What do you think?
Rate this book
Ο έβδομος ελέφαντας
Ένας άντρας εγκαταλείπει την πόλη. Αφήνει πίσω του μια ζωή γεμάτη οινόπνευμα και αποτυχημένες σχέσεις. Με τη Σέρκοβα και τις αναμνήσεις του υπό μάλης καταφεύγει σ' ένα κυκλαδίτικο νησί. Μια γνωριμία, και το ένστικτο της ζωής ενεργοποιεί ξανά το λεξιλόγιο του έρωτα. Η "απούσα αληθινή ζωή" αχνοφαίνεται και πάλι πίσω από τον παραμορφωτικό καθρέφτη. Ωστόσο η διψομανία είναι ένας αεικίνητος, ευφυέστατος αντίπαλος που δεν κάνει διακρίσεις. Ο έρωτας τον παρασύρει σε τόπους που επιδρούν στον ψυχισμό του ολοένα και πιο βίαια: από την Πάρο και το Μόναχο ως το Λονδίνο κι ένα ορεινό χωριό στην κεντρική Ελλάδα. Το παιχνίδι σκληραίνει, κι όσο πιο ανελέητο γίνεται, τόσο περισσότερο αποδεικνύεται πως η μεγαλύτερη μαγεία είναι η ίδια η πραγματικότητα...
206 pages, Paperback
First published January 1, 1998
41 people want to read
About the author
Alexis Stamatis
31 books150 followersAlexis Stamatis (Greek: Αλέξης Σταμάτης) is a Greek novelist.
He studied Architecture at the National Technical University of Athens and earned postgraduate degrees in Architecture and Cinematography in London.
He has published nine novels, several of which have been translated and published in Europe and the USA.
Alexis Stamatis has also published six books of poetry. His second collection, The Architecture of Interior Spaces, was awarded the Nikiforos Vrettakos Prize in 1994. Τwo collections of his poems have been translated in Great Britain.
In 2004 he participated in the renowned International Writing Program of the University of Iowa courtesy of a Fulbright Artists & Art-Scholars Award. In 2007 Etruscan Press won the U.S. National Endowment for the Arts' first International Literary Award for the translation of the novel American Fugue.
In 2009 Alexis Stamatis was writer in residence in Shanghai, invited by the Shanghai Writers Association. He has represented Greece in numerous international book festivals and seminars.
His writing appears regularly in major Greek newspapers and magazines.
He studied Architecture at the National Technical University of Athens and earned postgraduate degrees in Architecture and Cinematography in London.
He has published nine novels, several of which have been translated and published in Europe and the USA.
Alexis Stamatis has also published six books of poetry. His second collection, The Architecture of Interior Spaces, was awarded the Nikiforos Vrettakos Prize in 1994. Τwo collections of his poems have been translated in Great Britain.
In 2004 he participated in the renowned International Writing Program of the University of Iowa courtesy of a Fulbright Artists & Art-Scholars Award. In 2007 Etruscan Press won the U.S. National Endowment for the Arts' first International Literary Award for the translation of the novel American Fugue.
In 2009 Alexis Stamatis was writer in residence in Shanghai, invited by the Shanghai Writers Association. He has represented Greece in numerous international book festivals and seminars.
His writing appears regularly in major Greek newspapers and magazines.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 8 of 8 reviews
August 23, 2016
I read this at the behest of the voracious reader, Jen von G, of Misfit Reader infamy. I was curious about the author but not sure what to expect. The novel was short (just under 200 pages) with short chapters and short sentences, often fragments. The chapters move around in time and location, with a young man who seems always on the go. On one Greek island he meets a woman who shows up repeatedly, both in her letters and in his bed. She seems to have uncanny insight to the thoughts he is thinking rather than what he is saying, but I'm not sure he'd keep me involved with him. Certainly not after being thrown on the train tracks.
