Το παγωμένο και ομιχλώδες πρωινό της 18ης Δεκεμβρίου σκορπά το πένθος σε μια από τις πιο αριστοκρατικές γειτονιές του Λονδίνου, που μέσα στην πολυτέλεια και τη χλιδή της έμοιαζε πραγματικά άτρωτη. Η τραγική είδηση της άγριας δολοφονίας του νεαρού Μάικ Μπάρλεϋ ξυπνά τους κατοίκους του Γκρίνουιτς συνταράσσοντας την πλούσια κοινωνία τους και κλονίζοντας συθέμελα τη φαινομενικά τέλεια και αψεγάδιαστη ζωή τους. Η ελληνικής καταγωγής Αρχιεπιθεωρήτρια Έμιλυ Χατζηπέτρου αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την πολύκροτη αυτή υπόθεση παρακολουθώντας ταυτόχρονα τη ζωή της δίδυμης αδερφής της να τινάζεται στον αέρα, καθώς σιγά σιγά το παζλ που δημιουργείται, αποκαλύπτει καλά κρυμμένα μυστικά και εμπλέκει όλο και περισσότερα άτομα από το οικείο, κοινωνικό περιβάλλον. Μέσα στον σκοτεινό λαβύρινθο που δημιουργείται γύρω τους, οι δίδυμες αδερφές θα βρεθούν μπροστά σε δυνατά διλήμματα, θα κληθούν να πάρουν τις σωστές αποφάσεις και τελικά θα έρθουν αντιμέτωπες με έναν ύπουλο, εικονικό κόσμο, την ύπαρξη του οποίου δεν μπορούσαν ούτε καν να φανταστούν. Εκεί που η αλήθεια γίνεται ψέμα και το ψέμα αλήθεια, θα καταφέρουν να βρουν τον πραγματικό δολοφόνο;
Η Μαργαρίτα Χαντζιάρα γεννήθηκε το 1989 στην Πτολεμαΐδα και ζει στη Θεσσαλονίκη, όπου εργάζεται ως εκπαιδευτικός. Είναι απόφοιτος της Παιδαγωγικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου με μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδασκαλία της Ελληνικής ως Δεύτερης ή Ξένης Γλώσσας. Διηγήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογές και έχει εκδώσει τρία μυθιστορήματα αστυνομικής λογοτεχνίας με πρωταγωνίστρια την Έμιλυ Χατζηπέτρου: Η μάσκα της ψευδαίσθησης (2019), Σήψη (2021) και Αόρατη Γραμμή (2023).
Αστυνομική λογοτεχνία και Έλληνες συγγραφείς. Όσο περισσότερα βιβλία ανακαλύπτει κανείς από ελληνική πένα τόσο φτάνει τελικά στο συμπέρασμα ότι γίνεται μια πολύ καλή προσπάθεια σε αυτή την κατηγορία βιβλίων. Μια άξια αντιπρόσωπος της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας είναι και η Μαργαρίτα Χαντζιάρα με το ντεμπούτο της στη συγγραφή που δεν είναι άλλο από το «Η μάσκα της ψευδαίσθησης». Ένα ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό νουάρ μυθιστόρημα που κινείται ανάμεσα στο Λονδίνο και στη Σκωτία διαπνέοντας μια γοτθική αύρα προς τους αναγνώστες.
Εκπαιδευτικός η ίδια στο επάγγελμα δημιουργεί την αρχιεπιθωρήτρια Έμιλυ Χατζηπέτρου, κόρη του εξέχοντος πρώην δικαστικού Τομ Χατζηπέτρου και αδελφή της επίσης εκπαιδευτικού Άννας. Η Έμιλυ θα κληθεί να αναλάβει την υπόθεση μιας άγριας δολοφονίας ενός εφήβου στο Κολλέγιο της περιοχής του Γκρίνουιτς έχοντας εκείνη την πικρή αίσθηση ότι η μέρα που μόλις άρχιζε ήταν σαν ένα απότομο, βίαιο ξύπνημα της προγραμματισμένης της καθημερινότητας. Ο Μάϊκ Μπάρλευ έχει δεχθεί χτυπήματα στο πρόσωπο με τέτοια ένταση που μαρτυρούν ότι ο θάνατος του ήταν πολύ προσωπικός και η Έμιλυ με τον συνεργάτη της Τσαρλς Στόουν είναι πεπεισμένοι ότι γνώριζε τον δολοφόνο του.
Στις έρευνες θα μπλεχτεί και η δίδυμη αδελφή της Άννα η οποία ήταν καθηγήτρια του Μπάρλευ και η υπόθεση θα μπλεχτεί ακόμα περισσότερο όταν θα ανακαλύψουν την ξαφνική εμφάνιση ενός παλιού μαθητή που είχε εξαφανιστεί μυστηριωδώς πριν από χρόνια αφήνοντας μόνο μια περίεργη επιστολή στους δικούς του. Το μέρος όπου κατοικούν κρύβει στα σπλάχνα του ένα μυστικό αιώνων που περνάει από γενιά σε γενιά αποτελώντας άβατο για τους μη έχοντες πρόσβαση σε αυτό. Όσο ξετυλίγεται το κουβάρι της δολοφονίας του νεαρού μαθητή οι δύο αδελφές θα έρθουν αντιμέτωπες με το παρελθόν, με οικεία τους πρόσωπα αλλά και με έναν ύπουλο κόσμο που τους ζητάει να μείνουν μακριά του. Είναι δύσκολο να φέρουν στο φως την ταυτότητα ενός δολοφόνου όταν δεν μπορούν να προσδιορίσουν τι είναι αλήθεια και τι ψέμα.
