Σαντέ και λικέρ τριαντάφυλλο

by Πασχαλία Τραυλού

«Σαντέ ήταν το πρώτο τσιγάρο μου και λικέρ τριαντάφυλλο το πρώτο πιοτί μου. Και όνομα και φίλους και άντρες και τόπους και μυαλά και γνώμη τα άλλαξα και τα παράλλαξα. Τσιγάρο και λικέρ ποτές», μου ’πε η Ζαχαρώ, σφίγγοντας το κόκκινο φουστάνι της νιότης της στα γέρικα μπράτσα της και ύστερα άρχισε να μου εξηγεί τι σήμαινε να είσαι το ’33 κορίτσι στο Γκουλέμα Ρέκα, στα ριζά του Βερμίου.

Κι έτσι γνώρισα τους χίλιους εαυτούς της. Τη Ζαχαρώ με τα κόκκινα, που βγήκε αφύλαχτη στη ζωή και την κατασπαράξανε λύκοι και κυνηγοί. Την Τρελοζαχαρώ, που τίναξε στον αέρα τη ζωή της σαν τη στάχτη του Σαντέ της για έναν έρωτα. Τη Ζαχαρώ την κόρη, που πικραινόταν όταν ξέχασε η μητέρα της το όνομά της. Τη Ζαχαρώ τη μάνα, που μύριζε το ζιπουνάκι της κόρης της για να μπορεί να αντέχει την απουσία της. Τη Ζαχαρώ τη δανεική σ’ όποιον άντρα τής έδινε το αντίτιμο του κορμιού της. Τη Ζαχαρώ την τρομαγμένη κάθε φορά που κατέβαινε η πετούγια της κάμαράς της στο μισοσκόταδο.

Τη Ζαχαρώ τη γυναίκα, εντέλει, που έκανε όνειρα αιρετικά για το φύλο της και κατάφερε να γίνει πεταλούδα, έστω και με φτερούγες τσακισμένες, σε έναν κόσμο που οι γυναίκες ήτανε καταδικασμένες να μείνουν για πάντα κάμπιες...

Μια ζωή σκληρή όσο οι προκαταλήψεις…
Πικρή σαν το άφιλτρο Σαντέ…
Φλογερή σαν το λικέρ τριαντάφυλλο…

584 pages, ebook

Published April 21, 2021

About the author

Η ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ γεννήθηκε στην Τρίπολη Αρκαδίας. Μέχρι τα δεκαοκτώ της έζησε σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Το 1988 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, όπου σπούδασε ελληνική κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή. Τότε έκανε και τις πρώτες συγγραφικές της απόπειρες με μικρά διηγήματα που εκδόθηκαν σε τοπική εφημερίδα της Βέροιας. Ασχολείται με τη μουσική και τη ζωγραφική και ταξιδεύει συχνά. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν με μεγάλη επιτυχία τα οκτώ μυθιστορήματά της: ΜΕ ΜΠΑΛΑΝΤΕΡ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ, ΗΘΕΛΑ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ, Η ΜΑΤΖΙΚΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΟ ΣΥΡΤΑΡΙ, ΦΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΕΤΑΞΙ, το οποίο ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών 2008,ΕΣΤΩ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΦΑΡΟΥ και ΤΑ ΡΟΔΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ, καθώς και το δοκίμιο ΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ.

Reviews

[Giouli Tsakalou · Rating 5 out of 5]

