Jump to ratings and reviews
Rate this book
Rate this book
გველის პერანგი — ემიგრანტი ქართველი მწერლის, გრიგოლ რობაქიძის ნოსტალგიური რომანი, ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი მხატვრული ნაწარმოებია მე-20 საუკუნის ქართულ ლიტერატურაში. დაბრუნების იდეა, რასაც მწერალი პოლიტიკური ემიგრაციის შემდეგ მწვავედ განიცდიდა, სწორედ გველის პერანგში ხორციელდება ვირტუალურად. უაღრესად მაღალი ოსტატობით შესრულებული თხზულება არც ერთ ქართველ მკითხველს არ დატოვებს გულგრილს.რომანში აღწერილია ახალგაზრდა ემიგრანტის, არჩიბალდ მეკეშის(არჩილ მაყაშვილის) ისტორია სამშობლოში დაბრუნების შესახებ.ნაწარმოებში სრულად ჩანს ემიგრანტის პატრიოტული ტკივილი,სულისკვეთება და ის პრობლემები რაც სამშობლოში დაბრუნების დაატყდება თავს.

320 pages, Paperback

First published January 1, 1926

16 people are currently reading
584 people want to read

About the author

Grigol Robakidze

27 books66 followers
Grigol Robakidze [Georgian: გრიგოლ რობაქიძე] (October 28, 1882 – November 19, 1962) was a Georgian writer, publicist, and public figure primarily known for his exotic prose and anti-Soviet émigré activities.

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
262 (65%)
4 stars
83 (20%)
3 stars
33 (8%)
2 stars
13 (3%)
1 star
8 (2%)
Displaying 1 - 28 of 28 reviews
Profile Image for Luka Fadiurashvili.
170 reviews
July 5, 2016
ჩემი აზრით ამ წიგნის მთავარი ღირსება ენაა. ასეთი წერის სტილს ქართველი მწერლებიდან მხოლოდ გამსახურდიას აქვს.. ისიც ძალინ განსხვავებულია. სამწუხაროა, რომ ასეთი მწერალი ისეთი ცნობილი არაა , როგორც მაგ:ჯავახიშვილი,გამსახურდია.. არადა მათზე ნაკლები არაფრითაა. რობაქიძემ ამ ნაწარმოებში ბრწყინვალე ენით აღწერა უთვისტომო ადამიანის ფიქრები.. და თანაც იმ დროისთვის საკმაოდ ოპტიმისტური წიგნია სხვა ქართულ ნაწარმოებთან შედარებით(მაგ:ჯაყოს ხიზნები). შევამჩნიე, რომ მწერალმა ქვეყანაში არსებული მძიმე ვითარება, ხალხში ძალიან მარტივად გამოხატა(თანაც ოპტიმისტურად). თანაც ნაწარმოები ძალიან მარტივად იკითხება და ზოგიერთი მომენტში ძნელია მიხვდე რომელი ეპოქა და საუკუნეა. ვიმედოვნებ, ეს წიგნი ითარგმნება და გააღწევს უცხოეთში, მაგრამ თუ ამას ქართველები ვერ დავაფასებთ სათანადოდ, ძნელია უცხოელს მოთხოვო მისი წაკითხვა.
Profile Image for Torsten.
277 reviews12 followers
August 9, 2016
წიგნი,სადაც რობაქიძე სრულად ავლენს საკუთარ შესაძლებლობებს.ჩემი უსაყვარლესი წიგნი
Profile Image for Hymerka.
677 reviews121 followers
November 3, 2018
На позір сюжет цього роману доволі простий, його можна описати одним реченням: Арчибальд Мекеш, при народженні Арчіл Макашвілі, який з чотирьох років жив у Англії, мандрує до Грузії через Персію-Іран у пошуках коріння свого роду. Те, що він покинув свою батьківщину у такому ніжному віці, означає, що він не має, не може мати ніяких більш-менш чітких спогадів про рідні місця. Але грузинська земля промовляє до нього: з кожним днем він дізнається більше й більше про місцеву історію, звичаї, вірування, культуру. Серед усього цього є й оповіді про давній рід Ірубакідзе — його пращурів ("Казав він: рід його від сімені сонця, немов сонце гарячий, немов сонце світлий, немов сонце лютий, немов сонце правдивий."). Розповідь про повернення блудного сина до рідного дому тісно переплітається з прегарними грузинськими легендами і біблійною міфологією. Цікаво, що серед колоритних місцевих переказів, які, не буду приховувати, стали моєю улюбленою частиною книжки, є не лише популярні, які, мабуть, усі знають (як от історії про заснування Тбілісі чи про Святу Ніно і її хрест з виноградної лози), але й цілком нові для мене. Мені подобається уявляти, як маленькому Гріголу Робакідзе розказували про ці напівказкові події колись перед сном його батьки, а пізніше він відкрив їх світу у своїй книжці. Це спричинюється до того, що довший час сприймаєш описану історію якось позачасово, відсторонено, хоча в останній третині маркери епохи вже чітко проступають, адже одна з героїнь перебуває в Петербурзі під час Лютневого перевороту, і після нього повсюди в Грузії російські солдати...

