The Sunny Night

by Nodar Dumbadze, George Nakashidze (Translator), Robert Payne (Preface)

Romanın başkahramanı Temur, 12 yıllık sürgünden yeni dönen annesine karşı yabancılaşmıştır. Sıradan günlük yaşamın içinden ahlaki bir çatışmayla da yüz tüze kalan Temur, kendisi ve ailesinin felaketine yol açan adam gözü önünde beyin kanaması geçiriyorken, ona yardım edip etmeme, onu bağışlayıp bağışlamama çelişkisi yaşar. Ahlaken intihar etmiş ve muhbirlikle bir aileyi söndürmüş olan hastanın başında oturan romanın başkahramanı, gün geçtikçe nefretten nasıl arındığını, nasıl acıma duygusuyla dolduğunu gözlemler.

Güneşli Gece, İkinci Dünya Savaşı sonrasında Tiflis’te geçen hikâyenin başkahramanı Temur'un yaşadıkları üzerinde gelişen ve sonuçlanan bir romandır. Temur, yaşamı, aşkı, âşık olduğu denizi ve güneşi en baştan tanımlamaya koyulur. Daha önce, kendisine başka başka duygular ifade eden kavramlar bütünüyle değişmiştir. Nodar Dumbadze romanında bütün bunları sarsıcı bir anlatımla aktarmaktadır.

Genres: Georgian, Fiction

209 pages, Hardcover

First published January 1, 1967

About the author

Nodar Dumbadze (July 14, 1928 – September 4, 1984) was a Georgian writer and one of the most popular authors in the late 20th-century Georgia.
Born in Tbilisi, he graduated from the Faculty of Law at Tbilisi State University in 1950. The same year, his first poems and humorous stories appeared in the Georgian press. He edited the satirical magazine Niangi from 1967 until 1972 when he became a secretary of the Union of Georgian Writers and a member of the presidium of the Union of Soviet Writers in 1972. Most of his fame came through his novels Me, Grandma, Iliko and Ilarioni (1960), I Can See the Sun (1962), A Sunny Night (1967), Don’t Be Afraid, Mother! (1971), The White Banners (1973), and The Law of Eternity (1978). His works are remarkable for simplicity and lyricism of the prose, humor, and melancholy coupled with optimism. He was awarded the Shota Rustaveli State Prize in 1975 and the Lenin Prize in 1980. Most of his major works have been dramatized and/or filmed. He died in Tbilisi and was buried there, at the Children’s Town "Mziuri" founded by him.

Reviews

[Mariam Kobakhidze · Rating 5 out of 5]

გვ, 131, დაბადების დღე
"იმ დედას გაუმარჯოს, ღამე რომ არ სძინავს, იმიტომ კი არა, რომ არ უნდა დაიძინოს, იმიტომ, რომ არ ეძინება და გათენებას ელოდება. იმ ღამეს გაუმარჯოს, __ რომელიც თენდება!.." - ართავაზა (ღამის დარაჯი)

გვ 141, დედა
"ზოგი ისე სჩადის ბოროტებას, სიკეთეს აკეთებს ჰგონია" მაგრამ "ჯერ სიკეთის და ბოროტების გარჩევა უნდა ისწავლო!" - დედა (ანიკო)

გვ. 141, დედა
" - სად მიდიხარ? - მკითხა მან.
... მე, ჩემდა გასაოცრად, ჩემს სიცოცხლეში პირველად ვიგრძენი, როგორ მიხაროდა, რომ ვიღაც მეკითხებოდა, სად მიდიხარო, ვიღაცას აინტერესებდა ჩემი წასვლა, ჩემი მოსვლა და, რომ არ დამეკარგა ამ სიტყვების სითბო და სიახლოვე, სახლში დავრჩი"

გვ. 151, ოქროპეტას დუქანი ⭐
"წიგნი ტყვია არ არი, თუ არ მოგწონს, დახურე" - ოქროპეტა

