調香

調香 #2

by 雨久花

Genres: China

320 pages

First published April 23, 2014

About the author

Associated Names:
* 雨久花 (Chinese Profile)
* อวี่จิ่วฮวา (Thai Profile)

Reviews

[Hammu · Rating 3 out of 5]

ทั้งเล่มนี้ เรื่องราฝพลิกผันไปๆ มาๆ ชะตาชีวิตนางเอกเดี๋ยวขึ้น เดี๋ยวลง ทำให้ชวนลุ้นติดตามการเอาตัวรอดของนางเอก

แต่พออ่านๆ ไปก็จะรู้สึกว่า ตัวร้ายของเรื่อวทำไมเยอะขนาดนี้ อ่านๆ ไปก็จะรู้สึกว่าอีกแล้วเหรอ มากันอีกแล้ว แล้วตัวร้ายบางตัวก็เหมือนนางอิจฉาฝึกหัดที่ดีแต่โวยวาย มโนเห่ง เข้าข้างตัวเองสูง พออ่านไปนานๆ เข้า มันเลยทำให้รู้สึกเบื่ หน่ายอยู่บ้าง

[Ink · Rating 4 out of 5]

สนุกมากกกก มันให้ความรู้สึกว่านางเอกไม่ได้คือคนจริงๆ ที่เริ่มต้นจากความพยายามของตัวเองและเริ่มจากศูนย์
ถึงแม้ว่าจะกลับชาติมาเกิดแต่ก็ไม่ได้เทพทรูอะไรเลย เปรียบเทียบกับผลาญ ก็คนละฟิลเลย อันนั้นล้างแค้น อันนี้เริ่มต้นชีวิตใหม่

นางเอกมีความตั้งใจที่จะไม่ย้อนกลับไปเมืองที่ตัวเองเคยอยู่ (ณ เล่ม 1-2 นะ) ย้ำกับตัวเองว่าจะขออยู่อย่างคนธรรมดา และมีความอดทนมากๆ
เหมือนได้ดูแดจังกึมอ่ะ จากคนที่ไม่เป็นอะไรเลยและพยายามเรียนรู้เต็มที่ ไม่ย้อมแพ้
ลุ้นมาก เอาใจช่วยนางเอกแทบทุกตอน มีแต่อุปสรรค แบบได้มีชีวิตอีกรอบแล้วจะสู้กับชะตาชีวิตยังไง ทำอะไรได้ดีก็เหมือนสวรรค์ไม่เข้าข้าง

มันให้ความรู้สึกตรงกันข้ามกับหลายๆ เรื่องที่เราเคยอ่านในประเภทย้อนมาเกิด ปกติอ่านพวกนี้แล้วนางเอกจะได้เปรียบมากๆ เก่งแบบเทพและสนุกตอกหน้าหงายไรงี้
จนบางครั้งอ่านไปก็... โอ้ย อยากให้นางเอกพลิกกระดานแล้วมั่ง พอจะทำอะไรใครก็จะ จริงหรือ แน่หรือ ไม่ให้ความเชื่อใจในนางเอกเลย
ซึ่งจุดๆ นี้แหละที่ทำให้เรื่องนี้มันสนุก เพราะตัวละครหลายตัวมัน based on ความจริง มันมีเหตุมีผลอยู่บนความจริง มันจับต้องได้ (ยกเว้นตัวร้ายบางคน อะไรจะขนาดนั้น)
ตรงกันข้ามกับเรื่องย้อนอดีตทั่วไปไง ที่แป๊บๆ เลื่อมใสในนางเอกสุดๆ งี้ แป๊บๆ ชอบนางเอกนี้

ตอนนี้ไม่รู้ว่าใครคือพระเอก แต่นี่ลงเรือท่านหลีแล้ว

เพิ่งเล่ม 2 นางเอกยังเป็นลูกไก่
รอเล่มต่อๆ ไปแล้วกัน จากลูกไก่จะเป็นนางพญาหงส์เลยยย ฮึ่มมม

#ยอดหญิงเซียนเครื่องหอม #อวี่จิ่วฮวา (雨久花)
สถานะ : ลงแดง อยากอ่านต่อจนจบเลยอ่ะ T^T เดี๋ยวอ่านยอดหญิงหมอเทวดาอีกรอบรอแล้วกัน
ลายแทง : สนพ.แจ่มใส งานมหกรรมหนังสือแห่งชาติ

[Kamon SecondAccount · Rating 4 out of 5]

