Nadat ze elkaar tientallen jaren uit het oog verloren zijn, brengt het toeval drie vriendinnen weer samen. Twee van hen, Nelly en Odette, wonen in een appartement aan de Belgische kust. Odette verzorgt Nelly, die in zichzelf gekeerd is en niet meer lijkt op het initiatiefrijke meisje van vroeger. Als Linda, de derde vriendin, hen na jaren bezoekt, herinnert ze zich de hechte vriendschap, maar ook de jaloezie die een abrupt einde aan de vriendschap maakte. Van Odette hoort ze het aangrijpende verhaal over Nelly. Nelly minachtte zichzelf om haar hoekige figuur en trouwde de eerste de beste die haar aandacht gaf. Hij voelde meer voor zijn treinen en spoorbruggen dan voor zijn vrouw en kinderen en haalde het bloed onder hun nagels vandaan. In Nelly's hoofd groeit de opwelling om haar echtgenoot uit de weg te ruimen geleidelijk uit tot een concreet plan. Spinnenverdriet geeft een schokkend en rauw caleidoscopisch beeld van onze maatschappij, als een allegorie van ambitie en neergang.
Simone Lenaerts, Antwerpen 1947, was onderwijzeres en bezocht als moreel consulent jarenlang diverse strafinrichtingen. Zij is nauw betrokken bij de activiteiten en de tentoonstellingen van haar man, beeldend kunstenaar en dichter Jan Vanriet. Voor de BBL-galerie te Antwerpen organiseerde zij markante exposities van Breyten Breytenbach, E.L.T.Mesens, René Magritte, Marcel Broothaers, Peter Klasen, Oswaldo Romberg, Denis de Rudder, e.a.
Met Gerdi Esch en Agnes Goyvaerts publiceerde zij het boek ‘Mode in de lage landen, België’ (uitgeverij Cantecleer / Houtekiet), waarvoor zij de historische bijdrage leverde. In opdracht van regisseur Walter Tillemans vertaalde zij het toneelstuk ‘Teibele en haar Demon’ (uitgeverij Dedalus) van I.B.Singer, dat een der grootste successen werd van het Raamtheater. Voor de krant De Morgen schreef ze een reisverhaal over Harlem en een reportage over de Provence.
Zeewater is zout, zeggen ze is haar romandebuut en verscheen in maart 2008 bij uitgeverij De Geus. De roman kreeg in Vlaanderen de Debuutprijs 2009, uitgereikt door Boek.be, en werd in Nederland genomineerd voor de Academica Debutantenprijs 2009. In 2009 publiceerde Simone Lenaerts haar tweede roman Spinnenverdriet. Voor het project Citybooks van deBuren schreef ze een verhaal over Graz, Een schijn van tijd. Het verhaal werd vertaald in het Duits en gepubliceerd in het Graz-boek van uitgeverij Edition Keiper. In het najaar van 2012 verscheen haar derde roman, De onvervangbare.
Review : Met Zeewater is zout, zeggen ze leverde Simone Lenaerts een fantastische generatieroman af, over een het wel en wee van een Antwerpse familie op Linkeroever. Een ronduit schitterend verhaal dat met de Vlaamse debuutprijs 2009 bekroond werd. Deze auteur beheerst taal en stijl tot in puntjes en het krokant Vlaamse korstje maakt het allemaal nog aantrekkelijker. In Zeewater is zout, zeggen ze stond er één gezin centraal, in deze roman Spinnenverdriet zijn het drie vrouwen. Ook nu ligt het accent weer héél sterk op het verschil tussen de sociale klassen en de levensovertuigingen. In die tijd waren dat nog meestal katholieken versus vrijzinnigen.
De vrijzinnige, socialistische meisjes Linda Relecom en Nelly Serneels én de van thuis uit katholieke, maar vrijgevochten Odette Olbrecht vinden mekaar bij toeval terug op latere leeftijd terug. De gedeelde jeugd is niet direct iets om met genegenheid op terug te blikken, want er was heel veel wrevel tussen de meisjes, die hen tenslotte uit mekaar dreef. Toch bindt hen meer dan ze ze zelf vermoeden. Centraal in deze ongewilde reünie staat de tragedie die Nelly's leven verwoestte en waarover Odette alles wil vertellen aan Linda. Nelly zit er wel bij maar leeft blijkbaar in andere wereld, ze heeft alles doorleefd en heeft geen zin maar ook niet het besef om het nog allemaal eens vertellen. Nelly blijkt in te wonen bij Odette, naar wie ze als meisje zo op keek.
Het verhaal van Nelly is geïnspireerd op een strafzaak die de auteur als moreel consulente volgde. De auteur confronteert ook regelmatig de lezer heel fijntjes maar daarom niet minder sterk met ethische vragen rond schuld en wraak.