Όλο το βιβλίο της Μαργαρίτας Χαντζιάρα είναι μια ατελείωτη ψευδαίσθηση και μόνο όταν ο αναγνώστης φτάσει κυριολεκτικά στις τελευταίες σελίδες αρχίζει να διαλύεται η ομιχλώδης κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει και να κουμπώνουν πολλές λεπτομέρειες μεταξύ τους. Η γραφή της ακολουθεί κινηματογραφική ροή με μια υποβόσκουσα αγωνία καθ’ όλη τη διάρκεια της αφήγησης η οποία κορυφώνεται στα τελευταία κεφάλαια ανεβάζοντας την αδρεναλίνη στα ύψη. Η Χαντζιάρα χειρίζεται με επιδεξιότητα τις ανατροπές που υπάρχουν στο βιβλίο και κάθε κεφάλαιο τελειώνει σε κρίσιμο σημείο μετατρέποντας το μυθιστόρημα της σε ένα page turner ανάγνωσμα. Είναι αυτό που λέμε εμείς οι μανιώδεις αναγνώστες «Ένα κεφάλαιο ακόμα» και καταλήγουμε να διαβάζουμε ασταμάτητα επί ώρες.
Η συγγραφέας, παρόλο το μικρό της ηλικίας της, καταφέρνει μέσα από ηθικοπλαστικούς χαρακτήρες να δημιουργήσει ένα βιβλίο με γκροτέσκο σκηνικό με σκληρές εικόνες γεμάτες ένταση και ζωντανές περιγραφές σε ένα ιδιαίτερα πρωτότυπο αστυνομικό μυθιστόρημα. Όπως η ίδια έχει εκφράσει η αστυνομική λογοτεχνία είναι εκείνη που κατέχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά της και η δημιουργία μιας ελληνίδας που διαπρέπει στο εξωτερικό έδωσαν το έναυσμα για να πάρει σάρκα και οστά η Έμιλυ Χατζηπέτρου. Αλλά και οι άλλοι χαρακτήρες είναι πολύ ενδιαφέροντες όπως ο Τσαρλς Στόουν που ευελπιστώ σε επόμενο βιβλίο, καθώς «Η μάσκα της ψευδαίσθησης» εγκαινιάζει μια νέα αστυνομική σειρά, να μάθουμε λίγο περισσότερα για την προσωπική του ιστορία αλλά και ο πατέρας των δύο αδελφών που γίνεται ιδιαίτερα συμπαθής μέσα από το Αλτσχάιμερ που τον βασανίζει λόγω ηλικίας.
«Η μάσκα της ψευδαίσθησης» είναι ένα άρτιο αστυνομικό μυθιστόρημα με συνοχή στην αφήγηση, με ρεαλιστικούς χαρακτήρες, κοινωνικούς προβληματισμούς και μαυλιστικές τοποθεσίες που παρασύρει τον αναγνώστη σε ένα γοτθικό σκηνικό μιας κοινωνίας που μέχρι τώρα φάνταζε αλώβητη κάτω από τη μάσκα της πολυτέλειας και της χλιδής της. Με επιρροές από τους κλασικούς του είδους όπως η Αγκάθα Κρίστι και ο Άρθουρ Κόναν Ντόυλ βαδίζει στα χνάρια ενός αγγλικού μυθιστορήματος παρασύροντας τους αναγνώστες στο βροχερό και ομιχλώδες κλίμα του Λονδίνου αλλά και στην παγωμένη και μυστηριακή ατμόσφαιρα της Σκωτίας. Καταφέρνει με τόσο μεγάλη άνεση να παίξει με την αισθητηριακή αντίληψη των αναγνωστών δημιουργώντας αφηγηματικά ερεθίσματα μιας λογικής εξήγησης που όμως αποδεικνύεται εσφαλμένη. Σαν να κινούμαστε μέσα σε μια πλαστή πραγματικότητα ενός κόσμου που δεν είναι αγγελικά πλασμένος, που επιλέγει να κρύβεται πίσω από μάσκες έχοντας υποταχθεί στις ψευδαισθήσεις.
✒️ Το αστυνομικό μυθιστόρημα με τίτλο “Η ΜΑΣΚΑ ΤΗΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗΣ” της Μαργαρίτας Χαντζιάρα, είναι ένα βιβλίο μυστηρίου με γρήγορη ροή, δυνατή πλοκή, και με πλούσιες γλαφυρές περιγραφές που ταξιδεύουν τον αναγνώστη σε τοποθεσίες της Αγγλίας και της Σκωτίας.
Η υπόθεση της ιστορίας ξεκινάει με την άγρια δολοφονία ενός νεαρού, ονόματι Μάικ Μπάρλευ, και η ελληνικής καταγωγής Αρχιεπιθεωρήτρια Έμιλυ Χατζηπέτρου, αναλαμβάνει μαζί με τον επιθεωρητή Τσαρλς Στόουν να λύσουν την υπόθεση. Κι όσο οι έρευνες προχωρούν, οι χαρακτήρες έρχονται αντιμέτωποι με πρόσωπα και σκοτεινά μυστικά που συνταράσσουν την τοπική τους κοινωνία, που μόνο ουτοπική δεν φαντάζει πια. Παράλληλα, γνωρίζουμε και τον οικογενειακό κύκλο της πρωταγωνίστριας, τον δικαστικό και νυν συνταξιούχο πατέρα της Τομ Χατζηπέτρου που πάσχει από αλτσχάιμερ, και την δίδυμη αδερφής της Άννα, η οποία παίζει ουσιαστικό ρόλο στο πλευρό της Έμιλυ.
Κατά την ανάγνωση, στάθηκα για λίγο σε σημεία τα οποία προσέγγιζαν φιλοσοφικά, ηθικά, κοινωνικά μα και υπαρξιακά θέματα, τα οποία μου τράβηξαν κατά πολύ το ενδιαφέρον. Η συγγραφέας χειρίζεται επίσης άρτια και μεθοδικά την αφήγηση, και τα μηνύματα περνάει αφορούν τη φιλία, την οικογένεια, την αντιζηλία, τις ψυχικές ασθένειες, μέχρι και αληθινούς ή ψηφιακούς κόσμους μέσα απ’ το φάσμα της τεχνολογίας.
