó a analizar varios aspectos de la vida y la sociedad como tal. Y por eso ha valido la pena.
"Al volver a casa encendí la chimenea, me senté en el sillón de mimbre que había cerca del fuego y me puse a cantar nanas, en voz baja y llorando, mientras recogía los lagrimones con la mano y me la pasaba por la tripa. Así que brinde por mi niño y por mi champán, Segura de mi misma, y durante ese pequeño instante de felicidad llegué a creer que todo podía ser como yo habia soñado.
Pero llego el sábado y...
Buenas noches mi pequeña Katarina"
Mamá.
Desde las primeras 20 páginas yo sabia que iba a pasar por un viaje de emociones a flor de piel, y sin duda alguna me tarde demasiado en terminarlo porque quizás en el fondo no quería darle un final a ese libro como a muchas de mis decisiones.
En realidad no es un libro muy extenso pero te encuentras con capítulos que desbordan tu alma, tocando temas como la dependencia emocional, el machismo y el maltrato hacía la mujer. Katarina que es nuestra protagonista carece de amor propio y solo va por la vida desgastandose en besos sin ganas, hasta que la vida la cruza con Jack, un hombre manipulador, y bastante inmaduro, con capacidad casi invisible de poder amarse siquiera a si mismo igual que ella, y es ahí donde te explican como te lastimas con la falta de tu cariño propio, y todas las consecuencias que trae a través de los años vivir en una ambiente masoquista y conformista.
Personajes livianos y desarrollados en la normalidad que se estipula, te brindan la información necesaria para avanzar con la lectura de manera coherente. Sin embargo a mi parecer Olaf (el hermano de Katarina) y Janet (La abogada de Jack) fueron personajes irrelevantes en la historia, poco consisos y de relleno, por eso me atreví a bajarle una estrella, La historia hubiera estado maravillosa sin ellos, pero aún sabiendo eso, fue una lectura profunda que me llevó a analizar varios aspectos de la vida y la sociedad como tal. Y por eso ha valido la pena.
"Al volver a casa encendí la chimenea, me senté en el sillón de mimbre que había cerca del fuego y me puse a cantar nanas, en voz baja y llorando, mientras recogía los lagrimones con la mano y me la pasaba por la tripa. Así que brinde por mi niño y por mi champán, Segura de mi misma, y durante ese pequeño instante de felicidad llegué a creer que todo podía ser como yo habia soñado.
Pero llego el sábado y...
Buenas noches mi pequeña Katarina"
Mamá.
January 29, 2021
Meeslepend, maar hier en daar wat ongeloofwaardig wat betreft de interactie tussen de personages. 3,5 ster
July 22, 2021
Tja, den var väl bra. 🤷🏼♀️
January 2, 2020
I loved it, but at times the characters seemed a bit pretentious, or took on symbolic proportions, therefore only four stars. 😊
August 18, 2008
Gostei do livro, mais do que esperava!
January 9, 2023
Citaat : Wat jij hebt doorgemaakt op een andere plaats in een andere tijd en met een andere vrouw, heb je gewroken op mij.
Review : In Elisabeths dochter hebben moeder Elisabeth en dochter Katarina een ongemakkelijke relatie met mekaar. Elisabeth was voor haar tijd al een geëmancipeerde vrouw. Ze had een universitaire graad gehaald in Engelse literatuur. Toch werd Elisabeth onder het oog van haar kinderen lichamelijk mishandeld door haar man. Dat is iets wat Katarina haar moeder levenslang kwalijk heeft genomen. Ze heeft het laten gebeuren en toch is ze nog lang bij die man gebleven om zo haar kinderen mede slachtoffer te maken van agressie binnen het gezin.
Katarina is een heel vrijgevochten vrouw. Ze is architect, is financieel van niemand afhankelijk en ze houdt er een rijk gevuld seksleven op na. Geen enkele man kan haar zodanig imponeren dat ze zich aan hem zou willen binden. Bij Jack, een getrouwde Amerikaan die tijdelijk in Zweden verblijft, ligt dat helemaal anders. Katarina en Jack hebben samen een verrukkelijke zomer doorgebracht. Katarina werd echt verliefd op hem en vergat met opzet haar pil in te nemen. Wanneer ze zwanger blijkt, besluit ze het kind alleen groot te brengen. Toch wil ze Jack van haar zwangerschap op de hoogte brengen. Ze komt met Jack niet tot een dialoog. Wanneer hij nog maar hoort dat ze zwanger is, begint hij haar met de grofste beledigingen te overstelpen en slaat hij haar met een zwaar beschadigd oor het ziekenhuis in.
