Μια σύγχρονη μικρή πόλη, πολλές ανθρώπινες ιστορίες, που σελίδα τη σελίδα "γράφουν" το μυθιστόρημα της ζωής. Οι ήρωες του βιβλίου, άνθρωποι όπως όλοι μας, τρυφεροί και ταυτόχρονα σκληροί, άλλοτε ανιδιοτελείς και άλλοτε υστερόβουλοι, βιώνουν τις αντιφάσεις της ύπαρξης. Επιζητούν όλοι την ευτυχία, όπως ο καθένας την αντιλαμβάνεται, αλλά βρίσκονται αντιμέτωποι με τη μελαγχολική διαπίστωση της συνειδητοποίησης ότι η καθημερινότητα μας φθείρει. Και έτσι, επιχειρούν να αποδράσουν από το σπίτι τους, από την πλήξη τους, από κάθε λογής μιζέρια, για να κλειστούν εντέλει, ανικανοποίητοι, ματαιωμένοι, στον εαυτό τους: "Κλειστόν λόγω μελαγχολίας". (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
Έχοντας διαβάσει το βαμμένα κόκκινα μαλλιά περίμενα κάτι καλύτερο. Για εμένα το βιβλίο ήταν απλά ενα ευκολοδιάβαστο ανάγνωσμα για να περάσεις την ώρα σου. Δεν μπορώ να πω ότι αποκόμισα κάτι.
Η φάση του βιβλίου είναι, όπως περιγράφει το άσμα :
"Τα 'φτιαξε ο Μηνάς με την Ανέτα Που τα 'χε με το Δήμο τον τρελό Χώρισε ο Χρηστάκης με την Τέτα Και τα 'φτιαξε ξανά με την Ζωζώ Και τα' φτιαξε η Μάρι με τον Άρη και τον Χάρη Που τα είχε με την Ρένα και μετά με την Νανά Κι ο Μιχάλης με την Άννυ που τα είχε με το Γιάννη Μπερδευτήκαν και τα φτιάξανε ξανά Τα 'φτιαξε η Μαίρη ξαφνικά με το Λευτέρη Που γουστάριζε την Λένα πριν γνωρίσει τη Γωγώ Που τα είχε με τον Άρη πριν τα φτιάξει με την Μάρη Και που κάποτε τη γούσταρα κι εγώ"
Exellent narration of Greece's small town people,a sharp x-ray view of the greeks' minds and beliefs given with a small dose of irony and surrealism. Loved it
Κρυμμένα μυστικά μιας μικρής πόλης. Ιστορίες που διαπλέκονται μεταξύ τους, δυστυχώς όχι πάντα αρμονικά. Η γραφή του συγγραφέα κοινότοπη και πολλές φορές κουραστική. Σπίτια και οικογένειες που τα μυστικά τους πίσω από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού τους φανερώνονται αργά (χωρίς καμμιά φοβερή έκπληξη, η αλήθεια). Συμπέρασμα: μάλλον άτυχη ή μια μελαγχολική στιγμή του συγγραφέα που έγραψε τα σαφώς ανώτερα «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά»
Kitap bana biraz yüzyıllık yalnızlık esintisi verdi. Hem yazı dili hem karakterlerin birbiriyle olan ilişkisini görünce aklıma direkt o geldi. Çok çok beğendiğimi söyleyemem ama hoş bir havası var. Kitabın ismi bizdeki 'cenaze nedeniyle kapalıyız' cümlesi yerine biri ölünce kahveye cenaze yerine hüzün kelimesini kullanmalarından gelmiş.
Kızıla Boyalı Saçlar'ın referansıyla okudum. Farklı bir kitap tabi. Bütüncül bir romandan ziyade aynı kasabada yaşayan, tanışan, akraba olan insanların, ailelerin ayrı ayrı hikayeleri diyebiliriz. Dil yine çok akıcı. Kolay okunan, sade bir kitap.
"Mitsoscugum, annen ve annem, haydi kız kardeşinide katalım, dünyanın, ya en aziz kadınları ya da en çilekeş orospuları. Karar senin. Birincisini seçer, bir azize ile yattığını, bundan gurur duyduğunu söylersin. İkincisini seçersen ya onlara acır ya da senin moruğun fermuarını açık halde annen şeyini ağzına alırken gittiği gibi, siktir edip gidersin. Seçim senin, ya onlara acır ya da onlara tükürürsün."