Nu Gille en de Kring verslagen lijken, likt de Drakenburcht zijn wonden. De doden worden begraven en iedereen, Fenna incluis, probeert een nieuw ritme te vinden.
Toch blijft de angst bestaan. De Moeder is van slag, Fenna voelt zich niet lekker en Eames ziet zich genoodzaakt maatregelen te nemen die haar helemaal niet aanstaan.
Net als het lijkt dat alles onder controle is, gebeuren er vreemde dingen. Want hoe kan het lichaam van een jonge vrouw uit de catacomben verdwijnen? Wie was zij en bestaat er een verband tussen haar en Gille? Maar die is toch dood?
Terwijl Fenna's persoonlijke zorgen toenemen en zelfs de babydraakjes het moeten ontgelden, moet zij het opnemen tegen haar aartsvijand, in een ultiem treffen om de Drakenburcht te redden.
Schemergeest is het afsluitende deel van de trilogie.
"Het voelde alsof er een wurm of een slang door zijn hersenen gleed, glad, vol, zich koesterend en vasthakend inieder leeg plekje dat hij kon vinden." ~ p29
Arghhhhhh wat een $@#* einde!!!! In 3 zinnen wordt alles, maar dan ook echt ALLES weer veranderd. Echt, Cocky van Dijk, wat doe je me aan? En dit bedoel ik echt heel erg positief, voor zover dat kan, want stiekem ben ik ook heel erg boos en tegelijkertijd hou ik van je. Snappen jullie het nog?
"Tijd voor een nieuw begin voor alles en iedereen." ~ p121
Schemergeest is het derde en laatste deel uit de Drakenzieler trilogie. Het deel waarin alles op zijn plek moet gaan vallen, maar wat wederom voelt als een grote achtbaan. Een absolute overtreffende trap van de voorgaande delen. Omdat het het laatste deel is, wil ik niet te veel over de inhoud vertellen, om spoilers te voorkomen. Wel kan ik vertellen dat dit deel een nog duisterder randje heeft gekregen, en dat niets te gek is. Met een hele grote verrassing, waarvan ik nou eigenlijk nog niet helemaal weet wat ik er van moet vinden. Origineel was het in iedergeval wel! Net als voorgaande delen, heb ik echt met volle teugen genoten van dit boek en ben ik er echt doorheen gevlogen voor mijn gevoel. Het verhaal blijft in een consistente lijn doorgaan zoals de voorgaande delen, met een continue opbouwende spanning. De wisselende perspectieven storen totaal niet tijdens het lezen, maar voegen juist absoluut iets toe. Wel heb ik nog steeds het gevoel hier en daar iets te missen in het verhaal, kleine overgangen hier en daar, net een beetje meer diepgang wat betreft de personages zelf. Maar dit zijn slechts puntjes op de i, want het blijft een heerlijke wereld om jezelf al lezend in te verliezen.
"Het was een goede stilte, zoals je die kan ervaren tussen twee mensen in wederzijds begrip." ~ p174.
Net als voorgaande delen krijgt ook dit laatste deel een dikke 4 sterren. Iedereen die ook maar een beetje van fantasy en draken houdt MOET dit boek gewoon lezen. En wat ben ik blij dat het eerste deel van Drakenijs, Kristallen hart ook al klaar ligt! Ik ben nog lang niet klaar om afscheid van Fenna's wereld te nemen namelijk ♡
Het laatste deel van de Drakenzieler trilogie. Ik kan even niet geloven dat het over is.
Dit deel vond ik persoonlijk de beste. De ene gebeurtenis volgt snel op de andere, maar niet op een slechte manier. De vaart blijft lekker in het verhaal zitten. En ik had enorme moeite om te stoppen met lezen! En het einde had ik nooit zien aankomen. Geweldige wending van het verhaal.
In dit deel keert wederom de rust terug op de Drakenburcht, maar de Moeder is enorm van slag door het hele gebeuren. Maar dat blijkt niet het ergste probleem als er kleine draakjes en eieren beginnen te verdwijnen. Ondertussen heeft Gille een bijzondere bondgenoot gevonden met een enorme kennis van duistere magie.
Wederom merk ik een bepaalde groei op bij de personages, waarbij Jerko mijn favoriet was in dit deel. Degene waar ik meer over had willen weten was toch wel Cillian. Ik vind dat maar een rare snuiter, maar helaas word er over hem niet veel verteld. Misschien in andere boeken nog?.