Τώρα, όσο για το φινάλε, η δράση κορυφώνεται στις τελευταίες σελίδες, και μάλιστα με κινηματογραφικό ρυθμό. Από την αρχή μέχρι το τέλος, το όλο στόρι παραμένει καθηλωτικό, και το συστήνω ανεπιφύλακτα στο αναγνωστικό κοινό. 😊🚔📚
θα το έλεγα "πληθωρικό" αυτό το βιβλίο αλλά, ναι, σε κρατάει στην ανάγνωση και παρά την υπερβολική χρήση επιθέτων για να προσδιοριστεί το κάθε μοναδικό ουσιαστικό (από δυο ή τρία, μερικές φορές ακόμα και ολόκληρες αράδες για τον προσδιορισμό ένος ουσιαστικού και μόνο, πράγμα που σε κουράζει κάπως) αλλά η πλοκή είναι καλά σχεδιασμένη και καλά διατυπωμένη.
update: στα τελευταία κεφάλαια όμως, όντως όλα σου πέφτουν too much, και πριν ακόμα να μάθεις ποιος είναι ο δολοφόνος σου μπαίνει η κούραση για τα πολλά (υπερβολικά) στοιχεία... αρχίζει και σε ενοχλούν πιο πολύ τα κηρύγματα που υποχρεώνεσαι να υποστείς από το μισό βιβλίο και μετά, πχ για την ιντερνετιακή ζωή αλλά κυρίως για την θρησκεία (ορθόδοξη, παρακαλώ!) αφού στο τέλος ακόμα και ο άγγλος αστυνομικός πείθεται να πάει να επισκεφτεί έναν ορθόδοξο παπά!!! ... :Ο τα τελευταία κεφάλαια... καλύτερα να μην υπήρχαν και ο δολοφόνος να ήταν αυτός που σε όλο το βιβλίο μας οδηγούσε να πιστέψουμε ότι ήταν, χωρίς την "έκπληξη" και την τελική ανατροπή που φύτρωσε από το πουθενά.
Επιτέλους ένα ελληνικό αστυνομικό πόνημα ποιοτικό, και συνάμα ούτε επιτηδευμένο λεξιλογικά (όχι άλλη επίδειξη.. ανούσιας λεκτικής ισχύος!) ή σεναριακά βεβιασμένο. Διαβάζεται τόσο ευχάριστα που αναρωτιέσαι πώς η συγγραφέας κατάφερε να σε κάνει να διασκεδάζεις με φόνους και μυστικά. Και πετυχαίνει και κάτι άλλο αδύνατο! Διαβάζεται απνευστί απ'όλες τις ηλικίες!(καλά μη το διαβάσετε και στο 4χρονο ανιψάκι σας..). Και για να είμαι αντικειμενική, ήθελα περισσότερο από τον τόσο ενδιαφέροντα Charles και λίγο παραπάνω "χρόνο" και "χώρο" προς το τέλος... Συγγραφέα δώσε Charles στο λαό! Μα κυρίως, η Μάσκα της ψευδαίσθησης έρχεται να συμπληρώσει το μεγάλο (και εμφανές..) κενό που υπάρχει στην ελληνική λογοτεχνία, αυτό της ψυχαγωγικής και παιδαγωγικής (κατά κυριολεξία) λογοτεχνίας, αυτής που ενδιαφέρεται για τον ίδιο τον αναγνώστη ακόμα κι αφ'ότου αυτός κλείσει το βιβλίο... Ελάχιστα τέτοια ελληνικά έργα έχουν πέσει στα ��έρια μου και φαίνεται ότι η Χαντζιάρα έχει σκοπό να τοποθετηθεί σ' αυτή την πλευρά της ποιότητος και όχι της ποσότητος..
Η Μαργαρίτα Χαντζιάρα μέσα από την "Μάσκα της ψευδαίσθησης", το πρώτο της βιβλίο με την αρχιεπιθεωρήτρια Έμιλυ Χατζηπέτρου, με έκανε να απολαύσω ένα αστυνομικό από την πρώτη μέχρι την τελευταία του σελίδα.
Στο Γκρίνουιτς του Λονδίνου λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα δολοφονείται άγρια ο έφηβος Μάικ Μπάρλεϋ. Η Έμιλυ Χατζηπέτρου καλείται να εξιχνιάσει την υπόθεση μαζί με τον επιθεωρητές Τσαρλς Στόουν, και ο τρόπος που έγινε το έγκλημα τους οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το θύμα γνώριζε τον δολοφόνο του. Σύντομα στην υπόθεση θα μπλεχτεί και η δίδυμη αδερφή της Έμιλυ η Άννα, η οποία ήταν καθηγήτρια του Μάικ και θα έχει ουσιαστικό ρόλο σε αυτή. Όταν ανακαλύψουν την εμφάνιση ενός ατόμου που είχε εξαφανιστεί πριν τρία χρόνια περίπου, ένα μπερδεμένο παζλ θα εμφανιστεί μπροστά στα μάτια τους και θα πρέπει να βάλουν όλα τα κομμάτια στη σωστή θέση τους. Κάτι που δεν θα γίνει με εύκολο τρόπο μιας και η ψευδαίσθηση δεν βγάζει τη μάσκα της μέχρι τις τελευταίες σελίδες. Πρόσωπα από το περιβάλλον τους, μυστικά, ένα πρόσωπο από το παρελθόν και ένας κόσμος που δεν είναι αυτός που φαίνεται. Πώς θα τους βρει η ολοκλήρωση αυτού του παζλ;
Η γραφή της συγγραφέως ήταν κάτι που με τράβηξε από τις πρώτες σελίδες. Με έβαλε στην ατμόσφαιρα του βιβλίου και σιγά σιγά με κέρδισαν περισσότερα στοιχεία. Οι όμορφες και δυνατές περιγραφές, οι σκηνές που ήταν γεμάτες ένταση, το μυστήριο, η αγωνία. Ένα ακόμα στοιχείο οι χαρακτήρες. Ρεαλιστικοί, ένιωθα ότι βρισκόμουν δίπλα τους, γνωρίζουμε και τον πατέρα των διδύμων και στο τέλος ήθελα να ξαναβρεθώ ανάμεσα σε αυτή την οικογένεια. Να μάθω κι άλλα για αυτούς. Η ροή της αφήγησης κυλά ομαλά, χωρίς να κουράζει και ο τρόπος που τελειώνουν κάποια κεφάλαια με έκαναν να λέω "ακόμα ένα, ακόμα ένα". Οι τελευταίες σελίδες με γέμισαν με αγωνία και διάβαζα χωρίς να δίνω σημασία στο τι γίνεται γύρω μου. Η πλοκή είναι δυνατή και δεν πήγαινε το μυαλό μου στο ποιος και γιατί το έκανε. Η συγγραφέας επέλεξε να θέσει και κοινωνικά ζητήματα μέσω των ηρώων της, όπως η οικογένεια, η φιλία, η πίστη, ο ανταγωνισμός.