Ελληνική ύπαιθρος τη δεκαετία του ’30, μια στιβαρή καζαντζακικών προδιαγραφών κοινωνία με τον ενωμοτάρχη, τη χήρα, την προξενήτρα, τον καφετζή, το περαστικό μπουλούκι των θεατρίνων, τις τίμιες και τις παστρικιές, τον παπά και τον δάσκαλο και η Ζαχαρώ, μια ηρωίδα διάφανη στον αναγνώστη, γνώριμη στον καθένα καθώς πρόκειται για το κορίτσι της διπλανής πόρτας, παράλληλα με άφθονες πικρές αλήθειες ειπωμένες με λόγο άλλοτε τραχύ, δωρικό και άμεσο που χτυπάει το κόκκαλο και σκίζει τη φλέβα της συνείδησης και άλλοτε με χιούμορ καυστικό ή γλυκόπικρο συνθέτουν το νέο μυθιστόρημα της Πασχαλίας Τραυλού. Αν προσθέσουμε σε όλα τα παραπάνω κι ένα ύφος θα τολμούσα να πω θεατρικό, καθώς όλο το έργο θυμίζει ένα θεατρικό μονόλογο, γραμμένο ολόκληρο σε πρώτο πρόσωπο, τότε καθένας κατανοεί πως το Σαντέ και λικέρ τριαντάφυλλο αξίζει να διαβαστεί, επειδή είναι εγγυημένα μια απολαυστική αναγνωστική εμπειρία και όχι μόνο.
Λίγα λόγια για την ιστορία: Η ιστορία της Τραυλού αποτελεί μια αφήγηση της ηρωίδας της Ζαχαρώς Αλεξανδρή στη νοικάρισσά της δημοσιογράφο Φαίδρα Καραδήμα. Η αιωνόβια καλοβαλμένη γερόντισσα Ζαχαρώ Αλεξανδρή είναι μια γυναίκα τσαούσα, αθυρόστομη και με μεγάλη περιουσία. Μια κασέλα δεσπόζει στη σάλα της για την οποία αποφεύγει να μιλά ώσπου τον Μάρτιο του 2020 που επιβλήθηκε η καραντίνα οι δυο της ήρθαν πιο κοντά, οι πληγές των αναμνήσεων αιμορράγησαν, οι σιωπές λύθηκαν και αποκωδικοποιήθηκαν οι ρόλοι και οι αλληλουχίες ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων. Τα τσιγάρα Σαντέ, ένα ματωμένο σεντόνι, ένα κόκκινο φόρεμα, γράμματα και ραβασάκια, δώρα αλησμόνητων ερώτων και τραγικά μυστικά ξεπετιούνται απ’ την κασέλα της Ζαχαρώς για να σαγηνεύσουν τον αναγνώστη και να τον αναγκάσουν να αναλογιστεί πως οι πιο μεγάλες κοινωνικές πληγές είναι η σιωπή, η προκατάληψη και η αδιαφορία. Μόνο η γλυκιά ζάλη απ’ το λικέρ τριαντάφυλλο απάλυναν κάπως τα ανοιχτά τραύματα της κυρα Ζαχαρώς μια ολόκληρη ζωή απ’ τις κοφτερές και επώδυνες αναμνήσεις της.
«Το μυαλό μου κόντευε να εκραγεί» αναφέρει χαρακτηριστικά η Φαίδρα «απ’ την περιέργεια όταν επιτέλους τον Μάρτη του 2020, τον καταραμένο εκείνο μήνα που ζωντάνεψαν τα παραμύθια και οι προφητείες και η ζωή ολωνών πάνω σ’ αυτή τη γη άλλαξε μονομιάς σαν να την πάγωσε το ξόρκι μιας μάγισσας και κλειστήκαμε στα σπίτια μας για να γλιτώσουμε απ’ το δράκο που βάλθηκε να αφανίσει τις ζωές μας, η Ζαχαρώ μου ανοίχτηκε».
Όπως η ίδια η συγγραφέας αναφέρει στον πρόλογό της, η ιστορία της προέκυψε ως συρραφή και ζύμωση κάποιων πραγματικών, τραγικών περιστατικών που έτυχε να ακούσει κατά την παιδική της ηλικία και τα οποία της θύμισε η ιστορία της Μελέκ Ιπέκ, της Τουρκάλας που δολοφόνησε τον κακοποιητικό σύζυγό της έπειτα από δώδεκα συναπτά έτη μαρτυρικής ζωής. Η Τραυλού όμως όπως πάντα, δεν παραθέτει απλώς γεγονότα, δεν φωτογραφίζει καταστάσεις αλλά το συγγραφικό της νυστέρι προχωρεί ακόμη βαθύτερα. Στα αίτια. Στις ρίζες της παθογένειας. Στην ανοχή, το ψέμα, την υποκρισία, την αδιαφορία...
Οι ψυχογραφήσεις της είναι τόσο διάφανες που οι ήρωές της ανασαίνουν στο αυτί του αναγνώστη και αποδίδουν άψογα την ικμάδα της μυθιστορηματικής της δράσης. Παρουσιάζει με ιδιαίτερη μαεστρία τις μεταλλάξεις του απλού, φοβισμένου, κακοποιημένου παιδιού σε πονηρό θηλυκό που παλεύει να επιβιώσει σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον και εντέλει ωθείται να εξελιχθεί σε αυτό που της καταλόγιζε άδικα ο ανάλγητος περίγυρος. Τα άφθονα ηθογραφικά και λαογραφικά στοιχεία, τοποθετημένα αριστοτεχνικά, η πληρότητα και η αρτιότητα των χαρακτήρων της συμβάλλουν στην άψογη μεταφορά στο χαρτί μιας χαρακτηριστικής μικροκοινωνίας του ’30 αλλά και αργότερα, στην Αθήνα κατά την προπολεμική και μεταπολεμική περίοδο.