A few confusing points that kept it at three stars for me, and I'm wondering if they are only problems due to translation issues. First of all, the chapters alternate with chapters named after photographs... should the novel have been called The Seventh Photograph? What does the elephant MEAN and what are the tiny tails? SO many tiny tails. Do they bring us together or does he obsess over them because he feels he has one? What? What is that? Ha. And with the main guy, is he crazy? Psychopath? Was the train just a metaphor like the elephant? Why doesn't she ever get mad?
Some of the writing was worth noting, and Jen claims his other novels are even better, so I would read another at some point.
Examples:
"He keeps it all inside....There are people who are pregnant in their soul."
"She often catches herself consciously removing him from his pedestal, including him as just one more piece in the mosaic of her experiences, one more piece of material to be processed; imagining him as a piece of time. Though of empty time. Those who think they've been through everything don't understand the meaning of empty time. Time again. And its emptiness. The deepest, continuous emptiness. Black, white and nothing. Emptiness is not nothing. Emptiness has components, it's made up of parts. Just as experience is a collection of minor events, so too emptiness is a collection of tiny refusals, of tiny buts and nos, which come and weave themselves as threads of negation to fashion the 'not now,' the elsewhere"
"Just like language, so the body too is unable to say everything, it can't speak the whole truth, it can't speak literally."
A few confusing points that kept it at three stars for me, and I'm wondering if they are only problems due to translation issues. First of all, the chapters alternate with chapters named after photographs... should the novel have been called The Seventh Photograph? What does the elephant MEAN and what are the tiny tails? SO many tiny tails. Do they bring us together or does he obsess over them because he feels he has one? What? What is that? Ha. And with the main guy, is he crazy? Psychopath? Was the train just a metaphor like the elephant? Why doesn't she ever get mad?
Some of the writing was worth noting, and Jen claims his other novels are even better, so I would read another at some point.
Examples:
"He keeps it all inside....There are people who are pregnant in their soul."
"She often catches herself consciously removing him from his pedestal, including him as just one more piece in the mosaic of her experiences, one more piece of material to be processed; imagining him as a piece of time. Though of empty time. Those who think they've been through everything don't understand the meaning of empty time. Time again. And its emptiness. The deepest, continuous emptiness. Black, white and nothing. Emptiness is not nothing. Emptiness has components, it's made up of parts. Just as experience is a collection of minor events, so too emptiness is a collection of tiny refusals, of tiny buts and nos, which come and weave themselves as threads of negation to fashion the 'not now,' the elsewhere"
"Just like language, so the body too is unable to say everything, it can't speak the whole truth, it can't speak literally."
August 22, 2016
3.5 rounded up because the writing is terrific. It lacked it bit in plot and character development but I would read anything this guy wrote. Looking forward to the other 2 books I have sitting on my nightstand.
December 13, 2016
Πολύ δυνατό μυθιστόρημα για τα πάθη, τα λάθη, τα βάθη. Για την εξάρτηση και για τον απεγκλωβισμό.
March 17, 2014
<< Δεν είναι αυτό. Είναι πραγματικά πολύ εγωκεντρικός , ζει στον κόσμο του , δεν αναγνωρίζει κανέναν. Όμως μόνο με εκείνο μπορώ να μιλάω για αυτά που πραγματικά με καίνε. Είναι φοβερό Μπέσι , μπορεί να βρίσκεται σε λήθαργο , να μιλάει σχεδόν μόνος του να σκιαμαχεί να αυτοτροφοδοτεί την επιθετικότητα του , να φωνάζει να βρίζει και ξάφνου όταν κάτι τον δελεάσει όταν αισθανθεί ότι κάτι που λέει ο άλλος αγγίζει την καρδιά του και το μυαλό του μεταμορφώνεται .>>
Έτσι περιγράφει η Μπέσι η αδελφή της ηρωίδα μας τον Ήρωα μας όπου η σχέση με την βότκα του ήρωα μας καθορίζει την συμπεριφορά του για τον όποιο λίγο πιο κάτω για μένα μας λέει τι ακριβώς συμβαίνει .
Για να ακολουθήσει ακόμα μια πιο διεισδυτική ματιά στον ηρώα μας .