Η "Μάσκα της ψευδαίσθησης" με ταξίδεψε στο βροχερό Λονδίνο, στη Σκωτία με μια δυνατή καταιγίδα και κλείνοντάς το χάρηκα που από τα αδιάβαστα μπήκε στα πρωτότυπα αστυνομικά που έχω διαβάσει.
Καταπληκτικό βιβλίο, συναρπάζει τον αναγνώστη από την πρώτη κιόλας σελίδα. Άρτιο σενάριο, καλογραμμένο, με δυνατές περιγραφές, σε μεταφέρει στο χώρο που διαδραματίζεται η ιστορία και νιώθεις πραγματικά σαν να είσαι κομμάτι των δρώμενων. Με κράτησε σε αγωνία από την αρχή έως το τέλος αφού τελικά δεν μπόρεσα να μαντέψω την κατάληξη. Με εντυπωσίασε ότι αγγίζει θέματα υπαρξιακά, φιλοσοφικά, ηθικά, κοινωνικά με μια μοναδική γραφή. εύχομαι να υπάρξει συνέχεια!
Θα το χαρακτήριζα απλά.... εξαιρετικό!!! Ένα βιβλίο μυστηρίου με υπέροχη γραφή, πολύ έξυπνο σενάριο με πολύ ενδιαφέροντα twist plots σε αρκετά σημεία και με περιγραφές που πραγματικά σε ταξιδεύουν στα ειδυλλιακά τοπία της Αγγλίας. Το βιβλίο το διαβάζεις απνευστί! Οι χαρακτήρες είναι εξαιρετικά δομημένοι και καταφέρνουν να περνούν πολύ ωραία μηνύματα χωρίς να γίνονται καθόλου διδακτικοί και κουραστικοί! Περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη περιπέτεια! Θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα!
Εξαιρετικό ντεμπούτο από μία πολύ υποσχόμενη συγγραφέα. Χαρακτήρες με βάθος καί υπόσταση, πολύ όμορφες περιγραφές που σε μεταφέρουν στο μουντό Λονδίνο. Η πλοκή τρέχει καλά. Στα συν ότι η συγγραφέας παίρνει ξεκάθαρη θέση σε κάποια κοινωνικά και θρησκευτικά ζητήματα, κάτι που νομίζω δεν συμβαίνει συχνά πλέον. Αναμένω το επόμενο!!
Για ακόμα μια φορά ταξίδεψα στην Αγγλία και στο Κολλέγιο “Ρίβερβιου” στο Γκρίνουιτς, αυτή τη φορά με τη βοήθεια των Εκδόσεων Φυλάτος για να εξιχνιάσουμε έναν φόνο, μια παρτίδα σκακιού με μονόδρομο τη νίκη εις βάρος του αντιπάλου. Καπετάνιος μας η πρωτοεμφανιζόμενη Μαργαρίτα Χαντζιάρα και μέσο “Η μάσκα της ψευδαίσθησης”. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο, αστυνομικό βιβλίο μυστηρίου που από τις πρώτες σελίδες του μας βάζει στον κόσμο του μ’ ένα ειδεχθές και προμελετημένο έγκλημα, χωρίς ίχνη αντίστασης. Σκληρές κι έντονες εικόνες, ολοζώντανες περιγραφές και πετυχημένες παρομοιώσεις σε ορθή χρήση της γλώσσας και της δύναμής της. Το δεξί του μάτι ήταν καρφωμένο μ’ έναν παγωμένο τρόπο στο κενό, λες και παρακολουθούσε με παράπονο μπροστά του να ξετυλίγονται όλα όσα δεν πρόλαβε να ζήσει σ’ αυτή τη ζωή. 18 Δεκεμβρίου. Η ικανή σε μπερδέματα και πολύπλοκες καταστάσεις, η ψύχραιμη, η οξυδερκής, η κλειστή, η λογική, η ανέκφραστη, η λιγομίλητη, η ανεξάρτητη, η απρόσιτη, η σκληρή, η απρόβλεπτη, η θρησκευόμενη αλλά ανυπότακτη αρχιεπιθεωρήτρια Έμιλυ Χατζηπέτρου, η 35χρονη κόρη του συνταξιούχου δικαστικού/ποινικολόγου Τομ, που πάσχει από αλτσχάιμερ και της θανούσας Τζόαν, η δίδυμη αδερφή της αισιόδοξης και δυναμικής καθηγήτριας του κολλεγίου Άννας Χατζηπέτρου, καλείται με ελάχιστα στοιχεία να εξιχνιάσει μια φαινομενικά προσωπική υπόθεση δολοφονίας, μίσους και θυμού, με θύμα τον 17χρονο σπουδαστή Μάικ Μπάρλεϋ, μαθητή της αδερφής της, έναν ήσυχο νέο με ενδιαφέροντα την κολύμβηση, τα βιβλία και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Γνωρίζει μόνο πως το έγκλημα τελέστηκε το προηγούμενο βράδυ, από δεξιόχειρα, με ένα αμβλύ αντικείμενο. Θα κάνει τα πάντα για τη διαλεύκανση της αλήθειας. Ποιος ήρθε έτοιμος να σκοτώσει τον Μάικ; Άλλωστε πήρε τα μέτρα του και δεν άφησε καθόλου ίχνη. Ήταν πάρα πολύ προσεκτικός και όλα κύλισαν σύμφωνα με το σχέδιο, όπως ακριβώς τα είχε προβλέψει. Μα ήταν τόσο έξυπνος! Το μυαλό του έτρεχε χιλιόμετρα μακρύτερα από το μυαλό ενός μέσου ανθρώπου. Και έβρισκε λύσεις εκεί που ο καθένας θα είχε σηκώσει τα χέρια ψηλά. Πάθος και ηθική. Η χρόνια πείρα της αρχιεπιθεωρήτριας ακόμα δεν έχει καταφέρει να την κάνει να συμβιβαστεί με την σκληρή πραγματικότητα, όπου