Πιστή στα λογοτεχνικά της ερεθίσματα και την ευαισθησία της σε ζητήματα φύλου η Τραυλού σε αυτό το βιβλίο είναι σαφές πως επιδιώκει την αμεσότητα και μας αφήνει να γνωρίσουμε ένα άγνωστο ως τώρα υφολογικό της προφίλ. Εμπνευσμένη εκφραστικά από την ρέουσα, προφορική έκφραση μιας αγράμματης λαϊκής γυναίκας, τολμά να την φορέσει κατασάρκι και να διατυπώσει όσα έχει να πει μέσα απ’ τα χείλη της, τσαλακώνοντας τους συντακτικούς και τους γραμματικούς κανόνες.
Υποδύεται τη Ζαχαρώ της με τον στραπατσαρισμένο, πιπεράτο λόγο και με περιγραφές ασύλληπτα στιβαρές και αυθεντικές, γεγονός που αποτελεί ένα μεγάλο ατού του βιβλίου, Και μ’ αυτή την εκφορά μιλάει για θέματα που αποδεδειγμένα από τη θεματική της την αίνε: Για την ενδοοικογενειακή βία, τον βιασμό, τον στιγματισμό, την πορνεία, τους γάμους ανηλίκων κοριτσιών, την προκατάληψη για την τέχνη και την εκμετάλλευση των ονείρων που τρέφει ένας άνθρωπος να ανέβει στο σανίδι και εντέλει για ό,τι έχει να κάνει με την αυτογνωσία, την αξιοπρέπεια και την αυτοπραγμάτωση της γυναίκας που ακόμη και σήμερα βιώνει τραυματικά το δικαίωμά της να είναι ο εαυτός της, να αυτοδιατίθεται και να αυτοκαθορίζεται.
Με συντροφιά τα τσιγάρα Σαντέ και το λικέρ τριαντάφυλλο η Ζαχαρώ Αλεξανδρή αφηγείται τη ζωή της από το 1933 έως τα βαθειά της γεράματα, μια ζωή πλούσια σε πληγές, πίκρες, έρωτες και απώλειες συνδυασμένα με τα ιστορικά γεγονότα που την επηρέασαν και σμίλευσαν την ψυχή της. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου περνάει ο αναβρασμός πριν το ξέσπασμα του ελληνοϊταλικού πολέμου, η Κατοχή, ακροθιγώς ο Εμφύλιος, το Πολυτεχνείο, ιδωμένα μέσα απ’ τα μάτια και τα βιώματα της Ζαχαρώς άλλοτε με την δεδομένη τραγικότητα που περιβάλλει αυτές τις μαύρες σελίδες της ιστορίας και άλλοτε με τον σαρκασμό και τη δυναμική του απλού ανθρώπου που τα διακωμωδεί για να τα αντέξει.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το έργο χωρίζεται σε δυο ενότητες: Στην πρώτη παρακολουθούμε τη Ζαχαρώ στην αθώα της φάση με τη δράση εστιασμένη στον μικρόκοσμο του χωριού της, όταν ακόμη έχει μια ρομαντική προσέγγιση για τη ζωή και στη δεύτερη, την προσγειωμένη, τσαλακωμένη και ρημαγμένη εκδοχή της με την υποταγμένη πια στάση της στο νέο της ρόλο.
Ενδιαφέρουσα πινελιά στο βιβλίο, η παρουσία της Γαβριέλας Ουσάκοβα, γνωστής ως πόρνη των Αθηνών η οποία είναι η μόνη ιερόδουλη που βραβεύτηκε από την Ακαδημία των Αθηνών για την προσφορά της στην Αντίσταση. Η μυθιστορηματική επαφή των δύο γυναικών δίνει στην Τραυλού την ευκαιρία όχι μόνο για μια αξιόλογη μυθοπλασία αλλά και για εμβάθυνση στο ευαίσθητο ζήτημα της πορνείας.
Αν λοιπόν η ζωή του κάθε ανθρώπου ειπωμένη με τρόπο αυθεντικό είναι ένα μυθιστόρημα όπως υποστήριζε ο Χέμινγουεϊ, αυτή τη φορά η Τραυλού με το ολοκαίνουργιο υφολογικό της προφίλ κι ένα λόγο αυθεντικό δίχως φραγές και αναστολές, μας πρόσφερε ένα έργο αξιώσεων που αξίζει να διαβαστεί αποτελώντας πράγματι μια ιστορία αληθινή σαν τη ζωή και το θάνατο, σκληρή όσο οι προκαταλήψεις, πικρή σαν το άφιλτρο Σαντέ και φλογερή σαν το λικέρ τριαντάφυλλο.