<<Είναι σαν το μαρτύριο του Σίσυφου . Ανεβαίνει ένα ύψωμα κουβαλώντας ένα βάρος , για να κυλίσει πάλι πίσω . Μόνο που και ο ίδιος δεν ξέρει πια τι κουβαλάει . Πώς να ξέρει εξάλλου , αφού αυτός ο ίδιος , ο ίδιος του εαυτός , είναι αυτό το βάρος ;>>
Τι θα συμβεί τελικά ; θα μπορέσει ο ήρωας μας να τα βρει με τον εαυτό του , πόσο καταλυτικό ρόλο μπορεί να παίξει η σχέση αυτή στην θεώρηση του για την ζωή θα συνεχιστεί το μαρτύριο του Σίσυφου ; οι απαντήσεις θα δοθούν μένει σε μας να το διαβάσουμε και να το ανακαλύψουμε.
Το διάβασα και με άρεσε , σπάνια προτείνω βιβλία αλλά αξίζει να του ρίξουμε έστω μια ματιά και να στηρίξουμε την νέα γενιά των Ελλήνων Συγγραφέων.
Έτσι περιγράφει η Μπέσι η αδελφή της ηρωίδα μας τον Ήρωα μας όπου η σχέση με την βότκα του ήρωα μας καθορίζει την συμπεριφορά του για τον όποιο λίγο πιο κάτω για μένα μας λέει τι ακριβώς συμβαίνει .
Για να ακολουθήσει ακόμα μια πιο διεισδυτική ματιά στον ηρώα μας .
<<Είναι σαν το μαρτύριο του Σίσυφου . Ανεβαίνει ένα ύψωμα κουβαλώντας ένα βάρος , για να κυλίσει πάλι πίσω . Μόνο που και ο ίδιος δεν ξέρει πια τι κουβαλάει . Πώς να ξέρει εξάλλου , αφού αυτός ο ίδιος , ο ίδιος του εαυτός , είναι αυτό το βάρος ;>>
Τι θα συμβεί τελικά ; θα μπορέσει ο ήρωας μας να τα βρει με τον εαυτό του , πόσο καταλυτικό ρόλο μπορεί να παίξει η σχέση αυτή στην θεώρηση του για την ζωή θα συνεχιστεί το μαρτύριο του Σίσυφου ; οι απαντήσεις θα δοθούν μένει σε μας να το διαβάσουμε και να το ανακαλύψουμε.
Το διάβασα και με άρεσε , σπάνια προτείνω βιβλία αλλά αξίζει να του ρίξουμε έστω μια ματιά και να στηρίξουμε την νέα γενιά των Ελλήνων Συγγραφέων.
September 4, 2022
3,8/5 🌟
Εξομολογητικο, με μια λες ακατέργαστη διάθεση αυτοεκθεσης πίσω απ τις γραμμές.. Ο πρωταγωνιστής καταφέρνει να σε κρατήσει μαζί του, να σε μυήσει, να σε βάλει να σκεφτείς. Χωρίς να το εκβιάζει, διεκδικεί την κατανόηση όχι για να κερδίσει συμπάθεια αλλά για να είναι σίγουρος ότι εκείνος, απ την μεριά του έχει εξηγήσει κ εξηγηθεί.
Εξομολογητικο, με μια λες ακατέργαστη διάθεση αυτοεκθεσης πίσω απ τις γραμμές.. Ο πρωταγωνιστής καταφέρνει να σε κρατήσει μαζί του, να σε μυήσει, να σε βάλει να σκεφτείς. Χωρίς να το εκβιάζει, διεκδικεί την κατανόηση όχι για να κερδίσει συμπάθεια αλλά για να είναι σίγουρος ότι εκείνος, απ την μεριά του έχει εξηγήσει κ εξηγηθεί.
November 20, 2022
The only thing good about this book was that it was short.
December 4, 2016
English Review below the Greek one...