เนื้อเรื่องในเล่มสองส่วนใหญ่เป็นฉากเมืองซั่วหยางกับการไต่เต้าฝึกวิชาเพื่อเป็นนักปรุงเครื่องหอมของนางเอก ซึ่งเต็มไปด้วยอุปสรรคตามเคย
.
อ่านเล่มนี้แล้วยิ่งชอบความสมจริงในเรื่อง นางเอกมีตำราเครื่องหอมของตระกูลเว่ยอยู่ก็จริง แต่ตัวเธอไม่เคยรู้อะไรเลย ดมกลิ่นแยกกลิ่นยังไม่เป็น ขั้นตอนการผสมหั่นบดอะไรก็ไม่รู้เรื่อง แถมในเมืองนี้ก็มีแต่คู่แข่งที่อยากเป็นนักปรุงเครื่องหอมกันทั้งนั้น นางเอกจึงเริ่มหัดทุกอย่างเองโดยอาศัยตำราในมือ พร้อมกันนั้นก็ต้องขวนขวายหางานหาเงินมาเลี้ยงปากท้องตัวเองด้วย
แน่นอนว่าเรื่องไม่ได้สมจริงจนเครียด ระหว่างนั้นคนแต่งก็แทรกกลิ่นอายรักพอให้คนอ่านได้ลุ้นกระชุ่มกระชวยนิดหน่อย มีพล็อตย่อยให้นางร้ายออกโรง มีเรื่องราวการสร้างฐานะและฝึกฝีมือ อ่านไปได้เรื่อยๆ
.
เล่มสองจบค่อนข้างค้าง รอลุ้นผลการประกวดอยู่
โดยรวมแล้ว นิยายชุดที่ออกใหม่ช่วงนี้ เรื่องนี้สนุกสมกับที่คิดไว้เลย เสียดายต้องรอกว่าจะออกครบ กลัวอารมณ์จะกร่อยเสียก่อนจัง

[M · Rating 5 out of 5]

อ่านแบบหยุดไม่ได้ 555
เล่มนี้นางเอกต้องหนีหัวซุกหัวซุนเพราะโดนกดดัน แต่ด้วยความกดดันนี่แหละ ทำให้นางต้องเข้าร่วมแข่งขันประกวดงานผู้ปรุงเครื่องหอมให้ได้ แล้วในที่สุด หลีจวินก็ได้ออกมาโชว์ขิงซะที มาอยู่ประมาณ 1 หน้าถ้วน 5555 เออๆๆ มาช้ายังดีกว่าไม่มา

เล่มนี้ก็มีตัวร้ายโผล่มาอีกหนึ่ง แต่ละคนนี่แสบสุดทรวงจริงๆ ผู้หญิงช่างขี้อิจฉา
อ่านแบบหยุดไม่ได้เพราะอยากรู้ว่าจะเป็นไงต่อๆๆ ลุ้นไปกับนางเอกสุดๆ แต่ว่าสิ่งที่ไม่ชอบ ก็คือคนรอบตัวนางเอก

ทั้งๆ ที่เป็นคนดีกันทุกคนนะ มีน้ำใจช่วยเหลือนางเอก แต่ในขณะเดียวกัน ในทุกครั้งที่นางเอกมีใจขวนขวายจะเจริญ คนเหล่านี้มักออกปากให้นางหยุด แน่นอนว่าเพราะเป็นห่วง กลัวทำแล้วจะล้มเลว จะพัง แต่นั่นคือความคิดของคนในฐานะยากจนคือเซฟตัวเอง ซึ่งมันก็สะท้อนหลักคิดบางอย่าง คนเหล่านี้มองแต่ปัญหาที่จะเจอ แต่ไม่ได้มีการวางแผนอย่างเป็นขั้นเป็นตอนว่าเพราะมีนี่ เราจึงกล้าที่จะเสี่ยงทำเหล่านี้ แต่อาจเป็นเพราะนางเอกไม่พูดก็ได้... แต่บางทีสถานการณ์ก็อยู่ตรงหน้านะ เปิดตาซักนิดก็เห็นแล้ว จริงๆ แล้วคนรอบตัวนางเอกที่ดูรักนางเอก จริงๆ ก็มองนางเอกแต่เพียงเปลือกนอกเหมือนกัน ดูแล้วนางเอกไม่น่าจะมีปัญญาเอาชนะการแข่งได้ ดูแล้วนางเอกสู้ไม่ได้ ดูแล้วไม่น่าจะทำได้... ทุกอย่างคือเป็นไปไม่ได้สำหรับคนเหล่านี้

คือถ้านี่เป็น อาชิว.... หดหู่ตายห่าเลย คิดจะทำไรก็ไม่ได้
ก็ยังดีที่คนเหล่านี้ไม่ได้บังคับนางเอกให้เดินตามความคิดตัวเอง แล้วก็ยังเชื่อฟังนางเอกอยู่บ้าง สำคัญที่สุดคือน้ำใจ สิ่งที่ได้เรียนรู้จากหนังสือเล่มนี้คือ คนที่มีน้ำใจ ส่งฟืนหน้าหนาวให้กับเรา แม้ว่ามีบุญคุณท่วมหัว แต่ความคิดหรือทัศนคติบางอย่างจากเขาก็ไม่ควรมีผลต่อการตัดสินใจของเรา ต้องประเมินถึงสิ่งรอบข้างของเขาและเราเป็นดี ง่อวววว ดูมีสาระะ

[Fonfoniny · Rating 3 out of 5]

