چندان نتونستم با طرح ها ارتباط برقرار کنم. چندتایی طرح بود که به نظرم جالب می اومدن
کلا ایده ی ابژه شدن انسان و فروکاسته شدنش در حد شیء قابل فهمه و در بعضی طرح ها جالب نشون داده شده
حتی می شه استفاده از موش و گربه و ماهی - هم به صورت سالم و هم به صورت استخوان - در طرح ها رو یه جورایی با موش و گربه بازی مدام آدم ها پیوند زد - هر چند به دلیل زیبایی و ملاحت گربه از یک طرف و موجوداتی که ترکیبی از ماهی و گربه اند از طرف دیگه نمی تونیم بگیم طرح ها سرتاسر منفی اند. بیشتر یه جور نگاهند، نگاهی بی طرف. آدم های دونده با اون پاهای خاص هم چنانکه خود اسدی پور گفته دوندگی مدام آدم ها رو نشون می دن
می شه حرف های دیگه ای هم زد اما همچنان خیلی جاها هست که تفسیرها شکست می خوره. و من بشخصه بدون تفسیر و به صرف ظاهر نمی دونم لذت خاصی ببرم از غالب این طرح ها