Πρώτη βιογραφία ενός από τους πιο σημαντικούς και ενδιαφέροντες στοχαστές του 20ού αιώνα. Με αφετηρία τη νεανική πολιτική δράση του Καστοριάδη στην κατεχόμενη Αθήνα, ο Francois Dosse αναφέρεται αρχικά στην άφιξή του στο Παρίσι -ήταν κι αυτός ένας από τους υπότροφους που ταξίδεψαν με το θρυλικό "Ματαρόα"-, τη συμμετοχή του στο γαλλικό τροτσκιστικό κίνημα, την ίδρυση του περιοδικού Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα, στο οποίο θα βάλει τη σφραγίδα του. Το Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα θα είναι το πρώτο έντυπο της Αριστεράς που θα ασκήσει καταλυτική κριτική στο σοβιετικό οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο, συμβάλλοντας έτσι στην ανάδυση της λεγόμενης αντιαυταρχικής Αριστεράς, αλλά και στη διάδοση ιδεών και απόψεων που θα δώσουν εν πολλοίς τον τόνο στον Μάη του 68.
Οικονομολόγος, κοινωνιολόγος, φιλόσοφος, ψυχαναλυτής, πολιτικός στοχαστής, πραγματικός homo universalis της εποχής μας, ο Καστοριάδης θα γίνει ευρύτατα γνωστός με το θεμελιώδες έργο του Η φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας (1975), αλλά και με άλλα κείμενα και βιβλία του, τα περισσότερα από τα οποία κυκλοφορούν και στα ελληνικά.
Η βιογραφία του από τον Francois Dosse βασίζεται σε ενδελεχή έρευνα αρκετών ετών, μέρος της οποίας ήταν και οι συζητήσεις του με περίπου πενήντα άτομα που γνώριζαν τον Καστοριάδη και συνεργάστηκαν κατά καιρούς μαζί του.
Αυτός ο κοσμοπολίτης Έλληνας, που δεν έπαψε ποτέ να μελετά την αρχαιοελληνική φιλοσοφία και να εμπνέεται από την αθηναϊκή δημοκρατία του 5ου π.Χ. αιώνα, παραμένει πάντα επίκαιρος, τόσο για τη διεισδυτική κριτική του στην υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, όσο και για το πρόταγμα της αυτονομίας, το οποίο ποτέ δεν έπαψε να προβάλλει ως προϋπόθεση για την εμβάθυνση της δημοκρατίας και τη χειραφέτηση της κοινωνίας.
Ο Πιερ Βιντάλ-Νακέ, αναφερόμενος στον Καστοριάδη, έκανε λόγο για "μεγαλοφυΐα", ενώ ο Εντγκάρ Μορέν τον είχε αποκαλέσει "τιτάνα του πνεύματος".
François Dosse is a French historian and philosopher who specializes in intellectual history. After devoting his doctoral thesis (1983) to the Annales School, Dosse turned his research interests to structuralism, the philosopher Paul Ricœur (his biography,Paul Ricœur. Les sens d'une vie (published in 1997), has become the standard authority) and the historian Michel de Certeau. François Dosse is one of the founders of the journal EspacesTemps. In 2007, he published Gilles Deleuze et Félix Guattari, biographie croisée (English trans. Gilles Deleuze and Félix Guattari: Intersecting Lives [2010]), where he advocated the rehabilitation of Guattari in an intellectual history that had made place only for Deleuze. François Dosse is currently Professor of Contemporary History at the Institut Universitaire de Formation des Maîtres at Créteil.
Βαθμολογώ με 3 και εξηγώ: δεδομένου του θέματος, το βιβλίο ήταν δύσκολα κατανοητό από έναν μη μυημένο στο θέμα αναγνώστη. Όλα πήγαιναν καλά μέχρι και την κατανόηση (τα κατάλαβα!) του Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα. Όταν μπήκε στην ψυχανάλυση και στα "θεσμισμός" και "φαντασιακό", το έχασα. Παρόλαυτά δεν θεωρώ ότι φταίει το βιβλίο-το οποίο είναι πολύ καλογραμμένο (καλά δομημένο και λεπτομερές όσο πρέπει, καθόλου παραπάνω), αλλά εγώ που δεν θέλησα να μπω στον κόπο να δώσω παραπάνω χρόνο για να κατανοήσω περισσότερο.
Το βιβλίο του Γάλλου ιστορικού Φρανσουά Ντος, υπό τον τίτλο «Καστοριάδης: μια ζωή», αποτελεί την πρώτη επίσημη βιογραφία του μεγάλου Έλληνα στοχαστή Κορνήλιου Καστοριάδη, η οποία κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ.
Ξεκινώντας από την πολιτική του δράση στην Αθήνα της κατοχής, τη μετάβαση στο Παρίσι με το περίφημο «Ματαρόα», την κριτική αμφισβήτηση του Μαρξισμού, την εμπλοκή του στο τροτσκιστικό κίνημα και την ίδρυση του περιοδικού «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα», το βιβλίο διατρέχει τη δημόσια παρουσία του Καστοριάδη στην πνευματική ζωή της Γαλλίας.
Ο Φρανσουά Ντος φωτίζει την προσωπικότητα του δημιουργού της «Φαντασιακής θέσμισης της κοινωνίας» με στιγμές από τον ιδιωτικό του βίο, τη σχέση με τους γονείς του, τις συντρόφους του, τις κόρες του.
Γράφει για προσωπικές στιγμές και επιθυμίες, όπως την τελευταία: Να ταφεί «στο κοιμητήριο του Μονπαρνάς κι ένας δεξιοτέχνης του κλαρίνου να παίξει ένα μοιρολόι».