Wybuchające Beczki

by Krzysztof Gonciarz

Genres: Nonfiction

194 pages, Paperback

First published June 29, 2011

Reviews

[Msr2d2 · Rating 3 out of 5]

Nim Krzysztof "Beczka" Gonciarz stał się słynny z tego, że jest słynny (i dzięki dosyć dobrym filmikom na YouTube), z iście neerdowską pasją zajmował się branżą gier wideo. Efektem (końcowym?) lat spędzonych na graniu, recenzowaniu i analizowaniu gier stała się książka Wybuchające Beczki: Zrozumieć Gry Wideo.

Jak sam autor pisze już we wstępie, praca ta ma stanowić dokładną sekcję gier od strony fabularnej i gamepleyowej. Niemal całkowicie pomijane są przy tym kwestie technologiczne powiązane z silnikiem gry i platformami, aby nie wnosić do treści zbędnego zamętu oraz by pokazać wszystkie elementy wspólne dla gier, niezależnie od ich wielkości i odbiorcy docelowego.
Sam opis poszczególnych składowych tworu, jakimi są gry, jest dosyć szczegółowy i pozwala czytelnikowi odkryć rzeczy, na które do tej pory uwagi nie zwracał lub wychwytał je podświadomie, nie potrafiąc przy tym ich nazwać oraz określić. Dokładnie taki jest cel autora: zwiększyć wiedzę i zdolności krytycznej analizy gier. Nawet ja, jako człowiek nałogowo grający od lat (i amatorsko o nich piszący), mogłem się trochę douczyć.
Niestety Wybuchające Beczki to nie pozycja dla każdego. Ilość wiedzy i spostrzeżeń z jakimi dzieli się z nami (lub podzielić chce) Beczka na ledwie 180 stronach osiąga takie rozmiary, że nie wszystko jest wytłumaczone do końca, a same przeskoki pomiędzy składowymi opisywanych elementów bywają lekko chaotyczne. Problemem okazują się też liczne przykłady gier, których celem jest z obrazowanie podejmowanych tematów. Bez wiedzy o w spomnianych tytułach (pochodzących przynajmniej z recenzji i zapowiedzi), odbiorca traci ważny punkt odniesienia wymagany do zrozumienia wielu zagadnień. Choć autor stara sie ograniczyć jedynie do pozycji wydawanych w okresie do trzech lat przed premierą książki, to ich liczba i tak jest spora. Koniec końców wychodzi na to, że o ile osoba sporo grająca może sobie jakoś z tymi brakami poradzić (ze względu na znajomość branży i konkretnych tytułów), o tyle osoba mniej ograna może mieć już sporo problemów ze zrozumieniem nawet połowy książki.
Na niekorzyść Wybuchających Beczek działa sama branżą gier. Ta jest bardzo dynamiczna i zmienia się w zastraszającym tempie, kilka lat dla niej, to jak cała epoka w innych dziedzinach kultury. Niektóre pomysły na rozgrywkę, które autor uznawał w 2011 roku za umierające, do dzisiaj nadal dobrze się trzymają (bo przynoszą zyski), część z zapowiadanych jako nadchodząca norma (ze względu na ówczesną modę) dzisiaj jest już tylko reliktem skostniałej prehistorii, jeszcze inne okazały się jednorazowym wybrykiem, który przegrał z bezpieczną polityką wydawania odgrzewanych kotletów. Rozwoju growego półświatka nikt nie zdoła chyba nikt przewidzieć.
Czytając omawianą pozycję, trzymałem w rękach to całkiem pierwsze wydanie. Wydanie niekoniecznie najlepsze. O ile nieco rozlazły font szeryfowy, który wypełnia kolejne strony nie stwarza zbyt wielu problemów, o tyle kilka literówek i co najmniej kilkanaście "wy razów" przedzielonych spacjami ostro zapada w pamięć i dekoncentruje w trakcie lektury. Niemniej udało mi się przebrnąć przez to w na tyle dobrym stanie, by polecić ten tytuł każdemu maniakowi gier wideo. Innym nie polecam.

[Krzysztof · Rating 4 out of 5]

"Wybuchające Beczki" to bardzo dobre wprowadzenie w temat krytyki gier oraz, częściowo, game designu dla ludzi którzy dotychczas nie zastanawiali się głębiej nad tematem. Jako taka, jest specyficzna, bo wymaga żeby czytelnik jednocześnie orientował się w świecie gier (wiele przywołanych przez autora tytułów jest na tyle ogólnie opisana, że jeśli ktoś ich nie zna z własnego doświadczenia, to może nie do końca zrozumieć argumentów przytaczanych do danego przykładu), i nie orientował się w nim zbyt dobrze. Dla ludzi "siedzących w temacie" niewiele będzie tutaj nowości, objawień lub zagadnień budzących realne przemyślenia. Nie przeszkadza to jednak książce być dobrym zbiorem podstawowych problemów nad którymi powinien pochylić się każdy kto pretenduje do bycia więcej niż tylko biernym konsumentem gier.

Być może mało przydatna (bo z pewnością nie bezużyteczna) dla "fachowych" designerów, ale bardzo istotna w naszym kraju i świetna dla ludzi mnie zorientowanych w temacie designu. Jedyne co tak naprawdę irytuje, to specyficzna maniera autora, którą momentami nieco za bardzo widać - ale przez większość tekstu udaje mu się trzymać ją w ryzach.

[Jowka · Rating 4 out of 5]

Książkę polecam szczególnie osobom, które są zaznajomione z grami sprzed 2010 roku. Co prawda cała lista gier jest dostępna na końcu książki, ale zdecydowanie jest łatwiej czytać i na bieżąco mieć w głowie grę i wspomnienia z nią związane. Możemy ją łatwiej przeanalizować. W mojej głowie ciągle miałam takie "Kurde! Rzeczywiście"

Polecam też osobom, które zaczynają swoją pasję w analizowaniu gier wideo. Po tylu latach widać w jakim kierunku poszło projektowanie gier i co zmieniło się od 13 lat :)
Ciekawe, że parę hipotez pana Krzysztofa się sprawdza :)