Verder durf ik iedere Fantasyfan deze serie aan te raden. Na een wankele start ben ik er in ieder geval doorheen gevlogen. Het is goed onderbouwd en enorm creatief.
In het derde deel van deze trilogie: Drakenzieler, Schemergeest komt Gille weer terug en doordat er iets met hem gebeurt ontwikkelt hij zich verder met de amuletten van zijn meester. Ook Fenna ontwikkelt zich en wordt bijgestaan door meester Yrrab. Er is toch weer een enorme dreiging voor de Schemerwereld, want de moeder is van slag. Fenna heeft al haar kracht nodig om daar iets aan te doen. Intussen komen er jonge draakjes uit eieren en er gebeurt iets heel opmerkelijks met Fenna. Ze probeert om orde op zaken te stellen en haar leven onder controle te krijgen, maar door de dingen die gebeuren, lukt het maar moeilijk. Steeds is er weer wat mis, zo erg zelfs dat er Drakenzielers uit andere burchten worden gevraagd om hulp te bieden. Uiteindelijk loopt het goed af (of toch weer niet?) er blijven een paar mogelijkheden open voor een vervolg voor de personages, hoewel het voor Fenna wel afloopt met een hoogtepunt in haar leven. De spanning zit er van het begin tot het einde goed in en dit boek is een mooie afronding van deze trilogie. Maar als lezer merk je wel dat er nog veel meer staat te gebeuren, alleen zal dat waarschijnlijk op een ander plek zijn. Hopelijk weer een nieuwe trilogie met een nieuw verhaal.
Ik was echt enorm benieuwd naar dit derde en laatste deel in de trilogie. Ik ben normaal gesproken niet goed in het afsluiten van series. Laatste delen blijven hier regelmatig jaren op de plank staan, ook als ik de eerste delen geweldig vond. Ik geloof dat het een stukje verlatingsangst is. Zolang ik het laatste boek niet lees, hebben de personages me nog niet verlaten. Gelukkig heeft deze serie een spin-off en kreeg ik recensie-exemplaren van de uitgever. Twee fijne duwtjes in de rug!
Toen ik gisteravond aan dit boek begon zat ik er ook meteen weer helemaal in. Voor ik het wist was ik alweer over de helft en leefde ik weer helemaal mee met met name Fenna in dit boek. Het is wel duidelijk dat Gille, die in het eerste boek echt nog hele begrijpelijke beslissingen nam, nu echt niet meer te redden was. De vraag was vooral wie hij in zijn val allemaal mee zou slepen en hoe lang anderen hem zouden laten begaan.
Aan de ene kant is de herhaling van zetten wel een beetje merkbaar. In het eerste boek nam Fenna het op tegen de kring, maar zowel in het tweede als het derde boek wordt eigenlijk hetzelfde gevecht geleverd. Dat is ook wel erg realistisch. We weten allemaal dat een oorlog uit meerdere veldslagen bestaat, maar daardoor werd het boek ergens ook wel weer een beetje voorspelbaar. Het was een kwestie van wachten op het eindgevecht en de hulp van een draak.
Maar, dit boek heeft een enorm toffe en verrassende verhaallijn die ervoor zorgde dat ik toch koortsachtig de bladzijdes om bleef slaan. De verhaallijn was de perfecte combinatie van emotioneel, waardoor ik helemaal met Fenna meeleefde, en spannend. De spanning wordt ook enorm goed opgebouwd en op een bepaald moment voelde ik mijn hart echt in mijn keel bonken! Ik heb dan ook, ondanks de herhaling, wel enorm van het boek genoten.
Ik kan nu al niet wachten om de vervolgserie op te pakken!
Prachtig boek. Het tweede deel viel tegen maar het derde deel is weer net zo goed als de eerste. Niet te langdradig en veel verassende gebeurtenissen. De chaos in de schemerwereld, de geboorte van een bijzonder draakje, de treurige situatie van Meester Vorric, de zwangerschap van Fenna en de wraak van Gille met bijzondere afloop. Het was allemaal heel mooi en spannend om te lezen. Ik heb genoten en de schrijfster verdient een pluim.
