کتاب رو می شه در دو بخش نگاه کرد: 1- بخش فنی و اطلاعات مربوط به عکس و دوربین و چاپ عکس و ... که با توجه به قدیمی بودن کتاب (ترجمه کتاب مربوطه به اوایل دهه 50 شمسی هست) بدرد بخور نیست و خواندن آن بیشتر وقت شما رو هدر خواهد داد. این بخش حدود 150 صفحه از 400 صفحه کتاب رو شامل می شود. 2- بخش مربوط به تکنیک های عکاسی که مثلا چطور می توان از یک سوژه متحرک عکس گرفت که به نظرم در این مورد کتاب بسیار خوبی بود.این بخش حدود 250 صفحه از 400 صفحه کتاب رو شامل می شود.
تکنولوژی خیلی سریع پیش میره و بخش های زیادی ازین کتاب شاید دیگه قدیمی به حساب بیاد، اما خوبه خونده شه چون هنوزم بخش هایی اطلاعات بده و ارزشمند باشه داره. بخش های دید عکاسانه و... همینطور باعث میشه فکر کنی که قبلتر چه مصیبتی بوده عکاسی... نورسنجی و انتخاب فیلم و انتخاب فیلتر و سرعت شاتر و ... ولی الان با تکنولوژی جوریه که انگار همه عکاس شدن هرچند واقعیت همونه که بود. حتی سخت تر!
There is some standard discussion on the basic techniques of photography ( shutter, aperture, etc ) but most of the book details Feininger's personal philosophy of "What makes a good photograph?" and it is these sections that contain the treasure. I've read a LOT of photography books, but few have inspired and provided as many insights as this book.
خیلی از کتاب در مورد نگاتیو بود که عملا دیگه از دور خارج شده باقیش هم خوب بود ولی نمیدونم چرا تا آخر کتاب یه مثال عکس هم نیاورده بود؟ بعضی جاها هم خیلی ریز و تخصصی شده بود که البته هدف کتاب هم همینه اما خودش هم صفحههای کتاب گفت اونی که واقعا ذوق عکاسی داره کتاب در مورد عکاسی نمیخونه