ยอดหญิงเซียนเครื่องหอม 3

ชีวิตอาชิวก็ยังลำบากยากเย็นเหมือนเช่นเคย หลีจวินเหมือนกับดาวช่วยชีวิต ออกมาแก้ปัญหาให้นางเอกแล้วจากไป

ตัวร้ายแต่ละคนนิสัยถอดกันออกมาเปี๊ยบเลย ขี้อิจฉา ไร้เหตุผล โวยวาย กรี๊ดแว๊ดๆ อย่างเดียว

ฝ่ายนางเอกก็เข้าใจนะว่าหวังดีแต่ขัดตลอด อาชิวจะทำอะไรก็เอาแต่ขัด ไม่ได้หรอก อย่าหวังสูง ซึ่งความคิดเช่นนี้ทำให้ไม่กล้าที่จะลงมือทำอะไร ขาดความก้าวหน้าในชีวิต ถ้าไม่ได้อาชิวบ้านสั่วจื่อคงได้เป็นแค่คนขับรถม้าไปตลอดชีวิต

[Ning · Rating 3 out of 5]

ก็ยังคงความไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรของนางเอกอยู่
จะไปสอบ กฏกติกาอะไรไม่รู้สักอย่าง ..
อารมณ์ จะเหมือนโดนหลอก แต่เค้าไม่ได้หลอก นี่โง่เอง
แต่นางก็สู้อยู่ อ่านแล้วเอาใจช่วย

พระเอก ..(ที่ก็ไม่แน่ใจว่าจะใช่มั้ย แต่มีมาคนเดียวเลยเนี่ย) มาน้อยมาก
จนตอนนี้ยังจำชื่อไม่ได้เลย แต่ก็ดีนะ ให้นางเอกได้สู้ตัวคนเดียวดี

จบเล่มนี้คือ นางเอกเล่มเก่งละ ทำเครื่องหอมได้แล้ว ดังด้วย
ตัวอิจฉาเยอะเลยทีนี้ อ่านก็ต่อไป

[Cherry Sawanya Munkongsujarit · Rating 5 out of 5]

โปรยปกเล่ม2 :
ความสามารถในฐานะของนักปรุงเครื่องหอมเพิ่งเริ่มไปได้ไม่เท่าไหร่
อุปสรรคใหญ่จากคนตระกูลเหยาก็ถาโถมใส่นางอีกครา...

‘เหยาจิ่น’ ที่มีบิดาทรงอำนาจ เพียงกระทืบเท้าเมืองซั่วหยางก็กระเทือน
เกิดจงเกลียดจงชังมู่หวั่นชิวอย่างมาก ถึงขั้นใส่ร้ายและกดดันนางอย่างหนัก
กระทั่งนางมิอาจมีที่ยืนอยู่ในเมืองซั่วหยางได้ ผู้ใดยื่นมือเข้าช่วยเหลือต้องติดร่างแหเดือดร้อน
และหากคิดหลีกหนีจากเมืองก็เตรียมตัวตายได้เลย!

มีเพียงการประชันธูปที่กำลังจะเกิดขึ้นเท่านั้น
ขอเพียงติดอันดับดีๆ แล้วเดินทางไปต้าเยี่ยพร้อมคณะ นางก็จะมีชีวิตรอด
หรือแท้จริงแล้วชะตาจะกำหนดให้นางต้องกลับสู่วังวนเดิม
หวนคืนสู่ต้าเยี่ย...และเจอกับ ‘เขา’ผู้นั้นอีกครั้ง

คำนำสำนักพิมพ์ :
ด้วยเรื่องราวของ "มู่หวั่นชิว" ที่ไม่ได้เป็นนักปรุงเครื่องหอมมาแต่เริ่มนั้นทำให้เราได้เห็นการเติบโตของมู่หวั่นชิวบนเส้นทางเครื่องหอมนี้ไปทีละขั้นทีละตอนเหมือนว่าได้ศึกษาตำราของวิชาตระกูลเว่ยไปพร้อมๆ กับมู่หวั่นชิวด้วย จนแทบจะมีกลิ่นหอมๆ ลอยออกมาจากหน้ากระดาษเลยทีเดียว

มาถึงเล่ม 2 นี้มู่หวั่นชิวจะมีโอกาสได้เขยิบเข้าใกล้ความเป็นนักปรุงเครื่องหอมไปอีกขั้นหนึ่ง ถึงแม้โอกาสในการสอบเป็นนักปรุงเครื่องหอมระดับสามจะถูก "อาจารย์หลิว" ก่อกวนจนต้องพลาดสอบไป แต่นางก็ไม่ย่อท้อ ยังคงมุ่งมั่นที่จะศึกษาตำรา เก็บสะสมวัตถุดิบ ฝึกปรือทักษะต่างๆ อยู่เช่นเดิม กระทั่งวันหนึ่งที่นางถูก "เหยาจิ่น" คุณหนูแห่งร้านเหยาจี้หมายหัวเขา ชีวิตที่เคยสงบเงียบของนางก็ถึงคราวพลิกผันอีกครั้ง

