Ένα παράξενο κοράκι με ανθρώπινη φωνή, γυρεύοντας σωτηρία από τους αντισημίτες, εισβάλλει στην κουζίνα ενός Αμερικανοεβραίου αλλά δοκιμάζει μια δυσάρεστη έκπληξη. Την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ένας φτωχός φοιτητής αναλαμβάνει να κάνει ταχύρρυθμα μαθήματα αγγλικών σε έναν τρομαγμένο Γερμανό πρόσφυγα. Αργότερα, σε ένα ταξίδι αναψυχής στη Σοβιετική Ρωσία, ένας επιμελητής εκδόσεων που χήρεψε πρόσφατα, πολιορκείται στενά από έναν ταξιτζή και επίδοξο συγγραφέα, ο οποίος θέλει πάση θυσία να δει τα γραπτά του δημοσιευμένα. Μια περίεργη διαφήμιση οδηγεί έναν καθηγητή, ορθολογιστή μέχρι το κόκαλο, στο σπίτι ενός ραβίνου που υπόσχεται θαύματα με τη βοήθεια ενός ασημένιου στέμματος. Το φαινομενικά άκακο σχόλιο ενός ιστορικού τέχνης προς έναν συνάδελφό του γλύπτη προκαλεί μια παρεξήγηση δίχως τελειωμό στο Καπέλο του Ρέμπραντ, που χαρίζει και τον τίτλο στον δεύτερο συγκεντρωτικό τόμο των διηγημάτων του απαράμιλλου Μπέρναρντ Μάλαμουντ. Η τέχνη –τα όρια, οι εμμονές, τα αδιέξοδά της– κυριαρχεί σε αρκετές από αυτές τις ιστορίες. Επανέρχεται συχνά και ο Φίντελμαν, ένας αποτυχημένος τύπος από τη Νέα Υόρκη που πραγματοποιεί στην Ιταλία μια ευτράπελη υπαρξιακή περιπλάνηση.
«Ένας αυθεντικός συγγραφέας πρώτης γραμμής».
Σωλ Μπέλοου
«Ένας από τους σπουδαιότερους διηγηματογράφους των ΗΠΑ στον εικοστό αιώνα».
Τhe New York Times
«Οι ιστορίες αυτές, λαμπερά πετράδια τα οποία αστράφτουν διαφορετικά κάθε φορά που ο Μπέρναρντ Μάλαμουντ αλλάζει την εστίασή του, διερευνούν διαχρονικές ανθρώπινες αγωνίες ενόσω ακριβώς αφήνουν τους αναγνώστες μαγεμένους».
Οι ιστορίες του Μάλαμουντ είναι ευφάνταστες, χαρακτηρίζονται από ανατροπές, άλλοτε χιουμοριστικές και άλλοτε τραγικές, περιέχουν ερωτικές σκηνές, φρικώδεις και θανατερές εικόνες, ήρωες απόλυτα συνηθισμένους και καθημερινούς, καθώς και παρίες με περίεργα ήθη και εξεζητημένη συμπεριφορά. Τον Μάλαμουντ τον απασχολεί ιδιαίτερα η θέση των Εβραίων στο ιστορικό συνεχές και η συνύπαρξή τους με τους άλλους λαούς μέσα στο αστικό περιβάλλον, με οπτική περισσότερο ανθρωπολογική παρά πολιτική. Οι ήρωές του είναι επίμονοι μαχητές, αισιόδοξοι ακόμα και μέσα στην αρρώστια και το πένθος, αγωνίζονται για μια καλύτερη επόμενη μέρα. Σε κάποια διηγήματα η ιλαρή ατμόσφαιρα και οι παραιτημένοι χαρακτήρες μού θύμισαν κάτι από τον τσεχοφικό κόσμο. Οι συχνές αναφορές σε λογοτεχνικούς ήρωες, ποιητές, ζωγράφους και άλλους εικαστικούς φανερώνουν την ευρυμάθεια του συγγραφέα και την αγάπη του για το δημιουργικό κομμάτι του ανθρώπινου πολιτισμού. Όλες αυτές οι αναφορές είναι αξιοζήλευτα χωνεμένες στον ιστό των αφηγήσεων, δεν περισσεύουν ούτε κουράζουν τον αναγνώστη.
Ο Μπέρναρντ Μάλαμουντ ένας είναι στιλίστας της μικρής φόρμας. Χρησιμοποιώντας κατά βάση ρεαλιστικές αφετηρίες, απλώνει το σύμπαν των ηρώων του σε μια πολύχρωμη πανανθρώπινη βεντάλια με αναφορές σε μύθους και ιστορικά γεγονότα, στις τέχνες και τους δημιουργούς τους, πάντα με ανθρωπιστική οπτική και ευαισθησία. Πρόκειται για έναν συγγραφέα ιδιαίτερα γενναιόδωρο τόσο απέναντι στους ήρωές του, όσο και απέναντι στον αναγνώστη. Ο δεύτερος αυτός τόμος των διηγημάτων του αποτελεί μια αξιομνημόνευτη αναγνωστική εμπειρία. [Ολόκληρη η κριτική μου εδώ: https://diastixo.gr/kritikes/xenipezo...]