Spinnenverdriet is een heel mooie maar ook ongemeen boeiende roman die mij van a tot z in zijn greep had omdat de vlotte pen van de auteur andermaal ook haar fenomenaal verteltalent andermaal onderlijnt.
Nadat ze elkaar tientallen jaren uit het oog verloren zijn, brengt het toeval drie vriendinnen weer samen. Twee van hen, Nelly en Odette, wonen in een appartement aan de Belgische kust. Odette verzorgt Nelly, die in zichzelf gekeerd is en niet meer lijkt op het initiatiefrijke meisje van vroeger. Als Linda, de derde vriendin, hen na jaren bezoekt herinnert ze zich de hechte vriendschap, maar ook de jaloezie die een abrupt einde aan de vriendschap maakte. Van Odette hoort ze het aangrijpende verhaal over Nelly. Ze minachtte zichzelf om haar hoekige figuur en trouwde de eerste de beste die haar aandacht gaf. Hij voelde meer voor zijn treinen en spoorbruggen dan voor zijn vrouw en kinderen en haalde het bloed onder hun nagels vandaan. In Nelly's hoofd groeit de opwelling om haar echtgenoot uit de weg te ruimen geleidelijk uit tot een concreet plan. Spinnenverdriet geeft een schokkend en rauw caleidoscopisch beeld van onze maatschappij, als een allegorie van ambitie en neergang.
Waar gebeurd: vrouw vermoordt haar echtgenoot. Lenaerts verwerkte dit gegeven tot een roman. Ze doen het wel vaker, de auteurs. Een krantenberichtje van 5 vierkante centimeter uitwerken tot een heel verhaal waarin zij hun eigen visie geven op de aanloop en de gevolgen van het nieuws.
Ook Spinnenverdriet is zo’n roman, en een heel geslaagde bovendien.
Het bericht in de krant ging over een echtgenote die haar man vermoordde. Lenaerts laat Spinnenverdriet beginnen bij het weerzien van drie vriendinnen die in hun schooltijd dik bevriend waren.
Ze verliezen elkaar uit het oog totdat een van hen, Linda, vele jaren later een verhalenwedstrijd wint met een vakantieherinnering uit haar jeugd. Als het verhaal wordt gepubliceerd, nemen de andere twee contact met haar op.
Bij de reünie verneemt Linda de levensloop van de andere vrouwen, en hoe het komt dat ze uiteindelijk onder hetzelfde dak zijn beland. Voor deze aanloop benut Lenaerts de mogelijkheden van de fictie ten volle.
Enerzijds creëert ze levensechte personages rondom het waar gebeurde verhaal van de moord op de echtgenoot. Anderzijds speelt ze kunstig met zowel het toeval als met het gegeven van oorzaak en gevolg – wat het ene individu onderneemt, heet altijd positieve of negatieve gevolgen voor de ander.
Er zit evenwel nog een diepere laag in Spinnenverdriet, en dat is het besef dat het drama altijd vast onderdeel zal uitmaken van ons leven. Het is niet moeilijk om in deze roman de tijdloosheid te ontdekken van menselijke relaties die altijd op dezelfde tragedies uitlopen, hoezeer wij ook proberen om die te bannen.
De thema’s uit Spinnenverdriet hebben we immers in Russische klassiekers voorbij zien komen, in Griekse tragedies, in Shakespeariaanse toneelstukken en in alles daartussen. Moord en doodslag, verraad en verdriet, haat en wraak maar ook liefde en vriendschap.
Of er nu een koninkrijk op het spel staat of het (on)geluk van één individu – vaardige schrijvers zijn al eeuwen bezig onze menselijke zwakheden en krachten te verduidelijken.
Ook Lenaerts heeft zo’n verhaal gecreëerd, en wel rondom zo op het oog doorsnee mensen. Er was eens een meisje. Die kreeg vriendinnen. Toen een vriendje. Hij werd haar echtgenoot maar geen leuke, en ze kreeg er een helse schoonmoeder bij.
Ze wilde graag kinderen. Ze wilde liefde. Ze vond die liefde. Maar de obstakels naar haar geluk namen groteske vormen aan. Ze sloeg door. Begon opnieuw. Werd ingehaald door haar verleden; kreeg nieuwe tragedies te verwerken.
Deze synopsis beslaat evenwel nog geen kwart van het boek. De veranderingen in de maatschappij vanaf de jaren 60 heeft Lenaerts er bijvoorbeeld ook in verweven. De socialisten die terrein wonnen op de godsdienst, de verzelfstandiging van de vrouw, de vervagende klassenverschillen; allerlei factoren die van invloed waren op het bewustzijn van mensen in dit deel van Europa.
En dan er zijn nog veel meer indringend geportretteerde personages wier levens in elkaar gaan haken. Toch telt deze rijk gevulde roman maar ca 250 pagina’s. 250 pagina’s in glashelder proza waarmee overstelpend veel wordt verteld. Een juweeltje.