เมื่อชีวิตในเมืองซั่วหยางของมู่หวั่นชิวถึงคราวลำบาก จะออกไปจากเมืองก็เสี่ยงสิ้นชีพ คล้ายโชคชะตาจะชักนำให้นางต้องกลับไปที่เมืองต้าเยี่ย สถานที่ที่นางตายเมื่อชาติก่อนเสมอ มาร่วมลุ้นกันค่ะว่ามู่หวั่นชิวจะรับมือกับเรื่องราวในครั้งนี้อย่างไร และมีอุปสรรคใดเข้ามาในชีวิตของนางบ้าง เชิญคุณผู้อ่านติดตามได้เลยค่ะ

สำนักพิมพ์แจ่มใส

เล่ม 2 :
อาจารย์หลิวกลับมาพร้อมกลับพบว่าธูปที่ให้อาชิวทำนั้นมีสีเขียวตีให้ตายนางก็ไม่ยอมรับว่าเปลี่ยนวิธีและเปลี่ยนสูตร ยังยืนยันคำพูดเดิม จนเถ้าแก่หลินและเถ้าแก่เนี้ยหลินพา หลงจู๊ฉีที่เปิดโรงธูปเทียนเฟิงมาซื้อธูปมาดูธูป ตอนแรกเห็นก็จะเอาไปทำลาย แต่หลงจู๊ฉีกลับขอลองเอามาจุดเนื้อธูปทั้งเหนียวกว่า ดีกว่า ความยืดหยุ่นดีกว่า ไม่หักง่าย ทั้งกลิ่นก็ดีกว่ามากและก็เป็นรูปแบบของธูปตระกูลเว่ย มู่หวั่นชิวดีใจมากที่นางทำธูปครั้งแรกก็สำเร็จ หลงจู๊ฉีคิดจะซื้อตัวอาชิวไปแต่พอได้ยินว่านางทำสัญญาสองปี นี่ทำงานไปได้เพียงครึ่งปีต้องจ่ายเงินชดเชยมากก็เปลี่ยนใจ ซื้อธูปเขียวไปทั้งหมด ห้าพันดอก อาจารย์หลิวอยากไล่มู่หวั่นชิวไปเพราะรู้ว่านางมีฝีมือดีกว่าตนหลอกถามวิธีทำธูป สูตรลับยังไงก็ไม่บอก มู่หวั่นชิวรู้ว่าทั้งอาจารย์หลิวและเถ้าแก่เนี้ยหลินอยากได้สูตรลับของนางแต่จะหลอกถาม นางก็แกล้งโง่ไป อาจารย์หลิวโกรธมากจึงคิดแผนกลับไปดูแลแม่ที่ป่วยหนักไม่ยอมกลับ และอ้างว่าต้องไว้ทุกข์ให้มารดา จนทำให้โรงธูปหลินจี้ไม่มีของขาย มู่หวั่นชิวเลยเสนอจะลองทำธูปให้ ผลออกมาคือธูปของมู่หวั่นชิวคุณภาพดีกว่าของอาจารย์หลิวซะอีก โรงธูปหลินจี้เลยทำเรื่องไล่อาจารย์หลิวเพราะทนความใจร้ายใจดำ ปากร้ายมานานเป็นสิบปี ขึ้นค่าแรงให้มู่หวั่นชิวเป็นสามตำลึง และจ้างคนงานมาช่วยเพิ่ม ช่วงนี้มู่หวั่นชิวฝึกดมกลิ่นไปได้มากแล้ว ไปฝึกดมในทุ่ง เหยาจิ่นมาพบเข้าแล้วไม่ถูกชะตาที่มู่หวั่นชิวไม่เคารพตน คิดกลั่นแกล้ง และเห็นถึงความสง่างามของมู่หวั่นชิวก็หวั่นใจคิดถึงคนที่หลีจวินเคยให้ตามหาว่าเป็นสหายได้ นางจึงสร้างเรื่องให้เหยาอู่ พี่สามของตนกับเฉียนป๋อที่ชอบตนมานานไปจัดการมู่หวั่นชิว โดยให้อาจารย์หลิวมาท้าประลองทำธูปหอม เดิมพันคือแพ้ออกจากเมือง ตอนแรกอาจารย์หลิวกลัวเปลี่ยนใจทำแค่ให้เงินเดือน แต่เหยาจิ่นไม่พอใจ เหยาอู่กับเฉียนป๋อเห็นมู่หวั่นชิวก็อยากได้เป็นอนุเลยกลั่นแกล้ง มู่หวั่นชิวเห็นเบื้องหลังเช่นนี้ก็ต้องยอมสละสิทธิ์แข่ง ยอมแพ้ไปก่อนเพราะไม่อยากแข่งให้เหยาจิ่นรู้ว่าตนมีสูตรธูปเขียวอยู่กับตัว ที่ไหนได้ เหยาอู่ เฉียนป๋อกลับประกาศห้ามทุกโรงธูปในเมืองรับมู่หวั่นชิวทำงาน ต้องการบีบให้ออกจากเมืองไป มู่หวั่นชิวตัดสินใจออกจากเมือง