Διάβασα την επανέκδοση από τον Πατάκη αυτού του βιβλίου 10 χρόνια μετά την πρώτη έκδοση, νομίζοντας ότι είναι καινούριο βιβλίο, αλλά μετά τις πρώτες σελίδες κατάλαβα ότι το έχω ξαναδιαβάσει και είναι η πρώτη νουβέλα του συγγραφέα που εκδόθηκε. Το συνέχισα και το τελείωσα χαλαρά μέσα σε δύο απογεύματα, παρ΄όλα αυτά δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε.
Από μόνο του το βιβλίο ανοίγει μία πόρτα μέσα στο χαοτικό μυαλό και την καθημερινότητα ενός αλκοολικού ανθρώπου και παρακολουθούμε κάποιες συγκυρίες που αποδεικνύονται σημαντικές για τον πρωταγωνιστή, αλλά πολλά πράγματα μένουν ακατανόητα για τον αναγνώστη. Έντονα ασυνάρτητος λόγος και πράξεις, σχεδόν παραληρηματικό, σίγουρα βιωματικό βιβλίο, που ωστόσο δεν κινεί ιδιαίτερα το ενδιαφέρον του αναγνώστη, ούτε έχει ιδιαίτερες εξάρσεις ή κορυφώσεις. Το καλό είναι ότι ο ήρωας στο τέλος καταφέρνει να δαμάσει τον εφιάλτη και να απαγκιστρωθεί από την βότκα, αλλά ως εκεί.
Τώρα βέβαια, αν βάλουμε το βιβλίο σε ένα γενικότερο πλαίσιο, αποκτά βαρύτερη σημασία. Το κείμενο είναι έντονα προσωπικό και αυτοβιογραφικό, γραμμένο λίγους μήνες αφότου ο Αλέξης Σταμάτης πάλεψε γενναία την εξάρτηση του απ΄το ποτό και βγήκε νικητής. Σηματοδοτεί μία καινούρια αρχή για τον συγγραφέα σε πολλά επίπεδα, είναι το πρώτο πεζό του που εκδίδεται, η πρόζα είναι πολλά υποσχόμενη και υπάρχουν δείγματα του Αλέξη Σταμάτη που θα γνωρίσουμε στο μέλλον σε πιό ώριμα βιβλία. Θέλει τόλμη να παραδεχτεί κανείς τις εξαρτήσεις και τις αδυναμίες του και ο Αλέξης Σταμάτης την είχε. Φαντάζομαι ότι η σχετική επιτυχία του βιβλίου όταν πρωτοκυκλοφόρησε θα του έδωσε ακόμα περισσότερη ώθηση να συνεχίσει αυτό που τότε ξεκινούσε, να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην ζωή του με αισιοδοξία.
Υπό αυτό το πρίσμα, το βιβλίο αποκτά μια άλλη αξία και αξίζει να το διαβάσει κανείς.
This book opens up an interesting window inside the chaotic mind of an alcoholic person. We follow a part of his everyday life, his thoughts and his troubled situation. The plot as such is weak and there are many small twists and hints that are not fully explained. The prose is interesting but the narration is as patchy and incosistent as the protagonist. The good thing is that although it is not very clear how this transformation happened, at the end of the book the protagonist manages to fight his problems with vodka and makes a new start on his life.
This is an averrage novel, but one can see it under a different perspective when knowing that it is largely an autobiographical one. Alexis Stamatis was an alcoholic and quit drinking a few months before writting this novel. It takes some guts to admit this publicly and on this aspect the book signifies a turn of page on a young, talented person's life. I am sure that the praise and recognition he got by this first novel motivated him even further to keep going strong in his personal and proffesional life and keep writting. The nice, more mature prose and author we meet in his future books is evident in this first novel and I think under this line of thinking, this is a book worthing to read.
Διάβασα την επανέκδοση από τον Πατάκη αυτού του βιβλίου 10 χρόνια μετά την πρώτη έκδοση, νομίζοντας ότι είναι καινούριο βιβλίο, αλλά μετά τις πρώτες σελίδες κατάλαβα ότι το έχω ξαναδιαβάσει και είναι η πρώτη νουβέλα του συγγραφέα που εκδόθηκε. Το συνέχισα και το τελείωσα χαλαρά μέσα σε δύο απογεύματα, παρ΄όλα αυτά δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε.