გვ. 153, ოქროპეტას დუქანი ⭐
"ღმერთი ისე ნათელია, ისე ახლობელი, ისე ცხადი და ისე უბრალო, რომ როდესაც ხედავ, არ იცი, რომ ღმერთია, ამაშია ღმერთის უბედურება, ამიტომ არ წამთ ღმერთი. ღმერთი რომ სხვაგან იყოს, შორს ჩვენგან, ცალკე და მაღლა, ღმერთი რომ ჩვენში არ იყოს, მაშინ ყველა იწამებდა. ამაშია საქმე!.. ღმერთი მაშინ უნდა იწამო, ღმერთის სახე რომ არ აქვს, რომ არ გავს ღმერთს, რომ არ გეუბნება, ღმერთი ვარო, პურს რომ გიყოფს, სადილს რომ გიკეთებს, ტანზე რომ გაცმევს, თავზე რომ გახყრავს, გიღიმის და გეფერება, გკოცნის და ტირის შენი გულისთვის, კვდება შენი გულისთვის, ცივა, წყურია, შია შენთან ერთად, სულს აძლევს ეშმაკს შენი გულისთვის, მაშინ უნდა იწამო. აბა, ღმერთმა თუ თავისი სახე გაჩვენა, და მიწამეო, მაშინ რაღად უნდა ღმერთს შენი რწმენა? ასეთ ღმერთს შენ რომ გგავს, მე რომ მგავს, დედაშენს რომ ჰგავს, გასაგებია?" - გურამი ჭიჭინაძე

გვ. 168, ზღვა
"რაც გიყვარს, იმისგან სიკვდილი საამოა" - დურსუნი

გვ. 170, ზღვა ⭐
" - რას ეძახი შენ ღმერთს? - მკითხა ძია დურსუნმა
- სიყვარულს, სიკეთეს, სიმართლეს, მეგობარს, დედას... ამაზე ყველაფერზე უარს ამბობ, ძია დურსან? - ვკითხე მე"

გვ. 183, თავერა
" - არ ვიცი, მე მგონი ასეთი საქმის პატიება არ შეიძლება!
____
- კაცს თუ სწავლა უნდა, თუ ქურდობას თავს ანებებს, თუ მოსწყინდა ასეთი ცხოვრება...
- ამას ყველა პატიმარი ამბობს, მაგრამ არ უჯერებენ, - თქვა დედამ წყნარად
- რატომ?
- არ ვიცი, რატომ, ალბათ ყველას არ დაეჯერება!"

გვ. 191, ბატონი შალვა
",,ვარდთა და ნეხვთა ვინათგან, მზე სწორად მოეფინების""

გვ. 198, ბატონი შალვა
"ის, თუ ვიღაცამ კაცი მოკლა და ვიღაცამ მაღაზია გაქურდა, არ არის ეროვნული ტრაგედია, ეროვნული ტრაგედია ის არის, რომ ამის მეტი ვერაფერი დაინახო..." - ბატონი შალვა

გვ. 229, ლია
"რადგან სიკვდილის არ მეშინია, აღარც სიცოცხლის მეშინია..."

გვ. 229, არა კაც ჰკლა ⭐
"აბიბო იწვა ჩემ წინ და კვდებოდა. კვდებოდა კაცი, რომლის სიკვდილსაც ვნატრობდი, კაცი, რომელმაც სულში ჩამაფურთხა, მიწასთან გამასწორა. გამწირა და ამ კაცის სული ახლა ჩემს ხელში იყო. ახლა მე მას მოვკლავ, თუმცა რა, თავისთვისაც კვდება, დავჯდები, ვუყურებ, ვიდრე არ მოკვდება, იქნევ წყალი უნდა, მე წყარო ვარ მისთვის, თუ ვარ, იცოდეს, რომ დამშრალი წყარო ვარ... იქნებ ხმა უნდა გაიგონოს კაცის და ჩემი ხმა ღმერთის წყალობა იქნება მისთვის, - თუ ასეა, იცოდეს რომ მუნჯი ვარ... იქნებ სინათლე უნდა და მე ვარ მისთვის მზე. - მაშინ იციდეს, რომ არა ვარ, არა... იქნებ ჰაერი უნდა, და მე ვარ მისი მაცოცხლებელი ჰაერი, - არა, არა, დახშული სარკმელი ვარ მისთვის...
____
- ეს მე ვარ, აბიბო! - ვუთხარი მე.
- მიშველე! - მთხოვა მან და თვალები დახუჭა.
____
- წყალი! - თქვა აბიბომ და გამშრალი ტუჩები გაილოკა. სამზარეულიში გავედი, ჭიქა წყლით ავავსე და ტუჩებთან მივუტანე. ცოტა მოსვა, ხველება აუვარდა.
- ჰაერი, ჰაერი! - თქვა მან. სული რომ მოთქვა, ყველა ფანჯარა გავაღე, ოთახში გრილი ჰაერი შემოვიდა, და მხოლოდ ახლა ვიგრძენი, რომ ოთახი ნაფტალინისა და მტვრის სუნით იყო გაჟღენთილი.
- მიშველე! - თქვა მან ისევ და აბირგდა.
- ნუ გეშინია, გიშველი, ახლა ექიმი მოვა! - ვუთხარი მე და ტახტზე ჩამივჯექი"

