ΑΔΑΜ θα πει κόκκινος, σχετίζεται δε με το adamah που θα πει χώμα, γη, έδαφος, και με το dam που θα πει αίμα. Adamah δεν ήταν αρχικά τουλάχιστον η γη εν γένει, αλλά το κοκκινόχωμα, υλικό μεταμορφώσεως. Τα κύρια συστατικά στοιχεία του πηλού είναι το αργίλιο, το πυρίτιο και το νερό και μπορούμε μονάχα να υποθέσουμε ότι αυτά είναι το Εγώ, το Υπερεγώ και το Id αντιστοίχως του Αδάμ. Για τη ζωή του λίγα ξέρουμε. Γεννήθηκε σε μικροαστική οικογένεια, μεγάλωσε με τη μητέρα του χωρίς εικόνα του πατέρα του, ερωτεύτηκε, υψώθηκε και συνετρίβη κι αν πούμε ότι συνήλθε θα διαψεύδαμε τις πηγές που ορίζουν ότι πάτησε τα 900 σε μία πυρετώδη νάρκη. Φυσικά, όλες μας οι πληροφορίες προέρχονται από τρίτους, κατά πολύ μεταγενέστερους. Λέγεται ότι επένδυσε τα πάντα σε μετοχές της Γλώσσας, ίσως γιατί αυτή δεν μπορούσε να του ξεφύγει (δεν ήξερε). Θρυλείται, επίσης, ότι κατεδαφίστηκε 930 ετών γυρεύοντας ακόμη τρόπο να απαθανατίσει τις λέξεις του, φοβούμενος το προσωπικό και πανανθρώπινο κραχ. Οι μελετητές μιλούν για ένα γιγαντιαίο corpus ποίησης, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου πλέον έχει χαθεί μάλλον διά παντός. Στην εποχή μας έχουμε μονάχα θραύσματα σπαρμένα στην αρχαία γραμματεία και μόλις τώρα ανακαλύφθηκε ολόκληρο κείμενο που φαίνεται να αγγίζει απαλά το πρωτότυπο. Ίχνη της επιρροής του έχουν εντοπιστεί τόσο στο έπος του Γκίλγκαμες όσο και στα ομηρικά έπη, τουτέστιν Αδάμ θα πει εμείς. Μια διαφορετική παρερμηνεία του Αδάμ μπορείτε να βρείτε και στο έργο του Harold Bloom.
Πρόλογος Εξίσωση του Αδάμ Σχολιασμός Ι Πολίτης Κάιν - Κάτεργα, Ημέραι Σχολιασμός ΙΙ Η Νέα Ζωή: Audi <, > Cor Meum Σχολιασμός ΙΙΙ Στιγμιότυπα στήθους Σχολιασμός IV Σχεδίασμα Επιταφίου
Ο Δημήτρης Μαύρος γεννήθηκε το 1996 στην Αθήνα, όπου σπουδάζει Φιλολογία. Εργάζεται ως επιμελητής και μεταφραστής. Ενίοτε αρθρογραφεί. Ποιήματα και μεταφράσεις του έχουν δημοσιευτεί σε διαδικτυακά περιοδικά. Ο Αυτιστικός Θεός είναι το πρώτο του βιβλίο ποίησης.
Ένα βιβλίο (κι ένα ποίημα) διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε να εκδίδονται τον τελευταίο καιρό. Με σημαντικές επιρροές από το έργο του Ezra Pound και βεβαίως του T.S. Eliot στο παρόν ποιητικό βιβλίο ακολουθούμε τη ζωή ενός ασυνήθιστου Θεού ή κάποιου Αδάμ προσπαθώντας, όπως και ο ίδιος ο ομιλητής, να βρούμε μιαν άκρη στον κόσμο. Στο μακροσκελές και πολυσέλιδο ποίημα της συλλογής πολλών ειδών αναφορές και (σοβαρά) γλωσσικά παιχνίδια, μπλέκονται στην ήδη πυκνή "αφήγηση"-αν θα μπορούσα να μιλήσω για αφήγηση στον χώρο της ποίησης-καθιστώντας το ένα κείμενο scriptible (ή writerly αγγλιστί), για να χρησιμοποιήσω τον όρο που ο Roland Barthes χρησιμοποιεί στο βιβλίο του S/Z: An Essay αλλά κι ένα κείμενο στο οποίο θα μπορούσε να εφαρμοστεί η θεωρία των παλίμψηστων του Gérard GenettePalimpsests: Literature in the Second Degree. Σύμφωνα με τον Μπαρτ, λοιπόν, κείμενα που μπορούν να χαρακτηριστούν scriptibles αποκτούν μάλλον μεγαλύτερη σημασία στον χώρο της λογοτεχνίας, μιας και ο αναγνώστης δεν μπορεί να τα διαβάσει, ξεκλειδώνοντας το νόημά τους, παθητικά. Ο αναγνώστης οφείλει να είναι εκεί, σε επαγρύπνηση κι όχι μισοκουκουλωμένος με την κουβέρτα του εύκολου αναγνώσματος πριν τον ύπνο. Το ίδιο θα πω κι εγώ για τον Αυτιστικό Θεό . Δεν είναι εύκολο ανάγνωσμα, είναι, ωστόσο, μια ποιητική απόπειρα-η πρώτη, μάλιστα, του Δ. Μαύρου-στην οποία αρχετυπικά συστήματα που απασχόλησαν κι απασχολούν συγγραφείς και καλλιτέχνες μεταγράφονται σε μια γλώσσα σύγχρονη, σχεδόν χαμαιλεοντική που αλλάζει αλλεπάλληλα όπως ακριβώς κι ο κόσμος γύρω μας. Ας διαβάσει καλά, αυτός που θα διαβάσει τελευταίος.