English : Arman Arian آرمان آرین زادهی ۱۳۶۰ است. او با آفرینش اثر سهگانهٔ «پارسیان و من» به دنیای ادبیات شناسانده شد. پارسیان و من نام رمانی است در سه جلد که بیانکنندهی اسطوره، حماسه و تاریخ ایران است.
یه نویسنده باید آگاه باشه که هر کاری اش رو چاپ نکنه. من به شخصه این کار رو نپسندیدم. علاوه بر نثر خیلی ضعیفش محتوای کنایه ای یا نمادینش خیلی سطحی و گل درشت بود. روایت ماجرا از طریق یک زاویه ی دید اول شخص پیش می ره که از یک جایی به بعد در مقاطعی مونولوگ های طولانی افراد دیگه رو هم داره. فارغ از یک سری اشتباهات ویرایشی، خود کار هم چنگی به دل نمی زنه. نه تعلیقی پیرامون ماجرا یا شخصیت یا اون مکان و نه روایت دل نشین یا جذابی که دل آدم رو خوش کنه. در باب جهالت و این گونه سواستفاده ها کم ننوشتن و کم نخوندیم. هر چقدر بهتر بیان بشه تاثیرش بیشتره که این کار این چنین نبود.
تصفیه حساب صفحه ۷۹ درست تسویه حساب فارغ از این ایرادها و نبود خط داستانی مستحکم که من به نظرم این کتاب هم داستان نیست. عدم پرداختن به شخصیت عکاس که کشمکش او با جهالت خیلی به غنای داستان کمک میکرد و باعث روشن شدن وجوه مختلفی هم از استا و هم از جهالت مردم میشد و صیقل بیشتری به داستان میداد اما به اندک اشارهای قناعت شده بود و در عوض مونولوگ های بیهوده شخصیت های فرعی برای تحکیم ماهیت ضدخرافه جایگزین پرداخت مهمتر داستان شده بود؛ میتوانست کتاب طولانیتر و مستحکمتری باشد. شخصیتها کمی عمق داشتند ولی فقط کمی از سطح فاصله میگرفتند. شاید بتوان گفت خط داستانی محکمتری از رویای باغ سپید داشت اما همچنان فقدان پیرنگ مناسب، کشمکش های درست، کنش و واکنش های شخصیتی و عدم عمق داستان و شخصیت مشخص است. به عنوان یک داستان نوجوان بیان مفاهیم ضدخرافه در یک قالب شبه داستانی قابل قبول است اما در مقیاس کلی جای کار بسیار دارد اما همچنان آرمان آرین را به خاطر بیان این مفاهیم نو و غیرتکراری خصوصا در ژانر نوجوان تحسین میکنم و به نظرم هنوز خواندن آثارش و نقد های مفید را کمک کننده به او و ادبیات کشورمان میدانم.
خب من این کار آرین رو طنز تلخ میدونم. اما راستش اصلن فکر نمیکردم که آقای آرین یه همچین واژه ها و اصطلاحاتی هم بلد باشن :-D
اما خب خودم این سبک رو دوست نداشتم..
به هرحال نمونه ی خوبی بود از جلوه ی خرافه و تحجرفکری آدمی و اینکه این واقعیت چه کارها و جنایتها که موجب نمیشه..
تنها نکته ای که اصلن دوست نداشتم راجع به این کار این بود که دلیلی نداره که از افراد روستایی برای نشان دادن این نوع نگرش و ایدئولوژی استفاده بشه.. چرا باید اونها دیگران بشن.. یعنی شهریها چنین طرز تفکری ندارن؟
شاید بد نبود اگه پلات داستان به مکان خاصی اشاره نمیکرد و همین درونمایه رو به طور کلی مطرح میکرد..
نسبت به کتابای دیگه آرین ضعیف بود به نظرم. و واقعا هدف آرین از نوشتنش رو درک نکردم . به خصوص که اصلا از پایانش خوشم نیومد . مبهم و بی معنی بود یک جورایی .
با کارهای دیگه آقای آرین متفاوت بود. بیشتر از اینکه داستان باشه نقد بود٬ نقد از فرهنگی رو به مرگ و ضعیف٬ از مردمی که خرافاتشان از قدرت ذهنشان بیشتر است.
تخیل آمیخته با سنتها و باورهای ایرانی و اسلامی در داستانهای آرمان آرین، همان چیزی است که مرا برای خواندن کتابهایش ترغیب میکند. این داستان هم به عنوان یک داستان کوتاه نوجوان، ماجرای چندروز یک روستا بعد از مرگ بهظاهر عالم روستا را روایت میکند و با نگاهی تند خرافات و سنتهای بیپایه و اساسی که بسیاری از ما با آن سروکار داشتهایم را به باد انتقاد میگیرد. تندی کتاب، موضوع آن و حجم کمش، آن را به کتابی بسیار مناسب برای نوجوانان تبدیل کرده که میتواند مانند یک صاعقه، جرقهای در ذهن نوجوانان ایجاد کند که هیچگاه از بین نخواهد رفت. با این حال به نظر من کتاب میتوانست مفصلتر باشد، ارجاعات دقیقتری داشته باشد و در مواردی از شعار دادن بپرهیزد لکن در مجموع راغبم باقی کتابهای این مجموعه آرین را نیز بخوانم.
افسون نامه داستان مردم یک روستاست که مسخ رفتارهای بزرگ روستایی به نام اُستا شدند و هر کاری که او در طول حکومتش بر روستا کرده رو عرفانی و خاص می بینند غافل از اینکه این رفتار ها نه از روی فکر و عرفان که از روی حماقت گرفته شده بودند و مردم بینوایی که از روی بیسوادی هرچه اُستا می گفته را باور می کردند. حالا اُستا مرده و شاگردان اُستا می خواهند جاش رو پر کنند و بگویند با یاد و خاطره او جایش می نشینند
اولین کتابی بود که از آرمان آرین خوندم، به توصیه کلاس ترجمه خوندمش. کتاب طنز بود و موضوعش سو استفاده از سادگی مردم و جهل و خرافات بود. کتابی که من خوندم مال انتشارات پریان هست و ۸۸ صفحه س و خیلی زود میشه تمومش کرد.
تا وسط های کتاب فکر میکنید سرتون کلاه رفته و گیر یک داستان الکی افتادین ولی تهش میفهمین چقدر همچی این داستان به همچیش میاد. داستان فوق العاده ایه لینک در طاقچه: https://taaghche.com/book/77615/%D8%A...
هم داستان به شد ضعیف بود و هم اینکه اصلا اسم این کتاب با محتوای درونش هیچ سنخیتی نداره تا آخرین لحظه امیدوار بودم یک افسونی چیزی ببینم توی داستان اما خب ندیدم خدارو شکر کم حجم بود و زود تموم شد
نسبت به کتابای دیگه آرین ضعیف بود به نظرم. و واقعا هدف آرین از نوشتنش رو درک نکردم . به خصوص که اصلا از پایانش خوشم نیومد . مبهم و بی معنی بود یک جورایی .