Ik ben blij dat ik deze serie heb gelezen. Misschien ga ik Drakenijs ook lezen.
zit al heel haar leven met haar neus in de boeken. Dit leidde ertoe dat ze beheerder werd van MagicTales.nl, ze de manuscriptenwedstrijd met Luitingh Fantasy mede organiseerde en jureerde, bij Fantastels heeft gejureerd en zelf is gaan schrijven.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van Zilverspoor voor deelname aan de Zilverboekenclub o.l.v. Natascha van Liempt
Uitgeverij: Zilverspoor
Genre: fantasy
Cover en flaptekst:
Een lichtblauw doorschijnend soort van doodshoofd staart me met lege oogkassen indringend aan. Daaronder een bal van vuur. Intrigerend en mysterieus
De flaptekst is spannend en krachtig.
Quote:
Bron:
Proloog:
Duisternis …
Klamme nevelige handen sloten zich om zijn enkels en trokken hem naar beneden. La … me … los! Hij schopte met zijn benen in een poging de handen van zich af te schudden.
Nagels sneden in zijn vel, de handen kropen omhoog, langs zijn heupen, zijn borstkas, zijn armen, totdat ze zich om zijn keel sloegen.
Ik … nee! Hij snakte naar adem en schudde met zijn hoofd van links naar rechts. ‘Hel …’
Zijn lippen konden de hulpkreet niet meer vormen. De duisternis werd dikker en zwaarder. Ze voelde als zwarte stroop die aan hem vast bleef kleven en die hem verstikte. Zijn lijf schreeuwde om zuurstof. Hij kermde van de pijn, terwijl hij steeds verder de diepte in werd getrokken.
Een schok trok door zijn lichaam. Zijn voorhoofd voelde opeens koud, waardoor hij een stukje naar boven schoot. Weg van de duisternis, weg van de grijpende handen. Achter zijn gesloten oogleden kon hij iets van licht onderscheiden. Niet veel, maar het was íets. Hij probeerde zijn ogen te openen, maar het enige wat hij voor elkaar kreeg, was het bewegen van zijn oogbollen. Niet erg, het is een begin …
Voor even liet hij zich zweven. De dreiging was nu iets minder. Maar hij was moe, zo moe. Hoe heerlijk zou het zijn om toe te geven aan die duisternis, om zich mee te laten sleuren de diepte in, naar het niets?
Hij voelde hoe hij iets verder wegzonk, weg van de oppervlakte, weg van het licht. En nog voordat hij op adem was gekomen, voelde hij de handen weer om zijn enkels sluiten.
Nee … !
Hij worstelde, kronkelde, sloeg met zijn armen en benen.
Het verhaal:
Nu Gille en de Kring verslagen lijken, likt de Drakenburcht zijn wonden. De doden worden begraven en iedereen, Fenna incluis, probeert een nieuw ritme te vinden. Toch blijft de angst bestaan. De Moeder is van slag, Fenna voelt zich niet lekker en Eames ziet zich genoodzaakt maatregelen te nemen die haar helemaal niet aanstaan. Net als het lijkt dat alles onder controle is, gebeuren er vreemde dingen. Want hoe kan het lichaam van een jonge vrouw uit de catacomben verdwijnen? Wie was zij en bestaat er een verband tussen haar en Gille? Maar die is toch dood? Terwijl Fenna's persoonlijke zorgen toenemen en zelfs de babydraakjes het moeten ontgelden, moet zij het opnemen tegen haar aartsvijand, in een ultiem treffen om de Drakenburcht te redden. Schemergeest is het afsluitende deel van de trilogie.
Mijn leesbeleving:
Vanaf deel een van deze trilogie opende mijn hart zich voor Fenna. Ze raakt ne diep. Ik vind haar zo ongelooflijk sterk en in haar grote hart is ruimte voor zowel mens als dier. Ook in dit derde deel was mijn fascinatie groot voor de veerkracht van Fenna. Met schijnbaar gemak focust zij zich weer op haar taak als leerling Drakenzieler.
Cocky van Dijk is er wederom in geslaagd om de personages gedetailleerd uit te diepen en ze een zichtbare ontwikkeling door te laten maken. Alhoewel je dat bij sommigen ijskoude rillingen geeft. Net als je denkt dat het meest duistere kwaad de wereld uit is richt het zich toch weer op. Sluimerend, in het diepste geheim een schaduw blijvend om op het moment suprème zoveel mogelijk schade te berokkenen.