Якщо говорити про центральні символи книги, то можна розглянути, приміром, образ змії, який часто виникає в романі. Змія, яка скидає шкіру, власне, її "зміїна сорочка" як символ оновлення і того, що минуле треба залишати в минулому і рухатися далі, — це те, що лежить на поверхні і прямо проговорюється у книзі. Але також тут не раз ідеться про чорні очі, "як чорна змія у чорній воді", як характерну рису місцевої зовнішності ("раса виказує себе"), і про зміїний камінчик з легенди, як символ чарівного, про караван, який зміїться пустельним краєм, який показує нашу нікчемність у цьому величезному і таємничому світі...

Попри очевидні переваги було тяжкувато зануритися у світ "Зміїної сорочки" через вельми своєрідний стиль автора. Книга написана коротесенькими реченнями, більшість з них мають від одного до п'яти слів, тому, буває, складається враження, що читаєш не текст, а якийсь перелік. Вочевидь, автор навмисне прагнув досягти певної ритмічності оповіді. Те, що вийшло оригінально й екзотично, не можу не визнати. Але й звикнути до такої манери доволі складно.
Profile Image for Mariam Sisauri.
20 reviews5 followers
January 13, 2018
"ჩემი ძმა არყოფილი ვითარ მიყვარდის უმეტეს მზისა და უმეტეს ხმალისა რამეთუ იყო იგი სხვა ჩემი.
სიტყვა ამოჭრილი ჰამადანში ნახულ ხვლიკისფერ ქვაზე". საკმარისია , ამ ნაწარმოების დასაწყისიც კი წავიკითხო , რომ ემოციების ზღვა მახრჩობს. მწერლის წერის მანერა თავიდან ძალიან მეუცხოვა , მაგრამ შემდომში მივხვდი , რომ "გველის პერანგის" კიდევ ერთ დამატებით ღირსებას , სწორედ იგი წარმოადგენდა. მომწონს მწერლის ლაკონიურობა. წინადადებები , რომლებშიც არცერთი სიტყვა არ არის ზედმეტი , ყოველი სიტყვა იმაზე მეტად მრავლის მთქმელია , ვიდრე ერთი შეხედვით ჩანს.
"გველის პერანგში" ჩანს ემიგრაციაში მყოფი ავტორის საოცარი სევდა , მონატრება და სიყვარული სამშობლოსადმი.
ჩემთვის ეს ის წიგნია , რომლის კითხვაც დაუსრულებლივ შემიძლია და არასდროს მომბეზრდება.