In de periode waarin ze moet herstellen van haar opgelopen verwondingen heeft ze tijd om haar gevoelens voor Jack te analyseren. Ondanks alles weet ze dat ze nog steeds van Jack houdt, maar ze beseft ook dat deze liefde gevaarlijk is en dat er geen sprake kan zijn van een tweede kans. Door deze pijnlijke gebeurtenis komt Elisabeth een heel stuk dichter bij haar moeder en andere familieleden te staan. De geboorte van haar kind wordt door zovelen met blijheid verwacht dat de moeizame strijd tussen gevoelens en realiteit iets gemakkelijker wordt.
Elisabeths dochter is een boeiende en vlot geschreven roman over een delicaat thema. Het pleit voor de auteur dat ze vrouwenmishandeling uit de lagere sociale klasse haalt en verplaatst naar een gegoed milieu met assertieve vrouwen. Ook weet ze zodanig realistisch te blijven dat ze de liefde voor de agressor niet meteen van tafel veegt en dat ze, alhoewel ze deze agressie niet goedkeurt, wel de mogelijke oorzaken wil belichten. Ze doet dat bijvoorbeeld uitermate knap door het personage van Katarina volgende uitspraak te laten doen: ‘Wat jij hebt doorgemaakt op een andere plaats in een andere tijd en met een andere vrouw, heb je gewroken op mij.’
Wat mij wel enigszins stoort is dat je tijdens lezing van deze roman regelmatig een beeld krijgt van de schrijfster met een aureool op haar hoofd waarin een psychiatersofa rust. Ook is de roman soms wat te bombastisch, zodat de sereniteit waar het thema om vraagt er hevig onder te lijden krijgt. Toch blijft Elisabeths dochter niettegenstaande al deze bedenkingen een niet te verwaarlozen werk.
Review : In Elisabeths dochter hebben moeder Elisabeth en dochter Katarina een ongemakkelijke relatie met mekaar. Elisabeth was voor haar tijd al een geëmancipeerde vrouw. Ze had een universitaire graad gehaald in Engelse literatuur. Toch werd Elisabeth onder het oog van haar kinderen lichamelijk mishandeld door haar man. Dat is iets wat Katarina haar moeder levenslang kwalijk heeft genomen. Ze heeft het laten gebeuren en toch is ze nog lang bij die man gebleven om zo haar kinderen mede slachtoffer te maken van agressie binnen het gezin.
Katarina is een heel vrijgevochten vrouw. Ze is architect, is financieel van niemand afhankelijk en ze houdt er een rijk gevuld seksleven op na. Geen enkele man kan haar zodanig imponeren dat ze zich aan hem zou willen binden. Bij Jack, een getrouwde Amerikaan die tijdelijk in Zweden verblijft, ligt dat helemaal anders. Katarina en Jack hebben samen een verrukkelijke zomer doorgebracht. Katarina werd echt verliefd op hem en vergat met opzet haar pil in te nemen. Wanneer ze zwanger blijkt, besluit ze het kind alleen groot te brengen. Toch wil ze Jack van haar zwangerschap op de hoogte brengen. Ze komt met Jack niet tot een dialoog. Wanneer hij nog maar hoort dat ze zwanger is, begint hij haar met de grofste beledigingen te overstelpen en slaat hij haar met een zwaar beschadigd oor het ziekenhuis in.
In de periode waarin ze moet herstellen van haar opgelopen verwondingen heeft ze tijd om haar gevoelens voor Jack te analyseren. Ondanks alles weet ze dat ze nog steeds van Jack houdt, maar ze beseft ook dat deze liefde gevaarlijk is en dat er geen sprake kan zijn van een tweede kans. Door deze pijnlijke gebeurtenis komt Elisabeth een heel stuk dichter bij haar moeder en andere familieleden te staan. De geboorte van haar kind wordt door zovelen met blijheid verwacht dat de moeizame strijd tussen gevoelens en realiteit iets gemakkelijker wordt.