แต่ซานนีเอ๋อร์ได้ข่าวมาว่าเหยาจิ่นจ้างนักเลงมาลอบฆ่ามู่หวั่นชิวที่นอกเมือง เลยให้อดทนรอจนถึงงานประชันเครื่องหอมอีกครึ่งเดือน ถ้าชนะสามารถติดตามสมาคมไปต้าเยี่ยได้ มู่หวั่นชิวเลยต้องไปหลบในโรงเตี๊ยมของหัวหน้าสมาคมอิน รอจนวันสมัครมู่หวั่นชิวก็มีเงินเหลือแค่เก้าร้อยอีแปะ ค่าสมัครสอบคือหนึ่งตำลึง ตอนนั้นเอง ที่หลีจวินกับฉินเจี้ยนเด็กรับใช้ข้างกายก็ได้ลงจากรถม้าที่แถวหน้าสนามสอบเพราะไปต่อไม่ได้ และเห็นมู่หวั่นชิวเข้า หลีจวินเลยสั่งให้ฉินเจี้ยนไปหาวิธีทำให้มู่หวั่นชิวไปต้าเยี่ยอยู่กับร้านหลีจี้ให้ได้ ตอนนั้นมู่หวั่นชิวขาดหนึ่งร้องอีแปะก็ไม่ยอมให้สมัคร ขณะกำลังคิดว่าจะหาเงินจากไหนก็โดนเรียกกลับไปบอกว่าให้ทำสัญญาแล้วจะได้สมัคร แต่มู่หวั่นชิวอ่านละเอียดไม่รู้ใครเป็นคนต้องการตัว คนรอบข้างก็บอกว่าไม่มีเรื่องดีแบบนี้ต้องถูกหลอกแล้วแน่นอนต้องโดนขายไปหอคณิกาพอได้ยินคำพูดนี้นางก็กลัว มู่หวั่นชิวเลยบอกว่าขอทำสัญญาเพิ่มเติมสองข้อ จากที่ในสัญญาระบุว่าต้องทำสัญญาห้าปี สอบได้อันดับสองร้อยขึ้นไป มู่หวั่นชิวบอกว่าเพิ่มสัญญาว่ายกเลิกสัญญาได้ถ้ารู้ภายหลังว่าเถ้าแก่ไม่ได้ทำกิจการเกี่ยวกับเครื่องหอมและนางไม่ต้องชดเชยเงินใดๆ คนสมัครสอบขอเข้าไปถามและออกมาบอกว่าถ้าอยากกำหนดค่าจ้างเองต้องสอบได้ห้าสิบอันดับแรก พอลงชื่อในสัญญาเรียบร้อยมู่หวั่นชิวก็เดินใจลอยเพราะคิดว่าต้องทำสัญญาขายตัวห้าปีเพราะไม่มีเงินหนึ่งร้อยอีแปะ ไม่ทันระวังจึงชนเข้ากับหลีจวิน โดนประชดไปอีกว่ามีเงินก้อนใหญ่ติดตัวยังทำให้ตัวเองเป็นสภาพนี้ได้ มู่หวั่นชิวดีใจมากที่เจอหลีจวิน
หลีจวินสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะมองมู่หวั่นชิวกิน ถึงได้รู้ว่านางทำเงินล้านกว่าตำลึงหายไปตั้งแต่ปีก่อนแล้ว แต่ไม่ไปแจ้งความเพราะกลัวยุ่งยาก แล้วมู่หวั่นชิวก็ถามหลีจวินถึงโม่อวี่โม่เสวี่ย บอกว่าส่งให้ไปหาเมื่อหนึ่งปีก่อน พอรู้ว่าไม่ได้อยู่ด้วย นางก็บอกว่าให้ไปหาตระกูลเจิงแล้ววานให้ส่งไ��หาหลีจวิน มู่หวั่นชิวไม่วางใจเพราะกลัวว่าตระกูลเจิงฆ่าคนปิดปากเพราะรู้ความลับไปแล้ว หลีจวินจึงบอกให้ฉินเจี้ยนไปถามที่ตระกูลเจิงเมืองผิงเฉิง ฉินเจี้ยนไม่ยินยอมแต่หลีจวินบอกว่าเด็กสองคนรู้จักเจ้า มู่หวั่นชิวจำได้ที่หลีจวินบอกว่าจะไปทำธุระรับคนแทนคนรู้จัก นั่นทำให้ตายในชาติก่อนเพราะคนใกล้ตัวหักหลังจึงวางใจ แต่ก็เอาถุงหอมให้หลีจวินโดยบอกว่าขายให้หนึ่งตำลึงให้เก็บติดตัวเอาไว้จะปลอดภัย หลีจวินจะบอกปัดแต่ก็รับเอาไว้ ขณะนั้นเหยาอู่ เฉียนป๋อพาคนบุกเข้ามาจะทำร้ายมู่หวั่นชิว หลีจว��นเลยจัดการและเปิดเผยตัว ทั้งเหยาอู่และเฉียนป๋อคุกเข่าขอโทษมู่หวั่นชิว หลีจวินรู้เรื่องทั้งหมดก็ไม่วางใจ สั่งคนให้บอกว่ามู่หวั่นชิวเป็นสหายของตนใครกล้าหาเรื่องเท่ากับหาเรื่องตนด้วย ทั้งยังไม่วางใจเอาป้ายหยกส่วนตัวให้มู่หวั่นชิวเก็บเอาไว้ พอจากไปมู่หวั่นชิวถึงเห็นฉินจง และคิดถึงข่าวลับในชาติก่อนได้ ได้แต่กังวลแต่ช่วยอะไรไม่ได้นอกจากภาวนาให้ปลอดภัยเพราะถุงหอมนั้นคือยาแก้ผงกระดูกอ่อนที่หลีจวินต้องเจอ
