در نوشتن مانند بزرگان، ویلیام کین ــ نه با رفتن به هزارتوی بحثهای نظری، بلکه با شیوهای جذاب و مبتنی بر نمونههای موردی ــ سراغ روش «همانندسازی» رفته و با بررسی و تحلیل شیوهی روایت، سبک و فنون بلاغی بیست و یک نویسندهی بزرگ تاریخ ادبیات جدید، به خواننده کمک میکند تا شناخت خودش را از ساختار داستانی عمیقتر کند، پایهی فنیاش را ارتقا دهد و امکانات نهفته در زبان را کشف و درک کند. «همانندسازی» یکی از قدیمیترین و مؤثرترین شیوههای یادگیری نوشتن است و چنان که کین در مقدمهی این کتاب توضیح میدهد، بعدِ سالها دوری از مرکز و قرار گرفتن در حاشیه، دوباره در دانشکدهها و مدرسههای داستاننویسی امریکایی احیا شده است.
William Cane has had a distinguished career as a professor of English at CUNY and Boston College, where he helped a generation of students improve their prose. Cane is the author of six books, including the international bestseller THE ART OF KISSING (St. Martin’s 1991; revised editions 1995 and 2005), which sold more than 100,000 copies in the U.S. and was translated into nineteen languages. The tremendous popularity of this title launched a series of successful follow-up books with St. Martins: THE BOOK OF KISSES (1993), THE ART OF HUGGING (1996), THE ART OF KISSING BOOK OF QUESTIONS AND ANSWERS (1999), and KISS LIKE A STAR (2007). Cane’s self-help title THE BIRTH ORDER BOOK OF LOVE was published by Da Capo / Perseus Books in 2008. His book WRITE LIKE THE MASTERS was published by Writer’s Digest in 2009.
An attorney and a highly sought-after speaker on the college lecture circuit, Cane has appeared on almost every major television talk show, including Today, The View, and CBS This Morning. His work has been featured in print and electronic media internationally and has appeared in such publications as The New York Times, The Washington Post, Cosmopolitan, Glamour, Elle, and Seventeen.
«ویلیام کین» در این کتاب شیوهی نوشتن و تا حدی سبک زندگی یازده نویسنده را بازگو میکند به امید پیروی از الگوی «همانندسازی»، شاید بهتر باشد ما رموز «فاکنر» را بشناسیم و بدانیم و بعد به سبک خودمان برسیم، شاید در جایی از روایتمان کشمکشهای «باروز»ی به دادمان برسند و این هم بدیهی است که بهتر است آنها را از آنِ خود کنیم و سپس به کار ببریم اما خوب است که بدانیم و بیاموزیم...