What do you think?
Rate this book
I Write the Yawning Void: Selected essays of Sindiwe Magona
Sindiwe Magona is a celebrated South African writer, storyteller and motivational speaker known mainly for her autobiographies, biographies, novels, short stories, poetry and children’s books. I Write the Yawning Void is a collection of essays that highlight her engagement with writing that span the transition from apartheid to the post-apartheid period and addresses themes such as HIV/Aids, language and culture, home and belonging.
Magona worked as a teacher, domestic worker and spent two decades working for the United Nations in the United States of America. She has received many awards for her fierce and fearless writing ‘truth to power’. Her written work is often informed by her lived experience of being a black woman resisting subjugation and poverty. <br>
These essays bring to life many facets of Magona’s personal history as well as her deepest convictions, her love for her country and despair at the problems that continue to plague it, and her belief in her ability to activate change. They demonstrate Magona’s engaging storytelling and mastery of the essay form which serve as meaningful supplements to her fictional works, while simultaneously offering direct and insightful responses to the conditions that inspired them.
Through her essays Magona offers a reimagining of a broken society and the role literature can play in casting new light on old wounds.
Magona worked as a teacher, domestic worker and spent two decades working for the United Nations in the United States of America. She has received many awards for her fierce and fearless writing ‘truth to power’. Her written work is often informed by her lived experience of being a black woman resisting subjugation and poverty. <br>
These essays bring to life many facets of Magona’s personal history as well as her deepest convictions, her love for her country and despair at the problems that continue to plague it, and her belief in her ability to activate change. They demonstrate Magona’s engaging storytelling and mastery of the essay form which serve as meaningful supplements to her fictional works, while simultaneously offering direct and insightful responses to the conditions that inspired them.
Through her essays Magona offers a reimagining of a broken society and the role literature can play in casting new light on old wounds.
211 pages, Kindle Edition
First published July 1, 2023
4 people are currently reading
30 people want to read
About the author
Sindiwe Magona
61 books87 followersSindiwe Magona is a South African writer.
Magona is a native of the former Transkei region. She grew up in Bouvlei near Cape Town, where she worked as a domestic and completed her secondary education by correspondence. Magona later graduated from the University of South Africa and earned her Masters of Science in Organisational Social Work from Columbia University.
She starred as Singisa in the isiXhosa classic drama Ityala Lamawele.
She worked in various capacities for the United Nations for over 20 years, retiring in 2003.
In the 2013 computer-animated adventure comedy film Khumba she was the voice actor for the character Gemsbok Healer.
She is Writer-in-Residence at the University of the Western Cape and has been a visiting Professor working at Georgia State University.
Magona is a native of the former Transkei region. She grew up in Bouvlei near Cape Town, where she worked as a domestic and completed her secondary education by correspondence. Magona later graduated from the University of South Africa and earned her Masters of Science in Organisational Social Work from Columbia University.
She starred as Singisa in the isiXhosa classic drama Ityala Lamawele.
She worked in various capacities for the United Nations for over 20 years, retiring in 2003.
In the 2013 computer-animated adventure comedy film Khumba she was the voice actor for the character Gemsbok Healer.
She is Writer-in-Residence at the University of the Western Cape and has been a visiting Professor working at Georgia State University.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 2 of 2 reviews
April 30, 2024
In Sindiwe Magona se versamelde essays, wat in 2023 gepubliseer was, word lesers getrakteer op die skrywer se perspektiewe op haar fassinerende lang loopbaan en skryfwerk. Die tragedie van Suid-Afrika se beleid van apartheid loop soos ’n goue draad deur al die skryfwerk, maar die boek vertel ook verhale van deursettingsvermoë en die oorkoming van struikelblokke soos die marginalisering waaraan die lewe van ’n swart Suid-Afrikaanse vrou gekenmerk word. Die boek bied ook goeie outobiografiese perspektief op Magona se aktivisme in Suid-Afrika na afloop van die apartheidsjare.