กลับมาที่บ้านสั่วจื่อ เหยาซื่อซิงมาขอโทษด้วยตนเองหลังรู้ข่าวที่เหยาอู่ไปหาเรื่องมู่หวั่นชิวและแอบร่วมมือลับๆกับตระกูลหลิ่วที่คิดจะเปิดกิจการเครื่องหอมเช่นกัน พอได้เงินจากที่หลีจวินทิ้งไว้ และของเหยาซื่อซิงมู่หวั่นชิวเลยคิดจะเปิดร้านเครื่องหอมเอง และได้ปลอมตัวเป็นบุรุษชื่อเฮยมู่ไปเจรจาซื้อขายร้านหานจี้ที่โดนร้านเหยาจี้เล่นงานจนดำเนินกิจการต่อไปไม่ได้ โดยไม่ขอป้ายชื่อร้าน ได้ราคาลดมาห้าร้อยตำลึงเหลือเจ็ดร้อยตำลึง ตอนไปทำป้ายชื่อร้าน มู่หวั่นชิว เขียนชื่อ ไป่เยี่ย ตอนที่ได้ฟังคำพูดของท่านข่งทำให้มู่หวั่นชิวคิดได้ถึงการรังสรรค์กลิ่นที่ก่อนหน้านี้ได้แต่อ่านแต่ไม่เข้าใจ ราวกับเป็นตำราสวรรค์ แต่ตอนนี้เมื่อเข้าใจแล้วแต่ก็ยังไม่มีความสามารถถึงขั้นนั้นได้แต่เก็บไว้ในใจ และได้ประทับตราหลีของหลีจวินลงไปที่ป้ายชื่อร้านด้วย ทำให้คนนึกว่าตระกูลหลีมาเปิดกิจการเครื่องหอมที่เมืองซั่วหยางแล้ว หลังจากส่งมอบร้าน มู่หวั่นชิวก็เริ่มทำธูปเขียว และใบสนหอมเอาไว้ กำหนดเปิดร้านคือหลังงานประชันเครื่องหอม
ที่งานประชันเครื่องหอม มู่หวั่นชิวได้เจอกู่ฉินศัตรูเก่าในชาติก่อนทำให้คิดถึงความแค้นครั้งเก่าพลาดการดมกลิ่นไป เขียนออกมาได้เพียงสองกลิ่น แต่ตอนประกาศผลเข้ารอบที่ต้องได้สองร้อยอันดับแรกกลับติดอันดับเพราะนางเขียนคำตอบสองกลิ่น แต่ใบประกาศกลับประกาศว่านางเขียนสิบสองกลิ่น แต่ทำให้พลาดร้อยอันดับแรกเข้าไปแข่งต่อไม่ได้ แต่ครั้งนี้เพราะหลีจวินต้องการตามหากลิ่นสนที่ได้พบตอนเดือนสิบสองจึงเพิ่มเงื่อนไขใครสามารถทำกลิ่นสนได้จะได้เข้าสอบต่อ มู่หวั่นชิวจึงมีโอกาส นางเลือกทำเครื่องหอมตอนแรกจะทำธูปเขียวออกมาเพื่อสร้างชื่อให้โรงธูปไป่เยี่ยแต่ได้ฟังเรื่องการแข่งขันที่เกิดขึ้นจึงเปลี่ยนใจ และได้ชนะหนึ่งร้อยคะแนนเต็มด้วยการทำธูปพระพยักหน้า มู่หวั่นชิวประกาศว่าจะขายที่โรงธูปไป่เยี่ยแห่งเดียวตัดหน้าสมาคมเครื่องหอมและกู่ฉิน มีคนคัดค้านเพราะมู่หวั่นชิวสอบรอบแรกไม่เข้าเกณฑ์ให้รอใบสนหอมที่นางทำ กู่ฉินคิดแผนร้ายอยากได้สูตรลับที่คิดว่าเป็นของตระกูลเว่ยแน่นอน แต่ตัวมู่หวั่นชิวต้องตาย ทั้งวิธีหลอกล่อ และวิธีต่างๆนานา แต่มู่หวั่นชิวไหวตัวทัน กันไว้ทุกทาง สุดท้ายกู่ฉินจะเปลี่ยนในสนหอมจากของจริงเป็นของปลอมทำให้มู่หวั่นชิวแพ้หรือไม่ต้องตามอ่านในเล่มสามต่อ