Elisabeths dochter is een boeiende en vlot geschreven roman over een delicaat thema. Het pleit voor de auteur dat ze vrouwenmishandeling uit de lagere sociale klasse haalt en verplaatst naar een gegoed milieu met assertieve vrouwen. Ook weet ze zodanig realistisch te blijven dat ze de liefde voor de agressor niet meteen van tafel veegt en dat ze, alhoewel ze deze agressie niet goedkeurt, wel de mogelijke oorzaken wil belichten. Ze doet dat bijvoorbeeld uitermate knap door het personage van Katarina volgende uitspraak te laten doen: ‘Wat jij hebt doorgemaakt op een andere plaats in een andere tijd en met een andere vrouw, heb je gewroken op mij.’
Wat mij wel enigszins stoort is dat je tijdens lezing van deze roman regelmatig een beeld krijgt van de schrijfster met een aureool op haar hoofd waarin een psychiatersofa rust. Ook is de roman soms wat te bombastisch, zodat de sereniteit waar het thema om vraagt er hevig onder te lijden krijgt. Toch blijft Elisabeths dochter niettegenstaande al deze bedenkingen een niet te verwaarlozen werk.
January 27, 2025
Ik hoop dat de vertaling gewoon niet zo best was, want het verhaal is erg horterig. De taal is brokkelig, of dat aan de vertaling ligt weet ik niet. Veel gesprekken als dialogen weergegeven, hele dagen minuut-voor-minuut uitgeschreven en dan weer weken in vogelvlucht. Heel raar.
Maar die indruk bleef niet lang hangen, want het thema is heel indrukwekkend: Katarina Elg, architecte, leeft een vrij leventje. Een lange aaneenschakeling van vriendjes. Tot ze van een Amerikaans zomervriendje zwanger raakt. Als ze het hem vertelt, ramt hij haar helemaal in elkaar. Ze vlucht naar haar moeder, Elisabeth, en ze besluiten samen in één huis te gaan wonen als de baby komt.
Hoe ga je als (aanstaande) moeder om met iets dergelijks? Gun je zo'n vader een rol in het leven van je ongeboren kind?
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Ondertussen wordt ook de Amerikaan gevolgd. Hij blijkt als kind ook vreselijk mishandeld. Hij blijkt getrouwd en kinderen te hebben aldaar. Zijn vrouw is een wrak, ook haar blijkt hij in elkaar geslagen te hebben. Lekkere vent, zeg maar. Als ze gaan scheiden, geeft hij het recht op omgang zonder slag of stoot op. En praat ook niet meer over ze, alsof ze nooit bestaan hebben. Niet uit bescherming van zijn kinderen tegen zichzelf, zoals ik hoopte.
Ik was even bang dat alles goed zou komen tussen Katarina en hem. Gelukkig niet helemaal, maar hij mag wel met zijn familie wel op het doopfeest komen. Dus toch een rol in het leven van dit nieuwe kind.
Maar die indruk bleef niet lang hangen, want het thema is heel indrukwekkend: Katarina Elg, architecte, leeft een vrij leventje. Een lange aaneenschakeling van vriendjes. Tot ze van een Amerikaans zomervriendje zwanger raakt. Als ze het hem vertelt, ramt hij haar helemaal in elkaar. Ze vlucht naar haar moeder, Elisabeth, en ze besluiten samen in één huis te gaan wonen als de baby komt.
Hoe ga je als (aanstaande) moeder om met iets dergelijks? Gun je zo'n vader een rol in het leven van je ongeboren kind?
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Ondertussen wordt ook de Amerikaan gevolgd. Hij blijkt als kind ook vreselijk mishandeld. Hij blijkt getrouwd en kinderen te hebben aldaar. Zijn vrouw is een wrak, ook haar blijkt hij in elkaar geslagen te hebben. Lekkere vent, zeg maar. Als ze gaan scheiden, geeft hij het recht op omgang zonder slag of stoot op. En praat ook niet meer over ze, alsof ze nooit bestaan hebben. Niet uit bescherming van zijn kinderen tegen zichzelf, zoals ik hoopte.