Profile Image for Promethea.
319 reviews9 followers
October 28, 2022
არ მინდოდა შემეფასებინა სანამ თავიდან არ წავიკითხავდი, მაგრამ იყოს 4/5 ჯერჯერობით. დარწმუნებული ვარ აიწევს.
Profile Image for Mary Qatamashvili.
20 reviews6 followers
September 5, 2018
დიდი ხანია 5 ვარსკვლავი არ დამიწერია....
კითხვის დაწყებისას თითქოს თხრობის სტილი მეუცხოვა,მაგრამ არ გადავდე და გავაგრძელე კითხვა.შეიძლება ითქვას,რომ გრიგოლ რობაქიძე ჩემთვის ნამდვილი აღმოჩენაა.საწყენია იმდენად რომ არაა ახალგაზრდებში პოპულარული და დაფასებული,რამდენადაც იმსახურებს.როცა წიგნი პირველად ავიღე ხელში და სათაური წავიკითხე,ძალიან დამაინტერესა ასე რატომ ერქვა.თითქმის ყველა წინადადებაში ამის აღმოჩენას ვცდილობდი.დასასრულს,მივაგენი პასუხსაც ;კმაყოფილების გრძნობითა და დიდი სიხარულით დავასრულე კითხვა.”გველის პერანგი” ნამდვილად გახდა ჩემთვის გამორჩეული ნაწარმოები.
Profile Image for Salome G..
36 reviews8 followers
April 27, 2022
მწერალი,რომელმაც სკოლის ასაკიდან მოყოლებული სრულიად შეცვალა ჩემი ლიტერატურული გემოვნება.
მწერალი,რომლის წინადადებების ჟღერადობას ყველაში გამოვარჩევ.
მწერალი,რომელმაც კონსტანტინე გამსახურდიასა და ოთარ ჭილაძესთან ერთად ქართული წინადადების წყობა შემაყვარა.
ერთზე კი მწყდება გული,მისი ანდერძი არასოდეს შემისრულებია...
"ჩემი ნატვრაა: როცა მე ამსოფლად აღარ ვიქნები, მოდიოდეს ვინმე ქართველი დედა ყოველ წელს მცხეთას, წიფობის,ჩემი დაბადების თვეში, სანთელს ანთებდეს ამ პაწია სალოცავის წინ და ლოცვით ახსენებდეს ჩემს სახელს, მეტს არასა ვთხოვ საქართველოს!"
Profile Image for Mari Tsotsoria.
9 reviews
May 12, 2022
"მთვარე ლეშია. ძაღლები მთვარეს უყეფენ. ძაღლებს აქვთ კოსმიური ყნოსვა"


"არ ჰქონია განცხრომა და არ იცის დაცხრომა"

"არსის ხვედრი არსშია თვითონ"

"ჩრდილოეთ მოისმის უცხო გუგუნი. ვნება ატეხილი რუსეთი ძველ სამყაროს წარღვნას უქადის"