หลังอ่านเล่มสอง :
ในเล่มนี้นางเอกของเรามู่หวั่นชิวเริ่มแสดงความสามารถออกมาจากการดมกลิ่นส่วนผสมธูปหอมของอาจารย์หลิวออก แต่เพราะมันเป็นผงทำให้จามออกมา ทำให้ต้องใช้สูตรตระกูลเว่ย ทำให้เครื่องหอมตระกูลเว่ยปรากฏออกมาอีกครั้ง ยังมีทั้งคนที่อิจฉาพยายามฆ่านางตั้งแต่แรกอย่างเหยาจิ่น และสุดท้ายยังเจอศัตรูคู่แค้นจากชาติก่อนกู่ฉิน กับต้องลุ้นว่าหลีจวินจะผ่านด่านเคราะห์ที่จะทำให้ตายในชาติที่แล้วได้หรือไม่ ต้องตามอ่านเล่มสามต่อทันที

[4e3a · Rating 3 out of 5]

รีวิวเล่ม 2

แหม่!! อยากจะเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น "สุดแต่ใจจะไขว่คว้า" นอ.รันทดเกิ๊นนน มีแต่คนอยากร้ายกาจใส่อยากทำร้ายอยากฆ่า ตัวละครหญิงในเรื่อง10คนเกลียดนอ.ไปแล้ว9คนค่ะ
เล่มที่2แล้ว แต่ยังคงอ่านไปเอ๊ะไปคร่า การกระทำของตัวละครและเหตุการณ์บางอันคือมันไม่ได้อ่ะ แล้วคุณชายหลีนี่ปักใจอะไรกับนอ.มากมายอ่ะ แค่เจอในบ่อนกะตอนขอฝน อยู่ๆก็ยอมช่วยนอ.แบบถวายหัวและ ออกหน้าออกตาอะไรเบอร์นั้นอ่ะ ไหนว่าหยิ่งมากไง คือมันไม่มีเหตุผลมารองรับเลยอ่ะ
แล้วบรรดาผู้หวังดีกะนอ.นี่โคตรปัดแข้งปัดขา ขัดขวางความเจริญตลอดๆ นี่อย่าทำ นั่นไม่ดีนี่ไม่ได้ โอ้ยยยยย!!ลำใยมาก
และก็ยังคงอ่านสะดุดกับรูปประโยคที่ไม่ค่อยลงตัวอยู่บ่อยๆ

[Rintea W · Rating 4 out of 5]

เล่มนี้คือการสร้างเนื้อสร้างตัว ฝึกฝนการเป็นนักปรุงเครื่องหอม นางเอกเริ่มต้นจากศูนย์ พัฒนามาเรื่อยๆ ถูกกลั่นแกล้ง ฯลฯ (ถ้าไม่มีเวลาข้ามได้)
ครึ่งเล่มหลังหลีจวินมาแล้ว❤️ มู่หวั่นชิวก็มีทักษะและฝีมือมากขึ้นจนทำธูปหอมดังๆขึ้นมาได้ เริ่มก่อร่าง ซื้อร้าน มีคนดีคอยช่วย ตรงนี้ก็ยังนับว่าไม่เสียทีที่ได้เกิดใหม่ ไม่ได้อาภัพไปเสียทุกอย่าง
อ่านจบไปได้อย่างรวดเร็ว ก็ต้องลุ้นต่อไปว่าเล่มหน้าหลีจวินจะมีบทบาทขึ้นไหม (ถ้ายังค่าตัวแพงเหมือนเดิมคงเซ็ง)

[Wanmata · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้สนุกเลย ความพยายามอุตสาหะอดทนของนางเอกเริ่มส่งผล
มีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น เก่งขึ้นเรื่อยๆ

ชีวิตก็ยังรันทดอยู่ พอเริ่มจะดี ก็จะมีตัวร้ายโผล่มา
ตัวร้ายแต่ละคนก็ร้ายเกิ๊น อะไรจะขนาดนั้น

ยังดีที่มีคนช่วยเหลือบ้าง พระเอกโผล่มาโชว์เทพบ้าง
ไม่ให้ตกต่ำเกินไป

ชอบที่นิยายสื่อว่า ชะตาชีวิตเปลี่ยนได้ แต่ไม่ใช่นั่งเฉยๆ
ต้องพยายามและตั้งใจจริง

รอลุ้นเล่มต่อไป

[Cinnamon · Rating 4 out of 5]

เล่มนี้เริ่มสนุกขึ้นตอนที่นางเอกเริ่มก้าวเข้าสู่วงการเครื่องหอมจากงานประชันฝีมือ คนไม่ประสงค์ดีก็เพิ่มขึ้น หลายสิ่งหลายอย่างล้วนแต่เป็นเหตุชักนำพานางกลับสู่ต้าเยี่ย ที่ที่นางพยายามหลบเลี่ยงมาตลอดตั้งแต่กลับชาติมาเกิดใหม่ ทางฝ่ายหลีจวินก็ยังไม่รู้ข่าวคราว ไม่รู้ว่าโชคชะตาจะเปลี่ยนผันได้ทันหรือเปล่า รอลุ้นเล่มถัดไป