[X.Kouroupaki · Rating 5 out of 5]

«Σαντέ και λικέρ τριαντάφυλλο,» ο τίτλος του νέου βιβλίου της Πασχαλίας Τραυλού. Το μυθιστόρημα όπως αναφέρει η συγγραφέας στην αρχή του βιβλίου, είναι αφιερωμένο στη Μελέκ Ιπέκ. «Γιατί η βία κατά των γυναικών δεν έχει εποχή ούτε πατρίδα». Και η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου, η Ζαχαρώ, συμβουλεύει όλες τις γυναίκες να μην ανέχονται καμία μορφή βίας και κακοποίησης.
…«Το κορμί σου είναι δικό σου και σου ανήκει. Βάνε φωτιά και κάφ’ το μονάχη σου. Άναψε ένα φιτίλι και λαμπάδιασε. Μα άλλον ποτέ μην αφήκεις να σ’ αγγίξει αν δεν το θες. Και σ’ το λέω τούτο εγώ, που άφησα καν και καν να με ακουμπήσουν».
Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που ξεκινά από το 1933 και καταλήγει στο 2020. Στο σήμερα η Ζαχαρώ καταθέτει την ψυχή της και την ζήση της όλη, στην δημοσιογράφο Φαίδρα Καραδήμα. Σε πρωτοπρόσωπη γραφή, η συγγραφέας αποκαλύπτει την πολυτάραχη ζωή της ηρωίδας της, βάζοντας την να αφηγείται την ζωή της, από τα πρώτα της χρόνια στο Γκουλέμα Ρέκα, όπου γεννήθηκε και ωρίμασε πριν καν ενηλικιωθεί.
Η πίκρα, η θλίψη, η απογοήτευση, η απώλεια και ο φόβος εναλλάσσονται συνεχώς και αφήνουν τα ίχνη τους στην παιδική της ψυχή. Μέχρι την εφηβική της ηλικία, αναπάντεχες ανατροπές και εξελίξεις την οδηγούν να μεγαλώσει γρηγορότερα και να αναλάβει τις ευθύνες της οικογένειας της.
Η Πασχαλία Τραυλού, ξετυλίγοντας την ζωή της Ζαχαρώς, περιγράφει τον τόπο αλλά και όσα συμβαίνουν την εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία.
Ένα πολιτισμικό καλειδοσκόπιο που μέσα του όλοι οι χαρακτήρες του βιβλίου ,μας φανερώνουν τις αλήθειες τους, παράλληλα με τα κοινωνικά φαινόμενα της τότε εποχής.
Η σιωπή, τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις που χαρακτηρίζουν τις οικογένειες των μικρών κοινωνιών, η ενδοοικογενειακή βία, ο βιασμός, ο στιγματισμός, η πορνεία είναι μόνο μερικές από τις παθογένειες που η συγγραφέας θίγει μέσα στο μυθιστόρημα της. Μέσα σε όλα αυτά, η δύναμη της ψυχής της κεντρικής ηρωίδας, φέγγει σαν φάρος.
…«Ο άνθρωπος ��ποτε θέλει γυρνάει σελίδα. Αρκεί να βρει τη δύναμη να σταθεί στα πόδια του σαν τον ποδοπατήσουν».
Ένα βιβλίο με πλούσια πλοκή και άριστη σκιαγράφηση των χαρακτήρων του. Με άρτια όσο και τολμηρή γλώσσα η Πασχαλία Τραυλού, μας βυθίζει στον συναισθηματικό και ψυχολογικό κόσμο της κεντρικής της ηρωίδας.
Μιας γυναίκας που αποφάσισε να ζήσει όπως εκείνη επιθυμεί. Από την ισοπέδωση στην χειραφέτηση της, κόντρα στις κοινωνικές προκαταλήψεις της εποχής της. Αποφασίζει να ζήσει, όπως θέλει η ίδια, όσο μεγάλο και αν είναι το τίμημα που καλείται να πληρώσει.
…«Είναι πολλοί οι άνθρωποι με ψυχή και κορμί σε πόλεμο… Κάποιοι είμαστε από ατσάλι και σίδερο και τα καλούπια μας στενεύουν. Θρύψαλα τα κάμουμε ή φτιάχνουμε ολοκαίνουρια στα μέτρα μας…»