De opbouw is logisch en geloofwaardig. Moeiteloos wisselt het verhaal van de ene gebeurtenis naar de andere. Je leest dat niet alleen maar je bevindt je daadwerkelijk in doe gebeurtenissen. Je voelt ze in elke vezel van je lijf. Mijn liefde voor draken is nog groter geworden. Ik zou wensen dat ook ik met hen kon praten. Gelukkig is het dat naast gruwelijke inktzwarte dier en mensonterende gebeurtenissen ook ruimte is voor liefde en nieuw leven.
Nieuw leven dat met de meest vertederende en liefdevolle devotie wordt beschermd voor de toekomst. De spanning wordt hoog opgevoerd en benam me meerdere malen de adem. De plot is ongelooflijk explosief, vurig en intens. Om in de epiloog alle ruimte te bieden aan welverdiende en oprechte bewondering voor mensen die hun leven wagen om anderen te redden. En dit te uitten in dankbaarheid en de allerhoogste eer om bescherming ook voor de toekomst te waarborgen.
Na dit afsluitende deel mis ik Fenna. Ik ben van haar gaan houden. Bedankt Cocky van Dijk voor dit schitterende verhaal. Ik ben fan.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
De opbouw is logisch en geloofwaardig. De spanning is er continu waardoor je geboeid door blijft lezen. Als ik niet las dacht ik aan de personages hoe het met hen zou gaan. Net als je dacht dag het goede het kwade de genadeslag had toegebracht bouwde het zich weer op. Dat deed me wel denken aan De Terminator waarin het kwaad als het verslagen lijkt ook weer terug komt.
Dit verhaal is krachtig, fascinerend, filmisch, beeldend en voelt als een intense beleving voor lichaam en geest.
Petje af voor Cocky van Dijk. Dat zij nog maar veel boeken mag schrijven.
Schemergeest van Cocky van Dijk is het afsluitende deel van de trilogie Drakenzieler, waar Spiegelgeest en Sluimergeest aan vooraf gingen. De delen sluiten mooi op elkaar aan met een korte opfrisser in de proloog. Het vervolg op deze trilogie is een duologie Drakenhart, waarin Kristallen Hart en Kristallen Ziel verschenen en voor Fenna opnieuw een hoofdrol is weggelegd. Op de Drakenburcht zijn ze druk bezig met herstelwerkzaamheden en likken ze hun wonden na de afgeslagen aanval op Gille en De Kring. Alleen angst en zorgen regeren, omdat er niet alleen vreemde dingen gebeuren in de Schemerwereld met een ‘moeder’ die van slag lijkt te zijn, maar ook op de Drakenburcht. Dit keer lijkt iemand het op de kraamkamer gemunt te hebben en worden draakjes en eieren ontvoerd. En opnieuw moeten ze het opnemen tegen een nog sterkere vijand. In Schemergeest wordt de verhaallijn van Fenna en Gille verder uitgewerkt. Hun communicatie over en weer is te vergelijken met yin en yang; goed versus kwaad, zwart – wit. Fenna leert zichzelf steeds beter kennen en gebruikt mindfullness om rustig te worden en haar krachten op te roepen. Ze zit boordevol schuldgevoelens en heeft tijd nodig door de grote veranderingen in haar lichaam en leven. Gilles leven staat op zijn kop sinds hij Zahir uit de Schemerwereld heeft gehaald, Hij is min of meer in zijn macht en een duistere magie ontwikkelt zich verder door toedoen van Zahir. Arlan is zorgzaam en werkt op de kraamkamer Van de Drakenburcht en zijn angst om Fenna te verliezen is goed voelbaar. Er gebeurd veel en emoties zijn goed voelbaar.
Van Dijk heeft een schrijfstijl die tot de verbeelding spreekt en de fantasiewereld komt tot leven. Ze weet de aandacht van de lezer vast te houden met korte spannende hoofdstukken. Meeleven met de personages kost geen enkele moeite. De auteur heeft een rijke fantasie en heeft in Schemergeest de draken weer een grotere rol gegeven en laat goed zien dat een zogenaamde ‘bloedband’ niet zo onschuldig is als dat deze in eerste instantie lijkt. Het is jammer dat wisseling van perspectief in een hoofdstuk niet erg duidelijk wordt aangegeven. Hierdoor moest ik regelmatig terugbladeren in mijn ebook, omdat ik deze gemist had. Tegen het einde komt het verhaal in een stroomversnelling door een aanval op de Drakenburcht en volgen er meerdere onverwachte wendingen, waarin necromantie een rol speelt.