[Nessy Bunny · Rating 5 out of 5]

มีความรันทด ต้องเริ่มทุกอย่างจากศูนย์ ค่อยๆเรียนรู้พัฒนา ความรู้สึกเหมือนจับต้องได้ นางเอกมีความพยายามและเด็ดเดี่ยวมาก
‘แม้จะต้องลำบาก ทุกยากยิ่งกว่าที่เป็นอยู่ แต่นางจะไม่ขอกลับไปเดินทางเดิมอีก’ 👍🏻👍🏻👍🏻 ชอบ

[daoluvftcat · Rating 3 out of 5]

เล่มนี้เป็นช่วงฝึกฝนวิชาของนางเอก มีอุปสรรครุมเร้าอย่างต่อเนื่อง เสียดายที่พระเอกออกมานิดเดียวเอง

[Surisa · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้นางเอกพยายามเปลี่ยนแนวชีวิตตนเองอย่างมาก มีทั้งโชคดีและโชคร้ายเกิดขึ้น แต่นางเอกมีความเข้มแข็งมากขึ้น มองอนาคตว่าตนเองจะต้องทำอย่างไรให้ชีวิตดีขึ้น เจ้มจ้นมาก็เลยค่า

[Natcha Sittichaikan · Rating 5 out of 5]

สนุกอ่าาาา คืออ่านแล้วเกร็งมาก ลุ้นมากกกกก

[Anida · Rating 4 out of 5]

รู้สึกว่าจะเป็นสไตล์ของนักเขียนคนนี้นะที่ทำให้นางเอกเนี่ยต้องสู้ชีวิตตลอดเวลา อ่านแล้วเหนื่อยมาก ตัวร้ายก็ออกมาร้ายมากๆ ตอนนี้(ตัวร้าย)ออกมาสองคนแล้ว

[桂英 吴 · Rating 4 out of 5]

เรื่องนี้ได้อ่านการเพิ่มทักษะของนางเอก ได้เรียนรู้ว่า คนที่เป็นอัจฉริยะจริง ๆ นั้น มีพรสวรรค์ 1% หยาดเหงื่ออีก 99%

รอลุ้นเอาใจช่วยนาง

[Keen · Rating 5 out of 5]

ยังคงเอาใจช่วย และลุ้นกับชะตาชีวิตของนางเอกต่อไป ชอบตรงที่นางเอกไม่ได้เก่งเทพไปเลย แต่มีการพัฒนา skill ไปเรื่อยๆ และชอบที่ชะตาชีวิตไม่ได้ราบลื่น มีอะไรให้ตื่นเต้นตลอดเวลา

[Monaliz Juang · Rating 3 out of 5]

ขอรวมรีวิวเล่ม 1-2 ในเล่มเดียว การตายของนางเอกคือคล้ายกับการไปรักคนไม่ดี ถูกหลอกใช้พอหมดความหมายก็แค่หาวิธีกำจัดทิ้ง นางเอกจึงแค้นเคือง และได้มีโอกาสย้อนกลับมาในวัยเยาว์อีกครั้ง เธอพยายามหลีกเลี่ยงไม่ให้ตนเองต้องซ้ำรอยเดิม ด้วยความยากลำบากกายและใจ แต่ก็ยังมีความเฉลียวฉลาด และแกล้งโง่เพื่อเอาตัวรอด

เนื้อเรื่อง โครงเรื่องถือว่าดี แต่ความน่ารำคาญระดับ 10 คือตัวร้าย แบนราบมากกกกกกกก คือไม่ชอบขี้หน้าก็เล่นงาน อิจฉาก็เล่นงาน ดูไม่มีชั้นเชิง และมีตัวร้ายเต็มไปหมด จนอ่านแล้วรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับปัญหาของนางเอก อีกทั้งตัวนางเอกเองก็เอาตัวเองเข้าไปในปัญหาด้วยการทำตัวเองให้มีภัย ไม่ว่าจะการทดลอง นำเสนอผลงาน การขอฝน นางเอกล้วนเอาตัวเองไปที่โล่งแจ้ง ให้คนเอามีดมาแทงตัวเอง ตอนอ่านเลยไม่รู้สึกสงสาร เพราะเหมือนจะหลีกเลี่ยง แต่ความจริงคือเอาตัวเองเข้าไปหาปัญหามากกว่า

ส่วนพระเอกยังไม่แน่ใจว่าใช่ไหม พระเอกก็ดูจะช่วยเหลือนางเอกเกินไปพอสมควร ไม่แน่ใจว่าช่วยเพราะอะไรกันแน่

เอาเป็นว่าเรื่องนี้ไม่น่าจะใช่แนว ถึงจะอ่านแนวแก้แค้นมาเยอะ แต่ตัวละครตัวร้ายมากขนาดนี้ อ่านแล้วเหนื่อยจริงจัง