გვ. 232, არა კაც ჰკლა ⭐
" - მაპატიე, ბიჭო, მაპატიე! - მე ხმას არ ვიღებდი!
- მაშინ მომკალი, რატომ არ მკლავ, ბიჭო?
- მე მკვლელი არა ვარ, ძია აბიბო! - აბიბო მიყურებდა თავისი გამჭვირვალე თვალებით, რომლებშიც დღეს პირველად დავინახე, და ეს რაღაც ცრემლი იყო - აბიბო ტიროდა"

გამომცემლობა - ქართული - ნოდარ დუმბაძე - ტომი #3 out of #6

[Larnacouer de SH · Rating 5 out of 5]

"Kalktın mı oğlum?" diyen annemin sesini duydum.
Geri döndüm ve kalktığımı göstermek için gülümsedim.
"Nereye gidiyorsun?" diye sordu.

Ben yaşamımda ilk kez, beni de şaşırtacak biçimde, biri bana nereye gittiğimi sorduğu için çok sevindiğimi hissettim. Bir yere gidip gelmem birini ilgilendiriyordu. Bu sözlerin sıcaklığını ve yakınlığını kaybetmeyeyim diye evde kaldım.

//

Girişi okurken eyvah dedim, beklediğime değmeyen bir kitap galiba bu ama çok şükür ilerledikçe açıldı, sevdirdi kendisini.
Bu yıl sayıdan ziyade hiç okumadığım yazarlar, dünya edebiyatlarına şans vermek istiyorum. Dumbadze ile Gürcü Edebiyatı bu yolda başarılı bir adım oldu, aynı hedefler farklı isimler arayışında olana öneririm.

[Papatya ŞENOL · Rating 4 out of 5]

Dünya edebiyatının en sıcak örneklerinden belki. Çok da fikir sahibi olmadığımız Gürcistan'da bir genç etrafında dönen bir hikaye. akıcı diyaloglar, şiirsellik. Güneş, anne, arkadaşlık, aşk, sokaktaki yabancılar ve her haliyle hayat. acı çekmiş, acıdan güne çıkmaya çalışan bir nesil. Birkaç yerinde "vay arkadaş" dediğim, sonlarına doğru da gözlerimin dolduğu doğrudur. hem de gülümseyerek. herkese benden tavsiye.

[ELIZABETH · Rating 5 out of 5]

ვგიჟდები ამ კაცზე, ხალხო, ვგიჟდებიიიიიიიი!!!!!!!

[Özgür Daş · Rating 4 out of 5]

Duygu yoğunluğu yüksek bir Gürcü romanı.

"Pencereyi açtım, beyaz akasya dalı içeriye giriverdi. Bir süre sallandıktan sonra güzel bir kadının eli gibi yüzümü okşadı. Ben büyük bir nezaketle akasyanın elini tutup incitmeden öptüm. Beyaz akasya odama girip toprağın, havanın, yağmurun ve güneşin kokusunu içeri taşıdı."
(s. 226)

Sovyet futbolunun efsane kalecisi Lev Yashin'in (Kara Örümcek) isminin romanda geçmesi ayrı bir güzellik olmuş.

[Zeren · Rating 3 out of 5]

İlk yirmi sayfada romanın bende bu kadar yer edeceğini tahmin etmemiştim. Lakin ilerleyen bölümlerde Stalin zulmünden geçmiş nesillerin çocukları olan o günün gençlerinin sıkışmışlıkları, arayışları, Tiflis sokakları, üniversiteler, şiir, edebiyat ve daha pek çok konuda usul usul konuşan ve iz bırakan bir roman buldum elimde. Ama yıllar sonra nasıl hatırlarsın bu romanı diye soran olursa, güneşi ve denizi delice seven insanların romanı olarak derim. En çok etkilendiğim yerler her ikisine dair anlatılan derin sevginin ifade bulduğu satırlardı. 3,5/5

[Funda Coşkun · Rating 2 out of 5]

altı çizilebilecek bir iki cümle hatrına 2 verdim, birbirinden bağımsız bölümler, işlenmeyen duygular ve hisler. her bölümü yarım bırakılmış bir roman

[Gega Razmadze · Rating 4 out of 5]

დედა, მეგობრობა, გალაქტიონი, სიყვარული.