η κάθε μέρα φόνου αντιστοιχούσε σ’ ένα βίαιο ξύπνημα απ’ τον βολεμένο λήθαργο της προγραμματισμένης καθημερινότητας κι απ’ το παιδαριώδες, ουτοπικό όνειρο μιας ζωής χωρίς βίας. Συνεχώς βρισκόταν στο μεταίχμιο εκεί όπου η λευκή κορδέλα οριοθέτησης ενός τόπου εγκλήματος είναι το σύνορο που χαράζει δύο διαφορετικούς κόσμους και δύο πραγματικοτήτων. Από τη μία η ευτυχία και η ανεμελιά που βίωνε στο οικογενειακό και φιλικό της περιβάλλον κι από την εντελώς αντίπερα όχθη ο πόνος, η παράνοια, οι δολοφονικές μανίες και ο θάνατος. Πού άνηκε η ίδια; Πώς παραμερίζεις κάθε θρυμματισμένη ψυχοσυναισθηματική κατάσταση και κάθε επίμονη αυτοενοχοποίηση σε μια έρευνα δολοφονίας; Παίζουν ρόλο τα αιματηρά εκφοβιστικά σκίτσα βασανιστηρίων με τη φράση “ΜΕΙΝΕ ΜΑΚΡΙΑ! ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙΣ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!”; Τα κεφάλαια είναι όσο χρειάζεται σε μέγεθος και πυκνότητα. Φεύγουν γρήγορα. Έχουν συνοχή. Σε κεντρίζουν να συνεχίσεις. Δεν κουράζουν. Ο ρεαλισμός διάχυτος. Σε όλα τα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και η προσπάθεια αυτοχειρίας του επίσης μαθητή Ρίτσαρντ Ρόουντ. Οι έρευνες φανερώνουν την ύπαρξη μιας θρησκευτικής αίρεσης/μειονότητας. Ο επιστάτης του κολεγίου Τζιμ Μπλέικ φαίνεται να ανήκει στους φανατισμένους, πωρωμένους, παράλογους κόλπους των “ανθρώπων του Θεού” που οφείλουν να φέρνουν την αλήθεια στις ψυχές των υπολοίπων, μαχόμενοι για την εξάλειψη της μοναξιάς και του πόνου. Σχετίζονται, όμως, με τα νεαρά, μοναχικά, περιθωριοποιημένα, κλειστά κι ανέκφραστα αγόρια που εξαφανίζονται τριγύρω; Κι όλα αυτά γίνονται με ή χωρίς τη γονική συγκατάθεση; Ή μήπως εμπλέκεται η κοπέλα του Μάικ Μπάρλεϋ, Τζέσικα Γουντ; Ή υπάρχει συμμαχία Μπλέικ-Γουντ; Και ο εξαφανισμένος αδερφός Άρθρουρ Γουντ; Ακολούθησε τον παραδοσιακό, οικογενειακό μονόδρομο ή όχι; «Αλλά, νομίζω πως δεν πρέπει να το βάζουμε εύκολα κάτω, ούτε ν’ αφήνουμε τα διάφορα εμπόδια στον δρόμο μας να ανακόπτουν τόσο εύκολα την πορεία μας. Και πολύ περισσότερο, πιστεύω ότι δεν πρέπει να επιτρέπουμε έτσι απλά στον καθένα να γκρεμίζει αυτό που εμείς ονειρευτήκαμε και πιστέψαμε. Γιατί, Ρίτσαρντ, αν θέλουμε να κάνουμε πραγματικά κάτι που ν’ αξίζει, όπως είπες πριν, ποτέ δεν παραιτούμαστε από τα όνειρά μας και πολύ περισσότερο από την ίδια τη ζωή!» 19 Δεκεμβρίου. Τα ευρήματα σχετικά με την αίρεση είναι θολά. Φαίνεται να απαξιώνουν τη βία τα μέλη της. Με τον “όρκο απόλυτου εγκλεισμού” στην ουσία φυλακίζονται εκούσια για 7 υποχρεωτικά έτη σε ένα ησυχαστήριο, με οποιοδήποτε ολίσθημα ή παραστράτημα, η απείθεια να τιμωρείται από τον τέλειο και απόλυτο ρυθμιστή, τον “Έλεγχο”. Μετάνοια και υπακοή. Μόνο… 20 Δεκεμβρίου. Σκωτία. Μεταφερόμαστε σαν άλλοι Χάρι Πότερ σε ένα μεσαιωνικό, αποκλεισμένο κάστρο, το άβατο της κοινότητας. Είναι, άραγε, γεμάτο από προβατόσχημους λύκους; Η ιστορία ρέει αβίαστα, χωρίς παύσεις ή κοιλιές. Η γραφή της συγγραφέως είναι γεμάτη λεπτομέρειες, περιγραφές κι επίθετα. Τρομερά ευφάνταστη μυθοπλαστική. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση πόσο ταιριαστές και φυσικές ήταν οι τοποθεσίες που περιγράφονταν σε κάθε σκηνή με τα συναισθήματα που προκαλούσαν. Για ατμόσφαιρα, βλέπε την ταινία Mάτια Ερμητικά Κλειστά… Η “Εκκλησία των Πρωτοτόκων” για ορισμένους “Εκλεκτούς”. Αίρεση ή κλειστή λέσχη κάποιων επιφανών; Θρησκευτική κοινότητα ή παραθρησκευτική οργάνωση; Αυστηρά για όσους πρωτότοκους απορρίπτονται απ’ τον κόσμο! Οι ξεχωριστοί καλούνται να ξεπεράσουν τα όριά τους και ν’ αγγίξουν την κορυφή. Σαν άλλοι αφοσιωμένοι ιππότες, πιστοί, υπάκουοι, με αυτοέλεγχο, καθοδηγούνται στην τελειότητα μέσω δοκιμασιών ή βασανιστηρίων. Σε ποιον ανήκει η έκκληση για βοήθεια; 21 Δεκεμβρίου. Κλίμα εκφοβισμού, μιζέριας, σχιζοφρένειας. Μίγμα σκοταδισμού, φανατισμού και προσηλυτισμού. Αμφισβήτηση εμπιστοσύνης σε κάθε πρωταγωνιστή. Και θαμμένα ανατριχιαστικά μυστικά σαν τα πτώματα που ανακαλύφθηκαν! 