Magona is bekend as iemand wat nie huiwer om sensitiewe onderwerpe in haar skryfwerk aan te roer nie. In die eerste afdeling, onder die titel ‘Coming into writing’, word daar stilgestaan by die skrywer se herkoms. Die familie se verlede getuig van ’n beskeie agtergrond, met min geleenthede, maar dit is duidelik uit die vertellinge hoe die liefde vir stories en taal reeds op jeugdige ouderdom ’n dryfveer vir Magona was. Afdeling twee is getiteld: ‘Writing about pressing issues’. Dit is ’n fassinerende afdeling waarin Magona ook verwys na Afrikaans, en die toewyding van Afrikaanse lesers tot hulle moedertaal. Suid-Afrikaners heg dikwels nie genoeg waarde aan hulle eie tale nie en sonder moedertale verloor mense hulle identiteit, dit is in kort die boodskap van haar essay. Elders in die boek skryf Magona, in aansluiting hierby dat:
“While all stories enrich, mother-tongue stories do a whole lot more; they anchor the child into the specific realm of one’s deepest, essential self, which is inalienable and eternal (Bl 177).
Terwyl klomp mense nou al dekades lank stry oor wat presies is ’n Afrikaner en wat nie, skryf Magona ook as volg:
“The Afrikaner did not wait for the British – their former oppressor – to uplift them. They did it themselves – which is, in one sense, exemplary. But I do not in any way applaud the Afrikaner for forgetting the cruelty of his oppression and going on to ensure the oppression of another (Bl 78)”.
Die skrywer voeg self ook daad by die woord, en doen moeite om Xhosa-woorde in haar skryfwerk te inkorporeer, en die boek verskaf regdeur verduidelikings van al hierdie begrippe in die vorm van endnotas. Daar is ook ’n essay getiteld “We are all racists!” – dit is uitdagende, maar uiters nodige perspektiewe.
In afdeling drie verskyn ses essays onder die subtitel ‘Writing about my writing’. Magona se fiksie is eiesoortig en takel die moeilike onderwepe wat mens dikwels eerder sal wil vermy. Die boek van Magona waarmee ek die beste vertroud is, is ‘Beauty’s Gift’, waar die fokus op die tragedie van HIV/VIGS val, maar dit is ook Magona die feminis wat sterk na vore tree in hierdie skryfwerk. Hierdie aspek van haar skryfwerk sluit ook goed aan by afdeling een, want Magona het veral ook as jong vrou die onreg van die patriargie aan haar lyf gevoel. Hoofstuk 10 brei meer uit op Magona se boek ‘Mother to mother’, wat voortgevloei het uit die tragiese dood van die Amerikaanse student Amy Biehl (1967 – 1993), terwyl daar in hoofstuk 13 stilgestaan word by Magona se boek ‘When the village sleeps’. Die titel van laasgenoemde boek is ontleen aan die uitdrukking: It takes a village to raise a child. ‘When the village sleeps’ is, weereens, ’n boek wat ontstaan het uit Magona se bemoeienis met sosio-ekonomiese en maatskaplike vraagstukke, spesifiek die maandelikse toelae wat aan behoeftige moeders gegee word. Magona was gemotiveer om die boek te skryf na aanleiding van ’n koerantatrikel wat die verhaal dokumenteer van ’n jong moeder wat bewustelik haar ongebore kind aan alkohol en dwelms blootgestel het, omdat die toelae van gestremde kinders aansienlik meer is as die van ‘normale’ kinders.
Benewens die bespeinsinge ten opsigte van haar eie werke, insluitend haar kinderboeke, word daar in hierdie boek ook veel geskryf oor die proses van skryf self. Soos wat die geval was in haar persoonlike lewe, moes Magona ook talle struikelblokke as skrywer oorkom. “Writing, I was coming to see, was about just doing it. You may not get it right at once - but try, try, and try again (Bl 111). Ook, ten opsigte van skryf, merk sy op: “My dream, in the writing I do, is to open people’s minds and hearts to the possibilities that elude them, the possibilities that are there (Bl 154). Indien jy soos ek is, en dikwels maar sukkel om fiksie te lees, maar tog ’n perspektief op Magona se loopbaan en idees wil verkry, dan is hierdie essays die perfekte boek. Sindiwe Magona se kennis en begrip van Suid-Afrika en die brandende post-1994 kwessies wat die land teister, is omvattend. Min skrywers kan sake van hierdie aard aanroer met die nodige gesag, nuanse en sensitiwiteit soos wat sy kan.
