What do you think?
Rate this book
A Disturbance of Memory on the Acropolis
Romain Rolland was born on January 29, 1866, and this paper was dedicated to him on the occasion of his seventieth birthday. Freud had the greatest admiration for him, as is proved not only by the present work, but by the message to Rolland on his sixtieth birthday (Freud, 19262) and by the four or five letters to him which have been published (Freud, 19602), as well as by a passage at the beginning of Civilization and tts Discontents (19302), Standard Ed., 21, 64-5, Freud had first corresponded with him in 1923, and had met him, for the only time, it seems, in 1924.
It has been impossible to trace any earlier publication of this paper in German, other than that in the Almanach noted above. It should be borne in mind that any publications connected with Romain Rolland, as with many other authors, including Thomas Mann and of course all Jewish writers, were suppressed during this period by the Nazis.
It has been impossible to trace any earlier publication of this paper in German, other than that in the Almanach noted above. It should be borne in mind that any publications connected with Romain Rolland, as with many other authors, including Thomas Mann and of course all Jewish writers, were suppressed during this period by the Nazis.
- GenresPsychoanalysis
11 pages, Unknown Binding
First published January 1, 1936
24 people want to read
About the author
Sigmund Freud
4,385 books8,417 followersDr. Sigismund Freud (later changed to Sigmund) was a neurologist and the founder of psychoanalysis, who created an entirely new approach to the understanding of the human personality. He is regarded as one of the most influential—and controversial—minds of the 20th century.
In 1873, Freud began to study medicine at the University of Vienna. After graduating, he worked at the Vienna General Hospital. He collaborated with Josef Breuer in treating hysteria by the recall of painful experiences under hypnosis. In 1885, Freud went to Paris as a student of the neurologist Jean Charcot. On his return to Vienna the following year, Freud set up in private practice, specialising in nervous and brain disorders. The same year he married Martha Bernays, with whom he had six children.
Freud developed the theory that humans have an unconscious in which sexual and aggressive impulses are in perpetual conflict for supremacy with the defences against them. In 1897, he began an intensive analysis of himself. In 1900, his major work 'The Interpretation of Dreams' was published in which Freud analysed dreams in terms of unconscious desires and experiences.
In 1902, Freud was appointed Professor of Neuropathology at the University of Vienna, a post he held until 1938. Although the medical establishment disagreed with many of his theories, a group of pupils and followers began to gather around Freud. In 1910, the International Psychoanalytic Association was founded with Carl Jung, a close associate of Freud's, as the president. Jung later broke with Freud and developed his own theories.
After World War One, Freud spent less time in clinical observation and concentrated on the application of his theories to history, art, literature and anthropology. In 1923, he published 'The Ego and the Id', which suggested a new structural model of the mind, divided into the 'id, the 'ego' and the 'superego'.
In 1933, the Nazis publicly burnt a number of Freud's books. In 1938, shortly after the Nazis annexed Austria, Freud left Vienna for London with his wife and daughter Anna.
Freud had been diagnosed with cancer of the jaw in 1923, and underwent more than 30 operations. He died of cancer on 23 September 1939.
In 1873, Freud began to study medicine at the University of Vienna. After graduating, he worked at the Vienna General Hospital. He collaborated with Josef Breuer in treating hysteria by the recall of painful experiences under hypnosis. In 1885, Freud went to Paris as a student of the neurologist Jean Charcot. On his return to Vienna the following year, Freud set up in private practice, specialising in nervous and brain disorders. The same year he married Martha Bernays, with whom he had six children.
Freud developed the theory that humans have an unconscious in which sexual and aggressive impulses are in perpetual conflict for supremacy with the defences against them. In 1897, he began an intensive analysis of himself. In 1900, his major work 'The Interpretation of Dreams' was published in which Freud analysed dreams in terms of unconscious desires and experiences.
In 1902, Freud was appointed Professor of Neuropathology at the University of Vienna, a post he held until 1938. Although the medical establishment disagreed with many of his theories, a group of pupils and followers began to gather around Freud. In 1910, the International Psychoanalytic Association was founded with Carl Jung, a close associate of Freud's, as the president. Jung later broke with Freud and developed his own theories.
After World War One, Freud spent less time in clinical observation and concentrated on the application of his theories to history, art, literature and anthropology. In 1923, he published 'The Ego and the Id', which suggested a new structural model of the mind, divided into the 'id, the 'ego' and the 'superego'.
In 1933, the Nazis publicly burnt a number of Freud's books. In 1938, shortly after the Nazis annexed Austria, Freud left Vienna for London with his wife and daughter Anna.
Freud had been diagnosed with cancer of the jaw in 1923, and underwent more than 30 operations. He died of cancer on 23 September 1939.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 3 of 3 reviews
December 21, 2023
Η επίσκεψη του Φρόιντ στην Αθήνα του πυροδότησε μια διεργασία, η οποία λειτούργησε αναλυτικά μέσα στα χρόνια και όταν ήταν έτοιμος, την κατέγραψε στην επιστολή προς τον Ρολλάν, μαζί με τις ερμηνείες που έδωσε ο ίδιος στην ενδοσκόπησή του.
«η ανάμνηση αυτού του βιώματος πάνω στην Ακρόπολη επανέρχεται πολύ συχνά και με στοιχειώνει από τότε που γέρασα»
Το 1904, όταν παραθέριζε με τον αδερφό του, Αλέξανδρο, στη Μεσόγειο, είχαν σχεδιάσει να περιοριστούν σε ακτές της Ιταλίας και στην Κέρκυρα. Όταν τους παρουσιάστηκε η ευκαιρία να δουν από κοντά την Ακρόπολη, ενώ το επιθυμούσαν πολύ, η διάθεσή τους χάλασε αμέσως.