40 σελίδες πριν το τέλος του βιβλίου. Η δράση έχει γίνει πια κινηματογραφική. Οι χαρακτήρες έχουν καταλήξει σε ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Η πλοκή και η αγωνία κορυφώνονται. Όλα μοιάζουν να έχουν αποκαλυφθεί ή να οδεύουν προς τη λύση. «Στην πραγματικότητα η Εκκλησία των Πρωτοτόκων δεν έχει καμία σχέση με θρησκεία ή οτιδήποτε τέτοιο. Επικαλούνται, φυσικά, έναν δικό τους θεό που τον έχουν φτιάξει ακριβώς στα μέτρα τους, μα στην ουσία πιστεύουν στον εαυτό τους θεοποιώντας παράλληλα τον Έλεγχο. Είναι απλά μια κοινωνία ανθρώπων, που επειδή τους αρέσει να νιώθουν πω είναι ξεχωριστοί και θέλουν να επωφελούνται με διαφόρων ειδών προνόμια, δημιουργούν συνθήκες που τους ενώνουν με μόνο τίμημα να δέχονται εντολές από έναν ελεγχομανή άνθρωπο που αρέσκεται να πιστεύει πως μ’ αυτόν τον τρόπο σώζει τον κόσμο!» Κι όμως. 22 Δεκεμβρίου. Αναπάντεχες, σκοτεινές και δυσοίωνες εξελίξεις, αδιέξοδα, συγκρούσεις και ανατροπές μας οδηγούν σε διαφορετικούς θύτες. Τι ισχύει τελικά; Κάθε πραγματικότητα κρύβει κινδύνους και παγίδες. Κανένας κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Όσοι ηδονικοί φαντάζουν, τόση οδύνη κρύβουν. Ποτέ δε μπορείς να πεις με σιγουριά πως γνωρίζεις τους γύρω σου. Τις περισσότερες φορές, κλείνουμε τα μάτια και επιλέγουμε τη μάσκα της ψευδαίσθησης. Επιλέγουμε το οριοθετημένο περιθώριο οθονών… Όλα για το γόητρο, για μια ακόμα “νίκη”. Το βιβλίο είναι άκρως ατμοσφαιρικό, όμορφα δομημένο, ενδιαφέρον και επίκαιρο. Εγείρει ευαισθητοποίηση, προβληματισμούς, αφορμές για συζήτηση κι επικοινωνία... Η συγγραφέας έχει χειριστεί άψογα, πολύ μεθοδικά την αφήγηση, τα θέματα που θέλει να θίξει και τα μηνύματα που θέλει να περάσει. Φιλία, οικογένεια, αληθινοί και εικονικοί/ψηφιακοί κόσμοι, αντιζηλία, τεχνολογία και η χρήση της, ψυχικές ασθένειες. Οι ήρωες ολοζώντανοι, έχουν πολλά να μας πουν. Αναμένονται νεότερά τους. Αρχίζει να αχνοφαίνεται μια πολλά υποσχόμενη πορεία στους κόλπους της αστυνομικής λογοτεχνίας. Απλά. Με σύγχρονα, κοινωνικά θέματα και ζωντανή αφήγηση, έχεις επιτυχία. Σ' έναν κόσμο που έχει εθιστεί στις ψευδαισθήσεις, που του αρέσει να φορά μάσκες και να χάνεται σε εικονικές πραγματικότητες, η λογοτεχνία πάντα θα κερδίζει! Υπόσχεση!
Πρόκειται για μία συναρπαστική πρώτη εμφάνιση στην λογοτεχνία! Υπέροχο το εύρημα με τις δίδυμες αδερφές: Δίπολο ομοιότητος: απόλυτη συμμετρία! Συμμετρία ίσον δικαιοσύνη και ισορροπία... Όμορφες λεπτομερείς περιγραφές με χρήση εξαιρετικής, περίτεχνης γλώσσας! Εξαίσια ελληνικά... Σπουδαία ψυχογράφηση των ηρώων με ποιητικά στοιχεία, με εξάρσεις ποιητικές. Η Μαργαρίτα Χαντζιάρα γνωρίζει εντέχνως να κλιμακώνει την ένταση! Συγκεκριμένα: Απ' το ένατο κεφάλαιο αρχίζει η αγωνία να κλιμακώνεται ιδιαιτέρως. Απ' το ενδέκατο κατακτά το ενδιαφέρον του αναγνώστη ολοένα και περισσότερο, μεταδίδοντάς σου στην εντέλεια την μουντή, μελαγχολική ατμόσφαιρα του Λονδίνου. Κι από το δέκατο έκτο κεφάλαιο, πια, οι εξελίξεις σε συγκλονίζουν και σε καθηλώνουν. Αν ήταν γραμμένο στα Αγγλικά, ήδη το Χόλιγουντ θα το γύριζε ταινία! Μου θύμισε Νταν Μπράουν και "Κώδικα Ντα Βίντσι", καθώς και Αρτούρο Πέρεθ Ρεβέρτε και "Λέσχη Δουμάς", το οποίο έγινε ταινία από τον Ρομάν Πολάνσκι... Θα ρωτήσει ίσως κάποιος: "Δεν εντόπισες τίποτα το αρνητικό;" Κι απαντώ πως ίσως το μόνο που με ξένισε κάπως να βρίσκεται στους διαλόγους! Δηλαδή, στην σύγχρονη πεζογραφία είθισται οι διάλογοι να είναι πιο κοφτοί, πιο στακάτοι, λιγότερο περιγραφικοί! Όμως, το τέλος του βιβλίου είναι φωτεινό, αισιόδοξο και συγκινητικό! Ένα μυθιστόρημα που πράγματι "Αξίζει!" να πολυδιαβαστεί και να έχει θέση σημαντική στις βιβλιοθήκες μας...