Από μόνο του το βιβλίο ανοίγει μία πόρτα μέσα στο χαοτικό μυαλό και την καθημερινότητα ενός αλκοολικού ανθρώπου και παρακολουθούμε κάποιες συγκυρίες που αποδεικνύονται σημαντικές για τον πρωταγωνιστή, αλλά πολλά πράγματα μένουν ακατανόητα για τον αναγνώστη. Έντονα ασυνάρτητος λόγος και πράξεις, σχεδόν παραληρηματικό, σίγουρα βιωματικό βιβλίο, που ωστόσο δεν κινεί ιδιαίτερα το ενδιαφέρον του αναγνώστη, ούτε έχει ιδιαίτερες εξάρσεις ή κορυφώσεις. Το καλό είναι ότι ο ήρωας στο τέλος καταφέρνει να δαμάσει τον εφιάλτη και να απαγκιστρωθεί από την βότκα, αλλά ως εκεί.
Τώρα βέβαια, αν βάλουμε το βιβλίο σε ένα γενικότερο πλαίσιο, αποκτά βαρύτερη σημασία. Το κείμενο είναι έντονα προσωπικό και αυτοβιογραφικό, γραμμένο λίγους μήνες αφότου ο Αλέξης Σταμάτης πάλεψε γενναία την εξάρτηση του απ΄το ποτό και βγήκε νικητής. Σηματοδοτεί μία καινούρια αρχή για τον συγγραφέα σε πολλά επίπεδα, είναι το πρώτο πεζό του που εκδίδεται, η πρόζα είναι πολλά υποσχόμενη και υπάρχουν δείγματα του Αλέξη Σταμάτη που θα γνωρίσουμε στο μέλλον σε πιό ώριμα βιβλία. Θέλει τόλμη να παραδεχτεί κανείς τις εξαρτήσεις και τις αδυναμίες του και ο Αλέξης Σταμάτης την είχε. Φαντάζομαι ότι η σχετική επιτυχία του βιβλίου όταν πρωτοκυκλοφόρησε θα του έδωσε ακόμα περισσότερη ώθηση να συνεχίσει αυτό που τότε ξεκινούσε, να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην ζωή του με αισιοδοξία.
Υπό αυτό το πρίσμα, το βιβλίο αποκτά μια άλλη αξία και αξίζει να το διαβάσει κανείς.
This book opens up an interesting window inside the chaotic mind of an alcoholic person. We follow a part of his everyday life, his thoughts and his troubled situation. The plot as such is weak and there are many small twists and hints that are not fully explained. The prose is interesting but the narration is as patchy and incosistent as the protagonist. The good thing is that although it is not very clear how this transformation happened, at the end of the book the protagonist manages to fight his problems with vodka and makes a new start on his life.
This is an averrage novel, but one can see it under a different perspective when knowing that it is largely an autobiographical one. Alexis Stamatis was an alcoholic and quit drinking a few months before writting this novel. It takes some guts to admit this publicly and on this aspect the book signifies a turn of page on a young, talented person's life. I am sure that the praise and recognition he got by this first novel motivated him even further to keep going strong in his personal and proffesional life and keep writting. The nice, more mature prose and author we meet in his future books is evident in this first novel and I think under this line of thinking, this is a book worthing to read.
October 24, 2016
Λογοτεχνικά δεν είχε να πει πολλά πράματα, η πλοκή σχεδόν ανύπαρκτη, είχε και ένα ψευτονουαρίστικο γράψιμο σε τρίτο ενικό το οποίο όμως δεν έπειθε. Αυτά όλα μαζί συνέθεσαν ένα αδιάφορο σχετικά βιβλίο που θα λησμονηθεί γρήγορα.
Displaying 1 - 8 of 8 reviews