Schemergeest eindigt met een megacliffhanger die een verwachting schept voor een vervolg.
Terwijl de laatste strijd nog naijlt, probeert iedereen op de Drakenburcht de draad weer op te pakken. Fenna kan nog steeds niet geloven wat er allemaal is gebeurd voordat ze Gille konden verslaan.
Rustig kan je de situatie echter nog steeds niet noemen. De Moeder is van slag, Fenna heeft vreemde klachten en Eames moet beslissingen nemen die Fenna’s vrijheid beperken.
“Fenna had het koud en warm tegelijk. Ze wist niet wat ze ervan moest denken of vinden. De schok had de overhand.” Cocky van Dijk
Ondanks alle maatregelen gaat het opnieuw mis. Als zelfs de babydraakjes niet veilig zijn, weet Fenna dat haar aartsvijand toch weer is opgestaan.
Schemergeest van Cocky van Dijk is het derde deel van de spannende en magische Drakenzieler serie.
Van sommige werelden kan je haast geen genoeg krijgen, en de wereld van Fenna en ‘haar’ draken is er daar voor mij één van. Cocky van Dijk heeft de Drakenburcht, en alles daaromheen, op een tot de verbeelding sprekende manier tot leven gebracht, waardoor je haast gelooft dat je het gebrul van de draken zelf kunt horen. Natuurlijk moet ik daarbij nogmaals zeggen dat ik echt een liefhebber ben van magische drakenverhalen, maar ik weet haast zeker dat veel meer lezers van deze serie zullen genieten.
Als je met dit deel in je handen staat en de voorgaande delen nog niet hebt gelezen, pak die er dan ook even bij, want dit is echt een vervolg waarbij je de kennis van de hele serie nodig hebt. En stiekem maakt me dat een klein beetje jaloers, omdat dat betekent dat jij deze serie nog helemaal kan gaan ontdekken.
Cocky van Dijk gaf Schemergeest weer een aantal zeer verrassende wendingen en, naast de fijne personages die we al mochten ontmoeten, ook een aantal nieuwe karakters. Hierdoor voelt het verhaal niet alleen vertrouwd, maar ook fris.
Schemergeest wordt opnieuw vertelt vanuit verschillende personages, waardoor de acties en de beweegredenen van alle verschillende spelers duidelijk worden overgebracht. Cocky van Dijk heeft met dit alles gezorgd voor een spannend en veelzijdig avontuur dat je niet loslaat.
Alweer het laatste deel van deze te gekke reeks. Cocky heeft me met deze 3 boeken tot haar fanbase verworven. Wat waren ze goed!
De drakenburgt is druk in de weer om alles na de strijd met de Kring weer op orde te krijgen. Alles word hersteld, de doden begraven en iedereen probeert weer het leven op te pakken, zo ook Fenna.
Toch klopt het niet, de moeder blijft van slag, ze heeft een vreemd ritme. Ook Fenna blijft zich onrustig en niet lekker in haar vel voelen maar ze kan de vinger niet op de zere plek leggen.
Wanneer er kleine draakjes verdwijnen en er meerdere vreemde dingen gebeuren binnen de burgt slaat de twijfel toe?
Is Gille eigenlijk wel verslagen of school er meer achter de Kring.
Fenna zal tot het uiterste moeten gaan om drakenburgt te verdedigen en haar ergste vijand te verslaan.
Wat vind ik?
Wederom ben in gegrepen door het verhaal, ik heb hem verslonden! Cocky van Dijk heeft een weergaloos einde weten te geven aan deze trilogie, barstend vol spanning en twisten weet ze het verhaal tot een eind te brengen.
Wanneer Cocky schrijft bevind ik me daadwerkelijk in de Drakenburgt, ik zie het zo voor me. Levendig, spannend, het kost me geen enkele moeite om deze boeken te lezen.
Ik kan er nog hele pagina’s aan besteden hoe goed ik deze reeks vond, maar heb liever dat je dat zelf gaat ontdekken!
Laatste deel uit de Drakenzieler trilogie. Dit boek heeft een nog duister tintje dan het vorige deel.
