Τα κατά Αιγαίον πάθη

by Κώστας Αρκουδέας

"Κάποτε ο χρόνος ήταν μια πλαστελίνη στα χέρια μου και του έδινα όποιο σχήμα ήθελα. Ζωντανός και απτός χρόνος, καθώς δεν τον είχα ανταλλάξει με τα λύτρα της ενηλικίωσης. Σταμάτησα να είμαι παιδί όταν άρχισα να φτιάχνω ανθρωπάκια από πλαστελίνη και στο τέλος τα έβαζα να κάνουν παρτούζες. Ο κόσμος παραήταν σκληρός για να αφήσει τους αλαφροΐσκιωτους να επιζήσουν. Οι παράξενες ιστορίες, τα μυστήρια και οι παντοδύναμοι ήρωες έπαψαν να μιλούν στα όνειρά μου."

Ο Γιώργος Ρώμας φτάνει στη θήρα λίγο μετά τον Δεκαπενταύγουστο. Σκοπεύει να κάνει ένα μικρό πέρασμα από το νησί και να συνεχίσει την περιήγησή του, αλλά τελικά θα μείνει πολύ περισσότερο. Κοιτάζει τώρα τη χαρακιά που του έχει αφήσει: ένα βαθύ αυλάκωμα που γίνεται πιο έντονο όταν χαμογελάει. Όσο βαθύ και αν είναι, όμως, δεν συγκρίνεται με τα σημάδια μέσα του, που δεν διαφέρουν από αυτά της Σαντορίνης.
Τα κατά Αιγαίον πάθη ξεκινούν σαν μια ανέμελη περιπλάνηση στα αιγαιοπελαγίτικα νησιά και καταλήγουν να εξερευνούν τις πιο σκοτεινές πτυχές των ερωτικών σχέσεων. Ένα μυθιστόρημα βιωματικό, σχεδόν αυτοβιογραφικό, με ήρωες που ο συγγραφέας γνώρισε κατά τη διάρκεια της μακράς παραμονής του στη θήρα. Πολυπρόσωπη εξιστόρηση με βασικό πρωταγωνιστή τον Μπαλή, που γοητεύει τον αφηγητή με το πάθος του για ζωή. Οι αληθινοί πρωταγωνιστές, ωστόσο, είναι τα τέσσερα στοιχεία της φύσης. Η θάλασσα του Αιγαίου, άγρια και απρόβλεπτη, ο άνεμος που συνομιλεί με τις καρδιές των ανθρώπων, τα ηφαίστεια που κοχλάζουν, έτοιμα ανά πάσα στιγμή να εκραγούν, και τέλος, το αλάτι της γης που πέφτει στις πληγές των ηρώων και τις καίει.

304 pages, Paperback

First published January 1, 1994

About the author

Ο Κώστας Αρκουδέας γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα. Έκανε σύντομες καλοκαιρινές δουλειές στα νησιά και πιο μόνιμες αθηναϊκές. Μετά την επιστροφή του από τη Σαντορίνη, όπου έμεινε τέσσερα χρόνια, εργάστηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού, ενώ παράλληλα ήταν σύμβουλος σε εκπομπή βιβλίου στην κρατική τηλεόραση. Δημοσίευσε για πρώτη φορά το 1986 τη συλλογή διηγημάτων "Άσ’ τον Μπομπ Μάρλεϋ να περιμένει". Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "Η πόλη με τα χίλια πρόσωπα" (1987), "Το τραγούδι των τροπικών" (1988), "Το παλιό δέρμα του φιδιού" (1992), "Τα κατά Αιγαίον πάθη" (1994), "Ποτέ τον ίδιο δρόμο" (1999), "Ο πειρατής" (2003), "Ο Μεγαλέξανδρος και η σκιά του" (2004), "Ο αριθμός του Θεού" (2008). Ακόμα έχει εκδώσει τις νουβέλες "Και πρόσεχε να μην πετρώσεις" (1996), "Αναζητώντας την ιδανική γυναίκα" (2002), τη συλλογή διηγημάτων "Όλες οι μέρες Κυριακή" (2000), τη συλλογή μικρών κειμένων "Τα σιγκλάκια" (2010) και το παραμύθι "Η πολύχρωμη σβούρα" (2013). Εξακολουθεί να εργάζεται στο Υπουργείο Πολιτισμού και είναι μέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας Συγγραφέων.

Reviews

[Afroditi Kousouni · Rating 3 out of 5]

Ως γνήσια και φανατική Επτανήσια με το Αιγαίο δεν έχω και πολλά πολλά. Όμως αποφάσισα να προσεγγίσω το βιβλίο αυτό χωρίς προκαταλήψεις, με ανοιχτό μυαλό. Άλλωστε η φουρτουνιασμένη, υπέροχη θάλασσα στο εξώφυλλο με κάλουσε, κλείνοντας μου το μάτι σαγηνευτικά, πώς να αντισταθείς στο κύμα; Από τις πρώτες σελίδες κατάλαβα πως είχα να κάνω με ένα βιβλίο δυνατό, από αυτά που δεν σε αφήνουν να ησυχασεις, ακόμα και όταν τα κλείνεις. Δεν είναι τόσο η μαγεία των τοπίων, όσο και αν παρουσιαζονται γλαφυρά. Δεν είναι καν τα πρόσωπα που παίρνουν μέρος στην ιστορία, όσο και αν είναι ιδιαίτερα. Δεν είναι ούτε οι περιγραφόμενες καταστάσεις, όσο και αν είναι αντισυμβατικες. Είναι το μείγμα των λέξεων που βαλμενες μαγικά, μαζί με όλα τα παραπάνω στοιχεία κάνουν το βιβλίο να μοιάζει με το ηφαίστειο της Σαντορίνης στην ψυχή του αναγνώστη. Νομίζεις πως υπάρχει εκεί, ήσυχο για καιρό, αλλά αυτό προκαλεί σεισμούς, μικρούς και μεγάλους και κάποτε και εκρήξεις. Ξυπνά αισθήσεις που νόμιζες ανύπαρκτες ή κοιμισμένες. Το γέμισα σημάδια με το μολύβι μου, αλλά με γέμισε και αυτό. Και όταν το τελείωσα, ξαναγυρισα πίσω σε αρκετά σημεία, σαν να είχα αφήσει εκκρεμότητες. Ανήκει στην κατηγορία των βιβλίων που τα κοιτάζω στο ράφι της βιβλιοθήκης και μου κλείνουν το μάτι θυμίζοντάς μου πόσο υπέροχη εμπειρία είναι η μαγική γραφή...

[Giorgia Matzoula · Rating 5 out of 5]

Θάλασσα... Ζωντανή... κάθε στιγμή...