Mέσα σε παλάτια, επικίνδυνες ζούγκλες, ερημικές εκτάσεις κι ένα φρενοκομείο εκτυλίσσονται διαφορετικές ζωές ετερόκλητων ανθρώπων, που όμως συνδέονται μεταξύ τους από την παρουσία ενός αλλόκοτου ζώου: μίας κόκκινης τίγρης. Με βλέμμα γεμάτο σοφία και ατσάλινους μύες, είναι εκεί για να τους δείξει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν.
Σε ένα άλλο μέρος, σε έναν άλλο χρόνο, δύο αδέρφια -ένας ιππότης και μία σαμάνος- ψάχνουν καταφύγιο σε ένα δάσος, προκειμένου να σώσουν τη ζωή τους. Τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά μεταξύ τους; Εκεί που τίποτα δεν φαίνεται να ταιριάζει, οι ομίχλες από πορφυρό χρώμα γεφυρώνουν το χάσμα.
Ο Μάριος Μητσόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Ιωάννινα, όπου σπούδασε Βιολογία. Από μικρός έκανε κάποιες απόπειρες να ασχοληθεί με τη συγγραφή ιστοριών φαντασίας. Ευτυχώς που οι πρώτες εκείνες προσπάθειες δεν είδαν το φως της μέρας. Γράφει και ασχολείται εντατικά με τη λογοτεχνία από το 2012, ενώ τον ελεύθερο του χρόνο τον αφιερώνει στη μουσική και τα βιντεοπαιχνίδια. Τον τελευταίο καιρό επιμελείται το ψηφιακό, ερασιτεχνικό περιοδικό Ονειροβασίες ενώ συμμετέχει, όσο μπορεί, και στην έκδοση του fanzine Αλλόκοσμες Ιστορίες με αρχισυντάκτη τον Θανάση Παπαγεωργίου. Μπορεί να τον συναντήσει κανείς στο goodreads.com, όπου υπάρχει και μία λίστα με τις δουλειές του μέχρι τώρα. Email επικοινωνίας: oneirovasies@yahoo.com
Τον Μάριο τον γνώρισα τυχαία, όπως τυχαία γίνονται τα σπουδαία, αλλά κ τα άσχημα πράγματα στη ζωή. Τη γνωριμία μας θα την κατέτασσα στην πρώτη κατηγορία. Γιατί καταρχάς εκτίμησα τον άνθρωπο, την προσωπικότητά του. Κ αναπόφευκτα, τον συγγραφέα. Έχω αναφέρει αρκετές φορές πως κάποια Είδη δεν τα διαβάζω. Όμως, πώς μπορείς να προσπεράσεις έναν άνθρωπο, χωρίς να αναζητήσεις τον συγγραφέα που περιέχει; Έτσι πήρα στα χέρια μου το συγκεκριμένο βιβλίο, το πρώτο σε σειρά της συγγραφικής πορείας του. Μου άρεσε η ιδέα να υπάρχουν σπονδυλωτές αυτόνομες ιστορίες με συνδετικό κρίκο μια κόκκινη τίγρη. Μου άρεσε όπως συνδέει τον Πρόλογο με τον Επίλογο. Μου άρεσαν οι ιστορίες του. Με ταξίδεψαν σε μέρη ιδιαίτερα, Φανταστικά, παραμυθένια. Κυρίως όμως μου άρεσε η γραφή του. Ο τρόπος που ξεδιπλώνει τις ιστορίες του κ κυρίως το λεξιλόγιό του. Θεωρώ πως είναι μια πένα που θα ξεχωρίσει τα επόμενα χρόνια στον χώρο του Φανταστικού.
Είναι κάποιες φορές που οι Θεοί σού χαμογελούν κι ένα βιβλίο που αγοράζεις δίχως να γνωρίζεις τίποτα γι’ αυτό ή τον συγγραφέα του, τελικά αποδεικνύεται ένα μικρό διαμάντι. Σε κάτι λιγότερο από εξήντα σελίδες θα ήταν ανόητο ν’ απαιτήσω κάποια στιβαρή κοσμοπλασία ή μια ενδελεχή ανάπτυξη των ηρώων που μας παρουσιάζει ο Μάριος Μητσόπουλος στις σύντομες ιστορίες του βιβλίου. Προσωπικά, βρήκα κάτι πιο σπάνιο από τα προαναφερθέντα στοιχεία, κάτι ανόθευτο που μ’ έκανε να ταξιδέψω πλάι στην Κόκκινη Τίγρη. Βρήκα ένα ύφος που λάμπει, βρήκα ουσία. Θα τολμήσω να πω πως βρήκα και μια απάντηση στο ερώτημα με τι θα έμοιαζε μια ιστορία ηρωικής φαντασίας γραμμένη από την πένα του Λευκάδιου Χερν. Τα θερμά μου συγχαρητήρια στον Μάριο! Όχι μόνο θα ξαναδιαβάσω το εν λόγω βιβλίο, αλλά θ’ αναζητήσω κι άλλα έργα του. Πιστέψτε με, το αξίζει.
Μια συλλογή σύντομων, σπονδυλωτών -θα έλεγα- ιστοριών που έχουν ως βασικό στοιχείο σύνδεσης μια αλλόκοτη, μυστηριώδη κόκκινη τίγρη.
Πρόσφατα διάβασα την Κυνηγό της Ερήμου, το πιο πρόσφατο βιβλίο του Μάριου, και ομολογώ πως έμεινα ιδιαίτερα ικανοποιημένος από την εμπειρία. Σειρά είχε αυτό το μικρό βιβλίο, όπου διαπίστωσα πως τα θετικά στοιχεία που αποκόμισα από την προηγούμενη ανάγνωση μόνο τυχαία δεν ήταν. Εδώ ίσως υπάρχουν σημεία που φαίνεται η απειρία του δημιουργού (η πρώτη ιστορία είναι λίγο αδύναμη) και οι ιστορίες είναι τόσο μικρές που κάλιστα θα μπορούσε κανείς να τις χαρακτηρίσει ως διηγήσεις και όχι ως διηγήματα, ωστόσο το στιβαρό και γοητευτικά μυστικιστικό υφος του συγγραφέα είναι ολοφάνερο και αρκεί και με το παραπάνω να αιχμαλωτίσει τη φαντασία και να σε ταξιδέψει.
Τελειώνοντας το βιβλίο, δύο ήταν οι σκέψεις που έκανα: α) Θα ήθελα η Κόκκινη Τίγρη να ήταν περισσότερο ανεπτυγμένο, γιατί όχι διπλάσιο σε μέγεθος β) ο Μάριος Μητσόπουλος έχει τα φόντα να δώσει σπουδαίο βιβλίο, περιμένω όμορφα πράγματα στο εγγύς μέλλον.
Ενδιαφέρον βιβλιαράκι, αλλά θέλει πάρα πολύ δουλειά στο κομμάτι της πλοκής και γενικά του στησίματος μιας αφήγησης για να αναδειχθεί. Σίγουρα θα διαβάσω και επόμενο έργο του συγγραφέα.