شعر فضا

by Tadao Andō, محمدرضا شیرازی

اين كتاب در مورد معماري است

Genres: Architecture

176 pages

First published January 1, 2004

About the author

Tadao Ando is a Japanese self-taught architect. Tadao Ando's body of work is known for the creative use of natural light and for structures that follow natural forms of the landscape, rather than disturbing the landscape by making it conform to the constructed space of a building. Ando's buildings are often characterized by complex three-dimensional circulation paths. These paths interweave between interior and exterior spaces formed both inside large-scale geometric shapes and in the spaces between them.

Reviews

[Ayob Alaie · Rating 5 out of 5]

از بهترین کتاب‌های چاپ شده در حوزه‌ی معماری بی‌شک خواند تفکرات درخشان تادائو آندو در باب معماری برای کسانی که در زمینه‌ی معماری فعالیت می‌کنند الزامی است. پیشنهاد میکنم کسانی‌هم که حتی فقط به هنر علاقه دارند سراغ این کتاب برن آشنایی با معماری برای تمامی افراد جامعه بسیار ضروری است از این نظر که تمام زندگی ما وابسته به آن است ما در فضای معماری تمامی وجوه زندگی ما را در برگرفته است معماری را از ساختمان سازی صرف جدا کنید معماری که از مبانی نظری معماری دور باشد ساختمان‌های پوچ و ضد انسان بنا‌ می‌کند که تاثیر مخربش بر اجتماع سالها باقی می‌ماند.

[Solmaz · Rating 4 out of 5]

اگر معماری را چونان یک متن که دارای کلامی ویژه است بینگاریم ، آنگاه می توان گفت که معمار پیش از آنکه متن خود را با عناصر معماری بسازد ، آن را در کلمه می نویسد و می اندیشد
اگر نیچه و دیلتای فیلسوفان زندگی اند ، بی شک آندو معمار زندگی است . او بدنبال فضای زندگی است . فضایی که در آن زندگی روزانه جاری است

[Helia Naseri · Rating 3 out of 5]

خوشحالم که از طریق این کتاب با تادائو آندو و معماریها و فضاسازی هاش آشنا شدم.
معماری که برام خیلی عزیز شده. با کارهاش ارتباط برقرار میکنم و برام دوست داشتنیه.

[Naghme · Rating 5 out of 5]

معماری شعرِ فضاست.

[Melika Khoshnezhad · Rating 4 out of 5]

وقتى معمارى رو رها كردم هميشه مى‌دونستم كه به‌ش بازخواهم گشت، نه به‌عنوان يه معمار، به‌عنوان كسى كه نسبت به اين هنر سحرآميز كنجكاوه. و على‌رغم اينكه خوندن رشته‌ی معمارى براى من اشتباه بود الان پشيمون نيستم ازش. تادائو آندو معمار عجيبيه، تو اين روزگار به‌شدت آكادميک به‌صورت خودآموز معمار شده و هيچ‌وقت تحصيلات آكادميک نداشته. بر اين باوره كه فضاهايى كه در سازه‌هاش ايجاد مى‌كنه بايد ناهمگن باشن چون انسان موجود ناهمگنيه و اين موجوديت ناهمگن به فضايى نياز داره كه منطبق بر ساختار هستى‌اش باشه. مى‌خواد انسان‌ها در فضاهايى كه ايجاد كرده، متوجه ماهيت زمان، نور، تاريكى، زندگى، مكان و هستى خودشون بشن. معتقده معمار بايد به نداى زمين گوش بده و ساختمانش رو متناسب با نياز زمين و بسترهاى فرهنگى، تاریخی و اجتماعى اون جامعه طراحى كنه. آندو معمار انسان‌ها و طبيعته و با توجه به اينكه كاراش در فضاى بينابينى ميان معمارى سنتى ژاپن و معمارى غرب قرار مى‌گيره به‌نظرم براى معماران ايرانى ميتونه خيلى راهنماى خوبى باشه. ضمن اينكه آندو به نظرم فيلسوفه و ميشه مثل من اصلاً به خاطر آشنايى معمارانه مطالعه‌ش نكرد، بلكه ازش چگونه نگاه كردن به زندگى رو آموخت.

[Salar Jodeiri · Rating 3 out of 5]

آندو اولين معماري بود كه ترم اول دانشگاه شناختم و اين اولين كتابي بود كه راجع بهش خوندم. خاطرم نيست كه كتاب از بحثاي معماري چي داشت، اما يادم هست كه شخصيت خود آندو بسيار تحت تاثيرم قرار داد. فقرش، خود ساختگيش، خوره ي كتاب بودنش، ورزش دائمي ش و استقامت اخلاقي و رفتاريش كه از ورزشش (بوكس) با خودش آورده بود هنوز هم برام انگيزه درست ميكنه.