Εξαιρετικό βιβλίο με πολύ έξυπνο σενάριο, δυνατές περιγραφές και σκηνικά που καθηλώνουν!!! Με έναν μοναδικό τρόπο η συγγραφέας καταφέρνει, από τη μια να μας ταξιδέψει σε μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα ανάμεσα σε Λονδίνο κ Σκωτία και από την άλλη με εύστοχες αναφορές μας εισαγάγει σε κοινωνικούς προβληματισμούς, υπαρξιακά θέματα, κρούοντας το καμπανάκι του κινδύνου σε προσωπικές καταστάσεις, που άλλοτε βιώνουμε ανέμελοι στη σφαίρα της πραγματικότητας κι άλλοτε παγιδευόμαστε στη "δική μας πραγματικότητα" φορώντας...τη μάσκα της ψευδαίσθησης!! Οι ελιγμοί που κάνει κατά την διάρκεια της αφήγησης στην παράλληλη αναφορά διαφορετικών γεγονότων με συγκλόνισαν κ κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον μου.. Η αγωνία για το τι θα συμβεί στο επόμενο λεπτό ήταν έκδηλη από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα.. Τόσο έντονη που δεν ήθελα να αφήσω το βιβλίο από τα χέρια μου.. Οι χαρακτήρες δυναμικοί, παθιασμένοι, ολοκληρωτικά δοσμένοι στη δουλειά τους, αλλά και ηθικοί, με έντονο το στοιχείο του πλούσιου συναισθηματικού τους κόσμου.. Τους αγάπησα όλους έναν προς έναν και τους θαύμασα!!! Και το τέλος.. Συγκλονιστικό.. Απρόβλεπτο.. Δυνατό και απρόσμενο!!! Εν ολίγοις είναι ένα ευχάριστο βιβλίο που πραγματικά απόλαυσα!!!!!!
Μόλις το τελείωσα και πραγματικά δεν έχω λόγια! Καταιγιστικό!!! Ανατρεπτικό!!! Εξαιρετικά καλή γραφή, που κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο και την αγωνία στα ύψη. Δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου, είχα καιρό να διαβάσω ένα τέτοιο βιβλίο. Δεν είναι απλά ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, είναι κάτι πολύ περισσότερο με κοινωνικές προεκτάσεις και προβληματισμούς που σίγουρα δεν μπορούν να σε αφήσουν αδιάφορο και γυρνούν συνεχώς στο μυαλό σου. Οι χαρακτήρες του πολύ αληθινοί και καλοσχηματισμένοι, οι διάλογοι ρεαλιστικοί και οι περιγραφές καταπληκτικότατες!!! Βρίσκεσαι κυριολεκτικά μέσα στην ιστορία και την ζεις σε τρελό βαθμό!!!!Υπάρχουν στιγμές που σου κόβεται η ανάσα, στιγμές που η καρδιά σου σε πονάει απ το σφίξιμο, αλλά και στιγμές ανάλαφρες που απλά απολαμβάνεις! Νομίζω πως δε θ αργήσει να βρει τη θέση του στην καλή, σύγχρονη αστυνομική λογοτεχνία!
Ένα πολύ καλοδουλεμένο αστυνομικό μυθιστόρημα που σε ταξιδεύει. Δυνατές εικόνες με ζωντανές περιγραφές και αγωνία που δεν σου επιτρέπει να το αφήσεις. Μου άρεσε η διάκριση με την οποία έγινε αναφορά σε θέματα Ορθοδοξίας, έτσι ώστε να αναπαύεται κάποιος είτε είναι πιστός, είτε δεν είναι. Συγκλονιστικές για μένα ήταν οι εικόνες στο σημείο όπου περιγράφεται η αίρεση και πόσο ξεκάθαρα διαφοροποιείται από την αλήθεια. Θα ήθελα η συγγραφέας να εστίαζε λίγο περισσότερο σε θέματα ε��άρτησης και τότε εκτιμώ ότι το συγκεκριμένο βιβλίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν εργαλείο πρόληψης κι ευαισθητοποίησης σε θέματα εξαρτήσεων από βιντεοπαιχνίδια.
Ένα από τα καλύτερα αστυνομικά με φοβερή πλοκή αγωνία.... Το διάβασα απνευστι... Πλήρως περιγραφική σε βάζει στο χώρο που λαμβάνουν δράση τα γεγονότα. Έλα μωρέ μόνο μια σελίδα ακόμα κλπ... Και τελικά πήγε 4 το πρωί...η συγγραφέας έχει πολύ δυνατή πένα !! δηλώνω φαν από τώρα...στη συνέχεια αναμένουμε τα νέα της πονήματα Με λαχτάρα. Μας ταξιδεψε Λονδίνο... εύγε κ. Χατζιάρα.
Η γραφή σε μαγνητίζει από την πρώτη σελίδα και η πλοκή πολύ δυνατή! Οι χαρακτήρες ρεαλιστικοί και καλοδουλεμένοι (έτσι όπως τους θέλω). Η εναλλαγή στην αφήγηση των δύο αδερφών θα έλεγα πως είναι έξυπνο λογοτεχνικό στοιχείο και γενικώς κατάφερε να μου κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο. Θεωρώ πως οι κοινωνικοί προβληματισμοί που θέτει είναι πολύ εύστοχοι και σύγχρονοι. Η δράση κινηματογραφική και η συγγραφέας παίζει πολύ ωραία με την αγωνία σου σε όλα τα κεφάλαια ώσπου έρχεται η μεγάλη ανατροπή. Πολύ δυνατό και υποσχόμενο ξεκίνημα! Ελπίζω να υπάρξει συνέχεια με την αρχιεπιθεωρήτρια Έμιλυ Χατζηπέτρου!