Ik was even bang dat alles goed zou komen tussen Katarina en hem. Gelukkig niet helemaal, maar hij mag wel met zijn familie wel op het doopfeest komen. Dus toch een rol in het leven van dit nieuwe kind.
June 19, 2020
Fy fan vilken töntig bok. Allt är krystat, ingen människa som pratar är mänsklig, alla skrattar HELA TIDEN åt skämt som inte är roliga. Varenda utbyte två karaktärer emellan är antingen meningslös utfyllnad eller otroligt uppenbara försök för Fredriksson att med knytnäven om sitt budskap pressa in det i den lilla berättelsen i dialog. Ingen människa svarar "Galen förälskelse är ofta ett uttryck för att man hittat någon att spegla en väsentlig aspekt av sig själv i" som andra replik till sin syster som nyss vaknat på intensiven efter att ha misshandlats halvt till döds av sin partner. Efter 75% av boken orkade jag inte med fler skildringar av karaktärer som TJÖT av skratt och dubbelvikta gapskrattade i minuter åt skämt som alla utom Fredrikssons dockor till karaktärer (och kanske Fredriksson själv då) förstår är outhärdligt tråkiga. Så jävla dåligt. Jag läste tillräckligt mycket av den här skiten för att ska räknas som att jag läste den, nåde den som påstår något annat
August 26, 2019
Elisabeths dochter van Marianne Fredriksson was voldoende boeiend en las makkelijk weg, maar op gegeven moment begon ik toch actief vraagtekens te zetten bij de actie van een van de hoofdpersonages, de Zweedse Katarina.
October 17, 2021
Eén van mijn favoriete auteurs, maar niet per sé mijn favoriete boek van haar. Toch heb ik het nu voor de 2e of 3e keer herlezen. Net als in bijna alle boeken van Fredriksson, is er naast een serieus thema altijd een gezellige zoete inval, waarbij familieleden, buren, vrienden, collega's bij elkaar over de vloer komen voor koffie met kaneelbroodjes, serieuze gesprekken, verhuizingen, de tuin inrichten of de keuken verbouwen. Heel naturel, met haast ongemerkt wat brokken levenswijsheid.
January 7, 2022
Il romanzo è breve quindi si arriva alla fine senza problemi. Personalmente non mi è piaciuto molto, ho trovato quasi troppo presenti i temi del maltrattamento, dell'infanzia difficile e del lutto, che caratterizzano proprio tutti i personaggi del libro. Per fortuna rimaneva sempre comunque la curiosità di vedere cosa avrebbe deciso di fare Katarina per se stessa e per la figlia. Un po' pensante in fin dei conti.
September 9, 2019
3.5⭐️
Il libro è molto carino, ma purtroppo niente di che.
Ritengo che il tema della violenza sulle donne poteva essere maggiormente approfondito e spiegato meglio!
Ne è incentrato tutto il libro su questo tema, ma credo si potesse fare di meglio. Però in linea generale mi è piaciuto.
Il libro è molto carino, ma purtroppo niente di che.
Ritengo che il tema della violenza sulle donne poteva essere maggiormente approfondito e spiegato meglio!
Ne è incentrato tutto il libro su questo tema, ma credo si potesse fare di meglio. Però in linea generale mi è piaciuto.
May 26, 2021
Ja, wel aardig. Maar te onwaarschijnlijke handelingen van toch redelijke en grappige mensen. Mooie observaties en typeringen wel, van Fredriksson. Maar alle relaties en verhoudingen werden wel heel erg onwaarschijnlijk.
November 2, 2020
Literaire streekroman.
May 27, 2022
Not the best I’ve read from this author, still enjoyable.
September 15, 2022
Mooi uitgediept, een boek dat je aan het denken zet.
May 31, 2023
Läste inte klart för den sög:(
November 29, 2024
nifu nifa no está mal me gusta las palabras que usa pero la historia no me ha apasionado un tre pq esta bien escrito
April 14, 2025
Een psychologische roman. Af en toe wat langdradig, maar een mooi verhaal.
April 20, 2025
Väldigt välskriven bok som möter ungefär samma tema som ”It ends with us” men på ett mycket mognare sätt. Tyvärr fastnade jag inte riktigt…
September 3, 2025
Best okee maar niet zo diepgaand en beetje voorspelbaar.
