Ο Γιάννης Τσιαντής γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα, με καταγωγή από τη Χελιδόνα Ευρυτανίας. Σπούδασε Ιατρική και ειδικεύτηκε στην Καρδιολογία. Μετεκπαιδεύτηκε και εξειδικεύτηκε στις νεότερες τεχνικές υπερήχων καρδιάς και στη μεταβολική ιατρική. Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής και Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας και συμμετέχει σε ιατρικά ερευνητικά προγράμματα, πολυκεντρικές μελέτες. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη μουσική και τον στίχο. Παρακολούθησε μαθήματα πιάνου, κλασικής κιθάρας και τρίχορδου μπουζουκιού. Διατηρεί ιδιωτικό Καρδιολογικό Ιατρείο.
Μέρα που είναι μπορεί να μην παίζει γυναίκα συγγραφέας, αλλά έχουμε άντρα συγγραφέα που γράφει για μια γυναίκα, ή μάλλον το κορίτσι του τεκέ, τη Μανταλιώ. Άλλοι θα την έλεγαν ηρωίδα ενός βιβλίου, άλλοι αντιηρωίδα (αν το δούμε υπό ένα συμβατικό πρίσμα).
Όπως και να την πεις, το σίγουρο είναι ότι θα σε μεταφέρει στον Πειραιά και τη Δραπετσώνα (και λίγο σε ένα μοναστήρι της Θεσσαλονίκης) με επίκεντρο το ρεμπέτικο, ξεκινώντας από το 1905 και φτάνοντας στο 1985.
Κάθε ένα από τα εφτά κεφάλαια πιάνει διαφορετικές χρονολογίες και κλείνει με ένα ρεμπέτικο τραγούδι. Κάθε ένα από τα εφτά, κινηματογραφικής πλοκής, κεφάλαια κινείται μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας, έχει ζωντανή, πολύ ζωντανή, γλώσσα και αφήγηση, αγάπη, έρωτα, πάθη, λάθη, διωγμούς, χωρισμούς, μοναξιά, καημό.
Ένα βιβλίο γεμάτο *έντονα* συναισθήματα, από τα καλύτερα της εγχώριας λογοτεχνίας που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Και που θα αγνοούσα την ύπαρξή του, αν δεν συζητούσα με τον βιβλιοπώλη της γειτονιάς για άλλο βιβλίο σχετικά με την Τρούμπα και τα Βούρλα.
Ε και μετά του μετέφερα τον ενθουσιασμό μου, ο οποίος είναι ένα flashreview:
- Σου άρεσε; - Ναι ρε συ, απρόσμενα πολύ πολύ πολύ καλό. - Να το προτείνω δηλαδή στον κόσμο; - ΜΟΝΟ να το προτείνεις; ΦΑΤΣΑ ΦΟΡΑ πρέπει να είναι σε βιτρίνα ή κεντρικό πάγκο.
Όταν ξεκινάω να διαβάσω Έλληνα συγγραφέα, είμαι λίγο επιφυλακτικός, επειδή συνήθως οι βαθμολογίες είναι από γνωστούς και φίλους και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Το βιβλίο αυτό με διέψευσε πανηγυρικά. Είναι καλογραμμένο, καλύπτοντας τα χρόνια από το 1905 και μετά κυρίως στη Δραπετσώνα. Με βάση το ρεμπέτικο, αλλά και το πως διαμορφώθηκε η περιοχή μετά από διάφορα ιστορικά γεγονότα του Ελληνισμού, όπως το προσφυγικό κύμα από τη Σμύρνη.
πολύ ενδιαφέρον, καλογραμμένο, διεισδυτικό στην εποχή, στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα. Ιστορική καταγραφή και ενσυναίσθηση το διαπνέουν αλληλεπιδρώντας. Άγγιγμα ψυχής για τον αναγνώστη που συμπάσχει ακατάπαυστα. "Το να ζείς μόνο δεν είναι αρκετό" "Πρέπει να έχεις λιακάδα, ελευθερία και ένα μικρό λουλούδι": από τις αντιπροσωπευτικές αναφορές στο επιμύθιό του.
Συγκινητικό και ιδιαίτερα κατατοπιστικό σε ότι αφορά το ρεμπέτικο, τον Πειραιά, και μια αλλοτινή εποχή. Για ανθρώπους που ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για την ιστορία του ρεμπέτικου, τους τεκέδες , τα ταξίμια και τους αμανέδες.