What do you think?
Rate this book
Ik Eet, Ik Eet, Tot Ik Niet Meer Kan
149 pages, Unknown Binding
Published January 1, 1972
4 people want to read
About the author
Bea Vianen
9 books5 followersBea Vianen (1935-2019) was de meest gelezen auteur van Suriname in de jaren zeventig en tachtig. Haar romans Sarnami, hai (1969) en Strafhok (1970) zijn klassiekers, behorend tot de belangrijkste boeken van het land. Ze schreef in zowel proza als poëzie over de verhoudingen tussen de Surinaamse bevolkingsgroepen, over haar Hindoestaanse afkomst, over de schoonheid en beklemming van haar land, dat wordt beheerst door een koloniaal verleden. Vianen wisselde periodes aan beide kanten van de oceaan met elkaar af en werd 83 jaar.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 of 1 review
Read
August 1, 2023Gelezen. 'Ik eet, ik eet tot ik niet meer kan' (1972) van Bea Vianen (1935-2019), de eerste Surinaamse schrijfster die in Nederland werd gepubliceerd. Hoewel haar werk zowel in Suriname als in Nederland aanvankelijk grote lof oogstte, stond Vianen ambivalent tegenover Nederland, ze had het gevoel steeds concessies te moeten doen aan haar Nederlandse lezers: ze vereenvoudigde haar taal en schrijfstijl om het voor iedereen 'gemakkelijk en prettig' te houden. Later vond haar werk, dat steeds hermetischer werd, steeds minder weerklank en raakte Vianen - die niet meer gepubliceerd werd - aan lagerwal. Toen ze in 2019 stierf was ze al grotendeels vergeten.
'Ik eet...' gaat over identiteit, aantrekken en afstoten, onderhuidse spanningen, ontluikende en onderdrukte seksualiteit en wat we nu grooming noemen.
De roman speelt zich af in het Suriname van de jaren 1970 en volgt de 16-jarige Richenel die met zijn grootmoeder en moeder in Bloemendaal woont, maar onder de hoede van de vrome maar seksueel gefrustreerde mevrouw Kooi terechtkomt. Zij runt een jongensinternaat in Paramaribo en houdt er Hollandse opvattingen op na, de raciale vooroordelen inbegrepen.
Richenel sluit vriendschap met de Hindoestaan Bierbal en met de zwarte jongen Blackman. Dat de jongens tot verschillende etnische en sociale milieus behoren zorgt vaak voor conflicten. Rechinel heeft het vaak moeilijk met de confrontatie met deze mengelmoes van culturen, maar kan zich ook niet identificeren met de Afrikaans-Surinaamse cultuur van zijn eigen familie. Wat hen bindt? Honger, (seksuele, emotionele en materiële) armoede en zin voor avontuur en behoefte aan vrijheid en eigen keuzes maken.
Na haar mooie, verstikkende, gelaagde debuutroman 'Sarnami, hai' is dit het tweede boek dat ik van Bea Vianen las. Nu ik het uit heb besef ik dat enig inzicht in de geschiedenis van / de sociale verhoudingen in Suriname destijds misschien vereist is, om alles goed te begrijpen en te volgen. Maar ik leer. Er staan nog twee ongelezen dichtbundels en twee ongelezen romans van Vianen in mijn boekenkast, dus ik kom er wel. (:
'Ik eet...' gaat over identiteit, aantrekken en afstoten, onderhuidse spanningen, ontluikende en onderdrukte seksualiteit en wat we nu grooming noemen.
De roman speelt zich af in het Suriname van de jaren 1970 en volgt de 16-jarige Richenel die met zijn grootmoeder en moeder in Bloemendaal woont, maar onder de hoede van de vrome maar seksueel gefrustreerde mevrouw Kooi terechtkomt. Zij runt een jongensinternaat in Paramaribo en houdt er Hollandse opvattingen op na, de raciale vooroordelen inbegrepen.
Richenel sluit vriendschap met de Hindoestaan Bierbal en met de zwarte jongen Blackman. Dat de jongens tot verschillende etnische en sociale milieus behoren zorgt vaak voor conflicten. Rechinel heeft het vaak moeilijk met de confrontatie met deze mengelmoes van culturen, maar kan zich ook niet identificeren met de Afrikaans-Surinaamse cultuur van zijn eigen familie. Wat hen bindt? Honger, (seksuele, emotionele en materiële) armoede en zin voor avontuur en behoefte aan vrijheid en eigen keuzes maken.
Na haar mooie, verstikkende, gelaagde debuutroman 'Sarnami, hai' is dit het tweede boek dat ik van Bea Vianen las. Nu ik het uit heb besef ik dat enig inzicht in de geschiedenis van / de sociale verhoudingen in Suriname destijds misschien vereist is, om alles goed te begrijpen en te volgen. Maar ik leer. Er staan nog twee ongelezen dichtbundels en twee ongelezen romans van Vianen in mijn boekenkast, dus ik kom er wel. (:
Displaying 1 of 1 review