February 16, 2009
никога нямаше да си я купя тази книга, ако продавачът не ми я беше посочил
просто българската корица е отвратителна и даже сега ми е малко неприятно да я виждам
реших да я взема все пак, защото мариан фредриксон е една от най-известите съвременни шведски писателки, а и ми хареса какво пишеше на гърба на книгата (напомни ми някак на кукления дом на ибсен и есенната соната на бергман):
животът на катерина елг - красива, интелигентна, самостоятелна - се направлява от силната й сексуалност. на младата жена й харесва да обича и да бъде обичана, но се плаши от обвързване. независимостта и свободата да избира партньорите си й се струват най-важното нещо на света. когато разбира, че е бременна, катерина с учудване осъзнава, че иска да задържи детето. съобщава новината на бащата, но той решава, че тя иска да го хване в своя женски капан и я пристъп на ярост я пребива.
майката на катерина също е била системно малтретирана от съпруга си. може ли насилието - както по отношение на жертвата, така и на извършителя - да се предава по наследство? доколко моделите на поведение, заложени в детството, предопределят съдбата на зрелия човек? до каква степен взаимоотношенията с другите променят личността?
двете жени трябва да намерят път една към друга, за да преодолеят бариерите, издигнати от множество премълчани истини и срамни тайни, и да излекуват раните от миналото. детето, което катерина носи в утробата си, слага началото на нов етап в живота им и отваря вратата към едно различно - и по-добро - бъдеще.
***
ами... прочетох я за един ден, защото беше увлекателка, но й липсваше този наситен психологизъм, на който се надявах
стилът на авторката предразполага към бързо четене, но това не ми се понрави - стилът й е изключително прост - изреченията имат само един глагол, а най-дългият абзац е от 3-4 изречения; действивието напредва без обяснение и често те оставя с "хъ?!" - някак въобще не разбираш как и защо се е стигнало до това (например четеш си и без абсоютно никаква индикация, че някой от двамата герои, приятели в книгата, е мислел за нещо подобно, внезапно започват да правят секс)
и основният конфликт между жертвата и насилника не беше разнищен, а просто се споменаваше тук-там в потока на повествованието
а краят беше наистина тъп!
общо взето не съм много доволна :-)
просто българската корица е отвратителна и даже сега ми е малко неприятно да я виждам
реших да я взема все пак, защото мариан фредриксон е една от най-известите съвременни шведски писателки, а и ми хареса какво пишеше на гърба на книгата (напомни ми някак на кукления дом на ибсен и есенната соната на бергман):
животът на катерина елг - красива, интелигентна, самостоятелна - се направлява от силната й сексуалност. на младата жена й харесва да обича и да бъде обичана, но се плаши от обвързване. независимостта и свободата да избира партньорите си й се струват най-важното нещо на света. когато разбира, че е бременна, катерина с учудване осъзнава, че иска да задържи детето. съобщава новината на бащата, но той решава, че тя иска да го хване в своя женски капан и я пристъп на ярост я пребива.
майката на катерина също е била системно малтретирана от съпруга си. може ли насилието - както по отношение на жертвата, така и на извършителя - да се предава по наследство? доколко моделите на поведение, заложени в детството, предопределят съдбата на зрелия човек? до каква степен взаимоотношенията с другите променят личността?
двете жени трябва да намерят път една към друга, за да преодолеят бариерите, издигнати от множество премълчани истини и срамни тайни, и да излекуват раните от миналото. детето, което катерина носи в утробата си, слага началото на нов етап в живота им и отваря вратата към едно различно - и по-добро - бъдеще.
***
ами... прочетох я за един ден, защото беше увлекателка, но й липсваше този наситен психологизъм, на който се надявах
стилът на авторката предразполага към бързо четене, но това не ми се понрави - стилът й е изключително прост - изреченията имат само един глагол, а най-дългият абзац е от 3-4 изречения; действивието напредва без обяснение и често те оставя с "хъ?!" - някак въобще не разбираш как и защо се е стигнало до това (например четеш си и без абсоютно никаква индикация, че някой от двамата герои, приятели в книгата, е мислел за нещо подобно, внезапно започват да правят секс)
и основният конфликт между жертвата и насилника не беше разнищен, а просто се споменаваше тук-там в потока на повествованието
а краят беше наистина тъп!
