Langs vaderszijde

Het schismatieke schrijven #4-5

by Erik Vlaminck

255 pages, Paperback

First published January 1, 2005

About the author

Erik Vlaminck is een Vlaamse roman- en theaterauteur. Hij is geboren op 2 juli 1954 in Kapellen (België).
Hij leidde de Antwerpse SchrijversAcademie en de Vlaamse Auteursvereniging en hij is voorzitter van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde.

Erik Vlaminck in de Nederlandstalige Wikipedia

Erik Vlaminck in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren

Erik Vlaminck bij "Schrijversgewijs"


Erik Vlaminck is a Flemish writer.

Reviews

[Kirsten · Rating 3 out of 5]

dit is de tegenhanger van "langs moederszijde".

In beide boeken doorspit Erik Vlaminck de levens van eerdere generaties in zijn families (jawel, langs vaders- en moederszijde). De taal en setting zijn oervlaams, maar de thema's universeel: migratie, oorlog, verzet en collaboratie, loyaliteit en lijfsbehoud.

Knap.

[Christine Bonheure · Rating 5 out of 5]

In Langs vaderzijde zet Erik Vlaminck op een volkse en warme manier de (oorlogs)geschiedenis neer van in het bijzonder zijn vader, grootvader en diens zus Virginie. Het voelt alsof je aan de keukentafel meeluistert naar verhalen die al generaties worden doorverteld. Zijn stijl is toegankelijk, maar dat doet niets af aan de diepgang — integendeel zelfs. Met subtiele menselijke details weet hij je als lezer diep te raken. De structuur zit uitstekend in elkaar, en de spanningsboog is er een om u tegen te zeggen. Tot de allerlaatste pagina bleef ik geboeid zitten lezen. Terloops ontdek je ook waar zijn huidige kritiek op de rijkere klasse vandaan komt. De twee andere delen, Langs moederzijde en Langs schrijverszijde, heb ik net gekocht en lees ik heel binnenkort. Want die doorleefde manier waarop Vlaminck over zijn familie vertelt, dat beheersen maar weinig schrijvers. Ik lees Vlaminck graag!

[Liesbet Vandewalle · Rating 3 out of 5]

'Langs vaderszijde', deel 2 in de roman fleuve van Erik Vlaminck. Over zijn familiegeschiedenis, ja. Maar toch vooral over mensen die de gevolgen van de eerste en twede wereldoorlog ervaren. Brandend actueel, jammer genoeg. En in dit deel ook weer beklijvende passages over de psychiatrie/zorg uit de vorige eeuw.

In 't schoon Vlaams waar ik zo van houd. Je hóórt de personages gewoon praten.

Ik vind het geweldig hoe Vlaminck mensen portretteert, met veel aandacht voor 'gewone' mensen en hun volkse taal, doen en laten.

Heerlijke herinneringen ook aan oude zegswijzen en uitdrukkingen die ik al lang niet meer gehoord had en die voor gegniffel zorgen.

Een heel prettige leeservaring, zoals gewoonlijk met Vlaminck.