Magona is bekend as iemand wat nie huiwer om sensitiewe onderwerpe in haar skryfwerk aan te roer nie. In die eerste afdeling, onder die titel ‘Coming into writing’, word daar stilgestaan by die skrywer se herkoms. Die familie se verlede getuig van ’n beskeie agtergrond, met min geleenthede, maar dit is duidelik uit die vertellinge hoe die liefde vir stories en taal reeds op jeugdige ouderdom ’n dryfveer vir Magona was. Afdeling twee is getiteld: ‘Writing about pressing issues’. Dit is ’n fassinerende afdeling waarin Magona ook verwys na Afrikaans, en die toewyding van Afrikaanse lesers tot hulle moedertaal. Suid-Afrikaners heg dikwels nie genoeg waarde aan hulle eie tale nie en sonder moedertale verloor mense hulle identiteit, dit is in kort die boodskap van haar essay. Elders in die boek skryf Magona, in aansluiting hierby dat:
“While all stories enrich, mother-tongue stories do a whole lot more; they anchor the child into the specific realm of one’s deepest, essential self, which is inalienable and eternal (Bl 177).
Terwyl klomp mense nou al dekades lank stry oor wat presies is ’n Afrikaner en wat nie, skryf Magona ook as volg:
“The Afrikaner did not wait for the British – their former oppressor – to uplift them. They did it themselves – which is, in one sense, exemplary. But I do not in any way applaud the Afrikaner for forgetting the cruelty of his oppression and going on to ensure the oppression of another (Bl 78)”.
Die skrywer voeg self ook daad by die woord, en doen moeite om Xhosa-woorde in haar skryfwerk te inkorporeer, en die boek verskaf regdeur verduidelikings van al hierdie begrippe in die vorm van endnotas. Daar is ook ’n essay getiteld “We are all racists!” – dit is uitdagende, maar uiters nodige perspektiewe.
In afdeling drie verskyn ses essays onder die subtitel ‘Writing about my writing’. Magona se fiksie is eiesoortig en takel die moeilike onderwepe wat mens dikwels eerder sal wil vermy. Die boek van Magona waarmee ek die beste vertroud is, is ‘Beauty’s Gift’, waar die fokus op die tragedie van HIV/VIGS val, maar dit is ook Magona die feminis wat sterk na vore tree in hierdie skryfwerk. Hierdie aspek van haar skryfwerk sluit ook goed aan by afdeling een, want Magona het veral ook as jong vrou die onreg van die patriargie aan haar lyf gevoel. Hoofstuk 10 brei meer uit op Magona se boek ‘Mother to mother’, wat voortgevloei het uit die tragiese dood van die Amerikaanse student Amy Biehl (1967 – 1993), terwyl daar in hoofstuk 13 stilgestaan word by Magona se boek ‘When the village sleeps’. Die titel van laasgenoemde boek is ontleen aan die uitdrukking: It takes a village to raise a child. ‘When the village sleeps’ is, weereens, ’n boek wat ontstaan het uit Magona se bemoeienis met sosio-ekonomiese en maatskaplike vraagstukke, spesifiek die maandelikse toelae wat aan behoeftige moeders gegee word. Magona was gemotiveer om die boek te skryf na aanleiding van ’n koerantatrikel wat die verhaal dokumenteer van ’n jong moeder wat bewustelik haar ongebore kind aan alkohol en dwelms blootgestel het, omdat die toelae van gestremde kinders aansienlik meer is as die van ‘normale’ kinders.
Benewens die bespeinsinge ten opsigte van haar eie werke, insluitend haar kinderboeke, word daar in hierdie boek ook veel geskryf oor die proses van skryf self. Soos wat die geval was in haar persoonlike lewe, moes Magona ook talle struikelblokke as skrywer oorkom. “Writing, I was coming to see, was about just doing it. You may not get it right at once - but try, try, and try again (Bl 111). Ook, ten opsigte van skryf, merk sy op: “My dream, in the writing I do, is to open people’s minds and hearts to the possibilities that elude them, the possibilities that are there (Bl 154). Indien jy soos ek is, en dikwels maar sukkel om fiksie te lees, maar tog ’n perspektief op Magona se loopbaan en idees wil verkry, dan is hierdie essays die perfekte boek. Sindiwe Magona se kennis en begrip van Suid-Afrika en die brandende post-1994 kwessies wat die land teister, is omvattend. Min skrywers kan sake van hierdie aard aanroer met die nodige gesag, nuanse en sensitiwiteit soos wat sy kan.
July 20, 2024
Reading for the second time made me realise a lot of different emotions, injustices etc. I was both angry and hopeful.
Displaying 1 - 2 of 2 reviews