Η συγγραφέας με γραφή καθηλωτική, ρεαλιστική, συχνά ωμή «δίνει» φωνή στην ηρωίδας της και την αφήνει να μιλήσει ελεύθερα, ακολουθώντας τα χνάρια της ζωής της.
Ένα μυθιστόρημα για την θέση της γυναίκας στην κλειστές κοινωνίες, την αγάπη της μάνας, την φιλία, την αγάπη, τον έρωτα, την ανθρωπιά, τα όνειρα…
«Μια πεταλούδα που κατάφερε να πετάξει τότε που ακόμη οι υπόλοιπες ήταν κάμπιες και δεν ήξεραν καν πως μπορούσαν να γίνουν κάποτε πεταλούδες.»
Μια ζωή σκληρή όσο και οι προκαταλήψεις…
Πικρή σαν το άφιλτρο Σαντέ…
Φλογερή σαν το λικέρ τριαντάφυλλο…

[LITSATS · Rating 5 out of 5]

Εξαιρετική λυρική αφήγηση όπως μόνο η Τραυλού μπορεί και κάνει....

[Ioanna Xristodoyloy · Rating 4 out of 5]

Οι σχέση μου με τα βιβλία της κυρίας τραυλού είναι σχέση αγάπης και μίσους, και όπως γίνεται συνήθως με αυτές της σχέσεις δεν μπαίνει ποτέ ουσιαστικό τέλος. Η συγγραφέας μου έχει δώσει τα καλύτερα και τα χειρότερα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ. Και μπορεί κάποια από τα βιβλία της δεν μου άρεσαν καθόλου λέω με σιγουριά ότι κατέχει την τέχνη της συγγραφής και ένα πλούσιο λεξιλόγιο που δυστυχώς πολλοί Έλληνες συγγραφείς και ειδικά αυτοί οι Μπεστ σελεριστες τρομάρα τους όχι απλά δεν έχουν αλλά ούτε απέξω δεν πέρασαν.
Κοινωνικό δράμα λοιπόν με καλά ήρωες πλασμένους λες και έχουν σάρκα και οστά, λίγο ιδιαίτεροι όλοι τους, ο καθένας με το δικό του κουσουρακι υφαίνουν μια ιστορία βασισμένη σε οικογενειακά δράματα , μυστικά και ανεκπλήρωτους έρωτες. Καις έρχομαι στο σημείο που το βιβλίο χάνει το ένα του αστεράκι ενώ μου αρέσει πολύ σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης.οταν έχεις μια ιστορία δραματική το να φορτώνεις τον ήρωα σου η τους ήρωες σου με ότι στραβό και κακό φανταστείς η με ότι ατυχία μπορεί να του συμβεί ακροβατεις να κάνεις το βιβλίο από δράμα κωμωδία. Αν ο ήρωας σου είναι ορφανός , βιασμενος, φτωχός και τον βάλεις να χάσει και το ενα του πόδι ξέρω γω , ε αντί να τον λυπηθω θα γελάσω. Η αλήθεια είναι ότι το βιβλίο ακροβατουσε ορισμένες φορές όμως με μαεστρία η συγγραφέας λόγω εμπειρίας?λόγω καλής πένας? Κατάφερε να το ισορροπεί. Από τα ωραιότερα βιβλία που διάβασα φέτος μου κράτησε συντροφιά χωρίς να μετανιώσω λεπτό που το διάβασα

