Haim Hazaz (חיים הזז) was born in a small village of Sidorovichi, Kiev Governorate in the Russian Empire in 1898. Like many Jewish writers from his generation in the Russian Empire, witnessing pogroms played a formative role on his work. He lived in a number of major European cities, including Kiev, Kharkiv, Moscow, Constantinople, Paris and Berlin before emigrating to the then British Mandate of Palestine in 1931. settling in Jerusalem. He was married to the poet Yocheved Bat-Miriam, they lost their only son, Nahum, in the Israeli war of independence in 1948. From 1961 until his death in 1973, Hazaz lived in the Jerusalem neighbourhood of Talbiya. Early work
Hazaz was first published in 1918 under a pseudonym. He then published a number of short stories in Journals. Halfway through the 1920s, his stories where gaining recognition. Many of his works at that time have the Russian Revolution as a background. In 1930, he released his first novel (בישוב של יער), which focuses on a Jewish family in Ukraine around the Russo-Japanese War.
חזרה כאדם חופשי אל חציר שהולעטתי בו כתלמידה בתיכון למרות רצוני (לקרוא עוד משל סלינג'ר במקום). חלק מהסיפורים אשכרה יפהפיים ומרגשים, אם כי הראשון, דורות ראשונים, סובל מהיעדר שימוש ב-/ ידיעה מספקת של סוג הצמצום, תורה קדושה לכותבי סיפורים המתיימרים להיות קצרים (ובכלל), והאחרון (? מתכוונת ל-הדרשה, שעד היום אני זוכרת את היובש שחשתי כתלמידה צעירה במפגש עימו), שלמען האמת אינו סיפור כלל, תכלס. בכל אופן, חיים ידע את העבודה, וליבו היה במקום הנכון, שזה ממש חשוב לסופרים ולא מספיק מחשיבים את זה בעיניי, מעידים עליו ר' זינדל, אליה קוטליק ורחמים העגלון שידע להעריך את האישה ("אישו", בפיו). ולמה דווקא פה הערכתי ופירטתי כל כך? פשוט כי התחשק לי