"���სე უნდა უცქერდე საკუთარ წარსულს, როგორც გველი უცქერს საკუთარ პერანგს, გახდილსა და დაგდებულს. სიცოცხლის ატანა ამ გზით თუ შეიძლება"
Profile Image for Tornike Bratchuli.
67 reviews7 followers
January 29, 2019
წიგნი, რომლის შეფასებისას ყველა სიტყვა fx-ზე ოცნებობს!
Profile Image for Nika Tkeshelashvili.
35 reviews
March 13, 2024
17:40 ზე დავამთავრე სიმონ. საღოლ გრიგოლ თესლი კაცი ხარ(ცოტა შიგ როარ გქონდეს)
Profile Image for Mikheil Samkharadze.
229 reviews36 followers
October 28, 2016
ძალიან ადრე ბავშვობაში წავიკითხე და ახლა ხელმეორედ გადავიკითხე.
1. მაშინდელი ევროპული ლიტრატურისთვის საკმაოდ უცხო ნაწარმოებია, შეზავებული აღმოსავლეთს უცხო სუნელების არომატებით. ინფორმაციით, ლეგენდებით, ცხოვრების სტილით, რომელიც არასოდეს უნახავთ იმ დროინდელი ევროპელების უმრავლობას. ამიტომ არაა გასაკვირი, რომ დიდერიხის გამომცემლობამ დაბეჭდა და შტეფან ცვაიგმაც არ იუარა ამ წიგნის წინასიტყვაობის დაწერა. არათუ არ იუარა, რეკომენდაბიებსაც უწევდა და ფინანსურადაც კი ეხმარებოდა რობაქიძეს.
თვითონ ცვაიგი თვლიდა, რომ ამ წიგნით ქართველ ერს გაეცნო, ქართული კულტურის შესახებ წარმოდგენა შეექმნა. ასე რომ, ძალიან კრიტიკულადაც არ უნდა მოვუდგეთ.
მე პირადად წერის სტილი დიდად არ მომეწონა და ეგ ერთი ვარსკვლავიც ამიტომ დავაკელი. ისე მაგიური რეალობის ჟანრის ნაწარმოებია და წარმოიდგინეთ როდის დაიწერა.
პ.ს.
ალი დ ანინოც წაკითხული მაქვს და რატომ თვლიან, რომ ეს წიგნი რობაქიძისაა ან რობაქიძის პლაგიატია ვერ ვხვდები. აბსოლუტურად განსხვავებული წერის მანერა აქვთ. და ალი და ნინოში აზერბაიჯანელი ებრაელებისათვის დამახასიათებელი რამდენიმე ისეთი დეტალია, რომელიც გამორიცხულია ქართველს სცოდნოდა ასე ზედმიწევნით :)
ხოლო თ 1-2 ფრაზა მიმსგავსებულია რობაქიძის გველის პერანგს, ეს მხოლოდ იმაზე მეტყველებს, რომ სხვა მწერლებს წაკითხული აქვთ გველის პერანგი და მოეწონათ, მიბაძეს.
Profile Image for Giorgi Baskhajauri.
136 reviews22 followers
March 23, 2016
ნაწარმოები საწყისის, ფესვების დაკარგვასა და მის ძიებაზეა. გახელებამდე მისული სურვილი სამშობლოსთან მიახლებისა თაობების მანძილზე გრძელდება და თამაზ და არჩილ მაყაშვილებში ყველაზე მძაფრია. არჩიბალდ მეკეში საბოლოოდ მაინც გარდაიმნება არჩილ მაყაშვილ(ირუბაქიძედ). მისი ფერისცვალება ოლგას სიკვდილის შემდეგ ხდება, ოლგასთან ერთად არჩიბალდი კვდება და მის ადგილს არჩილი იკავებს, საბოლოოდ კი ის მამის წინაშე წარმოთქვამს სიტყვებს „მე ირუბაქიძე ვარ“
Profile Image for Mao Vekua.
41 reviews1 follower
Read
August 10, 2022
რობაქიძეს მხოლოდ ეს ნაწარმოები რომ დაეწერა საკმარისი იქნებოდა სახელი მოეხვეჭა.
დავწყოთ იქიდან, რომ არ არის მარტივი წასაკითხი. რამდენჯერმე ავიღე, გადავდე, ავიღე, გადავდე და საბოლოოდ რომ გადავწყვიტე ბოლომდე მიმეყვანა საქმე და წამეკითხა მივხვდი, რომ ძალიან კარგი გადაწყვეტილება იყო.
საინტერესოა თხრობის მანერა, რომელიც სხვა მწერლებისგან გამოარჩევს რობაქიძეს.
რომანი გაჯერებულია სიმბოლისტური ხატებით, მისტიკური - ფილოსოფიური მოდელებით. არც უნდა იყოს გასაკვირი, რომ ხშირად "ახალი ტიპის რომანს" უწოდებენ. ვფიქრობ, საინტერესო შერწყმაა რეალურისა და ირეალურის.
"ისე უნდა უცქერდე საკუთარ წარსულს, როგორც გველი უცქერს საკუთარ პერანგს, გახდილს და დაგდებულს… სიცოცხლის ატანა მხოლოდ ამ გზით თუ შეიძლება." - სწორედ ამ სიტყვებშია გაბნეული ნაწარმოების სათაურის ახსნაც და ერთ-ერთი უმთავრესი აზრი.
Profile Image for Mariam.
18 reviews
September 23, 2023
,,ჩემი ძმა არყოფილი ვითარ მიყვარდის უმეტეს მზისა და უმეტეს ხმალისა რამეთუ იყო იგი სხვა ჩემი.”
,,გველის პერანგის” უდიდესი ღირსებაა საოცარი ენა და მისტიკური სამყარო, რომელშიც გრიგოლ რობაქიძე გვამოგზაურებს. ის აღწერს ადამიანთა ცხოვრებას, რომელთაც დაკარგული აქვთ ფესვებთან კავშირი, ამის გამო აწყდებიან პიროვნულ ბრძოლებს, გაურკვევლობას. აქ აქტუალურია თვითშემეცნების პროცესი, სამშობლოსგან მოწყვეტილ ადამიანთა მცდელობა დაიბრუნონ და აღმოაჩინონ ყოველივე დაკარგული, მათ შორის, საკუთარი თავი, იდენტობა. ყოველი პერსონაჟის ცხოვრება თავისებურად ტრაგიკულია და თავგადასავლებითაა სავსე. რობაქიძის შექმნილი ამბავი არაა მოწყვეტილი რეალობას და ძალიან ნამდვილია, ეპოქის გამოძახილია და დღესაც არანაკლებ აქტუალურია. ,,გველის პერანგი” მძაფრ განცდებს, ადამიანურ ბრძოლებს, მარცხებსა და გამარჯვებებს გიჩვენებთ და თავს აუცილებლად დაგამახსოვრებთ, როგორც ქართული მწერლობის გამორჩეული ნიმუში.
Profile Image for Eliza Beth.
112 reviews5 followers
March 27, 2014
"ჩემი ნატვრაა როცა მე ამქვეყნადაღარ ვიქნები, მოდიოდეს ვინმე ქართველი დედა ყოველ წელს მცხეთას, წიფობის, ჩემი დაბადების თვეში, სანთელს ანთებდეს პაწა სალოცავის წინ და ლოცვით ახსენებდეს ჩემს სახელს. მეტს არას ვთხოვ საქართველოს."

