Այս գրքում ընթերցողն աոաջին անգամ կծանոթանա վերջին տասնամյակներում պետական գաղտնիք համարվող մի շարք իրադարձությունների բացահայտումներին, nrnք առաջին հայացքից առասպելական են թվում, սակայն բացարձակ իրական դեպքեք են: Վեպի հիմքում հայտնի ակադեմիկոսի հայտնագործություններն են։ Առաջին անգամ ընթերցողին ամբողջովին կներկայանա համաշխարհային գիտության այս հսկայի իրոք առասպելական ոդիսականը: Սակայն «Մենակը» վեպը գեղարվեստական ստեղծագործություն է, և նրա գլխավոր հերոս Առնո Սարոյանը իրականում մարմնավորում է երկու հոգու՝ գիտնականի և հայտնի գրողի կերպարները: Վեպում անձնական կյանքի դրվագները բացառապես Առնո Սարոյնինն են ե որևէ կապ չունեն գիտնականի հետ: Դեպքերը տեղի են ունենում Հայաստանում և Մոսկվայում: Ընթերցողը հերոսներից շատերին կճանաչի, քանի որ, ի տարբերություն հեղինակի նախորդ՝ «Ռեզիդենտը» վեպի, այս գրքում գործող անձինք մեր ժամանակակիցներն են:
Հրաշալի գիրք, հրաշալի մարդու մասին: Մեկ անգամ ևս համոզվում ես, որ գործի մարդու համար ավելորդ են բոլոր կոչումները, ինչ որ տեսակի տիտղոսները: Ապրել և չիմանալ նման հայ ազգի գիգանտների մասին կարելի է մեղք համարել: Գրիգոր Գուրզադյան՝ իմանալ, ճանաչել... և իհարկե գնահատել նրա մարդ տեսակը:
Մեծ հետաքրքրությամբ կարդացի։ Ընթացքում լիքը բացահայտումներ արեցի, նոր բաների մասին մտածեցի, ու կարևորը, հասկացա` ամեն ոք միայն արտաքինից է ինքն իր հետ ԲԱՑԱՐՁԱԿ ներդաշնակ թվում։
Հերոսն էլ ասում է. "Ես միշտ մենակ եմ Բայց ո՞վ մենակ չէ։ Միայն նա, ով դա չի գիտակցում..."
اولین تجربه ام از ادبیات ارمنستان این رمانِ کم نظیرِ آشوت آقابابیان است. رمانی که به زعم من در مرز بین فیکشن و نان فیکشن به سر می برد و در عین حال که روایت تخیلی و پرداخته ی ذهنِ نویسنده بخصوص در مورد زندگی شخصیِ «گریگور گورزادیان» اخترفیزیکدان برجسته ی ارمنی را در خود جا داده، به واقعیت ها و رویدادهای جهان علم در زمان زندگی این دانشمند و فعالیت های علمی او نیز پایبند بوده و در نهایت با پایانِ درجه یکی که نوشته، تجربه ی خیلی خوبی را برای مخاطب رقم می زند.
پ.ن: به نظرم حق این رمان خیلی بالاتر از این حرفهاست که این چنین نادیده گرفته شده و یا در میان سیلِ عظیمِ کتاب های بی ارزش دیگه ای که توسط ناشران مختلف بارها و بارها چاپ شده اند، گم شده. به طوری که چاپ اول این رمان که خودم هم آن را خواندم متعلق به سال 96 است.
شبیه رمانای سایت نودوهشتیا بود،توصیفاتش و ایدهآل بودن و همهچی تموم بودن شخصیت اصلیش دقیقا منو یاد اونا مینداخت.کتابو صرفا چون چاپ قدیم بود و قیمتش خوب بود و به توصیه کتابفروش گرفتم :) کاش یاد بگیرم وقتی با کتابی ارتباط نمیگیرم بزارمش کنار و وسواس تموم شدنشو نداشته باشم