[Badri Kananadze · Rating 5 out of 5]

დუმბაძის შემოქმედებიდან ჩემი საყვარელი წიგნია

[ნიკა ბერიძე · Rating 4 out of 5]

ჩემთვის საუკეთესო ნაწარმოებია "მზიანი ღამე" ნოდარ დუმბაძის შემოქმედებაში. აბიბოს მომენტი უბრალოდ გენიალურია.

[Jax Teller · Rating 4 out of 5]

გიგა ლორთქიფანიძის თეთრ ბაირაღებში არის სცენა რომელიც თვითონ მოთხრობაში არ შემხვდა და როგორც აღმოჩნდა ამ მოთხრობიდან იყო აღებული(დარაჯ ართავაზასთან დიალოგს ვგულისხმობ).

[Qeti Ghelagutashvili · Rating 4 out of 5]

●,, დედაშენი არის ღმერთი. შენ რომ ზიხარ და უყურებ, ისიც რომ გიყურებს, შენ რომ დედას ეძახი და ის შვილოს გეძახის, ამიტომ შენ გგონია, ღმერთი არ არის? შენ ღმერთი ვინ გგონია? წვერებიანი ბაბუა? ღრუბლებზე ზის და პირს რომ იბანს, წვიმა მოდის? ღმერთი ისე ნათელია, ისე ახლობელი, ისე ცხადი და ისე უბრალო, რომ როდესაც ხედავ, არ იცი, რომ ღმერთია, ამაშია ღმერთის უბედურება, ამიტომ არ წამთ ღმერთი. ღმერთი რომ სხვაგან იყოს, შორს ჩვენგან, ცალკე და მაღლა, ღმერთი რომ ჩვენში არ იყოს, მაშინ ყველა იწამებდა.
ამაშია საქმე!.. ღმერთი მაშინ უნდა იწამო, ღმერთის სახე რომ არ აქვს, რომ არ გავს ღმერთს, რომ არ გეუბნება, ღმერთი ვარო, პურს რომ გიყოფს, სადილს რომ გიკეთებს, ტანზე რომ გაცმევს, თავზე რომ გახურავს, გიღიმის და გეფერება, გკოცნის და ტირის შენი გულისთვის, კვდება შენი გულისთვის, ცივა, წყურია, შია შენთან ერთად, სულს აძლევს ეშმაკს შენი გულისთვის, მაშინ უნდა იწამო. აბა, ღმერთმა თუ თავისი სარი აგიწია და თვითონ თუ გითხრა, ღმერთი ვარ და მიწამეო, მაშინ რაღად უნდა ღმერთს შენი რწმენა? ასეთ ღმერთს შენ კი არა, ყველა იწამებს. ღმერთი მაშინ უნდა იწამო, შენ რომ გგავს, მე რომ მგავს, დედაშენს რომ ჰგავს, გასაგებია?"

[Annieaesthe · Rating 5 out of 5]

კითხვის მომენტში უკვე ვიცოდი, რომ საკმაოდ ბევრ თემაზე შემეძლო მემსჯელა ამ წიგნიდან, როცა აქტუალობას დავწერდი თემაში.
1.საკითხი ეს არის დედა-შვილური მჭიდრო კავშირი, რომელიც ვერ დაარღვია წლებმა და უფრო მეტიც,აღადგინა კიდევაც.
2.საკითხი ღმერთი ჩვენ არ უნდა ვეძიოთ ზეცაში, არ უნდა გვსურდეს მისი ხილვა და იმის მოსმენა მისგან, რომ “მე ვარ ღმერთი და მიწამე”. ღმერთია ჩვენ ირგვლივ, ღმერთია ჩვენს სულში და იმ ადამიანებში, რომლებიც ჩვენზე ზრუნავენ, დარდობენ და ფიქრობენ, ეს იქნება დედა, ბებია თუ მეგობარი. გწამს უფლის მაშინ, როდესაც იცი, რომ ვერასდროს იხილავ, მაგრამ გჯერა გულით, რომ ის მუდამ შენ გვერდითაა.
3. საკითხი არის ის, თუ როგორი უნდა იყო სხვა ადამიანის მიმართ, თუკი ის გაწყენინებს, ცუდად მოგექცევა, მაგრამ უეცრად გასაჭირში აღმოჩნდება, სიკვდილის პირას დადგება. ეს წიგნი გვასწავლის იმას, რომ გიყვარდეს მტერი შენი, ისე როგორც მოყვასი შენი და გასაჭირის ჟამს დახმარების ხელი აუცილებლად უნდა გაუწოდო.❤️
ამ წიგნში იყო სიყვარულის სცენებიც, თუმცა ბევრად მნიშვნელოვანი იყო სხვა საკითხები, დამაფიქრებელი და საინტერესო, თემო კი, როგორც მთავარი პერსონაჟი, ნამდვილად ღირსეული ადამიანია❤️