"არის ადგილი ხასიათის გარე.
თითქოს ჯერ კიდევ უხასიათო...
თითქოს ახლად თვალახელილი.
არის ადგილი ხასიათი თავიდან ბოლომდე: ისტორიას მხოლოდ სურნელი დაუტოვებია მის ნიადაგში გასრესილი.
ჰამადან - ხასიათია უკანასკნელი კენჭითაც."


"ისე უნდა უცქერდე საკუთარ წარსულს, როგორც გველი უცქერს საკუთარ პერანგს: გახდილს და დაგდებულს... სიცოცხლის ატანა მხოლოდ ამ გზით თუ შეიძლება."
Profile Image for Nino Chikviladze.
101 reviews1 follower
January 28, 2017
გული მარტოა ყოველთვის.
თუ სიყვარულით არის გამთბარი?! მაშინ გული შიშია მარტო : არ გასქდეს მეორე გული. თუ დაშორებულია ამ გულს?! მაშინ გული სევდაა მარტო - ( ეგების წინაგზნობს: რომ ოდესმე სამუდამოდ დასცილდება).
გული სიკვდილის ბარომეტრია.
Profile Image for Beka Sukhitashvili.
Author 9 books210 followers
March 24, 2016
მითიურ საბურველში გახვეული აღტყინებული დიდება ქართულისა...
Profile Image for Tatia Bokuchava.
4 reviews
March 27, 2013
"რასსა უჩი��რად ამხელს თავის თავს ...
...
რასსა უხილავ ხაზებშია."
Profile Image for Nina.
21 reviews1 follower
Read
October 12, 2025
მძივივით აწყობილი ქართულით დაწერილი ამბავი ყოფილა (განსაკუთრებით გველის პერანგი), თავისთავად ლამაზიც და ემოციურიც. თუ იმერელი ხართ,ცალკე სიამოვნებაა საკითხავად,იმდენი ელემენტია იქაური ყოფიდან. ცოლიკაურის დაწურვის,ნეშოიანი ჭადის თუ სტუმრისთვის ხელების დაბანის წესების აღწერას, ბებია-ბაბუის მოყოლილ ამბებში და იმერული სოფლების გრილ ზაფხულებში გადაყავხართ მარტივად. შეიძლება რობაქიძე,სწორედ ასეთი ეპიზოდების წერით, საკუთარ თავსაც ახსენებდა ამ ყველაფერს.

