Πολιτικοί και πολιτική: 70 χρόνια αναμνήσεις, αγώνες, ντοκουμέντα

by Σπύρος Λιναρδάτος

(. . .) Το βιβλίο αυτό μπορούσε να έχει και τον τίτλο «Η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας, όσο και όπως την γνώρισα». Με τους περισσότερους πολιτικούς που συνεργάστηκα ερχόμενος σε συχνή επαφή, είτε ως πολιτικός συντάκτης εφημερίδων - πριν από τη διδακτορία της «Αυγής», μετά τη δικτατορία και τη διάσπαση του ΚΚΕ, του «Βήματος» - είτε ως πολιτικό στέλεχος της Αριστεράς - απέκτησα και ανθρώπινες σχέσεις. Με μερικούς μάλιστα στενές. Στάθηκα πάντως συνεπής απέναντί τους, γι’ αυτό δε νομίζω ότι έχει κανένας παράπονο μαζί μου. Και, τώρα, στις αναμνήσεις αυτές, προσπαθώ να τους παρουσιάσω, όπως τους γνώρισα, χωρίς υμνολογίες, αλλά ούτε και «κάθετες» καταδίκες. Ο πολιτικός συντάκτης, ο δημοσιογράφος γενικότερα, δεν είναι κανένας ανώτερος κριτής. Βρίσκεται και αυτός στα πλαίσια και το κλίμα της εποχής του. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)
Περιεχόμενα

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΓΙΑΓΚΟΥ ΠΕΣΜΑΖΟΓΛΟΥ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΝΙΚΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΛΗΞΟΥΡΙ: ΠΑΙΔΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΑ ΕΦΗΒΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΑΘΗΝΑ - ΒΑΡΒΑΚΕΙΟ - ΠΟΛΕΜΟΣ
ΤΡΙΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΚΑΤΟΧΗ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΣΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ
ΠΕΜΠΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΑΝΑΠΗΡΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (1950-1967)
ΕΚΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΩΝ
ΕΒΔΟΜΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ - ΝΕΑ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
ΟΓΔΟΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Η ΟΚΤΑΕΤΙΑ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΕΝΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ - ΚΟΜΜΑΤΩΝ - ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΩΝ
ΔΕΚΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΝΕΑ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
ΕΝΔΕΚΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΕΠΟΧΗ ΣΗΜΙΤΗ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

939 pages, Paperback

First published January 1, 1999

About the author

Δημοσιογράφος και ιστορικός, ο Σπύρος Λιναρδάτος (1923-2004) γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς. Τελείωσε το Βαρβάκειο Γυμνάσιο στην Αθήνα και μπήκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1940. Από τις πρώτες μέρες της Κατοχής παίρνει μέρος στην οργάνωση του σπουδαστικού αντιστασιακού κινήματος, ως στέλεχος της ΟΚΝΕ. Με την ίδρυση της ΕΠΟΝ του αναθέτουν την οργάνωση του κινήματος νεολαίας σε συνοικιακούς τομείς της Αθήνας. Επαγγελματίας δημοσιογράφος από το 1946, δουλεύει σε αθηναϊκές εφημερίδες ("Ριζοσπάστης", "Ελληνική Ημέρα", "Η Αυγή" κ.λπ.) με δύο περιόδους αναγκαστικής διακοπής: από το Φλεβάρη του 1948 ως τις αρχές του 1952 που βρίσκεται εκτοπισμένος σε νησιά και στρατόπεδα συγκεντρώσεως (Ικαρία, Μακρόνησος, Άη Στράτης) και από τις 21 Απριλίου 1967, που συλλαμβάνεται και εκτοπίζεται στα Γιούρα και αργότερα στη Λέρο (Παρθένι και Λακκί) ως το καλοκαίρι του 1970. Ταυτόχρονα με τη δουλειά του σε καθημερινές εφημερίδες, ασχολείται με μεταφράσεις λογοτεχνικών και πολιτικών έργων σε γνωστούς εκδοτικούς οίκους και συνεργάζεται με φιλολογικά και πολιτικά περιοδικά. Από το 1954 γράφει σε πρώτη μορφή τα ιστορήματα για την περίοδο 1935-41, που θα εκδοθούν αργότερα σε πέντε τόμους. Από τότε ασχολείται πιο συστηματικά με τη σύγχρονη ελληνική Ιστορία. Από το 1972 αρχίζει να γράφει το ιστόρημά του για την περίοδο 1949-67 που θα εκδοθεί αργότερα (1978-86) σε πέντε τόμους με γενικό τίτλο "Από τον Εμφύλιο στη Χούντα". Μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της ΕΔΑ από το 1956 και αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ από το 1961, έρχεται (το 1965 στο Βουκουρέστι) σε σύγκρουση με την ηγεσία του κόμματος για την πολιτική της τής περιόδου και για γενικότερα προβλήματα του αριστερού κομμουνιστικού κινήματος. Λίγο πριν από τη διάσπαση αποχωρεί από το ΚΚΕ. Τον Αύγουστο του 1968 πρωτοστατεί στη διαμαρτυρία εκατό εξορίστων του Παρθενίου Λέρου για τη Σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία. Μετά τη Μεταπολίτευση υποστηρίζει την κίνηση (Ηλία Ηλιού κ.ά.) για συσπείρωση δυνάμεων της Αριστεράς στην ΕΔΑ. Από το 1974 ως το 1982 που συνταξιοδοτείται εργάζεται ως πολιτικός συντάκτης στην εφημερίδα "Το Βήμα", με την οποία εξακολούθησε να συνεργάζεται με άρθρα και μετά τη συνταξιοδότησή του ως τις αρχές της δεκαετίας του '90. Συνεργάστηκε επίσης κατά καιρούς σε πολιτικά περιοδικά ("Αντί", "Ταχυδρόμος", "Οικονομικός Ταχυδρόμος" κ.λπ.)

Reviews

[Pinko Palest · Rating 2 out of 5]

Ενώ ο Λιναρδάτος έχει πάρα πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να πει, το βιβλίο ουσιαστικά αποτελεί συρραφή από άρθρα του (και μάλιστα στα πιο ηθικοπλαστικά τους σημεία, που σήμερα ηχούν κάπως στριγκά και παράξενα), αν και με αρκετές αυτοβιογραφικές σελίδες στην αρχή, αλλά μόνο με μερικές σκόρπιες παρατηρήσεις μετά. Μακάρι να επέκτεινε περισσότερο αυτές τις παρατηρήσεις, πχ για τον Ανδρέα, τον Καραμανλή, τον Μαύρο, τον Μαρκεζίνη. Ειδικά για τον Καραμανλή, τον υποσκάπτει υπέροχα, αποκαλύπτοντας τη μεγαλομανία του, ενώ ο Μαρκεζίνης αποδεικνύεται ιδιαίτερα συμπαθητικός