Ζώντας σε ένα περιβάλλον που απαιτεί συνεχόμενα να είμαστε υποκριτικά γελαστοί και να βιαζόμαστε ασθμαίνοντας νωχελικά και κουρασμένα, ξεχνάμε όλα αυτά που μας έχουν σημαδεύσει, μας έχουν καθορίσει και δεν τα κοιτάμε κατάματα. Αφήνουμε στην άκρη όλα αυτά που τη νύχτα δε μας αφήνουν να κοιμηθούμε ήρεμα. Όλα αυτά που βγαίνουν στην επιφάνεια όταν ακούμε μια ζεστή μελωδία ή όταν αισθανόμαστε το άδικο γύρω μας και προτιμάμε να το καταπιούμε και να κάνουμε σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Οι σκόρπιες λέξεις εδώ μέσα μιλάνε για εκείνη την πλευρά της ζωής που περνώντας από τις όχθες της, βγαίνουμε πιο δυνατοί και ελεύθεροι. Αυτά τα κείμενα μιλάνε για την απώλεια, τη θλίψη, την οργή, τη μοναξιά, τον αποχωρισμό. Μιλάνε όμως και για την αγάπη, τη φιλία, τον έρωτα, την εσωτερική δύναμη και για το φως που έρχεται όταν περνάμε από το σκοτάδι, για εκείνο το φωτάκι που αναβοσβήνει στην άκρη του τούνελ... Είναι μικρά κομμάτια του παζλ ενός προσωπικού μύθου.
Μια ποιητική συλλογή με πεζολογικά στοιχεία.Ανησυχίες που όλοι έχουμε βιώσει κάποια στιγμή της ζωής μας, φόβοι, έρωτες και συναισθήματα,όλα περνούν από τις σελίδες των κειμένων του Γιάγκου Πλατή και δημιουργούν ένα γαϊτανάκι έκφρασης και επικοινωνίας.
Το βιβλίο αυτό αποτελείται από μικρά κείμενα και ποιήματα. Μου έδωσε την εντύπωση ότι μιλάει για άτομα που έχουν φτάσει στη κατάθλιψη και παλεύουν να ξεφύγουν από αυτή, για ανθρώπους που ψάχνουν την ελπίδα και για αυτούς που συνεχίζουν να ονειρεύονται. Αλλά και για τη φιλία, τον έρωτα. Έργο ενός νέου συγγραφέα αξίζει κανείς να το διαβάσει!!!
Τα κείμενα και τα ποιήματα της συλλογής, μιλάνε για τη θλίψη και τη φύσης της, την απώλεια, τη μοναξιά αλλά και και την αγάπη, την ομορφιά και το φως. Χαίρομαι πολύ που διάβασα το έργο ενός σύγχρονου έλληνα συγγραφέα και πραγματικά χαίρομαι ακόμα παραπάνω που μου άρεσε τόσο πολύ! Είναι υπεροχο να γράφονται νέα πράγματα, και να είναι τόσο καλά!