სიუჟეტი დიდად არ მომეწონა,უფრო ემოციებზე და გადმოცემის უცხო ფორმაზე აგებული ნაწარმოები იყო,თუმცა ჩემზე ეგეც მშვენივრად ჭრის.
Profile Image for Dimitrii Ivanov.
553 reviews18 followers
March 14, 2024
Модернистский роман, действие которого проходит в Грузии и оккупированной Персии в 1917-1918 гг. Издано в СССР в 1926 г., но это довольно старомодный модернизм (современный скорее Гюисмансу или Уайльду). Несмотря на мелькнувших в эпизодах Ленина и Мдивани, никаких реверансов вниз воспеваемые автором сверхчеловеки не делают, а национализм Робакидзе совершенно крове-почвенный. Несмотря на звериную серьёзность, затягивает, частично благодаря блестящему переводу.
Profile Image for Lasha Khojanashvili.
51 reviews12 followers
June 27, 2024
დიდებული წიგნია, შინაარს მიღმა, მწერლის ენით მოიხიბლები ადამიანი. რა სიტყვები, რა ფრაზები...
სათქმელია და ჰგავს დიონისეს ღიმილს თუმცა ორივე ერთ პერიოდში დაიბეჭდა(1925,1926). არ ვიცი, ნეტავ სადმე არის გამსახურდიასა და რობაქიძის შედარებითი ანალიზი? ქართული "მაგიური რეალიზმია", სამწუხაროდ მერე სადღაც დაიკარგა თითქოს ეს სტილი და დავრჩით "საბჭოთა მწერლობის" ამარა.
Profile Image for Giorgi Tarkhan-mouravi.
12 reviews
December 6, 2024
ამას ვეძებდი წიგნების მაღაზიაში და ვერსად ვნახე თბილისში. შემდეგ ბიძაშვილის თაროზე აღმოვაჩინე ჩემს სოფელში - 1989 წლის გამოცემა გურამ ფანჯიკიძის რედაქტირებით. პირველი გამოცემა მისი რეაბილიტაციის შემდეგ. ქართული ენის დამათრობელი სილამაზე.. სიტყვებს ვხაპავდი როგორც იშვიათ დელიკატესს რომ ერთი ნამცეციც არ დამეტოვა.
1 review
Read
September 25, 2020
რობაქიძის აღქმა პატრიოტიზმისა სცდება მშობლიური ფესვების საყოველთაო აღქმას და იდენტიფიცირებას ეგზისტენციალურ/მეტაფიზიკურო პრიზმიდან ახდენს.
Profile Image for Ana.
11 reviews
November 2, 2020
საოცარი წიგნია 😇
Profile Image for Salamandra.
2 reviews1 follower
April 21, 2021
" გველმა პერანგი გამოიცვალა "
... მიუხედავად ყველაფრისა და მიუხედავად იმისა , რომ საქართველოს 20 იანი წლები თითოეული ჩვენგანისთვის ძალიან მძიმე გასახსენებელია მე მაინც მადლიერი ვარ ამ პერიოდის , რადგან ზუსტად ამ პერიოდმა იჩუქა რობაქიძე და ჯავახიშვილი ... მხოლოდ ამათ გამო ღირდა ის ყველაფერი ..
Profile Image for Inès.
195 reviews1 follower
January 3, 2022
I guess the French translation does not do justice to this Georgian classic... There are a few quotes here and there that I enjoyed, but not the work as a whole.
177 reviews3 followers
December 14, 2024
თავის დროზე რომ წავიკითხე დიდად არ მომეწონა. დღეს, გადავიკითხე და შედარებით უფრო მიიღო ჩემმა გულმა, მაგრამ დიდად აღფრთოვანებული მაინც არ დავრჩი.


წიგნის პლუსი არის უდავოდ ენა, რომელიც არქაულია და პოეტური. ასევე უნდა აღინიშნოს, რომ ეს წიგნი მოდერნიზმის ზეიმია ქართულ ლიტერატურაში. გამსახურდიასაც აქვს მოდერნისტული ტექსტები, მაგრამ ბოლომდე არ ურტყამს მოდერნიზმის ტალღები... ამ წიგნში ტალღები ურტყამს კი არა, ძალიან ღრმად არის შესული რობაქიძე მოდერნიზმის ზღვაში და შეიძლება ითქვას- საკმაოდ კარგად ცურავს!

ძალიან გამორჩეული ტექსტია ქართულ ლიტერატურაში და ასეთი განსხვავებული , მე მგონი არც გვაქვს.

მიუხედავად ყოველივე ამისა თავად ამბავი ვერ არის მოწოდების სიმაღლეზე.
ტექნიკური თავლსაზრისით მართლა კარგია, მაგრამ ისტორია არის არც ისე ძლიერი და ზოგჯერ საპნის ოპერას მოგვაგონებს.


Displaying 1 - 28 of 28 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.