[Roxani Spanou]

Η συγγραφέας, αφιερώνει το βιβλίο στην Μελέκ Ιπέκ, που όλοι μας είχαμε συγκλονιστεί όταν μάθαμε την ιστορία της πριν μερικά χρόνια , στη γειτονική Τουρκία. Θα μου επιτρέψετε να θυμίσω με μερικά λόγια την ιστορία της έτσι ώστε να θυμηθείτε και να καταλάβετε κι εσείς για τι πράγμα μιλάω.

Η Μελέκ Ιπέκ,σκότωσε αμυνόμενη τον άντρα της και επί 12 χρόνια βασανιστή της. Τελικά αφέθηκε ελεύθερη έπειτα από 108 ημέρες που κρατήθηκε στη φυλακή και αποτελεί σύμβολο των κακοποιημένων γυναικών στην Τουρκία αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Στο Σαντέ και λικέρ τριαντάφυλλο,δύο γυναίκες, εκμυστηρεύονται το παρελθόν τους, η μία στην άλλη, κατά την περίοδο της καραντίνας τον Μάρτιο του 2020, που τους έφερε κοντά. Ο αναγνώστης γίνεται ακροατής φοβερών και τρομερών πραγμάτων από τη ζωή της πρωταγωνίστριας , που περιλαμβάνει κακοποιήσεις, έμφυλα στερεότυπα, πατριαρχικές αντιλήψεις , ενδοοικογενειακή και ψυχολογική βία.Κι από την άλλη, ανεκπλήρωτους έρωτες, προδοσίες,εκβιασμούς αλλά και δυνατές φιλίες.

Η συγγραφέας, παίρνει το λόγο και μας διηγείται σε πρώτο πρόσωπο την ιστορία τους με τρόπο συγκινητικό, αληθινό και λυρικό. Μας ταξιδεύει με ζωντάνια και θεατρικότητα στο παρελθόν και μας μεταφέρει σε μια άλλη εποχή με την γραφή της.

Ειλικρινές και άμεσο , αυτό το βιβλίο έχει όλα εκείνα τα συστατικά ενός συγκλονιστικού κοινωνικού μυθιστορήματος βασισμένο σε διηγήσεις αληθινών προσώπων.

διαβαστε ολο το κείμενο στο blog
https://markomselidodiktis.blogspot.c...

[Μαριάνθη Πούλιου · Rating 5 out of 5]

Την αγάπησα τη Ζαχαρώ. Τη Ζαχαρώ που η μοίρα δεν τη λυπήθηκε σταλιά. Τη Ζαχαρώ που ακολούθησε τρελή την καρδιά της και ένα κόκκινο φόρεμα. Τη Ζαχαρώ που πλήρωσε τα λάθη της με το πιο πικρό αντίτιμο. Τη Ζαχαρώ με τη χρυσή καρδιά.
«…. Και να θυμάται πως δεν πρέπει να γίνεται θύμα κανενός. Να είναι η αφέντρα του εαυτού της, αυτάρκης, θαρραλέα και ανεξάρτητη. Αυτάρκης σημαίνει να έχει δικό της πουγκί, θαρραλέα να λέει σταράτα την αλήθεια δίχως να σκύβει το κεφάλι και ανεξάρτητη να μην παρασυρθεί από αγαπητηλίκια. Άλλο ανεξάρτητη, όμως, κι άλλο μονάχη. … στη Βελέντζα τη νυφική στο δέντρο της ζωής τα πουλιά κουρνιάζουν δυο δυο. Μοναχά τους ποτές»

[Sophia Olga Atmatzidou · Rating 5 out of 5]

Η ζωή της Ζαχαρώς που μόνο από ζάχαρη δεν ήταν φτιαγμένη!Γεγονοτα και μικρές στιγμές που σημάδεψαν τη ζωή της,το μέλλον της και τα πιστευω της.Ζωη πολυτάραχη που όσο ανατρεπτική ήταν τόσο αυτή την πολεμούσε πεισματικά με όπλο της καλοσύνη! Μια ιστορία σαν τα τσιγάρα σαντε και το λικέρ τριανταφυλλο,πικρη και συνάμα γλυκιά...όπως είναι συνήθως και η ζωή!