Οι Βιεννέζοι αδερφοί δεν μίλησαν τότε για αυτό και ενώ παρίσταναν πως οι δυσκολίες υπερνικούν τις απρόβλεπτες θετικές συνθήκες, κατέληξαν πράγματι μπροστά από τον αρχαίο ναό. Καθώς το διάβαζα σημείωσα τις παρακάτω εκφράσεις: Δυσπιστία, Αναμφισβήτητο γεγονός, Αίσθημα αιδούς, Διαστρεβλωμένη μορφή, Κάτι το απίστευτο, κάτι μη πραγματικό, Ή αυτός ή η Ακρόπολη εντός του πραγματικού (όπως όρισε η παιδική ηλικία), προστασία από το αίσθημα αποξένωσης.
Στις επιστολές του αναφέρει ότι το πρώτο συναίσθημα ήταν αυτό του deja-vu. Πράγματι, είχε δει στο παρελθόν μια ρέπλικα, που είχε παραγγείλει ο Ναπολέοντας στη Βιέννη. Αργότερα ο Φρόιντ έγραψε πως η θέα από την πραγματική Ακρόπολη ήταν «herrlich» («υπέροχη») και πως ξεπερνάει ό,τι έχουμε φανταστεί.
Η διαταραχή της μνήμης (ή αλλιώς αποπραγματοποίηση, ως άμυνα), συνοψίζεται σε αυτή τη φράση του: «Με τα στοιχεία των αισθήσεών μου, τώρα στέκομαι στην Ακρόπολη, μόνο που δεν το πιστεύω». Δηλαδή, στον (πρώιμο) κόσμο του Φρόιντ, υπάρχει είτε η Ακρόπολη, είτε ο ίδιος. Το να μην πιστεύει την ύπαρξή της, απλά σημαίνει πως (ελπίζει να) υπάρχει ο ίδιος.
Αντί να κλείσω με πατροκτονίες θα κλείσω με το American beauty (όχι πολύ μακριά δηλαδή): Sometimes there's so much beauty in the world, I feel like I can't take it, and my heart is just going to cave in. It's hard to stay mad when there's so much beauty in the world. Sometimes I feel like I'm seeing it all at once, and it's too much, my heart fills up like a balloon that's about to burst.
«η ανάμνηση αυτού του βιώματος πάνω στην Ακρόπολη επανέρχεται πολύ συχνά και με στοιχειώνει από τότε που γέρασα»
Το 1904, όταν παραθέριζε με τον αδερφό του, Αλέξανδρο, στη Μεσόγειο, είχαν σχεδιάσει να περιοριστούν σε ακτές της Ιταλίας και στην Κέρκυρα. Όταν τους παρουσιάστηκε η ευκαιρία να δουν από κοντά την Ακρόπολη, ενώ το επιθυμούσαν πολύ, η διάθεσή τους χάλασε αμέσως.
Οι Βιεννέζοι αδερφοί δεν μίλησαν τότε για αυτό και ενώ παρίσταναν πως οι δυσκολίες υπερνικούν τις απρόβλεπτες θετικές συνθήκες, κατέληξαν πράγματι μπροστά από τον αρχαίο ναό. Καθώς το διάβαζα σημείωσα τις παρακάτω εκφράσεις: Δυσπιστία, Αναμφισβήτητο γεγονός, Αίσθημα αιδούς, Διαστρεβλωμένη μορφή, Κάτι το απίστευτο, κάτι μη πραγματικό, Ή αυτός ή η Ακρόπολη εντός του πραγματικού (όπως όρισε η παιδική ηλικία), προστασία από το αίσθημα αποξένωσης.
Στις επιστολές του αναφέρει ότι το πρώτο συναίσθημα ήταν αυτό του deja-vu. Πράγματι, είχε δει στο παρελθόν μια ρέπλικα, που είχε παραγγείλει ο Ναπολέοντας στη Βιέννη. Αργότερα ο Φρόιντ έγραψε πως η θέα από την πραγματική Ακρόπολη ήταν «herrlich» («υπέροχη») και πως ξεπερνάει ό,τι έχουμε φανταστεί.
Η διαταραχή της μνήμης (ή αλλιώς αποπραγματοποίηση, ως άμυνα), συνοψίζεται σε αυτή τη φράση του: «Με τα στοιχεία των αισθήσεών μου, τώρα στέκομαι στην Ακρόπολη, μόνο που δεν το πιστεύω». Δηλαδή, στον (πρώιμο) κόσμο του Φρόιντ, υπάρχει είτε η Ακρόπολη, είτε ο ίδιος. Το να μην πιστεύει την ύπαρξή της, απλά σημαίνει πως (ελπίζει να) υπάρχει ο ίδιος.
Αντί να κλείσω με πατροκτονίες θα κλείσω με το American beauty (όχι πολύ μακριά δηλαδή): Sometimes there's so much beauty in the world, I feel like I can't take it, and my heart is just going to cave in. It's hard to stay mad when there's so much beauty in the world. Sometimes I feel like I'm seeing it all at once, and it's too much, my heart fills up like a balloon that's about to burst.
November 23, 2021
Μικρό κατανοητό βιβλίο που δεν σε κουράζει διαβάζοντας το.. απλά είχα άλλες προσδοκίες γι αυτο το βιβλίο
Displaying 1 - 3 of 3 reviews