Αν και δεν είχα διαβάσει ποτέ βιβλία αυτού του είδους, " η μάσκα της ψευδαίσθησης" μου κέντρισε το ενδιαφέρον! Εξαιρετικό βιβλίο, σε κρατά σε αγωνία μέχρι τέλους. Τα μηνύματα που περνάει και τα θέματα που θίγει είναι πολύ σύγχρονα και επίκαιρα. Περιμένω με αγωνία την επόμενη υπόθεση που θα αναλάβει η Έμιλυ...!
Μου άρεσε πολύ το ότι ήταν χωρισμένο σε κεφάλαια με τίτλο και σε κάθε ένα από αυτά συνέβαινε κάτι που πραγματικά συντελουσε στην πλοκή. Η αφήγηση ήταν ομαλή, αν και σε πολλά σημεία τη βρήκα υπερβολική, με πάρα πολλά επίθετα και επιρρήματα που θα μπορούσαν να παραλειφθουν. Η πλοκή ήταν καλοστημένη και σε κρατούσε σε αγωνία. Πραγματικά εκτίμησα τον άνετο τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε μια ελληνίδα συγγραφέας τα του Λονδίνου και της Σκωτίας, δημιουργώντας αυθεντικό κλίμα αγγλικού μυθιστορήματος με τις περιγραφές των τοποθεσιών. Έχω ορισμένες αντιρρήσεις για τον δολοφόνο, με την έννοια ότι το στήσιμο των γεγονότων και με τον τρόπο που κινούνταν σε όλο το βιβλίο, ήταν σχεδόν αδύνατο για τον αναγνώστη να τον ανακαλύψει μόνος του. Ήταν, ωστόσο, ένα αξιοπρεπέστατο πρώτο έργο της συγγραφέα, που διάλεξε σοβαρά ζητήματα να διαπραγματευθεί με πολύ δυνατά μηνύματα.
Η "μάσκα της ψευδαίσθησης" είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που δεν μπορεί κάποιος να αφήσει εύκολα από τα χέρια του. Η πλοκή είναι με τέτοιο τρόπο δομημένη που τελειώνοντας το ένα κεφάλαιο, ο αναγνώστης νιώθει να μαγνητίζεται από το επόμενο, με αποτέλεσμα να διαβάζει με τις ώρες... Οι ανατροπές είναι πάρα πολλές, γεγονός που ενισχύει τη δυσκολία εύρεσης του δολοφόνου. Το βιβλίο περνά πολλά μηνύματα ηθικού, θρησκευτικού και κοινωνικού περιεχομένου, δοσμένα όχι με έναν τρόπο αυταρχικό, αλλά μέσα από την καθημερινότητα των ηρώων... Τελειώνοντας το βιβλίο σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να αποτελέσει το σενάριο για ταινία ή για μια αστυνομική σειρά... Σίγουρα είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσει κάποιος είτε είναι λάτρης του είδους είτε όχι.
Δυνατή πένα, κρατάει τον αναγνώστη σε εγρήγορση μέχρι την τελευταία σελίδα! Ανατρεπτικό τέλος και πηγή για προβληματισμό και σκέψη μπροστά σε μια πραγματικότητα που δεν είναι καθόλου μακριά μας... Οι σελίδες φεύγουν γρήγορα, η κλιμακωτή κορύφωση σου αφήνει στο τέλος μια γλυκόπικρη αίσθηση - αφορμή για αναζήτησή - επίτευγμα σπάνιο για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα.
Εξαιρετικό βιβλίο, διαβάζεται πολύ εύκολα χωρίς να στερείται σοβαρότητας ή πλοκής. Μερικά σημεία θα μπορούσαν να ήταν εκτενέστερα για να υπάρξει μεγαλύτερη ένταση. Οι χαρακτήρες γίνονται αμέσως συμπαθείς με αποκορύφωση τον επιθεωρητή Stone, του οποίου την ιστορία θα την διάβαζα άνετα σε ένα prequel!
Με φόντο το σκοτεινό, βροχερό και απειλητικό Λονδίνο, οι δίδυμες αδερφές Έμιλυ κ Άννα, προσπαθούν να λύσουν έναν φόνο, λύση που ήταν μπορώ να πω τελείως αναπάντεχη! Το βιβλίο ξεκινά χαλαρά, σταδιακά όμως η πλούσια πλοκή και οι ανατροπές δίνουν περισσότερο φως στους χαρακτήρες. Τελικά, τις περισσότερες φορές οι απαντήσεις βρίσκονται ακριβώς μπροστά μας!!
Πολύ συναρπαστικό βιβλίο! Υπέροχη η πλοκή με τον έντονο ψυχογραφικό χαρακτήρα και τις συνεχείς ανατροπές. Με μεγάλη επιτυχία σε εισάγει μέσα στον κόσμο του. Επίκαιρα και ωφελιμα τα μηνύματά του. Το διάβασα με μια ανάσα! Συγχαρητήρια!
Η μασκα της ψευδαισθησης ειναι μια ιστορια που δεν θα την ξεχασεις γρηγορα..Περιεχει δραση, ανατροπη κ μια τρομαχτικη πραγματικοτητα που αξιζει να την ανακαλυψετε, διαβάζοντας το βιβλιο..Το συνιστω ανεπιφύλακτα!!
Καταπληκτικό, συναρπαστικό, καθηλωτικό. Από τα καλύτερα μυθιστορήματα που έχω διαβάσει. Αξίζουν συγχαρητήρια στη συγγραφέα για την κοινωνική ευαισθησία της και τα μηνύματα που περνάει μέσα από το πόνημα της
Μια εξαιρετική επιλογή καλογραμμενου βιβλίου για λάτρεις αυτού του είδους, με ενδιαφέρουσα πλοκή από την αρχή έως κ το τέλος του...Αναμένω με μεγάλη αγωνία την συνέχεια!!