[Nika Vacheishvili · Rating 4 out of 5]

გაასწორა, იყო სცენები რომელზეც საკმაოდ ბევრი ვიცინე და იყო სცენები რომელიც გულზე ეკალივით მომხვდა(მაგალითად თემოსდა დედიამისის შეხვედრა და ასევევე დედის გარდაცვალების მომენტი) ასე ვთქვათ ამ მონაკვეთმა ცოტა სხვა კუთხით დამანახა რაღაცეები და შესაძლოა მომავალშიც დამაფასებინოს დედაჩემი🙃. ასევე კარგი იყო აბიბოს მონაკვეთი რომელმაც გამოქცეული პატიმარი დაასმიმა, ამით კარგად გამოჩნდა თუ როგორ ადამიანს უნდა ენდო და საერთოდ ენდო თუ არა.(დანარჩენზე უბრალოდ ან მეზარება დაწერა, ან სასაცილო იყო,ან უაზრობა😍).
პს:ესეც ჩემებური Review🫶🏻

[Ibrahim Basarir · Rating 4 out of 5]

Yazar, İkinci Dünya Savaşı sonrası savaştan galip çıkan Sovyetler'in komünizm propagandasının Tiflis'teki yaşama ne şekilde sirayet ettiğini, insanların gündelik yaşamını çok güzel bir şekilde betimliyor.

[Rosemary · Rating 3 out of 5]

a very complex story, if you don’t connect it to the time and state country was in when this was written it won’t make that much sense but it’s a great story nonetheless, i love this author. good summer read

[Deniz Colakoğlu · Rating 4 out of 5]

Sonlara doğru biraz karıştı SMS genel olarak iyiydi. Bir çok kez gidip gördüğüm yerler olunca gözümde canlandırmam kolay oldu. Sevdim.

[თიკო იმედაშვილი · Rating 5 out of 5]

უბრალოდ იმას ვიტყვი, რომ ძალიან მადლობელი ვარ ჩემი მეგობრის ეს რომანი რომ მირჩია🫶🏼

[Ia Laudien · Rating 5 out of 5]

ძალიან კეთილი, ღრმა და დასაფიქრებელი წიგნია, როგორც ნოდარ დუმბაძის ყველა ნაწარმოები ❤️.

[ლუკა წიქორია · Rating 3 out of 5]

არც ცუდი წიგნია და არც კარგი.
ავტობიოგრაფიული მომენტები
წიგნში ბევრია.
გადასახლებიდან დაბრუნებული დედა
და გაუცხოება. ხეტიალი იმ დროინდელ თბილისის ქუჩებში. ქრისტიანული მორალი, ანუ პატიება და ქალები, ქეიფი და გალაკტიონის ეპიზოდი, რომელიც თანამედროვე საქართველოს აკვდება.

ტრადიციულად დუმბაძის სენტიმენტალიზმი ძალიან ბლომად არის წიგნში.

ერთ - ერთი ყველაზე დიდი მინუსი წიგნის მთავარი პერსონაჟია, რომელიც ძალიან სულელი და მოსაბეზრებელი ტიპია. ფაქტობრივად ერთი და იგივე მთავარი გმირი ჰყავს ნოდარის წიგნებს, რომელიც თავად ნოდარია.

[Burak Uzun · Rating 4 out of 5]

Şair, üniversite öğrencisi bir gencin, bildiğini sandığı kavramları yeniden anlamlandırdığı bir arayış romanı. Sürekli sorular dönüyor ve sorulara gelen cevaplar göz kamaştırıcı bir anlatıma sahip. Özellikle şiir konusunda sağlam eleştiriler ve tanımlamalar var. Fahrettin Çiloğlu'nun çeviri dilini ise okuyarak görmenizi tavsiye ederim.

[Esherlocked · Rating 3 out of 5]

''... Ben yaşamımda ilk kez, beni de şaşırtacak biçimde, biri bana nereye gittiğimi sorduğu için çok sevindiğimi hissettim. Bir yere gidip gelmem birini ilgilendiriyodu. Bu sözlerin sicaklığını ve yakınlığını kaybetmeyeyim diye evde kaldım.''