Ένα ταξίδι στα άδυτα του μυαλού και της καρδιάς,που δεν γνωρίζει σωματικούς περιορισμούς και απαγορεύσεις κυκλοφορίας. Η ελπίδα δεν πεθαίνει τελευταία . Εξαιρετική και πρωτότυπη ιδέα,συγκλονιστική δουλειά. Μπράβο και στους δύο σας. Συγχαρητήρια επίσης αξίζουν στον εκδοτικό και τον Yiannis Houtopoulos για την εξαιρετική,όπως πάντα,ποιότητα της έκδοσης!
Ένα βιβλίο γραμμένο από δύο συγγραφείς, των οποίων η πνευματική σύνδεση είναι εμφανής, κατά το διαφορετικό στυλ γραφής.
Πρόκειται για επιστολές ανάμεσα στους δύο, σε μια εποχή όπου η διά ζώσης επικοινωνία ήταν σχεδόν αδύνατη, οπότε το ζητήματα της απομόνωσης, της μοναξιάς και της επικοινωνίας είναι παρόντα παντού.
Ωστόσο, μέσα τις επιστολές και τις ερωταποκρίσεις διαφαίνονται πολλές ανθρώπινες αγωνίες, πάθη, σκέψεις και παρατηρήσεις. Το βιβλίο αυτό λοιπόν έχει προσωπικό, κοινωνικό και υπαρξιακό χαρακτήρα και προσφέρει αναγνωστική απόλαυση. Εμένα τουλάχιστον μου πρόσφερε. Το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Είναι πάντα συναρπαστικό να βλέπεις να συναντιούνται δύο τόσο διαφορετικοί (λογοτεχνικοί) κόσμοι. Η λυρικότητα Έλενας και ο ρομαντικός πραγματισμός του Άντυ. Και νομίζω ότι αυτό το επιστολικό βιβλίο έκατσε, ακριβώς λόγω της μεταξύ τους διαφορετικότητας, αλλά και των κοινών τους: της αλληλοεκτίμησης, του αλληλοσεβασμού και της αγάπης. Δεν είναι πολύ σπουδαίο όταν αυτά αποτυπώνονται στο χαρτί;
όποιος νομίζει ότι θα διαβάσει ένα βιβλίο που θα του φέρει κακές αναμνήσεις από την περίοδο του εγκλεισμού κάνει τεράστιο λάθος. θα διαβάσει ένα βιβλίο για την μοναξιά την αποξένωση αλλά και την φιλία και την ελπίδα. μία επιστολική νουβελα που αξίζει να διαβαστεί