общо взето не съм много доволна :-)
January 24, 2009
Good account of family relations, esp. a woman dealing with a violent boyfriend and only after that hearing from her mother that she had been abused by her husband.
Read it again January 2011, again for the book club.
Fredriksson is a very cerebral writer, I find myself often aware of her thinking, Now how shall I write this scene to get this point across? She's kind of preachy, I mean her ideals, how she thinks people should act towards each other, are right there on the surface. That's not bad, but it all feels the very opposite of spontaneous and natural. Nevertheless, I cannot say that her characters do not come to life; to a large extent they do, for me. I guess I was a bit disappointed that the characters remain sketches. There are so many, and we don't get to know any one of them extremely well.
I'm also curious about how very much the young lover/mother depends on having a great deal of money - she can go around buying houses in expensive areas, gifting her brother a new kitchen and other major house renovation.
From a Marianne Fredriksson interview 2001
Writing is something I approach intuitively. The only thing I do is wait for a good idea and then do a bunch of research. After that, the writing itself happens in a kind of TRANCE. I never know beforehand exactly what I will write,. Most writers apparently draw up a plan and plot in advance, but I just follow my daydreams. Maybe it sounds strange, but while I write, I am daydreaming the story. Usually the daydreaming can't be stopped, it just keeps going, sometimes 24 hours a day. Once I can visualize the main character, see him or her before me as a person of flesh and blood, then I follow her during her development or through her life. Just like my readers, I don't know until the last page what the ending will be.
Read it again January 2011, again for the book club.
Fredriksson is a very cerebral writer, I find myself often aware of her thinking, Now how shall I write this scene to get this point across? She's kind of preachy, I mean her ideals, how she thinks people should act towards each other, are right there on the surface. That's not bad, but it all feels the very opposite of spontaneous and natural. Nevertheless, I cannot say that her characters do not come to life; to a large extent they do, for me. I guess I was a bit disappointed that the characters remain sketches. There are so many, and we don't get to know any one of them extremely well.
I'm also curious about how very much the young lover/mother depends on having a great deal of money - she can go around buying houses in expensive areas, gifting her brother a new kitchen and other major house renovation.
From a Marianne Fredriksson interview 2001
Writing is something I approach intuitively. The only thing I do is wait for a good idea and then do a bunch of research. After that, the writing itself happens in a kind of TRANCE. I never know beforehand exactly what I will write,. Most writers apparently draw up a plan and plot in advance, but I just follow my daydreams. Maybe it sounds strange, but while I write, I am daydreaming the story. Usually the daydreaming can't be stopped, it just keeps going, sometimes 24 hours a day. Once I can visualize the main character, see him or her before me as a person of flesh and blood, then I follow her during her development or through her life. Just like my readers, I don't know until the last page what the ending will be.
March 28, 2008
Für Außenstehende wie mich ist es immer noch schwer nachzuvollziehen, wieso man eine gewalttätige Ehe länger aushält. Wirklich erklärt es dieses Buch nicht, da werden die Geschehnisse in der Vergangenheit eigentlich nur recht oberflächlich angesprochen. Die Mutter schreibt der Tochter Briefe, in der sie erzählt wie sie ihren Mann kennen lernte, und dann schreibt sie nur "den Rest kennst du ja selbst". Wir Leser kennen ihn aber nicht, können es uns nur vorstellen. Insofern ist das Buch nicht aufwühlend und erschütternd, aber dafür eben auch nicht herzergreifend.
March 28, 2014
Ik heb een aantal boeken van Marianne Fredriksson gelezen en vond ze allemaal erg mooi. Maar dit boek pakte me niet. Een actueel thema, goed beschreven en mooie taal. Maar toch: het was het net niet. Misschien te veel alledaagse details.
February 17, 2016
Als diese Episode mit dem Auto und dem Polizisten zu Ende war, war auch mein Interesse an der weiteren Handlung endgültig verschwunden. Ich fand es sehr holprig geschrieben und mit zu vielen unwichtigen Füllpassagen...
April 24, 2008
It´s the first story, where I really dislike the main charakter. It was hard to work through this book.
Displaying 1 - 30 of 42 reviews