We lezen iets meer over Fenna en haar ouders, er verdwijnen draakjes en eieren, en krijgt Gille een bondgenoot, maar of hij daar nou echt gelukkig van wordt. De personages in dit boek, hebben een goede groei meegemaakt.
Het einde was erg onbevredigend, en ik vermoed dat we nog niet af zijn van Fenna of Gille. Ik had graag wat meer willen lezen over de werking van de magie, ook had ik graag wat meer geweten over Jerko, in deel 1 nog een bijfiguur, nu toch een belangrijke speler. Wat waren zijn motieven om de kant van Gille te kiezen. Hoe zit het nou precies met de draken en de mensen.
Prima einde van de trilogie, toch vond ik het minder spannend dan deel 2. De verhaallijnen werden weer wat minder uitgewerkt waardoor dit boek me niet echt in de ban hield. Niet dat ik niet genoten heb van dit boek, dat zal mijn rating wel duidelijk maken. Maar wat het voor mij nog beter zou maken is meer beschrijvingen, zodanig dat ik helemaal in het boek gezogen wordt. Hoe werkt de magie die ze gebruiken. Ook Jerko zijn verhaal, mocht voor mij wat meer inhoud krijgen. Zodat zijn beweegredenen nog duidelijker worden.
Ik heb weer enorm genoten van dit boek van Cocky van Dijk. Net als de andere twee boeken uit deze trilogie trekt ook dit boek je het verhaal in en laat je lang nadat je de laatste bladzijde gelezen hebt pas weer los. Het verhaal heeft allerlei verrassende wendingen, je komt eindelijk wat meer te weten over het gezin waar Fenna uitkomt en het boek is af en toe gewoon nagelbijtend spannend.
Terug een prachtig boek! Boek 2 was wat minder, maar in dit boek is de spanning en snelheid ideaal. Hier en daar weer wat verrassende wendingen zoals we ze uit boek 1 kennen, al mochten deze wat ruimer omschreven worden. Het einde doet naar meer smachten!
Een van de meeslepende en spannendste boeken van 2016.
De Drakenburcht is aan het bijkomen van de laatste aanval en iedereen probeert hun normale gang van zaken weer op te pakken. Maar dat is Fenna en Arjan niet gegund. Naast dat de Schemerwereld van streek is blijkt Fenna zwanger te zijn. Ondertussen groeien de krachten van Gille en beraamt hij een wraak actie tegen de Drakenburcht.
Drie keer is scheepsrecht en dat geld helemaal voor dit deel. Cocky wist mij al te pakken met haar voorgaande delen en dit heeft ze nu weer gedaan. Alleen maar omdat ik moest slapen heb ik het boek niet achter elkaar uitgelezen. Zo meeslepend en op het eind spannend was het. Ze bouwt de karakters verder uit en in dit derde deel van de trilogie knoopt ze een aantal eindjes mooi aan elkaar. Hierdoor heeft ze een afgerond verhaal afgeleverd. Maar gelukkig is er nog genoeg te vertellen voor aansluitende delen, want er is nog zoveel te ontdekken in haar wereld en je vraagt je af wat er met verschillende figuren verder zal gebeuren
De hele Drakenzieler trilogie is een aanrader als je van Fantasy houd met originele uitgangspunten, een verhaal van groei, emotie en ontwikkeling, maar bovenal een spannend en meeslepend verhaal.
Cocky van Dijk is duidelijk een schrijfster die haar verhaal zorgvuldig en langzaam opbouwt. Vandaaruit werkt ze naar het einde toe die ze voor ogen heeft, dat is op zichzelf heel erg knap, maar juist dit gaat soms wat ten koste van een stukje spontaniteit. Althans dat is het gevoel wat ik bij deze trilogie kreeg. Dit slotdeel is een genot om te lezen en maakt het wat mindere tweede deel weer goed.
Kunnen karakters je nog verbazen als je ze al twee boeken lang kent? Ja, blijkbaar wel! Alles wat al drie boeken lang een vraagteken is, komt netjes bijeen aan het einde, maar er is ook nog ruimte voor nieuwe, bizarre wendingen die de schrijfster volledig geloofwaardig weet te beschrijven. Er staat meer op het spel dan ooit in dit derde deel van de drakenzielertrilogie, dat wonderbaarlijk over het vorige deel heen gaat qua kwaliteit en schrijfstijl. Ook dit is weer zo’n boek dat heerlijk makkelijk wegleest. Dat smaakt naar meer!