[ΧΡΙΣΤΙΝΑ · Rating 4 out of 5]

είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασα από την κυρία Τραυλου και έχει εξαιρετική γραφή και δεν κούρασε καθόλου... Η Ζαχαρω έζησε μια ζωή με πονο απωλειες βια περιφρόνηση και κατάφερε να επιβιώσει με παντοτινή συντροφιά τα σαντε και το λικέρ τριαντάφυλλο..

[Anna-Maria Provatari · Rating 5 out of 5]

Ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα της συγγραφέως. Το απόλαυσα όπως και οι πρωταγωνιστές το λικέρ τριαντάφυλλο! Δεν είναι ιστορικό, δεν είναι πολιτικό δεν είναι κοινωνικό αλλα όλα μαζί. Από τη στιγμή που το ξεκίνησα κυριολεκτικά το καταβροχθησα όσο κράτα ένα σαντε τσιγάρο!

[Giota Oikonomou · Rating 5 out of 5]

Το αγάπησα αυτό το βιβλίο! Συμπόνεσα τη Ζαχαρώ και κατάλαβα τις επιλογές της. Είναι γραμμένο με τέτοιο τρόπο που δεν σε κάνει να κρίνεις τις επιλογές της ηρωίδας, αντιθέτως την πονάς και συμμερίζεσαι τις σκέψεις της. Η κυρια Τραυλού γράφει με ένα τρόπο μοναδικό και ταξιδιάρικο.

[Tarsi Pag · Rating 3 out of 5]

3.8 ⭐ μου άρεσε πολύ ο τρόπος γραφής που απεικόνιζε την εξιστόρηση της Ζαχαρως, ήταν σαν να άκουγα την ίδια... Με κέρδισε η γραφή και σίγουρα θα δοκιμάσω να διαβάσω και κάτι ακόμη από τη συγγραφέα....

[ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ · Rating 5 out of 5]

Καταπληκτικό!
Δράμα είναι στην ουσία αλλά δεν κουράζει, δεν φαντάζει ψεύτικο.

[Dimitrios Frohsinn · Rating 5 out of 5]

Ωραία αφηγηματικη ικανότητα.

[Nino · Rating 5 out of 5]

Το καλύτερο της!

[zoe☾ · Rating 5 out of 5]

Η Νάουσα του 30’. Οι γυναίκες ένα κινούμενο αντικείμενο στα χέρια των ανδρών τους,έχοντας ένα και μοναδικό σκοπό στη ζωή τους• να νυμφευθούν και να γιομίσουν κουτσούβελα.
Πρωταγωνίστρια η Ζαχαρώ, η γυναίκα που γνώρισε τη ζωή μόνο από τα "στραβά" της και ας μην το άφησε να φανεί. Στερημένη από το μητρικό χάδι, αιδιασμένη ως το κόκκαλο από το πατρικό της πρότυπο,απογοητευμένη από την πρώτη της αγάπη και βαλσαμωμένη δίπλα σε ένα γάμο,που έγινε στην ώρα της ανάγκης. Και ενώ ο κόσμος γύρω της άρχισε να γκρεμίζεται,εκείνη έφυγε. Άνοιξε τα σπασμένα φτερά της,παίρνοντας μαζί τον καημό της μονάκριβής της, για να αποφύγει να πληγωθεί από τα χαλάσματα του. Δούλεψε σκληρά κερδίζοντας χρήματα και πάνω απ´όλα εκείνη την χαμένη 14χρονη Ζαχαρώ ,που καμάρωνε το κορμί της ντυμένο με το κόκκινο φουστάνι,μπροστά στον καθρέφτη. Την Ζαχαρώ, που μέχρι τότε σιχαινόταν να αγγίξει από τα σημάδια που άφησαν οι "άλλοι" πάνω της.
Αυτή ήταν η Ζαχαρώ , ένα κορίτσι μικρό που στάθηκε γερή σαν βράχος μπροστά στα βάσανα που της επιφύλαξε ο κόσμος. Πάλεψε σκληρά. Πάλεψε βλέποντας τα γέλια μέσα στα δάκρυα,τη ζωή μέσα στο θάνατο.
Και νίκησε…