We zijn in een fout vakantiepark in Zuid-Europa, in een postkantoor, in een ziekbed, op de markt, in een spookcafé, in een beschimmeld Limburgs huisje, het station van Maastricht, een volle tram, de slijmerige regen. Sylvia Witteman kijkt om zich heen en verwondert zich over de merkwaardigheden van het dagelijks leven. Waarom verkoopt de Hema geen shirts met "Cute little vakkenvuller' erop? Waarom zou iemand in godsnaam een tatoeage nemen van een verwarmingsradiator? Waarom zou iemand een opgezette kat in een bruidsjurkje hijsen? Waarom zijn er al oliebollen in oktober? Op deze vragen is geen antwoord, behalve: tragiek is overal. Niemand is later prinses, sinterklaasgedichten worden verhaspeld en als je een dode poes begraaft dan krijgt ze zand in haar oogjes. Het enige dat je kunt doen is een saucijzenbroodje eten en verder met je leven. We zijn hier immers niet in China; we zijn zomaar ergens beland.
Re-read 2021: Besloten maar weer eens Sylvia Witteman te herlezen. Ik heb helaas niet al haar boeken dus hopelijk gaat de biebs volgende maand weer open, maar ik heb er een aantal en die ga ik zeker herlezen. Ik heb genoten van deze columns en lekker gelachen.
---------------------------
Sylvia Witteman heeft weer een heel boek vol met haar leuke columns. Je wilt niet weten hoe moeilijk het was om me in te houden die niet online te lezen steeds als ze er een schreef! Maar ik heb het toch gedaan, voornamelijk (ik kon toch 2 of 3 keer het niet weerstaan). Weer lekker veel gelachen, meegeknikt als ik het ergens (helemaal) mee eens was, en genoten. Van Kerstmis tot pubers tot resorts en slechte vakantieparken tot muziekwinkels die verdwijnen, van alles komt voorbij. Sylvia Witteman heeft een heerlijke schrijfstijl en neemt geen blad voor het mond. Verrukkelijk! Ik kan niet wachten op haar volgende boek.
Hier valt weinig nieuws meer over te vertellen. Ik lees elke avond voor het slapen gaan twee tot drie columns voor. Meestal heb ik ze een paar jaar eerder in de krant gelezen, maar over het algemeen herinner ik me ze niet. Net als Anneke trouwens. Wat dat betreft zijn het echte toetjes: aan het einde van de krant, aan het einde van de dag en aan het einde van het geheugen.
Wanneer ik iets van Sylvia Witteman las in de Volkskrant, voelde ik me spontaan links-activist, moralist, idealist etc. Etc. Terwijl ik helemaal niet zo door het leven ga normaal gesproken. Toch had ik zin om iets te lezen wat lekker wegleest en heb ik haar een kans gegeven. Ik ben het nog steeds niet altijd eens met haar (bekrompen) wereldbeeld, maar ze heeft me desalniettemin hardop doen lachen en af een kijk voor bijzondere alledaagse situaties bij me aangewakkerd. Chapeau chapeau
Echt hard gelachen. Niet alle stukjes zijn even mooi afgerond, maar die paar waar ik echt in een scheur lag waren de moeite waard. Herkenbaar, ook vooral omdat ook ik naar de Hema op de Kinkerstraat ga, en de AH op het museumplein. Ook ik las over "je doet veel dingen voor het laatst zonder het te merken" (maar hoefde gelukkig niet zoals Sylvia puberkinderen te gaan optillen).
Haha. Heerlijk om tussendoor even te lezen. Sylvia heeft een heerlijke, sarcastische vorm van humor en beschrijft situaties op een hilarische manier. Fijn als "snack" boek. Want je hebt het namelijk zo uit.